സുവിശേഷസംഗ്രഹം

സുവിശേഷസംഗ്രഹം

രചന:ഹെർമ്മൻ ഗുണ്ടർട്ട് (1876)

[ 7 ] The
LIFE OF CHRIST

IN MALAYALAM

COMBINED WITH

AN ENGLISH GOSPEL HARMONY

SECOND EDITION

സുവിശേഷസംഗ്രഹം

എന്ന

യേശുമശീഹയുടെ കഥാസംക്ഷേപം

MANGALORE

BASEL MISSION BOOK & TRACT DEPOSITORY

1876 [ 8 ] PRINTED BY STOLE & HIRNER. [ 9 ] PREFACE

The first edition of this "Life of Christ". then purely Vernacular, was published in 1849
at Tellicherry by the Rev. Dr. H. Gundert, late of the Malabar Mission. After having been
out of print for nearly twenty years, the generosity of two esteemed friends for whose liberal
contributions towards the cost of printing we express our heart-felt gratitude, has at length
enabled us to let the work re-appear in its present enlarged shape.

A few words of explanation may be required as regards the novelty of introducing to such a
large extent the English element into a Vernacular publication. The object of inserting the
Gospel Text was to facilitate an attentive reading and understanding of the Gospel Narrative.
Though the respective passages be continually pointed out, the fact remains, that the majority
of readers shun the trouble of keeping a separate copy of the N. T. open for reference. This
evil, It was thought, would be best remedied by having the test running along each section of
the Gospel History. Moreover, we have adopted the English Version, partly because it requires
much less space than the Malayalam, while the variety produced by the alternate succession of
both types will secure greater lucidity to the whole arrangement of the volume, partly because among
the educated Malayalees of our days the desire after instruction in English has become so pro-
minent, that a book interspersed with English seems to have far more attraction for them than a
mere Vernacular publication. Hence we trust, that, enriched by the English Gospel Text, by a
more detailed Index, and a minute Synopsis of the Gospel Harmony (pp. 22-35) as well as by
a map of Palestine, the present edition has been rendered still more practical and useful, and
that it may be found acceptable as a guide to the highest of all human objects of investigation,
the Life of Christ.

For the Harmony itself, somewhat altered in this second edition, the revisor, not the Author,
should be held responsible. As to the rather lengthy "Introduction" to this Harmony, we beg
to offer the following remark. It seemed not advisable, in arranging the materials of the Gospel
Narrative simply to fix upon a certain order of the succession without adding the necessary explana-
tions why such and such a place had to be assigned to such and such an incident or series of in-
cidents. This duty once recognized, we had only the alternative left between scattering such
information all through the book in a host of foot-notes, and giving a systematic statement of
our scheme. While adopting the latter course, we are perfectly aware that but a small propor-
tion of our readers will be able to follow us in this exposition. Nor was it ever intended for
any but such as take a lively interest in questions referring to Gospel Harmony, and if but some
service should have been rendered to these few, capable of appreciating the treatise, we shall
feel amply rewarded for the time and labour bestowed thereupon. [ 10 ] This "Life of Christ", be it remembered, by no means claims to be a Commentary on the
four Gospels. As to its drift, we advert to the Author's remarks in his Mal. Preface. A per-
sual of the volume, however, will convince, that interpretation of Scripture, though offered in a
form condensed to the utmost, has been paid every attention to. About the extent of exegetical
remarks to be embodied in a work of the kind, opinions may differ. At all events we thought
it desirable to keep the book within such limits as to render it accessible to any intelligent
reader, rather than producing some bulky work which both by its tenor and size would virtually
prove to be beyond the reach of the people.

May this attempt under God's blessing help to further us in the knowledge of His dear Son,
whom to know is life eternal (John xvii. 3).

S.G. [ 11 ] പ്രിയ മലയാളസഭേ, സലാം! ഏറിയ കാലം കൎത്തൃവേലയെ നിങ്ങളുടെ മദ്ധ്യേ ചെയ്തു, കേരള
ത്തിലേ ആദ്യസഭയെ സ്ഥാപിച്ചവനും ഇന്നോളം നിങ്ങളെ അത്യന്തം സ്നേഹിച്ചു പോരുന്നവനുമായ
ഒർ ഉപദേഷ്ടാവൃദ്ധൻ ഈ ഗ്രന്ഥരൂപേണ വാത്സല്യത്തോടെ നിങ്ങളെ വന്ദിക്കുന്നു. സ്നേഹം ഒരു
നാളും ഉതിൎന്നു പോകാ എന്നുണ്ടല്ലോ (൧കൊ.൧൩, ൮). അറിവായാലും നീങ്ങി പോകും, പ്രവച
നങ്ങൾ ആയാലും അവറ്റിന്നു നീക്കം വരുന്നു, ഭാഷകളും ഭാഷാകൃതികളും നിന്നു പോകിലും ആം,
സ്നേഹമോ എന്നും ഒടുങ്ങാത്തതു. ഇങ്ങിനെ ശരീരപ്രകാരം ദൂരസ്ഥനായി പോയെങ്കിലും ആത്മപ്ര
കാരം അടുത്തിരുന്നു ഇടവിടാതെ നിങ്ങളെ ഓൎത്തുംകൊണ്ടു, നിങ്ങളുടെ അതിവിശുദ്ധവിശ്വാസ
ത്തിന്മേൽ നിങ്ങളെ തന്നെ പണി ചെയ്തു നമ്മുടെ കൎത്താവായ യേശു ക്രിസ്തന്റെ കനിവെ നിത്യജീ
വനായിട്ടു പാൎത്തുകൊള്ളേണ്ടതിന്നു (യൂദാ ൨൦f.) പണ്ട് എന്ന പോലെ ഇപ്പോഴും ഈ പുസ്തകമ്മൂലം
നിങ്ങളോട് അപേക്ഷിക്കുന്നു. ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ രൂപവേഷാദികൾ അല്പം മാറി പോയെങ്കിലും നിങ്ങ
ളിൽ പലരും അതിൽ പഴയ ഒരു സ്നേഹിതനെ കണ്ട് ഓൎത്തിട്ടു സന്തോഷിക്കും എന്ന് ആശിക്കുന്നു.
പത്തിരുപതു വൎഷത്തോളം എങ്ങാനും മറുനാടു കടന്നു മറഞ്ഞിരുന്ന ഈ ചങ്ങാതി ഇപ്പോൾ കുറയ
തടിച്ചും നരെച്ചുമുള്ളവനായി തിരികെ നിങ്ങളുടെ മദ്ധ്യത്തിങ്കൽ വിളങ്ങി വരുന്നേരം നിങ്ങൾ
സ്നേഹസൽക്കാരത്തോടെ അവനെ കൈക്കൊള്ളുകയും പുത്രപൌത്രാദികളോടും മുഖപരിചയവും മമതയും
ഉണ്ടാകുമാറു പണ്ടേത്ത വസ്തുതയെ അറിയിക്കയും ചെയ്യും എന്നു തേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ഇങ്ങ്ലിഷ് വിദ്യാഭ്യാസത്തെ ഏറ പ്രമാണിച്ചും രസിച്ചുംകൊള്ളുന്ന ഇളന്തലമുറയുടെ ഉപകാര
സന്തോഷങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി അതാത് വകുപ്പിന്ന് ആധാരമായ വേദവാക്യത്തെ ഇങ്ങ്ലിഷ് പരിഭാഷയിൽ
ചേൎത്തല്ലാതെ സുവിശേഷസംഗ്രഹത്തെ ചമെക്കേണ്ടുന്ന രീതിയും ക്രമവും ഇന്നതെന്നു സംക്ഷേപി
ച്ചു കാണിക്കയും ക്രിസ്തുജനനവൎഷാദി കാലസൂക്ഷ്മങ്ങളെ വിവരിക്കയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഗ്രഹിപ്പാൻ ക
ഴിയുന്നവർ ഗ്രഹിപ്പൂതാക. ഗ്രഹിക്കാത്തവർക്കോ വ്യസനം ഏറ തോന്നരുതു. വ്യാഖ്യാനസാരവും ഉപ
ദേശപ്പൊരുളും എല്ലാവൎക്കും ഒരു പോലെ അനുഭവിപ്പാറായി വരുമല്ലോ. അതു കൂടാതെ കഥാസംബന്ധ
ത്തേയും കാലനിൎണ്ണയങ്ങളേയും മറ്റും അതാത് സ്ഥലങ്ങളിൽ വേണ്ടും പോലെ വൎണ്ണിച്ചിട്ടുണ്ടു. കനാൻ
ദേശത്തിൻ ഭൂപടത്തേയും വായിക്കുന്നവരുടെ ഉപയോഗത്തിന്നായി ചേൎത്തിരിക്കുന്നു.

ശേഷം ൧൮൪൯ൽ തലശ്ശേരിയിൽ വെച്ച് അച്ചടിച്ച ഈ സുവിശേഷസംഗ്രഹത്തിന്റെ തലവാ
ചകത്തിൽ ഗ്രന്ഥകൎത്താവു താൻ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതിനെ നാം ചെവിക്കൊൾക. അത് എന്തെന്നാൽ:

സൎവ്വദാ മനുഷ്യജാതിയെ സ്നേഹിക്കുന്ന ദൈവം കാലനിവൃത്തി വന്നപ്പോൾ തന്റെ പുത്രനെ
കന്യകയിൽ ജനിപ്പാൻ നിയോഗിച്ചയച്ചു. ഇങ്ങിനെ അവതരിച്ച ദൈവപുത്രന്റെ സുവിശേഷം സ
കല മനുഷ്യചരിത്രത്തിന്നും നടുഭാഗവും സാരാംശവും ആകുന്നു. പഴയ നിയമത്തിലേ വെളിപ്പാടു
കൾക്ക് ഒക്കെക്കും അതിനാൽ തികവു വന്നു; ഇന്നേവരയുള്ള ക്രിസ്തസഭയുടെ സകല നടപ്പുകൾക്കും
ആയത് അടിസ്ഥാനവും ആകുന്നു. അതുകൊണ്ടു ആ സുവിശേഷം നല്ലവണ്ണം ഗ്രഹിപ്പാൻ എല്ലാ
ക്രിസ്തുശിഷ്യന്മാൎക്കും എത്രയും ആവശ്യമായി തോന്നേണ്ടതു. [ 12 ] ഓർ ആൾ മാത്രം ആ സുവിശേഷത്തെ വൎണ്ണിച്ച് എഴുതി എങ്കിൽ ആ ഒരു പ്രബന്ധം വായിച്ചാൽ
മുഖ്യവൎത്തമാനങ്ങളെ എല്ലാം വേഗത്തിൽ അറിഞ്ഞു വരുമായിരുന്നു. അതല്ല, സത്യവാന്മാർ നാല്വരും
ദേവാത്മാവിനാൽ തന്നെ ആ സുവിശേഷത്തെ പറകകൊണ്ട് അധിക വിവരങ്ങളെ അറിവാൻ
സംഗതി ഉണ്ട് എങ്കിലും അവറ്റെ ക്രമപ്രകാരം ചേൎക്കേണ്ടതിന്നു പ്രയാസം അധികം വരുന്നു. ദിവ്യ
സാക്ഷികൾ നാല്വരും ഒരു കാൎയ്യത്തെ തന്നെ പറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന നാലു വാചകങ്ങളെ നോക്കി പരി
ശോധിച്ചു തെറ്റു കൂടാതെ യോജിപ്പിക്കുന്നത് അല്പമതിയായ മനുഷ്യന്നു എത്താത്ത വേല ആകുന്നു
താനും. ദേവസഭയുടെ ഉപകാരത്തിന്നായി അപ്രകാരം അനുഷ്ഠിപ്പാൻ പലവേദജ്ഞന്മാരും ശ്രമിച്ചിരി
ക്കുന്നു. അവരിൽ വേദത്തിൻ അൎത്ഥം അധികം പ്രകാശിച്ചു വരുന്നവരുടെ കൃതികളെ നോക്കി, ദേവാ
ത്മാവെ തുണയാവാൻ വിളിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു, ഞാൻ നാലു സുവിശേഷങ്ങളുടെ സംഗ്രഹം ചമെപ്പാൻ
തുനിയുന്നു. ബുധന്മാർ വ്യത്യാസങ്ങളെ ക്ഷമിച്ചു, അൎത്ഥ‌ഗൌരവും സൂക്ഷ്മയുക്തിയും അധികം ചേരുന്ന
തിനെ ഉണ്ടാക്കുവാൻ ശ്രമിപ്പൂതാക.

എന്നാൽ നാലു സുവിശേഷങ്ങളുടെ ഭേദത്തെ കുറിച്ചു പറവാനുള്ളതാവിതു: സുവിശേഷക
ന്മാരുടെ സ്വഭാവങ്ങളെ കുറിപ്പാൻ പണ്ടു പണ്ടേ സഭാപിതാക്കന്മാർ കെരൂബുകളുടെ നാലു മുഖങ്ങളെ
(ഹെസ. ൧, ൧൦) വിചാരിച്ചു ഓരോരോ ഉപമ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. സൃഷ്ടിയിൽ വിളങ്ങുന്ന ജീവസ്വരൂ
പങ്ങൾ നാലുപ്രകാരം ഉണ്ടു: ജീവകാലപൎയ്യന്തം സേവിച്ചും കഷ്ടിച്ചുംകൊണ്ടു മരണത്താൽ പാപശാ
ന്തിക്ക് ഉപകരിക്കുന്ന കാള ഒന്നു; സ്വതന്ത്രമായി വാണും വിധിച്ചും ജയിച്ചുംകൊള്ളുന്ന സിംഹം
രണ്ടാമതു; സംസാരം എല്ലാം വിട്ടു പറന്നു കയറി വെളിച്ചത്തെ തേടി ധ്യാനിക്കുന്നതിന്നു കഴു തന്നെ
അടയാളം; സേവയും വാഴ്ചയും ജ്ഞാനവും സ്നേഹവും മുഴുത്തു ദേവപ്രതിമയായിരിക്കുന്നതു മനുഷ്യൻ
തന്നെ. ഈ നാലു ഭാഗങ്ങളും യേശുവിൽ ചേൎന്നിട്ടുണ്ടു. അവൻ ജീവസ്വരൂപനും സൃഷ്ടിസാരവും ആ
കുന്നുവല്ലോ; അവന്റെ തേജസ്സു കണ്ടവർ സമ്പൂൎണ്ണതനിമിത്തം സമസ്തം ഗ്രഹിയാതെ ഓരോരോ വി
ശേഷ അംശങ്ങളെ കണ്ടു വൎണ്ണിച്ചിരിക്കുന്നു.

എങ്കിലോ മത്തായി (“ലേവി“,-മാൎക്ക. ൨,൧൪; ലൂക്ക. ൫,൨൭) മുമ്പെ ചുങ്കത്തിൽ സേവിച്ചു കണ
ക്കു എഴുതുവാൻ ശീലിച്ചാറെ യഹൂദധൎമ്മപ്രകാരം ഒരു വിധമായ ഭ്രഷ്ട് ഉണ്ടായിട്ടെങ്കിലും പഴയ നിയ
മത്തെ വായിച്ചും അനുസരിച്ചുംകൊണ്ടു ദേവഭക്തനായ്ത്തീൎന്നതു യേശു കണ്ടു അപോസ്തലനാക്കി. പിന്നേ
തിൽ അവൻ യേശു തന്റെ ജനനം വചനം ക്രിയ കഷ്ടാനുഭവം മരണം ഇത്യാദികളാൽ പഴയ നി
യമത്തെ മുഴുവനും നിവൃത്തിച്ചപ്രകാരം യഹൂദക്രിസ്ത്യാനരുടെ ഉപകാരത്തിന്നായി എഴുതി വെച്ചതി
നാൽ കാളയുടെ കുറി അവന്റെ സുവിശേഷത്തിന്നു പറ്റുന്നതു.

യോഹനാൻ മാൎക്കൻ അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ വെച്ചു യേശുവോടും (മാൎക്ക.൧൪,൫൧?) അപോസ്തലന്മാ
രോടും (അപോ.൧൨,൧൨) പരിചയം ഉണ്ടായ ശേഷം ‌പൌൽ ബൎന്നബാ എന്നവരോടു കൂടി സുവിശേ
ഷത്തെ പരത്തുവാൻ തുടങ്ങി. പിന്നെ പേത്രന്റെ മകനായി പാൎത്തു (൧പേ. ൫, ൧൩) അവന്റെ
വായിൽനിന്നു കേട്ടപ്രകാരം ഇസ്രയേൽമഹാരാജവിന്റെ അതിശയമുള്ള ശക്തിജയങ്ങളെ എഴുതി
വൎണ്ണിച്ചിരിക്കുന്നു. യഹൂദാസിംഹത്തിന്റെ പ്രത്യക്ഷതയും ഓട്ടവും ഗൎജ്ജനവും വാഴ്ചയും അതിൽ
പ്രത്യേകം കാണുന്നുണ്ടു.

ലൂക്കാ വൈദ്യൻ അന്ത്യോഹ്യയിൽ യവനന്മാരിൽനിന്നുത്ഭവിച്ചു (“ലൂക്യൻ“-അപോ.൧൩,൧;
രോമ.൧൬,൨൧) താനും പക്ഷേ യേശുവെ ജഡത്തിൽ കണ്ടു (യോഹ. ൧൨, ൨൦?) ജീവിച്ചെഴുനീറ്റവ
നോടു കൂടെ സംഭാഷണം കഴിച്ചു (ലൂക്ക.൨൪,൧൮?). ശിഷ്യനായ ശേഷം പൌലോടു കൂടെ യാത്രയായി,
അവന്റെ സുവിശേഷവിവരത്തേയും ഗലീലക്കാർ യരുശലേമ്യർ മുതലായവർ പറയുന്ന യേശുകഥയേ
യും കേട്ടു വിവേകത്തോടെ ചേൎത്ത് എഴുതി. ഇസ്രയേലിന്നു പ്രത്യേകം പറ്റുന്ന അഭിഷക്തന്റെ നട
പ്പിനെ അല്ല, നാശത്തിലായ സൎവ്വമനുഷ്യജാതിയേയും ദൎശിച്ചു വന്ന മനുഷ്യപുത്രന്റെ ജനവാത്സല്യ
ത്തേയും (ലൂക്ക.൧൫) ദീനരിൽ അനുരാഗത്തേയും കുലഭേദം വിചാരിയാതെ (ലൂക്ക. ൧൦, ൩൦.) ദേഹ
ത്തിന്നും ദേഹിക്കും ചികിത്സിക്കുന്ന യത്നത്തേയും ലൂക്കാ വിചാരിച്ചു കാട്ടുന്നു. അതുകൊണ്ടു അവന്റെ
സുവിശേഷം എത്രയും മാനുഷം അത്രെ. [ 13 ] നാലാം സുവിശേഷം യോഹനാന്റെ കൃതി തന്നെ. അവൻ ജബദി ശലൊമ എന്നവരുടെ മക
നായി, സ്നാപകന്നു ശിഷ്യനായി പാൎത്ത ശേഷം വെളിച്ചദാഹത്താൽ യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാരിൽ
ഏകദേശം ഒന്നാമനായ്ത്തീൎന്നു (യോ. ൧, ൩൫). കൎത്താവു കേഫാവേയും അവനേയും സഹോദരനോടു
കൂടെ പ്രത്യേകം തെരിഞ്ഞെടുത്തു, ഉറ്റ ചങ്ങാതിയെ പോലെ സ്നേഹിച്ചു, ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളു അവ
ന്റെ മുമ്പാകെ വികസിച്ചു കാട്ടി, കേഫാവെ ക്രിയെക്കു പ്രമാണമാക്കി അയച്ചതു പോലെ യോഹനാ
നെ, ജ്ഞാനദൃഷ്ടിക്കു മുമ്പനാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു സുവിശേഷകർ മൂവരും ഗലീല്യവൎത്ത
മാനങ്ങളെ പ്രത്യേകം വൎണ്ണിച്ചതിന്റെ ശേഷം അവൻ പിതാവിന്റെ നിത്യപുത്രനും വെളിച്ചവും
ആയ വചനം ഇരിട്ടിൽ വന്ന കാരണവും സ്വന്തക്കാർ അവനെ യെരുശലേമിലും മറ്റും വെച്ചു വെറു
ത്തവാറും കൈക്കൊണ്ടവർ അവനാൽ ദേവപുത്രന്മാരും നിത്യജീവന്റെ അവകാശികളും ആയവണ്ണ
വും മറ്റുള്ള ദിവ്യോപദേശങ്ങളേയും സഭയുടെ ഉപകാരത്തിന്നായി എഴുതി വെച്ചതിനാൽ ഭൂമിയെ
വിട്ടു ജീവപ്രകാശത്തിന്റെ ഉറവെ അന്വേഷിക്കുന്ന കഴുകിന്റെ നാമം അവന്നു ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഇവ്വണ്ണം നാല്വരും വെവ്വേറെ എഴുതിയതു ഏകസുവിശേഷം ആകുന്നു താനും. നാലു കൊണ്ടും ഏ
കസംഗ്രഹം ആക്കി തീൎത്തവർ പലരും മാനുഷവാക്കു ഒന്നും ചേൎക്കാതെ ദേവാത്മാവിന്റെ വാക്കുകളെ
മാത്രം ഓരോരോ പ്രകാരത്തിൽ കോത്തു ഉത്തമ മാലകളെ ചമെച്ചിരിക്കുന്നു. ഞാൻ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ ചി
ലതും ചേൎപ്പാൻ വിചാരിക്കകൊണ്ടു സുവിശേഷങ്ങളിൽ കാണുന്നത് എല്ലാം വിവരിച്ചു പറവാൻ സ്ഥ
ലം പോരാ എന്നു വെച്ചു ഓരോരോ കഥകളുടെ സന്ധികളേയും സംബന്ധത്തേയും പ്രത്യേകം സൂചി
പ്പിച്ചു കൊടുക്കും. എങ്കിലും പരമാൎത്ഥതല്പരന്മാർ അതാതു വകുപ്പിന്നു ആധാരമായ വേദോക്തികളെ
നോക്കി വായിപ്പാൻ വളരെ അപേക്ഷിക്കുന്നു. ഇതു സുവിശേഷത്തിന്നു പകരമായി പ്രമാണമാക്കുവാൻ
അല്ലല്ലോ സുവിശേഷവായനെക്ക് അല്പം സഹായിപ്പാൻ അത്രെ ചമെച്ചിരിക്കുന്നു. [ 14 ] TABLE OF CONTENTS.

പൊരുളടക്കം.

INTRODUCTION TO THE HARMONY.

.	.	.	.	Page.
Chapter	I.	Harmonic Principles	1
"	II.	Matthew compared with Mark	5
"	II.	Luke compared with Matthew and Mark	9
"	IV.	John compared with the three other Gospels	16
"	V.	Chronological enquiries	9
		Tabular Synopsis of the Harmony	22

PART I.

ഒന്നാം ഖണ്ഡം.

The Birth and Childhood of Christ. യേശുവിന്റെ ഉൽപത്തി ശൈശവാദികൾ.

Sect. 1. The country and time of Christ's birth. യേശു ജനിച്ച ദേശവും കാലവും. 36

Canaan, its literal position and borders. The Jewish Nation in contact
with the Assyrian, Babylonian, Persian and Macedonian Empires. Restitu-
tion by the Maccabees. Rise of factions: Pharisees, Sadducees and Essenes.
Civil war and Roman intervention (Pompey). Canaan a Roman Province.
Tyrannic sway of Herod the Great. Messianic expectations. Divisions of the
country: Judea with its fanatic Capital. Samaria, its mixture of idolatry
and Jehovah-worship. Galilee, its Gentile elements and isolated position.
Peraea with its sub-divisions. Canaan's area, inhabitants, languages and
political dependence.

2. The mystery of the Incarnation. ദേവാവതാരം ................. 39

The eternal relation of God and man. Man from eternity an object of
God's love, in the Son. Import of the title "The Word". The advent of the
Light. Analysis of the Prologue of John's Gospel. [ 15 ]

Sect.		Page.
3.	The Baptist's birth announced to Zacharias. സ്നാപകന്റെ ജനനത്തെ ജക ൎയ്യാവിനോടു അറിയിച്ചതു.	42
4.	The Angel's apparition to Mary. മശീഹാവതാരത്തെ മറിയയോടു അറിയിച്ചതു.	44
5.	Joseph's doubts removed by divine intervention. യോസഫിന്റെ വിവാഹ ശങ്കെക്കു ദേവവശാൽ നിവൃത്തി വന്നതു.	45
6.	Mary visits Elizabeth. The Baptist's birth. മറിയ എലിശബയെ സന്ദൎശി ച്ചതും സ്നാപകൻറ ജനനവും.	46
7.	The genealogies of Joseph (by Matthew) and Mary (by Luke). യോസേഫ് മറിയ എന്നിരുവരുടെ വംശാവലി.	47
8.	The birth of Jesus. യേശുവിന്റെ ജനനം	49
9.	Christ's circumcision and presentation in the Temple. യേശുവിന്റെ പരി ഛ്ശേദനയും ദേവാലയത്തിലേ അൎപ്പണവും Description of the Herodian Temple.	50
10.	Christ's earliest worshippers from among the Gentiles. പുറജാതിക്കളിൽനിന്നു ആദ്യപ്രജകളായി മശീഹയെ വണങ്ങിയ മാഗർ. The star of the Magi.	52
11.	The flight into Egypt. മിസ്രയിലേക്കുള്ള പലായനം. The massacre of the Innocents. Other atrocities committed by Herod. His death. Arohelaus his successor. Insurrection of the Jews. Joseph's return from Egypt.	54
12.	The holy family's residence at Nazareth in Galilee. ഗലീല്യ നചറത്തിലേ വാസം. Turbulent state of things in Judea. Another bloody revolt suppressed by Varus. Jewish delegation to Rome against Archelaus. Judea and Sa- maria assigned to Archelaus, Galilee and Persea to Herod Antipas, Gaulo- nitis etc. to Philippus. Nazareth and the Nazarene.	56
13.	The growth of Jesus. യേശുവിന്റെ വളൎച്ച. First visit to Jerusalem at the age of twelve. –Archelaus dethroned and exiled to Gallia. Peace restored by Quirinus, the Roman Procurator of Syria. Sedition of Judas Gaulonites and his fanatic adherents. Coponius the Roman Procurator of Judea. -Jesus among the Rabbis. The mental culture of Jesus. His perfect communion with the Father.	57
14.	The family of Jesus. യേശുവിന്റെ കുഡുംബം. The ancient controversy about the brethren of Jesus, whether real bro- thers or only cousins. The improbability of the latter theory. Evidences for their non-apostleship. James the Righteous; Judas; Simon. -The two sons of Zebedee real cousins of Jesus, Salome and Mary being sisters.	60

[ 16 ] PART II.

രണ്ടാം ഖണ്ഡം.

Preparatives to and Method of Christ's Public Ministry.

മശീഹപ്രവൎത്തനാസന്നാഹവും പ്രവൎത്തനാവിധവും.

Sect.		Page.
15.	Public affairs at the time of Christ's ministry. രാജ്യകാൎയ്യാദികൾ Co-regeney of Tiberius dating from 12 A. D. Augustus' death (14 A. D.) and deification. Tiberius, Roman Emperor (14-37). Harsh measures a- gainst proselytizing Jews at Rome. Gratus, Roman Procurator of Judea and Samaria (15-26). Caiaphas appointed High Priest. Gratus succeeded by Pontius Pilato (26-36). His first altercation with the Jews. Subsequent outrages committed by Pilate; his policy both unjust and weak. Pilate versus Christ, as represented by Josephus. Pilate deposed and exiled. Death of the Tetrarch Philippus (34). Herod Antipas' discomfitures and death in exile. Herod Agrippa's triumphs and sudden death (44). His son Agrippa II. the last of the Herodian dynasty.–Chronological dates referring to Christ's ministry and death.	63
16.	The Forerunner's ministry. അഗ്രേസരന്റെ പ്രവൎത്തനം.	68
17.	The baptism of Jesus, യേശു സ്നാനം ഏറ്റതു.	70
18.	The temptation of Jesus. യേശുവിന്റെ പരീക്ഷ.	71
19.	Christ's plan. യേശുവിന്റെ ആലോചന. The way of lowliness. Restraint laid upon Christ in disclosing His Messiahship by the carnal character of Israel's hope. Import of the title "the Son of Man". His thorough submission even to human laws and autho- rities; and yet full liberty maintained, whenever demanded by a higher duty. Christ's consciousness of His coming death as well as of His resurrection and the final triumph of His cause.	73
20.	The miracles of Christ. യേശുവിന്റെ അത്ഭുതങ്ങൾ. Their nature and aim. The various objects in human and material Nature, upon which miracles were wrought. No miracles performed for the gratification of curiosity.	75
21.	The parables of Christ. യേശുവിന്റെ ഉപമകൾ. Various modes of teaching, adapted to the class and state of hearers. The aim of parables. Classification of parables.	77

[ 17 ] I. Parables illustrating the Development of the Kingdom of God.

ദേവരാജ്യത്തിൻ സ്വരൂപവ്യാപനാദികളെ വൎണ്ണിക്കുന്ന ഉപമകൾ.

Sect.		Page.
22.	The sower. വിതക്കുന്നവന്റെ ഉപമ.	77
23.	The tares among the wheat. കളകളുടെ ഉപമ.	79
24.	The ripening grain. മെല്ലെ വിളയുന്ന വിത്തു.	80
25.	The mustard seed. കടുകിന്മണി	81
26.	The leaven. പുളിച്ചമാവു.	81
27.	The hidden treasure, the pearl of great price. നിലത്തിലേ നിധിയും വിലയേറിയ മുത്തും.	82
28.	The net. വലയുടെ ഉപമ.	82
29.	The 7 parables in Matt. XIII. viewed as a whole. മത്ത. ൧൩ലേ ഉപമകളെ ഏഴും ഒരുമിച്ചു നോക്കിയതു.	83

II. Parables representing Mercy as the Foundation of the
Kingdom of God.
ദേവരാജ്യത്തിൻ അടിസ്ഥാനമായ മനസ്സലിവിനെ വൎണ്ണിക്കുന്ന ഉപമകൾ.

30.	The good Samaritan. കനിവുള്ള ശമൎയ്യൻ.	83
31.	The great supper. വലിയ വിരുന്നിന്റെ ഉപമ.	84
32.	The lost sheep and the lost piece of silver. നഷ്ടമായ ആടും കാണാതെ പോയ ദ്രഹ്മയും.	85
33.	The prodigal son. മുടിയനായ മകൻ.	85
34.	The Pharisee and the publican. പറീശനും ചുങ്കക്കാരനും പ്രാൎത്ഥിച്ചതു	86
35.	The widow and the judge. വിധവയും ന്യായാധിപനും.	87
36.	The importunate friend. പാതിരാവിൽ അപ്പം ചോദിച്ച ചങ്ങാദി.	87
37.	The two debtors. രണ്ടു കടക്കാരുടെ ഉപമ.	88
38.	The unjust steward. അനീതിയുള്ള വീട്ടുവിചാരകൻ.	88
39.	The rich man and Lazarus. ധനവാന്നും ലാജരിന്നും സംഭവിച്ചതു.	89
40.	The unmerciful fellow-servant. കനിവില്ലാത്ത കൂട്ടുദാസൻ	91

III. Parables representing Judgement as the Key-stone
of the Kingdom of God.
ദേവരാജ്യത്തിന്നു തികവടിയെ വരുത്തുന്ന ന്യായവിധിയെ വൎണ്ണി
ക്കുന്ന ഉപമകൾ.

41.	The labourers in the vineyard. വള്ളിപ്പറമ്പിലേ കൂലിക്കാർ	92
42.	The pounds (one to each). പത്തു മ്നാക്കളുടെ ഉപമ.	93
43.	The talents (five, two and one). താലന്തുകളുടെ ഉപമ.	94
44.	The foolish farmer. മൂഢനായ ജന്മി.	95
45.	The unfruitful fig-tree. ഫലമില്ലാത്ത അത്തിമരം.	95
46.	The marriage of the king's son. രാജപുത്രന്റെ കല്യാണം.	96
47.	The two sons ordered to the vineyard. പറമ്പിലേക്ക് അയച്ച ൨ പുത്രർ	96
48.	The wicked husbandmen. കള്ളകുടിയാന്മാർ.	97
49.	The ten virgins. പത്തു കന്യകമാർ.	98
50.	The faithful son and the evil servant. വിശ്വസ്തദാസനും കെട്ട ദാസനും.	99
51.	The last judgement. അന്ത്യ ന്യായവിധി.	100

[ 18 ] PART III.

The Public Ministry of Christ chronologically arranged.

Chapter I.

Christ's First Public Appearance in Peræa, and subsequent Nine Months' Ministry
in Jerusalem and Judea. (March-December 28 A. D.)
§§ 52—58; pp. 102—114. For Details vide Tabular Synopsis page 22.

Chapter II.

The Year of Galilean Ministry, with three intermediate Journeys to Jerusalem.
(January—December 29 A. D.)

A. The First Three Months' Labours in Galilee. (January-March 29 A. D.)
§§ 59-89; pp. 114-166. Vide Synopsis page 24.

B. Jesus at Jerusalem, attending the Festival of Purim. (19th March 29 A. D.)
§ 90; pp. 166-169. Vide Synopsis page 24.

C. Further Seven Months' Labours in Galilee. (March-October 29 A. D.)
§§ 91-105; pp. 170-206. Vide Synopsis page 26.

D. Jesus at Jerusalem, attending the Feast of Tabernacles. (12th October 29 A. D.)
§§ 106-111; pp. 206-222. Vide Synopsis page 26.

E. The Close of the Galilean Ministry. (October-December 29 A. D.)
§§ 112-115; pp. 222-227. Vide Synopsis page 26.

F. Jesus at Jerusalem, attending the Feast of the Dedication. (20th December 29 A. D.)
§ 116; pp. 227-228. Vide Synopsis page 26.

Chapter III.

The Last Three Months' Ministry, principally in Peræa. (January-March 30 A. D.)

A. Christ's Sojourn at Bethabara. (January-February 30 A. D.)
§§ 117-120; pp. 229-235. Vide Synopsis page 28.

B. The Journey to Bethany to raise Lazarus, and subsequent Withdrawal to Ephraim.
(February-March 30 A. D.)
§§ 121-128; pp. 236-246. Vide Synopsis page 28.

C. Our Lord's Last Journey to Jerusalem. (March 30 A. D.)
§§ 129-136; pp. 246–257. Vide Synopsis page 28.

Chapter IV.

The Passion-Week. (April 30 A. D.)
§§ 137-156; pp. 258–323. Vide Synopsis Pp. 30-82.

Chapter V.

Christ's Resurrection and Ascension. (April-May 30 A. D.)
§§ 157-164; pp. 324-339. Vide Synopsis page 34. [ 19 ] മൂന്നാം ഖണ്ഡം.

കാലക്രമാനുസാരമായ ക്രിസ്തപ്രവൎത്തനാവൎണ്ണനം.

ഒന്നാം അദ്ധ്യായം.

പരായ്യനാട്ടിലേ ആദ്യവൃത്താന്തങ്ങളം യഹൂദയിലും ൯ മാസത്തോളം
നടന്ന പ്രവൎത്തനവും. (ക്രിസ്താബ്ദം ൨൮ മാൎച്ച് തുടങ്ങി ദിസെംബർ വരെ).
§§ ൫൨-൫൮; ഭാഗം ൧൦൨-൧൮൪. സംഗതികളുടെ വിവരത്തിന്നായി "അനുക്രമണിക" ഭാ. ൨൩ നോക്ക.

രണ്ടാം അദ്ധ്യായം.

ഗലീല്യപ്രവൎത്തനവൎഷവും, ഇടെക്കുള്ള യരുശലേം യാത്രകൾ മൂന്നും.
ക്രിസ്താബ്ദം ൨൯, ജനുവരി തുടങ്ങി ദിസെംബർ വരെ).

A. ഗലീല്യ പ്രവൎത്തനാരംഭം. (ക്രി. ൨൯, ജനുവരി തുടങ്ങി മാൎച്ച് വരെ).
§§ ൫൯—൮൯; ഭാഗം ൧൧൪—൧൬൬. അനുക്ര. ഭാ. ൨൫

B. - പൂരിം ഉത്സവയാത്ര. (ക്രി. ൨൯. മാൎച്ച് ൧൯).
§ ൯൦; ഭാഗം ൧൬൬—൧൬൯. അനുക്ര. ഭാ. ൨൫.

C. ഗലീല്യപ്രവൎത്തനത്തിൻ തുടൎച്ച. (ക്രി. ൨൯, മാൎച്ച് തുടങ്ങി ഒക്തോബർ വരെ).
§§ ൯൧—൧൦൫; ഭാഗം ൧൭൦—൨൦൬. അനുക്ര. ഭാ. ൨൭

D. കൂടാരപ്പെരുന്നാൾ യാത്ര. (ക്രി. ൨൯, ഒക്തോബർ ൧൨).
§§ ൧൦൬—൧൧൧; ഭാഗം ൨൦൬—൨൨൨. അനുക്ര. ഭാ. ൨൭.

E. ഗലീല്യക്രിയാസമൎപ്പണം. (ക്രി. ൨൯, ഒക്തോബർ തുടങ്ങി ദിസെംബർ വരെ).
§§ ൧൧൨—൧൧൫ ; ഭാഗം ൨൨൨—൨൨൭. അനുക്ര. ഭാ. ൨൭

F. പ്രതിഷ്ഠാനാൾ യാത്ര. (ക്രി. ൨൯, ദിസെംബർ ൨൦).
§ ൧൧൬ ; ഭാഗം ൨൨൭—൨൨൮. അനുക്ര. ഭാ. ൨൭.

മൂന്നാം അദ്ധ്യായം.

ഒടുക്കത്തേ മൂന്നു മാസങ്ങളിലേ പ്രവൎത്തനം (വിശേഷാൽ പരായ്യ
നാട്ടിൽ വെച്ചു). (ക്രി. ൩൦, ജനുവരി തുടങ്ങി മാൎച്ച് വരെ).

A. പരായ്യ നാട്ടിലേ വാസം. (ക്രി ൩൦, ജനുവരിയും ഫെബ്രുവരിയും).
§§ ൧൧൭—൧൨൦ ; ഭാഗം ൨൨൯—൨൩൫. അനുക്ര. ഭാ. ൨൯.

B. ലാജരെ എഴുനീല്പിക്കേണ്ടതിന്നു ബൈത്ഥാന്യെക്കു യാത്രയായതും എ ഫ്രയിമിൽ വാങ്ങി പാൎത്തതും.
(ക്രി. ൩൦ ഫെബ്രുവരിയും മാൎച്ചും).
§§ ൧൨൧—൧൨൮ ; ഭാഗം ൨൩൬—൨൪൬. അനുക്ര. ഭാ. ൨൯.

C. ഒടുക്കത്തേ പെസഹയാത്ര. (ക്രി. ൩൦, മാൎച്ച).
§§ ൧൨൯—൧൩൬ ; ഭാഗം ൨൪൬—൨൫൭. അനുക്ര. ഭാ. ൨൯.

നാലാം അദ്ധ്യായം.

കഷ്ടാനുഭവത്തിൻ ആഴ്ചവട്ടം. (ക്രി. ൩൦ ഏപ്രിൽ).
§§ ൧൩൭—൧൫൬ ; ഭാഗം ൨൫൮—൩൨൩. അനുക്ര. ഭാ. ൨൯.

അഞ്ചാം അദ്ധ്യായം.

ക്രിസ്തന്റെ പുനരുത്ഥാനസ്വൎഗ്ഗാരോഹണങ്ങൾ. (ക്രി. ൩൦, ഏപ്രിൽ, മേ മാസങ്ങൾ).
§§ ൧൫൭—൧൬൪ ; ഭാഗം ൩൨൪—൩൩൯. അനുക്ര. ഭാ. ൩൫. [ 20 ] TABLE

FOR FINDING ANY PASSAGE IN THE HARMONY.

MATTHEW. മത്തായി.

Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം	Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം	Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം	Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം	Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം
i.	1-17	47		9-13	139	xv.	1-20	187	xxii.	42-46	265	xxvii.	69-75	301
	18-25a	45		14-17	133		21-28	189		1-14	96.265		1	302
	25b	50		18-26	135		29-39	190		15-22	266		2	302
ii.	1-12	52		27-34	137	xvi.	1-12	191		23-33	267		3-10	305
	13-21	54		35-38	170		13-20	193		34-40	268		11	306
	22-23	56	x.	1-42	170		21-28	195		41-46	268		12-14	307
iii.	1-12	68	xi.	1	171	xvii.	1-9	197	xxiii.	1-36	270		15-23	307
iii.	13-17	70		2-19	161		10-13	197	xxiii.	37-39	271		24-26	308
iv.	1-11	71		20-30	163		14-21	199	xxiv.	1-14	275		27-31a	308
	12	115	xii.	1-8	183		22-33	199		15-28	276		31b-32	312
	13-17	118		9-14	184		24-27	201		29-35	276		33-34	314
	18-22	119		15-21	184	xviii.	1-14	202		36-44	277		35a	314
	23-25	141		22-37	121		15-35	205		45-51	99.280		35b-36	314
v.	1	142		38-45	125		23-35	91	xxv.	1-13	98.280		37	314
	2	145		46-50	127	xix.	1-2	229		14-30	94.280		38	314
	3-12	145	xiii.	1-9	77.128		3-12	249		31-46	100.280		39-44	315
	13-16	146		10-17	128		13-15	250	xxvi.	1-2	281		45	315
	17-37	147		18-23	78.129		16-30	251		3-5	281		46-47	315
	38-48	149		24-30	79.128	xx.	1-16	92.252		6-13	258		48-49	315
vi.	1-34	150		31-32	81.128		17-19	254		14-16	281		50	315
vii.	1-6	152		33	81.128		20-28	254		17-19	283		51-53	316
	7-14	153		34-35	128		29-34	257		20	284		54-56	316
	15-29	153		36-43	79.129	xxi.	1-9	260		21-25	284		57-61	321
viii.	1-4	154		44-46	82.128		10-11	261		26-29	285		62-66	321
	5-13	156		47-52	82.128		12-13	263		30-35	296	xxviii.	1	324
	14-17	158		53-58	140		14-17	263		36-46	296		2-4	324
	18-22	129	xiv.	1-2	175		18-19	262		47-56	298		5-8	324
	23-27	130		3-5	114		20-22	264		57	301		9-10	325
	28-34	131		6-12	175		23-27	264		58	301		11-15	328
ix.	1	132		13-21	176		28-32	96.265		59-66	301		16-20	336
ix.	2-8	138		22-36	177		33-41	97.265		67-68	302

MARK. മാൎക്കൻ.

i.	1-8	68		26-29	80.128		14-29	199	xiii.	1-13	275		15	308
	9-11	70		30-32	81.128		30-32	199		14-23	276		16-20a	308
	12-13	71		33-34	128		33-50	202		24-31	276		20b-21	312
	14-15	115		35-41	130	x.	1	229		32-37	277		22-23	314
	16-20	119	v.	1-21	131		2-12	249	xiv.	1-2	281		24	314
	21-22	120	v.	22-43	135		13-16	250		3-9	258		25	314
	23-28	158	vi.	1-6	140		17-31	251		10-11	281		26	314
	29-34	158		7-13	170		32-34	254		12-16	283		27-28	314
	35-39	159		14-16	175		35-45	254		17	284		29-32	315
	40-45	154		17-20	114		46-52	257		18-21	284		33	315
ii.	1-12	138		21-29	175	xi.	1-10	260		22-25	285		34-35	315
	13-17	139		30-44	176		11	261		26-31	296		36	315
	18-22	133		45-56	177		12-14	262		32-42	296		37	315
	23-28	183	vii.	1-23	187		15-19	263		43-52	298		38	316
iii.	1-6	184		24-30	189		20-26	264		53	301		39-41	316
	7-12	184		31-37	189		27-33	264		54	301		42-47	321
	13-19a	142	viii.	1-10	190	xii.	1-9	97.265		55-64	301	xvi.	1-2	324
	19b-21	155		11-21	191		10-12	265		65	302		3-4	324
	22-30	121		22-26	193		13-17	266		66-72	301		5-8	324
	31-35	127		27-30	193		18-27	267	xv.	1a	302		9-11	325
iv.	1-9	77.128		31-38	195		28-34	268		1b	302		12-13	328
	10-13	128	ix.	1	195		35-37	268		2	306		14	331
	14-20	78.129		2-10	197		38-40	270		3-5	307		15-18	336
	21-25	129		11-13	197		41-44	272		6-14	307		19-20	337

[ 21 ] ഇന്നിന്ന സുവിശേഷവാക്യം

ഇന്നിന്ന ഭാഗത്തിൽ ഉണ്ടെന്നു കാണിക്കുന്ന പട്ടിക.

LUKE. ലൂക്കാവു.

Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം	Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം	Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം	Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം	Chap. അ.	Years വാ.	Page ഭാഗം
i.	1-25	42	vii.	1-10	156		27-28	124		11-27	93	xxiii.	1	302
	26-38	44		11-17	159		29-36	125		29-40	260		2-4	306
	39-80	46		18-35	161		37-54	230		41-44	261		5	307
ii.	1-20	49		36-50	164	xii.	1-59	232		45-58	263		6-12	307
	21-39a	50		40-43	88		16-21	95	xx.	1-8	264		13-23	307
	39b	56	viii.	1-3	165		41-48	99		9-16	97.265		24-25	308
	40-52	57		4-8	77.128	xiii.	1-9	234		17-19	265		26	312
iii.	1-18	68		9-10	128		6-9	95		20-26	266		27-32	312
	19-20	114		11-15	78.129		10-17	234		27-40	267		33	314
	21-23a	70		16-18	129		18-19	81.128		41-44	268		34a	314
	23b-38	47		19-21	127		20-21	81.128		45-47	270		34b	314
iv.	1-13	71		22-25	130		22-35	237	xxi.	1-4	272		35-37	315
	14-15	115		26-40	131	xiv.	1-24	238		5-19	275		38	314
	16-30	117		41-56	135		16-24	84		20-24	276		39	315
	31a	118	ix.	1-6	170		25-35	239		25-33	276		40-43	315
	31b-32	120		7-9	175	xv.	1-32	241		34-38	277		44-55a	315
	33-37	158		10-17	176		3-10	85	xxii.	1-2	281		45b	316
	38-41	158		18-21	193		11-32	85		3-6	281		46	315
	42-44	159		22-27	195	xvi.	1-12	88		7-13	283		47-49	316
v.	1-11	119		28-36	197		1-31	241		14	284		50-56	321
	12-16	154		37-43a	199		19-31	89		15-18	284	xxiv.	1	324
	17-26	138		43b-45	199	xvii.	1-10	242		19-20	285		2	324
	27-32	139		46-50	202		11-19	246		21-23	284		3-9a	324
	33-39	133		51-56	222		20-37	247		24-30	284		9b-11	326
vi.	1-5	183		57-62	129	xviii.	1-8	87		31-34	285		12	325
	6-11	184	x.	1-24	223		1-14	247		35-38	286		13-35	328
	12-17a	142		25-37	225		9-14	86		39-46	296		36-43	330
	17b-19	141		30-37	83		15-17	250		47-53	298		44-49	336
	20-26	145		38-42	226		18-30	251		54a	301		59-53	337
	27-36	149	xi.	1-13	229		31-34	254		54b-62	301
	37-42	152		5-8	87		35-43	257		63-65	302
	43-49	153		14-26	121	xix.	1-28	256		66-71	302

JOHN. യോഹനാൻ.

i.	1-18	39		11-53	208		4-20	284		28	302		31-37	320
	19-34	102	viii.	1-11	211		21-32	284		29-38	306		38-42	321
	35-51	104	viii.	12-59	212		33-35	285		39-40	307	xx.	1a	324
ii.	1-11	105	ix.	1-41	215		36-38	285	xix.	1-3	308		1b	324
ii.	12-25	107	x.	1-21	218	xiv.	1-31	290		4-15	308		2	324
iii.	1-21	108		22-39	227	xv.	1-27	290		16a	308		3-10	325
iii.	22-36	110		40-42	229	xvi.	1-4	291		16b-17	312		11-13	325
iv.	1-42	111	xi.	1-16	236	xvi.	5-33	291		18	314		14-18	325
	43-45	114		17-44	243	xvii.	1-26	292		19-22	314		19-25	330
	46-54	116		45-57	245	xviii.	1-12	298		23-24	314		26-31	331
v.	1-47	166	xii.	1-11	258		13-14	300		25-27	314	xxi.	1-25	333
vi.	1-13	176		12-19	260		15-18	301		28	315
	14-24	177		20-36	273		19-23	300		29	315
	25-71	180		37-50	281		24	301		30a	315
vii.	1-10	206	xiii.	1-3	284		25-27	302		30b	315

[ 22 ] ERRATA.

ശുദ്ധപത്രം.

Page 5, line I9, for "Mark (G)" read "Mark (C)".
„ 5, „ 3 (note) from the bottom, for "diciples" read "disciples".
„ 8, „ 12, „ „ in "A, F, e," etc. omit "F".
„ I4, „ I5, for "Pascal" read "Paschal"; Do. p.I 5, l. 4; Do. p. 30, l. I4 from foot.
„ I6, „25, for "dates" read "date".
„ I6, last line (note), for "improved" read "unproved".
„ I8, line 7, for "I0.21" read "I0.22".
„ I9, „ 3, for "at Samaria" read "in Samaria".

ഭാഗം	വരി	അശുദ്ധം				ശുദ്ധം
Page 27,		line 23,	for 18. 1-14	9. 46-50	......	read 18. 1-14	9. 33-50	9. 46-50	......
„ 29,	„ I2* from foot	for ......	.....	17. 11-17	......	read .......	......	17.11-19	......
„ 33,	„ I8* „ „	for 27. 35a-38	16. 25, 27-28	23. 33	19.18	read 27. 35a,38	15. 25, 27-28	23. 33	19. 18
„ 33,	„ 3* „ „	for	......	......	......	read ......	......	......	19. 31-37
„ 33,	„ 2* „ „	for 27. 57-61	15. 42-47	23. 50-56	19. 31-37	read 27. 57-61	15. 42-47	23. 50-56	19. 38-42
„ 33,	„ I* „ „	for 27.62-66	......	......	19. 38-42	read 27. 62-66	......	......	......
„ 45,	Matt. I. 25,	for "firstborn son:"				for "firstborn son:...."
„ 45,	Luke II.	for "29"				read "39".
„ II8,	Luke IV. 3I,	for "Galilee"				for "Galilee....."
„ I20,	„ „ „	for "And came"				for "....And came."

[ 23 ] INTRODUCTION TO THE HARMONY.

CHAPTER I.

Harmonistic Principles.

"THE Gospels, and especially the first three, can in no sense be regarded as methodical
"annals. It is therefore difficult, and perhaps impossible, so to harmonize them, in respect
"of time, as in all cases to arrive at results which shall be entirely certain and satisfactory.
"There is often no definite note of time; and then we can proceed only upon conjecture found-
"ed on a careful comparison of all the circumstances. In such cases the decision must depend
"very much upon the judgement and taste of the Harmonist, and what to one person may
"appear probable and appropriate, may seem less so to another."1)

To what an extent this "proceeding upon conjecture," even in the face of the most definite
notes of time, has been carried on in harmonistic attempts, may be best judged from the glaring
disharmony of Harmonists. So many independent compilers, so many Gospel Harmonies, widely
differing from each other. Nor can any better result be reasonably expected before we learn to
approach the Gospels with an utterly unbiassed mind, that will render his due to each of the
Evangelists. To start with a notion, as though this one or that one of the sacred writers were
more reliable than the others, as regards the preservation of the original connection and conse-
cutiveness of events, would be sufficient to prejudice us against the rest to such a degree,
as to cause us utterly to disregard them even where they furnish us with the most distinct and
valuable dates. To verify this dictum, a glance at some of the best Harmonies extant will
suffice. Dr. Robinson, the eminent scholar, himself chooses Mark as his guide, whom he follows
almost invariably, though the corresponding dates, given by Matth. or Luke, be ever so con-
tradictory. Dr. Greswell2) on his part, has so thoroughly given the preference to Luke, that
his whole Harmony, with the exception of a few passages, is constructed on the sole authority
of this Evangelist, while the others, especially Matthew, are systematically ignored and set aside
as though their akoluthistic3) statements were simply unreliable, because apparently irreconcile-
able with those of Luke. The same arbitrary "proceeding upon conjecture," the same partiality
and accordingly the same inconsistencies and failures are constantly met with in German Gospel
Harmonies, and it would seem a well-nigh hopeless task, to bring order into this chaos, were
it not that the inspired writers themselves show us the way, if we will but allow them to make
themselves heard. [ 24 ] How the object in question is to be accomplished, and on what principles a sound Gospel
Harmony should be constructed, Professor Ebrard in his admirable work on the Evangelic
HistoryI) as well as in a treatise contributed to Herzog's Theological Real-Encyclopaedia
("Harmonie der Evangelien"), has shown in a most ingenious way. And we here desire to
acknowledge once for all our deep obligation to that distinguished Author for the clear light he
has thrown on the subject, and to state that, as far as the harmonization of Matth. 4. I8-2I. I
and the corresponding parts in Mark and Luke are concerned, our results, with but a few slight
deviations, are simply the fruit of his researches. His "akoluthistic" principles are the following: -

I. Setting aside mere conjectures, we strictly keep to given dates i.e. going through each
Gospel separately, we carefully examine, by what connecting formula the Evangelist joins event
to event. A close investigation will show us, that the various shades of Connectives, employed
in arranging the text, may judiciously be reduced to the following three kinds:2)

a. Direct Connectives, positively stating the immediate succession of event b after event a.
b. Indirect Connectives, .i. e. formulae, which although they clearly state incident b to
have occurred after incident a, yet from a certain indefiniteness and vagueness admit of the
possibility of some other transaction or transactions to lie between a and b.
c. Loose Connectives, either merely connecting without denoting time, or leaving the
question of sequence and precedence undecided, or clearly indicating a break in the previous
chain of consecutive events.

Connectives of the first class (a) are found Matth. 5. I; 8. I; Mark I. 29, 35; Luke 4. 38, 42 etc.
To the second Class (b) belong: Matth. 8. 5, I4; Mark 6. I, 30; Luke 5. 27; 7. I etc.
None of these and many similar connecting formulae compel us to suppose, that the two incidents,
between which they are placed, followed one another immediately.
For Connectives of the third class (c) we refer to Matth. 4. 23; 9. 35; Mark I. 40; 2. I, I3;
Luke 5. I, I2; 6. I, 6 etc.

2. As a result of this marked attention to the comparative closeness or looseness of every
single Connective, the contents of each Gospel will now group themselves in a manner quite new
and independent of the usual division of Chapters. That is to say, according to the nature of
the Connective, we shall obtain either a series of single events, alkoluthistically unconnected with
each other, or whole Chains of consecutive events, varying in length and continuing until the
appearance of a Connective of the third class clearly denotes an interruption of the order of
succession. A glance at the Tabular Synopsis at the end of this Chapter will best show what
we mean.

3. The task of comparing and placing side by side identical events in Matth., Mark and
Luke, ranged in sometimes quite different Chains, will then lead us to the formation of so-called
Compound-Chains. For instance, the incidents m, n, q, r may form a Chain in Matthew. In
Mark the items m, n and q may either not exist at all, or may be found as unconnected events,
in which case they are irrelevant to the question of sequence. Mark however commences a Chain of
his own with incident r, succeeded by o and t, and in addition hereto we might either in Luke or
again in Matth. find a Chain connecting the events t, p, l, w. In such a case these three
Chains would form a "Compound-Chain," composed of

Events:

Matthew	m
	n
	q
	r	r	Mark
		o
Luke	t	t
	p
	l
	w

[ 25 ] It further might happen, that Matthew joins the two events a and by an indirect Connective
(second class), whereas in Mark a and d are connected in the most direct way. It then follows,
that d has to be inserted between a and b:

Matthew	a	a	Mark
		d	Mark
	b

And not only single incidents, but sometimes whole Chains of consecutive events, as will be
shown in Chapter II., have to be inserted between other Chains, strictly in accordance with
the same principle.

Nor could we in such a case justly blame Matthew and Mark as though they contradicted
each other. The charge of contradiction could in fairness then only be raised, if one Evangelist,
in stating certain consecutive facts, should employ such Connectives as imply immediate succession,
while the other Evangelist with equally strong and unqualified terms should record the same
facts in a different order of succession.

Every thing then depends on the accuracy in fixing the precise value of the connecting
formula, a task, however, by no means so easy as it may appear at first. To accomplish the
object, our enquiries must needs be based upon the Greek original: no other Version, be it ever
so exact, will answer the purpose.

For instance, in Matthew 8. I 8 it is nothing but the omission of the Article (ídòn dè ó
'Jesoùs pollous öchlous peri aùtón), that justifies us in the view that Matthew did not intend to
represent the great multitudes in v. I 8 as identical with the crowd mentioned in v. I 6. Had he
used the Article as in 5. I (ídòn dè t o ủ s ôchlous), I 3. 36 (ápheis t o ù s ôchlous), I 5. 39 (ápolúsas
t o ù s ôchlous), the identity of the people in v. I 6 and v. I 8, and hence the direct connection
of the incident recorded in v. I 4— I 7 with v. I 8 and the sequel would have been established,
in which case Matthew's akoluthistic statements would simply be irreconcileable with those of
Mark. But as the words run, we are at full liberty to assume, that the scene in v. I 8 was quite
a different one from that in v. I 4— I 7, that, in fact, Matthew meant to say no more but: "on a
certain occasion, when Jesus saw great multitudes about him, he"...etc.

Again, when reading Mark 1. 21—23 and Luke 4. 3 I—33, it is generally supposed, that
the healing of the Demoniac in the synagogue at Capernaum happened on the very first Sabbath,
after Jesus with his first four disciples had come there.1) Now to any one versed in Greek, the
very sight of the Imperfect Tense used both by Mark and by Luke (édidasken, éndidáskon,
éxepléssonto) must sufficiently prove, that this passage contains the description not of a single
act, but of a long, continued, habitual preaching of Christ on Sabbath-days in that synagogue.
Mark as well as Luke put toĩs sábbasin, which may signify either a single Sabbath or a
plurality of Sabbaths. The English Version renders the Plural in Luke (v. 3 I), but treats it as
a Singular in Mark (v. 2 I), where the eúthéos ("forth with") and also the Aorist eíselthòn
("entered") show indeed clearly enough, that this ministry of Christ in the synagogue commenc-
ed on the very first Sabbath after he had settled at Capernaum. But the subsequent use of terms,
expressing a general description of this continued preaching, has at once the effect of loosening
the close connection between Christ's first appearance in that synagogue and the healing of the
Demoniac. Had Mark and Luke employed the Aorist for the Verbs quoted above, the immediate
succession of the items: "Four disciples called," "A demoniac healed in the synagogue at [ 26 ] Capernaum, "Peter's wife's mother healed" would have been established, an assertion which
would have brought Mark into serious collision with Matthew. But with those plain Imperfects
before us, we feel authorized to assume a certain break after v. 22 (in Mark i.; v. 32 in Luke 4.)
and to paraphrase: "Now, on such a Sabbath-day, when Christ, as usual, was teaching in the
synagogue, there was"....etc.

Further, the vagueness of the expression Luke II. 37 éndètõlalẽsai ("as he spake") per-
mits us to disconnect this incident (v. 37—54) from what precedes it (v. I4—36). Had Luke intend-
ed positively to state, that the Pharisee's invitation reached Our Lord while He was delivering
the address recorded in v. 29—36, he would certainly have employed a much more definite
Connective, such as we see him using twice in this same Chapter, viz. v. 27 ("égéneto dè én tõ
légein aútòn taüta") and again v. 53 ("légontos de aútoữ taüta pròs aừtoừs). Compare
also Matthew 9. I 8 ("ta ūta aútoŭ laloũntos aútoĩs") and Matthew I 2. 46 ("ềti dè aútoũ
laloũntos toĩs 'óchlois"). We do not, of course, deny, that the term "én dè tõ lalẽsai" might
possibly be considered equivalent to these latter phrases, but we claim the liberty of taking every
legitimate advantage of the unquestionable ambiguity of the Connective, assuming Luke to mean,
that "once a Pharisee invited Christ to breakfast, while He was just engaged in speaking," —an
interpretation, considered thoroughly admissible also by Lange's Commentary.1) Were it not
for this solution, the difficulties in harmonizing this portion of Luke with the corresponding
part in Matthew and Mark would prove insurmountable.

As regards the meaning of tóte ("then"), "énékeinọ tộ kairọ ("at that time"), metà
taũta ("after these things"), these and similar expressions in many cases serve as mere Con-
nectives without implying any accurate specification of time, since they in Greek as well as in
modern languages frequently are used with reference to a period extending over weeks and
months, and therefore may be rendered by any of the following terms: "at that moment," "in
that hour," "on that day," "in those days," "within those weeks" etc. Hence it may happen,
that the "then" sometimes is equivalent to "just then;" this must however not necessarily follow,
but will mainly depend on the testimony of weighty, internal evidence supplied by the context.
As a rule, our broad term "about that time?" will exactly answer the meaning of "tóte,". Quite
different, of course, is the case, when we meet a definite term like "én aútẽ tẽ ĕmérạ" ("in
that day?") or "én aútẽ tẽ ṍrặ" ("in that hour").

After these preliminaries we proceed to the task of analysing the contents of the first three
Gospels, in accordance with the principles stated above. To mark the closeness or looseness
of the connecting link, we have introduced the following signs:

| to signify direct Connectives (see above "First Class").
꭛ „ „ indirect „ „ „ "Second „ ").
.... „ „ loose „ „ „ "Third „ ").

The Capitals in the column at the left are to indicate Chains of consecutive events. For con-
venience' sake we have also marked with small letters such single events as remain unconnected.

The Table comprises not the whole of the three Gospels, but only the narrative relating to
Christ's ministry in Galilee, since harmonistic difficulties are confined almost exclusively to this
part of Our Saviour's life. [ 27 ]

Chains		Chapter	Chains		Chapter	Chains		Chapter
	a) four disciples called . . . . .	4. 18.	A.	a) Four disciples called. ǀ Christ's Sabbath-ministry in the synagogue at Capernaum . . . . . .	1. 16. 1. 21.		a) Christ's Sabbath-ministry at Capernaum. . . . . .	4. 31.
A.	Jesus on a circuit, followed by great multitudes. ǀ The Sermon on the Mount. ǀ A leper healed. * The centurion's servant healed. Peter's mother-in-law healed, many others too.	4. 23. 5 −7. 8. 1. 8. 5. 8. 14.	B.	The healing of a demoniac in the same synagogue. ǀ Peter's mother-in-law healed, many others too. ǀ Jesus sought by many, declines to stay. A circuit.	1. 23. 1. 29. 1. 35.	A.	The healing of a demoniac in the synagogue. ǀ Peter's mother-in-law healed, many others too. ǀ Jesus sought by many, declines to stay. A circuit. . . . . .	4. 33. 4. 38. 4. 42.
B.	Jesus directs to cross the lake. Two followers. * The tempest stilled. ǀ The demoniacs of Gadara. Back to Capernaum. * The paralytic healed. ǀ The call of Matthew and the feast in his house. . . . . . .	8.1 8. 8. 23. 8. 28 9. 2. 9. 9.		a) A leper healed. . . . . . b) The paralytic healed. . . . . . c) The call of Levi and the feast in his house. . . . . . d) The Baptist's disciples enquire about fasting. . . . . . e) The plucking of corn on a Sabbath. . . . . . f) The withered hand healed. The Pharisees enraged. . . . . . g) Jesus retires to the sea. Many are healed. . . . . . h) On the Mount, the twelve chosen. . . . . . i) His friends want to lay hold on Him. . . . . . k) Jesus accused of acting in concert with Beelzebub. . . . . . i) His mother and brothers want to see Him. . . . . .	1. 40. 2. 1. 2. 13. 2. 18. 2. 23. 3. 1. 3. 7. 3. 13. 3. 20. 3. 22. 3. 31.		b) Peter's miraculous draught of fishes. . . . . . c) A leper healed. . . . . .	5. 1. 5. 12.
C.	The Baptist's disciples enquire about fasting. ǀ Jairus's daughter and the woman with an issue of blood. ǀ Two blind men and a dumb demoniac healed. . . . . .	9. 14. 9. 18. 9. 27.	C.	The parable of the sower, etc. ǀ Jesus directs to cross the lake. The tempest stilled. ǀ The demoniac of Gadara. * Jairus's daughter and the woman with an issue of blood. * Jesus rejected at Nazareth. . . . . .	4. 1. 4. 35. 5. 1. 5. 21. 6. 1.	B.	The paralytic healed. * The call of Levi, and the feast in his house. . . . . .	5. 17. 5. 27.
D.	Another circuit. Christ's compassion on shepherdless Israel. * The twelve instructed and sent out. . . . . .	9. 35. 10. 1.	D	The twelve instructed and sent out. * Herod alarmed. Account of the Baptist's end. * Jesus retires to the desert. Five thousand fed. ǀ Back to Capernaum. The walking on the sea. . . . . .	6. 7. 6. 14. 6. 30. 6. 45.		d) Enquiry about fasting. . . . . . e) The plucking of corn on a Sabbath. . . . . . f) The withered hand healed. The Pharisees enraged. . . . . .	5. 33. 6. 1. 6. 6.
E.	The Baptist's message from prison. * The unbelieving cities upbraided and the Father magnified. . . . . .	11. 2. 11. 20.	E.	The deputation of scribes from Jerusalem. ǀ Jesus on the borders of Tyre and Sidon. The Syrophen : * Back to the Decapolis. A deaf and dumb man healed. ǀ To Dalmanutha. A sign from heaven demanded. ǀ Back to the north-coast. The leaven of the Pharisees. * A blind man healed at Bethsaida Julias. * Peter's confession. Christ's first announcement of His death. * The transfiguration of Christ. A lunatic boy healed. * The second announcement of Christ's sufferings. ǀ Arrival at Capern. Dispute for primacy. On humility, etc. . . . . .	7. 1. 7. 24. 7. 31. 8. 10. 8. 13. 8. 22. 8. 27. 9. 2. 9. 30. 9. 33.	C.	A night in prayer. The twelve chosen. Sermon on the Mount. * The centurion's servant healed. * The widow's son at Nain raised. * The Baptist's message from prison. . . . . .	6. 12. 7. 1. 7. 11. 7. 18.
F	The plucking of corn on the Sabbath. ǀ The healing of the withered hand. The Pharisees enraged. ǀ Jesus retires. Many follow Him and are healed. . . . . .	12. 1. 12. 9. 12. 15.	F.	Jesus going to Peraca. On divorce. * Jesus blesses little children. * The rich young man. Peter's question as to reward. * Christ's third announcement of His sufferings. * The request of the sons of Zebedee. * Near Jericho : blind Bartimæus healed. * Entry into Jerusalem.	10. 1. 10. 13. 10. 17. 10. 32. 10. 35. 10. 46. 11. 1.	D.	Christ's loving kindness to a penitent woman, in a Phar. house. * Women ministering unto Christ, while journeying. . . . . . g). The parable of the sower. . . . . . h) His mother and brothers want to see Him. . . . . .	7. 36. 8. 1. 8. 4. 8. 19.
G.	A blind and dumb demoniac healed. Blasphemy rebuked. * A sign from heaven demanded and promised. ǀ The mother and brothers of Jesus want to see Him. ǀ Jesus by the sea-side. Delivery of parables. * Jesus rejected at Nazareth. . . . . .	12. 22. 12. 38. 12. 46. 13. 1. 13. 54.				E	The lake crossed. The tempest stilled. * The demoniac of Gadara. Back to Capernaum. * Jairus's daughter and the woman with an issue of blood. . . . . .	8. 22. 8. 26. 8. 40.
H.	Herod alarmed. Account of the Baptist's end. ǀ Jesus retires across the lake. Five thousand fed. ǀ Back to Capernaum. The walking on the sea. . . . . .	14. 1. 14. 13. 14. 22.				F.	The twelve instructed and sent out. ǀ Herod alarmed. ǀ Jesus retires to the desert. Five thousand fed. . . . . .	9. 1. 9. 7. 9. 10.
I.	The deputation of scribes fr. Jerus. Hypocrisy rebuked. ǀ Jesus on the borders of Tyre & Sidon. The Syroph. woman. * Back to the sea of Galilee. Many miracles. Four thousand fed. ǀ Back to Magdala. A sign from heaven demanded. ǀ Jesus returns to the north-coast. The leaven of the Pharisees. * Peter's confession. Christ's first announc. of His death. * Christ's transfiguration. The coming of Elias explained. ǀ The lunatic boy healed. . . . . .	15. 1. 15. 21. 15. 29. 15. 39. 16. 4. 16. 13. 17. 1. 17. 14.				G.	Peter's confession. Christ's first announcement of His death. * Christ's transfiguration. * The lunatic boy healed. Second announc. of Christ's death. . . . . . i) Dispute for primacy. . . . . . k) The unkind reception met with in Samaria. . . . . . l) Three followers. . . . . .	9. 28. 9. 37. 9. 46. 9. 51. 9. 57.
K.	Christ's second announcement of His death and resurrect. * At Capernaum : the tribute-money provided. ǀ Dispute for primacy. On humility, offences, etc. ǀ Peter's question. Parable of the unmerciful fellow-servant. . . . . .	17. 22. 17. 24. 18. 1. 18. 21.				H.	Seventy disciples instructed and sent out. * The lawyer's question. The good Samaritan. . . . . . m) Jesus at Bethany: Mary and Martha. . . . . . n) Instruction on prayer. . . . . .	10. 1. 10. 25. 10. 38. 11. 1.
L.	Jesus going to Peraea, followed by many. * On divorce and celibacy. * Jesus blesses little children. * The rich young man. Peter's question as to reward. * The third announcement of Christ's death and resurrection. * The ambitious request of the mother of the sons of Zebedee. * Near Jericho: two blind men healed. * Entry into Jerusalem.	19. 1. 19. 3. 19. 13. 19. 16. 20. 17. 20. 20. 20. 30. 21. 1.				I.	A dumb demoniac healed. Blasphemy rebuked. ǀ A woman lifting up her voice in eulogy. ǀ A sign from heaven demanded and promised. . . . . .	11. 14. 11. 27. 11. 29.
						K.	Jesus dining with a Pharisee and denouncing woes against etc. * The disciples warned against hypocrisy etc. . . . . . o) The slaughter of certain Galileans. The fig-tree. . . . . . p) An infirm woman healed. . . . . . q) Parable of the mustard seed and the leaven. . . . . .	11. 37. 12. 1. 13. 1. 13. 11. 13. 18.
						L.	Whether few shall be saved. * Herod's menace. The lamentation over Jerusalem. . . . . . r) A Sabbath dinner. Dropsy healed. . . . . . s) Parable of the great supper. On counting the cost. . . . . . t) The three parables on the seeking of what is lost. . . . . . u) The unjust steward. The rich man and Lazarus. . . . . . v) Offences to be overcome by genuine faith and humility. . . . . . w) The ten lepers. . . . . . x) Address on the last times. . . . . . y) The judge and the widow. The Phar. & the publican. . . . . . z) Jesus blesses little children. The rich young man. . . . . . aa) The third announcement of Christ's sufferings. . . . . . bb) A blind man healed at Jericho. . . . . . cc) Zaccheus. Parable of the nobleman. Entry etc.	13. 22. 13. 31. 14. 1. 14. 15. 15. 1. 16. 1. 17. 1. 17. 11. 17. 20. 18. 1. 18. 15. 18. 31. 18. 35. 19. 1.

[ 29 ] Chapter II.

Matthew compared with Mark.

Having thus laid the foundation, we proceed now to the construction of our Gospel Harmony"
by comparing first Matthew with Mark.

To commence with what is obviously the least difficult part of our work, the adjusting of
the incidents immediately preceding Christ's entry into Jerusalem, we find Mathew L entirely
to correspond with Mark F, likewise Matthew I and K with Mark E. The former we will former we will call
Compound-Chain No. 4, and the latter Compound-Chain No. 3.

Moving further upwards, we find Matt. H to correspond with Mark D, in which latter Chain,
however, Herod's alarm follows close upon the instruction and sending out of the twelve. As
Matt. relates this in Chain D, the result is the formation of the following Comp-Chain (No. 2):

Matthew D	A circuit. Christ's compassion on shepherdless Israel.
	The twelve instructed and sent out.
"H	Herod alarmed. Account of the Baptist's end.	Mark D
	Jesus retires across the lake. Five thousand fed
	Back to Capernaum. Christs's walking on the sea.

For our further investigations, we require as starting-point a prominent fact, recorded by all
three Evangelists. To this end we select the stilling of the tempest (Matthew B, Mark C).
According to Matthew, the stilling of the tempest was preceded by Two followers, and was suc-
ceeded by the Demoniacs of Gadara, the Paralytic, the call of Matthew and the feast in his house.

Let us consider first the series of events subsequent to the stilling of the tempest. Mark (G),
after having mentioned the tempest as well as the Demoniac of Gadara, distinctly tells us that
after Christ's return from Gadara the incidents: Jairus's daughter, the woman with an issue
of blood and Jesus rejected at Nazareth took place. - Matthew relates the story of Jairus's
daughter and the other afflicted woman in Chain C, but adds in his part that immediately before
Jairus approached Jesus, the enquiry about fasting took place, also that immediately after
the raising of Jairus's daughter two blind men and a dumb Demoniac were healed. Thus the
statements of Mark and Matthew, as regards the incident following the raising of Jairus's daughter,
seem to contradict each other. They however only seem to do so. For the Connective used in
Mark 6. I. evidently is loose enough, to admit of the inserting of one or more intermediate
events, whereas the connecting formula in Matthew 9. 27. implies a more direct order of consecu-
tion. This is but one of the many instances, in which a careful examination of the closeness or
looseness of the connecting formula will prove the apparent contradiction to be but imaginary.
Thus the statement of Matthew (B), that the return from Gadara was succeeded by the healing
of the Paralytic, the call of Matthew and the feast in his house, is not at all inconsistent with
what Mark tells us (Chain C), that after the transaction in Gadara Christ raised Jairus's daughter,
healed another woman on the way, and was rejected at Nazareth. Matthew (B) simply asserts,
that the healing of the Paralytic occurred after Jesus had returned from Gadara. That it
happened within the same hour, he does not say; though, most probably it did occur in the
course of the next few hours. But what he states most distinctly, is that the raising of Jairus'
daughter happened immediately after the Baptist's disciples had enquired about fasting, which
latter event on the other hand is not brought into direct connection with any previous transaction1),
neither in Matt., nor in Mark, so that nothing prevents us from considering this enquiry
about fasting as the very first occurrence after Our Lord had returned from Gadara. The result
then is, that Mark C is to be placed within Mark B, according to the following scheme: [ 30 ] Part of Compound-Chain No. 1b.

According to Matthew:		According to Mark:		Harmonistic Result:
Chain B.	Chain C.	Chain C.	Unconn., single events.
The tempest stilled. \|		The tempest stilled. \|		The tempest stilled.
The Demoniacs of Gadara.		The Demoniac of Gadara.		The Demoniac of Gadara.
◡ .	The Baptist's disciples etc. \|	◡ . ◠	d. The enquiry ab. fasting. . . . .	The Baptist's disciples enquire about fasting.
.	Jairus's daughter raised etc. \|	Jairus's daughter raised. ◡		Jairus's daughter and the woman with an issue of blood.
. ◠	Two blind men etc. . . . .	.		Two blind men and a dumb Demoniac healed.
The Paralytic healed. \|		.	b. The Paralytic healed. . . . .	The Paralytic healed.
The call of Matthew etc. . . . .		. ◠	c. The call of Levi etc. . . . .	The call of Matthew and the feast in his house.
(vide Chain G)		Jesus rejected at Nazareth.		Jesus again rejected at Nazareth.

Turning our attention now to the series of events, preceding the stilling of the tempest, we are informed by Mark (C) that the journey to Gadara took
place on the evening of the same day, in which Jesus had been engaged in the delivery of parables, while Matthew (B) tells us of Our Lord's conversation
with two would-be-followers, happening within the few minutes between the giving of the order to cross the lake and the actual departure (Matthew 8, 18. 23.).

On the other hand, we have the direct statement of Matthew (G), that on the same day, in the course of which the delivery of the parables took place,
Jesus had healed a blind and dumb Demoniac, had rebuked the blasphemy accusing Him of acting in concert with Beelzebub, had then been asked to give
a sign from heaven, and that finally, while Jesus was still speaking to the people, His mother and brothers wanted to see Him. Besides he mentions,
that soon after the delivery of the parables Jesus visited Nazareth, and was rejected, —a remarkable coincidence with Mark C. For although it had been
left unnoticed by Matthew, that those parables were delivered just before the journey to Gradara, he yet remembers, that Christ's rejection at Nazareth
happened shortly after the day of the parables, quite in concurrence with the statement of Mark in Chain C.

Thus we are led to the formation of another Compound-Chain, whereof the above diagram comprised but the second half. The whole presents now
the following aspect: [ 31 ] Compound-Chain No. 1b (complete).

According to Matthew:			According to Mark:		Harmonistic Result:
Chain G.	Chain B.	Chain C.	Chain C.	Unconn. single events
A blind & dumb Dem, etc. \|				k. Blasphemous charge. . . . .	A blind & dumb Demon. healed. Blasphemy rebuked.
A sign demanded etc. \|					The demand of a sign from heaven.
His mother & broth. etc. \|				l. His mother & broth. etc. . . . .	His mother and brothers want to see Him.
Delivery of Parables. ◡			Delivery of Parables. ◡		Delivery of Parables, on the sea-side.
.	Two would-be-followers. \|		. ◠		Two would-be-followers, ,, ,,
.	The tempest stilled. \|		The tempest stilled. \|		The lake crossed. The tempest stilled.
.	The Demoniacs of Gad. ◡		The Demoniac of Gad. ◡		The Demoniacs of Gadara. Back to Capernaum.
.	.	Enquiry about fasting. \|	. ◠	d. Enquiry about fasting. . . . .	The Baptist's disciples enquire about fasting.
.	.	Jairus's daughter raised. \|	Jairus' daughter raised. ◡		Jairus's daughter & the woman with an issue of blood.
.	. ◠	Two blind men etc. . . . .	.		Two blind men and a dumb Demoniac healed.
.	The Paralytic healed. \|		.	b. The Paralytic healed. . . . .	The Paralytic healed.
. ◠	The call of Matthew etc. . . . .		. ◠	c. The call of Levi etc. . . . .	The call of Matthew and the feast in his house.
Jesus rejected at Naz. . . . .			Jesus rejected at Naz.		Jesus again rejected at Nazareth.

To find the harmony of Matthew A and Mark B, we select as starting-point the healing of Peter's mother-in-law.

Inspecting first the events previous to this incident, we learn from Mark (B), that immediately before entering into Peter's house, Jesus
had healed a Demoniac in the synagogue. Matthew (4) does not mention this latter occurrence, but brings the miracle in Peter's house into
connection with the previous healing of the centurion's servant. The Connective however (8. I4) is so loose that there is ample room between
these two events to insert the healing of the Demoniac. Matthew further informs us, that the meeting with the centurion took place, when Jesus
returned to Capernaum after having healed a leper, which latter incident he records to have happened immediately after the Sermon on the Mount.

As to the transactions subsequent to the healing of Peter's mother-in-law, Chain A of Matthew breaks off with the remark that on the
same evening many others were healed. Mark (B), while confirming this, adds that Jesus early on the next day went to a desert to pray.
Though followed by many, He declined to stay with them, but started on a fresh circuit.

Reduced to order, these various items will form another Compound-Chain (No. 1 a.): [ 32 ] Compound-Chain No. 1a.

According to Matthew:	According to Mark:		Harmonistic Result:
Chain A.	Chain B.	Unconn. single events.
Jesus on a circuit, followed by great multitudes \|			Jesus on a circuit, followed by great multitudes.
The Sermon on the Mount. \|			The sermon on the Mount.
A leper healed ꭛		a. A leper healed. . . . .	A leper healed.
The centurion's servant healed. ◡			The centurion's servant healed.
. ◠	A Demoniac in the synag. healed. \|		A Demoniac in the synagogue healed.
Peter's wife's mother healed, many others too. . . . .	Peter's wife's mother.... \|		Peter's wife's mother healed, many others too.
	Jesus sought etc. A circuit. . . . .		Jesus sought by many, declines to stay. A fresh circuit.

We have now disposed of nearly the whole of Matthew and Mark. There only remain for investigation Chains E, F and the unconnected event a
in Matthew, as well as A, F, e, f, g, h, i in Mark.

As to Matthew a and Mark A, this calling of the first four disciples is evidently so closely connected with the transfer of Christ's ministry to Galilee,
that we must consider it to have taken place immediately after Our Lord had fixed His abode in Capernaum.

With respect to Matthew E (the Baptist's message from prison etc.), its place must be assigned before Matthew H (John beheaded) and after the raising of
the widow's son at Nain (Luke 7. II–17), since then only Christ was justified in saying: "the dead (Plural) are raised up." Besides, Luke's way of connect-
ing the two events (7. I8) removes every doubt. (See Chapter III.)

Further, as regards Matthew F and the corresponding passage Mark e, f, g, the mysterious notation of time én Sabbátọ deuteroprótọ in Luke 6, I.
will give us a clue where to place it (Chapter III.). Similarly the position of Mark h (the choosing of the twelve) can be ascertained only in connection
the parallel passage Luke 6, I2 (Chapter III.).

Mark i, one of the few incidents recorded by Mark alone, ("His friends go out to lay hold on Him" 3. 20, 2I) we may, though it is apparently unconnected
with any other event, consider to have occurred shortly after the choosing of the twelve (3. I3–I9), when Jesus, returning from the Sermon on the
Mount, reached His home at Capernaum. [ 33 ] CHAPTER III.

Luke compared with Matthew and Mark.

Much stress has been laid on the declaration of Luke in his preface (I. 3) that he would
write "kathexès", in order. On the strength of this sole expression many considered him
the only reliable source, as regards chronological arrangement. Now "kathexès" may denote
either order of time or order of things, akoluthistic accuracy or logical connection and continuity.
As we take it, Luke uses the word mainly in the latter sense, thereby contrasting his account
of the life of Christ not so much with the unchronological, as with the abrupt, incoherent, frag—
mentary character of those early narratives 1), referred to in his preface. Besides, with a strictly
chronological arrangement it would hardly seem compatible, to mention the Forerunner's so—
journ in the wilderness (I. 80) before recording even the birth of Jesus, or to narrate Christ's
baptism (3. 21, 22) after John's imprisonment (v. 19, 20), or to fill half a dozen Chapters (12-17)
nearly exclusively with discourses and parables, which for the most part resemble a mere collec—
tion of sayings, communicated without historical connection. Further, let any one take the
trouble of going through each of the three Gospels in search of akoluthistic dates, and he will
find, that, while Matthew supplies them abundantly, and Mark somewhat less abundantly, but
very few definite specifications of time are met with in Luke, —a fact, recognized long ago by
Calvin, Bengel and other eminent Biblical Scholars, but of late pointed out particularly by
Prof. Ebrard.

Passing on now to the harmonistic comparison of Luke with Matthew and Mark, we find

Luke	A, C, a, b, c	to form part	of the	Compound—Chain	No.	I a.
,,	B, E, I, d, g, h, l, q	,,	,,	do.	,,	I b.
,,	F,	,,	,,	do.	,,	2
,,	G, i,	,,	,,	do.	,,	3
,,	z, aa, bb,	,,	,,	do.	,,	4

similarly the two items e and f to correspond with Matthew F and Mark e, f, g, whereas the
remaining passages D, H, K, L, k, m, n, o, p, r, s, t, u, v, w, x, y and cc comprise transactions,
recorded by Luke alone.

By embodying A, C, a, b, c, in Compound—Chain No. I a, the latter assumes now its definite
shape. Of special importance is Luke's statement (C), that the choosing of the twelve Apostles
took place on the morning before the Sermon on the Mount, a fact, not recorded at all by
Matthew, and mentioned by Mark (h) without any specification of time. Another new and
interesting notice (Luke C) is that Jesus raised the widow's son at Nain on the day after the
healing of the centurion's servant, and that the Baptist's message from prison is brought into
direct connection with these latter miracles.

The Compound—Chain No. I b too becomes complete by the insertion of the passages B, E,
I, d, g, h, l, q, wherein however there is but one real addition, viz. Luke II. 27, a woman
lifting up her voice in eulogy.

But now we have to examine the question as to the position of these two Compound—Chains
(No. I a and I b) among themselves. Which is the first, which the second? I a starts by
representing Christ on a general circuit through Galilee, followed by great multitudes, in whose
presence He delivers the Sermon on the Mount. He arrives at Capernaum, but no sooner has
He spent a day, a Sabbath, in the midst of His friends, than we see Him set out again on the
following morning for another extensive tour. Hence, with the exception of a single day, spent
at Capernaum, CompoundM—Chain I a contains the description of Our Lord's Itinerary Ministry [ 34 ] in Galilee, as far as this earliest period of Galilean labours is concerned. Compound—Chain I b,
on the other hand, enters into the fullest details of Christ's work at Capernaum itself, inter—
rupted but by one day's absence at Gadara, and only as the very last point recorded in this
Compound—Chain we hear of a journey of Jesus to Nazareth. Now, is there any probability
that Our Lord immediately after having fixed His abode at Capernaum left that place again in
order to travel through the whole of Galilee, and thus commenced His work at Capernaum only
after one or two such general preaching-tours? Is it not far more likely, that Capernaum itself
was the scene of His very first labours, after He had once chosen it as His "own city" (Matth.
9. I), and that only subsequently He entered upon His Itinerary Ministry throughout Galilee?
Should we, however, still entertain some doubts as to which of the two happened first, there is

Compound-

Harmonistic Result of comparing Matthew with Mark:		According to Luke:
		Chains I, E and B.		Unconn. events.
Matth. a. & Mark A.	The first four disciples called. Christ's Sabbath-ministry at Cap.			b) Peter's draught &c. • • • • a) Sabbath—ministry. • • • •
Page 7.	A blind and dumb demon. etc. (Luke I) A sign from heaven demanded. His mother and brothers etc. Delivery of parables. Two would-be-followers. The lake crossed. The temp. still. The demoniacs of Gadara. John's disciples enquire ab. fast. Jairus's daughter etc. Two blind men & a dumb demon. The paralytic healed. The call of Levi & the feast etc. Jesus again rejected at Nazareth.	I.	A dumb demoniac healed. A eulogizing woman. A sign from heaven demanded. • • • •
				h) His moth. & broth. • • • • g & q) Parables. • • • • e) Three followers. • • • •
		E.	The lake crossed. The tempest. The demoniac of Gadara. ◡ • ◠ Jairus's daughter etc. • • • •	d) On fasting. • • • •
		B.	The paralytic healed. ◡ ◠ The call of Levi etc. • • • •
Page 8.	Jesus on a circuit, etc. (Luke C, Mark h) The Sermon on the Mount. On the way down: a leper healed. His friends etc. (Mark i, Page 8) The centurion's servant healed. A demoniac in the synagogue. Peter's mother-in-law healed, etc. Jesus sought . . . . etc. A circuit.	Chain C.	Chain A.	c) A leper healed. • • • •
		Prayer. The twelve. The Sermon etc. ◡ • • ◠ The centurion's serv. ◡ • • • ◠ The widow's son. ◡ ◠ The Bapt. message. • • • •	A dem. in the syn. In Peter's house etc. A fresh circuit. • • • •
	(Luke C)
Matth. E.	The Baptist's message etc. The unbelieving cities etc.

[ 35 ] one circumstance, which must settle the question to our full satisfaction, i.e. the call of Levi.
The one indisputable fact, that Levi's calling to general discipleship, recorded in Compound—Chain
No. 1 b, must needs have occurred before his being selected to apostleship on the morning
before the Sermon on the Mount (Comp.—Chain I a), will prove beyond doubt the real order of
succession, viz. that Comp.—Chain I b takes the lead, while Comp.—Chain I a follows close upon
it, that, in fact, they both form but one great Comp.—Chain, the connecting link between both
being Christ's second visit to Nazareth, which according to Mark 6. 13 was but the starting—
point of a general preaching—tour, the same—we now venture to say—which preceded the
Sermon on the Mount.

Hence, our new Compound—Chain No. I presents now the following aspect:

Chain No. 1.

Harmonistic Joint—Result:

The first four disciples called. Peter's miraculous draught of fishes. Christ's Sabbath—ministry in the synagogue at Capernaum. A blind and dumb demoniac healed. Blasphemy rebuked. . . . . A woman lifting up her voice in eulogy. . . . . . . . . . The first demand of a sign from heaven. The sign of Jonas. . . . . His mother and brothers want to see Him. . . . . . . . . . Parables delivered and expounded, partly on the sea-side, partly at home. Two would-be-followers, (Matth.) and a third one (Luke). . . . . . The lake crossed. The tempest stilled. . . . . . . . . . .	A day's work at Capernaum.
The demoniacs of Gadara. Back to Capernaum.	The journ. to God.
John’s disciples enquire about fasting. . . . . . . . . . . Jairus's daughter and the woman with an issue of blood. . . . . . Two blind men and a dumb demoniac healed. . The paralytic healed. . . . . . . . . The paralytic healed. . . . . . . . . . . . . . . .	Another day's work at Capern.
The call of Levi and the feast in his house. Jesus again rejected at Nazareth. . . . . . . . . . . . Jesus on a circuit, followed by great multitudes. . . . . . . . A night in prayer on the Mount. The choosing of the twelve. . . . The Sermon on the Mount. . . . . . . . . . . . . . On the way down: a leper healed. . . . . . . . . . . . At Capernaum: His friends want to lay hold on Him. . . . . . .	The first circut through Galilee.
The centurion's servant healed. . . . . . . . . . . . . The healing of a demoniac in the synagogue at Capernaum. . . . . Peter's mother—in—law healed, many others too. . . . . . . . .	A Sabbath at Cap.
Jesus sought by many, declines to stay. A fresh circuit. . . . . . The widow's son at Nain raised. . . . . . . . . . . . . The Baptist's message from prison. . . . . . . . . . . . The unbelieving cities upbraided, and the Father magnified. . . . .	The second circ.

[ 36 ] There are not many days in Our Saviour's Life, of which such a faithful and detailed record
has been preserved to us, as the narrative comprising the commencement of His Galilean Ministry.
The record of the Passion—week alone is comparable with it. As the solemn, mournful view of
those closing scenes, so also the peculiar charm and beauty of the first few days' intimate con—
nection with their Master most naturally left a particularly deep and lasting impression on the
disciples' minds. But what an overwhelming insight into the incessant, unsparing labour of
love this record of even one or two days' work affords, when carefully traced up!

Jesus heals a demoniac, defends himself against blaspheming Pharisees 1), corrects a woman's
well—meant eulogy, rebukes the evil and adulterous generation, which seeketh a sign and is on
the point of being taken possession of by Satan with sevenfold power, —and lastly points to His
disciples as His nearest relatives. In the course of the same day (Matt. 13. I) He goes to
the sea—side in order to teach, and finding there a great gathering of people, He preaches from
board—ship, delivering a number of parables, some of which He subsequently expounds to the
disciples, when at home. 2) On the same evening however, at a later hour, He again bends his
steps towards the sea—shore and gives order to cross the lake. After some delay, caused by a
conversation with two or three would—be—followers, 3) they launch into the sea, and tired from
the hard day's work, Our Saviour falls asleep, undisturbed by the brewing storm. Awakened,
He calms the sea by a single word. Having reached the coast of Gadara, He heals the two
demoniacs, but withdraws on the request of the irritated populace and returns by ship to the
other side, probably on the second day after the delivery of parables. Among the crowd wait—
ing for Him, He meets disciples of the Baptist, whose enquiries as to fasting He answers.
While He is still adressing them (Matt. 9. 18) and is not yet far from the sea—shore (Mark 5.
21), Jairus comes and implores His help for his dying daughter. On the way to Jairus's house,
the poor woman with an issue of blood is cured by touching the hem of His garment. Jairus's
daughter, having meanwhile expired, is raised to life. While returning to His own quarters,
Jesus is followed by two blind men, crying: "Thou Son of David, have mercy upon us!" Having
arrived at home, He restores them to sight. But scarcely have they left the house, when a dumb
demoniac is brought in. He too is cured, the Pharisees maliciously reiterating their blasphemous
charge of the day before.4) While however these Pharisees (Luke 5. 17) and a crowd of other
people (Mark 2. 2) throng the house and the word is still being preached to them, a paralytic is
let down through the tiling, and Jesus, seeing their strong faith, relieves the poor sufferer both
in mind and body. Shortly after, probably on the following day (Matt. 9. 9), after having
again preached by the sea—side (Mark 2. 13) Jesus calls Levi, a tax-gatherer, to discipleship,
and in return does not consider it below His dignity, to accept Levi's invitation to a dinnerparty
with publicans and sinners, much to the disgust of the Pharisees and scribes passing by.

A second subdivision of these earliest labours of Christ in Galilee commences with His visit
to Nazareth 5), —shortly after the above—mentioned series of events (Matt. 13. 53). Being a [ 37 ] second time rejected by His own, He starts on a general circuit through the Galilean villages
(Mark 6. 6; Matt. 4. 23), teaching, preaching, healing, and followed by great multitudes,
gathered from all parts of Palestine. Gladdened by the sight of this first great and general
rising of the people and pressed by their eager expectations, Jesus feels constrained, in a solemn
discourse to disclose unto them the true nature of His Kingdom, and this He does by the
Sermon on the Mount, after a night in prayer and the choosing of the twelve Apostles in the
early morning. Descending from the Mount, he heals a leper. They reach Capernaum, but
the throng about the house is still so great, that Jesus, tired as He is, cannot even spare time
for eating but continues devoting Himself to the people, till even His friends go out to lay
hold on Him, declaring it madness thus to neglect the duty of self—preservation. No sooner
has Christ's arrival at Capernaum become known, than the elders of the Jews appear before Him,
to plead the centurion's case. Jesus goes with them, marvels at the centurion's faith, and heals
his servant. This was on a Sabbath morning 1). For in the course of the same day we see the
Saviour in the synagogue, casting out an unclean spirit; from the synagogue He hastens to
Peter's house, where He restores Peter's wife's mother, lying ill of a fever,—and later on in
the evening performs a great many more miracles by healing a crowd of diseased ones and
demoniacs, gathered at His door. On the following morning, long before dawn, He is engaged
in prayer in a solitary place. Found out by eager hearts and requested to stay with them, He
declines to do so, and starts for a long day's march, 2) reaching the gates of Nain just in time to
meet the funeral procession which carries out the widow's only son. A word of comfort to the
mother, a word of life to the corpse, and he that was dead, sits up and begins to speak! Well
might they glorify God for having visited His people.

With this excursion to Nain commences the third subdivision of Christ's Galilean Ministry
of this early period. For the journey to Nain was only the starting—point of a fresh circuit,
distinctly stated by Mark (I. 38, 39) and Luke (4. 43, 44) in direct connection with the above—
mentioned miracles. That we possess no detailed account of this journey, matters nothing; the
fact remains the same. Probably, however, this journey wound up with Christ's appearance at
Jerusalem on "a feast of the Jews" (John 5. I the festival of Purim, as we shall see in the
sequel), in which case the silence on His further movements, on the part of Matthew, Mark and
Luke, could be easily accounted for, since of all the journeys to Jerusalem they record but the
last one, that of the Passion—week. The Baptist's embassy too, which Luke brings into direct
connection with the raising of the widow's son at Nain, cannot have occurred immediately after
the latter miracle. For John was kept a prisoner in the castle of Mach------rus, on the Southern
border of Per----a, near the Dead Sea, and we must at any rate allow a week or two for the report
of that miracle to reach John and again John's message to reach Christ.

To proceed with the adjusting of the matter supplied by Luke's narrative, we embody

Luke	F in	Compound—Chain	No.	2.
,,	G, i	do.	,,	3.
,,	z, aa, bb,	do.	,,	4,

without obtaining however any other harmonistic results than those gained and stated before
(Page 5).

But as regards Luke e and f (the plucking of corn and the healing of a withered hand),
corresponding with Matth. F and Mark e, f, g, we have now to determine the time of these
incidents. And here it is Luke who with his strange date "én Sabbátǫ deuteroprótǫ” (“on a
second—first Sabbath" 6. I) must show us the way. Among the various interpretations of this [ 38 ] singular expression, the following one, suggested by the late Prof. Dr. Krafft of Erlangen, and
adopted by Prof. Dr. Ebrard, appears to us to be the best and simplest:

"Sábbaton deuteróproton" must signify a Sabbath, which is the second of two first Sabbaths.
And of two such Sabbaths the Jews could only speak in contradistinction to a following third
one. Now, it was not until the month of Nisan (April), that the grains were ripening. Hence
the explanation of the term must be sought in connection with a peculiar cycle of Sabbaths
falling within this month Nisan. And here the Passover—weak at once presents itself for the
solution of the riddle. Whenever the 15th of Nisan, the principal day of the festival, fell on
any other day than Saturday or Sunday, the Passover—week included three Sabbaths, viz: I. the
15th of Nisan, which was observed as a real Sabbath, on whatever week—day it might fall. 1)

2. the usual weekly Sabbath. 3. the 21st of Nisan, celebrated as a real Sabbath. Now, con—
trasted with the 21st of Nisan the 15th of Nisan was the "first Sabbath" of the Passover, and
the 21st of Nisan, compared with the 15th, was the "second Sabbath." These two Sabbaths
returned regularly and unexceptionally year by year. But in such years, when in addition to
these two Sabbaths the usual weekly Sabbath too fell in the Pascal—week, it seemed natural
enough, to designate this intermediate Sabbath as the "second—first," rather than to call it the

Compound—

	According to Matthew:		According to Mark:		According to Luke:
D.	Another circuit. Christ's compassion. The twelve instructed and sent out.
H.	Herod alarmed. The Baptist's end. Jesus retires. Five thousand fed. Back to Cap. The walking on the sea.	C.	The twelve instr. etc. Herod alarmed etc. Jesus retires. 5000 fed. The walking on the sea.	F.	The twelve instr. etc. Herod alarmed. Jesus retires. 5000 fed
	(John 6.)		(John 6.)		(John 6.)
F.	The plucking of corn. The healing of the withered hand. Jesus retires. Many follow him etc.	e) f) g)	The plucking of corn. The withered hand etc. Jesus retires etc.	e) f)	The plucking of corn. The withered hand etc.

With reference to the matter peculiar to Luke, the task remains of determining its time and
order of succession. And here it is, that, in the absence of clear and distinct dates, we must more
or less be guided by those "conjectures, founded on a careful comparison of all the circumstances."
There is but one Chain, to which we can assign its place just now, viz. Luke D (Jesus dining
with a Pharisee and anointed by a woman, who had been a sinner. And: Women ministering
unto Christ, while journeying, Luke 7. 36–8. 3). Nothing prevents us from considering these
events to have occurred during the continuation of the same circuit, on which Christ had come
to Nain (7. 11–17) and had subsequently received the Baptist's embassy (7. 18–35). We
therefore place Luke D immediately after the Comp.—Chain No. I. [ 39 ] "second," in which latter case they would have been obliged to call the 21st of Nisan the
"third Sabbath," at variance with its old and common appellation. On this supposition we
can best conceive Luke's reason for mentioning at all, that it was a "second—first" Sabbath.
Coming between the two regular Pascal—Sabbaths, it had for a Jewish mind a peculiar lustre
of sacredness about itself (comp. John 19. 31, “that Sabbath was a high day"), which must
have considerably enhanced the disciple's offence in the eyes of the Pharisees.

Now, in this second year of Our Lord's ministry (29 A. D.) the 15th of Nisan fell on a
Monday (18th April), the 21st of Nisan on a Sunday (24th April), and the intermediate weekly
Sabbath, Luke's "deuteróproton", was Saturday, 23rd April. If so, Christ evidently did not
attend this Passover at Jerusalem, but remained in Galilee, a fact, fully corroborated by John,
according to whose statement (6. 4.) the miraculous feeding of the five thousand at the lake of
Gennezareth took place when the Passover was close at hand. The reason, why Jesus did not
go to Jerusalem, is assigned in John 7. 1. comp. with 5. 16.

All this seems to prove, that we are justified in placing Matth. F, Mark e, f, g, and Luke e, f
immediately after the miracle of the loaves and fishes. Hence the Compound—Chain No. 2, in
its augmented shape, appears as follows:

Chain No: 2.

Harmonistic Join—result:

Another circuit. Christ's compassion on shepherdless Israel. . .	A third circuit in
A third circuit in The twelve Apostles instructed and sent out. . . . . . .	Galilee.
Galilee. Herod alarmed by the fame of Jesus. Account of the Baptist's end.
Jesus retires with the disciples across the lake. The feeding of the five thousand.
Back to Capernaum. The walking on the sea.
The great discourse on the bread of life, in the synagogue at Capernaum. Many turn back.
The plucking of corn on the Sabbath.
The healing of the withered hand, on another Sabbath. The Pharisees enraged.
Jesus retires to the lake. Multitudes follow him and many are healed.

All the rest, viz. Luke H, K, L, k, m, n, o, p, r, s, t, u, v, w, x, y and cc can be adjusted
only in connection with the problem of harmonizing John with the other three Gospels
(Chapt. iv.) [ 40 ] CHAPTER IV.

John compared with the three other Gospels.

Were it not for the dates supplied by John, we should be sadly at a loss in arranging the
Gospel—narrative. But as it is, the Gospel of John by means of its invaluable dates serves as
a frame—work around which to arrange the materials furnished by the other three Gospels.

The following are the principal notes of time and place, found in John:

John
,,
,,
,,
,,
,,
,,
,,
,,

2. 13.
3. 22–24.
4. 35.
5. 1.
6. 4.
7. 2. 14.
10. 22.
11. 55.
12. 1.

"The Jews' Passover" (April).
"John not yet cast into prison."
"Yet four months to the harvest"(Dec.)
"A feast of the Jews" (Purim, March).
"The Passover, a feast of the Jews,"
"The Jews' feast of Tabernacles" (Oct.)
"The feast of the Dedication" (Dec.)
"The Jews' Passover nigh at hand."
"Six days before the Passover" (Apr.)

Jesus at Jerusalem. Purification of the temple.
Jesus tarrying & baptizing in the country of Judea.
Jesus in Samaria, returning to Galilee.
Jesus at Jerusalem. Bethesda.
Jesus remaining in Galilee. Five thousand fed.
Jesus at Jerusalem (7. 14–10. 21).
Jesus at Jerusalem.
Jesus secluded at Ephraim, after having raised Laz.
Jesus arrives at Bethany.

As indicated above, we take the unnamed "feast of the Jews" in 5. I to be the Purim—festival.
It depends mainly on the interpretation of this passage, how the question as to the duration of
Our Lord's Public Ministry is determined. If this unknown "feast" really was the festival of
Purim, we have but the three Passovers, distinctly mentioned by John (2. 13; 6. 4; 12. 1) as
falling within the time of Christ's public labours, and consequently the latter lasted only about
two full years and some months, whereas the supposition, that the "feast" in 5. I signifies any
other festival than the Purim—be it the Passover, or Pentecost, or the feast of Tabernacles or what—
ever else, —forces us to insert a whole year and four months between John 4. 54 and 6. 1. And
of these sixteen months, representing nearly one half of the whole period of Christ’s Ministry,—
is it possible that John would have recorded but this one incident (5.)? This seems improbable
in the highest degree. Far more natural and reasonable seems the conclusion, that with the
previous dates in 4. 35 (December) and the subsequent one in 6. 4. (April), the unnamed "feast"
in 5. I must refer to an intermediate festival betwixt December and April, which can be none
other than Purim (March). —Moreover, the very circumstance that John omits the name of this
"feast," while in every other instance he most carefully specifies the sacred seasons (vide the
wording in the list above), seems to involve the idea that this "feast" cannot well have been
one of the greater festivals, that, in fact, John considered it too insignificant to mention its
name to Hellenic readers. This applies very well to Purim, celebrated in memory of the Jews'
deliverance from the machinations of Haman.

It has been objected that the Jews did not go up to Jerusalem to celebrate the Purim, but
contented themselves with reading the book of Esther in their local synagogues. But why should
the absence of a legal compulsion have prevented Our Lord from visiting Jerusalem? If He
deemed it right to resume his work there, why should He wait any longer? The Jews' atten—
dance at the feast of the Dedication was also not obligatory, and yet we see Jesus present at
Jerusalem on that occasion 1) (10. 22). Besides, it is very probable, that Christ went to Jeru—
salem in the month of March with the full intention, to stay there the following few weeks, so
as to be present at the Passover too, a plan which he subsequently had to abandon in conse—
quence of the intense conflict with the hierarchy (5. 16, 18. comp. with 7. 1, 21–23). As to
the "multitude" in 5. 13, the streets of Jerusalem with her 120,000 inhabitants were on such
a day certainly crowded enough to save us from the necessity of assuming that that term could
only be applied to a concourse of strangers such as on the great festivals. [ 41 ] Again it has been urged that the Purim was essentially a day of rejoicing, when the Jews
indulged in excessive eating and drinking, in addition whereunto the national joy found its ex—
pression in sending presents to friends and relations, as well as in deeds of benevolence to the
poor in general. Was it then becoming of our Lord, to attend such feastings? We answer:
Why not? Was there anything in those proceedings, that could in reality defile Him, the Holy
One? Nay, was it not most becoming, that Jesus on such a day of universal joy should reveal
the riches of His lovingkindness and mercy in restoring health to the poor sufferer at Bethesda,
as if He wanted to say: If ye know how to make each other happy, surely I won't be behind
you in munificence!

Lastly it is alleged, that the Purim was never celebrated on a Sabbath, whereas the Jews
took offence at the miracle having been performed on the Sabbath. But the Sabbath spoken of
in v. 9 may have preceded or succeeded the feast which, in fact, lasted two days. Moreover,
the above assertion is contradicted by Professor Dr. Wieseler, the most distinguished of modern
chronologists.

Assuming then, on the authority of John, that our Lord's public ministry lasted about two
and a half years, we have now to harmonize the contents of John's Gospel with the account
given by the three other Evangelists.

Besides the transactions connected with the last days of our Saviour, there is but one identi—
cal event, recorded by all the four writers, the miraculous feeding of the five thousand (John 6.
11). Hence John 6th coincides with the Compound-Chain No. 2 (see page 14).

As to the incidents narrated in John I. 19–4. 54, we have on the one hand to place them
after the baptism and temptation of Christ, since in 1. 31–34 the Baptist refers to our Lord's
baptism as a thing of the past,—on the other hand they must precede the commencement of His
public ministry in Galilee as recorded in Comp.—Chain No. 1, and this for the following reason:
According to Matthew 4. 12 and Mark I. 14, 15 Christ entered upon His Galilean labours
after the Baptist's imprisonment. John indeed tells us of a former stay of Jesus in Galilee (2.
1–12), but the distinct remark in 3. 24, that during Christ's subsequent sojourn in Judea “John
was not yet cast into prison," renders it clear enough, that only our Lord's second arrival at
Galilee (John 4. 43–45) can be parallel with the one mentioned by Matt. (4. 12) and Mark
(1. 14, 15), as also John's statement in 4. 44 fully corresponds with the story of Christ's rejec—
tion at Nazareth narrated in Luke 4. 16–30. Hence the order of succession will be as follows:

Baptism and temptation of Christ.

John 1. 19–4. 54.

Christ's rejection at Nazareth (Luke 4. 16 ff.).

Compound—Chain No. 1.

Luke D (see page 14).

John 5. 1–47.

Compound–Chain No. 2 (including John 6th).

Do. ,, 3

John 7. 1–10. 21. 1)

The reason for inserting Comp.—Chain No. 3 between Comp.—Chain No. 2 and John 7th is
that John himself by his remark in 7. 1 informs us of continued wanderings and labours
of Christ in Galilee during the six months lying between John 6th (April) and John 7th (October),
—a period, which we should be at a loss to find sufficient events for were it not for the matter
supplied by Matthew xv.—xviii., while on the other hand we should hardly be able, satisfactorily
to dispose of this and all the remaining portions of Gospel—history within the short limits of the
final half year, terminating with the Passion—week. [ 42 ] It is just with the harmonistic adjustment of this remainder of the Gospel—narrative up to
Christ's entry into Jerusalem that we meet with by far the greatest difficulties. It consists of:

a. John 10. 22–12. 1. b. The matter peculiar to Luke (page 15). C. Comp.—Chain No. 4.

Taking John as our guide, we obtain the following clear divisions of time for the period of
these last six months:

1. An interval of about two months, between the feast of Tabernacles (October, 7. 1–10. 21)
and the feast of the Dedication (December, 10. 21).

2. Christ's visit to Jerusalem, at this latter feast, 10. 22–39.

3. His retirement to Bethabara in Per----a (10. 40–42). January and February?

4. His journey to Bethany to raise Lazarus (11. 1–53). February?

5. A second withdrawal to Ephraim (11. 54–57). March ("The Passover nigh at hand’’).

6. His last journey to Bethany and Jerusalem (12. 1).

To sum up, we distinctly perceive:

Three different journeys of our Lord towards Jerusalem (No. 2. 4. 6).

Three intermediate seasons of labour elsewhere (No. 1. 3. 5).

It has been asserted that Jesus did not return to Galilee after the feast of Tabernacles (Oct.),
but most probably spent the intervening two months, up to December, in Jerusalem or its
neighbourhood, and this conclusion has been drawn from the absence of any contrary remark on
the part of John. This latter circumstance, however, can by no means be recognized as a valid
proof; for in 5.47 we likewise see a visit of Christ to Jerusalem terminating quite abruptly, and
without the least intimation of His return to Galilee the narrative in 6. 1 1) continues its course,
as though His sojourn in Galilee, as a rule, were quite a self-evident matter. We naturally
conclude this to hold good in the similar case before us and presume that John's silence about
localities, as regards the interval of those two months, implies Christ's return to the place,
from which He had started for the festival, viz. Galilee. The correctness of this inference is
corroborated by the additional fact, that when Christ subsequently left Jerusalem without
returning to Galilee, John expressly mentions the new abode, as in 10. 40 and 11. 54 (comp. 3. 22).

Now, to return to the above abstract of John's chronological indications with reference to
those last six months, —it seems a remarkable coincidence, that in the matter peculiar to Luke
and evidently referring to the approaching end of His ministry (Luke 9. 51) we meet with
exactly three passages, where Christ is represented as "stedfastly setting His face to go to
Jerusalem" (9. 51 2)), further as "going through cities and villages, teaching and journeying
towards Jerusalem" (13. 22) and lastly as "going to Jerusalem, passing in the midst between
Samaria and Galilee" (17. 11). Nothing prevents us from bringing these three passages into
connection with the three journeys toward Jerusalem mentioned by John, though according to
Luke Jesus actually reaches Jerusalem only on the third and last one (for the Passion—week).
But also on the first of these three journeys Luke takes us quite close to the walls of
Jerusalem (Bethany: "One thing needful" 10. 38–42), and as to the second, John himself tells
us, that it likewise terminated at Bethany, though the occasion was quite a different one (the
raising of Lazarus). At any rate Luke appears to furnish us with the incidents which marked
these three successive journeys recorded by John, and similar details are supplied by Compound—
Chain No. 4, which obviously refers to the events immediately preceding our Lord's entry into
Jerusalem. [ 43 ] We therefore conceive the following arrangement to show the true order of succession, as
concerns the occurrences of the last six months of our Lord's Ministry:

Luke	k. H. m.	Jesus journeying towards Jerusalem. Unkind reception met with at Samaria. Seventy disciples. The lawyer's question. The good Samaritan. . Jesus at Bethany: the one thing needful.
John	10. 22–39. 10. 40–42.	Jesus at Jerusalem at the feast of the Dedication (December). Jesus retires to Bethabara, beyond Jordan.
Luke	n. K. o. p.	Instruction on prayer. Jesus dining with a Pharisee, and subsequent discourses. The slaughter of certain Galileans. The unfruitful figtree. An infirm woman healed.
John.	11. 1–16	The message of Lazarus's illness reaches Jesus.
Luke	L. r. s. t. u. v.	Jesus again on a journey towards Jerusalem. Discourses. Herod's menace etc. A Sabbath—dinner. Dropsy healed. Parable of the great supper. On counting the cost. Three parables on the seeking of what is lost. The unjust steward. The Pharisees reproved. The rich man and Lazarus. Offences to be overcome by genuine faith and humility.
John.	11. 17–53. 11. 54–57.	Jesus at Bethany. Lazarus raised. The Sanhedrim's decree. Jesus retires to Ephraim. The Passover near.
Luke	w. x. y.	Jesus again on His way to Jerusalem (on the boundaries between Samaria Address on the last times. The judge and the widow. The Pharisee and the publican.
Matt. Mark & Luke.		Compound—Chain No. 4. and Luke cc. Zacchæus etc.
All four.		Events of the Passion—week.

CHAPTER V.

As yet our investigations have been confined to the harmonization of the four Gospels, i. e.
to the task of interweaving the four inspired records of our Lord's life and ministry so as to
present One whole and continuous narrative. But since this life of Christ on earth is one which
passed within time and space, science cannot rest satisfied without doing its utmost to ascertain
the true and precise place in Universal History, which must be assigned to the History of Christ.
Nor can this aim be considered utterly unattainable, as long as the sacred writers themselves
supply us with dates referring to contemporaneous history. Though very scarce indeed, these
given dates, when followed out, will enable us to some extent to accomplish our object. Before
examining them, however, we subjoin a table showing the relation of the present Christian era
to the ancient Roman era (A. U. C. = Anno Urbis Conditae=the year from the building of the
city i.e. Rome, which event took place in 753 before Christ; hence A. U. C 1=753 B. C.

A. U. C. 750 = 4 B. C ,, 751 = 3 ,, ,, 752 = 2 ,, ,, 753 = 1 ,,	A. U. C. 754 = 1 A. D. 1) ,, 755 = 2 ,, ,, 762 = 9 ,, 1)=Anno Domini, The year of our Lord.	A. U. C 780 = 27 A. D. ,, 781 = 28 ,, ,, 782 = 29 ,, ,, 783 = 30 ,,

[ 44 ] To fix the year of Christ's birth, we have to direct our attention to the following passages:
Matthew 2. 1–16; Luke 3. 1, 2, 23; and John 2. 20.

1. According to Matt. 2. 1–16 Christ was born not very long before the death of Herod
the Great which happened A. U. C. 750 about the end of March, shortly before the Passover.
Now, for the events intervening between Christ's birth and Herod's death, viz. the forty days
of purification, the arrival of the Magi, and the flight to Egypt, we have—at the least—to
allow a space of two months. Hence our Lord's birth cannot in any case be fixed later than
January 750 A. U. C.

2. The star of the Magi (Matt. 2.). Astronomical calculations have proved, that in the
year 747 A. U. C. there was a conjunction of Jupiter and Saturn in the sign of Pisces, and that
in 748 Mars too joined in this constellation, which, it is alleged, must have prepared the minds
of those Magi for coming great events, though it was only the subsequent appearance of the
new star itself, the proper Messias—star, which gave them absolute certainty as to the birth of
the expected king of the Jews. As however we do not know the exact time when this new
star was first seen by them, it is obvious that the above calculations cannot result in more than
giving us an approximate idea of the time of Christ's birth. Highly interesting is the fact that
even in the Chronological Tables of Ancient Chinese History, considered authentic by the
distinguished French astronomer Pingré (“Cométographie" Paris 1783. 2 Vol.) as well as by
Alex. Humboldt ("Kosmos" Vol. I. p. 389, & Vol. III. p. 561), we find the record of a comet
which in 749 A. U. C. became visible for 70 days (from Febr. to April), and re—appeared in
April 750 A. U. C.

3. In John 2. 20 the Jews say: "Forty and six years was this temple in building”.
Herod commenced building the temple in 734 A. U. C. in the Jewish month of Kislew (Dec.).
Adding 46 years, we come to December 780 A. U. C. Hence the Passover, at which the Jews
referred to these 46 years as a period past and completed, can be none else than that of the
year 781 A. U. C. (30th March). This was the first Passover within the time of the public
ministry of Christ, and for the few transactions preceding the same, viz. a short stay at Capernaum
(John 2. 12), the marriage at Cana (2. 1–11), the calling of the first four disciples (1. 35–51),
the Baptist's testimony (1. 19–34), and the temptation in the wilderness, we can hardly reckon
more than three months. Hence the baptism of Christ would fall in December 780. And
since our Lord at the time of His baptism was "about 30 years old" (Luke 3. 23), this would
carry back the year of His birth to December 750 A. U. C. This result disagrees with the
above computation (Matt. 2. 1–16) by about one year, and it remains an open question, whether
we are justified in attempting the removal of this discrepancy, partly by assuming an interval of
about nine months between Christ's baptism and His attendance at the first Passover (John 2.)
and partly by stretching the "ósei" in Luke 3. 23 ("about 30 years of age) so as to make it
equivalent to 30 years and 5 or 6 months. It has been urged, that both John and Jesus had to
enter upon their ministry at the age of thirty, in accordance with the Levitical custom (Num. 4.
3, 47). But as this subsequently was reduced to the age of twenty (i. Chron. 23. 24; ii. Chron.
31. 17), we doubt whether any stress can be laid on this point.

4. A similar result is attained by the note of time in Luke 3. 1, 2, according to which
John the Baptist entered upon his ministry in the fifteenth year of Tiberius. It is now nearly
generally admitted, that, as Luke speaks of "ẽgemonía" (rule) and not of "monarchía" (sole rule),
he seems to include the two years of co—regency, in which Tiberius indeed possessed a power
in no way inferior to that of Augustus. Augustus died in A. U. C. 767 (August); hence the
fifteenth year of Tiberius was from August 781 to August 782. Including, however, the two
years of his co—regency, 1) the fifteenth year of Tiberius might be understood to run from Aug'
779 to Aug. 780. This then is the time referred to by Luke (3. 1, 2). But to fix the precise
time within these 12 months, when the Baptist entered upon his ministry or when he baptized
our Saviour, is impossible. And for this very reason the question as to the exact time of the
year when Christ—junior to John by about six months —was born, must remain undecided
notwithstanding the remark in Luke 3. 23. [ 45 ] Thus much, in any case, seems sure, that the present Christian era ("Dionysian," because
fixed by the abbot Dionysius, about 530 A.D.) begins four years too late, and that instead of
writing 1876 we should now write 1880. But to attempt fixing the month and day of Christ's
birth (as e. g. Greswell maintains, that April 5th in 4 B. C. is the precise date of our Lord's birth!)
seems simply preposterous, since Ecclesiastical tradition, in this respect, is by no means reliable.

Different however stands the case, as regards the time of our Lord's death. From the one
safe point, established by the evidence of John 2. 20, we are enabled to fix all the remaining
principal dates in Christ's ministry. As the Passover always had to be celebrated at the time
of the full moon on the fifteenth of the month Nisan, the exact date of the Passover in any given
year may be ascertained by astronomical calculations. Thus it has been found out that the
above—mentioned first Passover in our Lord's ministry (A. U. C. 781 = 28 A. D.) fell on Tues—
day 30th March, while the Passover of the following year (A. U. C. 782 = 29 A. D.), about
which time Jesus fed the five thousand at the lake of Gennezareth, was Monday 18th!April. The
third and last Passover (A. U. C. 783=30 A. D.) happened to fall on a Friday (7th April),
quite in accordance with the record of the Evangelists, that Jesus died on a Friday. Besides,
this happy coincidence of the week—day proves also the correctness of the year (30 A. D.), since
it was only once more the case between the years 28–36 A. D. that the 15th Nisan fell on a
Friday, viz. A. D. 34, which, however, to assume as the year of Christ's death would be utterly
impracticable, because irreconcileable with the Gospel—account relating to the time of His birth
and the duration of His ministry.

As the result of these chronological investigations, we subjoin a table showing the principal
dates in our Lord's public ministry:

A. U. C. A. D.
781 = 28	I. Passover	30th March	John 2. 13.	Jesus purifying the temple.
		December	,, 4. 35.	The journey through Samaria.
782 = 29	The festival of Purim	19th March	,, 5. 1.	Jesus at Jerusalem. Bethesda.
	II. Passover	18th April	,, 6. 4.	Jesus in Galilee, feeding the 5000.
	The feast of Tabern.	12th October	,, 7. 14.	Jesus at Jerusalem.
	,, ,, of the Dedic.	20th December	,, 10. 22.	do.
783 = 30	III. Passover	Friday, 7th April Sunday, 9th ,,	All four	Christ's crucifixion and death. Christ's resurrection.
		Thursday, 18th May	Act 1. 3.	"Forty days". Christ's ascension.
	Pentecost	Sunday, 28th	,, 2. 1.	The outpouring of the holy Spirit.

[ 46 ] TABULAR SYNOPSIS OF THE HARMONY.

Time and Place.	Remarks.	CONTENTS.	Sect.
	Intr. Chap. V.	PART I. THE BIRTH AND CHILDHOOD OF CHRIST. (From 4 B. C. to 9 A. D.)
		The Word's eternal pre—existence and incarnation. . . .	2
		The Genealogies of Joseph (by Matt.) and Mary (by Luke). .	7
Jerusalem; in the temple.		The Baptist's birth announced to Zacharias. . . . . .	3
Nazareth.		The angel's apparition to Mary. . . . . . . . .	4
Nazareth.		Joseph's doubts removed by divine intervention. . . . .	5
Jutta, a village South of Hebron. 5 B. C.		Mary visits Elisabeth. . . . . . . . . . . .	6
Jutta, a village South of Hebron. 5 B. C.		The Baptist's birth. . . . . . . . . . . .	6
4 B. C. (January ?) Bethlehem.		Our Saviour's birth. . . . . . . . . . . .	8
Jerusalem.		Christ's circumcision and presentation in the Temple. . .	9
Bethlehem.		Christ's earliest worshippers from among the Gentiles. . .	10
Egypt.		The flight into Egypt. . . . . . . . . . . .	11
Nazareth.		The residence at Nazareth. . . . . . . . . .	12
Passover 9 A. D. Jerusalem.		Jesus at Jerusalem, at the age of twelve. . . . . .	13
		PART II. FROM THE COMMENCEMENT OF THE BAPTIST'S MINISTRY UNTIL CHRIST'S FIRST JOURNEY TO JERUSALEM. (Exact time not known; comp. Introd. Chap. V.)
At the Jordan, Peræa.		The Forerunner's ministry. . . . . . . . . . .	16
At the Jordan, Peræa.		The baptism of Jesus. . . . . . . . . . . . .	17
The Desert.		The temptation. . . . . . . . . . . . . .	18
Bethabara, Peræa.		The Sanhedrim's official embassy to John, & the latter's testimony.	52
Bethabara, Peræa.		Christ's first acquaintance with five of his disciples. . . .	53
Galilee.		The marriage at Cana. Christ's short stay at Capernaum. . .
	Intr. Chap. V.	PART III. THE FIRST NINE MONTHS' MINISTRY AT JERUSALEM AND IN JUDEA. (April to December 28 A. D.)
30th March 28 A. D. Jerusalem.		Jesus at the Passover, purifying the tem. Spread of faith at Jerus.	55
30th March 28 A. D. Jerusalem.		Christ's discourse with Nicodemus. . . . . . . . .	56
Judea. (December) Samaria.		Christ's ministry in Judea and John's last testimony. . . .	57
Judea. (December) Samaria.		The journey through Samaria. The Samaritan woman. . . .	58

[ 47 ] അനുക്രമണിക.

Matt. മത്താ.	Mark. മാൎക്ക.	Luke ലൂക്ക.	John യോഹ.	സംഗതികൾ.	പകുപ്പു കൾ.
				പ്രഥമ കാണ്ഡം. യേശുവിന്റെ ഉല്പത്തിശൈശവാദികൾ.
...........	..........	..........	1. 1–18	വചനം എന്നവന്റെ അനാദിജീവമഹത്വങ്ങളും ജഡാവതാരവും .	൨
1. 1–17	..........	3. 23b–38	..........	യോസെഫ് മറിയ എന്നിവരുടെ വംശാവലി . . . . .	൭
..........	..........	1. 1–25	..........	സ്നാപകന്റെ ജനനത്തെ ജകൎയ്യാവിനോടു അറിയിച്ചതു . . .	൩
..........	...........	1. 26–38	..........	മശീഹാവതാരത്തെ കന്യക മറിയയോടു അറിയിച്ചതു . . .	൪
1. 18–25a	..........	..........	..........	യോസഫിന്റെ വിവാഹശങ്കെക്ക് ദൈവവശാൽ നിവൃത്തിവന്നതു .	൫
..........	..........	1. 39–56	..........	മറിയ എലിശബെത്തെ സന്ദൎശിച്ചതു .	൬
...........	..........	1. 57–80	..........	സ്നാപകന്റെ ജനനം . . . . . . . . . .	൬
..........	..........	2. 1–20	..........	യേശുവിന്റെ ജനനം . . . . . . . . . .	൮
1. 25b.	..........	2. 21–39a	..........	യേശുവിന്റെ പരിഛേദനയും ദേവാലയത്തിലെ അൎപ്പണവും . .	൯
2. 1–2	..........	..........	..........	മശീഹയുടെ ആദ്യ പ്രജകളായ മാഗർ . . . . . . .	൧൦
2. 13–21	..........	..........	..........	മിസ്രയിലേക്കുള്ള പലായനം . . . . . . . . .	൧൧
2. 22–23	..........	2. 39b	..........	ഗലില്യ നചറത്തിലെ വാസം . . . . . . . . .	൧൨
..........	..........	2. 40–52	..........	യേശു ബാലന്റെ വളൎച്ചയും, ഒന്നാം പെസഹയാത്രയും . . .	൧൩
				ദ്വിതീയ കാണ്ഡം. സ്നാപകന്റെ പ്രവൎത്തനാരംഭം മുതൽ മശീഹയുടെ ഒന്നാം യരുശലേംയാത്രവരെ.
3. 1–12	1. 1–8	3. 1–18	.........	അഗ്രേസരനായ യോഹനാന്റെ പ്രവൎത്തനം. . . . .	൧൬
3. 13–17	1. 9–11	3. 21–23a	..........	യേശു സ്നാനം ഏറ്റതു . . . . . . . . . .	൧൭
4. 1–11	1. 12, 13	4. 1–13	.........	യേശുവിന്റെ പരീക്ഷ . . . . . . . . . .	൧൮
...........	..........	..........	1. 19–34	വിസ്താരസഭാദൂതചോദ്യവും യോഹനാന്റെ സാക്ഷ്യവും . . .	൫൨
..........	..........	..........	1. 35–51	യേശുവിന്റെ ആദ്യ ശിഷ്യന്മാർ ഐവർ. . . . . . .	൫൩
.........	..........	..........	2. 1–12	കാനാവിലെ കല്യാണം . . . . . . . . . .	൫൪
				തൃതീയ കാണ്ഡം. യരുശലേമിലും യഹൂദനാട്ടിലും ൯ മാസത്തോളം നടന്ന ആദ്യ പ്രവൎത്തനം. (ക്രിസ്താബ്ദം ൨൮ ഏപ്രിൽ തുടങ്ങി ദിസെംബർ വരെ).
.........	..........	..........	2. 13–25	ഒന്നാം പെസഹയിലെ ദേവാലയശുദ്ധീകരണം . . . . .	൫൫
..........	.........	..........	3. 1–21	നിക്കൊദേമനോടുള്ള സംഭാഷണം . . . . . . . . .	൫൬
..........	.........	.........	3. 22–36	യഹൂദനാട്ടിലെ മശീഹവേലയും യോഹനാന്റെ സാക്ഷ്യസമൎപ്പണവും.	൫൭
..........	.........	..........	4. 1–42	ശമൎയ്യയിലെ കടപ്പും വിശ്വാസജനനവും. . . . . .	൫൮

[ 48 ] Tabular Synopsis of the Harmony.

Time and Place.			CONTENTS.	Sect.
A. The first three months' labours in Galilee. (Jan.—March 29 A. D.)			PART IV. THE YEAR OF MINISTRY IN GALILEE, WITH THREE INTERMEDIATE JOURNEYS TO JERUSALEM. (January to December 29 A. D.) \|\|
		vide p.17	Christ's ministry transferred to Galilee, after John's imprisonment.	59
			Jesus at Cana, where he heals the nobleman's son at Capern.	60
			Jesus rejected at Nazareth. . . . . . . . . . .	61
			Jesus fixes His abode at Capernaum. . . . . . . . . .	62
	Compound—Chain No. 1. vide pp. 10–13.		The calling of four disciples. Peter's draught of fishes. . .	63
			Christ's Sabbath—ministry in the synagogue at Capernaum. . .	64
		A day's work at Cap.	A blind and dumb demoniac healed. Blasphemy rebuked. . .	65
			A woman lifting up her voice in eulogy. . . . . . .	66
			The first demand of a sign. The sign of Jonas. . . . .	67
			His mother and brothers want to see Him. . . . . . .	68
			Parables delivered & expounded (page 12; note No. 2). . . .	69
			Three would—be—followers (page 12; note No. 3). . . . .	70
			The lake crossed. The tempest stilled. . . . . . .	71
			The demoniacs of Gadara. Back to Capernaum. . . . .	72
		Another day's work.	John's disciples enquire about fasting. . . . . . . .	73
			Jairus's daughter and the woman with an issue of blood. . .	74
			Two blind men and a dumb demoniac healed. . . . . .	75
			The paralytic healed. . . . . . . . . . . . .	76
			The call of Levi and the feast in his house. . . . . .	77
		The first circuit.	Jesus again at Nazareth and again rejected. . . . . . .	78
			Jesus on a circuit, followed by great multitudes. . . . .	79
			A night in prayer on the Mount. The twelve chosen. . . .	80
			The Sermon on the Mount. . . . . . . . . . .	81
			On the way down: a leper healed. . . . . . . . .	82
			At Capernaum: His friends go out to lay hold on Him. . .	83
		A Sabbath at Cap.	The centurion's servant healed. . . . . . . . . .	84
			The healing of a demoniac in the synagogue. . . . .	85
			Peter's wife's mother healed, many others too. . . . .	85
		The second circuit.	Jesus sought by many, declines to stay. A fresh circuit. .	86
			The widow's son at Nain raised. . . . . . . .	86
			The Baptist's message from prison. . . . . . . .	87
			The unbelieving cities upbraided; the Father magnified. . .	88
	Luke D p.14		Christ's lovingkindness to a penitent woman in a Phar.'s house.	89
	Luke D p.14		Women ministering unto Christ, while journeying. . . .	89
B. Jesus attending the Purim—festival. (19th March 29 A. D.)	vide p. 16		Jesus at Jerusalem. The miracle of Bethesda. Conflict with the Hierarchy. . . . . . . . . . . . . .	90

[ 49 ] അനുക്രമണിക.

Matt. മത്താ.	Mark മാൎക്ക.	Luke ലൂക്ക.	John യോഹ.	സംഗതികൾ.	പകുപ്പു കൾ.
				ചതുൎത്ഥ കാണ്ഡം. ഗലീല്യപ്രവൎത്തനവൎഷവും ഇടെക്കുള്ള യരുശലേം യാത്രകൾ മൂന്നും. (ക്രിസ്താബ്ദം ൨൯ ജനുവരി തുടങ്ങി ദിസെംബർ വരെ.)
14. 3–5 4.12	6. 17–20 1. 14–15	3. 19–20 4. 14–15	4. 43–45 .	സ്നാപകൻ തടവിലായതും ഗലീലയിലെ മശീഹവേലയുടെ ആരംഭവും.	൫൯
..........	..........	..........	4. 14–15	കാൎയ്യസ്ഥന്റെ പുത്രനെ സൌഖ്യം വരുത്തിയതു . . . . .	൬൦
..........	..........	4. 16–30	..........	യേശു നചറത്തിൽ വന്നു വിട്ടുപോയതു . . . . . . .	൬൧
4. 13–17	..........	4. 31a	..........	കഫൎന്നഹൂമിലെ വാസം . . . . . . . . . .	൬൨
4. 18–22	1. 16–20	5. 1–11	..........	നാലു ശിഷ്യരെ വിളിച്ചതു. ശീമോന്റെ മീൻപിടി . . . .	൬൩
..........	1. 21-22	4. 31-32	..........	യേശു കഫൎന്നഹൂമിലെ പള്ളിയിൽ ഉപദേശിച്ചതു . . . .	൬൪
12. 22–37	3. 22–30	11. 14–26	..........	ഭൂതോപദ്രവശാന്തിയും ദേവദൂഷണാക്ഷേപവും . . . . .	൬൫
..........	..........	11. 27–28	..........	ഒരു സ്ത്രീയുടെ പുകഴ്ചയെ വഴിപ്പെടുത്തിയതു . . . . .	൬൬
12. 38–45	..........	11. 29–36	..........	അടയാള ചോദ്യവും യോനാവിന്റെ അടയാളവാക്യവും . . .	൬൭
12. 46–50	3. 31–35	8. 19–21	..........	അമ്മയും സഹോദരരും യേശുവെ കാണ്മാൻ വന്നതു . . . .	൬൮
13. 1–53	4. 1–34	8. 4–18 13. 18–21	..........	ഉപമാബോധനയും വ്യാഖ്യാനവും . . . . . . . .	൬൯
8. 18–22	..........	9. 57–62	..........	മൂവരുടെ അനുഗമനഭാവവും ശിഷ്യലക്ഷണവൎണ്ണനയും . . .	൭൦
8. 23–27	4. 35–41	8. 22–25	..........	കടൽയാത്രയും കൊടുങ്കാറ്റിൻ ശാന്തിയും . . . . . .	൭൧
8. 28–9.1	5. 1–21	8. 26–40	..........	ഗദരയിലെ ഭൂതഗ്രസ്തരെ സ്വസ്ഥമാക്കിയതു . . . . .	൭൨
9. 14–17	2. 18–22	5. 33–39	..........	യോഹനാന്യരുടെ ഉപവാസചോദ്യം . . . . . . .	൭൩
9. 18–26	5. 22–43	8. 41–56	..........	യായിർ പുത്രിയും രക്തവാൎച്ചയുള്ളവളും . . . . . . .	൭൪
9. 27–34	..........	..........	..........	രണ്ടു കുരുടരെയും ഒരു ഭൂതഗ്രസ്തനെയും സൌഖ്യമാക്കിയതു . . .	൭൫
9. 2–8	2. 1– 12	5. 17–26	..........	വാതശാന്തി . . . . . . . . . . . .	൭൬
9. 9–13	2. 13–17	5. 27–32	..........	ലേവിയുടെ വിളിയും വിരുന്നും . . . . . . . .	൭൭
13. 54–58	6. 1–6	..........	..........	യേശു തിരികെ നചറത്തിൽ വന്നു തള്ളപ്പെട്ടതു . . . . .	൭൮
4. 23–25	..........	6. 17b–19	..........	ഒന്നാം ഘോഷണയാത്രയും പുരുഷാരം യേശുവെ പിന്തുടൎന്നതും .	൭൯
5. 1	3. 13–19	6. 12–17a	..........	പൎവ്വതത്തിലെ പ്രാൎത്ഥനയും പന്തിരുവരെ വരിച്ചതും . . . .	൮൦
5. 2–7. 29	..........	6. 20–49	..........	പൎവ്വതപ്രസംഗം . . . . . . . . . . . .	൮൧
8. 1–4	1. 40– 45	5. 12–16	..........	കുഷ്ഠരോഗശാന്തി . . . . . . . . . .	൮൨
..........	3. 20–21	..........	..........	ചേൎച്ചക്കാർ യേശുവെ പിടിപ്പാൻ തുനിഞ്ഞതു . . . . .	൮൩
8. 5–13	..........	7. 1–10	..........	കഫൎന്നഹൂമിലെ ശതാധിപദാസനെ സൌഖ്യമാക്കിയതു . . .	൮൪
.......... 8. 14–17	1. 23–28 1. 29–34	4. 33–37 4. 38–41	.......... ..........	പള്ളിയിൽ വെച്ച് ഉണ്ടായ ഭൂതോപദ്രവശാന്തി . . . . . പേത്രന്റെ അമ്മാവി മുതലായവരെ സൌഖ്യം വരുത്തിയതു . .	൮൫
.......... ..........	1. 35–39 ..........	4. 42–44 7. 11–17	.......... ..........	യേശുവെ തടുത്തു നിൎത്താൻ നോക്കിയതും രണ്ടാം ഘോഷണയാത്രയും. നയിനിലെ വിധവാപുത്രനെ ജീവിപ്പിച്ചതു . . . . . .	൮൬
11. 2–19	..........	7. 18–35	..........	സ്നാപകന്റെ ദൂതും ഗുണവൎണ്ണനവും . . . . . . .	൮൭
11. 20–30	..........	..........	..........	അവിശ്വാസമുള്ള പട്ടണങ്ങളുടെ ആക്ഷേപണാദികൾ . . .	൮൮
.......... ..........	.......... ..........	7. 36–50 8. 1–3	.......... ..........	അനുതപിക്കുന്നൊരു പാപസ്ത്രീയെ യേശു കനിഞ്ഞതു . . . . സ്ത്രീകൾ പ്രയാണത്തിൽവെച്ച് യേശുവെ ശുശ്രൂഷിച്ചതു . . .	൮൯
..........	..........	..........	5. 1–47	പൂരിം ഉത്സവത്തിലെ രോഗശാന്തിയും വിരോധജനനവും. . .	൯൦

[ 50 ] Tabular Synopsis of the Harmony.

Time and Place.			CONTENTS.	Sect.
C. Further seven months' labours in Galilee. (March-Oct. 29 A.	Comp.—Chain No. 2, page 14.	A third circuit in Galilee.	Another circuit. Christ's compassion on shepherdless Israel.	91
			The twelve instructed and sent out. Christ's circuit continued.	91
			Herod alarmed. Account of the Baptist's death. . . .	92
			Jesus retires across the lake. 5000 fed (II. Passover, 18. April).	93
			Back to Capernaum. The walking on the sea. . . . .	93
		A Capern.	The great discourse on the bread of life. Many turn back.	94
			The plucking of corn, ("second-first Sabbath", 23. April;pp.13-15).	95
			The healing of the withered hand. The Pharisees enraged.
			Jesus withdraws. Many follow him and are healed. . .
	Comp.—Chain No. 3, page 5.	The journ. to Phenicia, thr' the Decap. back to At Capern. the luke of Gen. & again Northward to Cæs. Phil.	The deputation of scribes from Jerusalem. Hypocrisy rebuked.	96
			Jesus on the borders of Tyre & Sidon. The Syro—Phen. woman.	97
			Back through the Decapolis. A deaf and dumb man healed.
			Four thousand fed. Jesus returns to the S.W. coast (Dalmanutha).
			Another sign from heaven demanded. The leaven of the Pharisees.	98
			A blind man healed at Bethsaida Julias. . . . . . .	99
			In the region of Cæsarea Philippi: Peter's confession. .	99
			Christ's first foretelling of His death and resurrection. . . .	100
			The transfiguration of Christ. . . . . . . . .	101
			The coming of Elias explained. . . . . . . . .	101
			A dumb lunatic healed. . . . . . . . . . . .	102
			On the homeward journey: the second foretelling of His death.	102
			At Capernaum: the tribute—money miraculously provided. . .	103
		At Caapern.	Dispute for primacy. Exhortation to humility. On offences.	104
		At Caapern.	On church-discipline. Peter's question as to the extent of forbearance. Parable of the unmerciful fellow-servant. . .	105
D. Jesus attending the Feast of Tabernacles. (12. Oct. 29 A. D.)	vide p. 17. note No. 1.		The brethren's unbelief. Christ's secret journey to Jerusalem.	106
			Christ's sudden appearance and public teaching in the Temple.	107
			The woman taken in adultery. . . . . . . . . . .	108
			Christ the light of the world. Discourses and debates. . .	109
			The healing of the man born blind, and subsequent discourse.	110
			The parable of the good Shepherd. . . . . . . . .	111
E. The close of the Galilean Ministry. (Oct. to Dec. 29 A. D.)	vide p. 18.		Another journey towards Jer. Unkind reception in a Samar. vill.	112
			Seventy disciples instructed and sent out. . . . . . .	113
			The lawyer's question. The good Samaritan. . . . . .	114
			Jesus at Bethany. The one thing needful. . . . . . .	115
F. Jesus attending the Feast of the Dedication. (20th Dec. 29 A. D.)	vide p. 18.		Jesus at Jerusalem. Unbelief the only cause of Israel's dis— appointment. . . . . . . . . . . . . .	116

[ 51 ] അനുക്രമണിക.

Matt. മത്താ.	Mark മാൎക്ക.	Luke ലൂക്ക.	John യോഹ.	സംഗതികൾ.	പകുപ്പു കൾ.
9. 35–38 10.1–11.1	........... 6. 7–13	........... 9. 1–6	........... ..........	മൂന്നാം ഘോഷണയാത്രയും ഇടയനില്ലാത്ത ആടുകളിലെ കരളലിവും. പന്ത്രണ്ടു അപോസ്തലന്മാരെ നിയോഗിച്ചയച്ചതു . . . . .	൯൧
14. 1–2 6–12	6. 14–16 21–29	9. 7–9		ഹെരോദാവിന്റെ ഭയവും സ്നാപകന്റെ മരണവാർത്തയും . . .	൯൨
14. 13–21 14. 22–36	6. 30–44 6. 45–56	9. 10–17 ...........	6. 1–13 6. 14--24	യേശു കടലക്കരെ പോയി ൫൦൦൦ ആളെ പോഷിപ്പിച്ചതു . . . യേശു പോയ്കമേൽ നടന്നതു . . . . . . . . .	൯൩
..........	..........	..........	6. 25–71	ജീവറൊട്ടിയെ കുറിച്ചുള്ള മഹാ പ്രസംഗാദികൾ . . . . .	൯൪
12. 1–8 12. 9–14 12. 15–21	2. 23–28 3. 1–6 3. 7–12	6. 1–5 6. 6–11 ..........	.......... .......... ..........	ശബ്ബത്തിൽ കതിരുകളെ പറിച്ചതു . . . . . . . . കൈവരൾ്ചയെ ശമിപ്പിച്ചതും പരീശർ കോപപരവശരായതും . . യേശു വാങ്ങി പോയതും പിന്തുടൎന്ന പലരിൽ ഉണ്ടായ രോഗശാന്തിയും.	൯൫
15. 1–20	7. 1–23	..........	..........	യരുശലേമ്യ ദൂതാചോദ്യവും കപടഭക്തിയുടെ ആക്ഷേപണവും . .	൯൬
15. 21–28 .......... 15. 29–39	7. 24–30 7. 31–37 8. 1–10	.......... ........... ..........	.......... .......... ..........	കനാനതിരോളം യാത്രയായതും കനാന്യസ്ത്രീയുടെ വിശ്വാസവും . ദശപുരനാട്ടിൽ ഊമനായ ഒരു ചെവിടനെ സൌഖ്യമാക്കിയതു.എഫ്ഫതഃ ൪൦൦൦ ജനങ്ങളെ ഭക്ഷിപ്പിച്ചതും ദല്മലനൂഥെക്ക് മടങ്ങി വന്നതും . .	൯൭
16. 1–12	8. 11–21	..........	..........	യേശുവോട് അടയാളം ചോദിച്ചതു. പറീശാദികളുടെ പുളിച്ച മാവ് .	൯൮
.......... 16. 13–20	8. 22–26 8. 27–30	........... 9. 18–21	........... ..........	ഒരു കുരുടന്നു കാഴ്ച കൊടുത്തതു . . . . . . . . യൎദ്ദനുറവിലേക്ക് യാത്രയും പേത്രന്റെ സ്വീകാരവചനാദികളും .	൯൯
16. 21–28	8. 31–9. 1	9. 22–27	..........	കഷ്ടമരണാദികളുടെ പ്രവചനവും ശാസനാപ്രബോധനങ്ങളും .	൧൦൦
17. 1–9 17. 10–13	9. 2–10 9. 11–13	9. 28–36 ...........	.......... ..........	യേശുവിന്റെ രൂപാന്തരം . . . . . . . . . എലീയാവിൻ വരവിനെ വ്യാഖ്യാനിച്ചതു . . . . . .	൧൦൧
17. 14–21 17. 22–23	9. 14–29 9. 30–32	9. 37–43 9. 44–45	........... ...........	ഭൂതാപസ്മാരശാന്തി . . . . . . . . . . സ്വമരണത്തെ പിന്നെയും അറിയിച്ചതു . . . . . .	൧൦൨
17. 24–27	...........	...........	..........	കഫൎന്നഹൂമിൽ വെച്ച് ദേവാലയനിൎമ്മാണപണം സമ്പാദിച്ചതു .	൧൦൩
18. 1–14	9. 46–50	9. 46–50	...........	ശിശുഭാവത്തിന്റെ സാരവും ഇടൎച്ചകളുടെ സങ്കടവും . . . .	൧൦൪
18. 15–35	..........	..........	..........	സഭാശിക്ഷാരക്ഷയെയും ക്ഷമാഭാവത്തെയും വൎണ്ണിച്ചതു. കടക്കാരുടെ ഉപമ.	൧൦൫
..........	..........	..........	7. 1–10	സഹോദരന്മാരുടെ അവിശ്വാസവും യേശുവിന്റെ ഗൂഢയാത്രയും .	൧൦൬
..........	..........	..........	7. 11–53	കൂടാരപ്പെരുന്നാളിൽ യേശു ദേവാലയത്തിൽ ഉപദേശിച്ചതു . .	൧൦൭
..........	..........	..........	8. 1–11	വ്യഭിചാരിണിക്കുള്ള വിധി . . . . . . . . .	൧൦൮
..........	..........	..........	8. 12–59	ക്രിസ്തൻ ലോകവെളിച്ചം എന്നും മറ്റുമുള്ള സംഭാഷണാതൎക്കങ്ങൾ .	൧൦൯
...........	...........	...........	9. 1–41	പിറവിക്കുരുടന്നു കാഴ്ച വന്നതിനാൽ ഉണ്ടായ വിവാദങ്ങൾ . .	൧൧൦
...........	...........	..........	10. 1–21	നല്ല ഇടയന്റെ ലക്ഷണാദികൾ . . . . . . . .	൧൧൧
...........	...........	9. 51–56	............	ശമൎയ്യയിൽ കൂടി കടക്കുന്നതിന്നു മുടക്കം വന്നതു . . . . .	൧൧൨
..........	..........	10. 1–24	..........	എഴുപതു ശിഷ്യരെ നിയോഗിച്ചയച്ചതു . . . . . . .	൧൧൩
..........	..........	10. 25–37	..........	വൈദികന്റെ ചോദ്യവും കനിവുള്ള ശമൎയ്യന്റെ ഉപമയും . . .	൧൧൪
...........	..........	10. 38–42	..........	ഒന്നേ ആവശ്യമുള്ളു എന്നു ബെഥന്യയിൽ ഉരെച്ചതു . . . .	൧൧൫
..........	..........	..........	10. 22–39	പ്രതിഷ്ഠാനാളിൽ യേശു യരുശലേമിൽ ഉപദേശിച്ചതു . . . .	൧൧൬

[ 52 ]

Time and Place.		CONTENTS.	Sect.
		PART V. THE LAST THREE MONTHS' MINISTRY, PRINCIPALLY IN PERAEA. (January to March 30 A. D.) \|\|
A. Christ's sojourn at Bethabara, (Jan—Febr, 30 A. D.)	vide p.18-19.	From Jerusalem Jesus retires to Bethabara, beyond Jordan.	117
		Instruction on prayer. . . . . . . . . . . .	117
		Jesus dining with a Pharisee and denouncing woes against etc.	118
		On hypocrisy, fear of man, covetousness and excessive anxiety.	119
		On watchfulness. The faithful and wise steward etc. . .	119
		The slaughter of certain Galileans. The unfruitful fig—tree. .	120
		The healing of an infirm woman, on the Sabbath.	120
B. The journey to Bethany to raise Lazarus, & subsequent withdrawal to Ephraim. (Febr.—March 30 A. D.)	vide p. 18–19.	The message of Lazarus's illness reaches our Lord. . . .	121
		Journey towards Jer. Whether few shall be saved. Herod's menace.	122
		A Sabbath—dinner. Dropsy healed. Parable of the great supper.	123
		Enthusiastic followers warned to count the cost. . . . .	124
		The three parables on the seeking of what is lost . . .	125
		The unjust steward. The Pharis. rebuked. The rich man & Laz.	125
		Offences to be overcome by faith and humility. . . . . .	126
		Jesus at Bethany. The raising of Lazarus. . . . . .	127
		The Sanhedrim's decree to put Jesus to death. Caiaphas. .	128
		Jesus retires to Ephraim. The rulers' mandate. . . . .	128
C. Our Lord's last journey to Jerusalem. (March 30 A.D.)	vide p. 18–19.	Journey to Jer. thr' the boundaries betw. Sam. & Gal. The Io lepers.	129
		Discourse on the kingdom of God and the day of the Son of man.	130
		The judge and the widow. The Pharisee and the publican.	130
		On divorce and celibacy. . . . . . . . . . . . .	131
		Jesus blesses little children. . . . . . . . . . . .	132
		The rich young man. Peter's question as to reward. . .	133
		Parable of the labourers in the vineyard. . . . . . .	133
		Christ's third foretelling of His death and resurrection. . .	134
		The sons of Zebedee and their ambitious request. . . .	134
		Jesus and Zaccheus. . . . . . . . . . . . .	135
		The parable of the nobleman going to a far country. . .	135
		Near Jericho: two blind men healed. . . . . . . .	136

[ 53 ] അനുക്രമണിക.

Matt. മത്താ	Mark മാൎക്ക.	Luke ലൂക്ക.	John യോഹ.	സംഗതികൾ.	പകുപ്പു കൾ.
				പഞ്ചമ കാണ്ഡം. ഒടുക്കത്തെ മൂന്നു മാസങ്ങളിലെ പ്രവൎത്തനം, (വിശേഷാൽ പരായനാട്ടിൽ വെച്ച് ). ക്രിസ്താബ്ദം ൩൦ ജനുവരി തുടങ്ങി മാൎച്ചവരെ.
19. 1–2 ..........	10. 1. ..........	.......... 11. 1–13	10. 40–42 ..........	യേശു യൎദ്ദനക്കരെ പോയി പാൎത്തതു . . . . . . . പ്രാൎത്ഥനോപദേശം. . . . . . . . . . . .	൧൧൭
..........	..........	11. 37–54	..........	മുത്താഴത്തിങ്കൽ പറീശരെ ആക്ഷേപിച്ചതു . . . . .	൧൧൮
.......... ..........	.......... ..........	12. 1–34 12. 35–59	.......... ..........	പറീശവ്യാജം മാനുഷഭയം ഇത്യാദികളെ ഒഴിപ്പാൻ ഉപദേശിച്ചതു . ശുശ്രൂഷയിലെ ജാഗ്രത, കൎത്തൃവരവിൻ ഫലം മുതലായതിനെ കുറിച്ചു.	൧൧൯
.......... ..........	.......... ..........	13. 1–9 13. 10–17	.......... ...........	അനുതാപവിളിയും കായ്ക്കാത്ത അത്തിമരത്തിന്റെ ഉപമയും . . കൂനിയായ അബ്രഹാംപുത്രിയെ കെട്ടഴിച്ചു സൌഖ്യമാക്കിയതു . .	൧൨൦
..........	..........	..........	11. 1–16	ലാജരിന്റെ രോഗവൎത്തമാനം . . . . . . . . .	൧൨൧
..........	...........	13. 22–35	..........	തെക്കോട്ടേ യാത്ര. രക്ഷെക്ക് പോരാടേണ്ടതു. ഹെരോദാവിൻ ഭീഷണി.	൧൨൨
..........	..........	14. 1–24	..........	പറീശവീട്ടിലെ മഹാദരശാന്തിയും മൂന്നു ഉപമകളും . . . .	൧൨൩
...........	..........	14. 25–35	..........	ലഘുബുദ്ധികളായഅനുഗാമികൾ ചെല്ലുംചെലവും കണക്കു നോക്കേണ്ടു.	൧൨൪
.......... ..........	.......... ..........	15. 1–32 16. 1–31	.......... ..........	നഷ്ടമായ ആടും, വെള്ളിപ്പണവും മുടിയനായ മകനും. . . . അനീതിയുള്ള വീട്ടവിചാരകൻ, ധനവാനും ലാജരും എന്ന ഉപമകൾ.	൧൨൫
..........	..........	17. 1–10	..........	ഇടൎച്ചകളെ ജയിക്കേണ്ടതു വിശ്വാസവിനയങ്ങളെകൊണ്ട് എന്നതു .	൧൨൬
...........	..........	..........	11. 17–44	യേശു ബെഥന്യയിൽ എത്തി ലാജരിനെ എഴുനീല്പിച്ചതു . . .	൧൨൭
.......... ..........	.......... ..........	.......... ..........	11. 45–53 11. 54–57	വിസ്താരസഭ യേശുവെ കൊല്ലുവാൻ വിധിച്ചതു . . . . . യേശു എഫ്രയിമിൽ ചെന്നു പാൎത്തതും പ്രമാണികളുടെ കല്പനയും .	൧൨൮
..........	..........	17. 11–17	...........	അന്ത്യയരുശലേം യാത്രയിൽ ൧൦ കുഷ്ടരോഗികളെ ശുദ്ധമാക്കിയതു. .	൧൨൯
........... ...........	.......... ...........	17. 20–37 18. 1–14	.......... ...........	ദേവരാജ്യവരവിനെ കുറിച്ചുള്ള ഉപദേശം. . . . . . പ്രാൎത്ഥനയെ വൎണ്ണിക്കുന്ന ഉപമകൾ രണ്ടു. . . . . . .	൧൩൦
19. 3–12	10. 2–12	...........	...........	വിവാഹം ബ്രഹ്മചൎയ്യം എന്നിവറ്റെ കുറിച്ചു. . . . .	൧൩൧
19. 13–15	10. 13–16	18. 15–17	...........	ശിശുക്കളെ അനുഗ്രഹിച്ചതു. . . . . . . . .	൧൩൨
19. 16–30 20. 1–16	10. 17–31 ...........	18. 18–30 ...........	.......... ...........	ധനവാനായ യുവാവോടുള്ള സംഭാഷണാദികൾ. . . . . പറമ്പിലെ കൂലിക്കാരുടെ ഉപമ. . . . . . . . .	൧൩൩
20. 17–19 20. 20–28	10. 32–34 10. 35–45	18. 31–34 ..........	........... ..........	യേശു മൂന്നാമതും സ്വകഷ്ടമരണങ്ങളെ അറിയിച്ചതു. . . . ജബദിമക്കളുടെ അപേക്ഷ. . . . . . . . .	൧൩൪
.......... ..........	.......... ..........	19. 1–10 19. 11–28	.......... ..........	ചുങ്കക്കാരനായ ജക്കായി. . . . . . . . . . പത്തു മ്നാക്കളുടെ ഉപമ. . . . . . . . . . .	൧൩൫
20. 39–34	10. 46–52	18. 35–43	..........	യറിഹോവിലെ രണ്ടു കുരുടന്മാർ. . . . . . . .	൧൩൬

[ 54 ] Tabular Synopsis of the Harmony.

Time and Place.		CONTENTS.	Sect.
		PART VI. THE PASSION—WEEK. (April 30 4. D.) \|\|
Saturday, 1. April 30 A.D.		Jesus at Bethany, anointed by Mary. . . . . . . . .	137
Sunday, 2. April.		Christ's triumphal entry into Jerusalem. . . . . . .	138
		Christ's tears and lamentation over Jerusalem. . . . .
Monday, 3. April.		Coming in from Bethany, Jesus curses a barren fig—tree. .	139
		The purification of the Temple. . . . . . . . .
		Miracles in the Temple. The children's Hosanna. To Bethany.
Tuesday, 4. April.		Returning fr. Beth. they see the fig-tr. withered. On faith in pr:	140
	In the Temple. a. in the men's Court.	Controversial discourses. Christ's authority & the Bapt.'s mission.
		The parable of the two sons. . . . . . . . . .
		The parable of the wicked husbandmen. . . . . . . .
		The parable of the marriage of the king's son. . . . .
		The Herodians silenced. (The tribute—money). . . . . .
		The Sadducees silenced. (The resurrection). . . . . .
		The Pharisees silenced. (The two great commandments). . .
		The great counter-question: What think ye of Christ?. .
		The great denunciatory speech against the Pharisees & scribes.	142
		"O Jerusalem, Jerusalem, thou that killest the prophets." .
	b.in the women's Court. C. in the Court of the Gentiles. On the way back to the Mount of Olives.	The widow's mite. . . . . . . . . . . . .	143
		The enquiring Greeks. The parting Saviour's last public address.
		On the destruction of Jerusalem and Christ's second Advent. .	144
		The faithful and the evil servant. . . . . . . . .	145
		The ten virgins. The talents. The last judgment. . . .
Wednesday, 5. April.		Jesus in seclusion. The date of His betrayal foretold. . .	146
		Simultaneous decree of the Sanhedrim to put Jesus to death.
		The treachery of Judas. . . . . . . . . . . .
		John's review of our Lord's ministry. . . . . . . . .
Thursday, 6. April.	In the supper— chamber. They start (John 14. 31)	The ordering and preparation of the Pascal Supper. . .	147
		In the evening: Jesus and His disciples sitting down at table.
		Contention among the twelve. The washing of the feet. .
		Introductory remarks at the opening of the meal. . . .
		The traitor unmasked and turned out. . . . . . . .
		Institution of the Holy Supper. . . . . . . . .
		The new commandment of Love. . . . . . . . .
		Peter's denial and the dispersion of the disciples foretold. .
		Equipment with a sword required. . . . . . . . .
		The parting discourse: The holy Spirit promised. . . .	148
	On the way to Gethsemane.	do. Christ the Vine. The Comforter. .
		The Sacerdotal Prayer of Christ. . . . . . . . .
		Peter's denial foretold a second time. . . . . . . .	149
	In the garden.	The agony in Gethsemane (about midnight). . . . . .

[ 55 ] അനുക്രമണിക.

Matt. മത്താ.	Mark മാൎക്ക.	Luke ലുക്ക.	John യോഹ.	സംഗതികൾ.	പകുപ്പു കൾ.
				ഷഷ്ഠകാണ്ഡം. കഷ്ടാനുഭവത്തിൻ ആഴ്ച വട്ടം. (ക്രിസ്താബ്ദം ൩൦ ഏപ്രിൽ മാസം).
26. 6–13	14. 3–9	...........	12. 1–11	ബെഥന്യയിലെ അഭിഷേകം. . . . . . . . .	൧൩൭
21. 1–11 ...........	11. 1–11 ...........	19. 29–40 19. 41–44	12. 12–19 ...........	യേശുവിന്റെ നഗരപ്രവേശം. . . . . . . . . യേശു പട്ടണത്തെ കുറിച്ചു കരഞ്ഞു വിലപിച്ചതു. . . . . .	൧൩൮
21. 18–19 21. 12–13 21. 14–17	11. 12–14 11. 15–19 ............	............. 19. 45–48 ............	............ ............ ............	കായ്ക്കാത്ത അത്തിമരത്തെ ശപിച്ചതു. . . . . . . . ദേവാലയശുദ്ധീകരണം. . . . . . . . . . ദേവാലയത്തിൽ വ്യാപരിച്ചതും ബെഥന്യെക്ക് മടങ്ങി ചെന്നതും. .	൧൩൯
21. 20–22 21. 23–27 21. 28–32 21. 33–46 22. 1–14	11. 20–26 11. 27–33 .......... 12. 1–12 ..........	.......... 20. 1–8 .......... 20. 9–19 ..........	........... ........... .......... .......... ..........	അത്തിമരം ഉണങ്ങി കണ്ടതും പ്രാൎത്ഥനാവിശ്വാസത്തിന്നായി പ്രബോ ശാസ്ത്രികളുടെ ചോദ്യത്തിന്നു പ്രതിചോദ്യം. . . [ധിപ്പിച്ചതും. രണ്ടു പുത്രന്മാരുടെ ഉപമ. . . . . . . . . കള്ളു കുടിയാന്മാരുടെ ഉപമ. . . . . . . . . രാജപുത്രന്റെ കല്യാണവിരുന്നു. . . . . . . . .	൧൪൦
22. 15–22 22. 23–33 22. 34–40 22. 41–46	12. 13–17 12. 18–27 12. 28–34 12. 35--37	20. 20–26 20. 27–40 ............. 20. 45–47	........... ........... .......... ..........	കൈസർകരവാദത്തിൽ ഹെരോദ്യരെ മൌനമാക്കിയതു. . . . . പുനരുത്ഥാനവാദത്തിൽ ചദൂക്യരെ മൌനമാക്കിയതു. . . . . ന്യായപ്രമാണസാരം എന്തെന്ന വാദത്തിൽ പറീശരെ മൌനമാക്കിയതു. ദാവിദിന്നു കൎത്താവും പുത്രനും ആയവനെ കുറിച്ചുള്ള എതിൎച്ചോദ്യം. .	൧൪൧
23. 1–36 23. 37–39	12. 38–40 ..........	20. 45–47 ...........	........... ..........	പറീശശാസ്ത്രികളുടെ ആക്ഷേപണാദികൾ. . . . . . . "അല്ലയോ യരുശലേമേ യരുശലേമേ" എന്ന വിലാപം. . . .	൧൪൨
............ ...........	12. 41–44 ...........	21. 1–4 ...........	........... 12. 20–36	വിധവയുടെ കാശു. . . . . . . . . . . യവനന്മാരുടെ സന്ദൎശനവും അന്ത്യപ്രസംഗവും. . . . .	൧൪൩
24. 1–44	13. 1–37	21. 5–38	...........	യരുശലമിൻ സംഹാരത്തെയും കൎത്തൃവരവിനെയും പ്രവചിച്ചതു. .	൧൪൪
24. 45–51 25. 1–46	........... ...........	............ ...........	........... ...........	വിശ്വസ്തദാസന്റെ ഉപമ. . . . . . . . . . പത്തു കന്യകമാർ. താലന്തുകൾ. അന്ത്യന്യായവിധി. . . .	൧൪൫
26. 1–2 26. 3–5 26. 14–16 ...........	.......... 14. 1–2 14. 10–11 ...........	........... 22. 1–2 22. 3–6 ...........	12. 36b ........... ........... 12. 37–50	യേശു മറവിൽ പാൎത്തതും കഷ്ടാരംഭത്തെ അറിയിച്ചതും. . . . പ്രമാണികൾ കുലകാൎയ്യത്തെ കൂടി നിരൂപിച്ചതു. . . . . . യൂദാവിൻ ദ്രോഹനിൎണ്ണയം. . . . . . . . . . . ഇസ്രയേല്യമനഃകാഠിന്യത്തിൻ ഹേതുവും കൎത്തൃപ്രസംഗസാരവും .	൧൪൬
26. 17–19 26. 20 .......... .......... 26. 21–25 26. 26–29 .......... .......... ..........	14. 12–16 14. 17 .......... .......... 14. 18–21 14. 22–25 .......... .......... ..........	22. 7–13 22. 14 22. 24–30 22. 15–18 22. 27–23 22. 19–20 .......... 22. 31–34 22. 35–38	.......... 13. 1–3 13. 4–20 .......... 13. 21–32 .......... 13. 33–35 13. 36–38 ..........	പെസഹഭോജനത്തെ കല്പിച്ച് ഒരുക്കിയതു. . . . . . സന്ധ്യയിൽ യേശു ശിഷ്യരുമായി പന്തിയിൽ ഇരുന്നതു. . . . പന്തിരുവരിൽ ഉണ്ടായ തൎക്കവും കാൽകഴുകലും. . . . . . ഭോജനത്തിങ്കലെ ആദ്യവാക്കുകൾ. . . . . . . . ദ്രോഹിയെ ചൂണ്ടി കാട്ടിയതും കൂട്ടത്തിൽനിന്നു നീക്കിയതും. . . തിരുവത്താഴത്തെ സ്ഥാപിച്ചതു. . . . . . . . . . സ്നേഹം എന്ന പുതിയ കല്പന. . . . . . . . . പ്രേതന്റെ വീഴ്ചയെയും മറ്റും അറിയിച്ചതു. . . . . . ആയുധധാരണയെ കൊണ്ടുള്ള വാക്കു. . . . . . .	൧൪൭
.......... .......... ..........	.......... .......... ..........	.......... .......... .........	14. 1–31 15. 16–33 17. 1–26	യേശു അനന്തരപ്പാടു ചൊല്ലി ശിഷ്യരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചതു. . . മുന്തിരിവള്ളിയുടെ ഉപമ. കാൎയ്യസ്ഥന്റെ വരവും പ്രവൎത്തനാദികളും. യേശുവിൻ മഹാചാൎയ്യപ്രാത്ഥന. . . . . . . . .	൧൪൮
26. 30–35 26. 36–46	14. 26–31 14. 32–42	.......... 22. 39–46	.......... ..........	പേത്രന്റെ വീഴ്ചയെ രണ്ടാമതും അറിയിച്ചതു. . . . . . ഗഥ്ശമനയിലെ പോരാട്ടം. . . . . . . . . .	൧൪൯

[ 56 ] Tabular Synopsis of the Harmony.

Time and Place.		CONTENTS.	Sect.
Friday, 7. April (30 A. D.)		Jesus arrested. The disciples escape. . . . . . . .	150
		1. Jesus before the ecclesiastical tribunal:
	In the High—priest's palace, probably a building with two wings & an inner court.	a. The preliminary trial by Annas. The first blow on the cheek.	151
		b. The semi—official trial by Caiaphas (night—session). . . .
		Simultaneously: Peter's threefold denial. . . . .
		Christ mocked and maltreated. . . . . . . . .
	In the Council—hall (near the Temple)	c. The official trial by the assembled Sanhedrim (morn.—session).
	In the Council—hall (near the Temple)	Jesus led away to Pilate. . . . . . . . . .
		The traitor's end. . . . . . . . . . . . . .	152
		2. Jesus before the secular authorities:
	In the castle Antonia, the Roman Procurator's residence, on the N. E. side of the Temple—mountain. There also Gabbatha.	a. The first hearing before Pilate. Christ declared innocent.	153
		Renewed charges to which Christ remains silent. . .
		b. Jesus before Herod. Scoffed, insulted and sent back to Pilate.
		c. The second hearing before Pilate. He offers them a choice
		Pilate is warned by his wife. . . [betw. Jesus & Barr.
		The Jews decide in favor of Barrabas. . . . . .
		The scourging & mocking. The purple robe & crown of thorns.
		Further fruitless attempts of Pilate, to release Christ. . .
		Pil. washes his hands, releases Barr. & delivers Christ for crucifix:
	On the way to Golgotha.	Jesus led out to Golgotha, bearing His cross. Simon of Cyrene.	154
	On the way to Golgotha.	Our Lord's address to the weeping women. . . . . . .	154
	At Golgotha.	At Golgotha: Jesus refuses to drink. . . . . . . .	155
		The crucifixion (betw. 9&12 a.m.; comp. Mk.15.25 with John 19.14)
		The first word: "Father, forgive them etc." . . . .
		The partition of the garments. . . . . . . . .
		The superscription on the cross. . . . . . . . .
		The second word: Mary commended to John. . . . .
		Christ mocked by the people, the rulers, the soldiers & the
		The third word, to the penitent thief. . . [malefactors.
		The three hours' darkness. (From 12 a. m. to 3 p. m.) . .
		The fourth word: "My God, my God" etc. . . . . .
		The fifth word: "I thirst". . . . . . . . . . . .
		The draught of vinegar. . . . . . . . . . . .
		The sixth word: "It is finished". . . . . . . . .
		The seventh word: "Father, into thy hands". Jesus expires.
		The veil of the Temple rent, and graves opened. . . . .
		The centurion and others deeply impressed. . . . . .
		The spear—thrust. John's solemn testimony. . . . . .	156
		The honorable burial by Joseph, Nicodemus and the women.
Saturday, 8. April.		The watch at the sepulchre. . . . . . . . .

[ 57 ] അനുക്രമണിക.

Maatt. മത്താ.	Mark മാൎക്ക.	Luke ലൂക്ക.	John യോഹ.	സംഗതികൾ.	പകുപ്പു കൾ.
26. 47–56	14. 43–52	22. 47–53	18. 1–12	യേശു ശിഷ്യരെ രക്ഷിച്ചു പാപികളുടെ കൈയിൽ അകപ്പെട്ടതു.	൧൫൦
				1. സഭാധികാരികളാൽ ഉണ്ടായ വിസ്താരങ്ങൾ മൂന്നും.
.......... 26. 57, 59–66 26. 58, 69–75 26. 67–68 27. 1 27.2	......... 14. 53, 55–64 14. 54, 66–72 14. 65 15. 1a 15. 1b	.......... 22. 54a 22.54b–62 22. 63–65 22. 66–71 23. 1	18. 13–14, 19–23 18. 24 18. 15–18, 25–27 .......... .......... 18. 28	a) ഹന്നാ കഴിച്ച ആദ്യ വിസ്താരവും ഒന്നാം കവിളത്തടിയും. . . b) കയഫാ രാത്രിയിൽ അരമനയിൽ വെച്ചു നടത്തിയ വിസ്താരം. . അതിൻ മദ്ധ്യേ, പേത്രൻ മൂന്നു വട്ടം യശുവെ തള്ളി പറഞ്ഞതു. . ചേകവർ യേശുവെ പരിഹസിച്ച് അടിച്ചതു. . . . . . c) പുലൎകാലേ വിസ്താരസഭ കൂടി വിസ്തരിച്ചു മരണവിധിയെ കല്പിച്ചതു. യേശുവെ പിലാതന്റെ അടുക്കലേക്കു കൊണ്ടുപോയതു. . . .	൧൫൧
27. 3–10	..........	..........	..........	ദ്രോഹിയുടെ അവസാനം. . . . . . . . .	൧൫൨
				2. ലോകാധികാരികളാൽ ഉണ്ടായ വിസ്താരങ്ങൾ മൂന്നും.
27. 11 27. 12–14 .......... 27. 15–18 27. 19 27. 20–23 27. 27–31a .......... 27. 24–26	15. 2 15. 3–5 .......... 15. 6–10 .......... 15. 11–14 15. 16–20 .......... 15. 15	23. 2–4 23.5 23. 6–12 23. 13–17 .......... 23. 18–23 .......... .......... 23. 24–25	18. 29–38 .......... .......... 18. 39 .......... 18. 40 19. 1–3 19. 4–15 19. 16a	a) പിലാതന്റെ ആദ്യവിചാരണയും കൎത്തൃനിരപരാധസ്ഥാപനവും. വൈരികൾ പിന്നെയും കുറ്റം ചുമത്തിയതിൽ യേശു മിണ്ടാതിരുന്നതു. b) യേശു ഹെരോദാവിൻ മുമ്പിൽനിന്നു പരിഹാസം അനുഭവിച്ചതു. c) പിലാതന്റെ രണ്ടാംവിസ്താരവും യേശു ബറബ്ബാ എന്നിവരെ കുറി പിലാതന്റെ ഭാൎയ്യെക്കുണ്ടായ സ്വപ്നം . . [ച്ചുള്ള ചോദ്യവും. ജനം യേശുവെ തള്ളി ബറബ്ബാവിന്നനുകൂലമായി ആൎത്തുവിളിച്ചതു. യേശുവിൻ പരിഹാസതാഡനങ്ങളും ധൂമ്രവസ്ത്ര മുൾകിരീടാദികളും . യേശുവെ വിടുവിപ്പാൻ പിലാതൻ ആദിയേ പ്രയത്നിച്ചതു വ്യൎത്ഥമായതു പിലാതൻ കൈകളെ കഴുകി ബറബ്ബാവെ വിട്ടു യേശുവെ ക്രൂശിപ്പാൻ [ഏലിച്ചതു.	൧൫൩
27. 31b–32 ..........	15. 20–21 ..........	23. 26 23. 27–32	19. 16b–17 ..........	യേശുവെ ഗോല്ഗഥയിലേക്കു കൊണ്ടു പോയതു . . . . . . കരയുന്ന യരുശലേംപുത്രിമാരാടു ഉണ്ടായ വാക്കു. . . . .	൧൫൪
27. 33–34 27.35a–38 .......... 27.35b–36 27. 37 .......... 37. 39–44 .......... 27. 45 27. 46–47 .......... 27. 48–49 .......... 27. 50 27. 51–53 27. 54–56	15. 22–23 16. 25, 27–28 .......... 15. 24 15. 26 .......... 15. 29–32 .......... 15. 33 15. 34–35 .......... 15. 36 .......... 15. 37 15. 38 15. 39–41	........... 23. 33 23. 34a 23. 34b 23. 38 .......... 23. 35–37, 39 23. 40–43 23. 44–45a ........... .......... .......... .......... 23. 46 23. 45b 23. 47–49	........... 19. 18 .......... 19. 23–24 19. 19–22 19. 25–27 .......... .......... ........... .......... 19. 28 19. 29 19. 30a 19. 30b ........... ..........	യേശു കാടിരസത്തെ നിരസിച്ചതു. . . . . . . . ക്രൂശാരോഹണം. . . . . . . . . . . . ക്രൂശിൽ നിന്ന് അരുളിയ ഒന്നാം വാക്യം. . . . . . . തിരുവസ്ത്രങ്ങളെ പകുതി ചെയ്തതു. . . . . . . . . രൂശിന്റെ മേലെഴുത്തു. . . . . . . . . . . അമ്മയെ ശിഷ്യനിൽ ഭരമേല്പിച്ച രണ്ടാം വാക്യം. . . . . ജനങ്ങൾ പ്രമാണികൾ ചേകവർ ദുഷ്കൎമ്മികൾ എന്നീ ൪ വകക്കാരുടെ മനന്തിരിയുന്ന കള്ളനോട് ഉണ്ടായ മൂന്നാം വാക്യം. [ദൂഷണാദികൾ. മൂന്നു മണിക്കൂറോളം ഉണ്ടായ ഇരിട്ടു. . . . . . . . "എൻ ദൈവമേ, എൻ ദൈവമേ" എന്ന നാലാം വാക്യം. . . . "ദാഹിക്കുന്നു" എന്ന അഞ്ചാം വാക്യം. . . . . . . . യേശു കാടിരസം കുടിച്ചതു. . . . . . . . . . "നിവൃത്തിയായി" എന്ന ആറാം വാക്യം. . . . [ഗവും. "പിതാവെ നിന്റെ കൈകളിൽ" എന്ന ഏഴാം വാക്യവും പ്രാണത്യാ മന്ദിരത്തിലേ തിരശ്ശീല ചീന്തിയതും ഭൂമി കുലുങ്ങി തറകൾ തുറന്നതും. ശതാധിപൻ മുതലായ കാണികളിൽ ഉണ്ടായ മനഃകലക്കം. . .	൧൫൫
.......... 27. 57–61 27. 62–66	.......... 15. 42–47 ..........	........... 23. 50–56 ...........	........... 19. 31–37 19. 38–42	വിലാപ്പറത്തെ കുത്തും യോഹനാന്റെ ഗുരുസാക്ഷ്യവും. . . . യോസെഫ് നിക്കോദേമൻ മുതലായവരാൽ ഉണ്ടായതിരുശവസംസ്കാരം. ശ്മശാനത്തിലേ കാവൽ...........	൧൫൬

[ 58 ] Tabular Synopsis of the Harmony.

Time and Place.			CONTENTS.	Sect.
			PART VII. CHRIST'S RESURRECTION AND ASCENSION. ( April and May 30 A. D.) \|\|
The Risen One's Appearances:			At early dawn the sepulchre visited by the three women. .	157
			The earthquake. The keepers frightened. . . . . .
			The women find the stone removed. . . . . . . .
			Mary Magdal. runs back to the city to call Peter and John. .
			Angels seen by the other two women. They return to the city.
			Peter and John at the sepulchre. They return without having found the body of Jesus. . . . . . . . . .
			Mary Magd. remains at the grave, weeping. Vision of angels.
At Jerusalem.	On Easterday, 9. April 30 A. D.	I.	Christ appears to Mary Magdalene. Her report not believed.
		II.	Christ appears to the other two women, on their way home.
			No credit given to their report. . . . . . . . .
			Christ's resurrection officially announced to the authorities. .	158
		III.&IV.	Christ appears to Peter & to the two disciples going to Emmaus.	159
		V.	Christ appears in the midst of His apostles. Thomas absent.	160
	On the following Sunday, 16. April.	VI.	Christ again appears to His apostles. Thomas believes & adores.	161
In Galilee.		VII.	Our Lord's appearance at the lake of Gennezareth, to 7 disciples.	162
		VIII.	Christ meets "about 500 brethren" (1 Cor. 15. 7) on a mount. in Gal.	163
		IX.	Christ appears to James ("After that, he was seen of James" [1 Cor. 15.7).	164
Jerusalem and Bethany.	Forty days"; Acts 1. 3)	X.	Our Lord's last appearance and ascension (Acts 1. 1–16).	164

[ 59 ] അനുക്രമണിക.

Matt. മത്താ.	Mar മാൎക്ക.	Luke ലൂക്ക.	John യോഹ.	സംഗതികൾ.	പകപ്പു കൾ.
				സപൂമ കാണ്ഡം. യേശുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനസ്വൎഗ്ഗാരോഹണങ്ങൾ. (ക്രിസ്താബ്ദം ൩൦ ഏപ്രിൽ ൯ തുടങ്ങി മേ ൧൮ വരെ.)
28. 1 28. 2–4 ........... .......... 28. 5–8 .......... .......... .......... 28. 9–10 ..........	16. 1–2 .......... 16. 3–4 .......... 16. 5–8 .......... .......... 16. 9–11 .......... ..........	24. 1 .......... 24. 2 .......... 24. 3–9a 24. 12 .......... .......... .......... 24. 9b–11	20. 1a .......... 20. 1b 20. 2 .......... 20. 3–10 20. 11–13 20. 14–18 .......... ..........	പുലരുമ്മുമ്പെ സ്ത്രീകൾ മൂവരും കല്ലറെക്കു വന്നതു. . . . ഭൂകമ്പം ഉണ്ടായിട്ടു കാവല്ക്കാർ ഞെട്ടി സ്തംഭിച്ചതു. . . . . സ്ത്രീകൾ കല്ലറവാതില്ക്കൽ നിന്നു കല്ലു ഉരുണ്ടു പോയി കണ്ടതു. . . മഗ്ദലക്കാരത്തി ഒാടി പേത്രനെയും യോഹനാനെയും വിളിച്ചതു. . മറ്റെ സ്ത്രീകൾ ഇരുവരും ദൂതനെ കണ്ടു നഗരത്തേക്കു ഓടി പോയതു. പേത്രനും യോഹനാനും ഗുഹയിൽ കടന്നു കൎത്തൃദേഹത്തെ കാണാതെ മടങ്ങി ചെന്നതു. . . . . . . . . . . . മഗ്ദലക്കാരത്തി ഗുഹയരികിൽ കരഞ്ഞുനിന്നു ദൂതന്മാരെ കണ്ടതു. . ജീവിച്ചെഴുനീറ്റ കൎത്താവു മഗ്ദലക്കാരത്തിക്കു പ്രത്യക്ഷനായതു (1.) . പട്ടണത്തേക്കു ഒാടിയ വേറെ ൨ സ്ത്രീകൾ്ക്കും യേശു പ്രത്യക്ഷനായതു (2.) പുനരുത്ഥാനവാൎത്തയെ ശിഷ്യർ വിശ്വസിയാതെ തള്ളിയതു. . .	൧൫൭
28. 11–15	..........	..........	..........	പ്രമാണികൾ പുനരുത്ഥാനം കേട്ടറിഞ്ഞ വിധം. . . . .	൧൫൮
..........	16. 12–13	24. 13–35	..........	പേത്രനും (3.) എമ്മവുസ്സിലേക്കു പോകുന്നവരും (4.) യേശുവെ കണ്ടതു.	൧൫൯
..........	..........	24. 36–43	20. 19–25	കൎത്താവു പത്തു അപോസ്തലരുടെ കൂട്ടത്തിൽ പ്രത്യക്ഷനായതു (5.) .	൧൬൦
..........	16. 14	..........	20. 26–31	തോമാവിൻ അവിശ്വാസവും ൨ാം ഞായറാഴ്ചയിലേ പ്രത്യക്ഷതയും (6.)	൧൬൧
..........	..........	..........	21. 1–25	ഗലീല പൊയ്കയരികിൽ യേശു അപോസ്തലൎക്കു പ്രത്യക്ഷനായതു (7.)	൧൬൨
28. 16–20	16. 15–18	24. 44–49	..........	ഗലീലമലമേൽ "അഞ്ഞൂറ്റിൽ പരം ശിഷ്യർ" യേശുവെ കണ്ടതു (8.) (൧. കൊരി. ൧൫, ൭.)	൧൬൩
.......... ..........	.......... 16. 19–20	.......... 24. 50–53	.......... ...........	"അനന്തരം യാക്കോബിന്നു (9.) കാണായി വന്നു" (൧. കൊരി. ൧൫, ൭) ഒലീവമലയിലേ അന്ത്യപ്രത്യക്ഷതയും (10.) സ്വൎഗ്ഗാരോഹണവും. .	൧൬൪

[ 60 ] PART I.

THE BIRTH AND CHILDHOOD OF CHRIST.

ഒന്നാം ഖണ്ഡം.

ക്രിസ്തോൽപത്തി ശൈശവാദികൾ.

§ 1.

THE COUNTRY AND TIME OF CHRIST'S BIRTH.
യേശു ജനിച്ച ദേശവും കാലവും.

സമസ്ത സൃഷിയുടെ തേജസ്സായ യേശു ഉലകിഴിഞ്ഞും തന്റെ
ഓട്ടം തികെച്ചും ഉള്ള നാടു കനാൻ തന്നെ ആകുന്നു. ഇസ്ര
യേൽ മനുഷ്യജാതിയുടെ സാരാംശം ആകുന്നതു പോലെ കനാൻ സൎവ്വ ഭൂമി
യുടെ സാരാംശം തന്നെ. അത് ആസ്യ ആഫ്രിക്ക യുരോപ ഖണ്ഡങ്ങളുടെ
നടുവിൽ ആകകൊണ്ട് അശ്ശൂർ ബാബലുകളുടെ ജയമഹത്വവും മിസ്രയിലേ
ദേവബാഹുല്യവും ജ്ഞാനഗൎവ്വവും തൂരിന്റെ വ്യാപാരസമൃദ്ധിയും യവന
ന്മാരുടെ നാനാ ചേഷ്ടകളുടെ പുതുക്കവും മറ്റും അടുക്കേ തന്നെ ചുറ്റി
കൊണ്ടിരുന്നു. ഇവറ്റോട് ഇസ്രയേലിന്ന് പലപ്രകാരം സംസൎഗ്ഗം ഉണ്ടായി
എങ്കിലും ആ ജാതി പാൎക്കുന്ന മലപ്രദേശത്തിന്നു വടക്കു ലിബനോൻ ഹെ
ൎമ്മോൻ എന്ന വന്മലകളും തെക്കും കിഴക്കും മരുഭൂമിയും പടിഞ്ഞാറു കടലും
ആകെ ൪ അതിരുകൾ ഒരു കോട്ട പോലെ ലഭിക്കകൊണ്ടു അന്യന്മാരോട്
തടുത്തുനില്പാൻ നല്ല പാങ്ങുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ ഇസ്രയേൽ യഹോവ ത
നിക്ക് ഭൎത്താവായി പോരാ എന്നു വെച്ച് അന്യൎക്ക വേശ്യയായി സ്വപാപ
ത്താൽ അശ്ശൂർ മിസ്ര ബാബലുകൾക്കും വശമായി കിഴക്കോട്ടു ചിതറിപ്പോയ
തിന്റെ ശേഷം ദൈവം പാൎസികളെ കൊണ്ടു പാതി രക്ഷ വരുത്തി (ക്രി. മു.
൫൩൬) ഭരിപ്പിച്ചു ഒടുക്കം യവന സാമ്രാജ്യത്തിന്നു കീഴ്പെടുത്തി (൩൩൨). അന്നു
മുതൽ യഹൂദർ പടിഞ്ഞാറേ രാജ്യങ്ങളിലും ചിതറി കുടിയേറി ഏക ദൈവ
ത്തിൻറെ നാമവാസനയെ പരത്തുവാൻ തുടങ്ങി. യവന സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ
ഒരു ശാഖയായി സുറിയ വാഴുന്ന അന്ത്യൊഹൻ അവരെ ദേവധൎമ്മത്തെ [ 61 ] വിടേണ്ടതിന്നു നിൎബ്ബന്ധിപ്പാൻ തുനിഞ്ഞപ്പോൾ (ക്രി. മു. ൧൬൯) അഹരോ
ന്യരായ മക്കാബ്യർ സത്യസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്നു വേണ്ടി ആയുധം എടുത്തു പൊ
രുതു ജയിച്ചു യഹൂദരാജ്യത്തെ പുതുതായി സ്ഥാപിച്ചു ശമൎയ്യരെ താഴ്ത്തി എദോ
മ്യരെ അടക്കി ചേലാ ഏല്പിക്കയും ചെയ്തു.

അനന്തരം ഒർ അന്തഃഛിദ്രം ഉണ്ടായിവൎദ്ധിച്ചതു പരീശർ ചദൂക്യർ എ
സ്സയ്യർ ഇങ്ങിനെ മൂന്നുവകക്കാരാൽ തന്നെ.

പറീശ് എന്ന വാക്കിന്നു വകതിരിക്കുന്നവൻ എന്ന അൎത്ഥം ആകുന്നു
അവർ ശുദ്ധാശുദ്ധങ്ങളെ വളരെ വിവേചിച്ചു യവനരെ മാത്രം അല്ല ജാതി
മൎയ്യാദകളെ അല്പം മാത്രം ആശ്രയിക്കുന്ന സ്വജനങ്ങളെയും മുഴുവൻ വെ
റുത്തു ശമൎയ്യരോടും സംസൎഗ്ഗം വൎജ്ജിച്ചു മോശധൎമ്മത്തെയും പ്രവാചകപു
സ്തകങ്ങളെയും ആശ്രയിച്ചത് ഒഴികെ വൈദികന്മാരുടെ വ്യാഖ്യാനം മുതലാ
യ പാരമ്പൎയ്യന്യായവും മാനുഷവെപ്പുകളും ദൈവികം എന്നു വെച്ചു അവലം
ബിച്ചു ജീവനെയും ആത്മാവെയും അല്ല അക്ഷരത്തെ പ്രമാണമാക്കി സേ
വിക്കയും ചെയ്തു.

ഇവരോടു ചദുക്യൎക്കു നിത്യവൈരം ഉണ്ടു. ആയവർ ചദൊക്ക് എന്ന
ഗുരുവെ ആശ്രയിച്ചു മോശധൎമ്മത്തെ നിവൃത്തിച്ചാൽ മതി, (പ്രവാചകമൊ
ഴിയും മാനുഷവെപ്പുകളും മറ്റു നുകങ്ങളും വേണ്ടാ, ഗുണം ചെയ്താൽ ഗുണം
വരും, ദൎശനം ദേവദൂതർ ജീവിച്ചെഴുനീല്പു മുതലായ അതിശയങ്ങളെ കുറിച്ചു
സംശയിച്ചാലും പരിഹസിച്ചാലും ദോഷം ഇല്ല, ബുദ്ധിപ്രകാരം നടക്കെണം,
യവനന്മാരുടെ വിദ്യകളിലും ആചാരങ്ങളിലും സാരമുള്ളതും ഉണ്ടു, അവരോടു
ലോകപ്രകാരം ചേൎച്ച ഉണ്ടാക്കുവാൻ മടിക്കരുത് എന്നിങ്ങിനെ സകലത്തി
ലും ലൌകിക സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കു ചാഞ്ഞു പ്രപഞ്ചഭോഗങ്ങളും മൎയ്യാദയോ
ടെ അനുഭവിച്ചു പോന്നു. അവർ മിക്കവാറും ധനവാന്മാരും സ്ഥാനികളുമത്രെ.

ഹസിദ്യർ (എസ്സയ്യർ) എന്ന മൂന്നാമത് ഒരു പക്ഷത്തിൽ ൪൦൦൦ പുരുഷ
ന്മാർ ഉണ്ടായി. രാജ്യവും പള്ളിയും ആലയവും കുഡുംബവും ആകുന്ന ലോകം
വിട്ടു അവർ യോഗികളായി ഏകാന്തത്തിൽ ധ്യാനിച്ചു പാൎക്കും. ഇമ്മൂവരിൽ
പറീശന്മാർ പ്രത്യേകം യേശുവെ പകെച്ചു കൊന്നവരും, ചദൂക്യർ അവന്റെ
പുനരുത്ഥാനത്തോടു വിരോധിച്ചവരും ആയിരിക്കെ, ഹസിദ്യർ അടുക്കെ സംഭ
വിച്ച മഹാവിശേഷത്തെ കണ്ടതും കേട്ടതും ഇല്ല.

ഇങ്ങിനെ ഇസ്രയേലെ നടത്തുന്നവർ ദേവകാൎയ്യം ചൊല്ലി തമ്മിൽ ഇട
ഞ്ഞു സഹോദരയുദ്ധം തുടങ്ങിയപ്പോൾ രോമസേനാപതിയായ പൊമ്പേ
യൻ വന്നു ചാതിക്കാരം പിടിച്ചു യഹൂദയെ അടക്കി വെച്ചു (ക്രി.മു.൬൩). അന്നു
മുതൽ യഹൂദർ രോമസാമ്രാജ്യത്തെ അനുസരിക്കേണ്ടി വന്നു. അതു പറീശ
ന്മാൎക്ക് അസഹ്യം തന്നെ. അന്യന്മാൎക്കല്ല ദാവീദ്യനായ മശീഹെക്ക് അത്രെ
വാഴുവാൻ അവകാശം എന്നുവെച്ചു രോമരുടെ കാൎയ്യസ്ഥന്മാരായി ചുങ്കം മുത
ലായതിൽ സേവിക്കുന്ന സ്വദേശക്കാരെ ഒക്കെയും ഭ്രഷ്ടരാക്കികളഞ്ഞു. പിന്നെ
എദോമ്യനായ ഹെരോദാ സാമൎത്ഥ്യത്താലേ രോമമഹത്തുകളെ വശീകരിച്ചു
വലിയവനായി തീൎന്നു (൩൭), കനാൻ എദോം എന്ന രണ്ട് രാജ്യങ്ങളെയും അ
ടക്കി ഔഗുസ്തൻ കൈസരുടെ കീഴിൽ വാണു, രോമയവനന്മാൎക്ക് മൂലസ്ഥാ [ 62 ] നമായി കൈസരയ്യ പട്ടണവും തുറമുഖവും ഉണ്ടാക്കി, അസൂയ നിമിത്തം
മക്കാബ്യ വംശത്തെ മൂലഛ്ശേദം വരുത്തി, ഇസ്രയേലിൽ ഉൽകൃഷ്ടന്മാരെയും
സ്വപുത്രന്മാർ മൂവരെയും കൊന്നു, പ്രജകൾ്ക്കും ഒടുവിൽ കൈസൎക്കും നീരസം
ജനിപ്പിച്ചു നടന്നു. യഹൂദർ എല്ലാവരും കൈസൎക്ക് സത്യം ചെയ്യെണം
എന്ന് കല്പിച്ചപ്പോൾ പറീശന്മാർ ൬൦൦൦ത്തു ചില്വാനം പേർ മാത്രം
ഇതു ദേവനിഷിദ്ധം എന്നുവെച്ച് വിരോധിച്ചു. അതുകൊണ്ടു പിഴ കല്പിച്ചപ്പോൾ
രാജാവിൻ സഹോദരഭാൎയ്യ ആ പിഴ അവൎക്ക് വേണ്ടി കൊടുത്തു, അവരും
ദൈവത്താണ രാജത്വം നിനക്കും സന്തതിക്കും ലഭിക്കും എന്നു കള്ളപ്രവാ
ചകം പറകയാൽ രാജാവ് അനേകം പറീശന്മാരെ നിഗ്രഹിച്ചു ബന്ധുക്ക
ളിലും ശിക്ഷ നടത്തുകയും ചെയ്തു. പിന്നെ യഹൂദരെ വശീകരിപ്പാൻ അവൻ
ദൈവാലയത്തെ ക്രമത്താലെ പുതുക്കി അലങ്കരിച്ചു എങ്കിലും മശീഹ വേഗം
വന്നു എദോമ്യനെയും രോമരെയും നീക്കി സ്വാതന്ത്ര്യം വരുത്തിയാൽ കൊള്ളാം
എന്നു പ്രജകൾ സാധാരണമായി ആശിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പാപത്തെ നീക്കി
ഹൃദയസ്വാതന്ത്ര്യം വരുത്തണം എന്നു ചില സാധുക്കൾ ആഗ്രഹിച്ചതേ
ഉള്ളു. ലോകരക്ഷിതാവ് ഉദിപ്പാൻ ഇത് തന്നെ സമയം എന്ന് ശേഷം ജാ
തികളിലും ഒരു ശ്രുതി നീളെ പരന്നു.

അന്നു രാജ്യം നാല് അംശമായി കിടന്നു. തെക്കു യഹുദനാടു മികെച്ചതു;
അതിലുള്ള യരുശലേം നഗരം ദൈവാലയത്തിൻ നിമിത്തം സകല യഹൂദ
ന്മാൎക്കും മൂലസ്ഥാനം തന്നെ. യഹൂദനാട്ടുകാരും ആ നഗരക്കാരും പ്രത്യേകം
ദൈവം ഇങ്ങു വസിക്കുന്നു എന്നു നിശ്ചയിച്ചു എല്ലാവരേക്കാളും അധികം
വാശി പിടിച്ചു ഞെളിഞ്ഞു പുറജാതികളെ വൎജ്ജിക്കുന്നവർ തന്നെ. അതിന്നു
വടക്കെ ശമൎയ്യനാടു ഉണ്ടു. അതു മുമ്പെ യോസഫ് ഗോത്രങ്ങളുടെ വാസ
സ്ഥലമായ സമയം യഹൂദയിൽ നിത്യമത്സരം ഭാവിക്കുമാറുണ്ടു. പിന്നെ അശ്ശൂർ
രാജാവു വരുത്തിയ അന്യജാതികൾ അഞ്ചും (൨ രാ. ൧൭, ൨൪–൪൧) കുടിയേറി
ബിംബപൂജയും യഹോവാസേവയും ഇടകലൎന്നു പാൎത്തു യഹൂദരോടു പിണ
ങ്ങിപോന്നു (എസ്ര. ൪), ഒടുവിൽ ഗരിജീംമലമേൽ ഒരു ദൈവാലയം ഉണ്ടാക്കി
മോശധൎമ്മപ്രകാരം ബലികഴിച്ചം ഉപദേശിച്ചും കൊണ്ടിരുന്നു. മക്കാബ്യർ
അതിനെ ഇടിച്ചു കളഞ്ഞശേഷവും ആ മലമുകളിൽ ആരാധന നടന്നു
(യോ. ൪, ൨൦) ഇന്നേവരെയും നടക്കുന്നു. ഇവൎക്കും യഹൂദൎക്കും ഉള്ള കുലവൈരം
പറഞ്ഞുകൂടാ. യോസെഫിൽനിന്നു ഒരു മശീഹ ഉത്ഭവിക്കും എന്ന് അവരുടെ
നിരൂപണം. ശമൎയ്യെക്കു വടക്കു ഗലീല നാടു ഉണ്ടു. അതു പണ്ടു തന്നെ തൂർ
ദമസ്ക്ക മുതലായ അയലിടങ്ങൾ നിമിത്തം പുറജാതികൾ ഇടകലൎന്നു വസി
ക്കുന്ന ഇസ്രയേല്യനാടായിരുന്നു (യശ. ൯, ൧). അവിടെനിന്നു യഹൂദയിലേ
ദൈവാലയത്തിന്നും ധൎമ്മോപദേശത്തിന്റെ ഉറവിന്നും ദൂരത ഉള്ളതല്ലാതെ
ശമൎയ്യ ആ രണ്ടിന്നും ഒരു നടുച്ചവർ എന്ന പോലെ നില്ക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു
പറീശർ ചദൂക്യർ മുതലായവരുടെ തക്കങ്ങൾ്ക്കു ഗലീലയിൽ ഉഷ്ണം കുറഞ്ഞു
കൎമ്മഘോഷവും ശാസ്ത്രവിജ്ഞാനവും കാണാഞ്ഞിട്ടു സാധുക്കളിൽ ദേവഭക്തി
ക്ക് അധികം ഇടം ഉണ്ടായ്വന്നു. ഈ മൂന്നു നാടുകളും യൎദ്ദന്റെ പടിഞ്ഞാറെ
തീരത്തു തന്നെ. അക്കരെ നാട്ടിന്നു പരായ്യ എന്ന പേർ ഉണ്ടു. അതിലും പുറ [ 63 ] ജാതികൾ യഹൂദരുടെ ഇടയിൽ പാൎപ്പാറുണ്ടു. പരായ്യയുടെ വടക്കിഴക്കെ
അംശം മുമ്പെ യായിർസ്ഥാനം എന്നും പിന്നെ ബാശാൻ എന്നും ഇതു രയ്യ
ത്രഖൊനീതി എന്നും പേരുകൾ ഉള്ളതു. അതിൽ (ദെക്കൊപൊലി) ദശപുരം
എന്നുള്ള ൧൦ പട്ടണങ്ങളിൽ യവനന്മാരും രോമരും കുടിയേറി പാൎത്തു തമ്മിൽ
സഖ്യത ചെയ്തു പുരാണ ധൎമ്മം രക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ഇങ്ങിനെ മശീഹ പ്രത്യക്ഷനാകുന്ന സമയം ൬൦ കാതം നീളവും ൪൦ കാതം
അകലവും ആയ കനാൻ ഭൂമിയിൽ സത്യഛായ കണ്ടു കേട്ട പുറജാതികളും,
പാതി ഇസ്രയേല്യർ ആകുന്ന ശമൎയ്യരും, ഭ്രഷ്ടരായ ചുങ്കക്കാരും, ജാതിസംസൎഗ്ഗം
നന്ന ശീലിച്ച ഗലീല പരായ്യക്കാരും, യഹൂദയിലേ ശുദ്ധ യഹൂദരും, പറീശ
ന്മാർ എന്നുള്ള അതിശുദ്ധ യഹൂദരും വസിക്കുന്നതിൽ എബ്രായ സുറിയാ
ണി ഭാഷ മുഖ്യമായും യവന ഭാഷയും നടന്നു വരുന്നു. മേല്ക്കോയ്മ രോമ
കൈസൎക്കും നാടുവാഴ്ച ഒർ എദോമ്യന്നും തന്നെ ആകുന്നു.

§ 2.

THE MYSTERY OF THE INCARNATION.
ദേവാവതാരം.

JOHN I.

1 In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God. 2 The same was in the beginning with God. 3 All things were made by him; and with— out him was not any thing made that was made. 4 In him was life; and the life was the light of men. 5 And the light shineth in darkness; and the darkness comprehended it not. 6 There was a man sent from God, whose name was John. 7 The same came for a witness, to bear wit— ness of the Light, that all men through him might believe. 8 He was not that Light, but was sent to bear witness of that Light. 9 That was the true Light, which lighteth every man that cometh into the world. 10 He was in the world, and the world was made by him, and the world knew him not. 11 He came unto his own, and his own re— ceived him not.	12 But as many as received him, to them gave he power to become the sons of God, even to them that believe on his name: 13 Which were born, not of blood, nor of the will of the flesh, nor of the will of man, but of God. 14 And the Word was made flesh, and dwelt among us, (and we beheld his glory, the glory as of the only begotten of the Father,) full of grace and truth. 15 John bare witness of him, and cried, say— ing, This was he of whom I spake, He that cometh after me is preferred before me: for he was before me. 16 And of his fulness have all we received, and grace for grace. 17 For the law was given by Moses, but grace and truth came by Jesus Christ. 18 No man hath seen God at any time; the only begotten Son, which is in the bosom of the Father, he hath declared him.

ദൈവത്തെ കൂടാതെ മനുഷ്യനും ഇല്ല, മനുഷ്യനെ കൂടാതെ ദൈവവും
ഇല്ല എന്നു ചില വൈദികന്മാർ സ്ഥാപിച്ചിട്ടുള്ളതു വിപരീതമായി തോന്നി
യാലും ഒരുവിധേന അങ്ങിനെ നിരൂപിപ്പാൻ സംഗതി ഉണ്ടു പോൽ.
എങ്ങിനെ എന്നാൽ സുവിശേഷത്തിൽ വിളങ്ങിയ ആദിസത്യം ആവിതു:
ദൈവം തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തുന്ന വചനത്തെ കൂടാതെ ഒരു നാളും ഇരുന്നില്ല. [ 64 ] ദൈവം നിൎഗ്ഗുണനല്ല സ്നേഹം തന്നെ; ആകയാൽ അവൻ സ്നേഹിക്കു
ന്നത് ഒന്നു അനാദിയായിട്ടു തന്നെ വേണ്ടു. അവൻ അനാദിയായി സ്നേഹി
ച്ചതു ഹൃദയസ്ഥനായ പുത്രനെ തന്നെ. ഇവൻ മനുഷ്യനായി ജനിക്കേ
ണ്ടുന്നവൻ ആകയാൽ പുത്രനിൽ കൂടി മനുഷ്യജാതിയെയും ദൈവം അനാ
ദിയായി സ്നേഹിച്ചിരിക്കുന്നു. സകലവും അവനാൽ ഉണ്ടായിവന്നതുകൊ
ണ്ടു ഉണ്ടായിട്ടുള്ളത് എല്ലാം അവനിൽ ആകുന്നു എന്നും (൧, ൩. ൪.) സൎവ്വവും
അവങ്കൽ കൂടി നില്ക്കുന്നു എന്നുമുണ്ടല്ലോ (കൊല. ൧, ൧൭.) അതുകൊണ്ടു
ദൈവം ഒരിക്കൽ സൃഷ്ടിച്ച മനുഷ്യവംശത്തെ വല്ല കല്പാന്തരത്തിങ്കലും പി
ന്നേയും സംഹരിക്കും എന്നുള്ള വിചാരം അജ്ഞാനം അത്രെ. നമ്മുടെ ദൈ
വവും ഈ നമ്മുടെ ജാതിയും നിത്യവിവാഹത്താൽ കെട്ടിക്കിടക്കുന്നു. ഇതി
ന്നു മുദ്ര ആകുന്നതു വചനം ജഡമായ്വന്നു എന്നുള്ള മഹാവാക്യം തന്നെ.

വചനം എന്നതിന്റെ അൎത്ഥം എങ്കിലോ: പഴയനിയമത്തിൽ യഹോ
വ തന്റെ പ്രധാനദൂതനെ കുറിച്ചു എന്റെ ലക്ഷണസംഖ്യയാകുന്ന നാമം
അവനിൽ ഉണ്ടു എന്നു കല്പിച്ചതിനാൽ അവൻ സൃഷ്ടി അല്ല എന്നു കാ
ണിച്ചു. പിന്നെ ദൈവം മോശയെ തന്റെ തേജോഗുണങ്ങളെ കാണിച്ചു
യഹോവനാമം അറിയിച്ചു (൨ മോ. ൨൩, ൨൦. ൨൧; ൩൩, ൧൨–൨൩). ഇങ്ങിനെ
സൃഷ്ടിക്കു മേല്പെട്ടുള്ളവൻ ദേവസമ്മുഖദൂതനായി (യശ. ൬൩, ൯) ഇസ്ര
യേൽ കാൎയ്യത്തെ മദ്ധ്യസ്ഥനായും നടത്തുന്നവൻ എന്നും, വചനത്താൽ സൃ
ഷ്ടിയും (സങ്കീ. ൩൩, ൬) രക്ഷയും (യശ. ൫൫, ൧൧) സംഭവിക്കുന്നു എന്നും,
ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതയായ ജ്ഞാനസ്വരൂപിണി(യോബ. ൨൮, ൧൨ff.)
സുഭ. ൮, ൨൨ ff) ലോകരാജ്ഞിയായി അഭിഷേകം പ്രാപിച്ചു ഭൂമിയെ സ്ഥാ
പിച്ചു ശില്പിയെപോലെ സകലവും പണി ചെയ്തു വഴിക്കാക്കി മനുഷ്യപുത്ര
ന്മാരിൽ പ്രത്യേകം വാത്സല്യം കാട്ടുന്നു എന്നും, ദേവപുത്രന്റെ നാമം ഒരു മൎമ്മം
അത്രെ എന്നും (സുഭാ. ൩൦, ൪) മറ്റും പലതും പ്രവാചകമുഖേന അരുളിച്ചെ
യ്തിരിക്കുന്നു. അനന്തരം യഹൂദന്മാരുടെ റബ്ബിമാർ പലരും ദൈവത്തിന്നു ഏ
കജാതനായി അവനെ വെളിപ്പെടുത്തുന്ന വചനം ഉണ്ടു എന്നും പിതാവ്
അവനെ നമുക്കു ഏകുകകൊണ്ടു ദേവതേജസ്സു പ്രവാചകന്മാരിൽ ആവസി
ചും ഇസ്രയേൽ ദൈവപുത്രനായി ചമഞ്ഞും ഇരിക്കുന്നു (൨ മോ. ൪, ൨൨)
എന്നും ഏകദേശം അറിഞ്ഞിരുന്നു.

ഈ വക എല്ലാം ഓൎത്തിട്ടു യോഹനാൻ ഏകജാതന്നു വചനം എന്ന നാ
മധേയം ഇട്ടിരിക്കുന്നു. സത്യമുള്ള ഏകദൈവത്തെ അറിയുന്നതു നിത്യജീവ
നാകുന്നു എന്നുണ്ടല്ലോ (യോ. ൧൭, ൩). എന്നാൽ ദേവപരിജ്ഞാനത്താലും
ദേവസംസൎഗ്ഗത്താലും ഉണ്ടാകുന്ന ൟ ഭാഗ്യപൂൎത്തിയെ മനുഷ്യൻ അനുഭവി
പ്പാൻ വേണ്ടി ദൈവം തന്നെ താൻ വെളിപ്പെടുത്തീട്ടു വേണം. പുത്രന്നു
അല്ലാതെ സൎവ്വ സൃഷ്ടിക്കും ദൈവം അദൃശ്യനും അഗോചരനുമത്രെ; ആക
യാൽ സമസ്ത വെളിപ്പാടു നടക്കേണ്ടതു പുത്രൻമൂലമേ (യോ. ൧, ൧൮; ൬. ൪൬;
മത്താ. ൧൧, ൨൭; ൧. തിമോ. ൬, ൧൬). എന്നാൽ മനുഷ്യൻ തന്റെ മനക്കാമ്പിൽ
മറഞ്ഞു കിടക്കുന്നതിനെ വചനത്താലേ വെളിപ്പെടുത്തുന്ന പ്രകാരം മാനുഷ
ബുദ്ധിക്ക് എത്താത്ത ദേവമൎമ്മങ്ങളെ ഉച്ചരിച്ചു വെളിവാക്കുമാറു ഏകജാതൻ [ 65 ] തന്ന “വചനം” ആകുന്നു. പിന്നെ ഉള്ളിലേ വിചാരവും വായിലേ വച
നവും സമതത്വമുള്ളവ ആകുമ്പോലെ വെളിപ്പെട്ടു വരുന്ന പിതാവും വെളി
പ്പെടുത്തുന്ന പുത്രനും സമതത്വമുള്ളവർ എന്ന സൂചകവും ആ നാമധേയ
ത്തിൽ അടങ്ങുന്നുണ്ടു. പുത്രനെ കണ്ടവൻ പിതാവിനെ കണ്ടിരിക്കുന്നു
(യോ. ൧൪, ൯) എന്നു ചൊല്വാൻ കഴിയുംവണ്ണം പുത്രൻ കേവലം ദൈവ
ത്തിൻ പ്രതിമയും (കൊല. ൧, ൧൫) ദേവതേജസ്സിന്റെ പ്രതിഛ്ശായയും ദേവ
തത്വത്തിന്റെ മുദ്രയും ആകുന്നു (എബ്ര. ൧, ൩). ൟ സമതത്വം അത്രെ
വെളിപ്പെടുത്തുക എന്ന പ്രവൃത്തിക്കു മൂലാധാരം ആകുന്നു.

എന്നാറെ സകല മനുഷ്യനെയും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന വെളിച്ചസ്വരൂപൻ
കൂടാരത്തിൽ എന്നപോലെ ജഡത്തിൽ വസിച്ചും തന്റെ തേജസ്സാകുന്ന കരു
ണാസത്യങ്ങളെ വിളങ്ങിച്ചുംകൊണ്ടു താൻ അരികിൽ കാണുന്ന പിതാവെ
അറിയാത്തവൎക്കു വ്യാഖ്യാനിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടതിന്നും കൈക്കൊള്ളുന്നവരെ ത
നിക്ക് ഒത്ത ദൈവപുത്രന്മാർ ആക്കുവാൻ അനാദിയായി വിചാരിച്ച വഴി
കാട്ടേണ്ടതിന്നും, താൻ ഉണ്ടാക്കിയ ലോകത്തിൽ അവതരിച്ചു വരുവാറായി
രുന്നു.

യോ. ൧, ൧— ൧൮ എന്ന തലവാചകത്തിന്റെ സാരാംശമായ മൂന്നു ഭാഗങ്ങളാവിതു:

I. വചനം എന്ന ഏകജാതന്റെ ഗുണവൎണ്ണനം. (൧–൫).

1) ദൈവത്തോട് അവന്നുള്ള സംബന്ധം (൧. ൨).

a) അവന്റെ അനാദിത്വവും b) ദേവസാമീപ്യവും c) ദേവതത്വവും

2) ലോകത്തോട് അവന്നുള്ള മദ്ധ്യസ്ഥസ്ഥാനം (൩– ൫).

a) ലോകസൃഷ്ടിയിലും (൩).

b) നിൎമ്മലമായ ആദ്യസ്ഥിതിയിലും (൪).

c) പാപപതനത്തിന്റെ ശേഷവും (൫).

II. ഏകജാതനെ കൈക്കൊള്ളാത്തവരുടെ അവിശ്വാസം (൬– ൧൧).

1) ഉൾപ്രകാശത്താൽ ഇരിട്ടിനെ ജയിച്ചുകൂടാഞ്ഞിട്ടു (൫b) വെളിച്ചസ്വരൂപി താൻ അവത
രിപ്പാൻ നിശ്ചയിച്ചു; എന്നാൽ കാൎയ്യസിദ്ധിക്കു വേണ്ടി വിശിഷ്ടനായ ഒരു ഘോഷകനെ
മുന്നയച്ചു (൬–൮).

a) യോഹനാന്റെ ദിവ്യനിയോഗം (൬).

b) അവന്റെ സാക്ഷ്യത്തിൻ പൊരുളും ലാക്കും (൭– ൮).

2) ഇപ്രകാരം മുമ്പിൽ കൂട്ടി എല്ലാം കോപ്പിട്ടെങ്കിലും ഏകജാതൻ ലോകത്തിൽ വന്ന് അനു
ഭവിച്ചതു അവിശ്വാസം അത്രെ (൯– ൧൧).

a) സൎവ്വരെ പ്രകാശിപ്പിക്ക എന്നതേ അവന്റെ രക്ഷാകരമായ വേല (൯).

b) എന്നിട്ടും അവനെ കൈക്കൊണ്ടിട്ടില്ല (൧൦– ൧൧).

aa) പണ്ടു (പാപപതനത്തിന്നും ജഡോത്ഭവത്തിനും മദ്ധ്യേ ൫b) ലോകം
അവനെ അറിയാതെ പോയിരുന്നതു പോലെ (൧൦).

bb) ഇപ്പോൾ ഇസ്രയേലും കൂടെ ജഡമായി വന്നവനെ കൈക്കൊള്ളാതെ
തള്ളി കളഞ്ഞു (൧൧). [ 66 ] III. ഏകജാതനെ കൈക്കൊണ്ടിട്ടുള്ളവരുടെ വിശ്വാസം (൧൨– ൧൮).

തന്റേവരും അവനെ തള്ളിയെങ്കിലും (൧൧) മാനുഷജാതിയോട് അവനുള്ള സംബന്ധം
അറ്റു പോകാതെ അന്നു തന്നെ സ്ഥിരമായി ചമഞ്ഞതേയുള്ളു. എങ്ങിനെ എന്നാൽ

1) ക്രിസ്തങ്കലേ വിശ്വാസത്താൽ ദേവമക്കളായി ജനിച്ചിട്ടു പുതിയൊരു നരവംശം അപ്പോൾ
തന്നെ ഭൂമിയിൽ ഉദിച്ചു വന്നു (൧൨, ൧൩).

2) ഇവൎക്ക് വിശ്വാസാധാരവും വിശ്വാസപ്പൊരുളുമായിരിക്കുന്നത് എന്തെന്നാൽ വചന
ത്തിന്റെ ജഡോത്ഭവം എന്ന മഹാമൎമ്മം തന്നെ (൧൪a).

3) ജഡോത്ഭവമോ എത്ര അത്ഭുതമായി തോന്നിയാലും, അതിന്നു പൂൎണ്ണ നിശ്ചയം വന്നതു
(൧൪b— ൧൮)

a) ക്രിസ്തതേജസ്സിൻ കാണികളായിരുന്ന സുവിശേഷകൻ മുതലായവരുടെ സാക്ഷ്യ
ത്താലും(൧൪b)

b) ക്രിസ്തവരവിനെ മുന്നറിയിച്ച സ്നാപകന്റെ ഘോഷണത്താലും (൧൫)

c) ക്രിസ്തപൂൎത്തിയിൽനിന്നു കരുണാസത്യങ്ങളെ ഏറിയോന്നു ലഭിച്ച സൎവ്വസഭയുടെ
അനുഭവത്താലും (൧൬– ൧൮).

aa) കൃപ: മോശയുടെ അവസ്ഥ വേറെ, ക്രിസ്തന്റെതു വേറെ (൧൭).

bb) സത്യം: ദൈവത്തെ വെളിപ്പെടുത്തുവാൻ ഒരുത്തനേയുള്ളു (൧൮).

§ 3.

THE BAPTIST'S BIRTH ANNOUNCES TO ZACHARIAS.
സ്നാപകന്റെ ജനനത്തെ ജകൎയ്യാവിനോട് അറിയിച്ചതു.

LUKE I.

1 Forasmuch as many have taken in hand to set forth in order a declaration of those things which are most surely believed among us, 2 Even as they delivered them unto us, which from the beginning were eyewitnesses, and ministers of the word; 3 It seemed good to me also, having had perfect understanding of all things from the very first, to write unto thee in order, most ex— cellent Theophilus, 4 That thou mightest know the certainty of those things, wherein thou hast been instructed. 5 There was in the days of Herod, the king of Judæa, a certain priest named Zacharias, of the course of Abia: and his wife was of the daughters of Aaron, and her name was Elisabeth. 6 And they were both righteous before God, walking in all the commandments and ordi— nances of the Lord blameless. 7 And they had no child, because that Elisa— beth was barren, and they both were now well stricken in years. 8 And it came to pass, that while he executed the priest's office before God in the order of his course, 9 According to the custom of the priest's office, his lot was to burn incense when he went into the temple of the Lord. 10 And the whole multitude of the people were praying without at the time of incense.	11 And there appeared unto him an angel of the Lord standing on the right side of the altar of incense. 12 And when Zacharias saw him, he was troubled, and fear fell upon him. 13 But the angel said unto him, Fear not, Zacharias: for thy prayer is heard; and thy wife Elisabeth shall bear thee a son, and thou shalt call his name John. 14 And thou shalt have joy and gladness; and many shall rejoice at his birth. 15 For he shall be great in the sight of the Lord, and shall drink neither wine nor strong drink; and he shall be filled with the Holy Ghost, even from his mother's Womb. 16 And many of the children of Israel shall he turn to the Lord their God. 17 And he shall go before him in the spirit and power of Elias, to turn the hearts of the fathers to the children, and the disobedient to the wisdom of the just; to make ready a people prepared for the Lord. 18 And Zacharias said unto the angel, Where— by shall I know this? for I am an old man, and my wife well stricken in years. 19 And the angel answering said unto him, I am Gabriel, that stand in the presence of God; and am sent to speak unto thee, and to shew thee these glad tidings.

[ 67 ]

20 And, behold, thou shall be dumb, and not able to speak, until the day that these things shall be performed, because thou believest not my words, which shall be fulfilled in their season. 21 And the people waited for Zacharias, and marvelled that he tarried so long in the temple. 22 And when he came out, he could not speak unto them: and they perceived that he had	seen a vision in the temple: for he beckoned unto them, and remained speechless. 23 And it came to pass, that, as soon as the days of his ministration were accomplished, he departed to his own house. 24 And after those days his wife Elisabeth conceived, and hid herself five months, saying, 25 Thus hath the Lord dealt with me in the days wherein he looked on me, to take away my reproach among men.

ഇസ്രയേൽ മിക്കവാറും ലൌകികം എങ്കിലും ദൈവം പല ദുഃഖങ്ങളാലും
ഓരോരോ ഹൃദയങ്ങളെ നുറുക്കി ചതച്ചും കൊണ്ടു വാഗ്ദത്തനിവൃത്തിയിലുള്ള
പ്രത്യാശയെ അവറ്റിൽ ജ്വലിപ്പിച്ചു. ഇസ്രയേലിന്റെ വീഴ്ച കണ്ടു ഖേദി
ക്കുന്ന ശിമ്യോനും വിധവയായ ഹന്നയും മകനില്ലാത്ത എലിശബ (൨ മോ.
൬, ൨൩.) ജകൎയ്യയും ദാവിദ് വംശത്തിന്റെ ഭ്രംശം വിചാരിക്കുന്ന മറിയയും
മാത്രമല്ല മറ്റു പലരും ഇസ്രയേലിന്റെ രക്ഷയെ കാത്തുകൊണ്ട് അപേ
ക്ഷിക്കുന്ന സമയം അഹരോന്യനായ ജകൎയ്യ ഹെബ്രൊന്റെ അരികെ മല
യിലുള്ള യുത്ത എന്ന ആചാൎയ്യഗ്രാമത്തെ (യോശു. ൨൧, ൧൬.) വിട്ടു എട്ടാം
ഊഴക്കാരോടു കൂടെ (൧നാൾ. ൨൪, ൧൦.) യരുശലേമിൽ ചെന്നു ആഴ്ചവട്ടം കൊ
ണ്ടു ആലയസേവ കഴിച്ചു പാൎത്തു. അവൻ സ്വജാതിക്കു വേണ്ടി പ്രാൎത്ഥി
ച്ചു ധൂപം കാട്ടിയപ്പോൾ അവന്ന് ഒരു ദിവ്യ വീരൻ പ്രത്യക്ഷനായി. അതാർ
എന്നാൽ ഒരു സമ്മുഖദൂതൻ തന്നെ. അവൻ മുമ്പെ മനുഷ്യപുത്രസമനാ
യി ദാനിയേലിന്നു ആവിൎഭവിച്ചു (ദാനി. ൭, ൧൩.) ദേവവീരനാകുന്ന ഗബ്രി
യേൽ എന്നു വിളിക്കപ്പെട്ടു (ദാനി. ൮. ൧൫–൧൬.) മദ്ധ്യസ്ഥനായി ദാനിയേ
ലെ ആശ്വസിപ്പിച്ചവൻ (൯, ൨൧; ൧൦, ൫®).

അന്നു അവൻ ആചാൎയ്യനോടു പ്രാൎത്ഥനക്കു നിവൃത്തി വന്ന പ്രകാരം
അറിയിച്ചു നിനക്കും പലൎക്കും സന്തോഷം വരുത്തുന്ന പുത്രൻ ജനിക്കും; യോ
ഹനാൻ (“യഹോവാകൃപൻ”) എന്ന് അവന്റെ പേർ ആകും. ഗൎഭം മുതൽ
വിശുദ്ധാത്മപൂൎണ്ണനായി നജീർ നേൎച്ചയെ ദീക്ഷിച്ചു (൪ മോ. ൬, ൨.) വളൎന്ന
പ്പോൾ വരുവാനുള്ള മശീഹയുടെ മുമ്പിൽ എലീയാശക്തിയിൽ നടന്നു (മല.
൩, ൧.), സ്വജാതിയെ അവനായിട്ടു ഒരുക്കി, പിതൃപാരമ്പൎയ്യം പിടിച്ചു കൊ
ള്ളുന്നവരെ കുട്ടിപ്രായവും അവിശ്വാസികളായ ചദൂക്യരെ നീതിജ്ഞാനമു
ള്ളവരും ആക്കി മാറ്റും എന്നതിന്നു ഒർ അടയാളം ചോദിച്ചപ്പോൾ കാൎയ്യസി
ദ്ധി വരുവോളം ഊമനാക എന്നുള്ള അടയാളം സംഭവിച്ചു, ജകൎയ്യ സംശയം
എല്ലാം വിട്ടു സേവയെ തീൎത്തു യുത്തയിലേക്ക് മടങ്ങി പോയി, ഭാൎയ്യ ഗഭിണി
യായി ലോകസംസൎഗ്ഗം വിട്ടു ശേഷമുള്ള വാഗ്ദത്തനിവൃത്തിക്കായി കാത്തു
കൊള്ളുകയും ചെയ്തു. [ 68 ] § 4.

THE ANGELS APPARITION TO MARY.
മശീഹാവതാരത്തെ കന്യകമറിയയോട് അറിയച്ചതു.

LUKE I.

26 And in the sixth month the angel Gabriel was sent from God unto a city of Galilee, named Nazareth, 27 To a virgin espoused to a man whose name was Joseph, of the house of David; and the virgin's name was Mary. 28 And the angel came in unto her, and said, Hail, thou that art highly favoured, the Lord is with thee: blessed art thou among women. 29 And when she saw him, she was troubled at his saying, and cast in her mind what manner of salutation this should be. 30 And the angel said unto her, Fear not, Mary: for thou hast found favour with God. 31 And, behold, thou shalt conceive in thy womb, and bring forth a son, and shalt call his name JESUS. 32 Ho shall be great, and shall be called the Son of the Highest: and the Lord God shall give unto him the throne of his father David:	33 And he shall reign over the house of Jacob for ever; and of his kingdom there shall be no end. 34 Then said Mary unto the angel, How shall this be, seeing I know not a man? 35 And the angel answered and said unto her, The Holy Ghost shall come upon thee, and the power of the Highest shall overshadow thee: therefore also that holy thing which shall be born of thee shall be called the Son of God. 36 And, behold, thy cousin Elisabeth, she hath also conceived a son in her old age and this is the sixth month with her, who was called barren. 37 For with God nothing shall be impos— sible. 38 And Mary said, Behold the handmaid of the Lord; be it unto me according to thy word. And the angel departed from her.

ആറാം മാസം ചെന്നാറെ മറിയ എന്ന കന്യക ഗലീലനാട്ടിലേ നചറത്ത്
ഊരിൽ പാൎക്കുമ്പോൾ ഗബ്രിയേലെ കണ്ടു സ്ത്രീകളിൽ അധികം കൎത്താവിൻ
കൃപ ലഭിച്ചവളേ എന്ന സമ്മാനവാക്കു കേട്ടതിശയിച്ചപ്പോൾ നീ മശീഹ
യെ പ്രസവിക്കും, അവന്നു യേശു (യഹോശു, യോശു, “യഹോവാത്രാ
ണനം”) എന്ന പേരെ വിളിക്കേണം, അവന്നു അഛ്ശനായ ദാവിദിന്റെ
രാജത്വം എന്നേക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും എന്ന് കേട്ടാറെ ആയത് എങ്ങിനെ ആ
കും, ഞാൻ പുരുഷനെ അറിയുന്നില്ലല്ലോ എന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ മൂന്നാമതും
ഒരു വാക്കു കേട്ടു: വിശുദ്ധാത്മാവ് നിന്മേൽ വരും, അത്യുന്നതന്റെ ശക്തി നി
ന്മേൽ ആഛാദിക്കും, അതുകൊണ്ടു ജനിപ്പാനുള്ള ദാവിദ്യൻ ദേവപുത്രൻ എ
ന്നു വിളിക്കപ്പെടും എന്നു കേട്ടതും അല്ലാതെ എലിശബയുടെ ഗൎഭാവസ്ഥ
യും അറിഞ്ഞു, ദൈവത്തിന്ന് അസാദ്ധ്യമായ്ത് ഒന്നും ഇല്ല എന്നു ഗ്രഹിച്ചും
വിശ്വസിച്ചു, ലോകാപമാനത്തെ വിചാരിയാതെ ദേവാഭിമാനത്തെ സമ്മതി
ച്ചും ഏറ്റുംകൊണ്ടു ദേവാത്മപൂൎണ്ണയായി സന്തോഷിക്കയും ചെയ്തു.

അന്നു വചനം ജഡമായ്വന്നു. രണ്ടാം ആദാം സ്വൎഗ്ഗത്തിൽനിന്നുള്ള ക
ൎത്താവായി ഇറങ്ങി വന്നു (൧കൊ. ൧൫, ൪൭. യോ. ൩, ൩൧ ff.). ജഡത്തിൽനി
ന്നു ജനിച്ചതു ജഡം അത്രെ, ആത്മാവിൽനിന്നു ജനിച്ചതു ആത്മാവ് ത
ന്നെ. പുരുഷന്റെ മോഹത്താലല്ല (യോ. ൧, ൧൩.) സ്ത്രീയിൽനിന്നു മാത്രം
യേശു ജനിക്കയാൽ (ഗല. ൪, ൪.) ജീവിക്കുന്ന ദേഹിയല്ല സൎവ്വ മനുഷ്യജാ
തിയെയും പുതുക്കി ജീവിപ്പിക്കുന്ന ആത്മാവായി ലോകം പ്രവേശിച്ചു. [ 69 ] § 5.

JOSEPH'S DOUBTS REMOVED BY DIVINE INTERVENTTION.
യോസെഫിന്റെ വിവാഹശങ്കെക്കു ദേവവശാൽ നിവൃത്തിവന്നതു.

MATTHEW I.

18 Now the birth of Jesus Christ was on this wise: When as his mother Mary was espoused to Joseph, before they came together, she was found with child of the Holy Ghost. 19 Then Joseph her husband, being a just man, and not willing to make her a public example, was minded to put her away privily. 20 But while he thought on these things, be— hold, the angel of the Lord appeared unto him in a dream, saying, Joseph, thou son of David, fear not to take unto thee Mary thy wife: for that which is conceived in her is of the Holy Ghost. 21 And she shall bring forth a son, and thou	shalt call his name JESUS: for he shall save his people from their sins. 22 Now all this was done, that it might be fulfilled which was spoken of the Lord by the prophet, saying, 23 Behold, a virgin shall be with child, and shall bring forth a son, and they shall call his name Emmanuel, which being interpreted is, God with us. 24 Then Joseph being raised from sleep did as the angel of the Lord had bidden him, and took unto him his wife: 25 And knew her not till she had brought forth her firstborn son:

മശീഹയുടെ അമ്മ ആകും എന്ന നിശ്ചയം മറിയക്ക് ഉണ്ടായപ്പോൾ*
വിവാഹം നിശ്ചയിച്ച യോസെഫെ അറിയിക്കേണ്ടി വന്നു. പ്രയാണകാ
രണത്തെ ചൊല്ലാതെ കണ്ടു ൪ ദിവസം വഴി ദൂരത്തു പോയി ൩ മാസം
വേറിട്ടു പാൎപ്പാൻ (§൬ ) കഴിഞ്ഞില്ല പോൽ. അവളുടെ അവസ്ഥയെ യോ
സെഫ് കേട്ടാറെ ക്ഷണത്തിൽ വിശ്വസിച്ചതും ഇല്ല കോപിച്ചു പോയതും
ഇല്ല. വിവാഹത്തെ എങ്ങിനെ എങ്കിലും മുടക്കേണം എന്നു നിൎണ്ണയിച്ചിട്ടും
ലോകാപവാദം വരുത്തുന്ന ഹേതു ഒന്നിനെയും എഴുതാതെ കണ്ട് ഒർ ഉപേ
ക്ഷണച്ചീട്ടു കൊടുപ്പാൻ ഭാവിച്ചു. ഇങ്ങിനെ വിശുദ്ധ കന്യകെക്കു ദുഃഖവും
അപമാനവും അകപ്പെടുമാറായപ്പോൾ ദൈവം യോസഫിന്ന് ഒരു സ്വപ്ന
ത്താൽ പ്രവാചകങ്ങളുടെ നിവൃത്തിയെ (യശ. ൭, ൧൪) ബോധിപ്പിച്ചു, സ്വ
ജനത്തെ പാപത്തിൽനിന്നു രക്ഷിക്കേണ്ടുന്ന രണ്ടാം ദാവിദ് കന്യാപു
ത്രൻ തന്നെ എന്നു കാട്ടിയപ്പോൾ അവൻ ഉറക്കിൽനിന്നു എഴുനീറ്റു മശീ
ഹയുടെ പോറ്റഛ്ശനാവാനുള്ള സ്ഥാനത്തെ അംഗീകരിച്ചു പുറപ്പെട്ടു മറിയ
യെ ഭാൎയ്യയായി ചേൎത്തുകൊണ്ടു പ്രസവത്തോളം തൊടാതെ മാനിച്ചു പാ
ൎക്കയും ചെയ്തു. [ 70 ] § 6.

MARY VISITS ELISABETH THE BAPTIST'S BIRTH.

മറിയ എലിശബയെ സന്ദൎശിച്ചതും സ്നാപകന്റെ ജനനവും.

LUKE I.

39 And Mary arose in those days, and went into the hill country with haste, into a city of Jada;40 And entered into the house of Zacharias, and saluted Elisabeth. 41 And it came to pass, that, when Elisabeth heard the salutation of Mary, the babe leaped in her womb; and Elisabeth was filled with the Holy Ghost: 42 And she spake out with a loud voice, and said, Blessed art thou among women, and blessed is the fruit of thy Womb. 43 And whence is this to me, that the mother of my Lord should come to me? 44 For, lo, as soon as the voice of thy salu— tation sounded in mine ears, the babe leaped in my womb for joy. 45 And blessed is she that believed: for there shall be a performance of those things which were told her from the Lord. 46 And Mary said, My Soul doth magnify the Lord. 47 And my spirit hath rejoiced in God my Saviour. 48 For he hath regarded the low estate of his hand maiden: for, behold, from henceforth all generations shall call me blessed. 49 For he that is mighty hath done to me great things; and holy is his name. 50 And his mercy is on them that fear him from generation to generation. 51 He hath shewed strength with his arm; he hath scattered the proud in the imagination of their hearts. 52 He hath put down the mighty from their seats, and exalted them of low degree. 53 He hath filled the hungry with good things; and the rich he hath sent empty away. 54 He hath holpen his servant Israel, in re— membrance of his mercy; 55 As he spake to our fathers, to Abraham, and to his seed for ever. 56 And Mary abode with her about three months, and returned to her own house. 57 Now Elisabeth's full time came that she should be delivered; and she brought forth a son. 58 And her neighbours and her cousins heard how the Lord had shewed great mercy upon her; and they rejoiced with her. 59 And it came to pass, that on the eighth day they came to circumciso the child; and they called him Zacharias, after the name of his father,	60 And his mother answered and said, Not so; but he shall be called John. 61 And they said unto her, There is none of thy kindred that is called by this name. 62 And they made signs to his father, how he would have him called. 63 And he asked for a writing table, and wrote, saying, His name is John. And they marvelled all. 64 And his mouth was opened immediately, and his tongue loosed, and he spake, and praised God. 65 And fear came on all that dwelt round about them: and all these sayings were noised abroad throughout all the hill country of Judæa. 66 And all they that heard them laid them up in their hearts, saying, What manner of child shall this be! And the hand of the Lord was with him. 67 And his father Zacharias was filled with the Holy Ghost, and prophesied, saying, 68 Blessed be the Lord God of Israel; for he hath visited and redeemed his people, 69 And hath raised up an horn of Salvation for us in the house of his servant David; 70 As ho spake by the mouth of his holy prophets, which have been since the World began: 71 That we should be saved from our enemies, and from the hand of all that hate us; 72 To perform the mercy promised to our fathers, and to remember his holy covenant; 73 The oath which he sware to our father Abraham, 74 That he would grant unto us, that we be— ing delivered out of the hand of our enemies might serve him without fear, 75 In holiness and righteousness before him, all the days of our life. 76 And thou, child, shalt be called the pro— phet of the Highest: for thou shalt go before the face of the Lord to prepare his ways; 77 To give knowledge of salvation unto his people by the remission of their sins, 78 Through the tender mercy of our God; whereby the day spring from on high hath visited us, 79 To give light to them that sit in darkness and in the shadow of death, to guide our feet into the way of peace. 80 And the child grew, and waxed strong in spirit, and was in the deserts till the day of his showing unto Israel.

[ 71 ] ഇവ്വണ്ണം കൎത്തൃകടാക്ഷത്താൽ മനഃക്ലേശം എല്ലാം തീൎന്ന ശേഷം മറിയ
എലിശബയെ കണ്ടാശ്വസിപ്പാൻ യഹൂദയിലേക്കു യാത്രയായി. യുത്ത എ
ന്ന ആചാൎയ്യഗ്രാമത്തിൽ എത്തി എലിശബയെ സമ്മാനിച്ച ഉടനെ പരി
ശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ഒരു വിശേഷ മുദ്ര സംഭവിച്ചതിനാൽ ആനന്ദിപ്പാൻ
സംഗതിവന്നു. ഗൎഭത്തിലുംകൂട മശീഹയുടെ വരവ് അറിയിപ്പാൻ അവന്റെ
അഗ്രേസരന്നു ദേവാത്മനിയോഗം ഉണ്ടായി. വാഴുക സ്ത്രീകളിൽ അനുഗ്രഹം
ഏറിയവളും എന്റെ കൎത്താവിന്റെ അമ്മയും ആയവളേ, നീ വിശ്വസിച്ച
തിനാൽ ധന്യ എന്നും മറ്റും കേട്ടപ്പോൾ മറിയയും ആത്മസമൃദ്ധിയാൽ ഒരു
സ്തുതി പാടി ഇസ്രയേലും രാജവംശത്തിന്നും താഴ്ച അധികമായ സമയത്തു
സാധുക്കളേയും വിശന്നവരേയും സ്വകരുണാസത്യത്താലെ തൃപ്തന്മാരാക്കിയ
യഹോവയെ ഉയൎത്തി വൃദ്ധയായ സ്നേഹിതിയോടു കൂട ദുഃഖം എന്നിയെ
മൂന്നു മാസം പാൎക്കയും ചെയ്തു.

മറിയ പോയാറെ എലിശബ യോഹനാനെ പ്രസവിച്ചു. അഛ്ശനും നാവു
തുറന്നപ്പോൾ സ്വൎഗ്ഗത്തിൽനിന്നു യഹോവ ഉദിച്ചുവന്നിട്ടു (യശ. ൬൦ ൧ff.)
സത്യാചാൎയ്യൻ പാപമോചനത്താൽ വിശുദ്ധ ആരാധനയെ വരുത്തുന്ന
രക്ഷയെ സ്തുതിച്ചു, ഈ കൃപാസൂൎയ്യനെ അറിയിക്കേണ്ടതിന്നു പുത്രൻ രാജ
ദൂതനായി മുന്നടന്നു വഴിയെ നന്നാക്കും എന്നു ദൎശിച്ചു സന്തോഷിക്കയും ചെയ്തു.

§ 7.

THE GENEALOGIES OF JOSEPH (by Matthew) AND MARY (by Luke).
യോസെഫ് മറിയ എന്നിവരുടെ വംശാവലി.

MATTHEW I.	LUKE III.
1. The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham. 2 Abraham begat Isaac; and Isaac be— gat Jacob; and Jacob begat Judas and his brethren; 3 And Judas begat Phares and Zara of Thamar; and Phares begat Esrom; and Esrom begat Aram; 4 And Aram begat Aminadab; and Aminadab begat Naasson; and Naasson begat Salmon; 5 And Salmon begat Booz of Rachab; and Booz begat Obed of Ruth; and Obed begat Jesse; 6 And Jesse begat David the king; and David the king begat Solomon of her that had been the wife of Urias; 7 And Solomon begat Roboam; and Roboam begat Abia; and Abia begat Asa; 8 And Asa begat Josaphat; and Josa— phat begat Joram; and Joram begat Ozias; 9 And Ozias begat Joatham; and Joa— thain begat Achaz; and Achaz begat Ezekias; 10 And Ezekias begat Manasses; and Manasses begat Amon; and Amon begat Josias;	23.....Jesus being (as was supposed) the son of Joseph, which was the son of Heli, 24 Which was the son of Matthat, which was the son of Levi, which was the son of Melchi, which was the son of Janna, which was the son of Joseph, 25 Which was the son of Mattathias, which was the son of Amos, which was the son of Naum, which was the son of Esli, which was the son of Nagge, 26 Which was the son of Maath, which was the son of Mattathias, which was the son of Semei, which was the son of Joseph, which was the son of Juda, 27 which was the son of Joanna, which was the son of Rhesa, which was the son of Zorobabel, which was the son of Salathiel, which was the son of Neri, 28 Which was the son of Melchi, which was the son of Addi, which was the son of Cosam, which was the son of Elmodam, which was the son of Er, 29 Which was the 80n of Jose, which was the son of Eliezer, which was the son of Jorim, which was the son of Matthat, which was the son of Levi, 30 Which was the son of Simeon, which was the son of Juda, which was the son of Joseph, which was the son of Jonan, which was the son of Eliakim, 31 Which was the son of Melea, which was the son of Menan, which was the son of Mattatha, which was the son of Nathan, which was the son of David,

[ 72 ]

11 And Josias begat Jechonias and his brethren, about the time they were carried away to Babylon; 12 And after they were brought to Ba— bylon, Jechonias begat Salathiel; and Salathiel begat Zorobabel; 13 And Zorobabel begat Abiud; and Abiud begat Eliakim; and Eliakim begat Azor; 14 And Azor begat Sadoe; and Sadoe begat Achim; And Achim begat Eliud; 15 And Eliud begat Eleazar; and Eleazar begat Matthan; and Matthan begat Jacob; 16 And Jacob begat Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who was called Christ. 17 So all the generations from Abraham to David care fourteen generations; and from David until the carrying away into Babylon are fourteen generations; and from the carrying away into Babylon unto Christ are fourteen generations.	32 Which was the son of Jesse, which was the son of Obed, which was the son of Booz, which was the son of Salmon, which was the son of Naasson, 33 Which was the son of Aminadab, which was the son of Aram, which was the son of Esrom, which was the son of Phares, which was the son of Juda, 34 Which was the son of Jacob, which was the son of Isaac, which was the son of Abraham, which was the son of Thara, which was the son of Nachor, 35 Which was the son of Saruch, which was the son of Ragau, which was the son of Phalec, which was the son of Heber, which was the son of Sala, 36 Which was the son of Cainan, which was the son of Arphaxad, which was the son of Sem, which was the son of Noe, which was the son of Lamech, 37 Which was the son of Mathusala, which was the son of Enoch, which was the son of Jared, which was the son of Maleleel, which was the son of Cainan, 38 Which was the son of Enos, which was the son of Seth, which was the son of Adam, which was the son of God.

മറിയ താൻ ദാവിദ് വംശത്തിൽ ഉള്ളവൾ എന്നു വേദത്തിൽ സ്പഷ്ടമായി
പറഞ്ഞിട്ടില്ല. അതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന വചനങ്ങൾ ഉണ്ടു താനും (അപോ.
൧൩, ൨൩. റോമ. ൧, ൩. ലൂക്ക. ൧, ൩൧). എലിശബ അവൾ്ക്ക് ബന്ധുവാ
കയാൽ (ലൂക്ക. ൧, ൩൬) മറിയയും ലേവിയിൽനിന്നുത്ഭവിച്ചവൾ എന്നതു
ചിലരുടെ മതം. എങ്കിലും യഹൂദ പ്രബന്ധങ്ങളും അവൾ ഏളിയുടെ മകൾ
എന്നു പറകകൊണ്ടു ലൂക്ക. ൩, ൨൩–൩൮ പറഞ്ഞ വംശപാരമ്പൎയ്യം യോ
സഫിന്റെ അല്ല, അവളുടെ പൂൎവ്വന്മാരെ കുറിച്ചാകുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു.

യോസഫിന്റെ വംശാവലിയെ മത്തായി (൧, ൧) യേശു ക്രിസ്തന്റെ
ഉൽപത്തി പുസ്തകത്തിൽ എഴുതി, ൧൪ തലമുറകൊണ്ടു അബ്രഹാമിൽനിന്നു
ദാവിദ്രാജാവോളം വംശവൎദ്ധനയും, ൧൪ തലമുറകൾ രാജാക്കന്മാർ വാണു കഴി
ഞ്ഞതും, പിന്നെ ബാബലിൽനിന്നു മടങ്ങിവന്ന ശേഷം ദാവിദ്യർ പിന്നെയും
൧൪ തലമുറകളെ കൊണ്ടു ക്ഷയിച്ചപ്പോൾ ആശാരിയുടെ മകനാൽ കാലപൂ
ൎത്തിയും പുരാണവാഗ്ദത്തങ്ങൾ്ക്ക് നിവൃത്തിയും ക്ഷണത്തിൽ വന്നപ്രകാരം
അറിയിച്ചിരിക്കുന്നു.

[തലമുറ എന്ന ചൊൽ ഇവിടെ കാലവാചി എന്നു തോന്നുന്നു. ലൂക്കാവെ
നോക്കിയാൽ അബ്രഹാം മുതൽ യേശുവരെയും ൪൨ അല്ല ഒരു ൧൪ അധികം
ആകെ ൫൬ പുരുഷാന്തരമായിട്ടു കാണാം. കാലത്തെ സൂചിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു
മത്തായി യോരാമിന്റെ ശേഷം അഹജ്യ, യോവശ്, അമച്യ, യോയക്കീം മു
തലായ നാമങ്ങളെ വിട്ടു സംക്ഷേപിച്ചെഴുതി. പിന്നെ മൂന്നാം ഇടത്തു ൧൩
തലമുറകളെ മാത്രം പേർ വിവരമായി കാണുന്നുണ്ടു. അതിനാൽ പക്ഷെ
യേശു ൧൩ ആമതും ജീവിച്ചെഴുനീറ്റ അഭിഷിക്തൻ ൧൪ആമതും ഇങ്ങിനെ
൪൨ണ്ടിന്റെയും അവസാനം യരുശലേമിന്റെ നാശംവരെ ഉള്ള തലമുറ
(മത്ത. ൨൩, ൩൬. ൨൪, ൩൪) എന്നും സൂചിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു തലമുറെക്കു
പണ്ടു ൮൦ വൎഷം കണ്ടു അബ്രഹാം ജനനം മുതൽ ദാവിദ്രാജത്വപൎയ്യന്തം
൧൧൨൦ ആണ്ടും പിറ്റെ തലമുറകൾ്ക്കു ൪൦ വൎഷം കണ്ടു പിന്നെയും ൧൧൨൦
ആണ്ടും ഉണ്ടു.] [ 73 ] § 8.

OUR SAVIOR'S BIRTH.
യേശുവിന്റെ ജനനം.

LUKE II.

1 And it came to pass in those days, that there went out a decree from Cesar Augustus, that all the World should be taxed. 2 (And this taxing was first made when Cy— renius was governor of Syria.) 3 And all went to be taxed, every one into his own city. 4 And Joseph also went up from Galilee, out of the city of Nazareth, into Judæa, unto the city of David, which is called Bethlehem; (be— cause he was of the house and lineage of David:) 5 To be taxed with Mary his espoused wife, being great with child. 6 And so it was, that, while they were there, the days were accomplished that she should be delivered. 7 And she brought forth her first—born son, and wrapped him in swaddling clothes, and laid him in a manger; because there was no room for them in the inn. 8 And there were in the same country shep— herds abiding in the field, keeping watch over their flock by night. 9 And, lo, the angel of the Lord came upon them, and the glory of the Lord shone round about them: and they were sore afraid. 10 And the angel said unto them, Fear not: for, behold, I bring you good tidings of great joy, which shall be to all people.	11 For unto you is born this day in the city of David a Saviour, which is Christ the Lord. 12 And this shall be a sign unto you; Ye shall find the babe wrapped in Swaddling clothes, lying in a manger. 13 And suddenly there was with the angel a multitude of the heavenly host praising God, and saying, 14 Glory to God in the highest, and on earth peace, good will toward men. 15 And it came to pass, as the angels were gone away from them into heaven, the shepherds said one to another, Let us now go even unto Bethlehem, and see this thing which is come to pass, which the Lord hath made known unto us. 16 And they came with haste, and found Mary, and Joseph, and the babe lying in a manger. 17 And when they had seen it, they made known abroad the saying which was told them concerning this child. 18 And all they that heard it wondered at those things which were told them by the shep— herds. 19 But Mary kept all these things, and pondered them in her heart. 20 And the shepherds returned, glorifying and praising God for all the things that they had heard and seen, as it was told unto them.

മറിയക്കു ഗൎഭം തികയുമാറായപ്പോൾ ഭത്താവോട് ഒന്നിച്ചു ബെത്ത്ല
ഹെം എന്ന യഹൂദഗ്രാമത്തിലേക്കു യാത്ര ആവാൻ സംഗതി വന്നു. അ
തിന്റെ കാരണമോ രോമസാമ്രാജ്യത്തിൽ സ്വാതന്ത്ര്യം ഒടുക്കി ചക്രവൎത്തിയാ
യി ഉയൎന്ന ഔഗുസ്തൻ കൈസർ (ക്രി. മു. ൩൦ തുടങ്ങി ക്രിസ്താബ്ദം ൧൪വരെ)
സകല യുദ്ധങ്ങളേയും സമൎപ്പിച്ചു, ൨൦൦ വൎഷം തുറന്നു നിന്ന യുദ്ധദേവക്ഷേ
ത്രത്തിന്റെ വാതിൽ അടെച്ചു വെച്ചശേഷം (ക്രി. മു. ൮) രാജ്യങ്ങളെ ഒരു
കോല്ക്കടക്കി വഴിക്കാക്കുമ്പോൾ ഓരോരൊ നാടുകളിലേ നിവാസികളേയും വ
സ്തുവകകളേയും എണ്ണിച്ചാൎത്തുവാൻ വളരെ ഉത്സാഹിച്ചു. അന്യരാജ്യങ്ങളിൽ
നടക്കുന്നതുപോലെ ഹെരോദാവും യഹൂദനാട്ടിൽ പൈമാശി ചെയ്വാൻ തുട
ങ്ങി. ജനങ്ങളുടെ വിരോധം നിമിത്തം അതിന്നു താമസം വന്നു എന്നു തോ
ന്നുന്നു. എങ്ങിനെ ആയാലും ഹെരോദാവും മകനും നാടു നീങ്ങിയശേഷം
അതെ സുറിയനാടുവാഴിയായ ക്വിരീനൻ കനാനിൽ വന്നു, ഗലീല്യനായ
യഹൂദാ (അപോ. ൫, ൩൭) കലഹിച്ചിട്ടും ആ ചാൎത്തൽ കഴിച്ചു ദേവജാതിയെ
രോമൎക്കു ദാസരാക്കി വെക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു (൭. ക്രി.). [ 74 ] ഇങ്ങിനെ മോശധൎമ്മത്തിൽ മാത്രം അല്ല രോമദാസ്യത്തിലും അകപ്പെട്ടു
ജനിപ്പാൻ മശീഹെക്കു ദേവവിധി ഉണ്ടായിട്ടു യോസെഫും മറിയയും പിതാ
വായ ദാവിദിൻ ഊരിൽ വന്നു പേർ ചാൎത്തിക്കേണ്ടതിന്നായി ഒരു ചെറു
പുരയിൽ പാൎത്തു. അത് ഒരു ഗുഹ ആകുന്നു എന്നു യുസ്തീൻ പറഞ്ഞ ഒരു
പുരാണ ശ്രുതി ഉണ്ടു. അവിടെവെച്ചു മറിയ ശിശുവെ പ്രസവിച്ചു തന്റെ
ദാരിദ്ര്യാവസ്ഥയെ വിചാരിയാതെ യേശു എന്ന ദിവ്യനാമം വിളിച്ചു താഴ്മ
യോടെ അവന്റെ രാജത്വത്തെ പാൎത്തിരിക്കയും ചെയ്തു.

ഈ ജനനം സംഭവിച്ചതു ഇപ്പോൾ പറയുന്ന ഒന്നാം ക്രിസ്താബ്ദത്തിൽ
അല്ല അതിന്നു ൪ വഷം മുമ്പെ ആകുന്നു. ആയതു ഔഗുസ്തന്റെ ൨൬ആം
ആണ്ടും രോമനഗരവൎഷം ൭൫൦ആമതും ആകുന്നു. ആയതു ഹെരോദാവിന്റെ
അന്ത്യവൎഷം തന്നെ. മാസവും ദിവസവും അറിയുന്നില്ല ജനുവരി അല്ലെ
ങ്കിൽ ഫെബ്രുവരി മാസത്തിൽ ജനിച്ചു എന്നു വിചാരിപ്പാൻ സംഗതി ഉണ്ടു.

ഈ ജനനത്തിന്റെ ഹീനതയാൽ ദേവമാനത്തിൽ കുറവു വരാത്തവ
ണ്ണം തൽക്ഷണം ഒർ അതിശയം സംഭവിച്ചു. കന്നുകാലിക്കൂട്ടങ്ങളെ മേയ്ക്കുന്ന
വർ ചിലർ വന്നു ജീൎണ്ണവസ്ത്രം പുതച്ചും തൊട്ടിയിൽ കിടന്നും ഉള്ള ശിശുവെ
തിരഞ്ഞു കണ്ടു വണങ്ങി സന്തോഷിക്കയും ചെയ്തു. അമ്മയും യോസേഫും
ആശ്ചൎയ്യപ്പെട്ടു ചോദിച്ചാറെ വയലിൽവെച്ചു ദേവതേജസ്സു കണ്ടതും ഒരു
ദൂതൻ ദാവിദൂരിൽ മശീഹയുടെ ജനനം അറിയിച്ചതും മനുഷ്യരിൽ ദേവപ്ര
സാദം ഇറങ്ങി വന്നതിനാൽ വാനങ്ങളിൽ ദേവമഹത്വം വിളങ്ങി ഭൂമിയിൽ
സ്വൎഗ്ഗീയസമാധാനം പുക്കും ഇരിക്കുന്നു എന്നു വാനോരുടെ സ്തുതിഗാനം
തങ്ങൾ കേട്ടതും ബോധിപ്പിച്ചു മറിയെക്കും പല യോഗ്യന്മാൎക്കും വിചാരിച്ചു
ധ്യാനിച്ചു കൊൾ്വാൻ ഹേതു ജനിപ്പിക്കയും ചെയ്തു.

§ 9.

CHRIST'S CIRCUMCISION AND PRESENTATION IN THE TEMPLE.
യേശുവിന്റെ പരിഛ്ശേദനയും ദേവാലയത്തിലെ അൎപ്പണവും.

MATT. I. 25b....and he called his name JESUS.

LUKE II.

21 And when eight days were accomplished for the circumcising of the child, his name was called JESUS, which was so named of the angel before he was conceived in the womb. 22 And when the days of her purification ac— cording to the law of Moses were accomplished, they brought him to Jerusalem, to present him to the Lord; 23 (As it is written in the law of the Lord, Every male that openeth the womb shall be called holy to the Lord;) 24 And to offer a sacrifice according to that which is said in the law of the Lord, a pair of turtledoves, or two young pigeons.	25 And, behold, there was a man in Jerusalem, whose name was Simeon; and the same man was just and devout, waiting for the consolation of Israel: and the Holy Ghost was upon him. 26 And it was revealed unto him by the Holy Ghost, that he should not see death, before he had seen the Lord's Christ. 27 And he came by the Spirit into the temple: and when the parents brought in the child Jesus, to do for him after the custom of the law, 28 Then took he him up in his arms, and blessed God, and said, 29 Lord, now lettest thou thy servant depart in peace, according to thy word:

[ 75 ]

30 For mine eyes have seen thy salvation, 31 Which thou hast prepared before the face of all people; 32 A light to lighten the Gentiles, and the glory of thy people Israel. 33 And Joseph and his mother marvelled at those things which were spoken of him. 34 And Simeon blessed them, and said unto Mary his mother, Behold, this child is set for the fall and rising again of many in Israel; and for a sign which shall be spoken against; 35 (Yea, a sword shall pierce through thy own soul also,) that the thoughts of many hearts may be revealed,	36 And there was one Anna, a prophetess, the daughter of Phanuel, of the tribe of Aser: she was of a great age, and had lived with an husband seven years from her virginity; 37 And she was a widow of about fourscore and four years, which departed not from the temple, but served God with fastings and pray— ers night and day. 38 And she coming in that instant gave thanks likewise unto the Lord, and spake of him to all them that looked for redemption in Jerusalem. 39 And when they had performed all things according to the law of the Lord, ...

ദേവപുത്രൻ ഇസ്രയേലിൽ തന്നെ അവതരിക്കയാൽ ജനനം മുതൽ
മരണപൎയ്യന്തം ദേവജാതിയുടെ ധൎമ്മത്തിന്നും ആചാരനിഷ്ഠക്കും അധീന
നായി പാൎത്തു. തന്റെ ആശ്രിതന്മാർ എന്ന പോലെ അവനും ധൎമ്മത്താലെ
ധൎമ്മത്തിന്നു മരിക്കേ ഉള്ളു. ദൈവത്തോടു സമനായിരിക്കുന്നതു താൻ കവ
ൎച്ച പോലെ പിടിച്ചില്ലല്ലോ. ആകയാൽ അശുദ്ധി ഏതും ഇല്ലാത്തവൻ എ
ങ്കിലും ജനിച്ച് എട്ടാം ദിവസത്തിൽ ചേലാകൎമ്മം ഉണ്ടായി, അവൻ ഇസ്ര
യേൽ സഭയുടെ വിശുദ്ധിയുള്ള അവയവം ആയ്തീൎന്നു യേശു എന്ന നാമ
ധേയം ലഭിക്കയും ചെയ്തു.

പിന്നെ ജനിച്ചിട്ടു നാല്പതാം ദിവസത്തിൽ യരുശലേം ദേവാലയ
ത്തിൽ ചെല്ലേണ്ടി വന്നു. അതു അപ്പോൾ എത്രയും ശോഭനമായി നിൎമ്മി
ച്ചു തീരുന്നതു എങ്കിലും കള്ളന്മാരുടെ ഗുഹ ആവാൻ തുടങ്ങി (മത്ത. ൨൧, ൧൩).
മൊറിയ മലയുടെ ചുവട്ടിൻ ചുറ്റും ഒരു വലിയ മണ്ഡപം ഉണ്ടു, വാതി
ലും ചുവരും ഇല്ല, ആയതത്രെ സൎവ്വ യഹൂദന്മാരും കൂടുന്ന സ്ഥലം (യോ.
൧൨, ൨൦.), പുറജാതികൾക്കും അവിടെ ചെല്ലാം. ആ പ്രാകാരത്തിൽ കൂടി നട
ന്നാൽ ൩ മുളം ഉയരമുള്ള ചുവർ ഉണ്ട്, അതിൽ കൂടി ൧൪ പടികളിന്മേൽ ഇ
സ്രയേൽ പ്രാകാരത്തിൽ കയറി ചെല്ലാം. അതിന്റെ കിഴക്കേ ഭാഗം സ്ത്രീക
ൾ്ക്കായി വേൎത്തിരിച്ചതും പിന്നെ ഒരു ചുവരിന്മേൽ കയറിയാൽ ആചാൎയ്യന്മാ
രുടെ പ്രാകാരത്തിൽ കടക്കാം; അതിൽ ചെല്ലുന്ന വാതിൽ സ്വർണ്ണമയമായ ചി
ത്രപ്പണിയുള്ളതു. അതിന്റെ നടുവിൽ അത്രെ ദേവാലയം. പൂൎവ്വ ഭാഗത്തു
൫൦ മുളം നീളവും അകലവും ൧൫ മുളം ഉയരവുമുള്ള ഹോമപീഠം ഉണ്ടു, ആ
യത് ഇരിമ്പു തൊടാത കല്ലുകളെ കൊണ്ടു തീർത്തതാകുന്നു. ദേവാലയത്തി
ന്റെ മുറ്റം ൧൦൦ മുളം നീളവും അപ്രകാരം അകലവും ഉള്ളതാകുന്നു. പൊൻ
പൂശലുള്ള വാതിൽ ൭൦ മുളം ഉയരം ഉണ്ടു. ശുദ്ധ സ്ഥലത്തേക്കുള്ള വാതിലി
ന്മീതെ ഒരു സ്വൎണ്ണവൃക്ഷം ഉണ്ടു, അതു ആൾ വണ്ണത്തിലുള്ള പൊന്മുന്തി
രിങ്ങകൾ ഉള്ളതു, യഹൂദരുടെ കാഴ്ചകളാൽ ക്രമത്താലെ തീർത്തു വന്നതു.
ശുദ്ധസ്ഥലത്തിന്നകത്തു നിലവിളക്കും അപ്പപീഠവും ധൂപപീഠവും ഉണ്ടു.
അതിൻ പിറകിൽ ഏതും ഇല്ലാത്ത അതിവിശുദ്ധസ്ഥലം ൨൦ മുളം സ
മചതുരമായി തീൎത്തതു. പരദേശത്തുനിന്നു വന്നു നോക്കിയാൽ മല മുഴു
വനും ഹിമമയമായി വെളുത്തു കാണുന്നു, മിനുക്കിയ കല്ലിന്റെ വിശേഷത
യാൽ തന്നെ. ദേവാലയം പൊൻമയമായും പുലരുമ്പോൾ അഗ്നി പോലെ [ 76 ] ജ്വലിക്കുന്നതും ആകുന്നു. വല്ല മത്സരങ്ങളേയും അടക്കുവാൻ മൊറിയ മലെ
ക്ക് എതിരെ ഒരു കൊടുമ്പാറമേൽ അന്തോന്യകോട്ട ൭൦ മുളം ഉയരമുള്ള ഗോപു
രങ്ങളോടും ആലയപ്രാകാരത്തോളം എത്തുന്ന കല്നടകളോടും കൂട ഉണ്ടായിരുന്നു
(അപോ. ൨൧, ൩൧–൪൦). മറ്റും പല നിൎമ്മാണങ്ങളും ദേവാലയത്തിന്റെ
ചുറ്റും പണി ചെയ്തു നടന്നു, യേശുവിന്റെ ദൎശനകാലത്തു തികഞ്ഞുവരാ
തെ കൊണ്ടിരുന്നു (യോ. ൨, ൨൦).

മശീഹ ദേവാലയത്തിൽ വരുവാനുള്ള കാരണം എന്ത് എന്നാൽ അമ്മ ശു
ദ്ധീകരണത്തിന്നുള്ള ൪൦ ദിവസം തികഞ്ഞതു കൊണ്ടു കുഞ്ഞാടു വാങ്ങുവാൻ
ദ്രവ്യം പോരായ്കയാൽ ഒർ ഇണ പ്രാവു വാങ്ങി കൊണ്ടു പോകേണ്ടതു (൩ മോശ
൧൨, ൮.) അതു കൂടാതെ കടിഞ്ഞൂൽ എല്ലാം യഹോവെക്കു പരിശുദ്ധമാകയാൽ
പുത്രനെ യഹോവെക്ക് അൎപ്പിക്കയും (൨മോ. ൧൩, ൨.) മുങ്കുട്ടികൾക്കു പകരം
ലേവി ഗോത്രക്കാരെ ആലയസേവെക്കു വേൎത്തിരിച്ചതു കൊണ്ട് അഞ്ചു ശേ
ഖൽ വെള്ളി (ഏകദേശം ൬ രൂപ്പിക) വെച്ചു മുങ്കുട്ടിയെ വീണ്ടെടുക്കയും വേ
ണ്ടി ഇരുന്നു (൪ മോ, ൧൮, ൧൫f.)

അപ്രകാരം ചെയ്വാൻ അടുത്തപ്പോൾ ശിമ്യോൻ എന്ന് ഒരു വൃദ്ധൻ
ശിശുവെ കൈയിൽ എടുത്തു സ്വജാതിക്ക് ഉദിച്ചു വന്ന ദേവരക്ഷയെ ക
ണ്ടതിന്നിമിത്തം സന്തോഷിച്ചു കൃതാൎത്ഥനായി ലോകം വിടുവാൻ ഒരുങ്ങു
കയും ചെയ്തു. ഇവൻ സകല ജാതികളെയും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന വെളിച്ചവും
ഇസ്രയേലിന്റെ തേജസ്സം ആയി ലഭിച്ചു (യശ. ൪൯, ൬.) എന്നു സ്തുതിച്ച
തല്ലാതെ ഇസ്രയേലിൽ പലരും മറുത്തു പറകയാൽ മശീഹ മൂലമായി എഴു
നീല്പു മാത്രമല്ല പലൎക്കും വീഴ്ചയും ഉള്ളം വെളിപ്പെടുത്തുന്ന ന്യായവിധിയും സം
ഭവിക്കും എന്നും, അമ്മയുടെ ഹൃദയത്തിൽ കൂടി ഒരു വാൾ കടക്കും എന്നും
(ലൂക്ക. ൨, ൪൮; യോ. ൧൯, ൨൫) അറിയിച്ചു മറിയെക്കും യോസെഫിന്നും
ആശ്ചൎയ്യം ജനിപ്പിക്കയും ചെയ്തു.

ശിമ്യോൻ ആത്മനിയോഗത്താൽ ദേവാലയത്തിൽ വന്നതല്ലാതെ ദിവ
സേന നോറ്റും പ്രാൎത്ഥിച്ചും കൊണ്ട് അതിൽ ചെല്ലുന്ന ഹന്ന എന്ന വിധവ
മശീഹയെ കണ്ടു സന്തോഷിച്ചു വയസ്സു മറന്നു ബദ്ധപ്പെട്ടു യരുശലേമിൽ
രക്ഷാഗ്രഹികളെ നോക്കി നടന്നു ഈ സുവിശേഷം അറിയിക്കയും ചെയ്തു.

§ 10.

CHRIST'S EARLIEST WORSHIPERS FROM AMONG THE GENTILES.
പുറജാതികളിൽനിന്നു ആദ്യപ്രജകളായി മശീഹയെ
വണങ്ങിയ മാഗർ.

MATT. II.

1 Now when Jesus was born in Bethlehem of Judæa in the days of Herod the king, behold, there came wise men from the east to Jerusalem, 2 Saying, Where is he that is born King of the Jews o for we have seen his star in the east, and are come to worship him.	3 When Herod the king had heard these things, he was troubled, and all Jerusalem with him. 4 And when he had gathered all the chief priests and scribes of the people together, he demanded of them where Christ should be born.

[ 77 ]

5 And they said unto him, In Bethlehem of Judæa: for thus it is written by the prophet, 6 And thou Bethlehem, in the land of Juda, art not the least among the princes of Juda: for out of the shall come a Governor, that shall rule my people Israel. 7 Then Herod, when he had privily called the wise men, inquired of them diligently what time the star appeared. 8 And he sent them to Bethlehem, and said, Go and search diligently for the young child; and when ye have found him, bring me word again, that I may come and worship him also. 9 When they had heard the king, they de—	parted; and, lo, the star, which they saw in the east, went before them, till it came and stood over where the young child was. 10 When they saw the star, they rejoiced with exceeding great joy. 11 And when they were come into the house, they saw the young child with Mary his mother, and fell down, and worshipped him: and when they had opened their treasures, they presented unto him gifts; gold, and frankincense, and myrrh. 12 And being warned of God in a dream that they should not return to Herod, they departed into their own country another way.

എങ്കിലും ഇസ്രയേലിൽനിന്നു മാത്രമല്ല പുറജാതികളിൽനിന്നും മശീഹ
യെ കണ്ടു തൊഴുവാൻ ഒരു കൂട്ടം പ്രജകൾ വന്നു. പാൎസി മേദ ജാതികളിൽ
മാഗർ എന്ന് ഒർ ആചാൎയ്യവംശം ഉണ്ടു. (യിറ. ൩൯, ൩ റബ്മാഗ് എന്ന
വാക്കിന്നു മാഗരുടെ പ്രധാനി എന്നൎത്ഥം ആകുന്നു.) അവർ ബിംബാരാധി
കൾ അല്ലായ്കകൊണ്ടു ഇസ്രയേലിന്റെ ദൈവവും വാഗ്ദത്തവും ഗ്രഹി
പ്പാൻ പണ്ടു തന്നെ അധികം രസക്കേട് ഇല്ലാത്തവരായിരുന്നു. ലോകര
ക്ഷിതാവ് യഹൂദയിൽ ഉദിക്കും എന്നു ചിലൎക്ക് ബോധം ഉണ്ടായതിന്റെ
ശേഷം നല്ല ആശയോടും അല്പജ്ഞാനം ചേരുകകൊണ്ടു മഹാരാജാവിന്റെ
ജനനം നക്ഷത്രവിശേഷങ്ങളാൽ അറിഞ്ഞു വരുമോ എന്നു നോക്കിക്കൊണ്ടു
പ്രമാണലക്ഷണങ്ങളെ അന്വേഷിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഒരിക്കലും കാണാത്ത
ഒരു പുതു നക്ഷത്രത്തെ കണ്ടു* (അപൂൎവ്വമായ നക്ഷത്രം ഒന്നു ൭൫൦ രോമാബ്ദ
ത്തിൽ കണ്ടു വന്നു എന്നു ചീനഗണിതത്തിലും ഉണ്ടു). അതു മാഗർ വിചാരി
ച്ചു യഹൂദരാജാവു ജനിച്ചു എന്നൂഹിച്ചു യാത്രയായി യരുശലേമിൽ വന്നു
പുതിയ രാജാവെ കോയിലകത്ത് അന്വേഷിച്ചു. എന്നാറെ രാജാവ് ഞെട്ടി
വിറെച്ചു എദോമ്യന്റെ പരിവാരങ്ങളും ഭ്രമിച്ചു. അവൻ മഹാചാൎയ്യരേയും
൨൪ ഊഴക്കാരുടെ പ്രമാണികളേയും വൈദികരേയും വരുത്തി മശീഹ ജനി
ക്കേണ്ടും സ്ഥലത്തെ ചോദിച്ചാറെ മീക. ൫, ൧. എന്ന വാക്യത്താൽ അവൻ
മുമ്പേത്ത ദാവിദ് എന്ന പോലെ ആ ഇടയഗ്രാമത്തിൽനിന്നു പുറപ്പെടും
എന്നു ഉത്തരം ചൊന്നതു കേട്ടപ്പോൾ മാഗരെ സ്വകാൎയ്യമായി വരുത്തി ന
ക്ഷത്രം കണ്ട കാലവും ചോദിച്ചറിഞ്ഞു അവരെ ബെത്ത്ലഹെമിലേക്കു അയ
ച്ചു വിടുകയും ചെയ്തു. രാത്രിയിൽ അവിടെ എത്തിയാറെ നക്ഷത്രത്തെ പിന്നേ
യും കണ്ടു സന്തോഷിച്ചു ശിശുവേയും അമ്മയേയും കണ്ടതിനാൽ അധികം
ആനന്ദിച്ചു ദാരിദ്ര്യാവസ്ഥയാൽ മനസ്സിൽ ഒരു ശല്യവും വരാതെ സാഷ്ടാംഗ
മായി വണങ്ങി പൊന്നും കുന്തുരുക്കവും കണ്ടിവെണ്ണയും കാഴ്ചവെക്കുകയും
ചെയ്തു. അനന്തരം സ്വപ്നത്തിൽ ഉണ്ടായ ദേവനിയോഗപ്രകാരം അവർ
യരുശലേമിൽ ചെല്ലാതെ മറ്റൊരു വഴിയായി സ്വരാജ്യത്തേക്കു മടങ്ങി പോ
കയും ചെയ്തു. [ 78 ] § 11.

THE FLIGHT INTO EGYPT.
മിസ്രയിലേക്കുള്ള പാലായനം.

MATT. II.

13 And when they were departed, behold, the angel of the Lord appeareth to Joseph in a dream, saying, Arise, and take the young child and his mother, and flee into Egypt, and be thou there until I bring thee word: for Herod will seek the young child to destroy him. 14 When he arose, he took the young child and his mother by night, and departed into Egypt: 15 And was there until the death of Herod: that it might be fulfilled which was spoken of the Lord by the prophet, saying, Out of Egypt have I called my son. 16 Then Herod, when he saw that he was mocked of the wise men, was exceeding wroth, and sent forth, and slew all the children that were in Bethlehem, and in all the coasts thereof, from two years old and under, according to	the time which he had diligently inquired of the wise men. 17 Then was fulfilled that which was spoken by Jeremy the prophet, saying, 18 In Rama was there a voice heard, lamenta— tion, and weeping, and great mourning, Rachel weeping for her children, and would not be comforted, because they are not. 19 But when Herod was dead, behold, an angel of the Lord appeareth in a dream to Joseph in Egypt, 20 Saying, Arise, and take the young child and his mother, and go into the land of Israel: for they are dead which sought the young child's life. 21 And he arose, and took the young child and his mother, and came into the land of Israel.

ശിശുവിന്ന് അകപ്പെടും ആപത്തിനെ യോസെഫ് ഒരു സ്വപ്നത്താൽ
അറിഞ്ഞപ്പോൾ ബദ്ധപ്പെട്ട് അവനേയും അമ്മയേയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടു നാ
ലഞ്ചു ദിവസംവഴി ദൂരേ മിസ്രയിൽ ചെന്നു പാൎക്കയും ചെയ്തു. മാഗർ കൊടു
ത്ത പൊന്നു നല്ല തഞ്ചത്തിൽ ആയി കിട്ടിയല്ലൊ. അവർ മടങ്ങി വരായ്കയാൽ
ഹെരോദാ ശഠിച്ചു ബെത്ത്ലഹേമിൽ കാണുന്ന ചെറിയ ആൺകുട്ടികളെ കൊ
ല്ലുവാൻ കല്പിച്ചു. അമ്മമാൎക്കും ഇടയന്മാൎക്കും അതിനാൽ വന്ന സങ്കടത്തെ
വിചാരിക്കുമ്പോൾ പണ്ടു ബാബല്യദാസ്യത്താൽ എന്നപോലെ (യിറ. ൩, ൧,
൧൫) ഇപ്പൊഴും മശീഹനാശത്താൽ സൎവ്വം നിഷ്ഫലം എന്നപ്രകാരം തോന്നി.
ഇസ്രയേലമ്മയായ രാഹെൽ ബെത്ത്ലഹേമിന്നു സമീപത്തുള്ള കുഴിയിൽ
നിന്നു (൧മോ. ൩൫, ൧൯) എഴുനീറ്റു സന്തതിക്ക് ആശാഭംഗം പറ്റിയതി
നെ ചൊല്ലി തൊഴിപ്പാൻ തുടങ്ങി എന്നും തോന്നി. മശീഹ ഉദിച്ചവന്ന ഉട
നെ മറഞ്ഞുപോയതിനാൽ സാധുക്കളുടെ വിശ്വാസത്തിന്നു കഠിന പരീക്ഷ
യും ബാലഹിംസയാൽ മശീഹയുടെ നാമം നിമിത്തം സഭെക്കു വരേണ്ടുന്ന
ൟറ്റുനോവുകകൾ്ക്കും സാക്ഷി മരണങ്ങൾ്ക്കും ഒരു മുങ്കുറിയും ഉണ്ടായി, എങ്കിലും
ഈവക വേദനെക്ക് ഒരു കൂലി ഉണ്ട് എന്നും ആശ്വാസം വരും എന്നും യിറ
മിയാപ്രവാചകത്താൽ കൂടെ അറിഞ്ഞുവന്നു (൩൧, ൧൬. ൧൭.)

അനന്തരം വൃദ്ധനായ നിഷ്കണ്ടകന്നു പല രോഗങ്ങൾ വൎദ്ധിച്ചു മന
സ്സിൽ പീഡയും ൟൎഷ്യയും മുഴുത്തു ചമകയാൽ പ്രജകൾ്ക്ക് അസഹ്യത അ
തിക്രമിച്ചുവന്നു. അവൻ രോമാസ്നേഹത്താലെ ദേവാലയവാതുക്കൽ സ്ഥാ
പിച്ച പൊങ്കഴകു ചിലർ അധൎമ്മകൃതം എന്നു വെച്ചു രാജാവിന്നു ദീനം കല
ശൽ ആയി എന്നു കേട്ട ഉടനെ കയറി കൊത്തി എടുത്തു ചാടുകയും ചെയ്തു.
പടയാളികൾ വന്നിട്ടും അവർ ഓടി പോയില്ല. അന്നു പിടി കിട്ടിയ ൨ റബ്ബി
മാരേയും ൪൦ഓളം ബാല്യക്കാരേയും (മാൎച്ചി ൧൩ തിയ്യതി) സോമഗ്രഹണം ഉള്ള [ 79 ] ഒരു രാത്രിയിൽ അവൻ ദഹിപ്പിക്കയും ചെയ്തു. പിന്നെ രാജത്വം കൊതിച്ച
ഒരു പുത്രനെ കൊല്ലിച്ചു കളഞ്ഞു. വേദനയും ക്രോധവും സഹിയാഞ്ഞപ്പോൾ
ഞാൻ മരിക്കുന്നാൾ പ്രജകൾ ഉള്ളു കൊണ്ടെങ്കിലും ചിരിക്കുമല്ലോ, അതരുത്!
പ്രമാണികൾ എല്ലാവരേയും യറിഹോ രംഗസ്ഥലത്തു ചേൎത്തടെച്ചു മരണ
ദിവസത്തിൽ കൊല്ലെണം, എന്നാൽ സൎവ്വ യഹൂദവംശങ്ങളുടെ കണ്ണുനീരും
അനുഭവമായി വരും എന്നു കല്പിച്ചു, മരണപത്രികയെ മാറ്റി എഴുതിവെച്ചു,
പുത്രനെ കൊല്ലിച്ചതിന്റെ അഞ്ചാം ദിവസം തന്നെ മരിക്കയും ചെയ്തു.

അവൻ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സഹോദരിയായ ശലൊമ ആ പ്രമാണികൾ
ആറായിരത്തേയും വിട്ടയച്ചു, പടയാളികൾ മുഖാന്തരമായി മരണപത്രികയെ
വായിപ്പിച്ചു പരസ്യമാക്കി, രാജപുത്രന്മാർ ശവത്തെ പൊൻപെട്ടിയിൽ ആക്കി,
ധ്രാക്കർ ഗൎമ്മാനർ ഗല്ലർ മുതലായ അകമ്പടിക്കാരും മഹാഘോഷത്തോടും കൂട
യാത്രയായി ശവാഛാദനം കഴിപ്പിക്കയും ചെയ്തു. മൂത്തമകനായ അൎഹലാവു
മരണാനന്തരം ൭ ദിവസം ദീക്ഷിച്ചു തീൎന്നപ്പോൾ പൌരന്മാൎക്കു മഹാസദ്യ ഒ
രുക്കി, താൻ ദേവാലയത്തിൽ കയറി സിംഹാസനത്തിന്മേൽ ഇരുന്നു പുരു
ഷാരത്തോടു പറഞ്ഞു, പിതാവിന്റെ മരണപത്രികയെ കൈസർ ഉറപ്പിപ്പോ
ളം എന്ന രാജാവ് എന്നു വാഴ്ത്തരുതെ, രാജാവായതിന്റെ ശേഷം അഛ്ശനേ
ക്കാൾ അധികം വിചാരത്തോടെ പ്രജാസുഖത്തിന്നായി നോക്കിക്കൊള്ളാം
എന്നും മറ്റും കേട്ടാറെ ചിലർ സ്തുതിച്ചു, മറ്റവർ നികിതിയെ കുറെക്കെണം
എന്നു നിലവിളിച്ചു, അധികമുള്ളവർ റബ്ബിമാർ മുതലായവരുടെ കുലയെ
ഓൎത്തു നഗരം കേൾ്ക്കേ വിലപിച്ചു തുടങ്ങി, ആ ദുഷ്കൎമ്മത്തിൽ കൈ ഇട്ടവരെ
ശിക്ഷിക്കേണം എന്നും മഹാചാൎയ്യനെ മാറ്റെണം എന്നും മറ്റും ആൎത്തു മുട്ടി
ച്ചുംകൊണ്ടു ചിലർ കല്ലെറിഞ്ഞപ്പോൾ, രോമയിൽനിന്നു മടങ്ങിവന്നാൽ നോ
ക്കാം എന്നു ചൊല്ലി നികിതിയെ അല്പം താഴ്ത്തി കലഹത്തെ ദുഃഖേന അമൎത്തു
ബലികഴിപ്പിച്ചു യാത്ര ഒരുക്കുകയും ചെയ്തു.

ഉടനെ (ഏപ്രിൽ ൧൨) പെസഹ എന്ന മഹോത്സവത്തിന്നായി സകല
രാജ്യങ്ങളിൽനിന്നും യഹൂദന്മാർ കൂടിയപ്പോൾ കലഹക്കാർ ഭിക്ഷക്കളെ കൊ
ണ്ടു റബ്ബിക്കുലയെ ചൊല്ലി വിലാപത്തെ പുതുക്കി മത്സരിച്ചു പടയാളികളെ
കല്ലെറിഞ്ഞു കൊല്ലുകയും ഓടിക്കയും ചെയ്തപ്പോൾ അൎഹലാവു സൈന്യത്തെ
അയച്ചു ദേവാലയത്തിന്റെ ചുറ്റും അകത്തും ബലികഴിക്കുന്ന ൩൦൦൦ ആളു
കളെ കൊല്ലിച്ചു ശേഷമുള്ളവരെ ചിതറിച്ചു ഉത്സവത്തെ മുടക്കുകയും ചെയ്തു.
അനന്തരം അവൻ സുറിയ നാടുവാഴിയായ വാരനെ ഉണൎത്തിച്ചു രാജ്യകാൎയ്യം
അവങ്കൽ ഭരമേല്പിച്ചു താൻ ബന്ധുക്കളോടും കൂടെ രോമെക്കു പുറപ്പെടുകയും
ചെയ്തു. (ലൂക്ക. ൧൯, ൧൨).

അതുകൊണ്ടു യോസെഫ് പരദേശത്തു കുറയനാൾ പാൎത്തശേഷം ദേ
വാജ്ഞയാൽ മടങ്ങിവരുവാൻ സംഗതി ആയി. ദൈവം പണ്ടു തന്റെ മു
ങ്കുട്ടിയായ ഇസ്രയേലെ മിസ്രയിൽനിന്നു വിളിച്ച പ്രകാരം (ഹൊശ. ൧൧, ൧)
യേശുവിന്നും ജനനം മുതൽ ലോകത്തിന്റെ ദാസ്യപീഡയും പിതാവിന്റെ
ഉദ്ധാരണവും അനുഭവമായി വരേണ്ടത് എന്നു ബോധം ഉണ്ടാകയും ചെയ്തു. [ 80 ] § 12.

THE RESIDENCE AT NAZARETH.
ഗലീല്യനചറത്തിലെ വാസം.

MATTHEW II.	LUKE II.
22 But when he heard that Archelaus did reign in Judæa in the room of his father Herod, he was afraid to go thither: notwithstanding, being warned of God in a dream, he turned aside into the parts of Galilee: 23 And he came and dwelt in a city called Nazareth: that it might be ful— filled which was spoken by the prophets, He shall be called a Nazarene.	29... They returned into Galilee, to their own city Naza— reth.

എങ്കിലും യരുശലേമിലും യഹൂദയിലും ശിശുവിന്നു നിൎഭയമായ സ്ഥലം
ഇല്ലാഞ്ഞു. അൎഹലാവു പോയ ഉടനെ കൈസരുടെ കാൎയ്യക്കാർ ഒരു ലേഗ്യൊ
നോടു കൂടെ (ഏകദേശം ൬൦൦൦ ചേകവർ) വന്നു ഊരും നാടും കടന്നു ഏഴയും
കോഴയും വാങ്ങി പണം ഉണ്ടാക്കി കൊള്ളുമ്പോൾ (രോ. ൭൫൦ ജൂൻ. ൧) പെന്ത
കൊസ്ത ദിനം യഹൂദർ ആയുധം എടുത്തു മത്സരിച്ചു. ഉടനെ രോമചേകവർ
കോട്ടയിൽനിന്ന് ഇറങ്ങി പൊരുതു പലരേയും ദേവാലയത്തിൻ ചുറ്റും
വെച്ചു കൊന്നു മഹാമണ്ഡപത്തിന്നു തീ കൊടുത്തു ഭയം ഉണ്ടാക്കി ഭണ്ഡാര
ത്തിൽ കണ്ട ൪൦൦ താലന്തിൽ അധികം ദ്രവ്യം കവൎന്നു കൊള്ളുകയും ചെയ്തു.
അതുകൊണ്ടു കലഹം വൎദ്ധിച്ചു, കള്ളന്മാർ എങ്ങും നിറഞ്ഞു, കാൎയ്യക്കാർ പേടിച്ചു
വാരനെ സഹായത്തിന്നായി വിളിക്കേണ്ടി വന്നു. ആയവൻ ശേഷിച്ച
൨ ലേഗ്യൊനുകളെയും അറവി സുറിയ നാട്ടുബലങ്ങളേയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നു
കലഹം അമൎത്തു, പിടി കിട്ടിയ കലഹക്കാരിൽ ൨൦൦൦ പ്രധാനികളെ കഴുമേൽ
ഏറ്റിയപ്പോൾ നഗരക്കാർ ഇതു ഞങ്ങളുടെ കുറ്റമല്ല ഉത്സവത്തിന്നു പലദി
ക്കിൽനിന്നും വന്നു കൂടിയ പുരുഷാരങ്ങൾ കലഹിച്ചാൽ ഇങ്ങു എന്ത് ആവ
ത് എന്നു ഒഴിച്ചൽ പറഞ്ഞു. വാരൻ നാടു സ്വസ്ഥമാക്കി അന്ത്യൊഹ്യെക്കു
മടങ്ങി പോകയും ചെയ്തു.

അൎഹലാവിൽ രഞ്ജന ഇല്ലായ്കകൊണ്ടു യഹൂദർ ൫൦ ദൂതന്മാരെ രോമെക്ക്
അയച്ചു ഞങ്ങൾ്ക്ക് ഈ ദുഷ്ട രാജസ്വരൂപത്തിൽ ഒട്ടും മനസ്സില്ല, കൈസർ
ഞങ്ങളെ രക്ഷിപ്പാൻ മതിയല്ലോ എന്നു സങ്കടം ബോധിപ്പിച്ചു. എന്നാറെ
മന്ത്രിസഭയിൽ വിസ്താരം ഉണ്ടായപ്പോൾ ഔഗുസ്തൻ കൈസർ ഹെരോദാ
വിൻ മരണപത്രികയേയും വരവുകണക്കുകളേയും നോക്കി, വെവ്വേറെ അ
പേക്ഷകളേയും അന്യായങ്ങളേയും കേട്ടു വിധിച്ചത് ഇപ്രകാരം:

അൎഹലാവിന്ന് ഏദോം യഹൂദ ശമൎയ്യ ഇങ്ങിനെ രാജ്യത്തിൻറെ പാതി
യും മന്നവൻ എന്ന നാമവും കിട്ടുക; നന്നായി ഭരിച്ചാൽ രാജനാമവും പിന്ന
ത്തേതിൽ തരാം. ശമൎയ്യക്കാർ മത്സരത്തിൽ കൂടായ്കകൊണ്ടു അവൎക്ക നികിതി
കാൽ അംശം വിട്ടു കൊടുക്കേണ്ടതു. എല്ലാം കൂട്ടിയാൽ കാലത്താലേ ൬൦൦ താലന്തു
മുതൽ (൨൫꠱ ലക്ഷം ഉറുപ്പിക) വരവ് അൎഹലാവിന്നുണ്ടാക. രാജ്യത്തിലേ മ
റ്റേ പാതിയിൽ ഗലീല പരായ്യ നാടുകൾ അന്തിപാ എന്ന രണ്ടാം ഹെരോ
ദാവിന്റെ ഇടവകയും, പിരിവു ൨൦൦ താലന്തും (൮꠱ ലക്ഷം ഉറുപ്പിക) ആക [ 81 ] ബാശാൻ ഗോലാൻ ഹൌരാൻ ത്രഖൊനീതി നാടുകളും ലുസാനിയ നാ
ട്ടിലേ ചില ദേശങ്ങളും ൧൦൦ താലന്തു പിരിവും ഫിലിപ്പ് എന്ന മൂന്നാം പുത്ര
ന്നു ലഭിക്ക (ലൂ. ൩, ൧). രാജസഹോദരിയായ ശലൊമെക്കു അഷ്കലൊൻ മുത
ലായ പട്ടണങ്ങളും ൨꠱ ലക്ഷം വരവും ഉണ്ടാക. ഘജ്ജ ഗദര മുതലായ യവ
ന പട്ടണങ്ങൾ സുറിയനാടുവാഴ്ചെക്ക് അടങ്ങെണം. മഹാ ഹെരോദാവിന്റെ
൯ ഭാൎയ്യമാരിൽ ശേഷിച്ചിട്ടുള്ള സന്തതിക്കു കല്പിച്ചു കൊടുത്ത ദ്രവ്യവും വൃ
ത്തി യും എല്ലാം അനുഭവമായി വരിക.

എന്നതിന്റെ ശേഷം അൎഹലാവു പ്രജകളുടെ നേരെ ക്രുദ്ധിച്ചും ഡംഭി
ച്ചും കൊണ്ടു രോമയിൽനിന്നു മടങ്ങി വന്നു കനാനിൽ എത്തിയപ്പോൾ
യോസഫ് അവൻറ ക്രൂരതയും ശിമ്യോന്റെ ദുഃഖവാചകവും വിചാരി
ച്ചു വലഞ്ഞു സ്വപ്നത്തിലുള്ള അരുളപ്പാടു കേട്ടനുസരിച്ചു ഗലീലയിൽ തന്നെ
പോയി പാൎക്കയും ചെയ്തു. അവൻ ജബലൂനിൽ തെരിഞ്ഞെടുത്ത ചെറിയ
ഊൎക്കു നചറ എന്ന പേർ ആകുന്നു. ഊരിന്റെ ചുറ്റും തുക്കമുള്ള കുമ്മായ
ക്കല്ക്കുന്നുകൾ ഉണ്ടു (ലൂ. ൪, ൨൯). അതിന്നകത്ത് ഊർ ഒരു കുഴിയിൽ നട്ട
തൈ പോലെ ആകുന്നു. അതുവും നാമാൎത്ഥം തന്നെ. ആയ്തു പഴയനിയമ
ത്തിൽ ഒരിക്കലും പറയാത പേർ (യോ. ൧, ൪൬). അതുകൊണ്ടു പിന്നത്തേ
തിൽ തങ്ങളുടെ മശീഹയെ അറിയാതെ ഇരിപ്പാൻ പ്രജകൾ്ക്കു സിദ്ധാന്തം
തോന്നി; ഇമ്മാനുവെൽ എന്നല്ല ബെത്ത്ലഹേമ്യൻ എന്നുമല്ല നചറയ്യൻ
(നസ്രാണി) എന്ന പേർ മാത്രം അവർ വിളിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ നാമത്തി
ന്റെ ഹീനത ദൈവത്തിന്റെ വല്ല തെറ്റിനാലല്ല ജ്ഞാനപൂൎവ്വമായിട്ടത്രെ
സംഭവിച്ചു എന്നുള്ളതു പല പ്രവാചകങ്ങളാലും തെളിയുന്നു (യശ. ൪൯, ൭;
൫൩, ൪ff; ജക. ൧൧, ൧൩; സങ്കീ. ൧൧൮, ൨൨.)

§ 13.

THE GROWTH OF JESUS.
യേശുവിന്റെ വളൎച്ച.

LUKE II.

And the child grew, and waxed strong in spirit, filled with wisdom: and the grace of God was upon him. 41 Now his parents went to Jerusalem every year at the feast of the passover. 42 And when he was twelve years old, they went up to Jerusalem after the custom of the feast. 43 And when they had fulfilled the days, as they returned, the child Jesus tarried behind in Jerusalem; and Joseph and his mother knew not of it. 44 But they, supposing him to have been in the company, went a day's journey; and they sought him among their kinsfolk and acquaint— ance. 45 And when they found him not, they turned back again to Jerusalem, seeking him. 46 And it came to pass, that after three days	they found him in the temple, sitting in the midst of the doctors, both hearing them, and asking them questions. 47. And all that heard him were astonished at his understanding and answers. 48 And when they saw him, they were amazed: and his mother said unto him, Son, why hast thou thus dealt with us? behold, thy father and I have sought thee sorrowing. 49 And he said unto them, How is it that ye sought me? wist ye not that I must be about my Father's business? 50 And they understood not the saying which he spake unto them. 51 And he went down with them, and came to Nazareth, and was subject unto them: but his mother kept all these sayings in her heart. 52 And Jesus increased in wisdom and stature, and in favour with God and man.

[ 82 ] യേശു ൩൦ വയസ്സോളം നചറയ്യനായി പാൎത്തു. അക്കാലത്തുള്ള വി
ശേഷങ്ങളെ ആരും അറിയിച്ചു കാണുന്നില്ല. മറിയ തന്നെ എന്നു തോന്നുന്നു
അവന്റെ ബാല്യാവസ്ഥയിലേ ഒരു കഥയെ സഭക്കാരോട് അറിയിച്ചതേ
ഉള്ളു. അതിനാൽ യേശുവിന്റെ വളൎച്ച അറിവാൻ സംഗതി വന്നു. ബാ
ലൻ ദേവകരുണയാൽ വളൎന്നു ആത്മാവിൽ ശക്തനും ജ്ഞാനപൂൎണ്ണനും ആ
യ്ചമഞ്ഞതിന്ന് ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം അവൻ ഒന്നാം പെസഹയാത്രയാൽ വിള
ങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

ഇസ്രയേലിൽ ബാലന്മാർ ൧൨ വയസ്സ് എത്തിയാൽ അഛ്ശന്മാരോടു കൂടി
മഹോത്സവങ്ങളിൽ ചെല്ലുമാറുണ്ടു. ആദ്യ യാത്രയിൽ അവൎക്കു ധൎമ്മപുത്രർ
(തൌറത്തിൻ മക്കൾ) എന്ന പേർ വിളിക്കും. യേശുവും യരുശലേമിൽ പോ
കുവാൻ കാലം തികഞ്ഞപ്പോൾ രാജഭയം എല്ലാം ഇല്ലാതെ ആയിരുന്നു. എ
ങ്ങിനെ എന്നാൽ:

അൎഹലാവു യഹൂദരെയും ശമൎയ്യരെയും വളരെ പീഡിപ്പിച്ചു സഹോദ
രന്റെ വിധവയെ മക്കൾ ഉള്ളവൾ എങ്കിലും അധൎമ്മമായി വേട്ടു മഹാചാൎയ്യ
ന്മാരെ ഇഷ്ടംപോലെ മാറ്റിവെച്ചു ൯ വൎഷം വാണുകൊണ്ടശേഷം പ്രജകൾ
കൈസരോടു സങ്കടം ബോധിപ്പിച്ചു. അപ്പോൾ ഭാൎയ്യ ഒരു സ്വപ്നത്തിൽ
മുമ്പേത്ത ഭൎത്താവെ കണ്ടിട്ടു മരിച്ചു, അൎഹലാവും ൧൦ കതിരുകളെയും തിന്നു
ന്ന കാളയെ കിനാവിൽ കണ്ടു ക്ലേശിച്ചു ലക്ഷണക്കാരെ വരുത്തി അന്വെ
ഷിച്ചപ്പോൾ ഒരു ഹസിദ്യൻ (§൧) ൧൦ആം ആണ്ടിൽ വാഴ്ചയറുതി ഉണ്ടെന്ന
അൎത്ഥം വിസ്തരിച്ചു പറഞ്ഞതു കേട്ട ൫ആം ദിവസം രോമെക്കു ചെല്ലുവാൻ ക
ല്പന വന്നു. അവിടെ കൈസർ വിസ്തരിച്ചു കുറ്റം കണ്ടു അവനെ പിഴുക്കി
ഗാല്യപട്ടണമായ വിയന്നയിലേക്കു മറുനാടു കടത്തുകയും ചെയ്തു (൭ ക്രി.).

അപ്പോൾ കൈസർ ക്വിരീനനെ സുറിയയിൽ നാടുവാഴിയും അവ
ന്റെ കീഴിൽ കൊപോന്യനെ യഹൂദയിൽ പ്രമാണിയും ആക്കി നിയോഗിച്ചു
പൈമാശിയെ ചെയ്തു തീൎപ്പാൻ കല്പിച്ചു. അൎഹലാവിന്റെ മുതൽ എല്ലാം
കൈക്കലാക്കുവാൻ ക്വിരീനൻ താൻ യരുശലേമിൽ വന്നു. എന്നാറെ മഹാ
ചാൎയ്യൻ ബുദ്ധി പറകയാൽ യഹൂദർ മിക്കവാറും പേർപതിപ്പാൻ സമ്മതിച്ചു
എങ്കിലും ഗമലക്കാരനായ യഹുദാ (അപോ. ൫, ൩൭) ഇപ്രകാരം ദാസ്യം
എല്ക്കുന്നത് ഇസ്രയേല്ക്ക് അയോഗ്യം, ദേവജാതിക്കു യഹോവയേയും മശീഹ
യേയും അനുസരിപ്പാനേ ന്യായം ഉള്ളു, വലിയതിന്നു തുനിയാഞ്ഞാൽ വലി
യത് ഒന്നും സാധിക്കയില്ല, മശീഹക്കാലം ഇതാ വന്നു എന്നറിയിച്ചു പല
രിലും മതഭ്രാന്തു മുഴുപ്പിച്ചു കലഹം തുടങ്ങി നശിച്ചു പോകയും ചെയ്തു. പറീശ
ചദൂക്യ ഹസിദ്യ, ഈ മൂന്നു മതഭേദങ്ങളോടു നാലാമതായി വാശിക്കാർ എ
ന്നൊരു പക്ഷത്തിന്ന് ആ യഹൂദാ തന്നെ കൎത്താവ്. യഹോവ ഏകഛത്രാ
ധിപതി എന്നത് അവരുടെ മൂലവാക്കു. കൊല്ലുവാനും മരിപ്പാനും ഒരിക്കലും
മടിക്കയില്ല. എങ്കിലും അന്നേത്ത കലഹം അമൎത്തതിന്റെ ശേഷം യഹൂദ
നാടു രോമനിഴലിങ്കീഴിൽ വളരെ കാലം സ്വസ്ഥമായി പാൎത്തു.

ക്വിരീനൻ ഹന്നാ എന്ന ഹനാനെ (ലൂ. ൩, ൨) മഹാചാൎയ്യനാക്കിയശേഷം
മടങ്ങി പോയി. കൊപോന്യന്റെ കാലത്തുള്ള ഒന്നാം പെസഹയിൽ ആചാൎയ്യ [ 83 ] ന്മാർ രാത്രിയിൽ ആലയവാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ ചില ശമൎയ്യന്മാർ ഗൂഢമായി
പ്രവേശിച്ചു മണ്ഡപത്തിലും മറ്റും അസ്ഥികളെ ഇട്ടു തീണ്ടിച്ചു. അതുകൊണ്ട്
അന്നുമുതൽ ശമൎയ്യന്മാർ ആരും ഒരിക്കലും ദേവാലയത്തിൽ കടക്കരുത് എന്നു
കല്പനയായി. മുമ്പെ മഹോത്സവകാലത്തു ശമൎയ്യരെ അകറ്റുമാറില്ല പോൽ.

പിറ്റേ പെസഹെക്കായി (൯ ക്രി.) യേശു യരുശലേമിൽ വന്നു ൮ ദി
വസം പാൎത്തപ്പോൾ യോസഫും മറിയയും പുറപ്പെട്ടു യേശു യാത്രാക്രമം
പോലെ ബന്ധുക്കളും പരിചയക്കാരും ആയ ബാലന്മാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ നട
ക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കും എന്നു നിരൂപിച്ചു ഒരു ദിവസംവഴി ദൂരം നടന്നു മകനെ
കാണാഞ്ഞു ദുഃഖത്തോടെ അന്വേഷിച്ച് മടങ്ങിവന്നു. മൂന്നാം ദിവസം ദേവാ
ലയത്തിൽ തന്നെ റബ്ബിമാരുടെ ഇടയിൽ ഇരുന്നു കേട്ടു ചോദിക്കുന്നതു കണ്ടു.
അമ്മയുടെ ചോദ്യത്തിന്നു ഞാൻ അഛ്ശന്നുള്ളവറ്റിൽ ഇരിക്കേണ്ടതു എന്നു
നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞില്ലയോ എന്ന ഉത്തരം പറകയാൽ, ഈ ദേവാലയം പിതൃഭ
വനം എന്നും വേദംകൊണ്ടു റബ്ബിമാരോടുള്ള ചോദ്യോത്തരം പിതൃകാൎയ്യം എന്നും
ഈ വകയിൽ അല്ലാതെ മറ്റൊന്നിൽ അകപ്പെടുമാറില്ല എന്നും അറിയിച്ചു.
പിന്നെ അമ്മയഛ്ശന്മാൎക്കു പോലും എത്താത്ത വിചാരം ഉള്ളവൻ എങ്കിലും അ
വൎക്ക് അധീനനായി, അഴകുള്ള പിതൃഭവനം വിട്ടു നചറത്തേ കുടിയിൽ വന്നു
പാൎത്തു ദേവകരുണയാൽ വളൎന്നു പോരുകയും ചെയ്തു.

ഇന്നത് എല്ലാം പഠിച്ചു വളൎന്നു എന്നു നിശ്ചയിപ്പാൻ പാടില്ല. മശീഹ
വേലെക്കു വേണ്ടിയതേ വശാക്കുക ഉള്ളു. ജ്ഞാനേന്ദ്രിയശുദ്ധി നിമിത്തം
ആകാശത്തിൽ പക്ഷികളും കാട്ടിലേ പൂക്കളും കാറ്റും മഴയും പുഴയും മലയും
സകല സൃഷ്ടിയും തന്നോടു ദേവവചനം ഉരെക്കുന്നതായിരുന്നു. ഊക്കാർ
പുള്ളും മുത്തും വാങ്ങുകയും വില്ക്കുകയും ചെയ്കയോ, കൃഷി മീൻപിടി തച്ചപ്പ
ണി മുതലായ തൊഴിലുകളോ മനുഷ്യകൎമ്മം ഒക്കയും തനിക്കു നീതിയെ ഉപദേ
ശിപ്പാന്തക്ക ഉപമകൾ ആയിരുന്നു. സ്വജനങ്ങളും തന്നെ അറിയായ്കയാൽ
പിതാവെ നിരസിക്കുന്ന പാപഘനത്തെ ഗ്രഹിപ്പാൻ സംഗതി വന്നു. പിന്നെ
പഴയനിയമത്തിൽ വായിക്കുന്നതും തൻറ ഹൃദയത്തിൽ കാണുന്നതും രണ്ടും
ഒക്കുകയാൽ ഇതു തന്നെ കുറിച്ച പ്രവചിച്ചത് എന്നു നിശ്ചയിച്ചു സൂക്ഷ്മാ
ൎത്ഥം ഗ്രഹിച്ചു പോന്നു. ൧൨ വയസ്സു മുതൽ വൎഷംതോറും യരുശലേമിലുള്ള
യാത്രകളിൽ പിതാവിന്റെ അഭിപ്രായവും റബ്ബിമാർ മുതലായവരുടെ വക്ര
തയും കണ്ടറിവാൻ തക്കം ഉണ്ടായി. മനുഷ്യരിൽ തനിക്ക് അമ്മയെപോലെ
അടുത്തവനില്ല എന്നു തോന്നുന്നു. അവളും പുത്രനെ മുഴുവനും അറിഞ്ഞില്ല.
അതുകൊണ്ടു ഊനം വരാത്ത നിത്യസംസൎഗ്ഗം പിതാവോടു മാത്രം തനിക്കുണ്ടു.
സൃഷ്ടിയേയും വേദത്തെയും വ്യാഖ്യാനിച്ചു കൊടുക്കുന്ന ഏക ഗുരു അവൻ
തന്നെ. എവിടെ പാൎത്താലും അഛ്ശനും കൂടെ ഉണ്ടു എന്നറികയും പാപമഗ്ന
മായ ലോകത്തിന്നു വേണ്ടി അപേക്ഷിക്കയും സകലത്തിന്നായി സ്തുതിക്കയും
ഏതു യോഗത്തിങ്കലും ആമെൻ എന്ന് അനുസരിച്ചു നടക്കയും ഇങ്ങിനെ
ഉള്ള ആചാരങ്ങളാൽ പാപവികാരം ഒന്നും പറ്റാതെ യേശുവിന്റെ വളൎച്ച
ക്രമത്താലെ തികഞ്ഞു വരികയും ചെയ്തു. [ 84 ] § 14.

THE FAMILY OF JESUS.
യേശുവിന്റെ കുഡുംബം.

a. The “Brethren” of Jesus.

MATT. I. 25 And he knew her until she had brought forth her firstborn son.	LUKE II. 7 And she brought forth her first— born son.

JOHN II. 12...he went down the Capernaum, he and his mother and his brethren and his disciples.

MATT. XII. 47 Behold thy mother and thy brethren stand without (Mark III. 32; Luke VIII. 20)

MATT. XIII. 55 Is not this the carpenter's son ? is not his mother called Mary? and his brethren James and Joses and Simon and Judas? and his sisters, are they not all with us?	MARK VI. 3 Is not this the carpenter, the son of Mary, the brother of James, and Joses, and of Juda, and Simon? and are not his sisters here with us?

JOHN VII. 2 His brethren therefore said unto him: Depart hence and go into Judea that thy
disciples also may see the works which thou doest.......

5 For neither did his brethren believe in him.

6, 7 Then Jesus said unto them .... The world cannot hate you.

I. COR. XV. 7 After that, he (the Risen One) was seen of James.

ACT I. 14 These all (the eleven apostles) continued with one accord in prayer and supplication,
with the women, and Mary the mother of Jesus, and with his brethren.

GAL. I. 19 I saw none save James, the Lord's brother.

b. The sons of Zebedee cousins of Christ, Mary and Salome being sisters.

MARK III. 16 James the son of Zebedee, and John the brother of James (Matt. X. 2).

JOHN XIX. 25 Now there stood by the cross of Jesus his mother, and his mother's sister, Mary the wife of Cleophas, and Mary Magdalene.	MATT. XXVIII. 56 Among which was Mary Magdalene, and Mary the mother of James and Joses, and the mother of Zebedee's children.	MARK XV. 40 Among whom was Mary Magdalene, and Mary the mother of James the less and of Joses, and Salome.

MATT. XX. 22 Then came to him the mother of Zebedee's children with her sons, wor— shipping him and desiring a certain thing of him.	MARK X. 35 And James and John, the sons of Zebedee, come unto him saying: Master, we would that thou shouldest do for us what— soever we shall desire.

JOHN XIX. 26 “Women, behold thy son!”.....“Behold thy mother!”.

യേശു പുരുഷപ്രായത്തിൽ എത്തി മശീഹവേലയെ നടത്തുന്ന സമ
യത്തിന്നകം പോറ്റച്ചനായ യോസെഫിനെ കുറിച്ച സുവിശേഷത്തിൽ യാ
തൊരു വൎത്തമാനവും കേളായ്കയാൽ അയ്യാൾ അതിന്നു മുമ്പേ മരിച്ചു പോയി
രുന്നു എന്നു നിനെപ്പാൻ സംഗതി ഉണ്ടു. എങ്കിലും മറിയയല്ലാതെ സഹോ
ദരന്മാരും വീട്ടിൽ ഉണ്ട് എന്നു കേൾക്കുന്നു (യോഹ. ൨, ൧൨; മാൎക്ക. ൩, ൩൨).
അതാർ എന്നാൽ യാക്കോബ് യോസ യഹൂദാ ശീമോൻ എന്നവർ തന്നെ
(മാൎക്ക. ൬, ൩; മത്ത. ൧൩, ൫൫). സഹോദരിമാരും ഉണ്ടു. ഇവർ മറിയ പെറ്റ
മക്കൾ തന്നെയോ ജ്യേഷ്ഠാനുജന്മാരുടെ മക്കളോ എന്നതിനെ ചൊല്ലി വൈദി
കന്മാർ രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടു തുടങ്ങി ഇന്നോളം കഠിനമായി തൎക്കിച്ചു പോന്നു.
ജ്യേഷ്ഠാനുജമക്കൾ എന്നു വാദിക്കുന്നവരുടെ അഭിപ്രായം ആവിതു: യേശു
വിന്റെ പോറ്റച്ചനായ യോസേഫിന്നു ഹല്ഫായി എന്നും (മത്ത. ൧൦, ൩.) ക്ലോ
ഫാ എന്നും (യോ. ൧൯, ൨൫) പേരുള്ള ഒരു ജ്യേഷ്ഠനുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഒരു
പുരാണ ശ്രുതി ഉണ്ടു (ഇരുവർ ബന്ധുക്കളായിരുന്ന പ്രകാരം വേദസാക്ഷ്യം
ഒന്നും ഇല്ല താനും). എന്നാൽ സുവിശേഷത്തിൽ യേശുവിന്റെ സഹോദര [ 85 ] ന്മാർ എന്ന പേർ ധരിച്ച ആ നാല്വർ ഇപ്പറഞ്ഞ ക്ലോഫാവിന്റെ മക്കൾ
ആയിരുന്നു എന്നും, ക്ലോഫാ മരിച്ച ശേഷം യോസെഫ് ജ്യേഷ്ഠന്റെ ഭാൎയ്യ
യായ മറിയയേയും നാലു മക്കളേയും ചേൎത്തു കൊണ്ടു രക്ഷിച്ചായിരിക്കും എ
ന്നും ചൊല്ലുന്നു. പിന്നെ യോസെഫ് താനും കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ നാല്വർ
വളൎന്നു മറിയയുടെ വീട്ടുകാൎയ്യം നോക്കുകയും യേശുവിന്റെ സഹോദരന്മാർ
എന്ന പേരോടെ നടക്കയും അവരിൽ ചിലർ പിന്നേതിൽ അപോസ്തലരായി
തീരുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങിനെ എല്ലാം സങ്കല്പിപ്പാൻ കാരണം എന്തെന്നു
ചോദിച്ചാൽ, യേശുവിന്റെ അമ്മ വേറെ മക്കളെ പെറ്റതു മാനക്കുറവ് ആ
കുന്നു എന്നു പുരാതനമേ വ്യാഖ്യാനികൾ്ക്കു തോന്നിയതുകൊണ്ടു, ഈ നാ
ല്വർ യേശുവിന്റെ ഉടപ്പിറന്നവർ അല്ല ജ്യേഷ്ഠാനുജ മക്കൾ അത്രെ എന്നു
മറിയയുടെ മാനരക്ഷക്കായി തെളിയിപ്പാൻ നന്ന പ്രയത്നിച്ചു. ഇങ്ങു വിവ
രിച്ചു കൂടാത്ത വേറെ ചില സംഗതികളും ഉണ്ടെങ്കിലും മുഖ്യമായ ഹേതു ഇതേ

എന്നാൽ അവൾ ആദ്യജാതനായ (ലൂക്ക. ൨, ൭) തന്റെ മകനെ പ്രസ
വിക്കുംവരെ യോസേഫ് അവളെ അറിയാതെ നിന്നു എന്ന വാക്യത്താൽ (മ
ത്ത. ൧, ൨൫) മറിയ പിന്നെയും പ്രസവിച്ചു എന്നതു പൂൎണ്ണ നിശ്ചയത്തോടെ
തെളിയുന്നില്ലെങ്കിലും അവൾ നിത്യ കന്യാവ്രതം ദീക്ഷിക്കാതെ ഭാൎയ്യാധൎമ്മം
എല്ലാം അനുസരിച്ചു നടന്നു എന്നും വേറെ മക്കളെ പെറ്റിട്ടുണ്ടായിരിക്കും എ
ന്നും ഉള്ള ഭാവം ആ വേദോക്തികളിൽ അടങ്ങുന്നു പോൽ. ആകയാൽ യേ
ശുവിന്നു നാലു “സഹോദരന്മാർ” ഉണ്ടെന്നു സ്പഷ്ടമായ സുവിശേഷസാ
ക്ഷ്യം കേൾ്ക്കുന്നേരം സഹോദരൻ എന്ന ശബ്ദത്തിൻ സാധാരണമായ അ
ൎത്ഥത്തെ മാറ്റുവാൻ ഒർ ആവശ്യവും ഇല്ലാതെ ശുദ്ധ ഉടപ്പിറന്നവരായിരു
ന്നു എന്നേ വിചാരിപ്പാൻ പാടുള്ളു. പിന്നെയും പ്രസവിച്ചതിനാൽ മറിയ
യുടെ മാനവും ശുദ്ധിയും ഏതാനും കുറഞ്ഞു എന്നു നിരൂപിക്കിലോ അതു
രോമ പുളിച്ച മാവിന്റെ ശേഷിപ്പു എന്നേ ചൊല്വു.

പിന്നെ അപോസ്തല പട്ടികയിൽ (§§ ൮൦. ൯൧) കാണുന്ന യാക്കോബ്,
യൂദാ, ശീമോൻ എന്ന മൂവരും, യേശുവിന്റെ ഉടപ്പിറന്നവരായ യാക്കോ
ബ്, യൂദാ, ശീമോൻ എന്നവരും കേവലം വെവ്വേറെ ആകുന്നു. യേശുവി
ന്റെ അനുജന്മാർ പന്തിരുവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ചേൎന്നവർ അല്ല എന്നതിന്നു
വിശേഷാൽ തുമ്പു വരുന്നതു അവരുടെ അവിശ്വാസത്താൽ തന്നെ (“അവ
ന്റെ സഹോദരന്മാരും അവനിൽ വിശ്വസിച്ചില്ല” യോ. ൭, ൫). അപോസ്ത
ലരേയും കൂടെ യേശു ചിലപ്പോൾ അവിശ്വാസം നിമിത്തം ശാസിക്കേണ്ടി
വന്നു നിശ്ചയം (മത്ത. ൮, ൨൬; ൧൭, ൧൭; മാൎക്ക. ൧൬, ൧൪). എങ്കിലും അതിശ
യങ്ങളെ പ്രവൃത്തിച്ചു കൂടാത്തതും പുനരുത്ഥാനസാക്ഷ്യത്തെ കൈക്കൊള്ളാ
ത്തതുമായ അവിശ്വാസതരം വേറെ, “അവങ്കൽ വിശ്വസിച്ചില്ല” എന്ന തീ
ൎച്ചയായ അവിശ്വാസവിധവും വേറെ സ്പഷ്ടം. അവിശ്വാസികളായ സ
ഹോദരന്മാരോട് യേശു: ലോകത്തിന്നു നിങ്ങളെ പകെപ്പാൻ കഴിയുന്നതല്ല
(യോ. ൭, ൭) എന്നു പറഞ്ഞിരിക്കേ, പന്തിരുവരോടു എത്രയോ വിപരീതമായി:
നിങ്ങൾ ലോകക്കാരായിരുന്നെങ്കിൽ ലോകം തനിക്കു സ്വന്തമായതിനെ സ്നേ
ഹിക്കുമായിരുന്നു; ലോകക്കാരല്ലാത്തവരാകകൊണ്ടു ലോകം നിങ്ങളെ പകെ [ 86 ] ക്കുന്നു (യോ. ൧൫, ൧൯) എന്നും മറ്റും ചൊല്ലിയല്ലോ. പിന്നെ യേശു ജീവി
ച്ചെഴുനീറ്റ ശേഷം അവന്റെ അനുജന്മാരും വിശ്വസിച്ചു അപോസ്തല
രോട് ഒന്നിച്ചു പാൎത്തു എന്നു കേൾ്ക്കുന്നു (അപോ. പ്രവൃ. ൧, ൧൪). എന്നാൽ
ആ പട്ടികയിൽ ലൂക്കാ പതിനൊന്നു അപോസ്തലരെ പേരായി വിവരിച്ച
ശേഷം (൧൩) “ഇവർ മറിയയോടും യേശുവിന്റെ സഹോദരന്മാരോടും ഒരുമ
നപ്പെട്ടു” (൧൪) എന്നു ചൊല്ലിയതിനാൽ അപോസ്തലർ വേറെ യേശുവി
ന്റെ സഹോദരന്മാരും വേറെ എന്നു എത്രയോ തെളിവായി വകതിരിക്കുന്നു.

ഇപ്രകാരം യേശുവിന്റെ ഉടപ്പിറന്നവർ അപോസ്തലസ്ഥാനത്തിൽ
കയറാത്തതു വേദാധാരത്തിന്മേൽ സ്പഷ്ടമായി തെളിയുന്നെങ്കിലും, അവരിൽ
മൂവർ പിന്നത്തേതിൽ അപോസ്തലരുടെ കൂട്ടുവേലക്കാരായി ചമഞ്ഞു സഭാ
ശുശ്രൂഷയിൽ വിശിഷ്ടരായി വിളങ്ങുകയും ചെയ്തു. മറ്റവരേക്കാളും ചൊ
ല്ക്കൊണ്ടവൻ യാക്കോബ് എന്ന ലേഖനകൎത്താവും യരുശലേംസഭയെ പ
രിപാലിച്ച മൂപ്പനും ആയവൻ തന്നെ (യാക്ക. ൧, ൧; ഗല. ൧, ൧൯; ൨, ൯;
അപോ. പ്രവൃ. ൧൨, ൧൭; ൧൫, ൧൩). അവൻ വളരെ തപസ്സോടും കൂടെ മോ
ശധൎമ്മം മുറ്റും ആചരിച്ചു പോരുകയാൽ യഹൂദരും അവനെ മാനിച്ചു നീ
തിമാൻ എന്നും ജനമതിൽ എന്നും വിളിക്കും. ക്രി. ൬൩ൽ അവൻ സാക്ഷി
മരണം ഏറ്റു, അവന്റെ അനുജനായ യൂദാവും ഒരു ലേഖനം എഴുതിയിരി
ക്കുന്നു; ശേഷം പാൎസ്സി മുതലായ കിഴക്കേ രാജ്യങ്ങളിൽ സുവിശേഷത്തെ
ഘോഷിച്ചു എന്ന് ഒരു പുരാണം ഉണ്ടു. ശീമോൻ എന്ന മൂന്നാം സഹോ
ദരൻ യാക്കോബിന്റെ അനന്തരവനായിട്ടു ഏറിയ കാലം യരുശലേംസ
ഭെക്കു മൂപ്പനായിരുന്ന ശേഷം ഒടുക്കം ൧൨൦ വയസ്സുള്ള വൃദ്ധനായി ത്രയാൻ
കൈസർ നടത്തിയ ഹിംസാകാലത്ത് രക്തസാക്ഷിയായി കഴിഞ്ഞു. (ക്രി. ൧൦൭.)

മേല്പറഞ്ഞ നാലു അനുജന്മാരല്ലാതെ യേശുവിന്നു ജ്യേഷ്ഠാനുജത്തി മക്ക
ളായ ഇരുവരും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർ ആരെന്നാൽ ജബദിപുത്രരായ യാ
ക്കോബു യൊഹനാനും തന്നെ. ഇവരുടെ അമ്മയായ ശലൊമയും യേശു
വിൻ അമ്മയായ മറിയയും സഹോദരിമാർ തന്നെ. എങ്ങിനെ എന്നാൽ
(യോ. ൧൯, ൨൫.) യേശുവിന്റെ ക്രൂശിന്നരികിൽ അവൻറെ അമ്മയും അമ്മ
യുടെ സഹോദരിയും, ഹല്ഫായുടെ മറിയയും മഗ്ദലക്കാരത്തിയായ മറിയയും
നിന്നിരുന്നു എന്നു വായിക്കുന്നു. ഇതിനോട് മത്ത. ൨൭, ൫൬; മാൎക്ക. ൧൫,
൪൦ എന്ന സമവാക്യങ്ങളെ ഒത്തു നോക്കിയാൽ, അമ്മയുടെ സഹോദരി എന്ന
വൾ ജബദിയുടെ ഭാൎയ്യയും യാക്കോബ് യോഹനാൻ എന്നവരുടെ അമ്മയു
മായിരിക്കുന്ന ശലോമ തന്നെ എന്നു സ്പഷ്ടമായിട്ടു തെളിയും. അവൾ യേശു
വിന്നു ഇളയമ്മ ആകയാൽ തന്റെ മക്കൾ്ക്കായിക്കൊണ്ടു മശീഹരാജ്യത്തിൽ
ഒന്നാം സ്ഥാനത്തെ അപേക്ഷിച്ചതു (മത്ത. ൨൦, ൨൦). മറിയ യോഹനാന്നു
അമ്മയായി തീൎന്നതും ഇതിനാൽ അധികം സ്പഷ്ടമായി വരുന്നു (യോ. ൧൯,
൨൭). ഈ ജബദിപുത്രർ ഇരുവരും നചറത്തിൽ അല്ല ഗലീലസരസ്സിൻ
വക്കത്തു പാൎത്തു വളൎന്നവരത്രെ (മത്ത. ൪, ൨൧). [ 87 ] PART II.

PREPARATIVES TO AND
METHOD OF CHRIST'S PUBLIC MINISTRY.

രണ്ടാം ഖണ്ഡം.

മശീഹ പ്രവൎത്തനാസന്നാഹവും
പ്രവൎത്തനാവിധവും.

§ 15.

PUBLIC AFFAIRS AT THE TIME OF CHRIST'S MINISTRY.

രാജ്യകാൎയ്യാദികൾ.

യേശുവിന്നു ൧൫ വയസ്സായപ്പോൾ ഔഗുസ്തൻ എന്ന വൃദ്ധചക്രവൎത്തി
പുത്രപൌത്രന്മാർ ഇല്ലായ്കയാൽ ഭാൎയ്യാപുത്രനായ തിബെൎയ്യനെ ദത്ത് എ
ടുത്ത് ഇളമയാക്കി വാഴിച്ചു (ക്രി. ൧൨). സാമ്രാജ്യത്തിന്നു പുറമെ സ്വാസ്ഥ്യ
വും ശ്രീത്വവും ഉണ്ടെങ്കിലും മുമ്പെ സുറിയയിൽ നാടുവാഴിയായ വാരൻ
ഗൎമ്മാനരെ സ്വാധീനമാക്കുവാൻ വിചാരിച്ചപ്പോൾ അവരുടെ തലവനായ
ഹെൎമ്മൻ അവനേയും ൩꠱ ലേഗ്യൊനുകളെയും കാട്ടിൽ വളഞ്ഞു നിഗ്രഹിച്ചു
(ക്രി. ൯). ആയതു കേട്ടാറെ കൈസരും ഒന്നു ഞെട്ടി മുറയിട്ടു രോമസാമ്രാജ്യ
ത്തിന്നു ആ ദിക്കിൽനിന്ന് ആപത്തു വരും എന്ന് ഊഹിച്ചശേഷം, തിബേ
ൎയ്യൻ കൌശലം പ്രയോഗിച്ചു ദുയിച്ച് വംശങ്ങളെ ഭേദിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു രോമ
ക്കു തല്ക്കാലഭയം ഇല്ലാതാക്കി. ഔഗുസ്തൻ താൻ മരിച്ചപ്പോൾ (൧൪. ഔഗു.
൧൯) ഒരു മന്ത്രി മുല്പുക്കു കൈസർ സ്വൎഗ്ഗാരോഹണം ചെയ്തപ്രകാരം ഞാൻ
കണ്ടു എന്ന് സത്യം ചെയ്കയാൽ ഔഗുസ്തന്നു ദേവമാനവും സ്ഥാനവും നി
ത്യോത്സവവും പുരോഹിതരും വേണം എന്നു കല്പനയായി. അന്നുമുതൽ കൈ
സരെ പൂജിയാതെ ഇരുന്നാൽ സ്വാമിദ്രോഹത്തിന്ന് ഒത്ത പാപമായ്തീരും
എന്നു സിദ്ധാന്തം.

ഉപായിയായ തിബേൎയ്യൻ (൧൪ –൩൭) കോയ്മ നടത്തിയ ൨൨꠱ വൎഷ
ങ്ങളിൽ സജ്ജനങ്ങൾ്ക്കു എല്ലാവൎക്കും നിത്യഭയം ഉണ്ടു, വല്ലവന്റെ മേലും [ 88 ] വാറോലയാലും സ്വാമിദ്രോഹം മുതലായ കുറ്റങ്ങളെ ബോധിപ്പിച്ചാൽ കൈ
സർ ക്രൂരശിക്ഷകളെ നടത്തും. അക്കാലം രോമയിൽ നാലു ധൂൎത്ത യഹൂദ
ന്മാർ ഉണ്ടായിരുന്നു; അവർ മോശധൎമ്മം എത്രയും പുരാണം, സകല യവന
ജ്ഞാനങ്ങളിലും യുക്തി ഏറിയത് എന്നു സ്തുതിച്ചുകൊണ്ടു ധനവാന്മാരെ വേ
ദത്തിൽ ആക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു (മത്താ. ൨൩, ൧൫; രോമ. ൨, ൨൧f). അതുകൊ
ണ്ടു ഫുല്വിയ എന്നൊരു മാന്യസ്ത്രീ വിശ്വസിച്ചു യരുശലേമാലയത്തിങ്കൽ
വളരെ പൊന്നു വഴിപാടായി വെപ്പാൻ കൊടുത്തപ്പോൾ അവർ അതിനെ
എടുത്തു നാനാവിധമാക്കി കളഞ്ഞു. കൈസർ ആയ്തു അറിഞ്ഞ ഉടനെ നഗ
രത്തിലേ യഹൂദന്മാർ ൪൦൦൦ പേരെ പടച്ചേകത്തിൽ ആക്കി വല്ലവരും വിരോ
ധിച്ചാൽ ശിക്ഷിച്ചുകൊണ്ടു ആ വകക്കാരെ എല്ലാം സൎദ്ദിന്യദ്വീപിലേക്കു ക
ടത്തിക്കയും ചെയ്തു.

യഹൂദ ശമൎയ്യകളെ ഭരിപ്പാൻ തിബേൎയ്യൻ മുമ്പെ ഗ്രാതനെ (൧൫–൨൬)
അയച്ചു. അവൻ ൧൧ വൎഷം പാൎത്തു മഹാചാൎയ്യത്വം ഹനാന്റെ മകൻ തുട
ങ്ങിയുള്ളവൎക്ക് ഓരോരൊ വൎഷത്തോളം നല്കി ഒടുവിൽ ഹനാന്റെ പുത്രീഭൎത്താ
വായ കയഫാ എന്ന യോസെഫെ വാഴിച്ചിരിക്കുന്നു. ഗലീലയിൽ വാഴുന്ന
ഹെരോദാ കൈസരുടെ പ്രസാദത്തിന്നായി നപ്തലി നാട്ടിൽ കിന്നെരെത്ത്
സരസ്സിന്റെ തീരത്തു (യോശു. ൧൯, ൩൫) തിബേൎയ്യനഗരത്തെ യവനരസ
പ്രകാരം പണിയിച്ചു പല സാധുക്കളേയും മാനികളേയും നിൎബ്ബന്ധിച്ചു കുടി
ഇരുത്തി. അവന്റെ സഹോദരനായ ശാന്ത പിലിപ്പ് ആ പൊയ്കയുടെ
വടക്കിഴക്കേ ഭാഗത്തു ഗോലാനിലേ ബെത്തചൈദയെ നഗരമാക്കി അല
ങ്കരിച്ചു മരണപൎയ്യന്തം അവിടെ നല്ലവണ്ണം വാണുകൊണ്ടു യൎദ്ദനുറവി
ന്നരികിൽ മുമ്പെ ബാൾഗാദും (യോശു. ൧൧, ൧൭) പിന്നെ ബാൾഹെൎമ്മൊനും
(൧ നാൾ. ൫, ൨൩) ഉള്ള സ്ഥലത്ത് ഒരു കൈസരയ്യയെ (മത്താ. ൧൬, ൧൩)
എടുപ്പിക്കയും ചെയ്തു.

അനന്തരം തിബേൎയ്യൻ നിയോഗിച്ച പിലാതൻ (൨൬–൩൬) യഹൂ
ദയിൽ വന്നു ൧൦ വൎഷം പാൎത്തു. അവൻ കടല്പുറത്തെ കൈസരയ്യയിൽനിന്നു
പട്ടാളത്തെ യരുശലേമിൽ അയച്ചു രാജകൊടി പ്രതിമ മുതലായ ചിഹ്നങ്ങ
ളോടും കൂടെ രാത്രി സമയത്തു പ്രവേശിപ്പിപ്പാൻ തുനിഞ്ഞു. ആയ്തു ഒരു നാടു
വാഴിയും ചെയ്യാത അതിക്രമം ആകകൊണ്ടു വലിയ പുരുഷാരം കൈസര
യ്യെക്കു ഓടി ചെന്നു പിലാതനോടു മുറയിട്ടു ഈ അധൎമ്മസാധനങ്ങളെ തിരു
പട്ടണത്തുനിന്നു നീക്കുവാൻ അപേക്ഷിച്ചു. അവൻ നിഷേധിച്ചാറെ അ
വർ ഹെരോദാവിൻ അരമന മുമ്പാകെ കവിണ്ണുവീണു ൫ രാപ്പകൽ അനങ്ങാ
തെ പാൎത്തു. ആറാം ദിവസം പിലാതൻ രംഗസ്ഥലത്തു കടന്നു ന്യായാസനം
ഏറിയപ്പോൾ അവർ പിഞ്ചെന്നു മുട്ടിച്ചാറെ അവൻ ചേകവരെ വരുത്തി
വളയിച്ചു തൽക്ഷണം പോകുന്നില്ലെങ്കിൽ വധിക്കും എന്നു വാൾ ഓങ്ങിച്ചു
ഭയപ്പെടുത്തിയാറെ അവർ എല്ലാവരും പിന്നെയും കവിണ്ണുവീണു കഴുത്തു
നീട്ടി കാട്ടി ധൎമ്മലംഘനത്തെക്കാളും മരിക്ക നല്ലൂ എന്നു നിലവിളിക്കയാൽ
പിലാതൻ സ്തംഭിച്ചു ആ പ്രതിമകളെ മടിയാതെ വാങ്ങി കൈസരയ്യക്ക് അ
യപ്പാനും കല്പിച്ചു. [ 89 ] പിന്നെ അവൻ യരുശലേമിൽ വെള്ളം പോരാ എന്നു കണ്ടു കൊൎബ്ബാൻ
ൎഎന്ന ദേവഭണ്ഡാരത്തിൽനിന്നു വളരെ ദ്രവ്യം എടുത്തു ൧൦ കാതം വഴി ദൂരത്തു
നിന്നു ഒരു തോട്ടിലെ വെള്ളം കല്പാത്തി വെപ്പിച്ചു നഗരത്തോളം വരുത്തി.
അതുകൊണ്ടു പുരുഷാരം ന്യായാസനത്തെ വളഞ്ഞു ക്രുദ്ധിച്ചു മുറയിട്ടു ദുഷി
ച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ ചേകവരെ വേഷം മാറ്റിച്ചു പുരുഷാരത്തിൻ ഇ
ടയിൽ അയച്ചു കട്ടാരങ്ങളാലും വടികളാലും അവരെ ശിക്ഷിച്ചു നീക്കുവാൻ
കല്പിച്ചു, ആയവർ ആരും വിചാരിയാത കാലം അടിച്ചു തുടങ്ങി അനേകരെ
കൊല്ലുകയും ചെയ്തു. അന്നോ മറ്റൊരു ഉത്സവതിരക്കുള്ള സമയത്തോ ചില ഗ
ലീലക്കാരുടെ രക്തം ബലി രക്തത്തോടു കലൎന്നു പോയായിരിക്കും (ലൂക്ക. ൧൩, ൧).

പിന്നെ അവൻ എഴത്തുള്ള പൊൻപലിശകളെ ഹെരോദാവിൻ കോയില
കത്തു വഴിപാടായി തൂക്കുവാൻ വിചാരിച്ചു. അപ്പോൾ വളരെ നിലവിളി ഉണ്ടാ
യി ജനം കൈസരോടു സങ്കടം ബോധിപ്പിപ്പാൻ നിശ്ചയിച്ചു തുടങ്ങി. എന്നാ
റെ പിലാതൻ താൻ കൈക്കൂലി തുലോം വാങ്ങി അനന്തദ്രവ്യം അപഹരിച്ചു മാ
നികളെ പരിഹസിച്ചു ന്യായവിസ്താരം കൂടാതെ പലരേയും കൊല്ലിച്ചു അനേ
കം സാഹസങ്ങളെ ചെയ്തു പോയ പ്രകാരം എല്ലാം ഓൎത്തു സംശയിച്ചു തുട
ങ്ങി. പ്രമാണികൾ കൈസരോടു മുറയിട്ടപ്പോൾ പലിശകളെ നീക്കുവാൻ ക
ല്പനയായി. എന്നിങ്ങിനെ ഫീലോന്റെ വൎത്തമാനം (യോ. ൧൯, ൧൨).

അന്നു യേശു എന്ന് ഒരു ജ്ഞാനി ഉണ്ടായിരുന്നു, അതിശയമുള്ള ക്രിയ
കളെ ചെയ്യുന്നവനും സത്യത്തെ മനസ്സോടെ കൈക്കൊള്ളുന്നവരുടെ ഉപദേ
ഷ്ടാവും ആയി പല യഹൂദന്മാരേയും അധികം യവനന്മാരേയും ചേൎത്തു കൊ
ണ്ടു അഭിഷിക്തൻ എന്നുള്ള ക്രിസ്തനായി. അവനെ നമ്മുടെ പ്രമാണികൾ
കുറ്റം ചുമത്തിയപ്പോൾ പിലാതൻ ക്രൂശിന്മേൽ മരിപ്പാൻ വിധിച്ച ശേഷ
വും മുമ്പിൽ ആശ്രയിച്ചവർ കൈവിട്ടില്ല; അവനാൽ ക്രിസ്ത്യാനർ എന്ന
പേർ ധരിച്ചവരുടെ കൂട്ടം ഇന്നേവരെയും ഒടുങ്ങീട്ടുമില്ല എന്നതു ചരിത്രക്കാര
നായ യോസഫിന്റെ സാക്ഷ്യം.

അനന്തരം ശീമോൻ എന്ന് ഒരു ചതിയൻ ശമൎയ്യരോടു ഞാൻ ഗരിജീം
എന്ന തിരുമലമേൽ കയറി മോശ അവിടെ കുഴിച്ചിട്ട വിശുദ്ധ പാത്രങ്ങളെ
എടുത്തു കാട്ടി തരാം എന്നു പറഞ്ഞു താഴ്വരയിൽ ഒരു വലിയ കൂട്ടത്തെ ചേൎത്ത
പ്പോൾ പിലാതൻ കുതിരബലങ്ങളെ അയച്ചു പലരേയും വെറുതെ കൊല്ലി
ച്ചു ശേഷമുള്ളവരെ ചിതറിച്ചു. ഉടനെ ശമൎയ്യപ്രമാണികൾ സുറിയവാഴി
യായ വിതെല്യനോടു സങ്കടം ബോധിപ്പിച്ചു. വിതെല്യനും അവനെ കൈ
സർ വിസ്താരത്തിന്നായി രോമെക്കയച്ചു (൩൬), താൻ യരുശലേമിൽ വന്നു
പെസഹ കാലത്തു (൩൭) യഹൂദൎക്കു ചില ഉപകാരങ്ങളെ ചെയ്തു, ഒരു സ്നേ
ഹിതനെ നാടുവാഴിയാക്കി, കയഫാവെ സ്ഥാനത്തുനിന്നു നീക്കി ഹനാന്റെ
പുത്രനായ യോനഥാനെ മഹാചാൎയ്യനാക്കി, അന്ത്യൊഹ്യെക്കു മടങ്ങി പോക
യും ചെയ്തു. പിലാതനോ രോമയിൽ എത്തുമ്മുമ്പെ ദുഷ്ട കൈസർ മരിച്ചു
(൩൭ മാൎച്ച് ൧൯), കലീഗുലാ എന്ന കായൻ (൩൭–൪൧) വാഴുകയും ചെയ്തു.
പിലാതൻ മറുനാടു കടന്ന ശേഷം മരിച്ചു കളഞ്ഞു എന്നു ഒരു ശ്രുതി ഉണ്ടു.

ഹെരോദാവിൻ മക്കളിൽ ഫിലിപ്പ് ഹെരോദ്യാപുത്രിയായ ശലൊമയെ [ 90 ] വേട്ടതിന്റെ ശേഷം താൻ കുഞ്ഞികുട്ടികൾ ഇല്ലാതെ ബെത്ത്ചൈദയിൽ
വെച്ചു മരിച്ചു (൩൪), കൈസർ അവന്റെ ഇടവകയെ സുറിയനാട്ടോടു ചേ
ൎക്കയും ചെയ്തു.

അവനേക്കാൾ ദുഷ്ടനായ ഗലീലവാഴിയായ ഹെരോദാ അന്തിപാ
തന്നെ. അവൻ അറവിരാജാവായ ഫറിത്തിന്റെ മകളെ വേട്ടു വളരെ
കാലം പാൎത്തപ്പോൾ ഒർ അനുജൻ കെട്ടിയ ഹെരോദ്യ എന്ന മഹാഹെരോദാ
വിൻ പൌത്രിയെ ഒരു രോമയാത്രയിൽ കണ്ടു മോഹിച്ചു ഗൂഢമായി വിവാ
ഹം നിശ്ചയിച്ചു കൂട്ടിക്കൊണ്ടു ഗലീലയിൽ മടങ്ങി വന്ന കാലം അറവിരാജ
പുത്രി വസ്തത ഗ്രഹിച്ചു ക്രോധം മറെച്ചു അഛ്ശനെ കാണ്മാൻ അനുവാദം
വാങ്ങി പോയശേഷം മടങ്ങിവന്നതും ഇല്ല. അവളുടെ പിതാവ് അപമാനം
സഹിയാതെ പട്ടാളം ചേൎത്തു പട തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഹെരോദാപക്ഷം തോറ്റു
ഒരു സൈന്യം മുഴുവൻ ഒടുങ്ങുകയും ചെയ്തു. എന്നാറെ യഹൂദർ ഇതു സ്നാ
പകന്റെ കുലനിമിത്തം വന്ന കൂലി എന്നു നിശ്ചയിച്ചു. സ്നാപകൻ ആർ
എന്നാൽ നീതിഭക്തിയോടും കൂടെ ജലസ്നാനവും ഏല്പാൻ ഉപദേശിച്ച യോ
ഹനാൻ എന്ന് ഒർ ഉത്തമൻ തന്നെ. രാജാവ് ജനരഞ്ജന നിമിത്തം അവ
നെ ഭയപ്പെട്ടു മകൈർ കോട്ടയിൽ അടെച്ചു വെച്ചു ഒടുവിൽ കൊന്നിരുന്നു.

ഈ ദേവശിക്ഷയെ അറിയാതെ ഹെരോദാ തിബെൎയ്യനോടു വളരെ സ
ങ്കടം ബോധിപ്പിച്ചാറെ, വിതെല്യൻ ഹറിത്തെ ജയിച്ചു തല വെട്ടി അയക്കേ
ണം എന്ന കല്പന അനുസരിച്ചു ഒരു പട്ടാളം ചേൎത്തു യരുശലേമിൽ വന്നു ബ
ലി കഴിപ്പിച്ചു മഹാചാൎയ്യനെ പിന്നെയും മാറ്റിയപ്പോൾ തിബേൎയ്യൻ മരിച്ച
പ്രകാരം കേട്ടു. ഉടനെ സന്തോഷിച്ചു താൻ മുമ്പേ തന്നെ ഹെരോദാവിങ്കൽ
സിദ്ധാന്തക്കാരനാകകൊണ്ടു പുതു കൈസരുടെ സമ്മതം അറിയുന്നില്ല
ല്ലോ എന്നു ചൊല്ലി പടയെ അതിർ കടത്താതെ വെറുതെ അന്ത്യൊഹ്യെക്കു
മടങ്ങി പോകയും ചെയ്തു. (൩൭)

ഇതല്ലാതെ മറ്റൊരു ശിക്ഷയും ഹെരോദാവിന്നു സംഭവിച്ചു. ഹെരോദ്യ
യുടെ ജ്യേഷ്ഠനായ ഹെരോദാ അഗ്രിപ്പാ എന്നവൻ (അപോ. ൧൨.) രോ
മയിൽവെച്ചു വളൎന്നു, മുതൽ എല്ലാം നശിപ്പിച്ചും കടം പിണഞ്ഞും കൊണ്ടു
വലഞ്ഞു മരിച്ചു കളവാൻ ഭാവിച്ചപ്പോൾ ഭാൎയ്യ വിരോധിച്ചു ഹെരോദ്യയോടു
വളരെ ഇരന്ന ശേഷം അവളെ കെട്ടിയ ഗലീലവാഴി അവനെ തിബേൎയ്യന
ഗരത്തിൽ മാസപ്പടിക്കാരനാക്കി രക്ഷിച്ചു. എന്നാറെ അവൻ ദാരിദ്ര്യനിന്ദയെ
സഹിയാതെ ഓടി പോയി വളരെ അപമാനദുഃഖങ്ങൾ അനുഭവിച്ച ശേഷ
വും രോമയിൽ എത്തി മൂഢകൈസരായ കായന്റെ തോഴനായ്ചമഞ്ഞു. ധൂ
ൎത്തു നിമിത്തം തിബേൎയ്യൻറ വിധിയാൽ ൬ മാസം തടവിലായ ശേഷം സിം
ഹം ചത്തു സ്വാതന്ത്ര്യം വന്നു, കായൻ ഇരിമ്പു ചങ്ങലയുടെ തൂക്കത്തിൽ ഒരു
പൊൻ ചങ്ങലയും രാജനാമവും കിരീടവും ഫിലിപ്പ് ലുസന്യ എന്നവരുടെ
ഇടവകയും (ലൂ. ൩, ൧.) കൊടുത്തു. ഇപ്രകാരം അവൻ മഹാഘോഷത്തോടും
കൂടെ കനാനിൽ വന്നു രാജാവായി വാണപ്പോൾ (൩൮) പെങ്ങൾ അസൂയ
ഭാവിച്ച മുമ്പെ നമ്മുടെ മാസപ്പടിക്കാരനായ ഈ ഇരപ്പന്നു കിട്ടിയ സ്ഥാനം
നമുക്കും ലഭിക്കണം, എത്ര ചെലവിട്ടാലും വേണ്ടതില്ല എന്നു നിത്യം മുട്ടിച്ചു [ 91 ] ഗലീലവാഴിയെ വശീകരിച്ചൂ ഇരുവരും രോമയിലേക്കു പുറപ്പെട്ടു പോകയും
ചെയ്തു. ആയ്ത് അഗ്രിപ്പാ അറിഞ്ഞ ഉടനെ ഒരു വിശ്വസ്തനെ രോമയിലേ
ക്കയച്ചു, ഇടപ്രഭു പാൎസിപക്ഷക്കാരൻ, വമ്പടെക്കുള്ള ആയുധം എല്ലാം ചര
തിച്ചതു മത്സരത്തിന്നല്ലാതെ എന്തിന്നാകുന്നു എന്നു ബോധിപ്പിച്ചു. കായനും
ഹെരോദാവെ കണ്ടാറെ ലുഗ്ദൂനിലേക്കു നാടു കടത്തി ഗലീല പരായ്യനാടുകളെ
അഗ്രിപ്പാവിന്നു കൊടുക്കയും ചെയ്തു (൩൯). ഇതത്രെ ആ കുറുക്കന്റെ (ലൂക്ക.
൧൩, ൩൨) അവസാനം.

കായൻ താൻ ഭ്രാന്തു പിടിച്ചു ദേവൻ എന്ന് എത്രയും സ്ഥിരമായി നിശ്ച
യിച്ചു തന്റെ പ്രതിമയെ യരുശലേമാലയത്തിലും പ്രതിഷ്ഠിപ്പാൻ കല്പിച്ചു.
യഹൂദർ ഉടനെ പൊരുതു മരിപ്പാൻ ഒരുങ്ങിയപ്പോൾ നാടുവാഴി വലഞ്ഞു
കരുണ ഭാവിക്കയാൽ കായൻ വളരെ കോപിച്ചശേഷം തൽക്കാലം രോമയിൽ
വസിച്ചിരുന്ന അഗ്രിപ്പാ അവന്ന് ഒരു നല്ല സദ്യ ഉണ്ടാക്കി പ്രസാദം വരു
ത്തി കൌശലത്തോടെ ചോദിച്ചു ആ ബിംബപ്രതിഷ്ഠ വേണ്ടാ എന്ന വരം
വാങ്ങുകയും ചെയ്തു. കൈസരുടെ അപമൃത്യുവിൽ പിന്നെ ക്ലൌദ്യൻ കൈ
സരും (൪൧—൫൪) ആ അഗ്രിപ്പാവിൽ കടാക്ഷിച്ചു യഹൂദശമൎയ്യനാടുകളേയും
മഹാഹെരോദാവിൻ രാജ്യവും എല്ലാം ൫൦ ലക്ഷം വരവിനോടു കൂടെ അവന്നു
കൊടുത്തു. ആ ഭാഗ്യംനിമിത്തം അവൻ ഉയൎന്നു ദൈവത്തോടു പിണങ്ങി
(അപോ. ൧൨) താൻ ദേവൻ എന്നു വിചാരിച്ചു പോകയാൽ ദിവ്യബാധയാൽ
പീഡിച്ചു മരിച്ചു († ൪൪) യഹൂദവംശത്തിന്നു ഹെരോദ്യവാഴ്ച ഒടുങ്ങുകയും
ചെയ്തു. അവന്റെ മകനായ രണ്ടാം അഗ്രിപ്പാവിന്നു (അപോ. ൨൫,
൧൩) ചെറിയ ഇടവകയും രാജനാമവും ദേവാലയകാൎയ്യവും മാത്രമേ ഉള്ളു.
അവൻ ദ്രുസില്ല (൨൪, ൨൪) ബരനീക്ക (൨൫, ൨൩) എന്നെ വല്ലാത്ത സഹോ
ദരിമാരോടും കൂടെ യരുശലേമിന്റെ നാശം കണ്ടു വയസ്സനായ്മരിച്ചു.

ഇങ്ങിനെ ഉള്ള രാജ്യ വിശേഷങ്ങളെ യോസെഫിൻ ചരിത്രത്തിലും മറ്റും
വിവരമായി കാണാം. തിബേൎയ്യന്റെ ഇളമസ്ഥാനം മുതൽ ൧൫ആം വൎഷം
(ലൂക്കാ ൩, ൧) ൨൭ ക്രിസ്താബ്ദം തന്നെ. അക്കാലത്തിൽ യേശുവിന്റെ സ്നാന
വും അവന്റെ മുപ്പതാം വയസ്സും (ലൂക്ക.൩, ൨൩) ഒത്തുവരുന്നു. പിന്നെ ൨൮
ക്രിസ്താബ്ദത്തിൽ പെസഹകാലത്തു മഹാഹെരോദാവ് തുടങ്ങിയ ദേവാലയ
പണിക്കു നേരെ ൪൬ വൎഷം തികഞ്ഞു (യോഹ. ൨, ൨൦). ആയ്തു രോമാബ്ദം
൭൩൪മുതൽ ൭൮൦വരെക്കും ആകുന്നു. ൨൯ ക്രി. പെസഹെക്കു മുമ്പെ സ്നാപ
കൻ മരിച്ചു യേശു മഹോത്സവത്തിന്നു പോയതും ഇല്ല (യോ. ൬, ൨). ൩൦ ക്രി.
(രോമാബ്ദം ൭൮൩) പെസഹ ഒരു വെള്ളിയാഴ്ചയിൽ തന്നെ തുടങ്ങിയത് (ഏ
പ്രിൽ ൭ആം തിയ്യതി). അതുതന്നെ സംശയം കൂടാതെ യേശുവിന്റെ മരണ
ദിവസം. ഈ ചൊന്ന വഷങ്ങളുള്ളിൽ യോഹനാൻ യേശു എന്നവരുടെ
ക്രിയ തികഞ്ഞു വന്നു. [ 92 ] § 16.

THE FORERUNNER'S MINISTRY.

അഗ്രേസരനായ യോഹനാന്റെ പ്രവൎത്തനം.

MATT. III.	MARK I.	LUKE III.
1 In those days came John the Baptist, preaching in the wilderness of Judæa, 2 And saying, Repent ye: for the kingdom of heaven is at hand. 3 For this is he that was spoken of by the prophet Esaias, saying, The voice of one crying in the wilderness, Prepare ye the way of the Lord, make his paths straight. 4 And the same John had his raiment of camel's hair, and a leathern girdle about his loins; and his meat was locusts and wild honey. 5 Then went out to him Jerusalem, and all Judæa, and all the region round about Jordan, 6 And were baptized of him in Jordan, confessing their sins. 7 But when he saw many of the Pharisees and Saddu— cees come to his baptism, he said unto them, o generation of vipers, who hath warned you to flee from the Wrath to come? 8 Bring forth therefore fruits meet for repentance: 9 And think not to say with— in yourselves, We have Abra— ham to our father: for I say unto you, that God is able of these stones to raise up children unto Abraham. 10 And now also the axe is laid unto the root of the trees: therefore every tree which bringeth not forth good fruit is hewn down, and cast into the fire. 11 I indeed baptize you with water unto repentance: but he that cometh after me is mightier than I, whose shoes I am not worthy to bear: he shall baptize you with the Holy Ghost, and with fire: 12 Whose fan is in his hand, and he will throughly purge his floor, and gather his wheat into the garner; but he will burn up the chaff with un— quenchable fire.	1 The beginn— ing of the gospel of Jesus Christ, the Son of God; 2 As it is writ— ten in the pro— phets, Belhold, I send my messen— ger before thy face, which shall prepare thy way before thee. 3 The voice of one crying in the wilderness, Pre— pare ye the way of the Lord, make his paths stra— ight. 4 John did bap— tize in the wilder— ness, and preach the baptism of repentance for the remission of sins. 5 And there went out unto him all the land of Judæa, and they of Jerusalem, and were all baptized of him in the river of Jordan, confes— sing their sins. 6 And John was clothed with camel's hair, and with a girdle of a skin about his loins: and he did eat locusts and wild honey: 7 And preached saying, There cometh one mi— ghtier than I after me, the latchet of whose shoes I am not worthy to stoop down and Unloose. 8 Indeed have baptized you with water: but he shall baptize you with the Holy Ghost.	1 Now in the fifteenth year of the reign of Tiberius Cesar, Pontius Pilate being governor of Judæa and Herod being tetrarch of Galilee, and his brother Philip tetrarch of Ituræa and of the region of Trachonitis, and Lysanias the tetrarch of Abilene, 2 Annas and Caiaphas being the high priests, the word of God came unto John the son of Zacharias in the wilderness. 3 And he came into all the country about Jordan, preaching the baptism of repentance for the re— mission of sins; 4 As it is written in the book of the words of Esaias the prophet, saying, The voice of one crying in the wilderness, Prepare ye the way of the Lord, make his paths straight. 5 Every valley shall be filled, and every mountain and hill shall be brought low; and the crooked shall be made straight, and the rough ways shall be made smooth; 6 And all flesh shall see the salvation of God. 7 Then said he to the multitude that came forth to be baptized of him, O generation of vipers, who hath warned you to flee from the wrath to come? 8 Bring forth therefore fruits worthy of re —pentance, and begin not to say within yourselves, We have Abraham to our father: for I say unto you, That God is able of these stones to raise up a children unto Abraham. 9 And now also the axe is laid unto the root of the trees: every tree therefore which bringeth not forth good fruit is hewn down, and cast into the fire. 10 And the people asked him, saying, What shall we do then? 11 He answereth and saith unto them, He that hath two coats, let him impart to him that hath none; and he that hath meat, let him do likewise. 12 Then came also publicans to be baptized, and said unto him, master, what shall we do? 13 And he said unto them, Exact no more than that which is appointed you. 14 And the soldiers likewise demanded of him, saying, and what shall we do? And he said unto them, Do violence to no man, neither accuse any falsely; and be content with your wages. 15 And as the people were in expectation, and all men mused in their hearts of John, whether he were the Christ, or not; 16 John answered, saying unto them all, I indeed baptize you with water; but one mightier than I cometh, the latchet of whose shoes I am not worthy to unloose: he shall baptize you with the Holy Ghost and with fire: 17 Whose fan is in his hand, and he will throughly purge his floor, and will gather the wheat into his garner; but the chaff he will burn with fire unquenchable. 18 And many other things in his exhortation preached he unto the people.

[ 93 ] മശീഹ ക്ഷണത്തിൽ തന്റെ രാജ്യസ്ഥാപനത്തിന്നായി വരുന്നതിന്നു
മുമ്പെ എലീയാവിൻ ശക്തിയോടെ അവന്ന് വഴി നന്നാക്കുന്ന ഘോഷകൻ
മുന്നടക്കേണം എന്നു യശായയും (൪൦, ൩–൫) മലാക്യയും (൩, ൧) പ്രവചിച്ചി
രുന്നു. അപ്രകാരം യോഹനാൻ യൎദ്ദൻതാഴ്വരയിൽ ഇരിക്കുന്ന യഹൂദാകാട്ടിൽ
ഉദിച്ചപ്പോൾ, തന്നെ കേൾ്ക്കുന്നവൎക്കു മരുഭൂമിയിൽ കൎത്താവിൻ വഴിയെ യത്ന
മാക്കുന്ന ശബ്ദവും തന്നെ കാണുന്നവൎക്കു കത്തി പ്രകാശിക്കുന്ന വിളക്കും
ആയി മുൽപുക്കു പുതുകാലത്തെ ഘോഷിച്ചറിയിച്ചു. അത് ഒരു ശബ്ബത്താ
ണ്ടു തന്നെ എന്നു സിദ്ധാന്തം.

നജീർ വൃത്തിക്കു തക്കവണ്ണം അവൻ വാനപ്രസ്ഥനെപോലെ വളൎന്നു
കാട്ടിൽ കിട്ടുന്ന തേനും തുള്ളനും ഭുജിച്ചും രോമംകൊണ്ടു ചമെച്ച വസ്ത്രം ഉടുത്തും
കൊണ്ടു വാക്കിനാലും ഭാവത്താലും ലോകവൈരാഗ്യത്തേയും അനുതാപത്തേ
യും പ്രസംഗിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. രണ്ടാമത് അവൻ പ്രവാചകനായും
വിളങ്ങി. പൂൎവ്വന്മാരെ പോലെ ദേവരാജ്യം സമീപിച്ചു എന്നു മാത്രമല്ല മശീഹ
ഉണ്ടു എന്നു ദേവാത്മമൂലം അറിഞ്ഞും അറിയിച്ചം അവനെ ചൂണ്ടി കാട്ടുവാ
നും തനിക്കു കല്പന വന്നു. മൂന്നാമത് അവൻ സ്നാപകനായവൻ. പാളയം
എല്ലാം അശുദ്ധം, ദേവജാതി മുഴുവനും മശീഹെക്ക് അയോഗ്യം, ഗുരുജനങ്ങൾ
വിശേഷാൽ സൎപ്പങ്ങൾ അത്രെ, ആകയാൽ ഇസ്രയേലിൽ കൂടുവാനുള്ള പര
ദേശി കുളിക്കുന്നതു പോലേയും വല്ല പുലയാൽ തീണ്ടി പോയവർ കുളിച്ചിട്ടു
സഭയിൽ കൂടുന്നതു പോലേയും (൩. മോ. ൧൫) പുതുനിയമത്തിൽ ചേരേണ്ടു
ന്നവൎക്കു മുറ്റും ഒരു സ്നാനം വേണം എന്നത് അവൻറെ അഭിപ്രായം.
യോഹനാൻ പാപങ്ങളെ വെവ്വേറെ ഏറ്റുപറയിച്ചു (മത്താ. ൩, ൬) എന്നു
തോന്നുന്നില്ല, പാപം നിമിത്തമുള്ള ദുഃഖത്തോടു കൂടെ സ്നാനത്തെ ഏല്ക്കുന്നതു
തന്നെ പാപസ്വീകാരത്തിന്നു മതിയായിരുന്നു. ഈ സ്നാനം അനുതാപത്തി
ന്നും (മത്താ. ൩, ൧൧) പാപമോചനത്തിന്നും (മാൎക്ക. ലൂക്ക.) ഉള്ളത് എങ്ങിനെ
എന്നാൽ അനുതപിച്ചാൽ മശീഹയാൽ വരേണ്ടുന്ന പാപക്ഷമെക്കു സ്നാനം
അച്ചാരം ആകുന്നു (അപോ. ൧൯, ൪).

ഇപ്രകാരം എലീയാ എന്ന പോലെ യഹോവെക്കു വേണ്ടി വേവാൻ
തുടങ്ങിയപ്പോൾ ജനങ്ങൾ ഭ്രമിച്ചനുസരിച്ചു യൎദ്ദൻതീരത്തു കൂടി വന്നു. സാ
ധുക്കളോട് അവൻ പ്രസംഗിച്ചതു കരുണ സഹോദരസ്നേഹം നേരും ന്യായ
വും കൈവിട്ടതിലേക്കു തിരിച്ചു ചേരേണം (ലൂക്ക. ൩, ൧൧–൧൪). അബ്രഹാം
ബീജത്തിൽ ആശ്രയിച്ചിട്ടു, വരുംകോപത്തിങ്കൽ ഭയപ്പെടാതെ വെറുതെ
സ്നാനം ഏല്പാൻ വന്നവരെ അവൻ സൎപ്പകുലം എന്നു ശാസിച്ചു പുറജാതി
കളിൽനിന്നും ദേവപുത്രർ ഉണ്ടായി വരുമെന്നും ഉദ്ദേശിച്ചു പറഞ്ഞു. ജനപ്ര
സാദത്തിന്നായി കൂടിവന്ന പരീശന്മാരേയും അവരിൽ അസൂയ ഭാവിച്ചു
പിൻചെന്നിട്ടുള്ള ചദൂക്യരേയും കണ്ടാറെ മരങ്ങളുടെ ചുവട്ടിന്നു കോടാലി
വെച്ചു കിടക്കുന്നു എന്നു വിളിച്ചു കപടഭക്തിക്കാരെ ഭയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

പിന്നെ മണിയും പതിരും ഇടകലൎന്നു നില്ക്കുന്ന കൂട്ടം എല്ലാം നോക്കു
മ്പോൾ ഇതു വേൎത്തിരിപ്പാൻ കളത്തിന്റെ കത്താവിനത്രെ അവകാശം, അ
വനെ സേവിപ്പാൻ കൂടെ ഞാൻ പാത്രമല്ലാതവണ്ണം അവൻ എന്നെക്കാളും [ 94 ] വീൎയ്യമുള്ളവൻ, അവൻ ചിലരെ വിശുദ്ധാത്മാവിലും ചിലരെ അഗ്നിയിലും
മുഴക്കും, ആത്മസ്നാനം നിരസിക്കുന്നവൎക്കു അഗ്നിസ്നാനം ഉള്ളിലും പുറമെ
യും സംഭവിക്കും, ന്യായവിധിയുടെ അഗ്നി കൂടാതെ ആത്മാവ് ആക്കും ലഭി
ക്കയും ഇല്ല എന്നിങ്ങിനെയുള്ള അൎത്ഥങ്ങളെ പ്രവചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

§ 17.

THE BAPTISM OF JESUS.
യേശു സ്നാനം ഏറ്റതു.

MATT. III.	MARK I.	LUKE III.
13 Then cometh Jesus from Galilee to Jordan unto John, to be baptized of him. 14 But John forbad him, saying, I have need to be baptized of thee, and comest thou to me? 15 And Jesus answering said unto him, Suffer it to be so now: for thus it becometh us to ful— fil all righteousness. Then he suffered him. 16 And Jesus, when he was baptized, went up straightway out of the water: and, lo, the heavens were opened unto him, and he saw the Spirit of God descending like a dove, and lighting upon him: 17 And lo a voice from heaven, saying, This is my beloved Son, in whom I am well pleased.	9 And it came to pass in those days, that Jesus came from Nazareth of Galilee, and was baptized of John in Jordan. 10 And straightway com— ing up out of the water, he saw the heavens opened, and the Spirit like a dove descending upon him: 11 And there came a voice from heaven, say— ing, Thou art my beloved Son, in whom I am well pleased.	21 Now when all the peo— ple were baptized, it came to pass, that Jesus also be— ing baptized, and praying, the heaven was opened, 22 And the Holy Ghost descended in a bodily shape like a dove upon him, and a voice came from heaven, which said, Thou art my beloved Son; in thee I am well pleased. 23 And Jesus himself began to be about thirty years of age,...

അശുദ്ധരോടുള്ള നിത്യ സംസൎഗ്ഗത്താൽ യേശുവും അശുദ്ധനായി പോ
യി എന്നതു മോശധൎമ്മത്താൽ ജനിക്കുന്ന ഒർ അനുമാനം (൩ മോ ൧൫, ൫.
൧൦ff). പാപമല്ല ജനനം മുതൽ പാപികളോടുള്ള ഉറ്റ സംബന്ധം അത്രെ
യേശുവിന്റെ ദൂഷ്യം. അതിനാൽ അവൻ സർവ്വലോകത്തിന്നായ്ക്കൊണ്ടു
ബലിയാടായ്ചമഞ്ഞതല്ലാതെ സ്നാനത്തിന്നും കൂടെ പാത്രമായി. ശേഷം ഇസ്ര
യേലരെ പോലെ അവനും പിതാവിന്റെ വിളിയെ അനുസരിച്ചു സ്നാനത്തി
ന്നായി വന്നു. യോഹനാനോ പാപം ഏറ്റു പറഞ്ഞവരെ മനസ്സോടെയും
അനുതപിക്കാത്തവരെ മനസ്സല്ലാതെയും എങ്ങിനെ എങ്കിലും വരുന്നവരെ
ഒക്കെയും സ്നാനം കഴിച്ചതിന്റെ ശേഷം യേശുവിൽ മാത്രം പാപം കാണാ
യ്കയാൽ വളരെ ക്ലേശിച്ചു നീ എന്നെ കഴുകേണ്ടിയവനല്ലോ എന്നു നിനെ
ച്ചു വിരോധിച്ചു (മത്ത.). എങ്കിലും യേശു ഇപ്രകാരം സകല നീതിയേയും
നിവൃത്തിക്കേണം എന്നു ചൊല്ലി അവനെ സമ്മതിപ്പിച്ചു പാപികളുടെ കൂട്ട
ത്തിൽ ചേൎന്നു താണു പുഴയിൽ മുഴുകുകയും ചെയ്തു.

ഞാൻ അവനെ അറിഞ്ഞില്ല എന്നു സ്നാപകൻ പിന്നേതിൽ രണ്ടുവട്ടം
ശിഷ്യരുടെ മുമ്പാകെ പറഞ്ഞതും (യോ. ൧, ൩൧–൩൩), നിന്നാൽ എനിക്കു
സ്ഥാനപ്പെടുവാൻ ആവശ്യം എന്നു സ്നാനം ഏല്പിക്കുന്നേരം ചൊല്ലിയതും
തമ്മിൽ ഒക്കുന്നതു എങ്ങിനെ എന്നു സംശയിപ്പാൻ ഇട ഉണ്ടു. മുന്നറിഞ്ഞി
ട്ടല്ലയോ പാത്രാപാത്രത്വംകൊണ്ടു ഭാഷിപ്പാൻ സംഗതി വന്നുള്ളു. അത് [ 95 ] എങ്ങിനെ എന്നാൽ: യോഹനാൻ യേശുവിന്റെ ബാല്യകഥയേയും മറ്റും കേ
ട്ട ഇവൻ മശീഹ എന്ന് ഒരു സമയം ഊഹിച്ചെങ്കിലും ഇരുവർ മുഖാമുഖമായി
തമ്മിൽ കണ്ടറിയാതെ സ്നാനദിവസംവരെക്ക് കേവലം വേറിട്ടു പാൎത്തിരുന്നു.
യോഹനാൻ ഇസ്രയേലിന്നു വെളിവാകേണ്ടും നാൾവരെ കാടുകളിൽ വസി
ച്ചിരുന്നു എന്നുണ്ടല്ലോ (ലൂക്ക. ൧, ൮൦). എന്നാൽ സ്നാനത്തിന്നായി ഒരുങ്ങി
യവർ തങ്ങളുടെ പാപങ്ങളെ ഏറ്റു പറഞ്ഞിട്ടു തന്നെ സ്നാനപ്പെട്ടു എന്നു
കേൾക്കുന്നു (മത്ത. മാ.). ൟ ആചാരത്തിന്ന് ഒത്തവണ്ണം യേശുവും കൂടെ
ഒരു വിധമായ പാപസ്വീകാരത്തോടു കൂടെ സ്നാപകനോട് അണഞ്ഞായിരി
ക്കും. അതായതു സ്വന്തപാപം ഇല്ലായ്കയാൽ ലോകപാപം എന്ന വൻഭാരം
ചുമന്നു ദുഃഖിച്ചുകൊണ്ടു പാപത്തിൻ അവസ്ഥ ഇന്നതെന്നു സൎവ്വവംശ
ത്തിൻ പേരിൽ അപൂൎവ്വ രീതിയായി അറിയിച്ചെന്നു തോന്നുന്നു. ആശ്ചൎയ്യ
മുള്ള ൟ പാപസ്വീകാരത്തെ കേൾക്കയും യേശുവിൻ വിശുദ്ധ മുഖഭാവാദി
കളെ കാൺ്കയും ചെയ്ത നിമിഷത്തിൽ തന്നെ ഇവനേ മശീഹ എന്നു സ്നാ
പകന്നു ഊഹിപ്പാൻ ഇട വന്നു. ആകയാൽ ഈ വിശുദ്ധനെ സ്നാനപ്പെടു
ത്തുവാൻ മടിച്ചു നിന്നാൽ എനിക്കു സ്നാനം ഉണ്ടാവാൻ ആവശ്യം എന്നും
മറ്റും പറഞ്ഞതു. എങ്കിലും മശീഹയെ കുറിച്ചുള്ള പൂൎണ്ണ നിശ്ചയം അവന്നു
വന്നതു സ്നാനത്തിൽ പിന്നെ ഉണ്ടായ സ്വൎഗ്ഗീയ അടയാളവും ശബ്ദവും
കൊണ്ടത്രെ.

മേഘങ്ങൾ വേൎവ്വിട്ടു വാനം തുറന്നതും, ദേവാത്മാവ് ശരീരസ്വരൂപമാ
യിട്ടു ശുദ്ധപരമാൎത്ഥതെക്കു കുറിയാകുന്ന പ്രാവു പോലെ യേശുവിന്മേൽ ഇറ
ങ്ങിവന്നു പാൎത്തതും (യോ.), നീ (“ഇവൻ” —മത്ത.) എന്റെ പ്രിയപുത്രൻ,
നിന്നിൽ ഞാൻ പ്രസാദിച്ചു എന്ന ദിവ്യശബ്ദം കേൾപിച്ചതും, ഈ മൂന്നു
ലക്ഷണവും ജനസംഘത്തിന്നല്ല മശീഹെക്കും അവന്റെ ഘോഷകനും
വേണ്ടി അത്രെ ഉണ്ടായ്വന്നതു. അന്നു മുതൽ യോഹനാൻ ഇവൻ ദേവപു
ത്രൻ എന്നു സാക്ഷ്യം പറഞ്ഞു (യോ. ൧, ൩൪). യേശുവും മശീഹവേലെ
ക്കായി ഉത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന ആത്മാവിന്റെ വശത്തിൽ ആയ്നടന്നു (ലൂക്ക. ൪, ൧).

§ 18.

THE TEMPTATION OF JESUS.
യേശുവിന്റെ പരീക്ഷ.

MATT. IV.	MARK I.	LUKE IV.
1 Then was Jesus led up of the spirit into the wilderness to be tempted of the devil. 2 And when he had fasted forty days and forty nights, he was afterward an hungred. 3 And when the tempter came to him, he said, If thou be the Son of God, com— mand that these stones be made bread.	12 And imme— diately the spi— rit dri— veth him into the wil—derness.	1 And Jesus being full of the Holy Ghost returned from Jordan, and was led by the Spirit into the wilderness, 2 Being forty days tempted of the devil. And in those days he did eat nothing: and when they were ended, he afterward hungered. 3 And the devil said unto him, If thou be the Son of God, command this stone that it be made bread.

[ 96 ]

Matt. IV.	Mark I.	Luke IV.
4 But he answered and said, it is writ— ten, Man shall not live by bread alone, but by every word that proceedeth out of the mouth of God. 5 Then the devil taketh him up into the holy city, and setteth him on a pinnacle of the temple, 6 And saith unto him, If thou be the Son of God, cast thyself down: for it is written, He shall give his angels charge concerning thee: and in their hands they shall bear thee up, lest at any time thou dash thy foot against a stone. 7 Jesus said unto him, It is written again, Thou shalt not tempt the Lord thy God. 8 Again, the devil taketh him up into an exceeding high mountain, and sheweth him all the kingdoms of the world, and the glory of them; 9 And saith unto him, All these things will I give thee, if thou wilt fall down and Worship me. 10 Then saith Jesus unto him, Get thee hence, Satan: for it is written, Thou shalt Worship the Lord thy God, and him only shalt thou serve. 11 Then the devil leaveth him, and, be— hold, angels came and ministered unto him.	13 And he was there in the wil— derness forty days, tempt— ed of Satan; andwas with thewild beasts: and the angels mini— stered unto him.	4 And Jesus answered him, saying, It is written, That man shall not live by bread alone, but by every word of God. 5 And the devil, taking him up into an high mountain, shewed unto him all the kingdoms of the world in a moment of time. 6 And the devil said unto him, all this power will I give thee, and the glory of them; for that is delivered unto me; and to whom— soever I will I give it. 7 If thou therefore wilt worship me, all shall be thine. 8 And Jesus answered and said unto him, Get thee behind me, Satan: for it is written, Thou shalt worship the Lord Thy God, and him only shalt thou serve. 9 And he brought him to Jerusalem, and set him on a pinnacle of the temple, and said unto him, If thou be the Son of God, cast thyself down from hence: 10 For it is written, He shall give his angels charge over thee, to keep thee: 11 And in their hands they shall bear thee up, lest at any time thou dash thy foot against a stone. 12 And Jesus answering said unto him, It is said, Thou shalt not tempt the Lord thy God. 13 And when the devil had ended all the temptation, he departed from him for a season.

ഇപ്രകാരം യേശുവിന്നു മശീഹാഭിഷേകം ഉണ്ടായ ഉടനെ വിശുദ്ധാ
ത്മാവ് അവനെ മരുഭൂമിയിൽ ആക്കി. അവിടെ അവൻ ഇസ്രയേലിന്റെ
൪൦ യാത്രാവൎഷങ്ങൾ്ക്കും മോശ എലീയാ എന്നവരുടെ നോമ്പിന്നും നിവൃത്തി
വരുത്തി ൪൦ ദിവസം ഒന്നും ഭക്ഷിക്കാതെ മൃഗങ്ങളോടുകൂടെ ഇരുന്നു (മാൎക്ക.)
പിശാചിന്റെ പരീക്ഷകളേയും ഏറ്റുകൊണ്ടു വസിച്ചു (ലൂക്ക.). ഒന്നാം ആ
ദാമെ വഞ്ചിച്ചവൻ രണ്ടാമനാൽ തനിക്കു വരേണ്ടുന്ന തോല്വിയെ ഊഹിക്കാ
തെ ഇരുന്നില്ലപോൽ. അതുകൊണ്ട് അവൻ തന്നാൽ ആകുന്നടത്തോളം
മശീഹയെ വിരോധിച്ചു തൽക്രിയെക്കു ഭംഗം വരുത്തുവാൻ നോക്കി. യേശു
പാപം കൂടാതവണ്ണം സകലത്തിലും നമ്മപോലെ പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടവനും
(എബ്ര. ൪, ൧൫) പല ഇഛ്ശകളോടും ഭയങ്ങളോടും പൊരുതുന്നവനും വചന
വാളെ ധരിക്കുന്ന വിശ്വാസം കൊണ്ടത്രെ ജയിക്കുന്നവനും എന്നുള്ളതു പ്രസി
ദ്ധമായ്വരേണ്ടതു (എബ്ര. ൫, ൮). ഗഥ്ശമനയിലും ഗൊല്കഥയിലും ഭയത്താ
ലേ പരീക്ഷ; യഹൂദാമരുഭൂമിയിൽവെച്ചു മൂന്നു വിധമുള്ള അഭിലാഷങ്ങളാൽ
അത്രെ (൧ യോഹ. ൨, ൧൬). ദേവരാജ്യത്തെ സ്ഥാപിപ്പാനായി ദേവാത്മാവ്
ഒരു വഴിയെ കാട്ടുമ്പോൾ ലോകത്തിൽ വ്യാപരിക്കുന്ന ദുരാത്മാവ് വേറെ വഴി
കളെ കാണിച്ചു മശീഹയെ വശീകരിപ്പാൻ അദ്ധ്വാനിച്ചു.

ആയ്ത് എങ്ങിനെ സംഭവിച്ചു എന്നു നിശ്ചയിച്ചുകൂടാ. സാത്താൻ വല്ല
വേഷവും ധരിച്ചു സംസാരിച്ചിട്ടോ പക്ഷെ പരീക്ഷകളെ എല്ലാം യേശു
വിന്റെ ഉള്ളത്തിൽ മാത്രം തോന്നിച്ചിട്ടോ അഥവാ (മത്ത. ൧൬, ൨൩ എന്ന
പോലെ) മനുഷ്യനെകൊണ്ടു പറയിച്ചിട്ടോ ഈ വക പലതും നിൎണ്ണയിപ്പാൻ
ധൈൎയ്യം പോരാ; യേശു ഒഴികെ സത്യവാന്മാർ ആരും ആ പരീക്ഷയുടെ [ 97 ] വിവരം കാണാതിരിക്കയാൽ അവൻ പിന്നേതിൽ തന്റെ ശിഷ്യന്മാരോട്
അല്പം മൂടിക്കൊണ്ടു ചുരുക്കി പറഞ്ഞതു നമുക്കു മതി എന്നു തോന്നേണം. നീ
ദേവപുത്രൻ എങ്കിൽ ഈ വിശപ്പ് എന്തിന്നു? കല്ലുകളെ അപ്പവും വനത്തെ
നാടും നാട്ടിനെ ഏദൻതോട്ടവും ദാരിദ്ര്യത്തെ ഐശ്വൎയ്യവുമാക്കി മാറ്റുന്നതു
മശീഹെക്കു വിഹിതമല്ലോ (യശ. ൩൫) എന്നു പരീക്ഷകന്റെ ഒരു വാക്കു ത
ന്നെ. ഇപ്രകാരമുള്ള ജഡവാഴ്ചയും ഭോഗസമൃദ്ധിയും ലോകർ ആഗ്രഹിക്കു
ന്നതിനെ യേശു ൫ മോ. ൮, ൩ എന്ന വാക്യത്താൽ ആക്ഷേപിച്ചു ദേവവായി
ലേ വചനത്താൽ അത്രെ ജീവിപ്പാൻ നിശ്ചയിച്ചു. എന്തോ, വാനത്തിൽനി
ന്ന് എന്ന പോലെ നീ ദേവാലയത്തിൽനിന്നു ചാടി യരുശലേമിൽ കടന്നാൽ
പ്രജകൾ എല്ലാം കാല്ക്കൽ വണങ്ങും; യഹോവാഭിഷിക്തന്നു ഒന്നിനാലും ഹാ
നി വരാതവണ്ണം ദൂതസേവ ഉണ്ടല്ലോ (സങ്കീ. ൯൧, ൧൧ഽ). എന്നതിന്നു നിൻ
ദൈവമായ യഹോവയെ പരീക്ഷിക്കരുത് (൫ മോ. ൬, ൧൬ ) എന്നുള്ള മൊഴി
പറഞ്ഞു, പടികൾ ഉള്ളേടം ചാട്ടം അരുതു, ദേവക്രമത്തിൽ നടക്ക നല്ലു എന്നു
വെച്ചു ലോകമാനത്തെ തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മൂന്നാമത്, സകല പൎവ്വതങ്ങളിലും ഉയ
ൎന്നു വരേണ്ടതു ചിയോൻമല തന്നെ അല്ലോ (യശ. ൨, ൨). അതിന്മേൽ
യേശുവെ നിറുത്തി സൎവ്വരാജ്യങ്ങളേയും സ്വാധീനത്തിൽ ആക്കുന്ന ദിഗ്ജ
യവും ചക്രവൎത്തിത്വവും കാട്ടി, ഇതൊക്കയും രക്ഷിപ്പാൻ മശീഹെക്ക് അവ
കാശമാകുന്നുവല്ലോ; “നീ എന്റെ പുത്രൻ' എന്നരുളിച്ചെയ്തവൻ അന്ന്
"എന്നോടു ചോദിക്ക എന്നാൽ ജാതികളെ ഉടമയായും ഭൂമിയുടെ അറ്റങ്ങളെ
അവകാശമായും തരാം” എന്നുകൂടെ കല്പിച്ചു പോൽ (സങ്കീ. ൨); ഇഹലോകപ്ര
ഭുവിന്നു അല്പം മാത്രം ഉപചാരം കാട്ടേണ്ടി വരും, സകലവും അവൻറ കൈവ
ശമല്ലോ (ലൂക്ക.) എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ യേശു ക്രുദ്ധിച്ചു നിൻ ദൈവമാകുന്ന
യഹോവയെ മാത്രം വന്ദിക്കയും സേവിക്കയും വേണം (൫ മോ. ൬, ൧൩) എന്ന
വാക്യത്തെ പിടിച്ചു പിതാവിൻ കയ്യിൽനിന്നല്ലാതെ സൎവ്വാധികാരവും വേ
ണ്ടാ എന്നുറെച്ചു പരീക്ഷകളെ നീക്കുകയും ചെയ്തു.

പിശാചിലും അവന്റെ രാജ്യത്തിലും ജയംകൊണ്ടശേഷം മൃഗസംസൎഗ്ഗ
വും തീൎന്നു ദേവദൂതന്മാർ അടുത്തു വന്നു കൊണ്ടാടി സേവിക്കയും ചെയ്തു.
പരീക്ഷകനോ ഒരു സമയത്തിന്ന് അവനെ വിട്ടുപോയതേ ഉള്ളു (ലൂ ക്ക.).
അനന്തരം യേശു യോഹനാൻ ഉള്ള സ്ഥലത്തേക്കു മടങ്ങി ചെന്നു (യോ.
൧, ൨൯).

§ 19.

CHRIST'S PLAY.
യേശുവിന്റെ ആലോചന.

യേശു യഹൂദരുടെ ജഡികമായ മശീഹകാംക്ഷപ്രകാരം അല്ല, ദൈവഹി
തപ്രകാരമേ മശീഹയായി വാഴുവാൻ നിശ്ചയിച്ചപ്പോൾ മരണപൎയ്യന്തം താ
ണല്ലാതെ ഉയൎന്നു വാഴുക ഇല്ല എന്നു കണ്ടു പിതാവിന്റെ അഭിപ്രായത്തെ
എല്ലാം ബോധിച്ചു സമ്മതിച്ചനുസരിക്കയും ചെയ്തു. [ 98 ] എന്നാൽ താൻ മശീഹ (അഭിഷിക്തൻ) എന്നതിനെ മനുഷ്യരുടെ ര
ക്ഷെക്കു വേണ്ടി വെളിപ്പെടുത്തേണ്ടിയത് എങ്കിലും യഹൂദരുടെ ഇടൎച്ചകൾ
നിമിത്തം പലപ്രകാരത്തിലും മൂടേണ്ടതും ആയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് അവൻ
ആരിലും തന്നെ ഏല്പിക്കാതെയും (യോ. ൨, ൨൪) വല്ല ഭൂതങ്ങൾ തന്നെ അ
റിയിച്ചാൽ അവരെ ശാസിച്ചും തന്നെ വാഴിപ്പാൻ ഭാവിച്ച യഹൂദരെ വിട്ട്
ഒളിച്ചുംകൊണ്ടു പാൎത്തു. എങ്കിലും ശമൎയ്യക്കാരത്തിയേയും അവളുടെ നാട്ടുകാ
രേയും അറിയിപ്പാൻ മടിച്ചില്ല (യോ. ൪), ശിഷ്യന്മാരേയും ആ നാമത്തെ ക്ര
മത്താലെ ഗ്രഹിപ്പിച്ചു. മരണശിക്ഷ വരും എന്നു കണ്ട നേരമേ മഹാലോകർ
മുഖാന്തരം താൻ മശീഹ എന്നു സ്പഷ്ടമായി പറകയും ചെയ്തു.

അധികം രസിച്ച നാമം മനുഷ്യപുത്രൻ എന്നുള്ളതു. ആയ്തു ദാനിയേൽ
മശീഹയെ കുറിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടും (൭, ൧൩) യഹൂദരിൽ അധികം നടപ്പായ്വന്നി
ല്ല (യോ. ൧൨, ൩൪). അവർ മശീഹ ദേവപുത്രൻ എന്ന പറഞ്ഞിരിക്കേ
യേശു മാനുഷഭാവമുള്ളവൻ എന്നു കാട്ടുവാൻ അധികം ഇഛ്ശിച്ചു (മത്ത. ൮,
൨൦; ൧൨, ൩൨; ൨൬, ൨൪; യോ. ൧൯, ൫), മനുഷ്യരോടു ബലക്ഷയങ്ങളിലും
കഷ്ടമരണങ്ങളിലും കൂറ്റായ്മ ഭാവിപ്പാൻ രസിച്ചു. പിന്നെ ആ നാമം രണ്ടാം
ആദാം എന്നതിനോടും ഒത്തു വരുന്നു (യോ. ൩, ൧൩). താൻ മനുഷ്യപുത്ര
നാകകൊണ്ടു മനുഷ്യജാതിക്കു ന്യായംവിധിപ്പാൻ അധികാരം കൂടെ പ്രാപി
ച്ചു എന്നുള്ള അൎത്ഥം ദാനിയേലിൻ പ്രവാചകത്താലും ജനിക്കുന്നു (മത്ത.
൨൬, ൬൪; യോ. ൫, ൨൭).

ദേവാനുസരണം തന്നെ സൎവ്വ പ്രമാണം എന്നു ബോധിക്കയാൽ
താൻ ക്രൂശിലേ മരണപൎയ്യന്തം നിത്യം അനുസരണം പഠിച്ചതേ ഉള്ളു (ഫില.
൨, ൮; എബ്ര. ൫, ൮). മനുഷ്യപുത്രനാകകൊണ്ടു ശുദ്ധമനുഷ്യൎക്കു കല്പിച്ച
ആദിന്യായം മാത്രമല്ല (മത്ത. ൧൯, ൮) പാപികളിൽ വിധിച്ച ദേവകല്പനയും
അനുസരിക്കേണ്ടിവന്നു. ആയ്തു ഒന്നാമതു ഗോത്രപിതാക്കന്മാരുടെ ന്യായം
(യോ. ൭, ൨൩), രണ്ടാമത് ഇസ്രയേലിൽ വ്യവസ്ഥയായ്ക്കല്പിച്ച മോശധൎമ്മം
(മാൎക്ക. ൧൦, ൧൯; മത്ത. ൧൫, ൪), മൂന്നാമതു പ്രവാചകവിധികൾ (മത്ത.
൫, ൧൭). അതു കൂടാതെ കഴിയുന്നേടത്തോളം മാനുഷകല്പനയേയും അനുസരി
ച്ചു; അതിൽ ഒന്നു മൂപ്പന്മാരുടെ വെപ്പുകൾ (മത്ത. ൨൩, ൨f: ൨൩), രണ്ടാമത്
ഇസ്രയേലിലുള്ള വിസ്താരസഭ (മത്ത. ൫, ൨൨), മൂന്നാമതു രോമരുടെ രാജാധി
കാരം (മത്ത. ൨൨, ൨൧; യോ. ൧൯, ൧൧).

ഇങ്ങിനെ ൭ വിധത്തിലും അനുസരണം ശീലിച്ചവൻ എങ്കിലും തനിക്കു
ദാസത്വം തന്നെ അല്ല ദാസന്റെ ഛായ മാത്രമേ ഉള്ളു. ദിവ്യസ്വാതന്ത്ര്യ
ത്തെ പ്രമാണികൾ്ക്കും പിലാതനും മുമ്പാകെ വാക്കിനാലും മൌനത്താലും കാ
ണിച്ചു; സ്വതന്ത്രനായിട്ടത്രെ ശബ്ബത്തെ കൊണ്ടാടി (മത്ത. ൧൨, ൮), ദേവാ
ലയപ്പണിക്കായി പണം കൊടുത്തു (മത്ത. ൧൭, ൨൬.), താൻ മനുഷ്യൎക്കല്ല പി
താവിന്നു മാത്രം അധീനൻ എന്നു കാട്ടുകയും ചെയ്തു. അതുകൊണ്ടു മഹാ
ചാൎയ്യന്മാൎക്കും തന്റെ പ്രവാചകാധികാരത്തെ കുറിച്ച കണക്കു ബോധിപ്പി
ച്ചില്ല (മത്ത. ൨൧, ൨൭), വൈദികരെ പാരമ്പൎയ്യന്യായം നിമിത്തം ആക്ഷേപി
ച്ചു (മത്ത. ൧൫, ൩. ൬; മാൎക്ക. ൭, ൧൩), ഗലീലവാഴിയെ രണ്ടുവട്ടം അനുസ [ 99 ] രിക്കാതെ ഇരുന്നു (ലൂക്ക. ൧൩, ൩൨; ൨൩, ൯), പിലാതനെ പാപത്തെ ഓൎപ്പി
ച്ചു സത്യരാജാവായി എതിരിട്ടു, എല്ലാ സമയത്തും ദിവ്യധൎമ്മത്തിന്റെ അക്ഷ
രത്തേയും ഭാവത്തെയും ഇസ്രയേലിൽ ഉണ്ടായ മുങ്കുറികളേയും ഊനം വരാ
തവണ്ണം പ്രവാചകരാജാചാൎയ്യസ്വരൂപനായി നിവൃത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
(മത്ത. ൨൬, ൫൪).

ഈ നിവൃത്തിക്കായി താൻ മരിച്ചുയിൎത്തെഴുനീല്ക്കെണം എന്നു ബോധി
ച്ചതല്ലാതെ (യോ. ൩, ൧൪; ൧൨, ൨൪) ദേവാലയം നശിക്കെണം എന്നും
(യോ. ൨, ൧൯; ൪, ൨൧ff.), പിതാവ് തനിക്കു യോഗ്യയായ സഭയെ വേൾ്പിക്കും
എന്നും (മത്ത. ൨൨, ൨), താൻ ഏകനല്ല ജാതികളിൽനിന്നും ചേരുന്ന കൂട്ട
ത്തോടും കൂടെ പിതൃസന്നിധിയിൽ മടങ്ങി ചേരും എന്നും അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു
ദിവസേന അനുസരണത്തേയും വിശ്വാസത്തേയും പുതുക്കി പിതാവിൻ
ഉപദേശപ്രകാരം ഉറ്റു കേട്ടും കണ്ടും കൊണ്ടു ഓരോരോ നാളിലേ പണികളെ
തീൎത്തു പിതാവിന്റെ ഹൃദയം മനുഷ്യൎക്കു വെളിപ്പെടുത്തി കൊടുക്കയും ചെയ്തു.

§ 20.

THE MIRACLES OF CHRIST.
യേശുവിന്റെ അത്ഭുതങ്ങൾ.

ലോകത്തിന്നു വിശ്വാസം ജനിക്കേണ്ടതിന്നു യേശു അതിശയങ്ങളെ ചെ
യ്തുകൊണ്ടു തന്റെ തേജസ്സു വെളിപ്പെടുത്തി (യോ. ൨, ൧൧). അതിന്നു ശ
ക്തികൾ എന്നും അടയാളങ്ങൾ എന്നും പേരുകൾ ഉണ്ടു (അപോ. ൨, ൨൨;
മാൎക്ക. ൬, ൧൪ “ശക്തികൾ അവനിൽ വ്യാപരിക്കുന്നു”). അതിശയം എന്നത് ഒ
രു വിധമായ പുതു സൃഷ്ടി തന്നെ. ഭൂമിയിൽനിന്ന് ഒന്നാമതു സസ്യാദികൾ
മുളെച്ച നാളിൽ അവ അത്ഭുതം തന്നെ. സസ്യാദികൾ മാത്രം ഇരിക്കുമ്പോൾ മൃ
ഗങ്ങൾ ഉണ്ടായ്വന്നതും ഒർ അത്ഭുതം തന്നെ. മൃഗങ്ങൾ്ക്കു മനുഷ്യന്റെ സൃഷ്ടി
അത്ഭുതം തന്നെ. സത്യഭ്രഷ്ടരായ മനുഷ്യരിൽനിന്ന് ഒരു സത്യവാനും മോഹ
മൂലമായി ജനിച്ചവരിൽ ഒരു കന്യാകുമാരനും ഉദിച്ചതു അത്യത്ഭുതം. ഇങ്ങിനെ
യുള്ളവൻ വ്യാപരിക്കുന്നത് ഒക്കയും നല്ല ദൃഷ്ടി ഉള്ളവൎക്ക അതിശയമായി
തോന്നും. അവൻ ശേഷം മനുഷ്യൎക്കു സമനാവാൻ എത്ര ഉത്സാഹിച്ചാലും അ
വന്റെ സകല ക്രിയകളിലും ദിവ്യജീവന്റെ ശക്തികളെ അപൂൎവമായിട്ടു കാ
ണും. ഇപ്രകാരം യേശു തന്റെ ക്രിയകളെ കൊണ്ടു പിതാവിന്റെ ജീവസ
മൃദ്ധിയെ മാനുഷവേഷത്തിൽ തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തി ഇരിക്കുന്നു. എങ്കിലും
ആവശ്യമുള്ളവൎക്കു മാത്രം,—ദാഹവും വിശ്വാസവും ഒട്ടും ഇല്ലാത്ത ദിക്കിൽ അ
വൻ അതിശയങ്ങളെ ചെയ്യുമാറില്ല. കരുണാസത്യങ്ങൾ അവനിൽ പ്രത്യ
ക്ഷമായ്വന്നതു വിശ്വാസത്തിൽനിന്നു വിശ്വാസത്തിലേക്കത്രെ (രോ. ൧, ൧൬).

മനുഷ്യൻ ആദിയിൽ സൃഷ്ടികളുടെ കൎത്താവാകയാൽ യേശുവും അപ്രകാ
രം തന്നെ. കാറ്റോ വെള്ളമോ ഭൂതമോ അവനെ ഇളക്കുമാറില്ല; അവൻ വെ [ 100 ] ള്ളത്തിന്മീതെ നടന്നു, പെരുങ്കാറ്റടിക്കുന്ന പടകിൽ ഉറങ്ങി, കാറ്റിനെ ശാസി
ച്ചു തിരമാലകൾ്ക്കു സ്വാസ്ഥ്യം വരുത്തികൊണ്ടു താൻ സൃഷ്ടിയുടെ തലയായ
ആദാം എന്നു കാണിച്ചു. പാപത്താൽ മരണവും വ്യാധികളും നമ്മുടെ ജാ
തിയിൽ തട്ടി പരന്നു പൊങ്ങി വാണുകൊണ്ടിരിക്കേ യേശു പാപം ക്ഷമി
ച്ചാൽ പോരാ, ദീനം ശമിക്കുകയല്ലാതെ പാപവും ശമിച്ചുവോ എന്നു നിശ്ച
യം ഇല്ല (മത്ത. ൯, ൬). അതുകൊണ്ടു യേശു കുരുടു ചെവിടു മുടവു മുതലായ
ഊനങ്ങൾ ഉള്ളവരേയും (മത്ത. ൧൧, ൫) വാതം വാൎച്ച (മത്ത. ൯, ൨൦)
മഹോദരം (ലൂക്ക. ൧൪, ൨) മുതലായ ദീൎഘരോഗികളേയും വചനത്താലെ സൌ
ഖ്യമാക്കി, ജ്വരം പിടിച്ചവൎക്കു (മത്ത. ൮, ൧൪) ക്ഷണത്തിൽ ദിവ്യസ്വാസ്ഥ്യം
നല്കി, മരണം അടുത്ത കുഷ്ഠരോഗികളേയും (മത്ത. ൮, ൨) ശുദ്ധരാക്കി, അപ
സ്മാരം ചന്ദ്രബാധ ഭ്രാന്ത് മുതലായ മനോവ്യാധികൾ്ക്കും ഭേദം വരുത്തി (മത്ത.
൪. ൨൪), ദുരാത്മാക്കളായ പല പ്രേതപിശാചങ്ങളേയും ഉറഞ്ഞവരിൽനിന്നു
പുറത്താക്കി (മത്ത. ൮, ൧൬), ഇപ്രകാരം പല ദേഹിദേഹാവസ്ഥകൾ്ക്കും ശു
ദ്ധ മനുഷ്യാത്മാവ് തന്നെ പ്രഭു എന്നും താൻ സകല മരണങ്ങളിൽനിന്നും
രക്ഷിക്കുന്നവൻ എന്നും കാണിച്ചു. ഭോജ്യങ്ങളുടെ കുറവു തനിക്കു കുറവല്ല;
വേണ്ടുകിൽ വെള്ളത്തെ പെട്ടന്നു രസമാക്കുവാനും, ആയിരങ്ങൾ്ക്കു അപ്പ
ങ്ങളെ പകുത്തു തൃപ്തി വരുത്തുവാനും, രാഭോജനത്തിൽ തന്നെത്താൻ ശിഷ്യന്മാ
ൎക്കു ആത്മഭോജ്യമാക്കി കൊടുപ്പാനും ഒരുങ്ങി കാണുന്നു. വേണ്ടുമ്പോൾ മത്സ്യ
ങ്ങളെ കൂട്ടമായി പിടിപ്പിച്ചും (ലൂക്ക. ൫; യോ ൨൧) നാണ്യത്തോടു കൂടിയ മീ
നിനെ ചൂണ്ടലിൽ കടിപ്പിച്ചും കൊടുത്തതിനാൽ (മത്ത. ൧൭) ഭൂചക്രത്തിൽ
പറ്റിയ ശാപവും ദാരിദ്ര്യബാധയും മാറ്റുവാൻ താൻ ആൾ ആകുന്നു എ
ന്നു കാട്ടി , ഇസ്രായേലിന്റെ ഉണക്കത്തിന്നു ദൃഷ്ടാന്തമായിട്ടു അത്തിവൃക്ഷ
ത്തെ ശപിച്ചതിനാലോ താൻ ലോകത്തിന്നു ന്യായം വിധിക്കുന്നവൻ എന്നും,
ശയ്യമേൽ കിടക്കുന്ന കുട്ടിയേയും, അമ്മ പുറത്തു കൊണ്ടു പോകുന്ന ബാല്യക്കാ
രനേയും, ൪ ദിവസം കുഴിച്ചിട്ട് അലിവാനടുത്ത ലാജരേയും ഇങ്ങനെ ചത്ത
വർ മൂവരേയും ജീവിച്ചെഴുനീല്പിച്ചതിനാൽ താൻ പുനരുത്ഥാനസ്വരൂപൻ
എന്നും വെളിപ്പെടുത്തി.

ഇവയും മറ്റും പലതും ചെയ്തതു ആശ്രിതന്മാരെ സഹായിപ്പാനത്രെ.
അപൂൎവ്വങ്ങളെ വെറുതെ കാണ്കയിലുള്ള ഇഛ്ശയെ അവൻ ശാസിച്ചു (യോ.
൪. ൪൮). രാജവിനോദത്തിനും ജനകുക്ഷിക്കും പൂൎത്തി വരുത്തുവാൻ ഒർ അ
ത്ഭുതം ചെയ്തിട്ടുമില്ല. യഹൂദർ ആകാശത്തിൽ കാണേണ്ടുന്നോർ അതിശയ
ത്തെ പലപ്പോഴും നിൎബ്ബന്ധിച്ചു ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ ചൊടിച്ചു യോ
നാവിൻ അടയാളത്താൽ തന്റെ മരണത്തേയും മറയേയും മറതിയേയും മാ
ത്രം ഉദ്ദേശിച്ചു പറഞ്ഞു. അവന്റെ ശിഷ്യന്മാൎക്കോ യേശുവിന്റെ പുനരു
ത്ഥാനമേ അവന്റെ സകല അതിശയങ്ങളുടെ മൂലവും ശിഖരവുമായി ഉറെ
ച്ചിരിക്കുന്നു (൧ കൊ. ൧൫). അതു ലോകത്തിന്നറിഞ്ഞു കൂടാ (യോ. ൧൪, ൧൯). [ 101 ] § 21.

THE PARABLES OF CHRIST.

യേശുവിന്റെ ഉപമകൾ.

ലോക വെളിച്ചമായവൻ ഇരിട്ടിൽ ഉള്ളവരുടെ ബുദ്ധിയെ പ്രകാശിപ്പി
ക്കേണ്ടതിന്നു ക്രിയയാലും വചനത്താലും ഉപദേശിച്ചു നടന്നു. ഉപദേശവി
ധങ്ങൾ പലതും ആകുന്നു. ശിഷ്യന്മാരല്ലാത്തവരോടും ശത്രുക്കളോടും പ്രസംഗ
മായല്ല സംഭാഷണമായിട്ടത്രെ പറയുന്നു. അതിന്റെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങൾ യോഹ
നാൻ സുവിശേഷത്തിൽ അധികം കാണുന്നു. ചെവികൊടുക്കുന്നവരോടും
ഉപദേശിക്കേണ്ടതിന്നു സുഭാഷിതം ഉപമ പ്രസംഗം ഈ മൂന്നു വിധങ്ങളെ
പ്രയോഗിച്ചു പറയും. സുഭാഷിതത്തിന്റെ സ്വരൂപം പൎവ്വതപ്രസംഗ
ത്തിന്റെ ആരംഭത്തിലും മറ്റും കാണാം. ഉറ്റചങ്ങാതികളോടു പറയുന്നതു
പ്രസംഗവിധത്തിൽ ആകുന്നു. പുറത്തു നിന്നുകൊണ്ടു ദുഃഖേന കേൾ്ക്കുന്നവ
രോടു പരമാൎത്ഥത്തെ അല്പം മൂടിവെച്ചു ഉപമകളായിട്ടു പറഞ്ഞു (മാൎക്ക ൪, ൧൧).
ആ ഉപമകളുടെ സാരാംശം ആകുന്നതു ദേവരാജ്യത്തിന്റെ സ്വരൂപം തന്നെ.
സ്നാപകൻ അറിയിച്ച പ്രകാരം യേശുവും സ്വൎഗ്ഗരാജ്യം സമീപിച്ചു വന്നു
എന്നറിയിച്ചു (മത്താ. ൪, ൧൭) ശിഷ്യന്മാരെ ഈ രാജ്യത്തിൽ ചേൎക്കുമ്പോൾ,
(മത്താ. ൧൮, ൧)മശീഹായുടെ രാജ്യം ഇന്ന പ്രകാരം ആകും എന്നു യഹൂദൎക്ക്
നന്നായി ബോധിക്കായ്ക‌യാൽ യേശു മൂന്നു വിധമുള്ള ഉപമകളാൽ അതിന്റെ
അവസ്ഥയെ കാണിച്ചു കൊടുത്തു. ആ മൂന്നു ഏവ എന്നാൽ ൧.) ദേവരാജ്യ
ത്തിന്റെ സ്വരൂപ വ്യാപനാദികളെ വൎണ്ണിക്കുന്ന ഉപമകൾ ൨.) ദേവ
രാജ്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായ മനസ്സലിവിനെ വൎണ്ണിക്കുന്ന ഉപ
മകൾ ൩.) ദേവരാജ്യത്തിന്നു തികവടിയെ വരുത്തുന്ന ന്യായവിധിയെ
വൎണ്ണിക്കുന്ന ഉപമകൾ. ഇവറ്റെ ചുരുക്കി വ്യാഖ്യാനിക്കാം.

I.

Parables illustrating the Development of the Kingdom of God.

ദേവരാജ്യത്തിന്റെ സ്വരൂപവ്യാപനാദികളെ വൎണ്ണിക്കുന്ന ഉപമകൾ.

§ 22.

THE SOWER.

വിതെക്കുന്നവന്റെ ഉപമ.

1. The Parable

MATT. XIII. 1.The same day went Jesus out of the house, and sat by the sea side.	MARK IV. 1 And he began again to teach by the sea side: and there was gathered unto	LUKE VIII. 4 And when much people were gathered

[ 102 ]

Matt. XIII. 2 And Great multitudes were gathered together unto him, so that he went into a ship, and sat; and the whole multitude stood on the shore. 3 And he spake many things unto them in parables, saying, Behold, a sower went forth to sow; 4 And when he sowed, some seeds fell by the way side, and the fowls came and devoured them up: 5 Some fell upon stony places, where they had not much earth: and forthwith they sprung up, be- cause they had no deepness of earth: 6 and when the sun was up, they were scorched; and because they had no root, they withered away. 7 And some fell among thorns; and the thorns sprung up, and choked them: 8 But other fell into good ground, and brought forth fruit, some an hundredfold, some sixty-fold, some thirtyfold. 9 Who hath ears to hear, let him hear.	Mark IV. him a great multitude, so that he entered into a ship, and sat in the sea; and the whole multitude was by the sea on the land 2 And he taught them many things by parables, and said unto them in his doctrine, 3 Hearken; Behold, there went out a sower to sow: 4 And it came to pass, as he sowed, some fell by the way side, and the fowls of the air came and devoured it up. 5 And some fell on stony ground, where it had not much earth; and im- mediately it sprung up, because it had no depth of earth: 6 but when the sun was up, it was scorched; and because it had no root, it withered away. 7 And some fell among thorns, and the thorns grew up, and choked it, and it yielded no fruit. 8 And other fell on good ground, and did yield fruit that sprang up and increased; and brought forth, some thirty, and some sixty, and some an hundred. 9 And he said unto them, He that hath ears to hear, let him hear.	Luke VIII. together, and were come to him out of every city, he spake by a parable: 5 A sower went out to sow his seed: and as he sowed, some fell by the way side; and it was trodden down, and the fowls of the air devoured it. 6 And some fell up- on a rock; and as soon as it was sprung up, it withered away, because it lacked moisture. 7 And some fell among thorns; and the thorns sprang up with it, and choked it. 8 And other fell on good ground, and sprang up, and bare fruit an hundredfold. And when he had said these things, he cried, He that hath ears to hear, let him hear.

2. Its interpretation.

MATT. XIII. 18 Hear ye therefore the para- ble of t he sower. 19 When any one heareth the word of the kingdom, and under- standeth it not, then cometh the wicked one, and catcheth away that which was sown in his heart. This is he which received seed by the way side. 20 but he that received the seed into stony places, the same is he that heareth the word, and anon with joy receiveth it; 21 Yet hath he not root in him- self, but dereth for a while; for when tribulation or persecution ariseth because of the word, by and by he is offended. 22 He also that received seed among the thorns is he that hear- eth the word; and the care of this world, and the deceitfulness of riches, choke the word, and he becometh unfruitful. 23 But he that received seed into the good ground is he that heareth the word, and understandeth it; which also beareth fruit, and bringeth forth, some an hundred fold, some sixty, some thirty.	MARK IV. 14 The sower soweth the word. 15 And these are they by the way side, where the word is sown; but when they have heard, Satan cometh immediately, and taketh away the word that was sown in their hearts. 16 And these are they likewise which are sown on stony ground; who, when they have heard the word, immediately receive it with gladness; 17 And have no root in themslves, and so endure but for a time; after- ward, when affliction or persecu- tion ariseth for the word's sake, immediately they are offended. 18 And these are they which are sown among thorns; such as hear the word, 19 And the cares of this world, and the deceitfulness of riches, and the lusts of other things entering in, choke the word, and it become- eth unfruitful. 20 And these are they which are sown on good ground; such as hear the word, and receive it, and bring forth fruit, some thirtyfold, some sixty, and some an hundred.	LUKE VIII. 11 Now the parable is this: The seed is the word of God. 12 Those by the way side are they that hear; then cometh the devil, and taketh away the word out of their hearts, lest they should be- lieve and be saved. 13 They on the rock are they, which, when they hear, receive the word with joy; and these have no root, which for a while believe, and in time of temptation fall away. 14 And that which fell among thorns are they, which, when they have heard, go forth, and are choked with cares and riches and pleasures of this life, and bring no fruit to per- fection. 15 But that on the good ground are they, which in an honest and good heart,, having heard the word, keep it, and bring forth fruit with patience.

[ 103 ] സൎവ്വ മനുഷ്യജാതിയും ദൈവത്തിന്റെ വയലാകുന്നു. വചനം ആകുന്ന
വിത്തു ക്രമത്താലെ എവിടെയും വീഴുന്നു. അനുഭവത്തിൽ ഭേദം കാണുന്നതോ
നിലത്തിന്റെ ഗുണദോഷപ്രകാരമത്രെ. അതിൽ വഴി ആകുന്നത് അജ്ഞാനി
ത്വം, പാറനിലം യഹൂദമതം, പ്രപഞ്ചവിചാരം എന്ന മുള്ളുള്ളത് ഇസ്ലാം, ന
ല്ലനിലം ക്രിസ്തീയത്വം എന്ന് ഒരു വിധേന പറയാം. പിന്നെ ക്രിസ്തുസഭയുടെ
അകത്തും ആ ൪ ഭേദങ്ങൾ ഉണ്ടു. ദുൎവ്വിചാരസംഘം നിത്യം നടന്നു ചവിട്ടുകകൊ
ണ്ടു സത്യത്തിന്റെ വിത്ത് ഒന്നും മുളയാത്ത ഹൃദയങ്ങളും, ക്ഷണത്തിൽ വിശ്വ
സിച്ചും പ്രശംസിച്ചും ഉള്ളം മാറായ്കയാൽ ഉടനെ ദ്രോഹിച്ചും പോകുന്ന ആത്മാ
ക്കളും, പ്രപഞ്ചമോഹങ്ങൾ നന്ന വേരൂന്നി സത്യത്തോടുകൂടെ വളരുന്ന നെ
ഞ്ചുകളും പേർക്രിസ്ത്യാനരിലും ഉണ്ടു. എന്നിട്ടും ദൈവത്തിന്ന് അനുഭവം ഉണ്ടു,
വചനം കേട്ടു സൂക്ഷിക്കുന്നവരിൽ തന്നെ. അനുഭവത്തിൽ ൩൦, ൬൦, ൧൦൦എ
ന്നിങ്ങിനെ ഭേദങ്ങൾ കാണുന്നത് അവരവർ കേട്ട വചനത്തെ ഉള്ളിൽ ക
രുതി പ്രയോഗിക്കുന്നതിന്നു തക്കവണ്ണം അത്രെ. ഇപ്രകാരം തെരിഞ്ഞെടുത്ത
ഹൃദയങ്ങൾ ആകുന്ന ഒരു വിള ദൈവത്തിന്ന് അനുഭോഗമായ്വരുന്നു നിശ്ചയം.

§ 23.

THE TARES AMONG THE WHEAT.

കളകളുടെ ഉപമ.

1. The Parable.

24 Another parable put he forth unto them, saying, The kingdom of heaven is likened unto a man which sowed good seed in his field: 25 But while men slept, his enemy came and sowed tares among the wheat, and went his way. 26 But when the blade was sprung up, and brought forth fruit, then appeared the tares also. 27 So then servants of the householder came and said unto him, Sir, didst not thou sow good seed in thy field? from whence then hath it tares?	28 He said unto them, An enemy hath done this. The servants said unto him, Wilt thou then that we go and gather them up? 29 But he said, Nay; lest while ye gather up the tares, ye root up also the wheat with them. 30 Let both grow together I will say to the reapers, Gather ye together first the tares, and bind them in bundles to burn them: but gather the wheat into my barn.

2. Its interpretation.

MATT. XIII. 36 Then Jesus sent the multitude away, and went into the house: and his disciples came unto him, saying, Declare unto us the parable of the tares of the field. 37 He answered and said unto them, He that soweth the good seed is the Son of man; 38 The field is the world; the good seed are the children of the kingdom; but the tares are the children of the wicked one; 39 The enemy that sowed them is the devil; the harvest is the end of the world; and the reapers are the angels.	40 As therefore the tares are gathered and burned in the fire; so shall it be in the end of this world. 41. The Son of man shall send forth his angels, and they shall gather our of his kingdom all things that offend, and them which do ini- quity; 42 And shall cast them into a furnace of fire: there shall be wailing and gnashing of teeth. 43 Then shall the righteous shine forth as the sun in the kingdom of their Father. Who hath ears to hear, let him hear.

കോതമ്പിന്റെ ഇടയിൽ വിതെച്ചിരിക്കുന്ന കളകളുടെ ഉപമയാൽ കാ
ണിച്ചിരിക്കുന്നതു: ആകാത്ത നിലം മാത്രമല്ല ദുഷ്ടന്റെ രാജ്യവും ദേവരാ
ജ്യത്തിന്നു മുടക്കം വരുത്തുന്നു എന്നത്രെ. സ്വൎഗ്ഗീയ കൃഷിക്കാരനെ പോലെ [ 104 ] തമോഗുണിയായ മറ്റൊരുവനും വിതെക്കുന്നുണ്ടു. അവന്റെ പണി ഇരിട്ടിൽ
നടക്കുന്നു. സദ്വചനം ആകുന്ന കോതമ്പത്തിനോട് ഏകദേശം സമമായി തോ
ന്നുന്ന നായ്ക്കല്ലകളെ അവൻ വിതെക്കുന്നു. ആയ്ത് എന്തെന്നാൽ സഭയിൽ
ഉപദേശത്തേയും നടപ്പിനേയും വഷളാക്കുന്ന ഇടൎച്ചകളും അധൎമ്മങ്ങളും (൧൩,
൪൧) തന്നെ. ഇവ കോതമ്പനിലത്തിൽ മുച്ചൂടും നിറഞ്ഞു രാജ്യപുത്രന്മാൎക്ക്
ഇടം പോരാതെ ആക്കി വെക്കുന്നു. രാജസേവകർ പേടിച്ചു നിലത്തിന്നു ശു
ദ്ധിയും ശത്രുവിന്നു ശിക്ഷയും ആഗ്രഹിച്ചു കളകളെ പറിച്ചെടുപ്പാൻ നോക്കു
ന്നതു കൎത്താവ് സമ്മതിക്കാതെ ഇരിക്കുന്നു. തിരുസഭയിലേ മേധാവികളും
ചിലപ്പോൾ ഗുണദോഷങ്ങളെ തിരിച്ചറിയാതെ ദേവദാസരെ പിശാച് പു
ത്രർ എന്നെണ്ണി ഹിംസിച്ചും കൊന്നും പോകും എന്നും, ശുദ്ധി ഏറിയ ഉപദേ
ശങ്ങളെ ശപിച്ചു കളകയും ചെയ്യും എന്നും അറിഞ്ഞു, കളകളും കൂടെ വൎദ്ധിച്ചാ
ലും കുറവില്ല, ശുദ്ധവചനത്തിന്റെ വിളയും നശിക്കാതെ മൂപ്പെത്തും എന്നു
നിശ്ചയിച്ചു, കൊയ്ത്തോളം പൊറുത്തു കൊള്ളെണം എന്നു കല്പിച്ചു. വിശേഷി
ച്ചു രണ്ടും ഇപ്പോൾ നന്നായി വേൎവ്വിടുന്നില്ല: നല്ല ഹൃദയത്തിലും അല്പം കള
യും ദുഷ്ടനിൽ അസാരം സത്യവും ഉണ്ടാകും. അതുകൊണ്ടു കള്ള പ്രവാചക
ന്മാൎക്കു പണ്ടു വിധിച്ച മരണശിക്ഷ പുതു നിയമത്തിൽ പറ്റുകയില്ല. തെ
റ്റുന്നവനെ വഴിക്കാക്കുക (യാക്ക. ൫, ൧൬), തെറ്റിക്കുന്നവനെ ആക്ഷേ
പിച്ചു ശാസിക്ക ( ൧ തിമ. ൪, ൧൬), കള്ള സുവിശേഷം ചമെക്കുന്നവനെ സ
ഭയിൽനിന്നു നീക്കുക (ഗല. ൧, ൯), രാജകല്പനയെ ലംഘിക്കുന്നവനെ വി
സ്തരിച്ചു ശിക്ഷിക്ക (രോ. ൧൩, ൪), കൊല്ലുന്നവനെ കൊല്ലുക (മത്ത. ൨൬,
൫൨), ഇങ്ങിനെ എല്ലാം ചെയ്യുന്നതല്ലാതെ ശേഷം ന്യായവിധി എല്ലാം ദൈ
വത്തിൽ ഭരമേല്പിക്കണം. അവൻ ഗുണദോഷങ്ങളെ സൂക്ഷ്മമായി വേൎത്തി
രിക്കും കാലം വരും. അന്നു നീതിമാന്മാർ സൂൎയ്യനെ പോലെ വിളങ്ങും, ദുഷ്ട
ന്മാർ നരകാഗ്നിക്ക് ഇരയാകും.

§ 24.

THE RIPENING GRAIN.

മെല്ലേ വിളയുന്ന വിത്തു.

MARK IV.

26 And he said, So is the kingdom of God, as if a man should cast seed into the ground; 27 And should sleep and rise night and day, and the seed should spring and grow up, he knoweth not how.	28 For the earth bringeth forth fruit of herself; first the blade, then the ear, after that the full corn in the ear. 29 But when the fruit is brought forth, im- mediately he putteth in the sickle, because the harvest is come.

ദേവരാജ്യത്തിന്റെ വളൎച്ച (മാ. ൪, ൨൬—൨൯) കാലക്രമേണ അ
ത്രെ നടക്കുന്നു. വിതെച്ചതിന്റെ ശേഷം സാവധാനമായി നോക്കി കൊള്ളു
മ്പോൾ മുമ്പെ പച്ച പുല്ലും പിന്നെ കതിരും കതിരിൽ മണിയും മണിക്കു മൂ
പ്പം വന്നു കൂടും. ആകയാൽ ക്ഷമയോടെ കാത്തുകൊണ്ടു ആത്മവളൎച്ചയിലും
ബാലൻ, യുവാ, പുരുഷൻ, വൃദ്ധൻ, ഈ പ്രായഭേദങ്ങളെ എല്ലാം ദേവഹി
തം എന്നറിഞ്ഞു മാനിക്കേണം. [ 105 ] § 25.

THE MUSTARD-SEED.

കടുകിന്മണി.

MATT. XIII. 31 Another parable put he forth unto them, saying, The kingdom of heaven is like to a grain of mustard-seed, which a man took, and sowed in his field: 32 Which indeed is the least of all seeds: but when it is grown, it is the greatest among herbs, and becometh a tree, so that the birds of the air come and lodge in the branches thereof.	MARK IV. 30 And he said, whereounto shall we liken the kingdom of God? or with what comparison shall we compare it? 31 It is like a grain of mustard-seed, which, when it is sown in the earth, is less than all the seeds that be in the earth: 32 But when it is sown, it groweth up, and becometh greater than all herbs, and shooteth out great branches; so that the fowls of the air may lodge under the shadow of it.	LUKE XIII. 18 Then said he, Unto what is the kingdom of God like? and whereunto shall I resemble it? 19 It is like a grain of mustard-seed, which a man took, and cast into his garden; and it grew, and waxed a great tree; and the fowls of the air lodged in the branches of it.

ദേവരാജ്യത്തിന്റെ പരപ്പു കടുകുമണിയാൽ കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. യേ
ശുവിന്റെ ഒന്നാം വരവു കടുകുമണിയോളം ചെറുതും അരിഷ്ടമായതും, അതിൽ
നിന്നുത്ഭവിച്ച ദേവരാജ്യം ലോകം മുഴുവനും പരന്നും ഉയൎന്നുംകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
അപ്രകാരം തന്നെ ഒരുത്തന്റെ നെഞ്ചിൽ മറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഒരു വചന
മണി മുളെക്കുമ്പോൾ ജീവവൃക്ഷത്തോളം വളൎന്നു പോരുവാൻ സംഗതി വരും.
അതുപോലെ ലുഥരിന്റെ കാലത്ത് ഉളവായ സഭാഗുണീകരണം, തിരുവെ
ഴുത്തുകളെ പരത്തേണ്ടതിന്നു സ്ഥാപിച്ചിട്ടുള്ള ഓരോ വേദസംഘങ്ങൾ, പുറജാ
തികളിൽ എങ്ങും സുവിശേഷഘോഷണത്തെ നടത്തി പോരുന്ന മിശ്ശൻ
സംഘങ്ങൾ ഇത്യാദികളെ ആലോചിച്ചു നോക്കിയാൽ, നിജദേവക്രിയയായി
രിക്കുന്നതിന്റെ ഉത്ഭവം മിക്കവാറും ചെറുതും മാനുഷദൃഷ്ടിക്കു ഹീനമായതും,
വളൎച്ചയും സമാപ്തിയും അത്ര തേജോമയമായതും എന്ന് അറിയാം.

§ 26.

THE LEAVEN.

പുളിച്ച മാവു.

MATT. XIII. 33 Another parable spake he unto them; The kingdom of heaven is like unto leaven, which a woman took, and hid in three mea- sures of meal, till the whole was leavened.	LUKE XIII. 20 And again he said, whereunto shall I liken the kingdom of God? 21 It is like leaven, which a woman took and hid in three measures of meal, till the whole was leavened.

ദേവരാജ്യത്തിലേ ജയശക്തി പുളിച്ചമാവിൽ കാണാം. യേശുവിന്റെ
ജീവൻ ഒട്ടേടം പ്രാകൃതമനുഷ്യനിൽ ചേന്നാൽ അവനെ പുളിപ്പിച്ചു പോരും.
ൟ പുതുക്കം ആദ്യം മനക്കാമ്പിൽ എത്രയോ രഹസ്യവും സാവധാനവുമായി നട
ന്നാലും അതിന്റെ അത്ഭുതഫലങ്ങൾ ഒടുക്കം അകമ്പുറം കാണായിവരാതിരിക്ക
യില്ല. ഈ ജയശക്തിയിൽ ആശ്രയിച്ചു ലോകത്തെ പുളിപ്പിപ്പാൻ തുനിയുന്ന
സ്ത്രീ സഭ തന്നെ. ക്രിസ്തജീവൻ എത്തിയ ഉടനെ ദേശാചാരങ്ങളും കുഡുംബ
കാൎയ്യാദികളും രാജ്യവ്യവസ്ഥയും സകലവും ഒരു വിധമായി മാറി പോകുമല്ലോ. [ 106 ] § 27.

THE HIDDEN TREASURE AND THE PEARL OF GREAT PRICE.

നിലത്തിൽ ഒളിച്ച നിധിയും വിലയേറിയ മുത്തും.

MATT. XIII

44 Again the kingdom of heaven is like unto treasure hid in a field; the which when a man hath found, he hideth, and for joy thereof goeth and selleth all that he hath, and buyeth that field.	45 Again, the kingdom of heaven is like unto a merchant man, seeking goodly pearls: 46 Who, when he had found one pearl of great price, went and sold all that he had, and bought it.

ഇപ്രകാരം ജാതികളേയും ദ്വീപുകളേയും പുളിപ്പിക്കുന്നത് എങ്കിലും ക്രി
സ്തീയത്വത്തിന്റെ സാരം ക്രിസ്ത്യാനൎക്കും മിക്കവാറും രഹസ്യമായൊരു
നിക്ഷേപമത്രെ. അതിനെ കണ്ടെത്തുന്നവൻ ധന്യൻ. ആയ്ത് ഒരു കൂലി
ക്കാരൻ കൊത്തുമ്പോൾ നിധി തടഞ്ഞു കണ്ടതു പോലെ. അവൻ ആ നില
ത്തെ വാങ്ങി നിധിയെ സുഖേന എടുക്കും പോൽ.

ചിലൎക്കു വിചാരിയാത സമയം കിട്ടുന്നതു, മറ്റവൎക്കു വളരെ അന്വേഷ
ണത്താലും പോരാട്ടത്താലും ലഭിക്കുന്നു. ലോകമാനം സൽഗുണം വിദ്യാസാരം
അഭ്യാസം മുതലായതു നല്ല മുത്തുകൾ തന്നെ. ആ വക വാങ്ങേണ്ടതിന്നു
ഓരോരോ സുഖഭോഗങ്ങളെ വിടുന്ന വ്യാപാരിഭാവം തന്നെ വേണ്ടു. ഇങ്ങിനെ
ചിലർ നല്ലതു തിരഞ്ഞു അദ്ധ്വാനിച്ചു പോരുമ്പോൾ അനുത്തമമായതു
ദേവകരുണയാലെ കിട്ടുമാറുണ്ടു.

§ 28.

THE NET.

വലയുടെ ഉപമ.

MATT. XIII.

47 Again the kingdom of heaven is like unto a net, that was cast into the sea, and gathered of every kind: 48 Which, when it was full, they drew to shore, and sat down, and gathered the good into vessels, but cast the bad away. 49 So shall it be at the end of the world: the angels shall come forth, and sever the wicked from among the just. 50 And shall cast them into the furnace of fire: there shall be wailing and gnashing of teeth.	51 Jesus saith unto them, Have ye understood all these things? They say unto him, Yea, Lord. 52 Then said he unto them, Therefore every scribe which is instructed unto the kingdom of heaven is like unto a man that is an hosehold- er, which bringeth forth out of his treasure things new and old. 53 And it came to pass, that when Jesus had finished these parables, he departed thence.

പിന്നെ കടലിലേ വല എന്നതു യുഗസമാപ്തികാലത്തു സൎവ്വലോകത്തേ
യും ഒരു വിധമായി അടക്കിവെച്ച സഭ അത്രെ. വല നിറഞ്ഞ ഉടനെ മീൻ
പിടിക്കാർ നല്ലതും ആകാത്തതും വേൎത്തിരിക്കുമ്പോലെ ദൈവം തനിക്കു കൊ
ള്ളാകുന്നവരേയും ആകാത്തവരേയും വേൎത്തിരിച്ചു സഭയുടെ വേലെക്കു തീൎപ്പു
വരുത്തും. ആകയാൽ സമാപ്തിക്കു മുമ്പെ കേട് അറ്റതും നിൎമ്മലവുമായ ഒരു
ദേവസഭ വല്ലപ്പൊഴെങ്കിലും ഇന്നിന്നേടത്തും ഇന്നിന്ന കൂറിലും പരിഷയിലും
ഉണ്ടെന്നു നിരൂപിച്ചു പോകരുതു. അവസാനം വരും വരേ സമ്മിശ്രസ്ഥി
തിയേ നിലനില്പു. [ 107 ] § 29.

THE SEVEN PARABLES IN MATTHEW XIII. VIEWED AS A WHOLE.

മത്താ. ൧൩ ലേ ഉപമകളെ ഏഴും ഒരുമിച്ചു നോക്കിയതു.

ഇങ്ങിനെ മത്തായിൽ പറഞ്ഞ ൭ ഉപമകൾ ദേവരാജ്യത്തിന്റെ സകല
അവസ്ഥകൾ്ക്കും പറ്റുന്നവ എങ്കിലും അവയെ ക്രമത്താലെ വെവ്വേറെ കാല
ഭേദത്തിന്നും പ്രത്യേകം കൊള്ളിക്കാം. ഒന്നാമതു വിതെക്കുന്ന കാലം, രണ്ടാമതു
അപോസ്തലരുടെ ശേഷം ജ്ഞാതാക്കൾ മുതലായവരുടെ ദുരുപദേശവിത,
മൂന്നാമതു സഭ കൈസർ മുതലായവരെ വശത്താക്കിയ കാലം, നാലാമതു
യുരോപവംശങ്ങൾ്ക്ക് എല്ലാം ക്രിസ്തരസം വന്നു പരന്നതു, അഞ്ചാമതു സത്യ
ക്രിസ്തീയത്വം പാപ്പാക്കൾ പരിഹാസക്കാർ മുതലായവരാൽ മറഞ്ഞു നിന്ന
കാലം, ആറാമതു ദേവസത്യത്തിന്നായി പുതു ദാഹവും അദ്ധ്വാനവും ഉണ്ടാ
കും കാലം, ഏഴാമത് അവസാനത്തിലേ ചേൎപ്പും വേൎത്തിരിപ്പും. ഇത്യാദി അ
ൎത്ഥങ്ങൾ പലതും പറഞ്ഞു കേൾ്ക്കുന്നു.

II.

Parables representing Mercy as the Foundation of the Kingdom of God.

ദേവരാജ്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായ മനസ്സലിവിനെ
വൎണ്ണിക്കുന്ന ഉപമകൾ.

§ 30.

THE GOOD SAMARITAN.

കനിവുള്ള ശമൎയ്യൻ.

LUKE X.

30 A certain man went down from Jerusalem to Jericho, and fell anong thieves, which stripped him of his raiment, and wounded him, and de- parted, leaving him half dead. 31 And by chance there came down a cenrtain priest that way: and when he saw him, he passed by on the other side. 32 And likewise a Levite, when he was at the place, came and looked on him, and passed by on the other side. 33 But a certain Samaritan, as he journeyed, came where he was: and when he saw him, he had compassion on him, 34 And went to him, and bound up his	wounds, pouring in oil and wine, and set him on his own beast, and brought him to an inn, and took care of him. 35 And on the morrow when he departed, he took out two pence, and gave them to the host, and said unto him, Take care of him; and what- soever thou spendest more, when I came again, I will repay thee. 36 Which now of these three, thinkest thou, was neighbour unto him that fell among the thieves? 37 And he said, He that shewed mercy on him. Then said Jesus unto him, Go, and do thou likewise.

കനിവുള്ള ശമൎയ്യന്റെ ഉപമയാൽ കൂട്ടുകാരൻ ഇന്നവൻ ആകുന്നു
എന്നു തെളിയുന്നു. ഭയവും ആഭിജാത്യവും വിചാരിച്ചു കടന്നു പോയ അ
ഹരോന്യനും ലേവ്യനും അല്ല, സഹായത്തിന്നു പണം വാങ്ങുന്ന വഴിയമ്പ
ലക്കാരനും അല്ല, തീണ്ടലുള്ളവൻ എങ്കിലും ഏതു ജാതിയോ മതമോ എന്നു
ചോദിക്കാതെ എല്ലാ മനുഷ്യനേയും ബന്ധു എന്ന് ഓൎത്തു മനസ്സാലും ക്രിയ [ 108 ] യാലും കരുണ കാട്ടിയവനത്രേ. ഇങ്ങിനെ ഉള്ള മനുഷ്യരഞ്ജന വിളങ്ങുന്നതു
യേശുവിൽ തന്നെ. അവനെ യഹുദർ വേദങ്കള്ളൻ എന്നും ശമൎയ്യൻ എന്നും
(യോ, ൮, ൪൮) ദുഷിച്ചും വെറുത്തിട്ടും, പാപബാധയാൽ അൎദ്ധപ്രാണമായ്ക്കി
ടന്ന മനുഷ്യജാതിയെ പുരോഹിതർ അല്ല അവൻ മാത്രം മനസ്സലിഞ്ഞു ക
ഷ്ടിച്ചു രക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങിനെ മനുഷ്യന്റെ കൂട്ടുകാരൻ മനുഷ്യപുത്ര
നും അവന്റെ അനുജന്മാരും അത്രെ.

§ 31.

THE GREAT SUPPER.

വലിയ വിരുന്നിന്റെ ഉപമ.

LUKE XIV.

16 A certain man made a great supper and bade many; 17 And sent his servant at supper time to say to them that were bidden, Come: for all things are now ready. 18 And they all with one consent began to make excuse. The first said unto him , I have bought a piece of ground, and I must needs go and see it; I pray thee have me excused. 19 And another said, I have bought five yoke of oxen, and I go to prove them; I pray thee have me excused. 20 And another said I have married a wife, and therefore I cannot come.	21 So that servant came and shewed his Lord these things. Then the master of the house being angry said to his servant, Go out quick- ly into the streets and lanes of the city, and bring in hither the poor, and the maimed, and the halt, and the blind. 22 And the servant said, Lord, it is done as thou hast commanded, and yet there is room. 23 And the lord said unto the servant , Go out into the highways and hedges, and compel them to come in, that my house may be filled. 24 For I say unto you, That none of those men which were bidden shall taste of my supper.

വലിയ വിരുന്നിന്റെ ഉപമയാൽ ലൂക്കാ (൧൪, ൧൬) മനസ്സലിവിനേ
യും, മത്തായി (൨൨, ൧) ന്യായവിധിയേയും വൎണ്ണിച്ചിരിക്കുന്നു. യഹോവ പ
ണ്ടു ക്ഷണിച്ചവർ മശീഹയുടെ കാലത്ത് ഒഴിച്ചൽ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ
കോപിച്ചു ദീനരെ ക്ഷണിപ്പാൻ ആളെ അയച്ചു. മനുഷ്യർ ഒഴിച്ചൽ പറയു
ന്നതു മൂന്നു വിധമായ പ്രപഞ്ചവിചാരത്താൽ അത്രെ: നിലം മുതലായ വസ്തു
വകകൾ വേണം, കാള മുതലായതു കൊണ്ടു സേവ കഴിപ്പിച്ചു അധികാരം നട
ത്തേണം, ഭാൎയ്യാദി ഭോഗങ്ങളേയും മനുഷ്യരുടെ സംസൎഗ്ഗത്തേയും അല്പം പോ
ലും വിടുവാൻ മനസ്സില്ല, ഈ വ്യൎത്ഥ വിചാരങ്ങൾ നിമിത്തം ദേവകരുണയെ
ഉപേക്ഷിച്ചാൽ അവൻ സാധുക്കളും ഊനമുള്ളവരും ആകുന്ന ചുങ്കക്കാരേയും
പാപികളേയും ക്ഷണിച്ചു, ധൎമ്മവേലിക്കു പുറത്തു ഉഴന്നു നടക്കുന്ന ശമൎയ്യ യവ
ന മ്ലേഛ്ശരേയും, ആകേ ആത്മദാരിദ്ര്യം പൂണ്ടു സ്വൎഗ്ഗരാജ്യത്തിന്റെ നന്മക
ളെ ആഗ്രഹിക്കുന്നവരെ ഒക്കയും അകത്തു വരുവാൻ നിൎബ്ബന്ധിക്കുന്നു. അതു
ഹേമത്താലെ അല്ല, വിനയം നിമിത്തം പ്രവേശിപ്പാൻ മടിക്കുന്നവരെ ആ
ശ്വസിപ്പിക്കുന്നതാൽ അത്രെ . ഇപ്രകാരം ലോകഭക്തർ പുറത്തിരിക്കേ ദേവ
ഭവനത്തിൽ വിരുന്നുകാർ ആവോളം നിറഞ്ഞു വരും. [ 109 ] § 32.

THE LOST SHEEP AND THE LOST PIECE OF SILVER.

നഷ്ടമായ ആടും കാണാതെ പോയ ദ്രഹ്മയും.

LUKE XV.

3 And he spake this parable unto them, saying, 4 What man of you, having an hundred sheep, if he lose one of them, doth not leave the ninety and nine in the wilderness, and go after that which is lost, until he find it? 5 And when he hath found it, he layeth it on his shoulders rejoicing. 6. And when he cometh home, he calleth to- gether his friends and neighbours, saying unto them, Rejoice with me; for I have found my sheep which was lost. 7 I say unto you, that likewise joy shall be	in heaven over one sinner that repenteth, more than over ninety and nine just persons, which need no repentance. 8 Either what women having ten pieces of silver, if she lose one piece, doth not light a candle, and sweep the house, and seek diligently till she find it? 9 And when she hath found it, she calleth her friends and her neighbours togother, say- ing, Rejoice with me; for I have found the piece which I had lost. 10 Likewise, I say unto you, there is joy in the presence of the angels of God over one sinner that repenteth.

ദീനരെ മാത്രമല്ല നഷ്ടരേയും രക്ഷിക്കുന്നതു ദേവകാരുണ്യം തന്നെ
എന്നു ൩ ഉപമകളാൽ കാട്ടിയതു (ലൂക്കാ. ൧൫). ഈ മൂന്നിലും വൎണ്ണിച്ച മന
സ്സലിവു ഒരു വിധം ഭ്രാന്തോളം മുഴുത്തു കാണുന്നു. ഇടയൻ ൯൯ ആടു വിട്ടു
അവറ്റിന്നും തനിക്കും ഹാനി വന്നാലും ഒന്നിനെ തിരയുന്നതു ലോകൎക്കു
ബുദ്ധിഭ്രമമായി തോന്നും. ഇതു ദൈവത്തിന്നും ദൂതന്മാൎക്കും ഉള്ള സ്ഥിരലക്ഷ
ണം താനും. എങ്ങിനെ എന്നാൽ സൃഷ്ടികളിൽ ഒന്ന് എങ്കിലും പൊയ്പോകുന്നതു
ദൈവത്തിന്ന് അസഹ്യമായ കുറവായി തോന്നുന്നു. നഷ്ടം തിരിഞ്ഞ ആട്ടിൽ
പ്രിയം ഭാവിക്കുന്നതല്ലാതെ ചേറ്റിൽ കിടക്കുന്ന പണത്തിൽ രാജസ്വരൂപ
ത്തേയും, വിടനായ മകനിൽ അഛ്ശന്റെ ബീജത്തേയും ഓൎത്തു കാണുന്നു. നാം
ദേവസന്തതിയല്ലോ. പണത്തെ അന്വേഷിക്കുന്ന സ്ത്രീ ദേവകരുണയുടെ
മാതിരിപ്രകാരം വ്യാപരിക്കുന്ന സഭ എന്നു തോന്നുന്നു.

§ 33.

THE PRODIGAL SON.

മുടിയനായ മകൻ.

LUKE XV.

11. And he said, A certain man had two sons; 12 And the younger of them said to his father, Father, give me the portion of goods that falleth to me. And he divided unto them his living. 13 And not many days after the younger son gathered all together and took his journey into a far country, and there wasted his substances with riotous living. 14 And when he had spent all, there arose a mighty famine in that land; and he began to be in want. 15 And he went and joined himself to a citizen of that country; and he sent him into his fields to feed swine. 16 And he would fain have filled his belly with the husks that the swine did eat; and no man gave unto him.	17 And when he came to himself, he said . How many hired servants of my father's have bread enough and to spare, and I perish with hunger! 18 I will arise and go to my father, and will say unto him. Father I have sinned against heaven, and before thee, 19 And am no more worthy to be called thy son: make me as one of thy hired servants. 20 And he arose, and came to his father. But when he was yet a great way off, his father saw him, and had compassion and ran, and fell on his neck, and kissed him. 21 And the son said unto him, Father, I have sinned against heaven, and in thy sight, and am no more worthy to be called thy son. 22 But the father said to his servants, Bring

[ 110 ] Luke XV.

forth the best robe, put it on him, and put a ring on his hand, and shoes on his feet: 23 And bring hither the fatted calf, and kill it; and let us eat, and be merry; 24 For this my son was dead, and is alive again; he was lost, and is found. And they began to be merry. 25 Now his elder son was in the field: and as he came and drew nigh to the house, he heard music and dancing. 26 And he called one of the servants, and asked what these things meant . 27 And he said unto him, Thy brother is come; and thy father hath killed the fatted calf, because he hath received him safe and sound.	28 And he was angry, and would not go in: therefore came his father out, and intreated him. 29 And he answering said to his father, Lo, these many years do I serve thee, neither trans- gressed I at any time thy commandment: and yet thou never never gavest me a kid, that I might make merry with my friends: 30 But as soon as this thy son was come, which hath devoured thy living with harlots, thou hast killed for him fatted calf. 31 And he said unto him, Son, thou art ever with me, and all that I have is thine. 32 It was meet that we should make merry, and be glad: for this thy brother was dead, and is alive again; and was lost, and is found.

മുടിയനായ പുത്രന്റെ ഉപമ സുവിശേഷത്തിന്റെ സാരാംശമായ്വിള
ങ്ങുന്നു. അവൻ ലോകം ആകൎഷിക്കയാൽ അഛ്ശനെ വിട്ടു ജഡമോഹത്തെ
സേവിച്ചു ദ്രവ്യങ്ങളെ നാനാവിധമാക്കിയ ശേഷം വിശന്നു പന്നിയോളം താ
ണനേരം ഉണൎന്നു “തങ്കലേക്കു തന്നെ വന്നു”. ബുദ്ധിയില്ലാത്ത സൃഷ്ടികളു
ടെ ഭാഗ്യാവസ്ഥയെ വിചാരിച്ചു ഇതിന്നു പോലും അയോഗ്യൻ എന്നു കണ്ടിട്ടും
അതിന്നായി പ്രാൎത്ഥിപ്പാൻ തുടങ്ങി. പാപം ഏറ്റു പറയുമ്മുമ്പെ അഛ്ശൻ എതി
രെ ഓടി മുകൎന്നു പുത്രൻ എന്നു കൈക്കൊള്ളുന്നു. നല്ല വസ്ത്രം ദൈവത്തോ
ടുള്ള നിരപ്പിനേയും (യശ. ൬൧, ൧൦), മോതിരം പിതൃനാമത്തിൽ വല്ലതും ചെ
യ്വാനുള്ള അധികാരത്തേയും, ചെരിപ്പുകൾ വരവിന്നും പോക്കിന്നും തന്റേടം
ഉള്ളതിനേയും കുറിക്കുന്നു. സദ്യ നടക്കുമ്പോൾ ജ്യേഷ്ഠൻ വന്നു അസൂയ ഭാ
വിക്കുന്നു. താൻ ഏറ്റം സന്തോഷം ഇല്ലാതെ കൎമ്മങ്ങളാൽ സേവിച്ചു പോ
ന്നവൻ ആകയാൽ ഈ ഘോഷം എല്ലാം തനിക്കു പ്രതികൂലം, അനുജനെ
സഹോദരൻ എന്നു കൈക്കൊൾ്വാനും മനസ്സു ചെല്ലുന്നില്ല; മുടിയനെ ചേൎക്ക
യാൽ അഛ്ശനും അപന്യായക്കാരൻ എന്നു തോന്നുന്നു. ഇതു യഹൂദർ പൌ
ലിലും പുറജാതികളിലും, മുമ്പന്മാർ എല്ലാവരും പിമ്പരിലും കാട്ടുന്ന ൟൎഷ്യാ
ഭാവം. അൎദ്ധമാത്സൎയ്യം കലൎന്നു ശാസിക്കുന്ന ജ്യേഷ്ഠന്മാരോടും ദൈവം സാമ
വാക്കത്രെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടു കരുണ കാട്ടുന്നു താനും.

§ 34.

THE PHARISEE AND THE PUBLICAN.

പറീശനും ചുങ്കക്കാരനും പ്രാൎത്ഥിച്ചതു.

LUKE XVIII.

9 And he spake this parable unto certain which trusted in themselves that they were righteous, and despised others: 10 Two men went up into the temple to pray; the one a Pharisee, and the other a publican. 11 The pharisee stood and prayed thus with himself, God, I thank thee, that I am not as other men are, extortioners, unjust, adulterers, or even as this publican.	12 I fast twice in the week, I give tithes of all that I possess. 13 And the publican, standing afar off, would not lift up so much as his eyes unto heaven, but smote upon his breast, saying, God be merciful to me a sinner. 14 I tell you, this man went down to his house justified rather than the other: for every one that exalteth himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted.

[ 111 ] പറീശനും ചുങ്കക്കാരനും പ്രാൎത്ഥിച്ചതിലും ( ലൂക്ക. ൧൮) ആ ജ്യേഷ്ഠാ
നുജന്മാരുടെ സ്വരൂപം കാണുന്നു. ഇതു പ്രാർത്ഥനയെ വൎണ്ണിക്കുന്ന ൩ ഉപ
മകളിൽ ഒന്നാമതു. പറീശൻ “തന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞതു” പ്രാർത്ഥനയല്ല ദേ
വസ്തുതിയുമല്ല, ആത്മപ്രശംസയും പരന്മാരുടെ അപമാനവും അത്രെ. ചുങ്ക
ക്കാരനോ ദേവാലയം നിമിത്തം വിറെച്ചും നാണിച്ചും പറീശനേയും മാനി
ച്ചും തന്നെ നിന്ദിച്ചുംകൊണ്ടു പ്രാൎത്ഥിച്ചതു സഫലമായി. അതുകൊ
ണ്ടു ഉപവാസാദികൎമ്മങ്ങൾക്കല്ല തന്റെ കുറ്റങ്ങളെ ഓൎക്കുന്ന പ്രാൎത്ഥനെക്ക
ത്രെ ദിവ്യപുണ്യം സംഭവിക്കുന്നു.

§ 35.

THE WIDOW AND THE JUDGE.

വിധവയും ന്യായാധിപനും.

LUKE XVIII.

1 And he spake a parable unto them to this end, that men ought always to pray, and not to faint; 2 Saying, There was in a city a judge, which feared not God, neither regarded man: 3 And there was a widow in that city; and she came unto him, saying, Avenge me of mine adversary. 4 And he would not for a while: but after- ward he said within himself, Though I fear not God, nor regard man;	5 Yet because this widow troubleth me, I will avenge her, lest by her continual coming she weary me. 6 And the Lord said, Hear what the unjust judge saith. 7 And shall not God avenge his own elect, which cry day and night unto him, though he bear long with them? 8 I tell you that he will avenge them speedily. Nevertheless when the Son of man cometh, shall he find faith on the earth?

ഇപ്രകാരം കരുണ ലഭിച്ചവർ തളരാതെ നിത്യപ്രാൎത്ഥനയാൽ അത്രെ ജയം
കൊള്ളുന്നപ്രകാരം ന്യായാധിപതിയുടെ ഉപമയാൽ തെളിയുന്നു (ലൂക്ക. ൧൮).
ആ കഠിനഹൃദയൻ മനസ്സലിവുള്ള ദൈവമത്രെ. ആയവൻ പലപ്പോഴും
കേളാത്തവനും ആരേയും വിചാരിയാത്ത തന്നിഷ്ടക്കാരനും ആയി തോന്നുന്നു
വല്ലോ. നന്ന ഞെരുങ്ങിയ വിധവ സഭ അത്രെ (യശ. ൫൪). അവളെ പീ
ഡിപ്പിക്കുന്ന പ്രതിയോഗി ഇഹലോകപ്രഭു തന്നെ. അവൾ രാപ്പകൽ അ
സഹ്യപ്പെടുത്തുന്നതു കൊണ്ടു “പക്ഷെ ഒടുവിൽ വന്നു എന്നെ മുഖത്തടിക്കും”
എന്നു ശങ്കിക്കുന്നതു പോലെ ദൈവം ദീൎഘക്ഷമയെ തീൎത്തു വേഗത്തിൽ ന്യാ
യം നടത്തി രക്ഷിക്കും. അപ്പോൾ ഭൂമിയിൽ വിശ്വാസം വരാതവണ്ണം സഭാ
യാചനകൾക്കു പൂൎണ്ണ നിവൃത്തി വരികയും ചെയ്യും (സങ്കീ. ൧൨൬, ൧).

§ 36.

THE IMPORTUNATE FRIEND.

പാതിരാവിൽ അപ്പം ചോദിച്ച ചങ്ങാതി.

LUKE XI.

5 And he said unto them, Which of you shall have a friend, and shall go unto him at mid- night, and say unto him, Friend, lend me three loaves: 6 For a friend of mine in his journey is come to me and I have nothing to set before him? 7 And he from within shall answer and say,	Trouble me not: the door is now shut, and my children are with me in bed; I cannot rise and give thee. 8 I say unto you, Though he will not rise and give him, because he is his friend, yet because of his importunity he will rise and give him as many as he needeth.

[ 112 ] പ്രാൎത്ഥനെക്കു നിൎല്ലജ്ജമായ പ്രാഗത്ഭ്യം വേണം എന്നതു പാതിരാ
വിൽ അപ്പം ചോദിച്ച ചങ്ങാതിയുടെ ഉപമയാൽ കാട്ടിയതു (ലൂക്കാ. ൧൧,
൫‌—൮). അവൻ ചോദിച്ചതു തനിക്കല്ല അതിഥിസൽകാരത്തിന്നായിട്ടത്രെ.
മറ്റവൻ മടിക്കുന്നതു കുട്ടികളുടെ സ്വസ്ഥനിദ്രെക്കു ഭംഗം വരരുത് എന്നുവെ
ച്ചിട്ടു തന്നെ. എന്നിട്ടും തോഴന്റെ നിൎല്ലജ്ജയാൽ നല്ലവണ്ണം ഉണൎന്നപ്പോൾ
കൊടുക്കാതെ കണ്ടിരിക്കയില്ല. അതുകൊണ്ടു ആവശ്യമുള്ള ഏതു കാലത്തും
ദൈവത്തെ ഉണൎത്തി മുട്ടിച്ചു ചോദിക്ക.

§ 37.

THE TWO DEBTORS.

രണ്ടു കടക്കാരുടെ ഉപമ.

LUKE VII.

40 And Jesus answering said unto him, Simon I have somewhat to say unto thee. And he saith, Master, say on. 41 There was a certain creditor which had two debtors; the one owed five hundred pence, and the other fifty.	42 And when they had nothing to pay, he frankly forgave them both. Tell me therefore, which of them will love him most? 43 Simon answered and said, I suppose that he, to whom he forgave most. And he said unto him, Thou hast rightly judged.

ദേവകരുണയെ അനുഭവിച്ചവരുടെ പ്രതിസ്നേഹം ൨ കടക്കാരുടെ
ഉപമയാൽ വിളങ്ങുന്നു (ലൂക്ക. ൭, ൪൧). അധികം ഇളെച്ചു കിട്ടിയവൻ അധി
കം സ്നേഹിക്കും. അതുകൊണ്ടു നിന്നിൽ സ്നേഹക്രിയകളെ അല്പം മാത്രം ക
ണ്ടാൽ പാപമോചനത്തെ വേണ്ടും പോലെ അന്വേഷിച്ചില്ല വേണ്ടും പോ
ലെ ലഭിച്ചതും ഇല്ല എന്നും, കിട്ടിയ പാപപരിഹാരവും ഏറെ ഫലിച്ചില്ല എ
ന്നും ഉള്ളതു സ്പഷ്ടം. പാപമോചനം മുന്നേ, പ്രതിസ്നേഹം പിന്നെ എന്നാ
കുന്നു കൃപാമാൎഗ്ഗത്തിന്റെ സൂക്ഷ്മം. ഞാൻ ചെയ്യുന്ന സ്നേഹക്രിയകൾ നി
മിത്തം എനിക്കു പാപമോചനം ഉണ്ടെന്നു ഒരുനാളും വരുന്നില്ല; പാപക്ഷമ
യും ദേവകരുണയും എനിക്കു സാക്ഷാൽ അനുഭവമായി വന്നു എന്നതിന്നു
ഈ സ്നേഹക്രിയകൾ നല്ലൊരു തെളിവാകുന്നു എന്നത്രെ.

§ 38.

THE UNJUST STEWARD.

അനീതിയുള്ള വീട്ടുവിചാരകൻ.

LUKE XVI.

1. And he said also unto his disciples, There was a certain rich man, which had a steward; and the same was accused unto him that he had wasted his goods. 2 And he called him, and said unto him, How is it that I hear this of thee? give an account of thy stewardship; for thou mayest be no longer steward. 3 Then the steward said within himself, What shall I do? for my lord taketh away from me the stewardship: I cannot dig; to beg I am ashamed. 4 I am resolved what to do, that when I am	put out of the stewardship, they may receive me into their houses. 5 So he called every one of his lord's debtors unto him, and said unto the first, How much owest thou unto my lord? 6 And he said, An hundred measures of oil. And he said unto him, Take thy bill, and sit down quickly, and write fifty. 7 Then said he to another, And how much owest thou? And he said, an hundred measures of wheat. And he said unto him, Take thy bill, and write fourscore. 8 And the Lord commended the unjust steward,

[ 113 ] Luke XVI.

because he had done wisely: for the children of this world are in their generation wiser then the children of light. 9 And I say unto you, Make to yourselves friends of the mammon of unrighteousness; that, when ye fail, they may receive you into everlasting habitations. 10 He that is faithful in that which is least	is faithful also in much: and he that is unjust in the least is unjust also in much. 11 If therefore ye have not been faithful in the unrighteous mammon, who will commit to your trust the true riches ? 12 And if ye have not been faithful in that which is another man's, who shall give you that which is your own?

കനിവിന്നാവശ്യമുള്ളവർ കനിവും കാട്ടേണം എന്നുള്ളതു ൩ ഉപമകളാൽ
തോന്നിക്കുന്നു. അനീതിയുള്ള കലവറക്കാരൻ (ലൂക്ക. ൧൬, ൧—൭) മന
സ്സലിവിന്റെ ഫലത്തിന്നു ദൃഷ്ടാന്തമത്രെ. അവൻ ചതിയനും, കടക്കാർ
അവന്റെ ചതിയിൽ കൂടുന്നവരും, യജമാനൻ അവന്റെ ബുദ്ധിയെ
സ്തുതിക്കുന്നവനും ആകയാൽ ഇവർ ഒക്കയും ഇഹലോകക്കാരായ്വിളങ്ങുന്നു.
എങ്കിലും വെളിച്ചമക്കൾ അവരുടെ ബുദ്ധിയെ ഗ്രഹിച്ചു തങ്ങളുടെ ജാതിക്കു
തക്കവണ്ണം പ്രയോഗിപ്പാൻ നോക്കെണം. മാമ്മോൻ എന്നതു ധനലാഭം. പ
ണം നല്ലവരുടെ കയ്യിലും ഒരുവക കള്ള ദേവനായി ചമകയാൽ അവർ അതി
നെ വെക്കാതെ നല്ലകാൎയ്യത്തിന്നായി ചെലവിടെണം; എങ്ങിനെ എന്നാൽ
ഈ അഴിയുന്നതുകൊണ്ടു കനിവു കാണിച്ചാൽ അഴിയുന്നതിന്നു പകര
മായി അഴിയാത്തതു നല്കുന്ന ചങ്ങാതിമാർ ലഭിക്കും. ഉപമയിലേ യജമാനൻ
മാമ്മോൻ അത്രെ (൧൩). മുതലുള്ളവൻ എല്ലാം മാമ്മോന്റെ കലവറക്കാരൻ.
സാക്ഷാൽ അഹങ്കാരാദികളെ ജനിപ്പിക്കുന്ന ധനത്തെ സ്നേഹത്തിന്നായി
ചെലവിട്ടാൽ നല്ലൊരു സ്വാമിദ്രോഹം തന്നെ. അതിനാൽ ദരിദ്രനായി പോ
കും എന്നു നിരൂപിക്കരുതു; കരുണെക്കായി മുടിയനായി പോയാലും ദേവരാജ്യ
ത്തിൽ കുറവില്ല. പണകാൎയ്യത്തിൽ ദൈവത്തിന്നു വിശ്വസ്തനല്ലാത്തവനോ
തനിക്കു വിധിച്ച നിത്യമുതലിനെ ഒരു നാളും അടക്കുകയില്ല.

§ 39.

THE RICH MAN AND LAZARUS.

ധനവാനും ലാജരിനും സംഭവിച്ചതു.

LUKE XVI.

19 There was a certain rich man, which was clothed in purple and fine linen, and fared sumptuously every day: 20 And there was a certain beggar named Lazarus, which was laid at his gate, full of sores, 21 And desiring to be fed with the crumbs which fell from the rich man's table: moreover the dogs came and licked his sores. 22 And it came to pass, that the begger died, and was carried by the angels into Abraham's bosom: the rich man also died, and was buried; 23 And in hell he lift up his eyes, being in torments, and seeth Abraham afar off, and Lazarus in his bosom. 24. And he cried and said, Father Abraham, have mercy on me, and send Lazarus, that he may dip the tip of his finger in water, and cool my tongue; for I am tormented in this flame. 25 But Abraham said, son, remember that	thou in thy life time receivedst thy good things, and likewise Lazarus evil things: but now he is comforted and thou art tormented. 26 And beside all this, between us and you there is a great gulf fixed: so that they which would pass from hence to you cannot; neither can they pass to us, that would come from thence. 27 Then he said, I pray thee therefore, father, that thou wouldest send him to my father's house: 28 For I have five brethren; that he may testify unto them, lest they also come into this place of torment. 29 Abraham saith unto him, They have Moses and prophets; let them hear them. 30 And he said, Nay, father Abraham: but if one went unto them from the dead, they will repent. 31 And he said unto them, if they hear not Moses and the prophets, neither will they be persuaded, though one rose from the dead.

[ 114 ] ലാജരെ വിചാരിയാത്ത ധനവാൻ (ലൂക്ക. ൧൬, ൧൯) നിൎദ്ദയാദോ
ഷത്തിന്നു ദൃഷ്ടാന്തം. ലാജർ (എലാജർ) “ദേവസഹായം” എന്ന അൎത്ഥമുള്ള
തു. അവന്റെ പുണു്ണും വിശപ്പും കൂട്ടാക്കാതെ ധനവാൻ വാഴുന്നാൾ എല്ലാം
സുഖിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ലാജർ കുപ്പയിൽ കൂടുന്ന ഊൎന്നായ്കളോടും പറ്റി
ഉഛ്ശിഷ്ടങ്ങളെ തിന്നും. മരണകാലത്ത് ഇവന്നു ദേവദൂതരാലും അവന്നു മനു
ഷ്യരാലും സംസ്കാരം സംഭവിച്ചു. പാതാളത്തിൽ ഉണൎന്നപ്പോൾ ധനവാൻ
വേദനനിമിത്തം വിസ്മയിച്ചു, ലാജരെ പണ്ടേ അപമാനിച്ചവൻ ആകയാൽ
ഇനിയും അഞ്ചല്ക്കാരനാക്കി വെള്ളം വരുത്തുവാനും ഭൂമിയിൽ വൎത്തമാനം അ
റിയിപ്പാനും അയക്കാം എന്നു നിരൂപിച്ചു. അബ്രഹാം തനിക്ക് അഛ്ശൻ എന്നു
പ്രശംസിക്കുന്നതല്ലാതെ മോശയും പ്രവാചകങ്ങളും അനുതാപം വരുത്തു
വാൻ പോരാ എന്നു ദുഷിപ്പാനും തുനിഞ്ഞു. അയ്യോ യേശുവിന്റെ പുനരു
ത്ഥാനവും വേദനിന്ദകന്മാൎക്കു വിശ്വാസം ജനിപ്പിച്ചില്ലല്ലോ. ലാജർ ഭൂമിയിൽ
വെച്ച് അഭിമാനംനിമിത്തവും അബ്രഹാമ്മടിയിൽനിന്നു വിനയംനിമിത്ത
വും മുഴുവൻ മൌനിയായ്ക്കാണുന്നു. ഈ ഉപമയെ പറഞ്ഞതു മരണശേഷമു
ള്ള അവസ്ഥയെ കാട്ടുവാൻ അല്ല, ൨൫ആം വചനത്തിലേ സാരം നിമിത്തം അ
ത്രെ. ദൈവം കരുണയാലെ കൊടുത്ത ധനം കൊണ്ടു കരുണ ചെയ്യാതെ എല്ലാം
തനിക്കു മതി എന്നുവെച്ചനുഭവിക്കുന്നതു ശാപകാരണം തന്നെ. ഇഹദുഃഖ
ങ്ങൾ തനിക്കു മതി എന്നുവെച്ചു അസൂയ കൂടാതെ മൌനിയായി കാലം കഴി
പ്പാൻ ദേവകരുണയിലേ ആശ്രയത്താൽ അല്ലാതെ എങ്ങിനെ കഴിയും?

പാതാളം എന്ന ശ്യോലെ കുറിച്ചു ചരിത്രക്കാരനായ യോസെഫിന്റെ പ്ര
ബന്ധങ്ങളിൽ എഴുതി കാണുന്നതാവിതു:

അതു ഭൂമിക്കു കീഴിൽ വെളിച്ചമില്ലാത്ത ദിക്കു. ആത്മാക്കൾ അവിടെ വ
സിച്ചു, ഒരു തടവിൽ എന്ന പോലെ ചില കാലത്തോളം ശിക്ഷകളെ അനുഭ
വിക്കുന്നു. അതിൽ ഒരു ദേശം കെടാത്ത അഗ്നിതടാകത്തിന്നായി വേൎത്തിരി
ച്ചു കിടക്കുന്നു. ആയതിൽ ഇപ്പോൾ ആരും ഇല്ല, ദൈവം നിശ്ചയിച്ച ദിവ
സത്തിൽ അത്രെ അനീതിയുള്ളവർ അതിൽ പോകേണ്ടി വരും. നീതിമാന്മാൎക്കും
കൂടെ പാതാളത്തിൽ തന്നെ വാസം എങ്കിലും, ആത്മാക്കളെ നടത്തുന്ന ദൂത
ന്മാർ അവരെ പാടി വലഭാഗത്തേക്കു കൊണ്ടുപോയിട്ടു വിശ്വാസപിതാക്ക
ന്മാർ ആശ്വസിച്ചു പാൎക്കുന്ന പ്രകാശദിക്കിൽ ആൎത്തു പുകഴ്ത്തും. അവിടെ മന്ദ
ഹാസമുള്ള മുഖങ്ങളെ മാത്രം കാണും. വരുവാനുള്ള സ്വൎഗ്ഗസുഖത്തിന്റെ നി
ശ്ചയം ഉണ്ടു പോൽ. ഈ വലത്തേ ദിക്കിന്നു ഞങ്ങൾ അബ്രഹാം മടി എ
ന്ന പേർ പറയുന്നു. ഇടത്തേ ദിക്കിലുള്ളവർ അങ്ങനെ അല്ല, വലുതായ അ
ഗ്നിനരകം അടുക്കെ കണ്ടും അതിന്റെ ഭയങ്കരമായ പതപ്പു കേട്ടും പിളൎപ്പി
ന്റെ അപ്പുറമുള്ള നീതിമാന്മാരുടെ സൌഖ്യത്തേയും നോക്കി ന്യായവിധി
യോളം തടവുകാരെ പോലെ വിറെച്ചു പാൎക്കുന്നു. [ 115 ] § 40.

THE UNMERCIFUL FELLOW - SERVANT.

കനിവില്ലാത്ത കൂട്ടുദാസൻ .

MATT. XVIII.

23 Therefore is the kingdom of heaven likened unto a certain king, which would take account of his servants. 24 And when he had begun to reckon, one was brought unto him, which owed him ten thousand talents. 25 But forasmuch as he had not to pay, his lord commanded him to be sold and his wife, and children, and all that he had, and payment to be made. 26 The servant therefore fell down, and worshipped him, saying, Lord, have patience with me, and I will pay thee all. 27 Then the lord of that servant was moved with compassion, and loosed him and forgave him the debt. 28 But the same servant went out, and found one of his fellow servants, which owed him an hundred pence: and he laid hands on him, and took him by the throat, saying, Pay me that thou owest.	29 And his fellowservant fell down at his feet, and besought him, saying, Have patience with me, and I will pay thee all. 30 And he would not: but went and cast him into prison, till he should pay the debt. 31 So when his fellowservants saw what was done, they were very sorry, and came and told unto their lord all that was done. 32 Then his lord, after that he had called him, said unto him, O thou wicked servant, I forgave thee all that debt, because thou de- siredst me: 33 Shouldest not thou also have had com- passion on thy fellowservant, even as I had pity on thee? 34 And his lord was wroth, and delivered him to the tormentors, till he should pay all that was due unto him. 35 So likewise shall my heavenly Father do also unto you, if ye from your hearts forgive not every one his brother their trespasses.

ദേവക്ഷമയെ കണ്ടറിഞ്ഞിട്ടും ക്ഷമിക്കാത്തവൻ (മത്ത. ൧൮, ൨൩) നി
ൎദ്ദയയുള്ള ധനവാനേക്കാളും ശാപപാത്രം ആകുന്നു. ൧൦൦൦൦ താലന്തു (൪꠰ കോടി
രൂപ്പിക) കടംപെട്ടതു ദേവന്യായ പ്രകാരം പാപിയുടെ അവസ്ഥ. അവൻ
താമസത്തിന്നു മാത്രം അപേക്ഷിച്ചപ്പോൾ കൎത്താവ് കടം കൂടെ ഇളെച്ചു കൊ
ടുത്തു . അവൻ തിരുസന്നിധാനത്തിൽനിന്നു പുറപ്പെട്ട ഉടനെ ൧൦൦ ദെനാർ
(൧൫൦ വെള്ളിപ്പണം) കടംപെട്ട കൂട്ടുപണിക്കാരനെ എതിരേറ്റു, താൻ കുറയ മു
മ്പെ യാചിച്ച പ്രകാരമുള്ള അപേക്ഷകളെ കേട്ടിട്ടും മനസ്സഴയാതെ വേള പിടി
ച്ചു ഞെക്കി കടം തീൎപ്പോളം തടവിൽ ഏല്പിക്കയും ചെയ്തു. ആയ്തു കൂട്ടുപണിക്കാർ
ബോധിപ്പിച്ചാറെ യജമാനൻ കല്പിച്ചു കൊടുത്ത ക്ഷമയെ മടിയാതെ തള്ളി
തന്റെ കടം തീൎപ്പോളം തടവിൽ ആക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു കനിവില്ലാത്ത മ
നസ്സിന്നു ദേവകരുണയുടെ അനുഭവം ഇല്ല. ദൈവകരുണ അല്പം അനുഭ
വിച്ചിട്ടും മറ്റുള്ളവരോടു വെറുന്നീതിയെ നടത്തുവാൻ മനസ്സു തോന്നിയാൽ
ദൈവവും ന്യായത്തിന്റെ സൂക്ഷ്മപ്രകാരം വിധിക്കും. പ്രാൎത്ഥിച്ചാൽ കരുണ
ഉണ്ടു പോൽ, എങ്കിലും മുഴുഹൃദയത്തോടും താൻ ക്ഷമിപ്പാൻ കഴിയുന്നില്ല എ
ങ്കിൽ ദേവക്ഷമയും മറഞ്ഞു പോകും.

ഇപ്രകാരം ൧൨ ഉപമകളാൽ ദേവകരുണയുടെ മാഹാത്മ്യം കേൾ്പിക്കുന്നു.
അതു നഷ്ടമായതിനെ അന്വേഷിച്ചും എതിരേറ്റും സേവിച്ചും കൊള്ളുന്നത
ല്ലാതെ മനുഷ്യൻ അതിനെ വിനയമുള്ള പ്രാൎത്ഥനയാൽ തിരഞ്ഞും യാചനക
ളിൽ ഉറെച്ചും കൊണ്ടിരിക്കയും മനസ്സലിവു കണ്ടെത്തേണ്ടതിന്നു താനും മന
സ്സലിവും കാട്ടുന്നവനായി വളരുകയും വേണം. അല്ലാഞ്ഞാൽ ദേവകരുണ
തന്നെ ന്യായവിധിയായി മാറിപോകും. [ 116 ] III.

Parables representing Judgement as the Key-stone of the Kingdom of God.

ദേവരാജ്യത്തിന്നു തികവടിയെ വരുത്തുന്ന ന്യായവിധിയെ
വൎണ്ണിക്കുന്ന ഉപമകൾ.

§ 41.

THE LABOURERS IN THE VINEYARD.

വള്ളിപ്പറമ്പിലേ കൂലിക്കാരുടെ ഉപമ.

MATT. XX.

1 For the kingdom of heaven is like unto a man that is an householder, which went out early in the morning to hire labourers into his vineyard. 2 And when he had agreed with the labourers for a penny a day, he sent them into his vineyard. 3 And he went out about the third hour, and saw other standing idle in the market place, 4 And said unto them; Go ye also into the vineyard, and whatsoever is right I will give you. And they went their way. 5 Again he went out about the sixth and ninth hour, and did likewise. 6 And about the eleventh hour he went out, and found others standing idle, and saith unto them, Why stand ye here all the day Idle? 7 They say unto him, Because no man hath hired us. He saith unto them, Go ye also into the vineyard; and whatsoever is right, that shall ye receive. 8 So when even was come, the lord of the vineyard saith unto his steward, Call the	labourers, and give them their hire, beginning from the last unto first. 9 And when they came that were hired about the eleventh hour, they received every man a penny. 10 But when the first came, they supposed that they should have received more; and they likewise received every man a penny. 11 And when they had received it, they murmured against the goodman of the house, 12 Saying, These last have wrought but one hour, and thou hast made them equal unto us, which have borne the burden and heat of the day. 13 But he answered one of them, and said, Friend, I do thee no wrong: didst not thou agree with me for a penny? 14 Take that thine is, and go thy way: I will give unto this last, even as unto thee. 15 Is it not lawful for more me to do what I will with mine own? Is thine eye evil, because I am good? 16 So the last shall be first, and the first last: for many be called, but few chosen.

രാജ്യക്കാരുടെ കൂലിവിവരം ൩ ഉപമകളാൽ തെളിയുന്നു. ഒന്നാമത് പറമ്പി
ലേ കൂലിക്കാരുടെ അവസ്ഥയാൽ (മത്ത. ൨൦, ൧) നീതിയേക്കാൾ കരുണ
മേല്പെട്ടത് എന്നു കാട്ടുന്നു. വേലക്കാരിൽ ചിലർ ചെറുപ്പത്തിലേ സേവിച്ചു
തുടങ്ങി, മറ്റവർ ഉച്ചതിരിഞ്ഞിട്ടും ചിലർ മരണസന്ധ്യ അടുത്ത കാലത്തും അ
ത്രെ സേവിപ്പാൻ മുതിൎന്നു; എങ്കിലും എല്ലാവൎക്കും കൂലി ഒരു ദെനാർ (൧꠱ പ
ണം) ലഭിക്കുന്നതല്ലാതെ ഇത്ര കിട്ടും എന്നു നിരൂപിക്കാത്തവൎക്കു സന്തോഷം
അധികവും, ഇത്ര കിട്ടെണം എന്നു മുമ്പെ നിശ്ചയിച്ചവൎക്കു വിഷാദം കല
ൎന്നും കാണുന്നു. ദേവരാജ്യത്തിൽ ൧൦൦൦ സംവത്സരം ഒരു ദിവസം പോലെ അ
ത്രെ. വളരെ കാലം ക്ലേശത്തോടെ സേവിച്ച യഹൂദരേക്കാളും ബിംബാരാധന
ചെയ്തു നടന്ന ഒരു വൃദ്ധന്റെ മനാസാന്തരത്താലെ ദൈവത്തിന്നു സന്തോ
ഷം അധികം തോന്നുമായിരിക്കും. വേലയുടെ ഘനവും പരപ്പും അല്ല ബാല
പ്രായമായ മുതിൎച്ച തന്നെ പ്രമാണം. എത്ര കിട്ടും എന്നു ദൈവത്തോടു ക
ണക്കു പറയുന്ന ഫലകാംക്ഷ ദേവവാത്സല്യത്തോടും പുത്രഭാവത്തോടും ന
ന്നായി ചേരുന്നതും ഇല്ല. അതുകൊണ്ടു മനസ്സിന്റെ ഏകാഗ്രതെക്കു തക്ക [ 117 ] വണ്ണം ഒടുക്കത്തവർ മുമ്പരാവാൻ സംഗതി ഉണ്ടു. ഇപ്രകാരം കരുണയും
നീതിയും ദൈവത്തിൽ ഇടകലൎന്നപ്രകാരം കണ്ടാൽ അസൂയയാൽ കരുണ
യിൽനിന്നു വീഴാതവണ്ണം സൂക്ഷിക്കേണം.

§ 42.

PARABLES OF THE TEN POUNDS.

പത്തു മ്നാക്കളുടെ ഉപമ.

LUKE XIX.

11 And as they heard these things, he added and spake a parable, because he was nigh to Jerusalem, and because they thought that the kingdom of God should immediately appear. 12 He said therefore, A certain nobleman went into a far country to receive for himself a king- dom, and to return. 13 And he called his ten servants, and de- livered them ten pounds, and said unto them, Occupy till I come. 14 But his citizens hated him, and sent a message after him, saying. We will not have this man to reign over us. 15 And it came to pass, that when he was re- turned, having received the kingdom, then he commanded these servants to be called unto him, to whom he had given the money, that he might know how much every man had gained by trading. 16 Then came the first, saying, Lord, thy pound hath gained ten pounds. 17 And he said unto him, Well, thou good servant: because thou hast been faithful in a very little, have thou authority over ten cities. 18 And the second came, saying, Lord, thy pound hath gained five pounds. 19 And he said likewise to him, Be thou also over five cities.	20 And another came, saying, Lord, behold, here is thy pound, which I have kept laid up in a napkin: 21 For I feared thee, because thou art an austere man: thou takest up that thou layedst not down, and reapest that thou didst not sow. 22 And he saith unto him, Out of thine own mouth will I judge thee, thou wicked servant. Thou knewest that I was an austere man, tak- ing up that I laid not down, and reaping that I did not sow: 23 Wherefore then gavest not thou my money into the bank, that at my coming I might have required mine own with usury? 24 And he said unto them that stood by, Take from him the pound, and give it to him that hath ten pounds. 25 (And they said unto him, Lord, he hath ten pounds.) 26 For I say unto you, That unto every one which hath shall be given; and from him that hath not, even that he hath shall be taken away from him. 27 But those mine enemies, which would not that I should reign over them, bring hither, and slay them before me.

പത്തു റാത്തൽ പകുത്തു കിട്ടിയ വേലക്കാരിൽ (ലൂക്ക. ൧൯, ൧൧) അദ്ധ്വാ
നത്തിന്നും കൂലിക്കും ഉള്ള ഭേദം വിളങ്ങുന്നു. (ഒരു മ്നാ എന്ന റാത്തൽ ദെ
നാരും ഏകദേശം ൩൫ രൂപ്പികയും ആകുന്നു). അഭിഷിക്തന്റെ വാഴ്ചെക്കു
പ്രജകളുടെ മത്സരത്താൽ മുടക്കം വന്നപ്പോൾ അവൻ ദൂരരാജ്യത്തേക്കു പോ
കേണ്ടിവന്നു. അതു തന്നെ സ്വൎഗ്ഗാരോഹണം. പെന്തകൊസ്തയുടെ ശേഷ
വും യഹൂദർ അവന്റെ വാഴ്ചയെ വെറുത്തു (൧൪). അവന്റെ വിശ്വസ്ത
ന്മാർ അവന്റെ വരവു കാത്തു മത്സരക്കാരുടെ ഇടയിൽ പാൎക്കുമ്പോൾ ആയു
ധം എടുക്കയോ കൌശലം പ്രയോഗിക്കയോ അല്ല, അവൻ കൊടുത്ത സഭാ
സ്ഥാനത്താൽ സഭയെ വൎദ്ധിപ്പിക്കേ വേണ്ടു. അവൻ രാജതേജസ്സോടെ മ
ടങ്ങി വരുമ്പോൾ അവൎക്കും ജയസന്തോഷവും ഇടവാഴ്ചയും ലഭിക്കും. അത്
അവരവർ കണക്കു ബോധിപ്പിക്കുന്ന വിവരപ്രകാരം: യേശുവിന്നായി അ
ധികം ആളുകളെ നേടിയവൎക്കു മാനത്തിലും കൂലിയിലും വിശേഷത ഉണ്ടു.
സ്വാമിയിൽ അനുരാഗം കൂടാത്തവനാകയാൽ ദ്രവ്യം വൎദ്ധിപ്പിച്ചാലും അത് എ
നിക്കു സ്വന്തമാകയില്ലല്ലൊ എന്നു നിരൂപിച്ചു മടിയനായി പാൎത്തവനോടു [ 118 ] കൎത്താവു പറയുന്നു: നീ അതിനെ പൊൻവാണിഭപീഠത്തിൽ കൊടുക്കാഞ്ഞ
ത് എന്തു? എന്നതിന്റെ അൎത്ഥം: ആത്മാക്കളെ നേടേണ്ടുന്ന വേലയിൽ നി
ണക്കു രസം ഇല്ലാഞ്ഞാൽ എന്തിന്ന് ആ പണിയെ സഭയിൽ മടക്കി കൊടു
ത്തേച്ചില്ല എന്നത്രെ. അതുകൊണ്ട് അവനെ പണിയിൽനിന്നു നീക്കി അ
വന്റെ സ്ഥാനത്തെ പത്തുള്ളവങ്കൽ ഏല്പിക്കും. ക്രിസ്തുസേവയിൽ ശുഷ്കാ
ന്തിയുള്ളവൎക്കേ ആ സേവയുടെ മഹത്വം അനുഭവമായ്വരും. അതിന്റെ
ശേഷമത്രെ മത്സരക്കാരുടെ ശിക്ഷ.

§ 43.

THE PARABLE OF THE TALENTS.

താലന്തുകളുടെ ഉപമ.

MATT. XXV.

14 For the kingdom of heaven is as a man travelling into a far country, who called his own servants, and delivered unto them his goods. 15 And unto one he gave five talents, to another two, and to another one; to every man according to his several ability; and straight- way took his journey. 16 Then he that had received the five talents went and traded with the same, and made them other five talents. 17 And likewise he that had received two, he also gained other two. 18 But he that had received one went and digged in the earth, and hid his lord's money. 19 After a long time the Lord of those servants cometh, and reckoneth with them. 20 And so he that had received five talents came and brought other five talents, saying, Lord, thou deliveredst unto me five talents: behold, I have gained beside them five talents more. 21 His lord said unto him, Well done, thou good and faithful servant: thou hast been faith- ful over a few things, I will make thee ruler over many things: enter thou into the joy of thy lord. 22 He also that had received two talents came and said, Lord, thou deliveredst unto me two	talents: behold, I have gained two other talents beside them. 23 His lord said unto him, Well done, good and faithful servant; thou hast been faithful over a few things, I will make thee ruler over many things: enter thou into the joy of thy lord. 24 Then he which had received one talent came and said, Lord, I knew thee that thou art an hard man, reaping where thou hast not sown, and gathering where thou hast not strawed: 25 And I was afraid, and went and hid thy ta- lent in the earth: lo, there thou hast that is thine. 26 His lord answered and said unto him, Thou wicked and slothful servant, thou knewest that I reap where I sowed not, and gather where I have not strawed: 27 Thou oughtest therefore to have put my money to the exchangers, and then at my com- ing I should have received mine own with usury. 28 Take therefore the talent from him, and give it unto him which hath ten talents. 29 For unto every one that hath shall be given, and he shall have abundance: but from him that hath not shall be taken away even that which he hath. 30 And cast ye the unprofitable servant into outer darkness: there shall be weeping and gnashing of teeth.

മൂവൎക്കു കൊടുത്ത താലന്തുകളുടെ ഉപമ (മത്ത. ൨൫, ൧൪) മുമ്പേത്ത
തിനോട് ഏകദേശം ഒക്കുന്നു എങ്കിലും ഭേദം ഉണ്ടു. ഒരു താലന്തു ൬൦ മ്നാവുള്ളതു.
ശിഷ്യരുടെ സ്ഥാനവും വിളിയും (§ ൪൨) ഹീനമായും ഒരുപോലെയും കാണു
ന്നു; ആത്മവരങ്ങളോ സമൃദ്ധിയും അവരവരിൽ താരതമ്യവും ഉള്ളവയത്രെ.
നാഥൻ ഓരോരുത്തന്നു അവനവന്റെ ശക്തിക്കു തക്കവണ്ണം അഞ്ചും രണ്ടും
ഒന്നും കൊടുത്തു. ഇരുവർ അതിനെ ഇരട്ടിപ്പായി വൎദ്ധിപ്പിച്ചതു ദേവരാജ്യ
ത്തിന്നായി നിത്യം കഷ്ടിച്ച് അദ്ധ്വാനിച്ചതിനാൽ തന്നെ. അതുകൊണ്ടു നാ
ഥന്റെ സ്വാസ്ഥ്യസന്തോഷത്തിലും കൂടുവാൻ കല്പന വരുന്നു. നിസ്സാര
നായ വേലക്കാരന്നു ധനഛേദം മാത്രമല്ല വെളിച്ച രാജ്യത്തിന്ന് അതിദൂരമുള്ള
ഇരിട്ടിലേ വാസവും വിധിച്ചിരിക്കുന്നു. [ 119 ] § 44.

THE FOOLISH FARMER.

മൂഢനായ ജന്മി.

LUKE XII.

16 And he spake a parable unto them, saying, The ground of a certain rich man brought forth plentifully: 17 And he thought within himself, saying, What shall I do, because I have no room where to bestow my fruits? 18 And he said, This will I do: I will pull down my barns, and build greater: and there will I bestow all my fruits and my goods.	19 And I will say to my soul, Soul, thou hast much goods laid up for many years; take thine ease, eat, drink, and be merry. 20 But God said unto him, Thou fool, this night thy soul shall be required of thee: then whose shall those things be, which thou hast provided? 21 So is he that layeth up treasure for himself, and is not rich toward God.

ശിക്ഷാവിധിയെ അധികം സ്പഷ്ടമായി കാട്ടുന്ന ഉപമകളിൽ മൂഢനായ
ജന്മി ഒന്നാമതു (ലൂക്ക. ൧൨, ൧൬). ദൈവത്താലും ദൈവത്തിന്നായും ധന
വാനാകാതെ തനിക്ക് എന്നു നിക്ഷേപം സ്വരൂപിച്ചു വെക്കുന്നവൻ പൊട്ട
നത്രെ എന്നുള്ള ദേവവിധി മരണനേരത്തു തന്നെ സ്പഷ്ടമായ്വരുന്നു. താൻ
തനിക്കു ചെയ്തത് എല്ലം മായ എന്ന് അന്നു തെളിയും.

§ 45.

THE UNFRUITFUL FIG-TREE.

ഫലമില്ലാത്ത അത്തിമരം.

LUKE XIII.

6 He spake also this parable: A certain man had a fig-tree planted in his vineyard; and he came and sought fruit thereon, and found none. 7 Then said he unto the dresser of his vine- yard, Behold, these three years I come seeking	fruit on this fig-tree, and find none: cut it down; why cumbereth it the ground? 8 And he answering said unto him, Lord, let it alone this year also, till I shall dig about it, and dung it: 9 And if it bear fruit, well; and if not, then after that thou shalt cut it down.

ഫലമില്ലാത്ത അത്തിമരത്തിന്നു (ലൂക്ക. ൧൩, ൬) കരുണ ഏറിയ
തോട്ടക്കാരനും നീതിയുള്ള ഉടയവനും ഉണ്ടു. ഇസ്രായേൽ മുമ്പെ ജാതികളിൽ
ഒർ ആദ്യഫലമായ ശേഷം (ഹൊശ, ൯, ൧൦) ക്രമത്താലെ ഉണങ്ങിയ മരമാ
യി വൎദ്ധിച്ചു. പോറ്റുന്നതിൽ കുറവ് ഏതും ഇല്ല: മശീഹ താൻ തോട്ടക്കാര
നല്ലോ. അവൻ അപേക്ഷിച്ചു വരുത്തിയ താമസം കഴിഞ്ഞാൽ ന്യായവിധി
തുടങ്ങും. അപ്രകാരം ക്രിസ്തസഭെക്കും യേശുവിന്റെ ദീൎഘക്ഷമയുടെ ശേ
ഷം ന്യായവിധി അടുത്തിരിക്കുന്നു. [ 120 ] § 46.

THE MARRIAGE OF THE KING'S SON.

രാജപുത്രന്റെ കല്യാണം.

MATT. XXII.

1 And Jesus answered and spake unto them again by parables, and said, 2 The kingdom of heaven is like unto a cer- tain king, which made a marriage for his son, 3 And sent forth his servants to call them that were bidden to the wedding: and they would not come. 4 Again, he sent forth other servants, saying, Tell them which are bidden, Behold, I have prepared my dinner: my oxen and my fatlings are killed, and all things are ready: come unto the marriage. 5 But they made light of it, and went their ways, one to his farm, another to his merchan- dise: 6 And the remnant took his servants, and entreated them spitefully, and slew them. 7 But when the king heard thereof, he was wroth: and he sent forth his armies, and des- troyed those murderers, and burned up their city.	8 Then saith he to his servants, the wedd- ing is ready, but they which were bidden were not worthy. 9 Go ye therefore into the highways, and as many as ye shall find, bid to the marriage. 10 So those servants went out into the high- ways, and gathered together all as many as they found, both bad and good: and the wedd- ing was furnished with the guests. 11 And when the king came in to see the guests, he saw there a man which had not on a wedding garment: 12 And he saith unto him, Friend, how camest thou in hither not having a wedding garment? And was speechless. 13 Then said the king to the servants, Bind him hand and foot, and take him away, and cast him into outer darkness; there shall be weeping and gnashing of teeth. 14 For many are called, but few are chosen.

രാജപുത്രന്റെ കല്യാണം (മത്ത. ൨൨, ൧) മനസ്സലിവിനേയും (§ ൩൧)
വൎണ്ണിക്കുന്നു എങ്കിലും ന്യായവിധി അതിനാൽ അധികം വിളങ്ങുന്നു. രാജാവ്
ദൈവം. അവന്റെ പുത്രൻ മശീഹ. വിരുന്നുകാരോ പ്രജകൾ തന്നെ; വി
ളിപ്രകാരം വന്നാൽ അവർ കല്യാണസ്ത്രീയായി തീരുകിലും ആം. ചിലരെ വി
ളിച്ചാലും സ്നേഹവാക്കുകളാൽ നിൎബ്ബന്ധിച്ചാലും വരികയില്ല; ഈൎഷ്യ മുഴുത്തു
സുവിശേഷകരെ പരിഹസിക്കയും കൊല്ലുകയും ചെയ്തു പോകുന്നു. ഇങ്ങിനെ
വിശ്വാസത്തെ വെറുത്തവൎക്കു നിഗ്രഹവും നഗരദഹനവും തന്നെ ശിക്ഷ.
ഇപ്രകാരം യരുശലേമും എഫെസും മറ്റും ഭസ്മമായതു. ഈ ഒന്നാം ന്യായ
വിധിയുടെ ശേഷം വിരുന്നിന്നായി നല്ലവരേയും ആകാത്തവരേയും എല്ലാം
ക്ഷണിച്ചപ്പോൾ കല്യാണത്തിന്നു തക്ക ശുദ്ധവസ്ത്രം ധരിക്കാത്തവനും ഉണ്ടു.
താൻ വന്ന ഉടുപ്പു പോരും എന്നുവെച്ചു രാജഭൃത്യന്റെ കൈക്കൽനിന്നു ഇനാ
മായി കിട്ടാനുള്ള രാജവസ്ത്രത്തെ വാങ്ങാതെ കണ്ടു അരമനയിൽ പൂകുന്നതാ
കയാൽ യജമാനനെ മാനിക്കാതെയും കല്യാണ മഹാത്മ്യത്തെ അറിയാതെയും
ഹൃദയം മാറാത്ത പാപസേവകനും സ്വനീതിക്കാരനും ആകുന്നു. ചങ്ങലയും
ഇരിട്ടിലേ വാസവും തന്നെ ഇങ്ങിനെത്തവരുടെ ശിക്ഷാവിധി.

§ 47.

THE PARABLE OF THE TWO SONS.

പറമ്പിലേക്ക് അയച്ച രണ്ടു പുത്രർ.

MATT. XXI.

28 But what think ye? A certain man had two sons; and he came to the first, and said, Son, go work to day in my vineyard.	29 He answered and said, I will not: but afterward he repented, and went. 30 And he came to the second, and said

[ 121 ] Matt XXI.

likewise. And he answered and said, I go, sir: and went not. 31 Whether of them twain did the will of his father? They say unto him, The first. Jesus saith unto them, Verily I say unto you, That the publicans and the harlots go into the king- dom of God before you.	For John came unto you in the way of righteousness, and ye believed him not: but the publicans and the harlots believed him: and ye, when ye had seen it, repented not afterward, that ye might believe him.

പറമ്പിലേക്കയച്ചു വിട്ട രണ്ടു മക്കൾ (മത്ത. ൨൧, ൨൮) ഏകദേശം ക
ല്യാണവിരുന്നുകാരെ പോലെ (§൪൬) വ്യാപരിക്കുന്നു. ഞാൻ പോകയില്ല എന്ന്
ഒരുത്തൻ പറഞ്ഞ ശേഷം അനുതപിച്ചു ചെല്ലുകയും ചെയ്തു. അതുപോലെ പ
ണവും ഭോഗങ്ങളും കാംക്ഷിച്ചു ചുങ്കക്കാരും ദുൎന്നടപ്പുകാരുമായി പോയവരുടെ
അവസ്ഥ. അവരിൽ പലരും അനുതാപത്താൽ യേശുവിന്റെ പറമ്പിൽ പ
ണിക്കാരായി ചമഞ്ഞു . ഇസ്രയേൽമൂപ്പന്മാരോ ദൈവം വിളിക്കുംതോറും സാ
ക്ഷാൽ ഞങ്ങൾ വരുന്നു എന്നു നടിച്ചിട്ടും ഒടുവിൽ മശീഹയേയും ദേവേഷ്ടത്തേ
യും മുഴുവൻ ഉപേക്ഷിച്ചു. ഈ രണ്ടു ഭാവങ്ങളെ ഇന്നു എവിടയും കാണും.

§ 48.

THE WICKED HUSBANDMEN.

കള്ള കുടിയന്മാരുടെ ഉപമ.

MATT. XXI. 33 Hear another parable: There was a certain householder, which planted a vineyard, and hedged it round about, and digged a winepress in it, and built a tower, and let it out to husbandmen, and went into a far country: 34 And when the time of the fruit drew near, he sent his ser- vants to the husbandmen, that they might receive the fruits of it. 35 And the husbandmen took his servants, and beat one, and killed another, and stoned another. 36 Again, he sent other ser- vants more than the first: and they did unto them likewise. 37 But last of all he sent unto them his son, saying, They will reverence my son. 38 But when the husbandmen saw the son, they said among themselves, This is the heir; come, let us kill him, and let us seize on his inheritance. 39 And they caught him, and cast him out of the vineyard, and slew him. 40 When the lord therefore of the vineyard cometh, what will he do unto those husbandmen? 41 They say unto him, He will miserably destroy those wicked men, and will let out his vine- yard unto other husbandmen, which shall render him the fruits in their seasons.	MARK XII. 1 And he began to speak unto them by parables. A certain man planted a vineyard, and set an hedge about it, and digged a place for the winefat, and built a tower, and let it out to husbandmen, and went into a far country. 2 And at the season he sent to the husbandmen a servant, that he might receive from the hus- bandmen of the fruit of the vineyard. 3 And they caught him, and beat him, and sent him away empty. 4 And again he sent unto them another servant: and at him they cast stones, and wounded him in the head, and sent him away shamefully handled. 5 And again he sent another; and him they killed, and many others; beating some, and kill- ing some. 6 Having yet therefore one son, his wellbeloved, he sent him also last unto them, saying, They will reverence my son. 7 But those husbandmen said among themselves, This is the heir; come, let us kill him, and the inheritance shall be ours. 8 And they took him, and killed him and cast him out of the vineyard. 9 what shall therefore the lord of the vineyard do? he will come and destroy the husbandmen and will give the vineyard unto others.	LUKE XX. 9 Then began he to speak to the people this parable; A cer- tain man planted a vineyard, and let it forth to husbandmen and went into a far country for a long time. 10 And at the season he sent a servant to the husbandmen, that they should give him of the fruit of the vineyard: but the husbandmen beat him, and sent him away empty. 11 And again he sent another servant: and they beat him also, and entreated him shamefully, and send him away empty. 12 And again he sent a third: and they wounded him also, and cast him out. 13 Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: it may be they will reverence him when they see him. 14 But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be ours. 15 So they cast him out of the vineyard, and killed him. What therefore shall the lord of the vineyard do unto them? 16 He shall come and destroy these husbandmen, and shall give the vineyard to others. And when they heard it, they said, God forbid.

[ 122 ] ഇസ്രയേൽ ദൈവത്തിൻ തോട്ടമായാൽ (യശ. ൫) ഞങ്ങൾ അല്ലോ അ
തിലേ പണിക്കാർ എന്നു മൂപ്പന്മാർ പ്രശംസിക്കിലോ വള്ളിപ്പറമ്പെ ഭര
മേല്പിച്ച കള്ള കുടിയാന്മാരുടെ ഉപമയാൽ (മത്ത. മാൎക്ക. ലൂക്ക.) വേണ്ടു
ന്ന ഉത്തരം വരുന്നു. ഉടയവൻ യഹോവ. അവൻ തന്റെ പറമ്പിൽ ദി
വ്യവചനങ്ങളെ വിതെച്ചും നട്ടും, ചേലാ പെസഹ (സ്നാനം അത്താഴം)
മുതലായ വ്യവസ്ഥകളാൽ വേലി കെട്ടി, അനുതാപവും ആത്മപീഡയും
ആകുന്ന ചക്കും സ്ഥാപിച്ചു, സഭയിലേ കാവല്ക്കാൎക്കായിട്ട് ഒരു ഗോപുരം കെ
ട്ടുകയും ചെയ്തു. പിന്നെ പറമ്പെ തോട്ടക്കാരാകുന്ന മൂപ്പന്മാരിൽ ഭരമേല്പിച്ചു,
യജമാനൻ യാത്രയായി, ഫലം പറിക്കുന്ന കാലത്തു പണിക്കാരെ അയച്ചു
ഫലങ്ങളെ വാങ്ങിച്ചു. ഇങ്ങിനെ അനുതാപഫലം ചോദിച്ച പ്രവാചകന്മാ
രെ തോട്ടക്കാർ വെറുതെ വിട്ടും നിന്ദിച്ചും അടിച്ചും മുറിച്ചും കളഞ്ഞു കൊല്ലു
വാനും തുനിഞ്ഞു (മാ.). പിന്നേയും അധികമുള്ളവരെ അയച്ചാറെയും അനു
ഭവം അതു തന്നെ. എന്നിട്ടും ഇതു മത്സരം അല്ലല്ലോ ബുദ്ധിഭ്രമമത്രെ, പുത്ര
നെ അവർ ശങ്കിക്കും എന്നുവെച്ചു ഏകജാതനെ നിയോഗിച്ചാറെ, ഹോ ഇ
വൻ അവകാശി, വന്നതു കൊള്ളാം എന്ന ബോധം ഉണ്ടായിട്ട് അവനെ പ
റമ്പിന്നു പുറത്താക്കി (പുറജാതികളുടെ കയ്യാൽ) കൊന്നു. അതുകൊണ്ടു യജ
മാനൻ വന്നു അവനെ നിഗ്രഹിച്ചു വേറെ തോട്ടക്കാരെ ഭരമേല്പിക്കേയുള്ളു.

§ 49.

THE TEN VIRGINS.

പത്തു കന്യകമാർ.

MATT. XXV.

1.Then shall the kingdom of heaven be likened unto ten virgins, which took their lamps, and went forth to meet the bridegroom. 2 And five of them were wise, and five were foolish. 3 They that were foolish took their lamps, and took no oil with them: 4 But the wise took oil in their vessels with their lamps. 5 While the bridegroom tarried, they all slum- bered and slept. 6 And at midnight there was a cry made, Behold, the bridegroom cometh; go ye out to meet him. 7 Then all those virgins arose, and trimmed their lamps.	8 And foolish said unto the wise, Give us of your oil; for our lamps are gone out. 9 But the wise answered, saying, Not so; lest there be not enough for us and you: but go ye rather to them that sell, and buy for your- selves. 10 And while they went to buy, the bride- groom came; and they that were ready went in with him to the marriage: and the door was shut. 11 Afterward came also the other virgins, saying, Lord, Lord, open to us. 12 But he answered and said, Verily I say unto you, I know you not. 13 Watch therefore, for ye know neither the day nor the hour wherein the Son of man cometh.

ക്രിസ്തസഭയിലും കൂടെ ന്യായവിധി തട്ടും എന്നു ൧൦ കന്യകമാരുടെ
ഉപമയാൽ തെളിയുന്നു (മത്ത. ൨൫). യഹൂദരുടെ കല്യാണം അസ്തമിച്ചാലത്രെ
തുടങ്ങുന്നു. മണവാളൻ നിയമിച്ചവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് ഘോഷത്തോടും കൂടെ
ചെന്നു അവളെ കൂട്ടി കൊണ്ടു പോകും എന്നു നിനെച്ചു കാത്തു കന്യമാർ നട
വിളക്കുകളെ കത്തിച്ചു അവളോടു കൂടി വാതുക്കൽ നിന്നു കൊള്ളും. താമസം [ 123 ] ജനിച്ചാൽ നിദ്രാമയക്കം എണ്ണക്കുറവു മുതലായതിനാൽ ഉത്സവഭാവം മറഞ്ഞു
പോകുമാറുണ്ടു. അപ്രകാരം തന്നെ മശീഹ മടങ്ങി വരികയില്ല എന്ന് ഒരു
സിദ്ധാന്തമയക്കം സഭയിൽ ഉണ്ടാകും. അതത്രെ അൎദ്ധരാത്രി. അതു പോലെ
കൂടക്കൂടെ സംഭവിച്ചു സംഭവിക്കുകയും ചെയ്യും. എന്നാറെ മഹാസങ്കടങ്ങളാലും
കരുണാമഴകളാലും അവൻ വരുന്നു എന്നുള്ള വിളി പിന്നേയും കേൾ്പാറാകുന്നു.
സഭ നല്ല വിളക്കുകളെ കൊളുത്തി രാത്രിയെ ചുറ്റും പകൽ പോലെ ആക്കി
മിഴിച്ചു ഉത്സവസമയത്തെ കാത്തു നില്ക്കേണ്ടതു. താമസത്താൽ എല്ലാവൎക്കും
നിദ്രാമയക്കം വരുന്നു താനും. പെട്ടന്നു വിളി കേട്ടാറെ വിളക്കു തെളിയിച്ചു ആ
ത്മജീവനെ കാട്ടുവാൻ എല്ലാവരും നോക്കും. വിശ്വാസപ്രമാണം സഭാ
സംസൎഗ്ഗം മുതലായ വിളക്കു എല്ലാവൎക്കും ഉണ്ടു. അതിന്നകത്തു യേശുവി
ന്റെ ആത്മാവു നിറയുന്നുവോ എന്ന് അന്നു കാണും. വെളിച്ചം മങ്ങി മങ്ങി
ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായവർ അപ്പോൾ എത്ര ക്ലേശിച്ചാലും ഒരുങ്ങി നില്ക്കുന്നവർ
മറ്റവൎക്കായി കാത്തിരിക്കയില്ല എണ്ണ കൊടുക്കയും ഇല്ല. ഇങ്ങിനെ ഒരു വേ
ൎത്തിരിവുണ്ടാകയാൽ ബുദ്ധിയില്ലാത്തവർ പുറത്തിരിക്കേണ്ടി വരും. അപ്രകാ
രം പെന്തകൊസ്തനാളിലും മറ്റുള്ള സന്തോഷസമയങ്ങളിലും വേൎത്തിരിവു
കാണാം, സഭയുടെ മഹോത്സവം തുടങ്ങുന്ന കാലത്ത് അധികം കാണും. ബു
ദ്ധിയില്ലാത്തവർ എന്നേക്കും ശപിക്കപ്പെട്ടവർ എന്നു സ്പഷ്ടമായി പറഞ്ഞി
ട്ടില്ല താനും.

§ 50.

THE FAITHFUL SERVANT AND THE EVIL SERVANT.

വിശ്വസ്തദാസനും കെട്ട ദാസനും.

MATT. XXIV. 45 Who then is faithful and wise servant, whom his lord hath made ruler over his household, to give them meat in due season? 46 Blessed is that servant, whom his lord when he cometh shall find so do- ing. 47 Verily I say unto you, That he shall make him ruler over all his goods. 48 But and if that evil servant shall say in his heart, My lord delayeth his coming; 49 And shall begin to smite his fel- lowservants, and to eat and drink with the drunken; 50 The lord of that servant shall come in a day when he looketh not for him, and in an hour that he is not aware of, 51 And shall cut him asunder, and appoint him his portion with the hypo- crites; there shall be weeping and gnashing of teeth.	LUKE XII. 41 Then Peter said unto him, Lord, speakest thou this parable unto us, or even to all? 42 And the Lord said, Who then is that faithful and wise steward, whom his lord shall make ruler over his household, to give them their portion of meat in due season? 43 Blessed is that servant, whom his lord when he cometh shall find so doing. 44 Of a truth I say unto you, that he will make him ruler over all that he hath. 45 But and if that servant say in his heart, My lord de- layeth his coming; and shall begin to beat the menser- vants and maidens, and to eat and drink, and to be drunken: 46 The lord of that servant will come in a day when he looketh not for him, and at an hour when he is not aware, and will cut him in sunder, and will appoint him in his por- tion with many unbelievers. 47 And the servant, which knew his lord's will and pre- pared not himself, neither did according to his will, shall be beaten with many stripes. 48 But he that knew not, and did commit things worthy of stripes, shall be beaten with few stripes. For unto whom- soever much is given, of him shall be much required: and to whom men have committed much, of him they will ask the more.

[ 124 ] സഭയെ നടത്തുന്നവരിൽ പ്രത്യേകം ന്യായവിധി തട്ടും എന്നതു ദുശ്ശുശ്രൂ
ഷക്കാരന്റെ ഉപമയാൽ സ്പഷ്ടം (മത്ത. ൨൪, ൪൫. ലൂക്ക. ൧൨, ൩൫‌—൪൮).
ഇതു കേഫാവോടു പ്രത്യേകം ചൊന്ന വചനം; പാപ്പാകൾ്ക്കും കൊള്ളിക്കാം
യജമാനൻ കല്യാണത്തിൽനിന്നു മടങ്ങി വരുന്നതിനെ പണിക്കാർ നോക്കി
കൊണ്ടു അരകെട്ടി വിളക്കു തെളിയിച്ചു നില്ക്കേണ്ടു. വരുന്ന നേരത്തെ അറി
യാതിരിക്കയാൽ ചഞ്ചലവും താമസത്താൽ പ്രമാദവും ഉണ്ടായ ശേഷം, യേശു
വരവു ശിഷ്യന്മാൎക്കും ഒരു കള്ളന്റെ വരവു പോലെ ഭയങ്കരവും അനിഷ്ടവും
ആയി ചമയും. അതുകൊണ്ട് ഒടുക്കം പണിക്കാർ രണ്ടു വിധം കാണും. കൂട്ട
ൎക്കു സുവിശേഷാഹാരം പ്രാപ്തിക്കു തക്കവണ്ണം വിഭാഗിച്ചു കൊടുക്കുന്നവരും,
യജമാനൻ വരായ്കയാൽ തങ്ങൾ അവന്റെ സ്ഥാനത്തുള്ളവർ എന്നു ഗൎവ്വി
ച്ചും പുളെച്ചുംകൊണ്ടു ശേഷമുള്ളവരെ അടിച്ചും പോകുന്ന ദുശ്ശുശ്രൂഷക്കാരും
തന്നെ. ഇവനെ വിചാരിയാത നേരം പിളൎക്കും (൧ ശമു. ൧൫, ൩൩). ശിക്ഷ
യുടെ താരതമ്യമോ അറിവിന്നു തക്കവണ്ണമത്രെ. ആകാത്ത കാട്ടാളനേക്കാൾ
ആകാത്ത ക്രിസ്ത്യാനനും അവനേക്കാൾ ആകാത്ത അദ്ധ്യക്ഷന്നും അദ്ധ്യ
ക്ഷരിൽ സ്ഥാനം ഏറിയവനും ശിക്ഷയേറി വരും. ദുശ്ശുശ്രൂഷക്കാരൻ ഉള്ളിൽ
അവിശ്വാസിയും (ലൂക്ക.) മായാഭക്തിയെ കാട്ടിയവനും (മത്ത.) ആകയാൽ
കരച്ചലും പൽകടിയും ഉള്ള ഗതിയെ പ്രാപിക്കും.

§ 51.

THE LAST JUDGEMENT.

അന്ത്യ ന്യായവിധി .

MATT. XXV.

31 When the Son of man shall come in his glory, and all the holy angels with him, then shall he sit upon the throne of his glory: 32 And before him shall be gathered all na- tions: and he shall separate them one from another, as a shepherd divideth his sheep from the goats: 33 And he shall set the sheep on his right hand, but goats on the left. 34 Then shall the King say unto them on his right hand, Come ye blessed of my Father, inherit the kingdom prepared for you from the foundation of the world: 35 For I was an hungred, and ye gave me meat: I was thirsty, and ye gave me drink: I was a stranger, and ye took me in: 36 Naked, and ye clothed me: I was sick, and ye visited me: I was in prison, and ye came unto me. 37 Then shall the righteous answer him, say- ing, Lord, when saw we thee an hungered, and fed thee? or thirsty, and gave thee drink? 38 When saw we thee a stranger, and took thee in? or naked, and clothed thee?	39 Or when saw we thee sick, or in prison, and came unto thee? 40 And the King shall answer and say unto them, Verily I say unto you, Inasmuch as ye have done it unto one of the least of these my brethren, ye have done it unto me. 41 Then shall he say also unto them on the left hand, Depart from me, ye cursed, into everlasting fire, prepared for the devil and his angels: 42 For I was an hungered, and ye gave me no meat: I was thirsty, and ye gave me no drink: 43 I was a stranger, and ye took me not in: naked, and ye clothed me not; sick, and in prison, and ye visited me not. 44 Then shall they also answer him, saying, Lord, when saw we thee an hungered, or athirst, or a stranger, or naked, or sick, or in prison, and did not minister unto thee? 45 Then shall he answer them, saying, Verily I say unto you, Inasmuch as ye did it not to one of the lease of these, ye did it not to me. 46 And these shall go away into everlasting punishment: but the righteous into life eternal.

[ 125 ] അന്ത്യ ന്യായവിധിയുടെ വൎണ്ണനം (മത്ത. ൨൫. ൩൧) ഉപമ മാത്രമല്ല
വസ്തുത തന്നെ ആകുന്നു. സിംഹാസനത്തിൽ ഇരുന്ന മനുഷ്യപുത്രന്റെ
തിരുമുമ്പിൽ സകല ജാതികളും കൂടുമ്പോൾ അവൻ ഓരോരുത്തരെ വലത്തോ
ഇടത്തോ നിറുത്തി, തന്നേയും അനുജന്മാരേയും സേവിച്ചവരെ പിതാവിൽ
അനുഗ്രഹമുള്ളവർ എന്നു പുകഴ്ത്തി നിത്യരാജ്യത്തിൽ ചേൎത്തുകൊള്ളും. ഒന്നാം
ഉയിൎപ്പുള്ള ആദ്യജാതന്മാരുടെ കൂട്ടം ഈ ന്യായവിധിയിൽ വരികയില്ല എന്നും,
എന്റെ ഈ സഹോദരന്മാർ എന്നു (൪൦) സൂചിപ്പിച്ചവർ ന്യായാസനത്തിൻ
മുമ്പിൽ അല്ല കൎത്താവിന്റെ ഒരുമിച്ചു ഇരിപ്പവർ അത്രെ എന്നും ചിലരുടെ
പക്ഷം. ഇങ്ങിനെ കരുണയുള്ളവരുടെ നീതിയും വിനയവും എന്ന പോലെ
നിൎദ്ദയയുള്ളവരുടെ സ്വനീതിയും ക്രിസ്തനീരസവും അവരുടെ ചോദ്യത്താൽ
വിളങ്ങുന്നു. അവർ ശാപഗ്രസ്തരായി പിശാചിന്നും അവന്റെ ദൂതൎക്കും പണ്ട്
ഒരുക്കി വെച്ച അഗ്നിദണ്ഡത്തിൽ അകപ്പെടുകേ ഉള്ളു.

ഇപ്രകാരം കൂലിയുടെ സൂക്ഷമവിവരവും, എല്ലാവൎക്കും ശോധന വരുത്തു
ന്ന മരണവും, ദീൎഘശാന്തിയുടെ ശേഷം പലപ്രകാരത്തിലുള്ള നടുത്തീൎപ്പും,
ഒടുവിൽ ദേവഭവനത്തിങ്കൽ തുടങ്ങി സകല ജാതികളിലും പരക്കേണ്ടുന്ന ന്യാ
യവിധിയും ദേവരാജ്യത്തിന്റെ സമൎപ്പണത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു.

ഇവണ്ണം കരുണ അടിസ്ഥാനവും ന്യായവിധി കൊടുമുടിയും ആയിരി
ക്കുന്ന യേശുവിന്റെ കൃതിക്കു വാനങ്ങളുടെ രാജ്യം (മത്ത, ൧൩) എന്നും, ദാവി
ദ്രാജ്യം എന്നും (മാൎക്ക. ൧൧, ൧൦) പേരുണ്ടു. അവൻ താൻ അതിന്റെ ചെറു
വിത്തും പിന്നേതിൽ അതിന്റെ വിടൎച്ചയും തേജസ്സും ആകകൊണ്ട് അതിന്നു
മശീഹാരാജ്യം എന്നു പേരും കേൾ്ക്കുന്നു (മത്ത. ൧൩, ൪൧; യോ. ൧൮, ൩൬).
അതു സാക്ഷാൽ ഇഹലോകത്തിൽനിന്നുള്ളതല്ല. [ 126 ] PART III.

THE PUBLIC MINISTRY OF CHRIST
CHRONOLOGICALLY ARRANGED.

മൂന്നാം ഖണ്ഡം.

കാലക്രമാനുസാരമായ
ക്രിസ്തുപ്രവൎത്തനാവൎണ്ണനം.

CHAPTER I.

Christ's First Public Appearance in Peræa,
and subsequent Nine Months' Ministry in Jerusalem and Judea.

(March — December 28 A. D.)

ഒന്നാം അദ്ധ്യായം.

പരായ്യനാട്ടിലേ ആദ്യവൃത്താന്തങ്ങളും യഹൂദയിലും
൯ മാസത്തോളം നടന്ന പ്രവൎത്തനവും.

(ക്രിസ്താബ്ദം ൨൮, മാൎച്ച് തുടങ്ങി ദിസെംബർ വരെ.)

§ 52.

THE SANHEDRIM'S OFFICIAL EMBASSY TO JOHN AND THE
LATTER'S TESTIMONY TO JESUS.

വിസ്താരസഭാദൂത ചോദ്യവും യോഹനാന്റെ സാക്ഷ്യവും.

JOHN I.

19 And this is the record of John, when the Jews sent priests and Levites from Jerusalem to ask him, Who art thou? 20 And he confessed, and denied not; but confessed, I am not the Christ. 21 And they asked him, What then? Art thou Elias? And he saith, I am not. Art thou that prophet? And he answered, No. 22 Then said they unto him, Who art thou? that we may give an answer to them that sent us. What sayest thou of thyself?	23 He said, I am the voice of one crying in the wilderness, Make straight the way of the Lord, as said the prophet Esaias. 24 And they which were sent were of the Pharisees. 25 And they asked him, and said unto him, Why baptizest thou then, if thou be not that Christ, nor Elias, neither that prophet? 26 John answered them, saying, I baptize with water: but there standeth one among you, whom ye know not;

[ 127 ] John I.

27. He it is, who coming after me is preferred before me, whose shoe's latchet I am not worthy to unloose. 28 These things were done in Bethabara be- yond Jordan, where John was baptizing. 29. The next day John seeth Jesus coming unto him, and saith, Behold the lamb of God, which taketh away the sin of the world. 30 This is he of whom I said, After me cometh a man which is preferred before me: for he was before me. 31 And I knew him not: but that he should	be made manifest to Israel, therefore am I come baptizing with Water. 32 And John bare record, saying, I saw the Spirit descending from heaven like a dove, and it abode upon him. 33 And I knew him not: but he that sent me to baptize with water, the same said unto me, Upon whom thou shalt see the Spirit descend- ing, and remaining on him, the same is he which baptizeth with the Holy Ghost. 34 And I saw, and bare record that this is the Son of God.

യേശു വനത്തിൽവെച്ചു പരീക്ഷകനോടു തടുത്തു നില്ക്കുമ്പോൾ യോഹ
നാനോടു സ്നാനകാരണം ചോദിപ്പാൻ സൻഹെദ്രിൻ എന്ന വിസ്താരസ
ഭയിൽനിന്ന് അയച്ച അഹരോന്യരും ലേവ്യരും വന്നു വസ്തുതയെ അന്വേ
ഷിച്ചു. ൪൦൦ വൎഷത്തിന്നകം പ്രവാചകൻ ഉദിച്ചിട്ടില്ലായ്കയാൽ യോഹനാ
ന്റെ ഭാവവും വാക്കും സ്നാനവും പലൎക്കും മശീഹകാംക്ഷയെ കൊളുത്തിയി
രുന്നു. അതുകൊണ്ട് അനേകർ ഇവൻ മശീഹ എന്നു വിചാരിച്ചു (ലൂക്ക. ൩,
൧൫; അപോ. ൧൩, ൨൫), മറ്റവർ മുന്നടപ്പവനായ എലീയാ ആകുമോ എന്ന്
ഊഹിച്ചു (മല. ൪, ൫; മത്ത. ൧൧, ൧൪). അവനെ കുറിച്ചല്ലൊ സീറക് എഴുതി
യതു (൪൮, ൧൦): "അഗ്നിരഥത്തിൽ കയറി എടുക്കപ്പെട്ട ശേഷം ശിക്ഷാവിധി
ക്കു മുമ്പിൽ കോപത്തെ ശമിപ്പിച്ചു പിതാവിൻ ഹൃദയത്തെ പുത്രങ്കലേക്കു തി
രിപ്പിച്ചു യാകോബ് ഗോത്രങ്ങളെ യഥാസ്ഥാനത്താക്കുവാൻ, ഇങ്ങിനെ ഭാവി
കാലത്തിന്നായി മുങ്കുറിക്കപ്പെട്ട എലീയാവെ പോലെ പുകഴ്ചെക്കു പാത്രം ആർ
ആകുന്നു? നിന്നെ കണ്ടു സ്നേഹം പൂണ്ടു നില്പവർ ധന്യന്മാർ; ഞങ്ങളും ജീവി
ക്കും പോൽ." എന്നതു യഹൂദരിൽ പ്രസിദ്ധമായി. പിന്നെ യിറമീയാവോ മ
റ്റൊരു പ്രവാചകശ്രേഷ്ഠനോ വരേണ്ടു എന്നു ലോകസമ്മതം (മത്ത. ൧൬,
൧൪), യിറമീയാ പ്രത്യേകം ജനത്തിന്നും നഗരത്തിന്നും വേണ്ടി നിത്യം പ്രാ
ൎത്ഥിച്ചവനാകയാൽ സഹോദരമിത്രം എന്ന പേർ ലഭിച്ചു, ദൎശനങ്ങളിലും പ്രത്യ
ക്ഷനായി യഹൂദരുടെ ക്ലേശങ്ങൾ്ക്കു മാറ്റം വരുത്തുന്നവൻ എന്നതും (൨ മക്കാ
ബ്യ ൨), "ഞാൻ എന്റെ ദാസന്മാരായ യശായ യിറമീയാ എന്നവരെ നിനക്കു
തുണെക്ക് അയക്കും" എന്നതും (൪ ഏജ്രാ), യഹൂദരിൽ ഏകദേശം ദേവവാക്കാ
യി നടന്നു. മോശയോട് അറിയിച്ച പ്രവാചകൻ (൫ മോ. ൧൮, ൧൫) ഈ
യോഹനാൻ തന്നെയോ എന്നു മറ്റവർ നിനെച്ചു തുടങ്ങി (യോ, ൭, ൪൦).

എന്നാറെ യോഹനാൻ ആചാൎയ്യദൂതന്മാരുടെ ൩ ചേദ്യങ്ങൾ്ക്കും ഞാൻ അ
തല്ല എന്ന് ഉത്തരം പറഞ്ഞു. പിന്നേയും ചോദിച്ചാറെ ഞാൻ യശ. ൪൦.
സൂചിപ്പിച്ച മരുഭൂമിയിലേ ശബ്ദമത്രെ എന്നും, എന്റെ സ്നാനം അത്യത്ഭുത
മല്ല ജലസ്നാനമത്രെ, അഗ്നിസ്നാനത്തെ കഴിപ്പിപ്പാനുള്ള മശീഹ നിങ്ങൾ അ
റിയാതെ നിങ്ങളുടെ ഇടയിൽ ഇരിക്കുന്നു; ഞാൻ അവന്റെ ഘോഷകനും അ
ഗ്രേസരനും ആയി (മല, ൩, ൧) മുന്നടന്നിട്ടും അവൻ എനിക്കു മുമ്പനും മേ
ല്പെട്ടവനും ഇസ്രയേൽരാജാവും ആകുന്നു എന്നും സാക്ഷ്യം ഉരെച്ചു. ആയതു
യൎദ്ദനക്കരയുള്ള ബെത്തന്യ ("പടകിടം") എന്നും ബെത്തബറ ("കടവിടം",
ന്യായ. ൭, ൨൪) എന്നും ഉള്ള സ്ഥലത്തുണ്ടായി. അവരും അതു കേട്ടാറെ മട [ 128 ] ങ്ങി പോയി. സാക്ഷിയെ വിശ്വസിച്ചു എന്നു തോന്നുന്നതും ഇല്ല (യോ.
൫, ൩൩ ƒƒ).

പിറ്റേ ദിവസം അത്രെ യേശു വനത്തിലേ പരീക്ഷയെ തീൎത്തു സ്നാപ
കന്റെ അടുക്കൽ വന്നു. അവനും ഇതാ ലോകത്തിന്റെ പാപങ്ങളെ ചുമ
ന്നെടുക്കുന്ന ദൈവത്തിൻ കുഞ്ഞാടു എന്നും (യശ. ൫൩, ൭ƒƒ), മശീഹ
യെ ചോദിക്കുന്ന അഹരോന്യൎക്കു താൻ സൂചിപ്പിച്ചു കൊടുത്തവൻ ഇവൻ
തന്നെ (യോ. ൧, ൨൭, ൧൫) എന്നും, ഇവൻ സ്നാനത്താൽ ആത്മപൂൎണ്ണനായി
ചമഞ്ഞതു കാണ്കയാൽ അവൻ ദേവപുത്രൻ എന്നുള്ള ദിവ്യനിശ്ചയം വ
ന്നു എന്നും സ്വശിഷ്യന്മാരോടു വിളിച്ചു സാക്ഷ്യം പറഞ്ഞു. അവർ അന്നു
വേണ്ടുവോളം വിശ്വസിച്ചതും ഇല്ല.

§ 53.

CHRIST'S FIRST ACQUAINTANCE WITH FIVE OF HIS DISCIPLES.

യേശുവിന്റെ ആദ്യശിഷ്യന്മാർ ഐവരും.

JOHN I.

35. Again the next day after John stood, and two of his disciples; 36 And looking upon Jesus as he walked, he saith, Behold the Lamb of God! 37 And the two disciples heard him speak, and they followed Jesus. 38. Then Jesus turned, and saw them follow- ing, and saith unto them, What seek ye? They said unto him, Rabbi, (which is to say, being interpreted, Master,) where dwellest thou? 39 He saith unto them, Come and see. They came and saw where he dwelt, and abode with him that day: for it was about the tenth hour. 40 One of the two which heard John speak, and followed him, was Andrew, Simon Peter's brother. 41. He first findeth his own brother Simon, and saith unto him, We have found the Messias, which is, being interpreted, the Christ. 42 And he brought him to Jesus. And when Jesus beheld him, he said, Thou art Simon the son of Jona: thou shalt be called Cephas, which is by interpretation, A stone. 43. The day following Jesus would go forth into Galilee, and findeth Philip, and saith unto him, Follow me.	44 Now Philip was of Bethsaida, the city of Andrew and Peter. 45 Philip findieth Nathanael, and saith unto him, We have found him, of whom Moses in the law, and the prophets, did write, Jesus of Naza- reth, the son of Joseph. 46 And Nathanael said unto him, Can there any good thing come out of Nazareth? Philip saith unto him, Come and see. 47 Jesus saw Nathanael coming to him, and saith of him, Behold an Israelite indeed, in whom is no guile! 48 Nathanael saith unto him, Whence knowest thou me? Jesus answered and said unto him, Before that Philip called thee, when thou wast under the fig tree, I saw thee. 49 Nathanael answered and saith unto him, Rabbi, thou art the Son of God ; thou art the King of Israel. 50 Jesus answered and said unto him, Because I said unto thee, I saw thee under the fig tree, believest thou? thou shalt see greater things than these. 51 And he saith unto him, Verily, verily, I say unto you, Hereafter ye shall see heaven open, and the angels of God ascending and descending upon the Son of man.

പിറ്റേ ദിവസം യേശു വിട്ടു പോവാനുള്ള ഭാവത്തോടെ നടക്കുന്നതു
സ്നാപകൻ കണ്ടു സാക്ഷ്യം ആവൎത്തിച്ചപ്പോൾ, അന്ത്രയ്യാ യോഹനാൻ
എന്നുള്ള ൨ ശിഷ്യന്മാർ ദേവാഭിപ്രായം ഗ്രഹിച്ചു സ്നാപകനെ വിട്ടു യേശുവെ
പിഞ്ചെന്നു. നിങ്ങൾ എന്ത് അന്വേഷിക്കുന്നു എന്ന ആദ്യമായ ഗുരുശബ്ദം
കേട്ടു കൂടെ നടന്നു അന്നു ഒന്നിച്ചു പാൎക്കയും ചെയ്തു. അന്നത്തേ വാക്കും അ
സ്തമിപ്പാൻ ൫നാഴികയുള്ള നേരവും ശിഷ്യൻ മറക്കാതെ ജീവപൎയ്യന്തം ഓൎത്തു
പോൽ. അന്ത്രയ്യാ ശീമോനെ കണ്ടു മശീഹസന്നിധിയിൽ വരുത്തിയതും [ 129 ] ആ ദിവസം തന്നെ. യേശു അവനെ കണ്ട ഉടനെ യോനാപുത്രനാകുന്ന
നീ പാറ എന്ന് അൎത്ഥമുള്ള കേഫാ ആകും എന്നു ചൊല്ലി (മത്ത.൧൬, ൧൮).
പേർ മാറ്റത്തിന്നോ ഭാവമാറ്റം ആധാരം തന്നെ (൧ മോശ ൩൨, ൨൮). പ്രാ
കൃതനായ പേത്രന്റെ ചേലും ചട്ടവും പാറയോടു ഏതാനും ഒത്തിരുന്നു പോൽ;
എങ്കിലും യേശുവെ പിഞ്ചെന്നിട്ടു മനഃപുതുക്കം സംഭവിച്ചതിനാൽ അത്രെ
പാറയുടെ ഗുണം അവനിൽ മുഴുത്തുവന്നതു.

പിറ്റേന്നാൾ ആ സഹോദരന്മാരുടെ ഊൎക്കാരനായ ഫിലിപ്പ് എതിരേ
റ്റു കൂടെ ചെന്നു (ബെത്തചൈദ എന്ന മീൻപിടിയൂർ കഫൎന്നഹൂമിന്നരി
കിൽ തന്നെ). ഗലീലെക്കു പോകുന്ന വഴിയിൽ (പക്ഷെ കാനാസമീപത്തിൽ,
യോ, ൨൧, ൨) ഫിലിപ്പ് തോല്മായ്പുത്രനായ (മത്ത. ൧൦, ൩) നഥാന്യെലെ
കണ്ടു പുതുഭാഗ്യം അറിയിച്ചാറെ, നചറത്തുത്ഭവം നിമിത്തം സംശയിച്ച
പ്പോൾ ചെന്നു കാണ്മാൻ സംഗതി വന്നു. താൻ സത്യമുള്ള ഇസ്രയേല
നായി അത്തിയുടെ ചുവട്ടിൽ സ്വകാൎയ്യം വ്യാപരിച്ചതോ പ്രാൎത്ഥിച്ചതോ
യേശു കണ്ടപ്രകാരം കേട്ട നേരം നഥാന്യെലും മശീഹയുടെ പ്രജയായി വ
ന്ദിച്ചു. ഇതിലും വലുതായിട്ടുള്ളതു കാണും എന്ന വാഗ്ദത്തത്തോടു യേശു വാ
നക്കോണിയെ ഓൎപ്പിച്ചു (൧ മോ, ൨൮, ൧൨). തന്റെ അവതാരത്താൽ സ്വൎഗ്ഗം
തുറന്നു ഭൂമിയോടു ചേൎന്നു വന്നതും, നരപുത്രന്റെ പ്രാൎത്ഥനാക്രിയാബലികൾ
കയറുന്നതും, അനുഗ്രഹം സഹായം ആശ്വാസം അത്ഭുതവരം മുതലായത്
ഇറങ്ങുന്നതും, ഇങ്ങിനെ സ്വൎഗ്ഗശക്തികൾ ഒക്കയും യേശുവിൽ നിറഞ്ഞു
വിളങ്ങുന്നതും കാണും എന്നരുളിച്ചെയ്തു.

§ 54.

THE FIRST MIRACLE.

അതിശയങ്ങളുടെ ആരംഭം.

JOHN II.

1 And the third day there was a marriage in Cana of Galilee; and the mother of Jesus was there: 2 And both Jesus was called, and his disciples, to the marriage. 3 And when they wanted wine, the mother of Jesus saith unto him, They have no wine. 4 Jesus saith unto her, Woman, what have I to do with thee? mine hour is not yet come. 5 His mother saith unto the servants, What- soever he saith unto you, do it. 6 And there were set there six waterpots of stone, after the manner of the purifying of the Jews, containing two or three firkins apiece. 7 Jesus saith unto them, Fill the waterpots with water. And they filled them up to the brim.	8 And he saith unto them, Draw out now, and bear unto the governor of the feast. And they bare it. 9 when the ruler of the feast had tasted the water that was made wine, and knew not whence it was: (but the servants which drew the water knew;) the governor of the feast called the bridegroom, 10 And saith unto him, Every man at the beginning doth set forth good wine; and when men have well drunk, then that which is worse: but thou hast kept the good wine until now. 11. This beginning of miracles did Jesus in Cana of Galilee, and manifested forth his glory; and his disciples believed on him.

പ്രയാണത്തിന്റെ ൩. ആം ദിവസത്തിൽ യേശു നചറത്തു വന്നു അമ്മ
യെ കാണാഞ്ഞു കാനാവിലുള്ള കല്യാണത്തിൽ ഉണ്ടെന്നു കേട്ടു, തന്നേയും
ക്ഷണിക്കയാൽ ൫ ശിഷ്യന്മാരോടും കൂടെ അവിടെ ചെന്നു. അതിനാൽ ആ
ദാരിദ്ര്യമുള്ള കുഡുംബത്തിൽ മുട്ടുണ്ടായപ്പോൾ മറിയ അതിനെ പുത്രനെ അറി [ 130 ] യിച്ചു. അമ്മയോടു "സ്ത്രീയേ" എന്നു ചൊന്നതിൽ സ്നേഹവിനയങ്ങൾക്ക്
വിരോധമായത് ഒന്നും ഇല്ല. ആദരവോടെ ക്രൂശിൽനിന്ന് അരുളിച്ചെയ്ത
തിലും (യോ.൧൯, ൨൬) "സ്ത്രീയേ" എന്നേ പറഞ്ഞുള്ളു. "നിണക്കും എനിക്കും
എന്തു" എന്നതിന്റെ അൎത്ഥമോ: യേശു ബാല്യം‌മുതൽ ഇടവിടാതെ തികഞ്ഞ
അനുസരണത്താൽ അമ്മയച്ഛന്മാരെ ബഹുമാനിച്ചു കീഴടങ്ങിയതുകൊണ്ടു
പ്രായം വന്ന ശേഷവും മകൻ അമ്മയുടെ വാക്കു കേട്ടു നടക്കും എന്ന് മറിയ
നിരൂപിച്ചു പോൽ. എന്നാൽ മശീഹവേലയെ സംബന്ധിച്ചവറ്റിൽ താൻ
കേവലം സ്വതന്ത്രൻ എന്നും സ്വൎഗ്ഗസ്ഥപിതാവിന്ന് ഒഴികെ മറ്റാൎക്കും അധീ
നനല്ല എന്നും അമ്മയോടു ബോധിപ്പിപ്പാൻ സംഗതി വന്നു. ജഡബന്ധു
ത്വമല്ലല്ലൊആത്മചേൎച്ചയേ പ്രമാണം (മത്ത. ൧൨, ൪൯). പിന്നെ "എന്റെ
നാഴിക വന്നിട്ടില്ല" എന്ന് തിട്ടമായി മറുത്തു പറഞ്ഞതും, തൽക്ഷണം ഭാവം
പകൎന്നു അമ്മയുടെ ആശെക്ക് ഒത്തവണ്ണം ഒരത്ഭുതം ചെയ്തതും തമ്മിൽ ഒക്കു
ന്നതു എങ്ങിനെ? ഇത്തരമായ വാക്കുരുൾ്ച മനഃസ്ഥൈൎയ്യത്തിന്നു കുറവല്ലയോ?
അതിനു തക്ക ഉത്തരം ആവിതു: യേശുവിന്റെ നാഴിക വന്നിട്ടു എന്ന് തന്നെ
അല്ല, നാഴിക വരാഞ്ഞിട്ടും അമ്മയുടെ വിശ്വാസത്തെ കാണ്കയാൽ അതിശയം
ചെയ്യാതിരിപ്പാൻ വഹിയാതെ ആയി എന്നത്രെ. യേശുവിന്റെ നാഴിക എ
ന്നതോ മശീഹയായി ജനമദ്ധ്യത്തിൽ തന്നെത്താൻ വെളിപ്പെടുത്തും കാലം
അത്രെ. അതു ഗലീലയിൽ അല്ല സ്നേഹിതരുടെ ചെറു കൂട്ടത്തിലും അല്ല, വി
ശുദ്ധ നഗരത്തിലും ദേവാലയമാം നടുസ്ഥാനത്തിലും തന്നെ സംഭവിക്കേണ്ടി
യതു (മല. ൩, ൧). സൂക്ഷ്മാൎത്ഥമായ ഈ നാഴിക ആരംഭിച്ചതു യേശു ഒന്നാം
പെസഹെക്കു യരുശലേമിൽ വന്നു ദേവാലയത്തെ ശുദ്ധീകരിച്ച നാളിൽ
തന്നെ (§ ൫൫). ഇവ്വണ്ണം "എന്റെ നാഴിക വന്നിട്ടില്ല" എന്ന് അരുളിച്ചെയ്തു,
കല്യാണക്കാരുടെ മുട്ടു തീൎപ്പാൻ പെട്ടന്നു മനസ്സില്ലാഞ്ഞെങ്കിലും അമ്മയുടെ
വിശ്വാസം പിന്നേതിൽ ഒർ അത്ഭുതം കാട്ടുവാൻ കൎത്താവിനെ നിൎബ്ബന്ധിച്ചു
എന്നേ ചൊല്വു. എങ്ങിനെ എന്നാൽ പുത്രൻ മറുത്തുര ചെയ്തു എന്നു ഗ്രഹി
ച്ചിട്ടും മറിയ അല്പം പോലും മുഷിയാതെ ദയാലുവായ ഗുരു ഈ ഞെരുക്ക
ത്തിൽ സഹായം ചെയ്യാതിരിക്കയില്ല എന്നു മനസ്സിൽ തേറി പോന്നു, നിങ്ങ
ളോട് എന്തു കല്പിച്ചാലും അതിനെ ചെയ്വിൻ എന്നു. ശുശ്രൂഷക്കാരോടു പറ
ഞ്ഞതിനാൽ നിറപടിയായ തന്റെ വിശ്വാസത്തെ തെളിയിച്ചു. ഇങ്ങിനെ
ത്ത വിശ്വാസത്തിന്നു അസാദ്ധ്യമായതു ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ (മാൎക്ക. ൯, ൨൩).
ആകയാൽ മറിയ ജയിച്ചതു അമ്മയായി പുത്രനോടു പക്ഷവാദം ചെയ്തതി
നാൽ അല്ല, ശിഷ്യയായി ഗുരുശാസനയെ സഹിച്ചു വിശ്വാസത്തിൽ ഊന്നി
നിന്നതു കൊണ്ടത്രെ. വിശേഷിച്ചു രോമക്കാർ ഇതിന്റെ പൊരുളെ ഗ്രഹി
പ്പൂതാക.

ഓരൊന്നിൽ ഏകദേശം ൧൪ കുറ്റി കൊള്ളുന്ന ൬ കല്പാത്രങ്ങളിലേ വെള്ളം
ദ്രാക്ഷാരസം ആക്കി ചമെച്ചു, വീട്ടുകാരുടെ ലജ്ജയെ നീക്കി ദാരിദ്ര്യം ശമിപ്പി
ച്ചു, തനിക്കും സ്നാപകന്നും ഉള്ള ഭേദത്തെ പ്രകാശിപ്പിച്ചു, തേജസ്സെ വെളി
പ്പെടുത്തി ശിഷ്യന്മാൎക്കു വിശ്വാസം ഉറപ്പിക്കയും ചെയ്തു (൧, ൫൧). [ 131 ] § 55.

JESUS ATTENDING THE FIRST PASSOVER AT JERUSALEM.

THE TEMPLE PURIFIED.

(30th March 28 A. D.; vide page 20–21.)

മശീഹയുടെ ൧ാം പെസഹയാത്രയും ദേവാലയശുദ്ധീകരണവും.

JOHN II.

12 After this he went down to Capernaum, he, and his mother, and his brethren, and his disciples: and they continued there not many days. 13 And the Jews' passover was at hand, and Jesus went up to Jerusalem, 14 And found in the temple those that sold oxen and sheep and doves, and the changers of money sitting: 15 And when he had made a scourge of small cords, he drove them all out of the temple, and the sheep, and the oxen; and poured out the changers' money, and overthrew the tables; 16 And said unto them that sold doves, Take these things hence; make not my Father's house an house of merchandise. 17 And his disciples remembered that it was written, The zeal of thine house hath eaten me up. 18. Then answered the Jews and said unto	him, What sign shewest thou unto us, seeing that thou doest these things? 19 Jesus answered and said unto them, Destroy this temple, and in three days I will raise it up. 20 Then said the Jews, Forty and six years was this temple in building, and wilt thou rear it up in three days? 21. But he spake of the temple of his body. 22. When therefore he was risen from the dead, his disciples remembered that he had said this unto them; and they believed the scripture, and the word which Jesus had said. 23 Now when he was in Jerusalem at the passover, in the feast day, many believed in his name, when they saw the miracles which he did. 24. But Jesus did not commit himself unto them, because he knew all men, 25 And needed not that any should testify of man : for he knew what was in man.

ക്രി. ൨൮. മാൎച്ച് ൩൦ പെസഹനാൾ ആകുന്നതു. അതിന്നായിട്ട് എന്നു
തോന്നുന്നു യേശു ശിഷ്യന്മാരോടു കൂടെ ഗലീലപ്പൊയ്കയുടെ പുറത്തുള്ള കഫ
ൎന്നഹൂമിലേക്കു യാത്രയായി. അവിടെ ശീമോന്റെ വീടും വലിയ കച്ചവടവും
ചുങ്കവും ഉണ്ടു. യാത്രക്കാർ കൂടി വരുവാൻ അതു നിരത്തുകൾ നിമിത്തം തക്ക
സ്ഥലമായി.

പിന്നെ താമസിയാതെ യരുശലേമിൽ വന്നപ്പോൾ ജാതികളുടെ പ്രാ
കാരത്തിൽ ആൾ കുറഞ്ഞതും ബലിമൃഗങ്ങൾ തിങ്ങിവിങ്ങിയതും കണ്ടു. പറീ
ശന്മാർ പുറത്തുള്ളവരെ അശുദ്ധർ എന്നു വെച്ചു (അപോ. ൧൦, ൧൨) അവൎക്കു
ള്ള സ്ഥലത്തു ക്രമത്താലെ ശുദ്ധമൃഗങ്ങളെ പാൎപ്പിച്ചു (ഭാഗം ൫൧) കച്ചവടം നട
ത്തി, ദേവാലയത്തിന്നുള്ള വഴിപാടു കഴിപ്പാൻ പരദേശികൾ്ക്കു വേണ്ടിയ അര
ശേഖലിനെ മാറി കൊടുക്കുന്ന (൨ മോ. ൩൦, ൧൩. ƒ) വാണിഭമേശകളേയും
അവിടെ വെച്ചു. അതു മശീഹ സഹിയാതെ ഉടനെ ചമ്മട്ടിയെ ഉണ്ടാക്കി
ആടുമാടുകളെ ആട്ടി. അവ അതിശയമായി ഭയപ്പെട്ടു പുറത്തേക്ക് ഓടുമ്പോൾ
വില്ക്കുന്നവരും വാങ്ങുന്നവരും പോകേണ്ടി വന്നു. ഇതിനാൽ കൎത്താവ് തന്റെ
ആലയത്തെ ശുദ്ധമാക്കുവാൻ പെട്ടന്നു വരുന്നതു (മല. ൩, ൧) നിവൃത്തി
യായി. ഈ ദേവഭവനത്തിന്നു വേണ്ടി കാട്ടിയ ഊഷ്മാവ് (സങ്കീ. ൬൯, ൯)
നല്ല ഇസ്രയേലന്നു വിഹിതം എങ്കിലും (൪ മോ, ൨൫, ൧൧) എലീയാ കാട്ടിയ
പ്രകാരം ഒർ അത്ഭുതം പ്രമാണമായി വേണം എന്നു യഹൂദർ ചോദിച്ചു. അ
തിനു യേശു ൟ മന്ദിരത്തെ അഴിപ്പിൻ, എന്നാൽ ഞാൻ മൂന്നു ദിവസത്തി
ന്നകം അതിനെ ഉയൎത്തും എന്ന് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതിന്റെ സാരം എന്തെ [ 132 ] ന്നാൽ: താൻ ചെയ്തിരുന്ന ൟ ആദ്യകൎമ്മത്തിൽ പ്രമാണികൾ്ക്കു രസം ഒന്നും തോ
ന്നാതെ മുൎഷിച്ചൽ ജനിച്ചതേയുള്ളു എന്ന് അറിഞ്ഞു, ൟ വൈരോത്ഭവത്തി
ന്ന് ഒത്തവണ്ണമേ ഇനി മത്സരഹിംസാദികൾ അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും തനിക്ക്
ശേഷിക്കയില്ല എന്നു യേശു തന്റെ ദൂരദൃഷ്ടികൊണ്ടു ഉടനെ കണ്ടു. പിന്നെ
ദേവാലയം ദേവകോയ്മയുടെ അടയാളവും നടുസ്ഥാനവും അത്രെ എന്ന് ഓ
ൎക്കേണ്ടു. സ്വാമിദ്രോഹത്താൽ ദേവകോയ്മെക്കു ഇസ്രയേലിൽ വല്ലപ്പോഴും
ഭംഗം വന്നാൽ ദേവാലയവും രാജ്യത്വവും ഒരു പോലെ നശിച്ചു പോകം എ
ന്നുള്ളതു പണ്ടു നടന്ന രാജ്യസംഹാരത്താലും ബാബെൽപ്രവാസത്താലും
ആവോളം തെളിഞ്ഞു വന്നു. വിശേഷിച്ചു മശീഹ ചേരദിക്കപ്പെട്ടാൽ വിശു
ദ്ധനഗരത്തിന്നും മന്ദിരത്തിന്നും നിൎമ്മൂലനാശം സംഭവിക്കും എന്നു ദാനിയേ
ലിന്റെ പ്രവചനത്തെ (൯, ൨൬) ആധാരമാക്കീട്ടു, ക്രിസ്തനെ തള്ളി മുടിക്കു
ന്നതും ദേവാലയത്തെ ഇടിച്ചു കളയുന്നതും കേവലം ഒന്നത്രെ എന്നും, പിരി
യാത്തവണ്ണം ൟ രണ്ടും തമ്മിൽ ചേൎന്നിരിക്കുന്നു എന്നും അറിയാം. ആയതു
കൊണ്ടു യഹൂദർ "നീ ഏതു അടയാളത്തെ കാണിക്കും" എന്ന് നീരസം പൂണ്ടു
ചോദിച്ചപ്പോൾ യേശു അരുളിച്ചെയ്തിതു: ആകട്ടെ, നിങ്ങളുടെ ൟ സംഹാര
വേലയെ തികെച്ചു കൊൾ്വിൻ! ഇപ്പോൾ കുറഞ്ഞോന്നു വിളങ്ങിയ ൟ വി
രോധസാഹസങ്ങൾ മുഴുത്തു വന്നിട്ടു മശീഹകുലപാതകം ചെയ്തു ൟ മന്ദിര
ത്തേയും ഇടിച്ചു കളവിൻ! എന്നാൽ ൩ ദിവസത്തിന്നകം ഞാൻ അതിനെ
പുതുക്കി എടുപ്പിക്കും, അതായതു ഉയിൎത്തെഴുനീറ്റിട്ടു ഞാൻ ദേവസഭ എന്ന
ജീവനുള്ള പുതുമന്ദിരത്തെ പണിയിക്കും. സഭ അല്ലയോ ക്രിസ്തവന്റെ ശരീ
രവും ദേവമന്ദിരവും ആകുന്നതു (എഫ്. ൫, ൩൦—൩൨; ൨, ൨൧). ശിഷ്യൎക്കു
ൟ രഹസ്യവാക്കിനാൽ അന്നു വിസ്മയവും പിന്നത്തേതിൽ വിശ്വാസവ
ൎദ്ധനയും ഉണ്ടാവാൻ സംഗതി വന്നു. ജനങ്ങളോ പൊരുൾ അറിയാഞ്ഞിട്ടും
വചനത്തെ മറന്നതും ഇല്ല.

അതിന്റെ ശേഷം ചെയ്ത അതിശയങ്ങളെ കണ്ടു പലരും പ്രത്യേകം
ഗാലീല്യയാത്രക്കാരും (൪, ൪൫) വിശ്വസിച്ചു. യേശുവോ മനുഷ്യസ്വഭാവം
എല്ലാം അറികകൊണ്ടു ആരിലും തന്നെ ഏല്പിക്കാതെ തന്റെ രഹസ്യം പതു
ക്കെ വെളിപ്പെടുത്തി പോന്നു.

§ 56.

CHRIST'S DISCOURSE WITH NICODEMUS.

നിക്കൊദേമനോടുള്ള സംഭാഷണം.

JOHN III.

1. There was a man of the Pharisees, named Nicodemus, a ruler of the Jews: 2 The same came to Jesus by night, and said unto him, Rabbi, we know that thou art a teacher come from God: for no man can do these mira- cles that thou doest, except God be with him.	3 Jesus answered and said unto him, Verily, verily, I say unto thee, Except a man be born again, he cannot see the kingdom of God. 4. Nicodemus saith unto him, How can a man be born when he is old? can he enter the second time into his mother's womb, and be born?

[ 133 ] John III.

5 Jesus answered, Verily, verily, I say unto thee, Except a man be born of water and of the Spirit, he cannot enter into the kingdom of God. 6 That which is born of the flesh is flesh; and that which is born of the Spirit is spirit. 7 Marvel not that I said unto thee, Ye must be born again. 8. The wind bloweth where it listeth, and thou hearest the sound thereof, but canst not tell whence it cometh, and whither it goeth: so is every one that is born of the Spirit. 9 Nicodemus answered and said unto him, How can these things be? 10 Jesus answered and said unto him, Art thou a master of Israel, and knowest not these things? 11 Verily, verily, I say unto thee, We speak that we do know, and testify that we have seen; and ye receive not our witness. 12. If I have told you earthly things, and ye believe not, how shall ye believe, if I tell you of heavenly things? 13 And no man hath ascended up to heaven, but he that came down from heaven, even the Son of man which is in heaven.	14 And as Moses lifted up the serpent in the wilderness, even so must the Son of man be lifted up: 15 That whosoever believeth in him should not perish, but have eternal life. 16 For God so loved the world, that he gave his only begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life. 17. For God sent not his Son into the world to condemn the world; but that the world through him might be saved. 18. He that believeth on him is not condemned: but he that believeth not is condemned already, because he hath not believed in the name of the only begotten Son of God. 19 And this is the condemnation, that light is come into the world, and men loved darkness rather than light, because their deeds were evil. 20 For every one that doeth evil hateth the light, neither cometh to the light, lest his deeds should be reproved. 21. But he that doeth truth cometh to the light, that his deeds may be made manifest, that they are wrought in God.

പലരും സത്യത്തെ കുറിച്ചന്വേഷിക്കുന്നതിൽ വിസ്താരസഭക്കാരനായ
നിക്കൊദേമനും യേശുവോടു ചോദിപ്പാൻ ഭാവിച്ചു ജനശങ്കനിമിത്തം
രാത്രിയിൽ വന്നു യേശുവെ പ്രവാചകൻ എന്നു സല്ക്കരിച്ചു സ്തുതിച്ചു. ആ
യതു കൂട്ടാക്കാതെ യേശു മശീഹരാജ്യപ്രവേശം ഉയരത്തുനിന്നു ജനിച്ചവൎക്കേ
ഉള്ളു എന്നു ശാസിച്ചു പറഞ്ഞു. വൃദ്ധനായ ശാസ്ത്രി മശീഹവാഴ്ചെക്കു ഹൃദയ
ത്തെ ചേലാകൎമ്മവും ആത്മപുതുക്കവും വേണ്ടുന്നത് എന്നറിഞ്ഞിട്ടും (൫ മോ.
൩൦, ൬; യിറ, ൪, ൪, ഹെജ. ൧൧, ൧൯ ƒ. ൩൬, ൨൬ ƒ) തന്റെ നീതിയെ തള്ളു
വാൻ മനസ്സില്ലാതെ ഇതു കഴിയാത്തത് എന്നു പറഞ്ഞു. അതുകൊണ്ടു യേശു
ദേവസഭയിലേ പ്രവേശത്തിന്ന് അനുതാപത്തിന്റെ സ്നാനവും മശീഹയു
ടെ ആത്മസ്നാനവും ഈ രണ്ടു തന്നെ വേണ്ടു, ഇവറ്റാൽ ഉണ്ടാകുന്നതു
ജഡത്തിൽനിന്നു ജനിച്ച ജന്ധമല്ല ആത്മാവിൻ കുട്ടിയത്രെ. അതിന്റെ
ദൃഷ്ടാന്തം കാറ്റു (സഭാപ്രസ, ൧൧, ൫). അത് ഉണ്ടെന്നറിയുന്നതല്ലാതെ അതി
ന്റെ ഉല്പത്തിയും ഒടുവും അറിയുന്നില്ല. ആത്മാവിൽനിന്നു ജനിച്ചവൻ
മുകളിൽനിന്നു വരുന്നതും മേല്പെട്ടു പോകുന്നതും (സുഭാ. ൧൫, ൨൪) രഹസ്യം
തന്നെ. എങ്കിലും സ്വാതന്ത്ര്യം ചൈതന്യം ശക്തി മുതലായ ഊൎദ്ധ്വലക്ഷ
ണങ്ങളെ കാറ്റിൽ എന്ന പോലെ ആത്മകുട്ടിയിലും ഇപ്പോഴും അറിയാം.
എന്നാറെ നിക്കൊദേമന്റെ ശല്യം വിടായ്കയാൽ യേശു അവനെ അറിയായ്മ
നിമിത്തം നന്ന ശാസിച്ചു, "നാം അറിയുന്നു" (൨) എന്ന വാക്കിനെ ആ
ക്ഷേപിച്ചു: നിങ്ങളും ഞങ്ങളും ഒന്നല്ല രണ്ടു പക്ഷമത്രെ, ഞങ്ങൾ നിശ്ചയം
അറിയുന്നു നിങ്ങൾ അറിയുന്നില്ല സാക്ഷ്യത്തെ കൈക്കൊള്ളുന്നതും ഇല്ല.
ഭൂമിയിൽ ഇസ്രയേലൎക്ക് എത്താകുന്നതു പഠിപ്പിച്ചാൽ വിശ്വസിക്കാത്ത
വർ സ്വൎഗ്ഗത്തിൽനിന്നു വരുന്ന പുതിയ വെളിപ്പാടുകളെ എങ്ങിനെ അം
ഗീകരിക്കും. [ 134 ] എന്നിട്ടും സ്വൎഗ്ഗീയ സത്യങ്ങൾ അന്നു സംക്ഷേപിച്ചറിയിച്ചതു ൪ ആ
കുന്നു. ൧) വാനത്തിൽനിന്ന് ഇറങ്ങിയവനും നിത്യം വാനത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന
വനും മാത്രം വാനത്തിൽ കയറിയവൻ എന്നതിനാൽ നരപുത്രന്റെ സ്വൎഗ്ഗീ
യതത്വവും നിത്യം ഇറങ്ങുന്ന സ്നേഹവിനയവും സകലത്തിന്മീതെ നിത്യം
കടക്കുന്ന ജ്ഞാനവും അറിയിച്ചു. ൨) പ്രായശ്ചിത്തത്താലുള്ള നിരപ്പിന്നു
താമ്രസൎപ്പത്തിന്റെ മുങ്കുറിയാൽ (൪ മോ. ൨൧) തെളിവു വരുത്തുന്നു. ശാപ
സ്വരൂപനായി മരത്തിന്മേൽ തൂക്കിയവനെ നോക്കുകയത്രെ പാപവിഷത്തി
ന്നു ചികിത്സയായ്വരും. ൩) വീണ്ടെടുപ്പിന്റെ സാരമാവിതു: അഛ്ശൻ സൎവ്വ
ലോകത്തെ സ്നേഹിക്ക, പുത്രൻ കാഴ്ചയായ്വരിക, ഇതേ വിശ്വസിക്കുന്നവന്നു
സദാ ജീവൻ തന്നെ. ൪) ന്യായവിധി വിശ്വസിക്കാത്ത യഹൂദനിലും തട്ടും.
വന്ന വെളിച്ചത്തിലേ അവിശ്വാസം അന്ധകാരകാംക്ഷയാൽ അത്രെ ജനി
ക്കുന്നു, സത്യത്തിന്ന് ഇടം കൊടുക്കുന്നവൻ വെളിച്ചത്തു വരും. എന്നിങ്ങിനെ
ചൊല്ലി കൎത്താവ് ഇരിട്ടിലേ നടത്തം നിമിത്തം ആക്ഷേപിച്ചു വെളിച്ചദാ
ഹത്തെ ജ്വലിപ്പിച്ചു സഫലമായ്വരേണ്ടുന്ന വാക്കു വിതെച്ചു (൭, ൫൦ƒ; ൧൯,
൩൯) വൃദ്ധനെ വിട്ടയക്കുകയും ചെയ്തു.

§ 57.

CHRISTS' MINISTRY IN JUDEA AND JOHN'S LAST TESTIMONY.

യഹൂദ നാട്ടിലേ മശീഹവേലയും യോഹന്നാന്റെ

സാക്ഷ്യ സമൎപ്പണവും.

JOHN III.

22. After these things came Jesus and his disciples into the land of Judæa; and there he tarried with them, and baptized. 23 And John also was baptizing in Ænon near to Salim, because there was much water there; and they came, and were baptized. 24 For John was not yet cast into prison. 25 Then there arose a question between some of John's disciples and the Jews about purifying. 26 And they came unto John, and said unto him, Rabbi, he that was with thee beyond Jordan, to whom thou barest witness, behold, the same baptizeth, and all men come to him. 27 John answered and said, A man can receive nothing, except it be given him from heaven. 28 Ye yourselves bear me witness, that I said, I am not the Christ, but that I am sent before him. 29. He that hath the bride is the bridegroom: but the friend of the bridegroom, which standeth and heareth him, rejoiceth greatly because of	the bridegroom's voice: this my joy therefore is fulfilled. 30. He must increase, but I must decrease. 31. He that cometh from above is above all: he that is of the earth is earthly, and speaketh of the earth: he that cometh from heaven is above all. 32 And what he hath seen and heard, that he testifieth; and no man receiveth his testimony. 33. He that hath received his testimony hath set to his seal that God is true. 34 For he whom God hath sent speaketh the words of God: for God giveth not the Spirit by measure unto him. 35 The Father loveth the Son, and hath given all things into his hand. 36 He that believeth on the Son hath everlast- ing life: and he that believeth not the Son shall not see life; but the wrath of God abideth on him.

അനന്തരം യേശു നഗരത്തെ വിട്ടു യഹൂദ നാട്ടിൽ ഏകദേശം ൯ മാ
സം (൪, ൩൫) പാൎത്തു ശിഷ്യരെകൊണ്ടു സ്നാനം കഴിപ്പിച്ചു പോന്നു. സ്നാ
പകനും യേശുവെ അനുഗമിപ്പാൻ കല്പന ഇല്ലായ്കയാൽ വിധിച്ച വേലയെ
വിടാതെ നടത്തി. എവിടെ എന്നാൽ (ജലഭൂമി എന്ന) എനോനും ശലെമും [ 135 ] (൧ മോ, ൩൩, ൧൮) ആകുന്ന ശമൎയ്യദേശത്തു തന്നെ എന്നു തോന്നുന്നു. അ
വിടെയും പുരുഷാരങ്ങൾ വന്നു സ്നാനം ഏറ്റു. ഇപ്രകാരം ഇരുവരും ഇസ്ര
യേൽസഭെക്കു ശുദ്ധീകരണം (൨൫) നടത്തുമ്പോൾ യേശുവിന്റെ അടുക്കൽ
ആളുകൾ അധികം കൂടിയതല്ലാതെ "ഒരു യഹൂദൻ" (൨൫) സ്നാപകന്റെ ശി
ഷ്യന്മാരോടു തൎക്കിച്ചു ശമൎയ്യഭൂമിയിൽ ചെയ്യുന്നതേക്കാൾ യഹുദയിൽ കഴിക്കു
ന്ന സ്നാനം നല്ലൂ എന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരിക്കും. അതുകൊണ്ടു ശിഷ്യരിൽ അ
സൂയ പൊങ്ങി തുടങ്ങി.

ഗുരുവോ ആത്മപൂൎണ്ണനായി അന്ത്യ സാക്ഷ്യം പറഞ്ഞു. യേശു മണ
വാളൻ ആകയാൽ എല്ലാം അവന്നു വരുവാൻ ന്യായം. അപ്രകാരം സംഭവി
ച്ചതു എനിക്കു സന്തോഷം: അവൻ വളരുകയും ഞാൻ കുറുകയും തന്നെ വേ
ണ്ടതു. അവൻ മാത്രം മുകളിൽനിന്നു വന്നവനും പിതാവിന്ന് ഇഷ്ടനും ആ
ത്മസമ്പൂൎണ്ണത ഉള്ളവനും ദേവസത്യം എല്ലാം പറയുന്നവനും ആകയാൽ അ
ധികം ആൾ ചേരാത്തതു സങ്കടം അത്രെ. അവന്റെ സാക്ഷ്യത്തെ അംഗീ
കരിച്ചല്ലാതെ നിങ്ങൾ്ക്കും ദൈവത്തിൻ അരുളപ്പാടുകളുടെ വസ്തുത ബോധിക്ക
യില്ല. പുത്രനെ വിശ്വസിക്കുന്നവന്നു നിത്യജീവൻ ഉണ്ടു, ജീവനെ വിരോ
ധിച്ചു പുത്രനെ അനുസരിക്കാത്തവന്മേൽ (സുഭാ, ൮, ൩൬) ദേവകോപം
തൂങ്ങി നില്ക്കുന്നു. എന്നിങ്ങിനെ ശിഷ്യരെ ശാസിച്ചു മശീഹെക്കായിട്ടുള്ള സാ
ക്ഷ്യം തീൎക്കുകയും ചെയ്തു.

§ 58.

THE JOURNEY THROUGH SAMARIA. THE SAMARITAN WOMAN.

ശമൎയ്യയിലേ കടപ്പും വിശ്വാസജനനവും.

JOHN IV.

1. When therefore the Lord knew how the Pharisees had heard that Jesus made and bap- tized more disciples than John, 2 (Though Jesus himself baptized not, but his disciples.) 3. He left Judæa, and departed again into Galilee. 4 And he must needs go through Samaria. 5 Then cometh he to a city of Samaria, which is called Sychar, near to the parcel of ground that Jacob gave to his son Joseph. 6 Now Jacob's well was there, Jesus there- fore, being wearied with his journey, sat thus on the well: and it was about the sixth hour. 7 There cometh a woman of Samaria to draw water: Jesus saith unto her, Give me to drink. 8 (For his disciples were gone away unto the city to buy meat.) 9 Then saith the woman of Samaria unto him, How is it that thou, being a Jew, askest drink of me, which am a woman of Samaria? for the Jews have no dealings with the Samaritans. 10 Jesus answered and said unto her, If thou knewest the gift of God, and who it is that saith to thee, Give me to drink; thou wouldest have	asked of him, and he would have given thee living water. 11 The woman saith unto him, Sir, thou hast nothing to draw with, and the well is deep: from whence then hast thou that living water? 12 Art thou greater than our father Jacob, which gave us the well, and drank thereof him- self, and his children, and his cattle? 13 Jesus answered and said unto her, Whoso- ever drinketh of this water shall thirst again: 14 But whosoever drinketh of the water that I shall give him shall never thirst; but the water that I shall give him shall be in him a well of water springing up into everlasting life. 15 The woman saith unto him, Sir, give me this water, that I thirst not, neither come hither to draw. 16 Jesus saith unto her, Go, call thy husband, and come hither. 17 The woman answered and said, I have no husband. Jesus said unto her, Thou hast well said, I have no husband: 18 For thou hast had five husbands; and he whom thou now hast is not thy husband: in that saidst thou truly.

[ 136 ] John IV.

19 The woman saith unto him, Sir, I perceive that thou art a prophet. 20 Our fathers worshipped in this mountain; and ye say, that in Jerusalem is the place where men ought to worship. 21 Jesus saith unto her, Woman, believe me, the hour cometh, when ye shall neither in this moun- tain, nor yet at Jerusalem, worship the Father. 22 Ye worship ye know not what: we know what we worship: for salvation is of the Jews. 23 But the hour cometh, and now is, when the true worshippers shall worship the Father in spirit and in truth: for the Father seeketh such to worship him. 24 God is a Spirit: and they that worship him must worship him in spirit and in truth. 25. The woman saith unto him, I know that Messias cometh, which is called Christ: when he is come, he will tell us all things. 26 Jesus saith unto her, I that speak unto thee am he. 27 And upon this came his disciples, and marvel- led that he talked with the woman: yet noman said, What seekest thou? or, Why talkest thou with her? 28 The woman then left her waterpot, and went her way into the city, and saith to the men, 29 Come, see a man, which told me all things that ever I did: is not this the Christ? 30 Then they went out of the city, and came unto him. 31 In the mean while his disciples prayed him saying, Master, eat.	32 But he said unto them, I have meat to eat that ye know not of. 33 Therefore said the disciples one to another Hath any man brought him ought to eat? 34 Jesus saith unto them, My meat is to do the will of him that sent me, and to finish his work. 35 Say not ye, There are yet four months, and then cometh harvest? behold, I say unto you, Lift up your eyes, and look on the fields; for they are white already to harvest. 36 And he that reapeth receiveth Wages, and gathereth fruit unto life eternal: that both he that soweth and he that reapeth may rejoice together. 37 And herein is that saying true, One soweth and another reapeth. 38 I sent you to reap that whereon ye bestow- ed no labour: other men laboured, and ye are entered into their labours. 39 And many of the Samaritans of that city believed on him for the saying of the woman, which testified, He told me all that ever I did. 40 So when the Samaritans were come unto him, they besought him that he would tarry with them: and he abode there two days, 41 And many more believed because of his own word; 42 And said unto the woman, Now we believe, not because of thy saying: for we have heard him ourselves, and know that this is indeed the Christ, the Saviour of the world.

യേശു യൊഹനാനേക്കാൾ അധികം ശിഷ്യന്മാരെ സ്നാനം ഏല്പിക്കുന്നു
എന്നു പറീശന്മാർ കേട്ട പ്രകാരം കൎത്താവു അറിഞ്ഞിട്ടു തൽകാലം വൈരിക
ളോടു ഇടവാട് അരുതു എന്നു വെച്ചു യഹൂദയിലേ വേലയെ വിട്ടു വടക്കോട്ടു
യാത്രയായി. അന്നുമുതൽ യേശു സ്നാനം ചെയ്യിച്ചപ്രകാരം ഒട്ടും കേൾ്ക്കു
ന്നതും ഇല്ല. രാജാവിന്നും വിസ്താരസഭെക്കും അപ്രിയം തോന്നുകകൊണ്ടു
ഇസ്രയേലെ സ്നാനത്താൽ ശുദ്ധീകരിപ്പാൻ ഇനി വിഹിതമല്ല, വംശം എ
ല്ലാം മുമ്പെ രണ്ടായി പിരിയേണ്ടത് എന്നു തോന്നിയായിരിക്കും.

വിതകാലത്തു (ഏകദേശം ൨൮, ദിസെംബർ) യേശു ഗലീലെക്കാമാറു പുറ
പ്പെട്ടപ്പോൾ യഹൂദർ മിക്കവാറും മതശങ്കനിമിത്തം യൎദ്ദന്റെ കിഴക്കേ തീര
ത്തു കൂടി നടക്കുന്ന വഴിയായല്ല ശമൎയ്യയിൽ കൂടി കടപ്പാൻ നിശ്ചയിച്ചു. അ
വിടെ ശമൎയ്യനഗരത്തിൽനിന്നു ൨ കാതം തെക്കോട്ടു ശികെം പട്ടണം ഉണ്ടു
ഗരിജീം ഏബാൽ മലകളുടെ നടുവിലുള്ള നല്ല താഴ്വരയിൽ തന്നെ. അതിന്ന്
ഇപ്പോൾ നപ്ലുസ് (നവപൊലിസ്) എന്ന പേർ ഉണ്ടു; ൧൦൦൦൦ മുസല്മാനരോ
ടും കൂട ചില നൂറു ക്രിസ്ത്യാനരും ശമൎയ്യരും ഇപ്പോഴും പാൎക്കുന്നുണ്ടു. പട്ടണ
ത്തിൽനിന്നു തെക്കു ൨ നാഴിക ദൂരത്തു യോസെഫിന്റെ ശ്മശാനവും (യോശു.
൨൪, ൩൨; അപോ, ൭, ൧൬) അതിന്മേൽ ഒരു മുസല്മാൻ പള്ളിയും ഉണ്ടു. അതു
യാക്കോബ് തന്റെ പുത്രന്നു കൊടുത്ത സൂ കാർ ("ശ്മശാനം") എന്ന നിലത്തിൽ
തന്നെ ആകുന്നു. അതിന്നും ഒരു നാഴിക തെക്കോട്ടു കുമ്മായപ്പാറയിൽ ൧൦൦ൽ ചി
ല്വാനം അടി ആഴത്തോളം കുഴിച്ച യാക്കോബ് കിണർ ഇപ്പോഴും ഉണ്ടു. അത്
ആശ്വസിപ്പാൻ നല്ല സ്ഥലം. ശാപാനുഗ്രഹമലകളെ അടുക്കെ കാണുന്നു. [ 137 ] അവിടെ യേശു ഉച്ചെക്ക് എത്തി തളൎച്ചനിമിത്തം "വെറുതെ" ഇരുന്നു.
ശിഷ്യരെ ഭോജ്യം വാങ്ങുവാൻ അയച്ചശേഷം ഒരു ശമൎയ്യസ്ത്രീ വെള്ളം കോ
രുവാൻ വന്നു, യേശുവും ആത്മനിയോഗത്താൽ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. ശമ
ൎയ്യരോടും സ്ത്രീകളോടും വിശേഷാൽ പാപികളോടും ബുദ്ധിമാൻ
പറകൊല്ലാ എന്ന റബ്ബിമാരുടെ കല്പനകൾ മൂന്നിനെയും നിരസിച്ചു താഴ്മ
യായി വെള്ളത്തിന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ വിസ്മയിച്ചു. അവൻ നല്ല ഉറ
വായ വെള്ളം തരാം എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ അധികം വിസ്മയിച്ചു. പിന്നെ
അവൾ കിണറ്റിലേ വെള്ളം ചൊല്ലി പ്രശംസിച്ചാറെ യേശു എന്നും ദാഹ
ത്തെ തീൎപ്പാൻ തന്റെ ജലം നല്ലത് എന്നു പുകഴ്ത്തി. ഇതു നിത്യജീവനോളം
ഉറവായി ഒഴുകുന്ന സദാത്മാവെന്നു (൭, ൩൯) അവൾ്ക്കു നന്നായി ബോധി
ച്ചില്ല, ആശ ജനിച്ചു താനും ആകയാൽ മൎയ്യാദപ്രകാരം ഭൎത്താവും കൂടി വന്നു
കേൾ്ക്കേണം എന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ ചെയ്ത ദുഷ്ക്രിയകളെ എല്ലാം ഒരു
വചനത്താൽ സൂചിപ്പിച്ചു പറവാൻ സംഗതി വന്നു*. ഇവൻ പ്രവാചകൻ
എന്നു കണ്ടാറെ അവൾ നാട്ടുകാൎക്കു യഹൂദരോടുള്ള വ്യവഹാരസാരം ചോദിച്ചു
(ഗരിജീം മലമേലുള്ള ആലയത്തെ മക്കാബ്യനായ ഹുൎക്കാൻ ക്രി. മു. . ൧൨൯
തകൎത്തതിന്റെ ശേഷവും ഇന്നേവരെയും ശമൎയ്യർ ആ മലമുകളിൽ ചെന്നു
പ്രാൎത്ഥിക്കും). അതിന്നായി യേശു യഹുദാഗോത്രത്തിൽ വാഗ്ദത്തം ഉണ്ടാക
യാൽ ശമൎയ്യൎക്കു കുറവ് അധികം ഉണ്ടെന്നും അവർ പ്രവാചകങ്ങളെ തള്ളുക
യാൽ മോശയേയും സത്യദൈവത്തേയും തിരിച്ചറിയുന്നില്ല എന്നും കാട്ടിയത
ല്ലാതെ, മൊറിയയും നിത്യപ്രമാണമല്ല സത്യആരാധനക്കാർ ആത്മാവും സ
ത്യവും ആകുന്ന മലയും ആലയവും കയറി പുക്കു പിതാവെ സേവിക്കേണം
എന്ന് ഒരു പുതുമതത്തെ അറിയിച്ചു. അതിനാൽ അവൾ ഭ്രമിച്ചു തന്റെ
മശീഹകാംക്ഷയെ കാണിച്ചു. മശീഹ യഹൂദരുടെ ആശപോലെ രാജാവല്ല
രഹസ്യങ്ങളെ അറിയിച്ചു (൫ മോ.൧൮,൧൮)ജനത്തെ തിരിപ്പിക്കുന്ന ഹത്തഹെ
ബ് (മടക്കിവരുത്തുന്നവൻ) എന്ന യോസെഫ്‌വംശ്യൻ ആകും എന്നത്രെ ശ
മൎയ്യ പക്ഷം. എന്നാറെ യേശു ശങ്ക കൂടാതെ ഞാൻ ആകുന്നു എന്ന് അവളോടറി
യിച്ചു. അവൾ ഭ്രമിച്ചു പാത്രവും വിട്ടു ഗ്രാമത്തിലേക്ക് ഓടുമ്പോൾ ശിഷ്യ
ന്മാർ വന്നു ഗുരുവിന്നു ദേവേഷ്ടം ചെയ്കയാൽ വന്ന തൃപ്തിയെ അറിയാതെ
ഭക്ഷിപ്പാൻ വിളിച്ചു.

എന്നാറെ യേശു കുടിയും പിന്നെ തീനും മറന്നു വിട്ടു പറഞ്ഞു: കൊയ്ത്തിന്നു
൪ മാസം ഉണ്ട് എന്നു ചൊല്ലുന്നുവല്ലോ (കനാനിലേ കൊയ്ത്തു പെസഹമുതൽ
പെന്തക്കോസ്തയോളം ഉണ്ടു); അങ്ങിനെ അല്ല, പട്ടണത്തുനിന്നു വരുന്ന
ഈ ശമൎയ്യർ തന്നെ ഒർ ആദ്യഫലമായി ഇന്നു വിളയുമാറാകുന്നു എന്നു വാ
ഞ്ഛയോടും സ്തുതിയോടും പറഞ്ഞു. പിന്നെ ലോകപ്രകാരം വിതെക്കുന്നവ
നല്ല മൂരുന്നവനേ സന്തോഷിപ്പു; ദേവരാജ്യത്തിലോ വിതെക്കുന്നവരും മൂരു
ന്നവരും ഒരുമിച്ചു സന്തോഷിക്കും. ശമൎയ്യയിൽ പണ്ടു മോശധൎമ്മത്തെ അറി [ 138 ] യിച്ചവരേയും പിന്നെ അവരുടെ നാട്ടിൽ യോഹനാൻ സ്നാനം കഴിച്ചതി
നേയും യേശു ഓൎത്തു, ഇപ്പോൾ താനും വേഗത്തിൽ ശിഷ്യന്മാരും (അപോ.
൮, ൧൪) കൊയ്വാനുള്ളതിനെ ആത്മാവിൽ ദൎശിച്ചു, ആ കൂട്ടരും ഇവരും പര
ത്തിൽ ഒന്നിച്ചു ആനന്ദിക്കുന്നതു മുന്നമേ അറിഞ്ഞു വാഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു.

അനന്തരം ആ ശമൎയ്യർ വന്നു യേശുവെ സംശയിക്കാതെ കൈക്കൊ
ണ്ടു അത്ഭുതങ്ങളെ കാണാതെ ൨ ദിവസം വചനം കേട്ടതിനാൽ തന്നെ ഇ
വൻ സൎവ്വലോകത്തിൻ രക്ഷിതാവ് എന്നു വിശ്വസിച്ചു. ഹീനജാതിയുടെ
വിശ്വാസത്താൽ ശിഷ്യന്മാൎക്ക് ഒരു പുതിയ പാഠം ലഭിച്ചതിന്റെ ശേഷം
യേശു ഗ്രാമത്തെ വിട്ടു പിതാവ് കല്പിച്ചപ്രകാരം ശമൎയ്യയിലേ വേലയെ താ
മസിപ്പിച്ചു (മത്ത. ൧൦, ൫; അപോ.൧, ൮) ഗലീലെക്കു ബദ്ധപ്പെട്ടു ചെല്ലു
കയും ചെയ്തു.

CHAPTER II.

The Year of Galilean Ministry,

with Three Intermediate Journeys to Jerusalem.

(January-December 29 A.D.)

രണ്ടാം അദ്ധ്യായം.

ഗലീല്യ പ്രവൎത്തന വൎഷവും ഇടെക്കുള്ള യരുശലേം

യാത്രകൾ മൂന്നും.

(ക്രിസ്താബ്ദം ൨൯, ജനുവരി തുടങ്ങി ദിസെംബർ വരെ)

A.

THE FIRST THREE MONTHS' LABOURS IN GALILEE.

(January-March 29 A.D.)

ഗലീല്യ പ്രവൎത്തനാരംഭം.

(ക്രിസ്താബ്ദം ൨൯, ജനുവരി തുടങ്ങി മാച്ച് വരെ.)

§ 59.

CHRIST'S MINISTRY TRANSFERRED TO GALILEE,

AFTER JOHIN'S IMPRISONMENT.

സ്നാപകൻ തടവിലായതും യേശു ഗലീലയിൽ തന്റെ

വേലയെ ആരംഭിച്ചതും.

MATT. XIV. 3 For Herod had laid hold on John, and bound him, and put him in prison for Herodias' sake, his	MARK VI. 17 For Herod himself had sent forth and laid hold upon John, and bound him in prison for Herodias' sake, his brother Philip's wife: for he had married her.	LUKE III. 19 But Herod the tetrarch, being re- proved by him for Herodias his brother Philip's wife, and for	JOHN IV. 43 Now after two days he de- parted thence, and went into Galilee.

[ 139 ]

Matt. XIV. brother Philip's wife. 4. For John said un- to him, It is not lawful for thee to have her. 5 And when he would have put him to death, he feared the multitude, be- cause they counted him as a prophet. ΜΑΤΤ. IV. 12 Now when Jesus had heard that John was cast into prison, he departed into Galilee;	Mark VI. 18 For John had said unto Herod, It is not lawful for thee to have thy brother's wife. 19 Therefore Herodias had a quarrel against him, and would have killed him; but she could not: 20 For Herod feared John, knowing that he was a just man and an holy, and observed him; and when he heard him, he did many things, and heard him gladly. MARK I. 14 Now after that John was put in prison, Jesus came into Galilee, preaching the gospel of the kingdom of God, 15 And saying, The time is fulfilled, and the kingdom of God is at hand: repent ye, and believe the gospel.	Luke III. all the evils which Herod had done, 20 Added yet this above all, that he shut up John in prison. LUKE IV. 14 And Jesus re- turned in the power of the Spirit into Galilee; and there went out a fame of him through all the region round about. 15 And he taught in their synagogues, being glorified of all.	John IV. 44 For Jesus himself testifi- ed, that a pro- phet hath no honour in his own country. 45. Then when he was come into Galilee, the Galilæans received him, having seen all the things that he did at Jeru- salem at the feast: for they also went unto the feast.

ആ കാലത്തു ഹെരോദാ അന്തിപാ(§ ൧൫) തന്റെ ചാപല്യത്താൽ ഒരു
പ്രവാചകനെ കാണ്മാൻ ആഗ്രഹിച്ചപ്പോൾ പക്ഷെ ഒരിക്കൽ തിബെൎയ്യാരാജ
ധാനിയെ വിട്ടു പരായ്യയിലുള്ള യൂലിയാവിൽ വന്ന നേരത്തു അടുക്കെ ഉള്ള
സ്നാപകനെ വരുത്തി സംസാരിച്ചു, യോഹനാനും വല്ല പുതുമകളെ അല്ല
ഇടപ്രഭുവിന്റെ വ്യഭിചാരദോഷം (ഭാഗം. ൬൬; മാ. ൬, ൧൮) മുതലായ പ്രസി
ദ്ധദുഷ്കൎമ്മങ്ങളെ (ലൂക്ക, ൩, ൧൯) ആക്ഷേപിച്ചു പറഞ്ഞു. ഉടനെ രാജാവ്
ക്രുദ്ധിച്ചു ഇതു മത്സരം എന്നു നിരൂപിച്ചു, ഇവൻ പ്രജകളെ എന്റെ നേരെ
ഇളക്കുവാൻ മതി എന്നു നടിച്ചു അവനെ അടുക്കെ മകൈർ എന്ന പാറക്കോ
ട്ടയിൽ തടവിൽ ആക്കിച്ചു. അതിനാൽ യരുശലേമിലേ പ്രധാനികളും ഉള്ളിൽ
സന്തോഷിച്ചു എന്ന് ഊഹിക്കാം. യേശുവോ അഗ്രേസരന്റെ വേലെക്കു
സമാപ്തി വന്ന പ്രകാരം കേട്ടിട്ടു താമസിയാതെ അനുതാപപ്രസംഗാദിപ്രവ
ൎത്തനം ഗലീലയിൽ ആരംഭിപ്പതിന്നു സമയമായി എന്നു ഗ്രഹിച്ചു (മത്താ.
മാൎക്ക) ഉടനെ അതിന്നായി പുറപ്പെട്ടു ചില പള്ളികളിൽ ഉപദേശിച്ചു തുടങ്ങി.
ഗലീലക്കാർ യരുശലേമിൽ കണ്ടതും മറ്റും ഓൎത്തു അവനെ സന്തോഷത്തോ
ടെ കൈക്കൊള്ളുകയും ചെയ്തു. ശിഷ്യന്മാരോ അന്നു താന്താങ്ങടെ വീടുകളിൽ
പോയി എന്നു തോന്നുന്നു (§ ൬൩).

പ്രവാചകന്നു പിതൃദേശത്തിൽ മാനം ഏറെയില്ല എന്ന് അറിഞ്ഞതു
കൊണ്ടത്രെ യേശു ഗലീലെക്കു ചെന്നു എന്നതു (യോ. ൪, ൪൩-൪൪) എത്ര
യോ വിപരീതമായി തോന്നുന്നുണ്ടു. യേശുവിന്റെ പിതൃദേശം ഗലീല അ
ല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അല്ലല്ലോ. എന്നിട്ടും പ്രവാചകന്നു പിതൃദേശത്തിൽ മാനം
ഏറെ കിട്ടാൻ ഇല്ല എന്ന ന്യായത്തെ അറിഞ്ഞ സംഗതിയാലെ യേശു ഗ
ലീലയിൽ വന്നു കുടിയേറി എന്നു ചൊല്വത് എങ്ങിനെ. വിഷമമായ ൟ
വാക്കിന്റെ താൽപൎയ്യം ആവിതു: അയല്വക്കത്ത് ജനിച്ചും വളൎന്നുംകൊണ്ട
വരുടെ ഹീനത ഒക്കയും നമുക്കു ആവോളം ബോധിക്കകൊണ്ടും മുഖപരി
ചയം ഇല്ലാത്ത പരദേശികളുടെ ഊനക്കുറവുകൾ ക്ഷണത്തിൽ ബോധി
ക്കായ്കകൊണ്ടും മാനയോഗ്യനായ അയല്ക്കാരനിലും അധികം ഗുണാഗുണ
ങ്ങൾ ഒന്നും തിരിയാത്ത അന്യനെ ബഹുമാനിക്കുന്നതു ലോകപതിവായ ഒർ [ 140 ] അവസ്ഥ തന്നെ. ഇതിന്നൊത്തവണ്ണം പ്രവാചകന്നു സ്വദേശത്തിൽ മാനം
ഏറെയില്ല എന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടു തന്നെ യേശു സ്വദേശമാം ഗലീലയിൽ മശീ
ഹവേലയെ തുടങ്ങാതെ ആദ്യം ഒരു പത്തു മാസത്തോളം അന്യദേശമായ
യഹൂദയിൽ പാൎത്തിരുന്നു (യോ. ൨, ൧൩ —൪, ൪൩). ഇവ്വണ്ണം അന്യ നാട്ടിൽ
കീൎത്തിമാനങ്ങളെ ഏതാനും സമ്പാദിച്ച ശേഷമാത്രെ സ്വദേശമാം ഗലീലെക്കു
വന്നുള്ളു. ആ പരവാസത്തിൻ ഫലങ്ങൾ ഗലീലയിൽ വ്യൎത്ഥമായി പോയ
തുമില്ല (൪൫). ഇതിനെ പറവാൻ യോഹനാന്നു തക്ക ഒരു കാരണം ഉണ്ടാ
യല്ലോ. എങ്ങിനെ എന്നാൽ സ്നാനപരീക്ഷാദികൾ സംഭവിച്ച ഉടനെ യേശു
ഗലീലയിൽ തന്റെ പ്രവൃത്തിയെ ആരംഭിച്ചു എന്നു തോന്നുമാറു മത്ത. മാൎക്ക്.
ലൂക്ക. എന്ന മൂവർ കൎത്തൃചരിത്രത്തെ രചിച്ചിരുന്നു (മത്ത. ൪, ൧൧—൧൨;
മാൎക്ക. ൧, ൧൩ — ൧൪). ആ നിരൂപണം തെറ്റത്രെ എന്നും,
ഗലീലയിൽ അല്ല യഹൂദയിൽ തന്നെ യേശു മശീഹവേലെക്കു അടിസ്ഥാ
നം ഇട്ടു എന്നും, അതിന്റെ സൂക്ഷമായ ഹേതു ഇന്നതെന്നും യോഹനാൻ
തെളിയിക്കേണ്ടി വന്നു. ഇതത്രെ ൪, ൪൩ —൪൫ന്റെ ഭാവം.

§ 60.

THE NOBLEMAN'S SON HEALED.

രാജഭൃത്യന്റെ പുത്രനെ സൌഖ്യം വരുത്തിയതു.

JOHN IV.

46 So Jesus came again into Cana of Galilee, where he made the water wine. And there was a certain nobleman, whose son was sick at Capernaum. 47 When he heard that Jesus was come out of Judæ into Galilee, he went unto him, and besought him that he would come down, and heal his son : for he was at the point of death. 48 Then said Jesus unto him, Except ye see signs and wonders, ye will not believe. 49 The nobleman saith unto him, Sir, come down ere my child die. 50 Jesus saith unto him, Go thy way; thy son liveth. And the man believed the word	that Jesus had spoken unto him, and he went his way. 51 And as he was now going down, his servants met him, and told him, saying, Thy son liveth. 52 Then inquired he of them the hour when he began to amend. And they said unto him, Yesterday at the seventh hour the fever left him. 53 So the father knew that it was at the same hour, in the which Jesus said unto him, Thy son liveth: and himself believed, and his whole house. 54 This is again the second miracle that Jesus did, when he was come out of Judæa into Galilee.

യേശു ഗലീലയിൽ എത്തി സഞ്ചരിച്ചതിന്നിടെ കാനാവിൽ അല്പം പാ
ൎത്തപ്പോൾ കഫൎന്നഹൂമിൽ ഹെരോദാവിന്റെ ഒരു കാൎയ്യസ്ഥൻ പുത്രന്റെ
മഹാരോഗം നിമിത്തം ബദ്ധപ്പെട്ടു വന്നു യേശുവെ വിളിച്ചു. മഹാജനങ്ങ
ൾ്ക്കല്ല ദൈവത്തിന്നു സേവകനാകയാൽ യെശു അനങ്ങാതെ പാൎത്തു വിശ്വാ
സക്കുറവിനെ ആക്ഷേപിച്ചു. താൻ ഒട്ടു നേരം മുമ്പെ കണ്ടിരുന്ന ശമൎയ്യരു
ടെ നിജവിശ്വാസം (§ ൫൮) ഈ ഗലീല്യവിശ്വാസതരത്തിൽ എത്ര വിശിഷ്ടം
എന്ന് അന്നു ഓൎത്തു ദുഃഖിപ്പാൻ സംഗതി വന്നു. ശമൎയ്യർ അതിശയം ഒന്നും
ചോദിക്കയോ ദൎശിക്കയോ ചെയ്യാതെ കണ്ടു വെറും വചനത്തിൻ ഗൌരവ
വും മഹത്വവും നിമിത്തം ക്രിസ്തനെ മാനിച്ച് അംഗീകരിച്ചിരിക്കേ ഗലീല
ക്കാരായ ഇവർ അത്ഭുതങ്ങളെ കണ്ടെടത്തോളമേ വിശ്വസിച്ചുള്ളു. എന്നാൽ [ 141 ] അച്ചൻ ശാസനയാൽ മുഷിയാതെ ചാവാറായ കുഞ്ഞനെ മാത്രം ഓൎത്തു യേ
ശുവിൽ തേറി അധികം കെഞ്ചി യാചിച്ചാറെ, പോക പുത്രൻ ജീവിക്കുന്നു എ
ന്നരുളിച്ചെയ്തു. അച്ശൻ കാണാതെ വിശ്വസിച്ചു മടങ്ങി പോയപ്പോൾ പി
റ്റേ നാൾ രാവിലെ പണിക്കാർ എതിരേറ്റു മകന്റെ ജ്വരം നീങ്ങിയ നേര
ത്തെ അറിയിച്ചതിനാൽ അവൻ സകല കുഡുംബത്തോടും കൂടെ യേശുവിൽ
വിശ്വസിച്ചു (അതു കൂജാ എന്നവനോ? ലൂക്ക, ൮, ൩). മുമ്പെ കാനാവിൽ ചെ
യ്തതു പോലെ യഹുദയിൽനിന്നു മടങ്ങി വന്ന നാളിൽ തന്നെ ഈ അതിശ
യവും സംഭവിച്ചു (യോ. ൪, ൫൪).

§ 61.

JESUS REJECTED AT NAZARETH.

യേശു നചറത്തിൽ വന്നു തളളപ്പെട്ടതു.

LUKE IV.

16 And he came to Nazareth, where he had been brought up: and, as his custom was, he went into the synagogue on the sabbath day, and stood up for to read. 17 And there was delivered unto him the book of the prophet Esaias. And when he had open- ed the book, he found the place where it was written, 18 The Spirit of the Lord is upon me, because he hath anointed me to preach the gospel to the poor; he hath sent me to heal the brokenheart- ed, to preach deliverance to the captives, and recovering of sight to the blind, to set at liberty them that are bruised, 19 To preach the acceptable year of the Lord. 20 And he closed the book, and he gave it again to the minister, and sat down. And the eyes of all them that were in the synagogue were fastened on him. 21 And he began to say unto them, This day is this scripture fulfilled in your ears. 22 And all bare him witness, and wondered at the gracious words which proceeded out of his mouth. And they said, Is not this Joseph's son?	23 And he said unto them, Ye will surely say unto me this proverb, Physician, healthy self: whatsoever we have heard done in Capernaum, do also here in thy country. 24 And he said, Verily I say unto you, No prophet is accepted in his own country. 25 But I tell you of a truth, many widows were in Israel in the days of Elias, when the heaven was shut up three years and six months when great famine was throughout all the land; 26 But unto none of them was Elias sent, save unto Sarepta, a city of Sidon, unto a woman that was a widow. 27 And many lepers were in Israel in the time of Eliseus the prophet; and none of them was cleansed, saving Naaman the Syrian. 28 And all they in the synagogue, when they heard these things, were filled with wrath, 29 And rose up, and thrust him out of the city, and led him unto the brow of the hill whereon their city was built, that they might cast him down headlong. 30 But he passing through the midst of them went his way.

ഇപ്രകാരം ഉപദേശിച്ചും അതിശയം പ്രവൃത്തിച്ചും കൊണ്ടു യേശു ത
ന്റെ കീൎത്തിയെ പരത്തിയ ശേഷം (൪, ൧൫) നചറത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു ശ
നിയാഴ്ചയിൽ മൎയ്യാദ പ്രകാരം പള്ളിയിൽ വന്നാറെ, കേൾ്ക്കയിൽ ആഗ്രഹം ഉള്ള
വർ അവനെ കൊണ്ടു വായിപ്പിച്ചു. ശബ്ബത്തുതോറും വായിക്കുന്നതു തൌറ
ത്തിന്റെ ൫൪ പാരായണഖണ്ഡങ്ങളിൽ ("പറശ") ഓരോന്നും പ്രവാചകരിൽ
ഒർ അദ്ധ്യായവും തന്നെ; വായിച്ചതിന്റെ ശേഷം മനസ്സുള്ളവന്നു ചിലതു
വ്യാഖ്യാനിച്ചും പ്രബോധിപ്പിച്ചും പറയാം. യേശു എഴുനീറ്റപ്പോൾ(യശ.൬൧,
൧ƒ) ദേവദാസന്റെ ആത്മാഭിഷേകവും പ്രവൃത്തിവിവരവും വൎണ്ണിക്കുന്ന
പ്രവാചകങ്ങളെ വായിച്ചു. ഉടനെ അവൻ ഈ ദേവവചനം ഇന്നു നിവൃ
ത്തിയായി എന്നു ചൊല്ലി ഹീനരും ദീനരും കുരുടരും ബദ്ധരും ആകുന്ന ഊ
ൎക്കാരെ ഉറ്റു നോക്കി കനിവുള്ള വാക്കുകളെകൊണ്ടു സ്വരാജ്യത്തിന്നായി [ 142 ] ക്ഷണിച്ചു. അവരുടെ മനസ്സ് അല്പം ഇളകിയ ശേഷം അവൻ യോസെ
ഫിന്റെ മകൻ അല്ലയോ എന്നു ചൊല്ലി, കേട്ട വാക്കുകളുടെ മാഹാത്മ്യത്തെ
അറിയാതെ അവങ്കൽ ഇടറി പോയി. അപ്പോൾ യേശു "വൈദ്യ നിനക്കു
തന്നെ ചികിത്സിക്ക" എന്ന പഴഞ്ചൊല്ലെ ഓൎപ്പിച്ചു, ഊൎക്കാരുടെ അവിശ്വാസം
നിമിത്തം ഇവിടെ വലിയ അതിശയങ്ങളെ ചെയ്തു തനിക്കു മാനം വരുത്തു
വാൻ പാടില്ല എന്നറിയിച്ചു, എലീയാഎലീശാ എന്നവരുടെ കാലത്തിൽ ആയ
പ്രകാരം ഇപ്പോഴും ദൂരസ്ഥന്മാരിൽ ദേവരക്ഷ അധികം വിളങ്ങുവാൻ സംഗതി
ഉണ്ട് എന്നു കാണിച്ചാറെ, തങ്ങളെ പുറജാതിക്കാരോട് ഉപമിക്കാമോ എന്നു
ചൊടിച്ചു കലഹിച്ചു പള്ളിയിൽനിന്നും ഊരിൽനിന്നും ഉന്തിത്തള്ളി കടുന്തൂക്ക
മുള്ള കുന്നിൽനിന്നു ചാടി കൊല്ലുവാനും നിനെച്ചു. അവനോ അവരിൽ കൂടി
ക്കടന്നു (യോ. ൯, ൫൯). ഈ ഓർ അതിശയം കാട്ടിയ ശേഷം വളൎന്ന ഊരേ
യും കീഴ്ഗലീലയേയും വിട്ടു വടക്കു കാനാ കഫൎന്നഹൂം മുതലായവ ഉള്ള
മേൽഗലീലയിൽ (നപ്തലിയിൽ, യോശു. ൨൦, ൭) പോകയും ചെയ്തു.

പിന്നത്തേതിൽ യേശു രണ്ടാമതും നചറത്തിൽ വന്നു തള്ളപ്പെട്ടതിനെ
കുറിച്ചു § ൭൮ ഒത്തു നോക്ക.

§ 62.

JESUS FIXES HIS ABODE AT CAPERNAUM.

കഫൎന്നഹൂമിലേ വാസം.

MATT. IV. 13 And leaving Nazareth, he came and dwelt in Capernaum, which is upon the sea coast, in the borders of Zabulon and Nephthalim: 14 That it might be fulfilled which was spoken by Esaias the prophet, saying, 15 The land of Zabulon, and the land of Nephthalim, by the way of the sea, beyond Jordan, Galilee of the Gentiles; 16 The people which sat in darkness saw great light; and to them which sat in the region and shadow of death light is sprung up. 17 From that time Jesus began to preach, and to say, Repent: for the kingdom of heaven is at hand.	LUKE IV. 31 And came down to Caper- naum, a city of Gali- lee.

അനന്തരം യേശു (നഹൂമിൻഊർ, "ആശ്വാസഗ്രാമം" എന്ന) കഫൎന്ന
ഹൂമെ തന്റെ ഊരാക്കി (മത്ത.൯, ൧). താൻ കൂലിക്ക് വീടു വാങ്ങിയോ (മത്ത. ൮,
൨൦) കേഫാവോടു കൂടെ പാൎത്തുവോ (മത്ത, ൧൭, ൨൪) എന്നു നിശ്ചയിപ്പാൻ പാ
ടില്ല. ദമഷ്കിൽ നിന്നു സമുദ്രത്തേക്കു നടക്കുന്ന നിരത്തും ജാതികൾ പാൎക്കുന്ന
ഗലീലയും യഹൂദൎക്ക് എത്രയും ഹീനമായി തോന്നുന്ന ഭൂമി ആയിട്ടും (യശ.
൯, ൧ƒ.) ഇരുട്ടിൽ പാൎക്കുന്ന ആ ദേശസ്ഥന്മാൎക്കു തന്നെ ജീവന്റെ വെളിച്ചം
വിശേഷാൽ ഉദിക്കേണ്ടതു (മത്ത.). സ്വൎഗ്ഗരാജ്യം സമീപിച്ചു, മാനസാന്തരവും
സുവിശേഷത്തിലേ വിശ്വാസവും ഇപ്പോൾ വേണം എന്നു യേശു അവി
ടെ ഘോഷിച്ചു പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. [ 143 ] § 63.

THE CALLING OF FOUR DISCIPLES. നാലു ശിഷ്യരെ വിളിച്ചതു. MATT. IV. 18 And Jesus walk- ing by the sea of Galilee, saw two brethren, Simon called Peter, and Andrew his bro- ther, casting a net into the sea: for they were fishers. 19 And he saith unto them, Follow me, and I will make you fishers of men. 20 And they straightway left their nets, and followed him. 21 And going on from thence, he saw other two bre- thren, James the son of Zebedee, and John his bro- ther, in a ship with Zebedee their fa- ther, mending their nets; and he called them. 22 And they im- mediately left the ship and their father, and follow- ed him.	MARK I. 16 Now as he walked by the sea of Galilee, he saw Simon and Andrew his brother casting a net into the sea : for they were fishers. 17And Jesus said unto them, Come ye after me, and I will make you to be- come fishers of men. 18 And straight- way they forsook their nets, and followed him. 19 And when he had gone a little farther thence, he saw James the son of Zebedee, and John his brother, who also were in the ship mending their nets. 20 And straight- way he called them: and they left their father Zebe- dee in the ship with the hired servants, and went after him.	PETERS DRAUGHT OF FISHES. ശിമോന്റെ മീൻപിടി. LUKE V. 1 And it came to pass, that, as the people pressed upon him to hear the word of God, he stood by the lake of Gennesaret, 2 And saw two ships standing by the lake: but the fisher- men were gone out of them, and were washing their nets. 3 And he entered into one of the ships, which was Simon's and prayed him that he would thrust out a little from the land, and he sat down, and taught the people out of the ship. 4. Now when he had left speaking, he said unto Simon, Launch out into the deep, and let down your nets for a draught. 5 And Simon answering said unto him, Master, we have toiled all the night, and have taken nothing: nevertheless at thy word I will let down the net. 6 And when they had this done, they inclosed a great multitude of fishes: and their net brake. 7 And they beckoned unto their partners, which were in the other ship, that they should come and help them. And they came, and filled both the ships, so that they began to sink. 8 When Simon Peter saw it, he fell down at Jesus' knees, saying, Depart from me; for I am a sinful man, O Lord. 9 For he was astonished, and all that were with him, at the draught of the fishes which they had taken: 10 And so was also James, and John, the sons of Zebedee, which were partners with Simon. And Jesus said unto Simon, Fear not; from henceforth thou shalt catch men. 11 And when they had brought their ships to land, they forsook all, and follow-ed him.

കഫൎന്നഹൂമിലേ വാസാരംഭത്തിൽ യേശു ഒരു ദിവസം ഗലീലക്കടൽപ്പു
റത്തു നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ദേവവചനം കേൾ്ക്കേണ്ടതിന്നു കൂടിയവരു
ടെ തിരക്കിൻ നിമിത്തം (ലൂക്ക.) ഒരു പടകിൽ കയറേണ്ടി വന്നു. അത് ആരു
ടെത് എന്നാൽ കൂട്ടരുമായി കരെക്ക് ഇറങ്ങി വലകളെ കഴുകിയ ശീമോൻ എ
ന്ന മീൻപിടിക്കാരന്റെതു തന്നെ. ആയവനും സഹോദരനായ അന്ദ്രേയാ
വിന്നും ചങ്ങാതികളായ മറ്റെ മൂവൎക്കും ഏകദേശം പത്തു മാസത്തിനു മുമ്പെ
ഗുരുവിനോടു മുഖപരിചയം ഉണ്ടായി വന്നതും ശീമോന്ന് പേത്രൻ എന്ന മാ
നപ്പേർ കിട്ടിയതും മുമ്പിൽ പറഞ്ഞുവല്ലോ (§ ൫൩). അന്നു മുതൽ പേത്രനും
ആദ്യശിഷ്യരുടെ കൂട്ടത്തിൽ യേശുവെ അനുഗമിച്ചു, കാനാവിലേ കല്യാണ
ത്തിലും (§ ൫൪) ദേവാലയശുദ്ധീകരണത്തിലും (§ ൫൫) മറ്റും കൎത്തൃമഹത്വ
ത്തെ കണ്ടു, യഹൂദനാട്ടിലും പാൎത്തു സ്നാനം കഴിക്കയും (§ ൫൭) ഒടുക്കം ശമൎയ്യ
യാത്രയിലും (§ ൫൮) അവനോട് ഒന്നിച്ച് ഇരിക്കയും ചെയ്തു എന്ന് ഊഹി
ക്കാം. ഗലീലെക്കു മടങ്ങി വന്ന ശേഷമോ ശിഷ്യർ വേൎപിരിഞ്ഞു താന്തങ്ങ
ടെ വീട്ടുകാൎയ്യം നോക്കി തുടങ്ങി എന്നു തോന്നുന്നു. എന്നാൽ ക്ഷണികമായ [ 144 ] ഒരു പരിചയത്തിന്ന് അല്ല നിത്യ കൂട്ടായ്മെക്കും സ്ഥിരമായ ശിഷ്യത്വത്തിന്നും
താൻ അവരെ വിളിച്ചിരുന്നു എന്നു ബോധിപ്പിപ്പാനും തിരികെ ചേൎത്തു കൊ
ൾ്വാനും യേശു അവസരം കരുതി പാൎത്തു കൊണ്ടിരിക്കേ പേത്രന്റെ മുഖവി
കാരത്തിൽ അന്നു ഏതാനും അപൂൎവ്വമായൊരു വിഷാദത്തേയും രാക്കാലത്തേ
മീൻപിടിയിൽ അദ്ധ്വാനിച്ചത് എല്ലാം പഴുതിലായി പോയതിനേയും കണ്ട
റിഞ്ഞു, തന്റെ ഇഷ്ടം ഇന്നതെന്നു അരുൾചെയ്വാൻ ഇതേ നല്ല തഞ്ചം
എന്നു ഗ്രഹിക്കയും ചെയ്തു. ആകയാൽ യേശു ശീമോന്റെ പടകിൽ കയറി
കരയിൽനിന്നു അല്പം നീക്കിച്ചു ഉപദേശിച്ചു പോന്ന ശേഷം ആഴത്തിലേക്കു
തുഴന്നു പിടിത്തത്തിന്നു വലകളെ വീശുവാൻ കല്പിച്ചിട്ടു, സ്വന്ത അദ്ധ്വാനം
എല്ലാം വ്യൎത്ഥമേ എന്നും കൎത്തൃനാമത്തിലും കൎത്തൃവചനത്തിന്മേലും നടക്കുന്ന
വേല എത്ര ഭാഗ്യവും സഫലവുമുള്ളതെന്നും ബോധിപ്പിച്ചു, പുതു വിശ്വാ
സത്തെ പേത്രനിൽ ജനിപ്പിക്കയും വല കീറുമാറു മീൻ കുടുക്കി അവന്റെതും
ജബദിപുത്രരുടെ പടകും പിടിപ്പോളം നിറപ്പിച്ചു കൊടുക്കയും ചെയ്തു. ഇങ്ങി
നെ ദേവമഹത്വം കണ്ടതിനാൽ ശീമൊൻ ഭ്രമിച്ചു അയോഗ്യതയെ വിചാരി
ച്ചു, അയ്യോ എന്നെ വിട്ടു പോക: ഞാൻ പാപപുരുഷൻ എന്നു പറഞ്ഞു. ക
ൎത്താവോ നീ ഭയപ്പെടരുതേ, ഇനി മേൽ ആൾ്പിടിക്കാരനാകും എന്നും എന്റെ
പിന്നാലെ വരുവിൻ എന്നു നാല്വരോടും പറഞ്ഞു. അവരും അന്നു തന്നെ
തൊഴിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു. ജബദിയേയും കൂലിക്കാരേയും വിട്ടു യേശുവെ അനുഗ
മിക്കയും ചെയ്തു. കുഡുംബരക്ഷെക്കായി ചിന്തിപ്പാൻ ദയാലുവും ഔദാൎയ്യനു
മായ ഈ നാഥൻ തന്നെ ആൾ ആകുന്നു എന്ന ഉറപ്പു വരുത്തുവാൻ മീനുക
ളുടെ ആ കാഴ്ച അവൎക്കു മതിയായല്ലോ.

§ 64.

CHRIST'S SABBATH-MINISTRY IN THE SYNAGOGUE AT CAPERNAUM.

യേശു കഫൎന്ന ഹൂമിലേ പള്ളിയിൽ ഉപദേശിച്ചതു.

MARK I. 21 And they went into Capernaum; and straightway on the sabbath day he entered into the synagogue, and taught. 22 And they were astonished at his doctrine: for he taught them as one that had authority, and not as the scribes.	LUKE IV. 31 And came down to Capernaum, a city of Galilee, and taught them on the sabbath days. 32 And they were astonished at his doctrine : for his word was with power.

ഇപ്രകാരം പുതുതായി ചേൎത്ത ശിഷ്യരോട് ഒന്നിച്ചു യേശു ഒന്നാം ശബ്ബ
ത്തിൽ (മാൎക്ക.) കഫൎന്നഹൂംപള്ളിക്കു ചെന്നു ഉപദേശിച്ചു, അവന്റെ അധി
കാരഭാഷണം നിമിത്തം ജനങ്ങൾ സ്തംഭിച്ചുപോകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ ൟ
പള്ളിപ്രസംഗത്തേയും പ്രസംഗഫലത്തേയും മാൎക്ക. ലൂക്ക. എന്നിരുവർ
വൎണ്ണിച്ചതു ഒരിക്കൽ ഉണ്ടായ ഒർ അവസ്ഥയായി അല്ല, ഇടവിടാതെ ശനി
യാഴ്ചതോറും ആ പള്ളിയിൽ നടന്നു കൊണ്ടിരുന്ന വേലയായിട്ട് എന്നത്രെ.
ഇരുവരും മൂലഭാഷയിൽ പ്രയോഗിച്ച ക്രിയാപദങ്ങളുടെ സൂക്ഷ്മരൂപവും
"ശബ്ബത്തുകൾ" എന്ന ബഹുവചനവും (ലൂക്ക.) അതിനെ തെളിയിക്കുന്നു. [ 145 ] പിന്നെ ൟ പള്ളിപ്രവൎത്തനം ഒന്നാം ശബ്ബത്തിൽ ആരംഭിച്ചു എന്നതു സ്പ
ഷ്ടം എങ്കിലും ഇതേ സംബന്ധത്തിൽ വൎണ്ണിച്ച ഭൂതോപദ്രവശാന്തിയും
(മാൎക്ക. ൧, ൨൩; ലൂക്ക, ൪, ൩൩) ആ ഒന്നാം ശബ്ബത്തിൽ തന്നെ നടന്നു എന്നു
അവർ ഒട്ടും പറയാതെ, അതു സംഭവിച്ചതു ഇങ്ങിനെത്ത ഒരു ശബ്ബത്തിൽ എ
ന്നും കഫൎന്നഹൂംപള്ളിയിൽവെച്ച് എന്നും അത്രെ ചൊല്ലുന്നതു. ആകയാൽ
നാനാവിധമായ ബാധാരോഗശാന്തികൾ നടന്ന ഈ ശബ്ബത്ത് (മാൎക്ക. ൧,
൨൩ —൩൫) അന്നു തന്നെ അല്ല പൎവ്വതപ്രസംഗത്തിൽ പിന്നേ ഉണ്ടായുള്ളു
എന്നു മത്തായി സുവിശേഷത്തിലും (§ ൮൪. ൮൫) കാണുന്ന കഥാക്രമത്തെ പ്ര
മാണിപ്പാൻ സംഗതി ഉണ്ടു. ഇങ്ങിനെ നിരൂപിപ്പാൻ മറ്റൊരു കാരണവും
കൂടെ ഉണ്ടു. അത് എന്തെന്നാൽ: യേശു കഫൎന്നഹൂമെ വാസസ്ഥലമായി
തെരിഞ്ഞെടുത്തു കുടിയേറിയപ്പോൾ തൽക്ഷണം ൟ പുതിയ പാൎപ്പിടത്തെ
വിട്ടു മുമ്പെ ഗലീലയിൽ എങ്ങും ഊരും നാടും കടന്നു സഞ്ചരിച്ചിട്ടേ ഒടുവിൽ
കഫൎന്നഹൂമിലും മശീഹവേലയെ നടത്തുവാൻ പുറപ്പെട്ടു എന്നതു മുറ്റും
വിപരീതമായി തോന്നുന്നു. ആ നഗരത്തിൽ വന്നു കൂടിയിരുന്നിട്ടു മുന്നമേ
അവിടെ തന്നെ ചില കാലം പ്രവൃത്തിച്ചു പോരുകയും പിന്നേതിലേ നാട്ടിലും
എങ്ങും കടന്നു ഘോഷിച്ചു തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു എന്നേ വരൂ. എന്നാൽ പ
ള്ളിയിൽ ദുൎഭൂതത്തെ നീക്കി പേത്രന്റെ അമ്മാവിയേയും മറ്റവരേയും സ്വ
സ്ഥമാക്കിയ ആ ശബ്ബത്തിൻ പിറ്റേ നാൾ തന്നെ (മാൎക്ക, ൧, ൩൯; ലൂക്ക.
൪, ൪൪ ) യേശു പുറപ്പെട്ടു "ഗലീലയിൽ മുഴുവനും അവരുടെ പള്ളികളിൽ
ഘോഷിച്ചു" എന്നു കേൾ്ക്കുന്നു. ൟ ഘോഷണയാത്രയെ തന്നെ നോക്കീട്ടു ത
ലേ ദിവസമായ ആ ശബ്ബത്ത് കഫൎന്നഹൂമിലേ വാസാരംഭത്തിൽ അല്ല പി
ന്നേതിലേ ഉണ്ടായുള്ളു എന്നു നിശ്ചയിക്കാം. ശേഷം മത്തായി പറഞ്ഞതി
നാലും (൮, ൧൪) അതു സ്പഷ്ടമായി തെളിയുന്നു.

§ 65.

A BLIND AND DUMB DEMONIAC HEALED. BLASPHEMY REBUKED.

ഭൂതോപദ്രവശാന്തിയും ദേവദൂഷണാക്ഷേപവും.

MATT. XII. 22 Then was brought unto him one possess- ed with a devil, blind, and dumb: and he healed him, insomuch that the blind and dumb both spake and saw. 23 And all the people were amazed, and said, Is not this the son of David? 24. But when the Pharisees heard it, they said, This fellow doth not cast out devils, but by Beelzebub the prince of the devils. 25 And Jesus knew their thoughts, and said unto them, Every kingdom divided against itself is brought to desolation; and every city or house divided against itself shall not stand:	MARK III. 22 And the scri- bes which came down from Jeru- salem said, Hehath Beelzebub, and by the prince of the devils casteth he out devils. 23 And he called them unto him, and said unto them in parables, How can Satan cast out Satan?	LUKE XI. 14 And he was casting out a devil, and it was dumb. And it came to pass, when the devil was gone out, the dumb spake and the people wondered. 15 But some of them said, He casteth out devils through Beelze- bub the chief of the devils. 16 And others, tempting him, sought of him a sign from heaven. 17 But he knowing their thoughts, said unto them, Every kingdom divided against itself

[ 146 ]

Matt. XII. 26 And if Satan cast out satan, he is divided against himself; how shall then his kingdom stand? 27 And if I by Beelzebub cast out devils, by whom do your children cast them out? therefore they shall be your judges. 28 But if I cast out devils by the Spirit of God, then the kingdom of God is come to you. 29 Or else how can one enter into a strong man's house, and spoil his goods, except he first bind the strong man? and then he will spoil his house. 30. He that is not with me is against me; and he that gathereth not with me scattereth abroad. 31. Wherefore I say unto you, All manner of sin and blasphemy shall be forgiven unto men: but the blasphemy against the Holy Ghost shall not be forgiven unto men. 32 And whosoever speaketh a word against the Son of man, it shall be forgiven him: but whosoever speaketh against the Holy Ghost, it shall not be forgiven him, neither in this world, neither in the world to come. 33 Either make the tree good, and his fruit good; or else make the tree corrupt, and his fruit corrupt: for the tree is known by his fruit. 34 O generation of vipers, how can ye, being evil, speak good things? for out of the abundance of the heart the mouth speaketh. 35. A good man out of the good treasure of the heart bringeth forth good things, and an evil man out of the evil treasure bringeth forth evil things. 36. But I say unto you, That every idle word that men shall speak, they shall give account thereof in the day of judgment. 37 For by thy words thou shalt be justified, and by thy words thou shalt be condemned.	Mark III. 24 And if a king- dom be divided against itself, that kingdom cannot stand. 25 And if a house be divided against itself, that house cannot stand. 26 And if Satan rise up againsthim- self, and be divided, he cannot stand, but hath an end. 27 No man can enter into a strong man's house, and spoil his goods, ex- cept he will first bind the strong man; and then he will spoil his house. 28 Verily I say unto you, All sins shall be forgiven unto the sons of men, amd blasphe- mies wherewith soever they shall blaspheme: 29 But he that shall blaspheme against the Holy Ghost hath never forgiveness, but is in danger of eter- nal damnation: 30 Because they said, He hath an unclean spirit.	Luke XI. is brought to desolation; and a house divided against a house falleth. 18. If Satan also be divided against himself, how shall his kingdom stand? because ye say that I cast out devils through Beelzebub. 19 And if I by Beelzebub cast out devils, by whom do your sons cast them out? therefore shall they be your judges. 20 But if I with the finger of God cast out devils, no doubt the kingdom of God is come upon you. 21. When a strong man armed keepeth his palace, his goods are in peace: 22. But when a stronger than he shall come upon him, and over- come him, he taketh from him all his armour wherein he trusted, and divideth his spoils. 23 He that is not with me is against me: and he that gathereth not with me scattereth. 24 When the unclean spirit is gone out of a man, he walketh through dry places, seeking rest; and finding none, he saith, I will return unto my house whence I came out. 25 And when he cometh, he findeth it swept and garnished. 26. Then goeth he, and taketh to him seven other spirits more wicked than himself; and they enter in, and dwell there: and the last state of that man is worse than the first.

സൂചകം: കഫൎന്നഹൂമിലേ വാസം സംബന്ധിച്ച വിവരങ്ങളെ മൂന്നു സുവിശേഷങ്ങളിൽ
സൂക്ഷ്മമായി നോക്കിയാൽ §§ ൬൫ - ൭൮ൽ അടങ്ങുന്ന വൃത്താന്തങ്ങൾ ഒക്കയും ഒരു ചങ്ങലയുടെ കണ്ണി
കൾ എന്ന പോലെ ഒന്നോടൊന്നു ചേൎന്നിരിക്കുന്നു എന്നും, അതേപ്രകാരം §§ ൭൯ — ൮൬ൽ വിവരിച്ച
അവസ്ഥകളും ആ ക്രമത്തിൽ തന്നെ ഒന്നോടൊന്നു തുടൎന്നു വന്നു എന്നും ബോധിപ്പാൻ സംഗതി
ഉണ്ടാകും. എന്നാൽ വെവ്വേറെയുള്ള ൟ രണ്ടു വൃത്താന്തമാലകളിൽ ഒന്നാമതു ഏതു രണ്ടാമതു ഏതു
എന്ന ചോദ്യത്തിനു ഇട ഉണ്ടു. ഗലീലസഞ്ചാരവും പൎവ്വതപ്രസംഗാദികളും അടങ്ങുന്ന കഥാമാല
തന്നെ (§§ ൭൯— ൮൬) ഒന്നാമതോ? അല്ല കഫൎന്നഹൂമിലേ ഉപമാവാക്യങ്ങളേയും അത്ഭുതപ്രവൃത്തിക
ളേയും വൎണ്ണിക്കുന്ന മാലയോ (§§ ൬൫—൭൮) മുമ്പുള്ളതു? ഇതിനെ ചൊല്ലി § ൬൪ൽ വിവരിച്ച ഒരു
സംഗതിയെ ഒത്തു നോക്കേണ്ടു. ശേഷം സകല സംശയങ്ങളേയും തീൎപ്പാൻ മതിയായൊരു സൂചകം
സുവിശേഷത്തിൽ കാണായി വരുന്നു. അത് എന്തെന്നാൽ മത്തായുടെ വിളി തന്നെ. ശിഷ്യനായി
ഗുരുവെ പിഞ്ചെല്ലേണ്ടതിന്നു യേശു ചുങ്കസ്ഥലത്തിൽനിന്നു അവനെ വിളിച്ചു എന്നും (§ ൭൭), ശിഷ്യ
കൂട്ടത്തിൽനിന്നു അവനെ വരിച്ചു പന്തിരുവൎക്കുള്ള അപോസ്തലസ്ഥാനത്തിൽ ആക്കി എന്നും (§ ൮൦)
കേൾക്കുന്നു. എന്നാൽ ശിഷ്യത്വം മുമ്പിൽ അപോസ്തലത്വം പിമ്പിൽ എന്നതു എത്രയോ സ്പഷ്ടം.
ആയതുകൊണ്ടു ശിഷ്യത്വത്തിന്നായി ഉണ്ടായ വിളിയെ വിവരിക്കുന്ന വൃത്താന്തമാല ഒന്നാമതു, അപോ
സ്തലത്വത്തിന്നായി വരിച്ച് എന്നു വൎണ്ണിക്കുന്ന മാല രണ്ടാമതു എന്നേ വേണ്ടു. ഇതിനൊത്തവണ്ണമേ
നാം ൟ വൃത്താന്തങ്ങളെ വഴിപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ൟ ക്രമത്തിൽ ഓരൊന്നു അപൂൎവ്വമായി തോന്നു
കിലും വായിക്കുന്നവർ ദയ വിചാരിച്ചു ൟ രചനയെ ക്ഷണത്തിൽ തള്ളാതെ കഥകളുടെ സാന്ധിക
ളേയും സംബന്ധത്തേയും ശോധന ചെയ്വൂതാക. [ 147 ] അനന്തരം പിശാചിന്റെ കഠോരകെട്ടിനാൽ കുരുടനും ഊമനും ആ
യൊരു മനുഷ്യനെ യേശു കഫൎന്നഹൂമിൽ സൌഖ്യമാക്കി, ജനങ്ങൾ സ്തംഭിച്ചു
ഇവൻ ദാവിദ്പുത്രനല്ലോ എന്നു പറകയും ചെയ്തു (മത്ത). എന്നാറെ യ
രുശലേമിൽനിന്നു വന്ന വൈദികന്മാർ ധൈൎയ്യം വരുത്തുകയാൽ (മാൎക്ക) പറീ
ശർ യേശുവിന്നു ജനരഞ്ജന ഇല്ലാതെ ആക്കുവാൻ ഉത്സാഹിച്ചു. ഇവനിലു
ള്ള (മാൎക്ക) ബെൾജബൂലേ കൊണ്ടല്ലാതെ ഭൂതങ്ങളെ അകറ്റുകയില്ല എന്നു
ദുഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അപ്പോൾ യേശു ആത്മശക്തിയാൽ അവരെ വിളിച്ചു
പറഞ്ഞിതു: സാത്താൻ തന്നെത്താൻ എങ്ങിനെ ആട്ടിക്കളയും(മാൎക്ക)? രാജ്യ
മോ ഊരോ കുടിയോ തങ്ങളിൽ ഇടഞ്ഞു ഛിദ്രിച്ചു പോയാൽ നിൽക്കുക ഇല്ല വീഴു
കേ ഉള്ളു (ലൂക്ക), സാത്താൻ സാത്താനെ പുറത്താക്കി എങ്കിൽ അവൻ രണ്ടായി
പോയി, അവന്റെ രാജ്യകഥയും തീൎന്നു സ്പഷ്ടം (മാൎക്ക). നിങ്ങളുടെ ശിഷ്യ
ന്മാരും ഭൂതങ്ങളെ നീക്കുന്നുവല്ലോ*; അതുവും ദുൎഭൂതസഹായത്താൽ എന്നുണ്ടോ?
അവർ അപ്രകാരം അല്പം മാത്രം സാധിപ്പിച്ചാലും ദേവനാമത്താലും വെളി
ച്ചശക്തിയാലും അല്ലാതെ വരികയല്ലല്ലോ. ആകയാൽ അവർ നിങ്ങൾക്ക്
ന്യായം വിധിക്കും. ഞാനോ ശത്രുക്കൾക്കും തിരിയുന്ന ദേവവിരലിനാലും
(ലൂക്ക. ൨ മോ. ൮, ൧൯) ആത്മാവിനാലും നീക്കുന്നു എങ്കിൽ ദേവവാഴ്ചയും മ
ശീഹകാലവും ഉദിച്ചു സ്പഷ്ടം (മത്ത. ലൂക്ക.). അത് ഒർ ഉപമയാൽ തെളിയി
ച്ചതു (യശ. ൪൯, ൨൪ƒ): തന്റെ കോട്ടയെ സൂക്ഷിച്ചു രക്ഷിക്കുന്ന ഒരു വീ
രനെ ജയിച്ചു ആയുധങ്ങളെ എടുത്തു കെട്ടിവെച്ചതല്ലാതെ അവൻ കവൎന്നു
സ്വരൂപിച്ചതിനെ എടുപ്പാൻ കഴികയില്ല. ഇപ്രകാരം പിശാചിന്റെ കൊ
ള്ളയെ പറിച്ചെടുക്കുന്ന ഒരുവനെ കാണുന്നുവല്ലോ. ആകയാൽ അവൻ
സാത്താനെ ജയിച്ചു തുടങ്ങിയ മഹാവീരൻ എന്നു പ്രസിദ്ധം (യശ.
൫൩, ൧൨).

ഇങ്ങിനെ രണ്ടു രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിൽ എതിൎക്കുന്ന യുദ്ധത്തിൽ മൂന്നാമതൊ
രു പക്ഷം ഇല്ല. എന്നോടു കൂടെ ചേൎക്കാത്തവൻ ചിതറിക്കുന്നു. ആകയാൽ
എന്റെ പക്ഷത്തിൽ നില്ക്കാത്ത നിങ്ങൾ സാത്താനെ സേവിക്കയത്രെ ചെ
യ്യുന്നു (മത്താ, ലൂക്ക). എല്ലാ പാപത്തിന്നും ദേവദൂഷണത്തിന്നും മോചനം ഉ
ണ്ടു, പുത്രനെ ദുഷിച്ചാലും ക്ഷമിക്കപ്പെടും. സദാത്മാവെ ദുഷിക്കുന്നവന്നോ
ഈ യുഗത്തിലും വരുന്നതിലും ക്ഷമയില്ല തീരാത്ത കുറ്റമേ ഉള്ളു. അതി
ന്റെ അൎത്ഥം എന്തെന്നാൽ: അറിയായ്മയാൽ ഉണ്ടാകുന്ന പാപങ്ങൾക്കും ദൂഷ
ണങ്ങൾക്കും സത്യപ്രകാശനത്താൽ പാപബോധവും അനുതാപവും ജനി
ച്ചാൽ ദേവകരുണയാൽ പരിഹാരം ഉണ്ടു. ദേവപുത്രനെ ഹിംസിച്ച ശൌ
ലിന്നും വന്നുവല്ലൊ. സദാത്മാവ് ഒരു മനുഷ്യനെ പ്രകാശിപ്പിച്ചു സത്യത്തെ
തോന്നിച്ച ശേഷം ദുഷിച്ചാലോ ആ മനുഷ്യനെ യഥാസ്ഥാനത്താക്കേണ്ടതി
ന്നു ഒർ ഉപായവും ഇല്ല: കരുണ അവനെ വലിച്ചാലും ശിക്ഷകൾ തെളി
ച്ചാലും ഒന്നും ഏശുകയില്ല, പൈശാചമായ ഒരു ഭ്രാന്ത് അവനിൽ വേരൂന്നി [ 148 ] യല്ലോ. പറീശന്മാർ ആ കുറ്റത്തിൽ അകപ്പെട്ടു എന്നു യേശു പറഞ്ഞില്ല,
അതിൽ കുടുങ്ങുമാറാകുന്നു എന്നു സൂചിപ്പിച്ചതേ ഉള്ളു*.

(മത്ത.) ശിഷ്യന്മാരോടു പിന്നത്തേതിൽ പറഞ്ഞത് ഒന്നു (മത്ത. ൭, ൧൬)
യേശു പറീശന്മാരോടും അന്നു പറഞ്ഞു: ഫലത്താൽ മരം അറിയും. ആ വാ
ക്കുകളാൽ നിങ്ങൾ സൎപ്പജാതി എന്ന് തെളിയുന്നു. ദുഷ്ടന്മാരാകയാൽ ഗുണം
എങ്ങിനെ പറയും; നിങ്ങളുടെ വേരും സാരവും മാറീട്ടല്ലാതെ ഹൃദയനിക്ഷേപ
ത്തിൽനിന്നു ദോഷമത്രെ വിടാതെ ജനിച്ചു വരും. ഇതു വാക്കത്രെ ക്രിയയല്ല
ല്ലോ എന്നു നിരൂപിക്കേണ്ടാ: ഏതു നിസ്സാരവാക്കിന്നായിട്ടും കണക്കു ബോ
ധിപ്പിക്കേണ്ടി വരും. ഹൃദയത്തിന്റെ ഗുരുലാഘവം വെളിപ്പെടുത്തി നീതിമാൻ
എന്നോ ദുഷ്ടൻ എന്നോ വിധിക്കേണ്ടതിന്നു ഓരോരുത്തരുടെ വാക്കുകൾ ത
ന്നെ ദൈവവിസ്താരത്തിൽ മതിയാകും.

§ 66.

A WOMAN LIFTING UP HER VOICE IN EUL0GY.

ഒരു സ്ത്രീയുടെ പുകഴ്ചയെ വഴിപ്പെടുത്തിയതു.

LUKE XI.

27 And it came to pass, as he spake these things, a certain woman of the company lifted up her voice, and said unto him, Blessed is the	womb that bare thee, and the paps which thou hast sucked. 28 But he said, Yea, rather, blessed are they that hear the word of God, and keep it.

ഇപ്രകാരം ചീറുന്ന ശത്രുക്കൾ്ക്കും ചഞ്ചലിക്കുന്ന പുരുഷാരങ്ങൾ്ക്കും യേശു
ഏകനായി ധൈൎയ്യത്തോടെ എതിൎത്തു സത്യവചനത്തെ ഘോഷിച്ചു കണ്ടിട്ടു
ഒരു സ്ത്രീ വിസ്മയം പൂണ്ടു നിന്നെ വഹിച്ച ഗൎഭവും നീ കുടിച്ച മുലയും ധ
ന്യം അത്രെ എന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അതു സത്യമായിരുന്ന് എങ്കിലും മശീ
ഹയെ പെറ്റതിനാൽ അല്ല ദേവവചനത്തെ കേട്ടു സൂക്ഷിച്ചതിനാൽ അത്രെ
മറിയ ധന്യ എന്നും, അവളുടെ ഭാഗ്യം മനസ്സുള്ളവൎക്ക് എല്ലാവൎക്കും കിട്ടുവാൻ
സംഗതി ഉണ്ടെന്നും, മറിയസ്തുതി പ്രമാണം അല്ല ദേവവചനമേ നിത്യ പ്ര
മാണം എന്നും കാട്ടേണ്ടിവന്നു. [ 149 ] § 67.

THE FIRST DEMAND OF A SIGN. THE SIGN OF JONAS.

ഒന്നാം അടയാള ചോദ്യവും യോനാവിൻ അടയാള വാക്യവും.

MATT. XII. 38 Then certain of the scribes and of the Pharisees answered, saying, Master, we would see a sign from thee. 39 But he answered and said unto them, An evil and adulterous generation seeketh after a sign; and there shall no sign be given to it, but the sign of the prophet Jonas: 40 For as Jonas was three days and three nights in the whale's belly; so shall the Son of man be three days and three nights in the heart of the earth. 41 The men of Nineveh shall rise in judgment with this generation, and shall condemn it: because they repented at the preaching of Jonas; and, behold, a greater than Jonas is here. 42 The queen of the south shall rise up in the judgment with this generation, and shall condemn it: for she came from the uttermost parts of the earth to hear the wisdom of Solomon; and, behold, a greater than Solomon is here. 43. When the unclean spirit is gone out of a man, he walketh through dry places, seeking rest, and findeth none. 44 Then he saith, I will return into my house from whence I came out; and when he is come, he findeth it empty, swept, and garnished. 45 Then goeth he, and taketh with himself seven other spirits more wicked than himself, and they enter in and dwell there: and the last state of that man is worse than the first. Even so shall it be also unto this wicked generation.	LUKE XI. 29 And when the people were gathered thick together, he began to say, This is an evil gene- ration: they seek a sign; and there shall no sign be given it, but the sign of Jonas the prophet. 30 For as Jonas was a sign unto the Ninevites, so shall also the Son of man be to this generation. 31. The queen of the south shall rise up in the judgment with the men of this generation, and condemn them: for she came from the utmost parts of the earth to hear the wisdom of Solomon; and, behold, a greater than Solomon is here. 32 The men of Nineveh shall rise up in the judgment with this generation, and shall con- demn it: for they repented at the preaching of Jonas; and, behold, a greater than Jonas is here. 33 No man, when he hath lighted a candle, putteth it in a secret place, neither under a bushel, but on a candlestick, that they which come in may see the light. 34 The light of the body is the eye: therefore when thine eye is single, thy whole body also is full of light; but when thine eye is evil, thy body also is full of darkness. 35 Take heed therefore that the light which is in thee be not darkness. 36 If thy whole body therefore be full of light, having no part dark, the whole shall be full of light, as when the bright shining of a candle doth give thee light.

കേട്ട അനുതാപവിളിയെ അശേഷം കൂട്ടാക്കാതെ വിരോധികളിൽ ചിലർ
ലജ്ജയെ മറെച്ചു മശീഹ കാട്ടേണ്ടുന്ന ഒർ അടയാളത്തെ ചോദിച്ചു. കൎത്താ
വോ അവരെ വിഗ്രഹാരാധനയാകുന്ന വ്യഭിചാരത്തിൽ വീണവർ എന്നു ശാ
സിച്ചു (മത്ത. ൧൬, ൪). നിനവക്കാരെ കാണിച്ചതിനെ കാട്ടാം; അത് ഉയര
ത്തിലേ അടയാളമല്ല ആഴത്തിൽനിന്നുള്ളതത്രെ. മൂന്നു രാപ്പകൽ ഭൂമിയുടെ ഉ
ള്ളിൽ മറഞ്ഞു നിന്ന ശേഷം (മത്ത.) മനുഷ്യപുത്രൻ ഈ ജാതിക്ക് അടയാള
മായി എഴുനീല്ക്കും എങ്കിലും നിനവയിൽ കണ്ടതു പോലെ അനുതാപഫല
ങ്ങൾ ഇങ്ങു കാണുമാറില്ല കഷ്ടം. ആകയാൽ ന്യായവിധിയിൽ ആ നഗരക്കാ
രും ശബാരാജ്ഞിയും (൧ രാജ. ൧൦, ൧) ഈ മൂഢ ജാതിക്കു കുറ്റം വിധിക്കും (മത്ത.).
അശുദ്ധാത്മാവ് മനുഷ്യനെ വിട്ട ശേഷം മരുഭൂമികളിൽ ഉഴന്നു ആശ്വാസം കാ
ണാഞ്ഞു മടങ്ങി വരുവാൻ തക്കം നോക്കുന്നു. എന്നാൽ സ്ഥലം അടിച്ചു തളി
ച്ചും അലങ്കരിച്ചും കാണുമ്പോൾ ഉടയവന്റെ പ്രമാദം നിമിത്തം ദുരാത്മാവു
തനിയെ അല്ല അധികം ദോഷസൂക്ഷ്മമുള്ള ൭ ആത്മാക്കളെ കൂട്ടി കൊ
ണ്ടു അകത്തു പ്രവേശിക്കുന്നു. ആയാളുടെ ആദിയേക്കാൾ അന്തം വല്ലാത്ത
താകും. ഇപ്രകാരം യഹൂദൎക്ക് മുമ്പിൽ ഉണ്ടായി; ബിംബാൎച്ചനാദോഷം ബാ
ബേല്യബാധയാലും ദേവകരുണയാലും മാറിയ ശേഷം കപടഭക്തി മുതലായ [ 150 ] പറീശ ദുരാത്മാക്കൾ നുഴഞ്ഞു. പിന്നെ യേശു പിശാചിൻ കെട്ടുകളെ പല
വിധം അഴിച്ചു സ്വാതന്ത്ര്യം വരുത്തിയപ്പോൾ ആ വിടക്കു കരുന്തല അതി
സൂക്ഷ്മപിശാചുകൾ്ക്കു തക്ക വാസസ്ഥലമായ്തീൎന്നു

(ലൂക്ക.) യോനാ ശലൊമോൻ എന്നവരേക്കാളും ഞാൻ വലിയവനെന്നുള്ള
ആത്മപ്രശംസയാൽ അതിശയം തോന്നിയപ്പോൾ, വിളക്കുള്ളവൻ അതിനെ
വിളക്കുതണ്ടിന്മേൽ വരുന്നവൎക്ക് പ്രകാശിപ്പാറാക്കും (മത്ത. ൫, ൧൫)
എന്നു യേശു പറഞ്ഞാറെ, നിന്റെ വെളിച്ചം പലൎക്കും പ്രകാശിക്കാത്തത്
എന്തു എന്നു ചൊന്നതിന്നു വെളിച്ചത്തെ കാണ്മാന്തക്ക കണ്ണും വേണമല്ലോ
എന്നു (മത്ത. ൬, ൨൨. എന്ന പോലെ) വിവരമായി ഉപദേശിച്ചു. കണ്ണു ശ
രീരത്തിൻ വെളിച്ചം തന്നെയല്ല "വിളക്കു" എന്നത്രെ, അതായതു സൂൎയ്യചന്ദ്ര
നക്ഷത്രാദി വെളിച്ചത്തെ ധരിച്ചും ശരീരപ്രകാശനത്തിന്നായി ഉപയോഗി
ച്ചും കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഇന്ദ്രിയമാകുന്നു. എന്നിട്ടും വെളിച്ചത്തിന്നു കണ്ണും ക
ണ്ണിന്നു വെളിച്ചവും എന്നു സ്രഷ്ടാവു അന്യോന്യം കൊള്ളിച്ചതുകൊണ്ടു ര
ണ്ടിന്നും ഒരു വിധമായ ബന്ധുത്വം ഉണ്ടു സ്പഷ്ടം. വെളിച്ചത്തെ പരിഗ്ര
ഹിപ്പാൻ കണ്ണിന്നും വെളിച്ചഗുണം ഉണ്ടായിട്ടു വേണം. ആകയാൽ വിളക്കു
എന്നതിനു പകരം നേരെ "വെളിച്ചം" എന്നും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടു (മത്ത. ൬, ൨൩;
ലൂക്ക. ൧൧, ൩൫). എന്നാൽ പുറമേയുള്ള വെളിച്ച ഇന്ദ്രിയവും വെളിച്ചപാത്രവു
മായ കണ്ണു ശരീരത്തിനു എന്താകുന്നുവോ അതു തന്നെ ദിവ്യവെളിച്ചേന്ദ്രിയമാ
യിരിക്കുന്ന ഉൾക്കണ്ണു ദേഹിക്കു ആകുന്നു. ഒന്നു ശരീരത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കു
ന്നതു പോലെ മറ്റേതു അകമേ മനുഷ്യനെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു. സ്രഷ്ടാവു
ആദ്യം വിളക്കായി നമ്മിൽ വെച്ചിരിക്കുന്ന ഈ ഉൾക്കണ്ണു എത്രയോ പതിത
നായ മനുഷ്യനിലും അല്പം എങ്കിലും ശേഷിച്ചതുകൊണ്ടു മറ്റൊന്നും തിരിയാ
ത്ത കാട്ടാളൎക്കും കൂടെ സത്യാസത്യങ്ങളേയും ന്യായാന്യായങ്ങളേയും വക തിരിച്ച
റിവാൻ കഴിവുണ്ടു. അതു പോലെ ദിവ്യ അരുളപ്പാട് എന്ന രശ്മികളേയും ക
ണ്ടു പരിഗ്രഹിപ്പാൻ ഈ ഉൾ്ക്കണ്ണാകുന്ന വരംകൊണ്ടു മനുഷ്യൻ പ്രാപ്തനാ
കുന്നു. സകല അരുളപ്പാടുകളിൽ അതിശ്രേഷ്ഠമായതോ ജഡോത്ഭവത്താൽ
നമ്മുടെ മദ്ധ്യേ വിളങ്ങി വന്ന ഏകജാതൻ തന്നെ (യോ, ൧). ഇവനേ സാ
ക്ഷാൽ ലോകവെളിച്ചം (യോ. ൮, ൧൨). ഗുണസമ്പൂൎണ്ണനും വെളിച്ച സ്വരൂ
പനുമായ ഈ യേശുക്രിസ്തനെ കണ്ടിട്ടുള്ള ഏവൎക്കും ഇതേ ഉണ്മയായ
വെളിച്ചം, ഇതേ തികഞ്ഞ സൽഗുണം, ഇതേ നിൎമ്മല വിശുദ്ധി എന്നു ക്ഷ
ണത്തിൽ ബോധിപ്പാൻ സംഗതി ഉണ്ടായി. അതിനായിട്ടു തന്നെ ജ്ഞാനേ
ന്ദ്രിയമാകുന്ന ഈ ഉൾ്ക്കണ്ണു ഉതകുന്നതു. എന്നാൽ അന്ധകാരസ്നേഹത്താൽ
(യോ. ൩, ൧൯) ഈ വെളിച്ചേന്ദ്രിയം കാലക്രമേണ ഇരുളായി പോവാൻ പാ
ടുള്ളതാകകൊണ്ടു അതു ഇരുളായി പോകാത്തവണ്ണം നോക്കുവിൻ, സൂക്ഷി
പ്പിൻ എന്ന ഘനമേറിയ പ്രബോധനത്തെ (ലൂക്ക. ൧൧, ൩൫) യേശു ചൊ
ല്ലി. അതുവും അനേകരിൽ പഴുതിലായി പോയി. വെളിച്ചവൈരികളായ പ
റീശൎക്കു തേജോമയ ക്രിസ്തവെളിച്ചം മേല്ക്കുമേൽ അസഹ്യമായി തോന്നിയതു
കൊണ്ടു ഒടുക്കം യേശുവെ കേവലം തള്ളി കളയുമാറു അവരുടെ വെളിച്ചേ
ന്ദ്രിയം കൂരിരുട്ടായി പോയി. മനഃകാഠിന്യത്താൽ ഉൾവെളിച്ചം ഇരുളിച്ചു [ 151 ] പോയ ശേഷമോ, ദിവ്യപ്രകാശം എത്ര ശക്തിയോടെ തട്ടിയാലും മനസ്സിൽ
ഒന്നും സാധിപ്പിപ്പാൻ വഹിയാ. ഉൾക്കൺ കുരുടായി എന്നത്രെ. ആകയാൽ
ഉൾക്കണ്ണാകുന്ന ഹൃദയം ഏകാഗ്രമാവാൻ (൩൪) സൂക്ഷിക്കേണ്ടു അൎത്ഥാൽ
ഇരുമനസ്സും ചാപല്യവും ഇല്ലാതെ കണ്ടു ദൈവം എന്ന ഏകനിധിയെ ചി
ന്തിച്ചു കരുതിക്കൊള്ളേണ്ടു. ഇങ്ങിനെത്തവർ അകമ്പുറം ദിവ്യ വെളിച്ചവ്യാ
പനത്തിന്നായി തുറന്നു നില്ക്കുന്നതു കൊണ്ടു ഇരുൾ ഒന്നും ശേഷിക്കാതവണ്ണം
(൩൬) തേജസ്സിൽനിന്നു തേജസ്സിലേക്കു രൂപാന്തരപ്പെടുന്നു (൨ കൊ. ൩, ൧൮).

§ 68.

HIS MOTHER AND BROTHERS WANT TO SEE HIM.

അമ്മയും സഹോദരരും യേശുവെ കാണ്മാൻ വന്നതു.

MATT. XII. 46 While he yet talked to the people, behold, his mother and his brethren stood without, desiring to speak with him. 47 Then one said unto him, Behold, thy mother and thy brethren stand without, desiring to speak with thee. 48 But he answered and said unto him that told him, Who is my mother? and who are my brethren? 49 And he stretched forth his hand toward his disciples, and said, Behold my mother and my brethren! 50 For whosoever shall do the will of my Father which is in heaven, the same is my brother, and sister, and mother.	MARK III. 31 There come then his brethren and his mother, and, standing with- out, sent unto him, calling him. 32 And the multitude sat about him, and they said unto him, Behold, thy mother and thy brethren without seek for thee. 33 And he answered them, say- ing, Who is my mother, or my brethren? 34 And he looked round about on them which sat about him, and said, Behold my mother and my brethren ! 35 For whosoever shall do the will of God, the same is my brother, and my sister, and mother.	LUKE VIII. 19 Then came to him his mother and his brethren, and could not come at him for the press. 20 And it was told him by certain which said, Thy mother and thy brethren stand without, desiring to see thee. 21 And he answered and said unto them, My mother and my brethren are these which hear the word of God, and do it.

ഇവ്വണ്ണം യേശു ഉപദേശിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കേ നചറത്തിൽനിന്നു വന്നി
രുന്ന അവന്റെ അമ്മയും സഹോദരരും അവനോട് സംസാരിപ്പാൻ അ
ന്വേഷിച്ചു പുറത്തു നിന്നിട്ടു തിങ്ങിയ പുരുഷാരം നിമിത്തം അവനോളം കട
പ്പാൻ കഴിയായ്കയാൽ (ലൂക്ക) അവനെ വിളിപ്പാൻ ആൾ അയച്ചു (മാൎക്ക.).
ആകയാൽ അമ്മയും സഹോദരരും പുറത്തു നിന്നു വിളിക്കുന്നു എന്ന വൎത്ത
മാനം കേട്ടാറെ യേശു എന്റെ കുഡുംബം ആർ എന്നു ചൊല്ലി കൈ നീട്ടി
ശിഷ്യന്മാരെ വെവ്വേറെ നോക്കി (മാൎക്ക.) ഇവർ അത്രെ എനിക്കു അമ്മയും
സഹോദരരും എന്നും, ദേവവചനം കേട്ടു സ്വൎഗ്ഗീയപിതാവിന്റെ ഇഷ്ടം ചെ
യ്യുന്നതിനാൽ അല്ലാതെ എനിക്കു മനുഷ്യബന്ധം ഒന്നും സ്ഥിരമാകയില്ല
എന്നും അറിയിച്ചു

ദേവേഷ്ടം ചെയ്ക പ്രമാണം തന്നെ എന്നതിൽ ചേൎച്ചക്കാൎക്കായിട്ടും കൂടെ
സാരമുള്ള ഒരു പ്രബോധനം അടങ്ങി എങ്കിലും യേശു അതിനാൽ വിശേ
ഷിച്ചു പുറത്തുനിന്നു കൊണ്ടിരുന്ന കുഡുംബക്കാരെ ശാസിപ്പാൻ ഭാവിച്ചു
എന്നു തോന്നുന്നില്ല; ശാസന തട്ടിയതു പ്രത്യേകം ആൎക്കെന്നാൽ വെറുപ്പുള്ള
ൟ പ്രസംഗാക്ഷേപണങ്ങളെ തടഞ്ഞു നിൎത്തുവാൻ തഞ്ചം കിട്ടിയാൽ കൊ
ള്ളാം എന്ന ദുൎമ്മനസ്സോടെ ബന്ധുക്കൾ വന്ന വാൎത്തയെ ബദ്ധപ്പെട്ടു അറി [ 152 ] യിച്ച വിരോധികൾ്ക്കു തന്നെ. തൽക്ഷണം ൟ ഡംഭികളുടെ വായി അടെക്കേ
ണ്ടതിന്നു യേശു ശിഷ്യരെ ചൂണ്ടി കാട്ടീട്ടു, ഞാൻ ബന്ധുക്കളില്ലാത്തവൻ
തന്നെയോ, അല്ല ബന്ധുക്കൾ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നവനോ? ഇതാ രക്തചേ
ൎച്ചയേക്കാൾ ആത്മച്ചേൎച്ച പ്രമാണം; സാധുക്കളായ ൟ ശിഷ്യൎക്കും എനിക്കും
തമ്മിൽ ഉള്ള സ്നേഹക്കെട്ടിന്റെ മൎമ്മം നിങ്ങൾ്ക്കു അല്പം ഗ്രഹിച്ചെങ്കിൽ എത്ര
നന്നായിരുന്നു, അപ്പോൾ ദേവേഷ്ടത്തെ ചെയ്യുന്ന ഏവൎക്കും ദൂരസ്ഥരായ
നിങ്ങൾ്ക്കും കൂടെ ഭാഗ്യമുള്ള ൟ കുഡുംബത്തോട് ചേരുവാൻ കഴിവുണ്ട് എന്നു
ബോധിക്കുമായിരുന്നു എന്നും മറ്റും ബുദ്ധി പറവാൻ സംഗതി വന്നു.

§ 69.

PARABLES DELIVERED AND EXPOUNDED.

(vide page 12, note No. 2.)

ഉപമാബോധനയും വ്യാഖ്യാനവും.

a.) Eight parables delivered by the sea-side.

Text vide §§ 22-28.	I. The sower 2. The tares among the wheat 3. The ripening grain 4.The mustard-seed 5. The leaven 6-8. The treasure, the pearl & the net	Matt. 13, 1-9 ,, 13, 24-30 ................ ,, 13, 31-32 ,, 13, 33 ,, 13, 44-53	Mark 4, I-9 ................ ,, 4, 26-29 ,, 4, 30-32 ................ ................	Luke 8, 4-8 ................ ................ ,, 13, 18-19 ,, 13, 20-21 ................

b) Further instruction given to the disciples at home.

I. The reason why Jesus spake in parables.

MATT. XIII. 10 And the disciples came, and said unto him, Why speakest thou unto them in parables? 11. He answered and said unto them, because it is given unto you to know the mysteries of the kingdom of heaven, but to them it is not given. 12 For whosoever hath to him shall be given, and he shall have more abundance: but whosoever hath not, from him shall be taken away even that he hath. 13 Therefore speak I to them in parables: because they seeing see not; and hearing they hear not, neither do they understand. 14 And in them is fulfilled the prophecy of Esaias, which saith, By hearing ye shall hear, and shall not understand; and seeing ye shall see, and shall not perceive: 15 For this people's heart is waxed gross, and their ears are dull of hearing, and their eyes they have closed; lest at any time they should see with their eyes, and hear with their ears, and should understand with their heart, and should be converted, and I should heal them. 16 But blessed are your eyes, for they see: and your ears, for they hear. 17 For verily I say unto you, That many prophets and righteous men have desired to see those things which ye see, and have not seen them; and to hear those things which ye hear, and have not heard them. ............................................................................................ 34 All these things spake Jesus unto the multitude in parables; and without a parable spake he not unto them;35 That it might be fulfilled which was spoken by the prophet, saying, I will open my mouth in parables; I will utter things which have been kept secret from the foundation of the world.	MARK IV. 10 And when he was alone, they that were about him with the twelve asked of him the parable. 11 And he said unto them, Unto you it is given to know the mystery of the kingdom of God: but unto them that are without, all these things are done in parables: 12 That seeing they may see, and not perceive; and hearing they may hear, and not understand; lest at any time they should be converted, and their sins should be forgiven them. 13 And he said, Unto them know ye not this parable? and how them will ye know all parables? ................................... 33 And with many such parables spake he the word unto them, as they were able to hear it. 34. But without a parable spake he not unto them: and when they were alone, he expounded all things to his disciples.	LUKE VIII. 9 And his disci- ples ask- ed him, saying, What might this pa- rable be? 10 And he said, Unto you it is given to know the mys- teries of the king- dom of God: but to others in para- bles; that seeing they might not see, and hearing they might not under- stand.

[ 153 ] 2. The parable of the sower expounded. Matt. 13, 18-23. Mark 4, 14-20. Luke 8, 11-15-
(Text vide § 22).

3. The responsibility of hearing: light received must be both diffused and increased.

MARK IV. 21 And he said unto them, Is a candle brought to be put under a bushel, or under a bed? and not to be set on a Candlestick? 22 For there is nothing hid, which shall not be mani- fested; neither was any thing kept secret, but that it should come abroad. 23 If any man have ears to hear, let him hear. 24 And he said unto them, Take heed what ye hear: with what measure ye mete, it shall be measured to you: and unto you that hear shall more be given. 25 For he that hath, to him shall be given; and he that hath not, from him shall be taken even that which he hath.	LUKE VIII. 16 No man, when he hath lighted a candle, covereth it with a vessel, or putteth it under a bed; but setteth it on a candlestick, that they which enter in may see the light. 17 For nothing is secret, that shall not be made manifest; neither anything hid, that shall not be known and come abroad. 18 Take heed therefore how ye hear: for whosoever hath, to him shall be given; and whosoever hath not, from him shall be taken even that which he seemeth to have.

4. The parable of the tares expounded. Matt. 13, 36-43. (Text vide § 23).

മേൽവിവരിച്ച (§ ൬൫—൬൮) സംഭാഷണാദികൾ നടന്ന ദിവസത്തിൽ
തന്നെ (മത്ത.) യേശു ഉപദേശിപ്പാൻ വേണ്ടി കടൽ പുറത്തു ചെന്നു പടകിൽ
കയറി കടലരികെ കരമേൽ തിങ്ങിനില്ക്കുന്ന സമൂഹങ്ങളെ ഉപമകൾകൊണ്ടു
പഠിപ്പിക്കയും ചെയ്തു. ദേവരാജ്യത്തിൻ സ്വരൂപവ്യാപനാദികളെ വൎണ്ണിക്കു
ന്ന എട്ടു ഉപമകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തെ §§ ൨൨—൨൯ നോക്ക.

ഉപമകളുടെ സൂക്ഷ്മാൎത്ഥം ഇന്നതെന്നു യേശു ജനങ്ങളോടല്ല “താൻ പ്ര
ത്യേകം ആയപ്പോൾ” (മാൎക്ക. ൪, ൧൦) തന്റെ ശിഷ്യരോട് അത്രെ (൩൪)
അറിയിച്ചതു; അതോ പുരുഷാരങ്ങളെ അയച്ചിട്ടു വീട്ടിൽ വന്നശേഷം തന്നെ
(മത്ത. ൧൩, ൩൬). ആകയാൽ മേൽകാണിച്ച പ്രകാരം ഉപമകളെ എട്ടും ഒരുമി
ച്ചു കടൽപുറത്തു ഭാഷിച്ചു എന്നും, പിന്നേതിൽ ഒക്ക വീട്ടിൽ വെച്ചു വ്യാഖ്യാ
നിച്ചു കൊടുത്തു എന്നും തോന്നുന്നു. അതേ വൈകുന്നേരം യേശു ശിഷ്യരുമാ
യി തിരികെ പടകിൽ ഏറി അക്കരെക്കു യാത്രയായല്ലോ (മാൎക്ക. ൪, ൩൫). അ
തിന്നിടെ വീട്ടിലേക്കു വന്നതു (മത്ത.) ഉൗൺ കഴിക്കേണ്ടതിന്ന് ആയിരിക്കും.

§
70.

THREE WOULD-BE-FOLLOWERS.

മൂവരുടെ അനുഗമനഭാവവും ശിഷ്യ ലക്ഷണവൎണ്ണനയും.

MATT. VIII. 18 Now when Jesus saw great multitudes about him, he gave commandment to depart unto the other side. 19 And a certain scribe came, and said unto him, Master, I will follow thee whithersoever thou goest. 20 And Jesus saith unto him, The foxes have holes, and the birds of the air have nests; but the son of man hath mot where to lay his head.	LUKE IX. 57 And it came to pass, that, as they went in the way, a certain man said unto him, Lord, I will follow thee whithersoever thou goest. 58 And Jesus said unto him, Foxes have holes, and birds of the air have nests; but the Son of man hath not where to lay his head. 59 And he said unto another, Follow me. But he said, Lord, suffer me first to go and bury my father. 60 Jesus said unto him, Let the dead bury their dead: but go thou and preach the kingdom of God.

[ 154 ]

Matt. VIII. 21. And another of his disciples said unto him, Lord, suffer me first to go and bury my father. 22. But Jesus said unto him, Follow me: and let the dead bury their dead.	Luke IX. 61 And another also said, Lord, I will follow thee; but let me first go bid them farewell, which are at home at my house. 62 And Jesus said unto him, No man, having put his hand to the plough, and looking back, is fit for the kingdom of God.

ഉപമാപ്രസംഗം കഴിച്ച നാൾ സന്ധ്യയായാറെ (മാൎക്ക. ൪, ൩൫) യേശു
പിന്നേയും വളരെ പുരുഷാരങ്ങളെ തന്നെ ചൂഴുന്നതു കണ്ടിട്ടു പൊയ്കയുടെ
അക്കരെ കടപ്പാൻ കല്പിച്ചു. പടകിൽ കയറുമാറായപ്പോൾ ചില അൎദ്ധശി
ഷ്യന്മാർ മുൽപുക്കു യേശുവോട് കൂടെ ചെല്ലുവാൻ മനസ്സു കാട്ടി. അതാർ എ
ന്നാൽ മുമ്പെ ഒരു വൈദികൻ (മത്ത). നീ എവിടെ എല്ലം പോകുന്നു എങ്കി
ലും ഞാൻ പിൻ‌വരാം എന്നതിന്നു യേശു കുറുനരികൾക്കു കുഴികളും പക്ഷിക
ൾക്കു പാൎപ്പിടവും ഉണ്ടു, മനുഷ്യപുത്രന്നു തല ചായ്പാനും സ്ഥലം ഇല്ല എന്നു
ചൊല്ലി ആയാളുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഒളിച്ചു കാണുന്ന ദുരാശയെ ആക്ഷേപിച്ചു.
മറ്റവനെ യേശു താൻ വിളിച്ചു (ലൂക്ക). അവനും പോരുവാൻ മനസ്സായ
പ്പോൾ അന്നു മരിച്ച അച്ശനെ കുഴിച്ചിട്ടുവാൻ ഇട തരേണ്ടതിന്നു അപേ
ക്ഷിച്ചു പക്ഷെ യേശുവിന്റെ യാത്രയെ അല്പം താമസിപ്പിപ്പാൻ വിചാരി
ച്ചു. എങ്കിലും ആത്മമരണത്തിൽ ഉള്ളവർ ശവസംസ്കാരത്തിന്നു മതി, നീ ജീ
വവിത്തുള്ളവനാകയാൽ ദുഃഖം മറന്നു ദേവരാജ്യത്തെ അറിയിപ്പാൻ കൂടെ വ
രിക എന്നു യേശു അരുളിച്ചെയ്തു. മൂന്നാമൻ (ലൂക്ക.) മനസ്സായിരുന്നിട്ടും മുമ്പെ
വീട്ടുകാരെ സല്ക്കരിപ്പാൻ ഭാവിച്ചു. അവനെ യേശു രാജ്യകൃഷിക്കു കൈയിട്ട
വൻ പിന്നോക്കം നോക്കി പണ്ടേത്ത കാൎയ്യാദികളെ വിചാരിച്ചാൽ ഈ പ്രവൃ
ത്തിക്ക് അയോഗ്യനായി വരുന്നു എന്നു ശാസിച്ചു വിടുകയും ചെയ്തു.

ൟ മൂവർ ആരെന്നാൽ പന്തിരുവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ അടങ്ങുന്ന മൂന്നു ശിഷ്യർ
എന്ന് ഒരു പക്ഷം ഉണ്ടു. ദ്രവ്യാസക്തി വിടാത്ത വൈദികൻ എന്ന ഒന്നാ
മൻ കറിയൊത്ത് ഊൎക്കാരനായ യഹൂദാവും, ഖിന്നഭാവമുള്ള രണ്ടാമൻ തോ
മാവും (യോ.൧൧, ൧൬), മൂന്നാമൻ സ്വജനങ്ങളെ അന്നല്ല പിന്നേതിൽ അ
ത്രെ സല്ക്കരിച്ചു (ലൂക്ക, ൫, ൨൮) വിട്ടുപോയ മത്തായും ആയിരിക്കും എന്ന്
ചൊല്ലുന്നു. അതിന്നു യാതൊരു നിശ്ചയവും ഇല്ല താനും.

§ 71.

THE LAKE CROSSED. THE TEMPEST STILLED.

കടൽ യാത്രയും കൊടുങ്കാറ്റിൻ ശാന്തിയും.

MATT. VIII. 23 And when he was entered into a ship, his disciples followed him. 24 And, behold, there arose a great tempest in the sea, insomuch that the ship was covered with	MARK. IV. 35 And the same day, when the even was come, he saith unto them, Let us pass over unto the other side. 36 And when they had sent away the multitude, they took him even as he was in the ship. And there were also with him other little ships.	LUKE VIII. 22 Now it came to pass on a certain day, that he went into a ship with his disciples: and he said unto them, Let us go over unto the other side of the lake. And they launched forth. 23 But as they sailed he fell

[ 155 ]

Matt. VIII. the waves: but he was asleep. 25 And his disciples came to him, and awoke him, saying, Lord, save us: we perish. 26 And he saith unto them, Why are ye fear- ful, O ye of little faith? Then he arose, and rebu- ked the winds and the sea; and there was a great calm. 27 But the men marvel- led, saying, What manner of man is this, that even the winds and the sea obey him!	Mark IV. 37 And there arose a great storm of wind, and the waves beat into the ship, so that it was now full. 38 And he was in the hinder part of the ship, asleep on a pillow: and they awake him, and say unto him, Master, carest thou not that we perish? 39 And he arose, and rebuked the wind, and said unto the sea, Peace, be still. And the wind ceased, and there was a great calm. 40 And he said unto them, Why are ye so fearful? how is it that ye have no faith? 41 And they feared exceedingly, and said one to another, What manner of man is this, that even the wind and the sea obey him?	Luke VIII. asleep: and there came down a storm of wind on the lake; and they were filled with water, and were in jeopardy. 24 And they came to him, and awoke him, saying, Master, master, we perish. Then he arose, and rebuked the wind and the raging of the water: and they ceased, and there was a calm. 25 And he said unto them. Where is your faith? And they being afraid wondered, saying one to another, What manner of man is this! for he com- mandeth even the winds and water, and they obey him.

അനന്തരം യേശു ഏതും കൂടാതേയും മറ്റൊന്നും ഭാവിയാതേയും “താൻ
ആയപ്രകാരം” (മാൎക്ക. ൪, ൩൬) ശിഷ്യരോട് ഒന്നിച്ചു കയറി ഓടുമ്പോൾ
മറ്റെ പടവുകളും കൂടെ ഓടി. ക്ഷണത്തിൽ ഒരു ചുഴലിക്കാറ്റുണ്ടായി തിര
കൾ അലച്ചു പടവിൽ വെള്ളം നിറഞ്ഞു വരികയും ചെയ്തു. അതിനാൽ ശിഷ്യ
ന്മാർ എല്ലാവരും കടൽത്തഴക്കം ഉള്ള നാല്വരും വളരെ വലഞ്ഞു, യേശു അമ
രത്തിൽ ഒരു തലയണമേൽ (മാ.) ഉറങ്ങുന്നതു കണ്ട് അതിശയിച്ചുണൎത്തി
ഗുരോ ഗുരോ രക്ഷ രക്ഷ, നാം നശിച്ചു പോകുന്നു. നിനക്കു ചിന്ത ഇല്ലയോ
എന്നു വിളിച്ചു. അവനും എഴുനീറ്റു അല്പ വിശ്വാസികളേ എന്തിനു പേടി എ
ന്നു അവരേയും (മത്ത.), പിന്നെ “അടങ്ങു സ്വസ്ഥായിരു” എന്നു കാറ്റിനേ
യും കടലിനേയും (ലൂക്ക.) ശാസിച്ചു, ഉടനെ മഹാശാന്തത ഉണ്ടാകയും ചെയ്തു.
പിന്നെ അവൻ നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസം എവിടെ എന്നു ചോദിച്ചു (ലൂക്ക.). എ
ല്ലാവരും ഇങ്ങിനെ കാറ്റും കടലും കല്പിച്ചടക്കുന്നവൻ ആരുപോൽ എന്നു തങ്ങ
ളിൽ ചൊല്ലി വിസ്മയിച്ചു. സഭയാകുന്ന പടവിൽ സംശയമുള്ളവരും പക്ഷെ
ഒരു ദ്രോഹിയും വസിച്ചാലും സാത്താൻ എത്ര കയൎത്താലും യേശു ഉള്ളേടം
മുങ്ങുമാറില്ല എന്നതിന്നു ഈ അത്ഭുതം മുദ്രയായി ഭവിച്ചു.

§ 72.

THE DEMONIACS OF GADARA.

ഗദരയിലേ ഭൂതഗ്രസ്തരെ സ്വസ്ഥമാക്കിയതു.

MATT.VIII. 28 And when he was come to the other side into the Country of the Ger- gesenes, there met him two possessed with devils, coming out of the tombs, exceeding fierce, so that no man might pass by that way.	MARK. V. 1 And they came over unto the other side of the sea, into the country of the Gadarenes. 2 And when he was come out of the ship, immediately there met him out of the tombs a man with an unclean spirit, 3 Who had his dwelling among the tombs; and no man could bind him, no, not with chains: 4. Because that he had been often bound with fetters and chains, and the chain had been plucked asunder by him, and the	LUKE VIII. 26 And they arrived at the country of the Gadarenes, which is over against Galilee. 27 And when he went forth to land, there met him out of the city a cer- tain man, which had devils long time, and ware no clothes, neither abode in any house, but in the tombs. 28 When he saw Jesus, he cried out, and fell down before him, and with a loud voice said, What have I to do with thee, Jesus, thou Son

[ 156 ]

Matt. VIII. 29 And, behold, they cried out, say- ing, What have we to do with thee, Jesus, thou Son of God? art thou come hither to tor- ment us before the time? 30 And there was a good way off from them an herd of many swine feed- ing. 31. So the devils besought him, say- ing, If thou cast us out, suffer us to go away into the herd of swine. 32 And he said untothem, Go. And when they were come out, they went into the herd of swine: and, be- hold, the whole herd of swine ran violently down a steep place into the sea, and perished in the waters. 33 And they that kept them fled, and went their ways into the city, and told every thing, and what was be- fallen to the pos- sessed of the de- vils. 34 And, behold, the whole city came out to meet Jesus: and when they saw him, they besought him that he would depart out of their coasts. MATT. IX. 1 And he enter- ed into a ship, and passed over, and came into his own city.	Mark V. fetters broken in pieces: neither could any man tame him. 5 And always, night and day, he was in the mountains, and in the tombs, crying, and cutting himself with stones. 6 But when he saw Jesus afar off, he ran and worshipped him, 7 And cried with a loud voice, and said, What have I to do with thee, Jesus, thou Son of the most high God? I adjure thee by God, that thou torment me not. 8 For he said unto him, Come out of the man, thou unclean spirit. 9 And he asked him, What is thy name? And he answered, saying, My name is Legion: for we are many. 10 And he besought him much that he would not send them away out of the country. 11. Now there was there nigh unto the mountains a great herd of swine feeding. 12 And all the devils besought him, saying, Send us into the swine, that we may enter into them. 13 And forthwith Jesus gave them leave. And the unclean spirits went out, and entered into the swine: and the herd ran violently down a steep place into the sea, (they were about two thousand;) and were choked in the sea. 14 And they that fed the swine fled, and told it in the city, and in the country. And they went out to see what it was that was done. 15 And they come to Jesus, and see him that was possessed with the devil, and had the legion, sitting, and clothed, and in his right mind: and they were afraid. 16 And they that saw it told them how it befell to him that was possessed with the devil, and also concerning the swine. 17 And they began to pray him to depart out of their coasts. 18 And when he was come into the ship, he that had been possessed with the devil prayed him that he might be with him. 19 Howbeit Jesus suffered him not, but saith unto him, Go home to thy friends, and tell them how great things the Lord hath done for thee, and hath had compas- sion on thee. 20 And he departed, and began to publish in Decapolis how great things Jesus had done for him: and all men did marvel. 21 And when Jesus was passed over again by ship unto the other side, much people gathered unto him: and he was nigh unto the sea.	Luke VIII. of God most high? I beseech thee, torment me not. 29 (For he had commanded the unclean spirit to come out of the man. For oftentimes it had caught him; and he was kept bound with chains and in fetters; and he brake the bands, and was driven of the devil into wilderness.) 30 And Jesus asked him saying, What is thy name? And he said, Legion: because many devils were entered into him. 31 And they besought him that he would not command them to go out into the deep. 32 And there was there an herd of many swine feeding on the moun- tain: and they besought him that he would suffer them to enter into them. And he suffered them. 33 Then went the devils out of the man, and entered into the swine; and the herd ran violently down a steep place into the lake, and were choked. 34 When they that fed them saw what was done, they fled, and went and told it in the city and in the country. 35. Then they went out to see what was done; and came to Jesus, and found the man, out of whom the devils were departed, sitting at the feet of Jesus, clothed, and in his right mind: and they were afraid. 36 They also which saw it told them by what means he that was possessed of the devils was healed. 37 Then the whole multitude of the country of the Gadarenes round about besought him to depart from them; for they were taken with great fear: and he went up into the ship, and returned back again. 38. Now the man out of whom the devils were departed besought him that he might be with him: but Jesus sent him away, saying, 39 Return to thine own house, and show how great things God hath done unto thee. And he went his way, and published throughout the whole city how great things Jesus had done unto him. 40 And it came to pass, that, when Jesus was returned, the peo- ple gladly received him: for they were all waiting for him.

അനന്തരം അവർ കരെക്കിറങ്ങി പരായ്യനഗരമായ ഗദര സമീപത്ത്
എത്തി. അതു മലമുകളിൽ ഉള്ളൊരു യവനപുരം തന്നെ. ശോഭയുള്ള പുരാണ
നിൎമ്മാണങ്ങൾ ഇപ്പോഴും കാണ്മാനുണ്ടു. രോമക്കാർ പലരും ഗദരയിൽ വന്നു
൨ നാഴിക വടക്കു ഗന്ധകരസമുള്ള ചൂടുറവിൽ കുളിച്ചു വ്യാധി മാറ്റുവാനായി
വസിക്കും. മരിച്ചവൎക്കു വെളുത്ത കുമ്മായപ്പാറയിൽ എത്രയും ചിത്രമായി [ 157 ] കൊത്തി ഉണ്ടാക്കിയ ഗുഹകൾ ആയിരത്തോളം ഉണ്ടു. ആ പ്രേതപുരത്തിൽ
കരിങ്കല്ലാൽ തീൎത്തു മിനുസം വരുത്തിയ ശവപ്പെട്ടികൾ ഇപ്പോൾ ഇരുനൂറ്റിൽ
അധികം കാണ്മാൻ ഉണ്ടു. ആ വഴിക്കേ പോകുവാൻ ഗുഹകളിൽ പാൎക്കുന്ന
൨ഭൂതഗ്രസ്തരാൽ തന്നെ പലൎക്കും മുടക്കം വന്നിരുന്നു. ഇരുവരേയും യേശു
സൌഖ്യമാക്കി (മത്ത.). അവരിൽ വിശിഷ്ടൻ വളരെ കാലം ഉറഞ്ഞു പരവശ
നായി, ഒരിക്കലും ഉടുക്കാതെ തന്നെത്താൻ കല്ലുകൊണ്ടടിച്ചും നിലവിളിച്ചും
മലകളിലും ഗുഹകളിലും വസിച്ചു (മാൎക്ക. ലൂക്ക.). അവനെ പിടിച്ചു കെട്ടിയാലും
ചങ്ങലകളെ തകൎത്തു ചാടും. യേശുവെ ദൂരത്തുനിന്നു കണ്ടപ്പോൾ അവൻ
ഓടി വന്നു, യേശുവും അശുദ്ധാത്മാവോട് അവനെ വിട്ടു പോ എന്നു കല്പിച്ചു.
എന്നാറെ ഏകവചനമായി കല്പിച്ചതു പോരാതെ ആയി. ദേവപുത്ര ഞങ്ങ
ൾ്ക്കും നിണക്കും എന്തു ഞങ്ങളെ പീഢിപ്പിപ്പാൻ വന്നുവോ എന്നും, ഞങ്ങൾ
ഒരു പട്ടാളം ഉണ്ട് എന്നും, തങ്ങളെ അഗാധത്തിലേക്ക്* അയക്കരുത് എന്നും,
പക്ഷേ സമീപിച്ചിട്ടുള്ള പന്നിക്കൂട്ടത്തിൽ അയക്ക എന്നും അപേക്ഷിച്ച
പ്പോൾ പോയ്ക്കൊൾ്വിൻ എന്നു കല്പിച്ചു (മത്ത.). ഉടനെ പന്നികൾ ൨൦൦൦
ത്തോളം (മാൎക്ക.) കിഴുക്കാംതൂക്കമായി പാഞ്ഞിറങ്ങി പൊയ്കയിൽ ചാടി ചാകയും
ചെയ്തു. മേച്ചവർ ഓടി ആയ്തു നഗരത്തിലും നാട്ടിലും അറിയിച്ചപ്പോൾ പ
ലരും വന്നു, ആയാൾ ഉടുത്തും സുബുദ്ധിയോടു കൂടിയും യേശു കാക്കൽ ഇരി
ക്കുന്നതു കണ്ടു, കാണികളോടു വസ്തുത ചോദിച്ചറിഞ്ഞു വളരെ ഭയപ്പെട്ടു
തങ്ങളെ വിട്ടുപോകേണം എന്നു യേശുവോടു അപേക്ഷിക്കയും ചെയ്തു. ആ
കയാൽ പടവിലേക്കു തിരിയുമ്പോൾ സ്വസ്ഥനായവൻ കൂട പോകുവാൻ
യാചിച്ചു. യേശു അതു സമ്മതിക്കാതെ അവിടത്തു സമ്മിശ്രജാതികളിൽ ക
ൎത്താവിന്റെ മഹാകൎമ്മത്തിന്നും കരുണെക്കും ഒരു സാക്ഷി വേണം എന്നു
കണ്ടു (മാൎക്ക.), നിന്നിൽ കാണിച്ച കനിവിനെ നീ പോയി ചാൎച്ചക്കാരോടറി
യിക്ക എന്നു കല്പിച്ചു. അവൻ അപ്രകാരം ചെയ്തു ദശപുരിയിൽ എങ്ങും യേശു
വിന്റെ നാമത്തെ പരത്തുകയും ചെയ്തു. യേശു തിരികേ ഓടി പലരും കാത്തു
നില്ക്കുന്ന (ലൂക്ക.) ഗലിലകരെക്ക് എത്തുകയും ചെയ്തു.

§ 73.

JOHN’S DISCIPLES ENQUIRE ABOUT FASTING.

യോഹനാന്യരുടെ ഉപവാസ ചോദ്യം.

MATT. IX. 14 Then came to him the disciples of John, say- ing, Why do we and the Pharisees fast oft, but thy disciples fast not? 15 And Jesus said unto	MARK II. 18 And the disciples of John and of the Pharisees used to fast: and they come and say unto him, Why do the disciples of John and of the Pharisees fast, but thy disciples fast not?	LUKE V. 33 And they said unto him, Why do the disciples of John fast often, and make prayers, and likewise the disciples of the Pharisees: but thine eat and drink? 34 And he said unto them, Can

[ 158 ]

Matt. IX. them, Can the children of the bridechamber mourn, as long as the bridegroom is with them? but the days will come, when the bride- groom shall be taken from them, and then shall they fast. 16 No man putteth a piece of new cloth unto an old garment, for that which is put in to fill it up taketh from the garment, and the rent is made worse. 17 Neither do men put new wine into old bottles: else the bottles break, and the wine runneth out, and the bottles perish: but they put new wine into new bot- tles, and both are pre- served.	Mark II. 19 And Jesus said unto them, Can the children of the bride- chamber fast, while the bride- groom is with them? as long as they have the bridegroom with them, they cannot fast. 20 But the days will come, when the bridegroom shall be taken away from them, and then shall they fast in those days. 21 No man also seweth a piece of new cloth on an old garment: else the new piece that filled it up taketh away from the old, and the rent is made worse. 22 And no man putteth new wine into old bottles: else the new wine doth burst the bottles, and the wine is spilled, and the bottles will be marred: but new wine must be put into new bottles.	Luke V. ye make the children of the bride- chamber fast, while the bridegroom is with them? 35 But the days will come, when the bridegroom shall be taken away from them, and then shall they fast in those days. 36 And he spake also a parable unto them, No man putteth a piece of a new garment upon an old; if other- wise, then both the new maketh a rent, and the piece that was taken out of the new agreeth not with the old. 37 And no man putteth new wine into old bottles: else the new wine will burst the bottles, and be spilled, and the bottles shall perish. 38 But new wine must be put into new bottles; and both are preserved. 39 No man also having drunk old wine straightway desireth new: for he saith, The old is better.

യേശു ഗദരയിൽനിന്നു മടങ്ങി വന്നു കരെക്ക് ഇറങ്ങി വലിയ പുരുഷാരത്തിൻ മദ്ധ്യേ നില്ക്കു
മ്പോൾ തന്നെ യായിർ എന്ന പള്ളിമൂപ്പൻ അണഞ്ഞു മരിപ്പാറായ മകൾക്കു വേണ്ടി കെഞ്ചിയാചിച്ചു
എന്നു മാൎക്ക. ൫, ൨൧ƒ ലൂക്ക. ൮, ൪൦ƒ കേൾക്കുന്നു. മത്തായോ (൯, ൧൮; “അകത്തുവന്നു” എന്നു
തന്നെ അല്ല “വന്നു” എന്നത്രെ കാണ്മു) ഉപവാസചോദ്യം തൊട്ടു യേശു സ്നാപകശിഷ്യരോട്
സംഭാഷിക്കുമ്പോൾ തന്നെ യായിർ വന്നു എന്നു പറയുന്നു. എന്നിട്ടും സുവിശേഷകർ മൂവരും
ചൊല്ലുന്നതു തമ്മിൽ വിപരീതമുള്ളതല്ല. എങ്ങിനെ എന്നാൽ യേശു പടകിൽനിന്നു കിഴിഞ്ഞു
കാത്തു നില്ക്കുന്ന പുരുഷാരത്തോട് ചേൎന്ന ഉടനെ അടുത്തു നില്ക്കുന്ന യോഹനാന്യർ ഉപവാസ
ത്തെ കുറിച്ചു ചോദിച്ചു തുടങ്ങി എന്നും, സംഭാഷണം കുറഞ്ഞോന്നു നടന്നതിൽ പിന്നെ യായിരും എ
ത്തി തന്റെ അപേക്ഷയെ കഴിച്ചു എന്നും നിനെപ്പാൻ സംഗതി ഉണ്ടു. ഇപ്രകാരം മൂവരും ചൊന്നതു
വഴിയായി വന്നു. പിന്നെ മൂവരും ഈ ഉപവാസചോദ്യത്തെ ലേവിയുടെ വിട്ടിൽ ഉണ്ടായ സദ്യ
യോട് ചേൎത്തു വൎണ്ണിച്ചതു ആശ്ചൎയ്യമല്ല: അതിലും ഇതിലും ഒരു പോലെ യേശുവിന്റെ കാൎയ്യപുതുക്ക
ത്തോട് എതിൎത്തു നില്ക്കുന്ന പഴയ യഹൂദാത്മാവു വിളങ്ങി വരുന്നു. കൎമ്മനീതിയിലും യമദമങ്ങളിലും
രസിക്കുന്ന പറീശൎക്കും യോഹനാന്യൎക്കും ഒരു പോലെ യേശുവിന്റെ ദിവ്യസൌമ്യതയും നീതിഹീന
രോട് ഉണ്ടായ കനിവും മറ്റും വെറുപ്പു തോന്നുകയും അതിൻ നിമിത്തം ഗുരുവിൽ കുറ്റം ചുമത്തുകയും
ചെയ്തതു കൊണ്ടു സുവിശേഷകർ കാലസൂക്ഷ്മത്തെ അല്ല കാൎയ്യസംബന്ധത്തെ പ്രമാണിച്ചിട്ടു ഇരുപ
ക്ഷക്കാൎക്കും യേശുവിൻ നേരെ ഉണ്ടായ നീരസത്തെ ഒന്നോടൊന്നു ചേൎത്തു വിവരിക്കുന്നു. കാലക്രമ
ത്തെ സൂക്ഷിച്ചാലോ മേൽ കാണിച്ച വിധത്തിൽ അല്ലാതെ വൃത്താന്തങ്ങളെ വഴിപ്പെടുത്തുവാൻ കഴിക
യില്ല. മത്ത. ൯, ൧൪ൽ “അപ്പോൾ” എന്ന കാലവാചിയും അതിനെ തടുക്കുന്നില്ല. “അപ്പോൾ” എ
ന്നു വെച്ചാൽ അതേ നിമിഷം, അതേ മണിക്കൂറ്, അതേ ദിവസം, അതേ ആഴ്ചവട്ടം, അക്കാലം, എന്നി
ങ്ങിനെ നാനാവിധമായ അൎത്ഥങ്ങൾ അടങ്ങുന്നുണ്ടല്ലോ. അതുകൊണ്ടു ക്ഷണത്തിൽ തീൎച്ച വരുത്തു
വാൻ ഇത്തര കാലാവാചികൾ മതിയല്ല; കാലക്രമത്തെ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന സൂചകങ്ങളെ ഒക്കത്തക്ക ശോധന
ചെയ്തിട്ടു വേണം നിശ്ചയിപ്പാൻ.

സ്നാപകന്റെ ശിഷ്യന്മാർ (മത്ത.) ഗുരു തടവിൽ ഇരിക്കുന്നതും ഇസ്ര
യേൽ ശുദ്ധീകരണത്തിന്നു മുടക്കം വന്നതും വിചാരിച്ചിട്ടു സദ്യകൾ അല്ല
ഉപവാസം തന്നെ വേണ്ടത് എന്നു നിരൂപിച്ചു. പറീശന്മാരും (മാൎക്ക. ലൂക്ക.)
യേശുവെ താഴ്ത്തേണ്ടതിന്നു അവരോടു കൂടി ഉപവാസക്കുറവിനെ ശാസിച്ചു.
എന്നാറെ യേശു സ്നാപകന്റെ അന്ത്യസാക്ഷ്യത്തെ ഓൎപ്പിച്ചു (യോ, ൩, ൨൯).
മണവാളൻ ഉള്ളേടം കല്ല്യാണക്കാർ ഖേദിക്കയും നോല്ക്കുകയും ഇല്ലല്ലോ. [ 159 ] ഇപ്പോൾ തുടങ്ങിയ മശീഹകല്യാണത്തിലേ സന്തോഷത്തെ ആർ എങ്കിലും
കുറെച്ചാൽ ദോഷമത്രെ; മണവാളൻ മറവാനുള്ള ദിവസങ്ങൾ വരുമ്പോൾ
നോല്ക്കാതിരിക്കയും ഇല്ല എന്നു ചൊന്നതിനാൽ ഇപ്പോൾ ഉദിച്ച നല്ല നാ
ളുകൾ്ക്കു സ്നാപകന്റെ കഷ്ടതയാലും സ്വമരണനിശ്ചയത്താലും സന്തോഷം
കുറഞ്ഞു പോകരുത് എന്നു കാണിച്ചു.

പിന്നെ രണ്ടു ഉപമകളാൽ തന്റെ കാൎയ്യപുതുക്കത്തെ വിളങ്ങിച്ചു കാ
ട്ടിയത് ഇപ്രകാരം: പറീശന്മാരുടെ ഭാവവും യോഹനാന്യപക്ഷവും തന്റെ
പുതുമയോടു ചേരുകയില്ല. അതു പഴകി കീറുന്ന വസ്ത്രമത്രെ; തന്റെതോ കോ
ടിവസ്ത്രം. പുതുഖണ്ഡം പഴയതിൽ തുന്നിയാലും ഇതു ചുരുങ്ങുമ്പോൾ മറ്റതും
കീറും. ആകയാൽ പഴയ മതങ്ങളെ അല്പം ഉറപ്പിപ്പാൻ വിചാരിച്ചാൽ ക്രിസ്തീ
യത്വത്തിന്റെ ഒർ അംശവും കൊള്ളുന്നില്ല. പിന്നെ നിന്റെ ഉപദേശത്തെ
പഴയ വെപ്പുകൾ ആകുന്ന പാത്രങ്ങളിൽ അടച്ചു കൂടയോ എന്നു ചോദിച്ചാൽ
അതുവും ആകാ. പതെച്ചു പൊങ്ങുന്ന പുതുരസത്തെ പഴയ തുരുത്തികളിൽ പ
കരുമാറില്ല. അതു ചെയ്താൽ തോലിന്നും രസത്തിന്നും ചേതം വരും. ആകയാൽ
പാരമ്പൎയ്യന്യായം കൎമ്മനീതി ദേവാലയഘോഷം പുരോഹിതപ്രാമാണ്യം മു
തലായ പൂൎവ്വാചാരങ്ങൾ എല്ലാം ക്രിസ്തീയത്വത്തിന്റെ തോൽ ആകുമാറില്ല
(അപോ. ൧൫, ൫-൧൦). സുവിശേഷഘോഷണം ആത്മാവിലേ പാട്ടു തി
രുവത്താഴം അന്യോന്യസേവയും ശിക്ഷയും ഈ വകയത്രെ പുതുരസത്തി
ന്നു തക്ക ഘടങ്ങൾ ആകുന്നതു. പിന്നെ പുതുസാരത്തെ കൊള്ളേണ്ടതിന്നു
പഴയ മനുഷ്യൻ ഒട്ടും പോരാ, പുതിയവനേ വേണ്ടു എന്നുള്ള അൎത്ഥവും
കൊള്ളിക്കാം. ഇവ്വണ്ണം ഉള്ള ഉപദേശം യൊഹനാന്യൎക്ക് രസക്കേടുണ്ടാക്കുന്നതു
കണ്ടാറെ കൎത്താവ് താൻ അവൎക്കായി അല്പം ഒഴിച്ചൽ പറഞ്ഞു (ലൂക്ക.):
പഴയതു ശീലിച്ചവൻ പുതിയതിൽ തൽക്ഷണം രസിക്കുന്നില്ല സ്പഷ്ടം എന്നത്രെ.

§ 74.

JAIRUS’S DAUGHTER AND THE WOMAN WITH AN ISSUE OF BLOOD.

യായിർപുത്രിയും രക്തവാൎച്ചയുള്ളവളും.

MATT. IX. 18 While he spake these things unto them, behold, there came a certain ruler, and wor- shipped him, say- ing, My daughter is even now dead: but come and lay thy hand upon her, and she shall live. 19 And Jesus	MARK V. 22 And, behold, there cometh one of the rulers of the synagogue, Jairus by name; and when he saw him, he fell at his feet, 23 And besought him greatly, saying, My little daughter lieth at the point of death: I pray thee, come and lay thy hands on her, that she may be healed; and she shall live. 24 And Jesus went with him; and much people followed him, and thronged him. 25 And a certain woman, which had an issue of blood twelve years, 26 And had suffered many things of many phy- sicians, and had spent all that she had, and was nothing bettered, but rather grew worse,	LUKE VIII. 41 And, behold, there came a man named Jairus, and he was a ruler of the synagogue; and he fell down at Jesus' feet, and besought him that he would come into his house: 42 For he had one only daughter, about twelve years of age, and she lay a dying. But as he went the people thronged him. 43 And a woman having an issue of blood twelve years, which had spent all her living upon physici- ans, neither could be healed of any, 44 Came behind him, and touch-

[ 160 ]

Matt. IX. arose, and follow- ed him, and so did his disciples. 20 And, behold, a woman, which was diseased with an issue of blood twelve years, came behind him, and touched the hem of his gar- ment: 21 For she said within herself. If I may but touch his garment, I shall be whole. 22. But Jesus turned him about and when he saw her, he said, Daughter, be of good comfort; thy faith hath made thee whole. And the woman was made whole from that hour. 23 And when Jesus came into the ruler’s house, and saw the min- strels and the people making a noise, 24 He said unto them, Give place: for the maid is not dead, but sleepeth. And they laughed him to scorn. 25 But when the people were put forth, he went in, and took her by the hand, and the maid arose. 26 And the fame hereof went a- broad into all that land.	Mark V. 27 When she had heard of Jesus, came in the press behind, and touched his garment. 28 For she said, If I may touch but his clothes, I shall be whole. 29 And straightway the fountain of her blood was dried up; and she felt in her body that she was healed of that plague. 30 And Jesus, immediately knowing in himself that virtue had gone out of him, turned him about in the press, and said, Who touched my clothes? 31 And his disciples said unto him, Thou seest the multitude thronging thee, and sayest thou, Who touched me? 32 And he looked round about to see her that had done this thing. 33 But the woman fearing and trembling, knowing what was done in her, came and fell down before him, and told him all the truth. 34 And he said unto her, Daughter, thy faith hath made thee whole; go in peace, and be whole of thy plague. 35 While he yet spake, there came from the ruler of the synagogue's house certain which said, Thy daughter is dead: why troublest thou the Master any further? 36. As soon as Jesus heard the word that was spoken, he saith unto the ruler of the synagogue, Be not afraid, only believe. 37 And he suffered no man to follow him, save Peter, and James, and John the brother of James. 38 And he cometh to the house of the ruler of the synagogue, and seeth the tumult, and them that wept and wailed greatly. 39 And when he was come in, he saith unto them, Why make ye this ado, and weep? the damsel is not dead, but sleepeth. 40 And they laughed him to scorn. But when he had put them all out, he taketh the father and the mother of the damsel, and them that were with him, and entereth in where the damsel was lying. 41 And he took the damsel by the hand, and said unto her, TALITHACUMI; which is being interpreted, Damsel, I say unto thee, arise. 42 And straightway the damsel arose, and walked; for she was of the age of twelve years. And they were astonished with a great aston- ishment. 43 And he charged them straitly that no man should know it; and commanded that some- thing should be given her to eat.	Luke VIII. ed the border of his garment: and immediately her issue of blood stanched. 45 And Jesus said, Who touch- ed me? When all denied, Peter and they that were with him said, Master, the multitude throng thee and press thee, and sayest thou, Who touched me? 46 And Jesus said, Somebody hath touched me: for I perceive that virtue is gone out of me. 47 And when the woman saw that she was not hid, she came trembling, and falling down be- fore him, she declared unto him before all the people for what cause she had touched him, and how she was healed immediately. 48 And he said unto her, Daugh- ter, be of good comfort: thy faith hath made thee whole; go in peace. 49 While he yet spake, there cometh one from the ruler of the synagogue’s house, saying to him, Thy daughter is dead; trouble not the Master. 50 But when Jesus heard it, he answered him, saying, Fear not: believe only, and she shall be made whole. 51 And when he came into the house, he suffered no man to go in, save Peter, and James, and John, and the father and the mother of the maiden. 52 And all wept, and bewailed her: but he said, Weep not; she is not dead, but sleepeth. 53 And they laughed him to scorn, knowing that she was dead. 54 And he put them all out, and took her by the hand, and called, saying, Maid, arise. 55 And her spirit came again, and she arose straightWay: and he commanded to give her meat. 56 And her parents were astonish- ed: but he charged them that they should tell no man what was done.

ഇവ്വണ്ണം യേശു കടലരികത്ത് നിന്നു (മാൎക്ക. ൫, ൨൧) യോഹനാന്യരോട്
സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കേ (മത്ത.) പള്ളിമൂപ്പനായ യായിർ വന്നു വണ
ങ്ങി (മാൎക്ക.), ൧൨ വയസ്സായ ഒരു മകളേ ഉള്ളു (ലൂ.) അവൾ മരിപ്പാറായിരിക്കു
ന്നു എന്നും, പക്ഷെ ഇപ്പോൾ മരിച്ചു എന്നും (മത്ത.), നീ വന്നു കൈവെച്ചാൽ
അവൾ ജീവിക്കും എന്നും അപേക്ഷിച്ചാറെ, യേശു കനിഞ്ഞു ശിഷ്യരോടും മ
റ്റും കൂടി ചെല്ലുന്ന സമയം ൧൨ വൎഷം രക്ത വാൎച്ചയാൽ വലഞ്ഞു മുതൽ
എല്ലാം ചെലവഴിച്ചിട്ടും ഫലം ഒന്നും വരാതെ കഷ്ടിച്ചു പോയ ഒരു സ്ത്രീ അ
ശുദ്ധ വ്യാധിയെ പ്രസിദ്ധമാക്കുവാൻ നാണിച്ചു യേശുവിന്റെ വസ്ത്രം തൊ
ട്ടാൽ മതി എന്നു നിനെച്ചു, ഈ തിരക്കു നന്നു എന്നു കണ്ടു യേശു വസ്ത്ര [ 161 ] ത്തിലേ നീലനൂൽചെണ്ടിനെ (൪ മോ. ൧൫, ൩൮) തൊട്ടു. ഉടനെ അവൾക്കു ഭേ
ദം വന്നു എന്നു ബോധിച്ചു (മാൎക്ക.). യേശുവും തങ്കൽനിന്നു ശക്തി പുറപ്പെട്ടു
എന്നറിഞ്ഞു എന്നെ തൊട്ടത് ആർ എന്നു ചോദിച്ചു, കേഫാ മുതലായവർ
ചോദ്യംനിമിത്തം ആശ്ചൎയ്യപ്പെടുമ്പോൾ താൻ ചുറ്റും നോക്കി. ഉടനെ സ്ത്രീ
വിറെച്ചു കാല്ക്കൽ വീണു പരമാൎത്ഥം എല്ലാം അറിയിച്ചു. ധൈൎയ്യപ്പെടുക എ
ന്മകളേ, നിന്റെ വിശ്വാസം നിന്നെ രക്ഷിച്ചു, സമാധാനത്തോടെ പോയി
ഈ ബാധയിൽനിന്നു സ്വസ്ഥയായ്വസിക്ക എന്നു യേശു അനുഗ്രഹിച്ചു വി
ടുകയും ചെയ്തു. പക്ഷവാതക്കാരൻ ആണായിട്ടു രക്ഷയെ തുരന്നു കവൎന്നും
ഇവൾ പെണ്ണായിട്ടു കൌശലത്താലെ അപഹരിച്ചും കൊൾകയാൽ ഇരുവരും
വിശ്വാസധൈൎയ്യത്തിന്നു എന്നും ദൃഷ്ടാന്തമായ്വിളങ്ങും.

ഇതിനാൽ ഉണ്ടായ താമസത്തെ പള്ളിമൂപ്പൻ ദുഃഖേന സഹിച്ചപ്പോൾ
മകൾ മരിച്ച പ്രകാരം വൎത്തമാനം വന്നു. ഇനി ഗുരുവെ എന്തിന്ന് അസ
ഹ്യപ്പെടുത്തുന്നു (മാൎക്ക.) എന്നു കേട്ടാറെ, യേശു പേടിക്കൊല്ലാ വിശ്വസിക്ക
മാത്രം ചെയ്ക എന്നു പറഞ്ഞു വീട്ടിൽ എത്തി അമ്മയഛ്ശന്മാർ അല്ലാതെ (ലൂക്ക.)
കേഫാ യോഹനാൻ യാക്കോബ് എന്ന ഉറ്റ മിത്രങ്ങളെ മാത്രം ചേൎത്തുകൊ
ണ്ടു കടന്നു. അവിടെ കുഴലൂതി പാടി തൊഴിച്ചും കേണും നില്ക്കുന്നവരെ യേ
ശു ശാസിച്ചു; അവർ പരിഹസിച്ചപ്പോൾ ആ കൂലിയാളുകളെ എല്ലാം പുറ
ത്താക്കി കുട്ടിയുടെ കൈപിടിച്ചു തലീഥ കൂമി (“കുഞ്ഞി എഴുനീല്ക്ക”, മാൎക്ക.) എന്നു
പറഞ്ഞു. ഉടനെ അവൾ എഴുനീറ്റു നടന്നു മറ്റവർ സ്തംഭിച്ചുനിന്നു. യേശു
അവൾക്കു തിന്മാൻ കൊടുപ്പിച്ചു ഉണ്ടായ വിവരത്തെ പറയാതിരിപ്പാൻ ക
ല്പിക്കയും ചെയ്തു.

§ 75.

TWO BLIND MEN AND A DUMB DEMONIAC HEALED.

രണ്ടു കുരുടരേയും ഒരു ഭൂതഗ്രസ്തനേയും സൌഖ്യമാക്കിയതു.

MATT. IX.

27 And when Jesus departed thence, two blind men followed him, crying, and saying, Thou Son of David, have mercy on us. 28 And when he was come into the house, the blind men came to him: and Jesus saith unto them, Believe ye. that I am able to do this? They said unto him, Yea, Lord. 29 Then touched he their eyes, saying, Accord- ing to your faith be it unto you. 30 And their eyes were opened; and Jesus	straitly charged them, saying, See that no man know it. 31 But they, when they were departed, spread abroad his fame in all that country. 32 As they went out, behold, they brought to him a dumb man possessed with a devil. 33 And when the devil was cast out, the dumb spake: and the multitudes marvelled, saying, It was never so seen in Israel. 34 But the Pharisees said, He casteth out devils through the prince of the devils.

പള്ളിപ്രമാണിയുടെ വീട്ടിൽനിന്നു യേശു തന്റെ ഭവനത്തിൽ പോകു
മ്പോൾ ൨ കുരുടന്മാർ നിലവിളിച്ചു ദാവിദ് പുത്രനായ മശീഹ എന്നു സ്തു
തിച്ചു പിന്തുടൎന്നു. വീട്ടിൽ എത്തിയശേഷമത്രെ യേശു അവൎക്കു ചെവികൊ
ടുത്തു വിശ്വാസത്തെ പരീക്ഷിച്ചു കണ്ണു തൊട്ടു കാഴ്ച ഉണ്ടാക്കി. മശീഹനാമം
നിമിത്തം ജനകലഹം വരാതെ ഇരിപ്പാൻ കാൎയ്യത്തെ മറെപ്പാൻ കല്പിച്ചാ
റേയും അവൻ ഇന്നവൻ എന്ന് അവർ പരസ്യമാക്കി. അനന്തരം ഭൂതോ [ 162 ] പദ്രവത്താൽ ഉൗമനായവന്നു ഭേദം വരുത്തിയപ്പോൾ ജനങ്ങൾ ഇപ്രകാരം
ഇസ്രയേലിൽ ഒരു സമയവും ഉണ്ടായില്ല എന്നു വാഴ്ത്തി. പറീശന്മാരോ അ
സൂയ പൊറുക്കാതെ ഇവൻ ഭൂതനാഥന്റെ സേവയാൽ അത്രെ ഭൂതങ്ങളെ
നീക്കുന്നു എന്നു ൨ ദിവസങ്ങൾക്കു മുമ്പെ (§ ൬൫) ചൊല്ലിയ ദൂഷണത്തെ
നിൎലജ്ജയോടെ ആവൎത്തിച്ചു പറഞ്ഞു. ദൂഷികൾ്ക്കു അന്നു തട്ടിയ ആക്ഷേ
പണാദികൾ തൽകാലം പോരും എന്നും ഹൃദയകാഠിന്യം മാറാത്ത ദ്രോഹികളെ
ഇനി എത്ര ശാസിച്ചാലും എല്ലാം വ്യൎത്ഥമേ എന്നും ഓൎത്തിട്ടു യേശു ദൂഷണ
ത്തെ പൊറുത്തു മിണ്ടാതിരിക്കയും ചെയ്തു.

§ 76.

THE PARALYTIC HEALED.

വാതശാന്തി.

MATT. IX. 2 And, behold, they brought to him a man sick of the palsy, lying on a bed: and Jesus see- ing their faith said unto the sick of the palsy; Son, be of good cheer; thy sins be forgiven thee. 3 And, behold, certain of the scri- bes said Within them- selves, This man blasphemeth. 4 And Jesus know- ing their thoughts said, Whereforethink ye evil in your hearts? 5 For whether is easier, to say, Thy sins be forgiven thee; or to say, Arise, and walk? 6 But that ye may know that the Son of man hath power on earth to forgive sins, (then saith he to the sick of the palsy,) Arise, take up thy bed, and go unto thine house. 7 And he arose, and departed to his house. 8 But when the multitudes saw it, they marvelled, and glorified God, which had given such power unto men.	MARK II. 1 And again he entered into Caper- naum, after some days; and it was noised that he was in the house. 2 And straightway many were ga- thered together, insomuch that there was no room to receive them, no, not so much as about the door: and he preached the word unto them. 3 And they come unto him, bringing one sick of the palsy, which was born of four. 4 And when they could not come nigh unto him for the press, they uncovered the roof where he was: and when they had broken it up, they let down the bed wherein the sick of the palsy lay. 5 When Jesus saw their faith, he said unto the sick of the palsy, Son, thy sins be forgiven thee. 6 But there were certain of the scribes sitting there, and reasoning in their hearts, 7 Why doth this man, thus speak blasphemies? who can forgive sins but God only? 8 And immediately when Jesus perceived in his spirit that they so reasoned within themselves, he said unto them, Why reason ye these things in your hearts? 9 Whether is it easier to say to the sick of the palsy, Thy sins be forgiven thee; or to say, Arise, and take up thy bed, and walk? 10 But that ye may know that the Son of man hath power on earth to forgive sins, (he saith to the sick of the palsy.) 11 I say unto thee, Arise, and take up thy bed, and go thy way into thine house. 12 And immediately he arose, took up the bed, and went forth before them all; insomuch that they were all amazed, and glorified God, saying, We never saw it on this fashion.	LUKE V. 17 And it came to pass on a cer- tain day, as he was teaching, that there were Pharisees and doctors of the law sitting by, which were come out of every town of Galilee, and Judæa, and Jerusalem: and the power of the Lord was present to heal them. 18 And, behold, men brought in a bed a man which was taken with a palsy: and they sought means to bring him in, and to lay him before him. 19 And when they could not find by what way they might bring him in because of the multitude, they went upon the housetop, and let him down through the tiling with his couch into the midst before Jesus. 20 And when he saw their faith, he said unto him, Man, thy sins are forgiven thee. 21 And the scribes and the Pha- risees began to reason, saying, Who is this which speaketh blasphemies? Who can forgive sins, but God alone? 22 But when Jesus perceived their thoughts, he answering said unto them, What reason ye in your hearts? 23. Whether is easier, to say, Thy sins be forgiven thee; or to say, Rise up and walk? 24 But that ye may know that the Son of man hath power upon earth to forgive sins, (he said unto the sick of the palsy,) I say unto thee, Arise, and take up thy couch, and go into thine house. 25 And immediately he rose up be- fore them, and took up that whereon he lay, and departed to his own house, glorifying God. 26 And they were all amazed, and they glorified God, and were filled with fear, saying, We have seen strange things to day.

[ 163 ] ഗദരയാത്രയിൽനിന്നു (§ ൭൨) സ്വപട്ടണത്തിൽ മടങ്ങി വന്ന നാൾ ത
ന്നെ (മത്ത. ൯, ൧) യേശു തെരുവീഥിയിലും യായിൎഭവനത്തിലും അത്ഭുതങ്ങ
ളെ പ്രവൃത്തിക്കയും (§ ൭൪), താൻ പാൎക്കുന്ന വീട്ടിൽ എത്തീട്ടു രണ്ടു കുരുടന്മാ
രേയും ഒരു ഭൂതഗ്രസ്തനേയും (§ ൭൬) സ്വസ്ഥമാക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ പുരു
ഷാരങ്ങളോടു കൂടെ യഹൂദയിൽനിന്നും ചില പറീശന്മാരും വൈദികരും (ലൂക്ക.)
അവനെ കേൾപാൻ വന്നതിനാൽ വാതിൽപ്രവേശത്തിനു വഴിയില്ലാതെ
ആയി. അവൎക്കു യേശു ഉപദേശിച്ചു സ്വസ്ഥമാക്കുവാൻ ദേവശക്തിയുള്ളവ
നായി വിളങ്ങുമ്പോൾ (ലൂക്ക.), ഒരു പക്ഷ വാതക്കാരൻ യേശുവിൽ വി
ശ്വാസം മുഴുത്തുകൊണ്ടു വേറെ വഴി കാണാഞ്ഞു താമസം വെറുത്തു, തന്നെ
ചുമക്കുന്ന നാല്വരെകൊണ്ടു മേല്പുരയുടെ കല്പലകകളെ പൊളിപ്പിച്ചു കിടക്ക
യോടും കൂടെ തന്നെ ഇറക്കിച്ചു യേശുസന്നിധിയിൽ ആകയും ചെയ്തു. രോ
ഗശാന്തിക്കു മാത്രമല്ല വിശേഷാൽ പാപക്ഷമയെ പ്രാപിപ്പാൻ ഇപ്രകാരം
വന്നത് എന്നു യേശു അറിഞ്ഞു, മകനേ ധൈൎയ്യപ്പെടുക, നിന്റെ പാപങ്ങ
ൾക്കു മോചനം ആയി എന്നരുളിച്ചെയ്തു. വൈദികന്മാർ അതു കേട്ടു ഞെട്ടി
ഇതു ദേവദൂഷണമല്ലോ, ധൎമ്മലംഘനത്തിന്ന് ഒക്കെക്കും കുറ്റബലിയും യ
ഹോവാലയത്തിലേ ആചാൎയ്യന്മാർ കല്പിക്കുന്ന പരിഹാരവും തന്നെ വേണ്ടു
എന്നും മറ്റും ഉള്ളു കൊണ്ടു വിചാരിച്ചു. എന്നാൽ യേശു അത് അറിഞ്ഞു, നി
ങ്ങൾ ദോഷം നിരൂപിക്കുന്നത് എന്തു, പാപമോചനമോ രോഗശാന്തിയോ എ
ന്തു കല്പിപ്പാൻ പ്രയാസം ചുരുങ്ങിയത് എന്നു ചോദിച്ചു, ഭൂമിയിൽ പാപങ്ങ
ളെ മോചിപ്പാൻ മനുഷ്യപുത്രന് അധികാരം ഉണ്ടെന്ന് എല്ലാവരും അറിയേ
ണ്ടതിന്നു പക്ഷവാതക്കാരനെ നോക്കി, നീ എഴുനീറ്റു കിടക്കയെ എടുത്തുകൊ
ണ്ടു പോക എന്നു കല്പിച്ചു. അപ്രകാരം അവൻ ചെയ്തു എല്ലാവരുടെ നടു
വിലും കൂടി കടന്നു പുറപ്പെടുമ്പോൾ (മാൎക്ക.) മനുഷ്യൎക്ക് ഇത്ര അധികാരം ന
ല്കിയ ദൈവത്തെ പുരുഷാരത്തോട് ഒന്നിച്ചു സ്തുതിക്കയും ചെയ്തു (ലൂക്ക.). മുട
വൻ മാൻ എന്ന പോലെ തുള്ളും. എന്ന വാഗ്ദത്തം നിവൃത്തിയായി പോൽ
(യശ. ൩൫, ൬).

§ 77.

THE CALL OF LEVI AND THE FEAST IN HIS HOUSE.

ലേവിയുടെ വിളിയും വിരുന്നും.

MATT. IX. 9 And as Jesus passed forth from thence, he saw a man, named Matthew, sitting at the receipt of custom; and he saith unto him, Follow me. And he arose, and followed him. 10 And it came to pass, as Jesus sat at meat in the house, behold, many publicans and sinners came and sat down with him and his disciples. 11 And when the Pharisees	MARK II. 13 And he went forth again by the sea side; and all the multitude resor- ted unto him, and he taught them. 14 And as he passed by, he saw Levi the son of Alphæus sitting at the receipt of custom, and said unto him, Follow me. And he arose and followed him. 15 And it came to pass, that, as Jesus sat at meat in his house, many publicans and sinners sat also toge- ther with Jesus and his disciples:	LUKE V. 27 And after these things he went forth, and saw a pub- lican, named Levi, sitting at the receipt of custom: and he said unto him, Follow me. 28 And he left all, rose up, and followed him. 29 And Levi made him a great feast in his own house: and there was a great company of publicans and of others that sat down. With them.

[ 164 ]

Matt. IX. saw it, they said unto his dis- ciples, Why eateth your Master with publicans and sinners? 12. But when Jesus heard that, he said unto them, They that be whole need not a phy- sician, but they that are sick. 13. But go ye and learn what that meaneth, I will have mer- cy, and not sacrifice: for I am not come to call the righteous, but sinners to repentance.	Mark II. for there were many, and they fol- lowed him. 16 And When the scribes and Pha- risees saw him eat with publicans and sinners, they said unto his dis- ciples, How is it that he eateth and drinketh with publicans and sinners ? 17. When Jesus heard it, he saith unto them, They that are whole have no need of the physician, but they that are sick: I came not to call the righteous, but sinners to repentance.	Luke V. 30 But their scribes and Pharisees murmured against his disciples, saying, Why do ye eat and drink with pub- licans and Sinners ? 31 And Jesus answering said unto them, They that are whole need not a physician; but they that are sick. 32 I came not to call the righteous, but sinners to re- pentance.

വാതശാന്തി (§ ൭൬) ഉണ്ടായ ദിവസത്തിലോ പിറ്റേ നാളോ (മത്താ.)
യേശു പുറപ്പെട്ടു തീരത്തു ചെന്നു ചുങ്കസ്ഥലത്തു കണ്ട ലേവിയെ (മാൎക്ക.
ലൂക്ക.) ശിഷ്യനാക്കി വരിച്ചു. അവൻ മുമ്പിൽ കൂട്ടി യേശുവെ കേട്ടനുസരിച്ച
വനും അന്നുമുതൽ മത്തായി (മതത്ഥ്യ, “ദേവദാനം”) എന്ന നാമം ലഭിച്ച
വനും ആകുന്നു (മത്ത.). സകലവും ഉപേക്ഷിച്ചു തന്റെ കൂട്ടരെ വിടും മുമ്പെ
അവൻ ഒരു സദ്യ കഴിച്ചു, ചുങ്കക്കാരോടും നാനാജാതിസംസൎഗ്ഗത്താലും മറ്റും
ഭ്രഷ്ടരായി പോയ പാപികളോടും യേശുവും ഒരുമിച്ചിരുന്നു ഭക്ഷിച്ചു. ആയ്തു
പറീശന്മാർ ആക്ഷേപിച്ചു ശിഷ്യരെ ശാസിച്ചപ്പോൾ വൈദ്യനെക്കൊണ്ടു
സ്വസ്ഥന്മാൎക്കല്ല ദുസ്ഥന്മാൎക്കേ ആവശ്യം ഉള്ളു; ഈ ഹീനന്മാൎക്കില്ലാത്ത
ബലികൎമ്മങ്ങൾ നിങ്ങൾ്ക്കു ഉണ്ടു സത്യം എങ്കിലും ദൈവം പ്രസാദിക്കുന്നതു
സഹോദരപ്രീതിയിലും കരുണാകൎമ്മങ്ങളിലും അത്രെ (ഹൊശ. ൬, ൬), അതു
നിങ്ങൾ ഇനി പഠിക്കേണ്ടതു (മത്ത.); നീതിമാന്മാരെ അല്ല മാനസാന്തരത്തി
ന്നായി പാപികളെ വിളിപ്പാനത്രെ ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

§ 78.

JESUS AGAIN AT NAZARETH AND AGAIN REJECTED.

യേശു തിരികെ നചറത്തിൽ വന്നു തള്ളപ്പെട്ടതു.

MATT. XIII. 53 And it came to pass, that when Jesus had finished these parables, he departed thence. 54 And When he was come into his own country, he taught them in their synagogue, insomuch that they were astonished, and said, Whence hath this mam this wisdom, and these mighty works? 55 Is not this the carpenter’s son ? is not his mother called Mary? and his brethren, James, and Joses, and Simon, and Judas? 56 And his sisters, are they not all with us? Whence them hath this man all these things? 57 And they were offended in him. But Jesus said unto them, A prophet is not without honour, save in his own country, and in his own house. 58 And he did not many mighty works there because of their unbelief.	MARK VI. 1 And he went out from thence, and came into his own country; and his disciples follow him. 2 And when the sabbath day was come, he began to teach in the synagogue: and many hearing him were astonished, saying, From whence hath this man these things? and what wisdom is this which is given unto him, that even such mighty works are wrought by his hands? 3 Is not this the carpenter, the son of Mary, the brother of James, and Joses, and of Juda, and Simon? and are not his sisters here with us? And they were offended at him. 4. But Jesus said unto them, A prophet is not with- out honour, but in his own country, and among his own kin, and in his own house. 5 And he could there do no mighty work, save that he laid his hands upon a few sick folk, and healed them. 6 And he marvelled because of their unbelief. And he went round about the villages, teaching.

[ 165 ] യഹൂദനാടു വിട്ടു ശമൎയ്യയിൽകൂടി കടന്നു ഗലീലയിൽ എത്തിയ ഉടനെ
യേശു നചറത്തിൽവന്നു ശബ്ബത്തിൽ പ്രസംഗം കഴിച്ചു, കോപപരവശരാ
യ ഊർക്കാരുടെ കൈയാൽ പ്രാണസങ്കടം ഉണ്ടാകുമാറു തള്ളപ്പെടുകയും ചെ
യ്തു എന്നു മീതെ ചൊല്ലി കേട്ടുവല്ലോ (§ ൬൧). അന്നു അനുഭവിച്ച ധിക്കാര
സാഹസങ്ങളെ കണക്കിടാതെ യേശു തിരികെ താൻ വളൎന്ന പിതൃനഗരത്തിൽ
ചെന്നു സുവിശേഷം ഘോഷിപ്പാൻ നിശ്ചയിച്ചു. അതു സംഭവിച്ചതു ഉപ
മാപ്രസംഗം കഴിച്ച ദിവസത്തിൽ പിന്നെ എന്നു മത്തായും, യായിൎപ്പുത്രിയെ
ജീവിപ്പിച്ച ശേഷം എന്നു മാൎക്കനും പറയുന്നു. രണ്ടും ശരി തന്നെ. എങ്ങി
നെ എന്നാൽ മേലിലേ വൃത്താന്തക്രമപ്രകാരം (§§ ൬൯—൭൪) യേശു ഉപമ
കളിൽ ഉപദേശിച്ചതിന്നും പള്ളിമൂപ്പന്റെ മകളെ എഴുനീല്പിച്ചതിന്നും ഇടേ
ഗദരയാത്ര എന്ന് ഒരേകദിവസമേ കിടന്നുള്ളു. അതുകൂടാതെ യായിൎപ്പുത്രിയെ
എഴുനീല്പിച്ച ഉടനെ, അഥവാ ഉപമാപ്രസംഗം കഴിച്ച ഉടനെ നചറത്തേക്കു
യാത്രയായി എന്ന് ഇത്ര തിട്ടിമായല്ലല്ലോ സുവിശേഷകർ കാലത്തെ വിവരിച്ച
തു, ഇന്നിന്നതിൽ പിന്നെ പുറപ്പെട്ടു എന്നത്രെ പറയുന്നതു. അതിന്നിടെക്കു
ള്ള മൂന്നോ നാലോ ദിവസങ്ങളിൽ മറ്റോരൊന്നു സംഭവിച്ചായിരിക്കും എന്ന
നിരൂപണത്തെ വിരോധിപ്പാൻ തക്ക സംഗതികൾ ഒന്നും ഇല്ല.

എന്നാൽ ശിഷ്യന്മാരോടു കൂടെ യേശു നചറത്തിൽ വന്നു പള്ളിയിൽ ഉപ
ദേശിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഊൎക്കാർ സ്തംഭിച്ചു, ൟ ജ്ഞാനവും ശക്തിയും അവ
ന്നു എവിടെനിന്നു എന്നും, അവൻ തച്ചന്റെ മകനല്ലയോ (താനും തച്ചൻ,
മാൎക്ക.), അമ്മയും നാലു സഹോദരന്മാരും സഹോദരികളും നമ്മോടു കൂടെ ഉണ്ട
ല്ലോ എന്നും ചൊല്ലി അവങ്കൽ ഇടറിപ്പോകയും ചെയ്തു. യേശുവോ അവരു
ടെ അവിശ്വാസംകൊണ്ടു വിസ്മയിച്ചു, ഒരു ദിവ്യന്നു തന്റെ ഊരിലും വംശ
ത്തിലും കുടിയിലും മാത്രം മാനം ഇല്ല എന്നു ദുഃഖത്തോടെ പറഞ്ഞു, അല്പം
ചില രോഗികളെ സൌഖ്യമാക്കിയതല്ലാതെ ഊൎക്കാരുടെ നീരസം കണ്ട നിമി
ത്തം അത്ഭുതങ്ങളെ ചെയ്വാൻ കഴിഞ്ഞതും ഇല്ല.

§ 79.

JESUS ON A CIRCUIT, FOLLOWED BY GREAT MULTITUDES.

ഒന്നാം ഘോഷണയാത്രയും പുരുഷാരങ്ങൾ
യേശുവെ പിന്തുടൎന്നതും

.

MATT. IV. 23 And Jesus went about all Galilee, teaching in their synagogues, and preaching the gospel of the kingdom, and healing all manner of sickness and all manner of disease among the people. 24 And his fame went throughout all Syria: and they brought unto him all sick people that were taken with divers diseases and torments, and those which were possessed with devils, and those which were lunatick, and those that had the palsy: and he healed them. 25 And there followed him great multitudes of people from Galilee, and from Decapolis, and from Jerusalem, and from Judæa, and from beyond Jordan.	LUKE VI. 17 . . . and a great multitude of people out of all Judæa and Jeru- salem, and from the sea coast of Tyre and Sidon, which came to hear him, and to be healed of their di- seases; 18 And they that were vexed with unclean spirits; and they were healed. 19 And the whole multitude sought to touch him: for there went virtue out of him, and healed them all.

[ 166 ] നചറത്തിൽ രണ്ടാം പ്രാവശ്യം തള്ളപ്പെട്ട ശേഷം യേശു ചുറ്റുമുള്ള ഊ
രുകളിൽ ഉപദേശിച്ചുകൊണ്ടു സഞ്ചരിക്കയും ചെയ്തു എന്നു മാൎക്ക. (൬, ൬)
ചൊല്ലുന്നു. ഇതു പൎവ്വതപ്രസംഗത്തിൻ മുമ്പെയുള്ള ഘോഷണയാത്ര ത
ന്നെ എന്നതിനെ കുറിച്ചു § ൬൫ലേ സൂചകത്തെ ഒത്തു നോക്ക. ഗലീലപ്ര
യാണവിവരങ്ങൾ അടങ്ങുന്ന ആ രണ്ടാം വൃത്താന്തമാലയുടെ (§§ ൭൯—
൮൬) ആരംഭം ഇതു തന്നെ. ഒന്നാം വൃത്താന്തമാലയിൽ (§§ ൬൫—൭൮) വി
ശേഷാൽ കഫൎന്നഹൂമിൽ തന്നെ നടന്ന കൎത്തൃവേല വൎണ്ണിച്ചിരിക്കേ ഇനി
മേലാൽ ഊർസഞ്ചാരമേ പ്രധാനം. പൎവ്വതപ്രസംഗത്തിൽ പിന്നെ യേശു
തിരികെ സ്വപട്ടണത്തിൽ വന്നു ചില അതിശയങ്ങളെ ചെയ്തെങ്കിലും ഒരേക
ദിവസത്തിൽ അധികം അവിടെ പാൎപ്പാൻ മനസ്സില്ലാതേയും ശിഷ്യരുടെ
അപേക്ഷയെ കൂട്ടാക്കാതേയും ക്ഷണത്തിൽ പുതു പ്രയാണത്തിന്നു പുറ
പ്പെട്ടു എന്നു കേൾ്ക്കുന്നു (§ ൮൬).

എന്നാൽ നചറത്തെ വിട്ടിട്ടു യേശു ഗലീലയിൽ ഊരും നാടും കടന്നു ദേവ
രാജ്യം ആരംഭിച്ചു എന്നു പള്ളിതോറും ഘോഷിച്ചു പല ബാധാരോഗശാന്തി
കളാലും വചനത്തെ പ്രമാണിപ്പിച്ചു, സുറിയ നാട് എങ്ങും കീൎത്തിതനായി,
ഗലീല ദശപുരി * യരുശലെം യഹൂദ പരായ്യ മുതലായ ദേശങ്ങളിൽനിന്നും ജ
നങ്ങൾ വന്നു കൂടി ചെല്ലുകയും ചെയ്തു.

§ 80.

A NIGHT IN PRAYER ON THE MOUNT. THE TWELVE CHOSEN.

പൎവ്വതത്തിലേ പ്രാൎത്ഥനയും പന്തിരുവരെ വരിച്ചതും.

MATT.V. 1 And seeing the mul- titudes, he went up into a mount- ain: and when he was set, his disci- ples came unto him:	MARK III. 13 And he goeth up into a mountain, and calleth unto him whom he would: and they came un to him. 14 And he ordained twelve, that they should be with him, and that he might send them forth to preach, 15 And to have power to heal sicknesses, and to cast out devils: 16 And Simon he surnamed Peter: 17 And James the son of Zebedee, and John the brother of James; and he surnamed them Boanerges, which is, The sons of thunder: 18 And Andrew, and Philip, and Bartholomew, and Matthew, and Thomas, and James the son of Alphæus, and Thaddæus, and Simon the Canaanite. 19 And Judas Iscariot, which also betrayed him: . . .	LUKE VI. 12 And it came to pass in those days, that he went out into a mountain to pray, and continued all night in prayer to God. 13 And when it was day, he called unto him his disciples: and of them he chose twelve, whom also he named apostles; 14 Simon, (whom he also named Peter,) and Andrew his brother, James and John, Philip and Bartholomew, 15 Matthew and Thomas, James the son of Alphæus, and Simon called Zelotes, 16 And Judas the brother of James, and Judas Iscariot, which also was the traitor. 17 And he came down with them, and stood in the plain, and the company of his disciples, . . .

എന്നാൽ ൟ വലിയ പുരുഷാരങ്ങളെ കണ്ടിട്ടു യേശു ഗലീലക്കടലിൻ അ
രികത്തുള്ള താണപ്രദേശത്തെ വിട്ടു പടിഞ്ഞാറെ മലനാട്ടിൽ ചെന്നു (മത്ത.
മാൎക്ക.). ഇന്ന ദിക്കു എന്നു സുവിശേഷത്തിൽ കേൾക്കുന്നില്ല; എന്നാൽ അതു [ 167 ] കഫൎന്നഹൂമിൽനിന്നു ൫ നാഴിക ദൂരമുള്ള കരൂൻഹത്തിൻ എന്നും ധന്യ
വാദപൎവ്വതം എന്നും പേർ ധരിച്ച ഉയൎന്നിലം തന്നെ എന്ന് ഒരു പുരാണ
സമ്പ്രദായം പറയുന്നു. അതിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഹത്തിൻ എന്ന വലിയൊരു
മൈതാനം ഉണ്ടു. യേശു പൎവ്വതപ്രസംഗത്തെ കഴിച്ച സ്ഥലം ഇതു തന്നെ
എന്ന് ഊഹിക്കാം. അതു താണപ്രദേശം അല്ല, മലനാട്ടിലേ ഒരു സമഭൂമി
തന്നെ. ആയതുകൊണ്ടു യേശു മലമേൽ കരേറി പ്രസംഗം കഴിച്ചു എന്നു
മത്തായി പറയുന്നതും (൫, ൧), മലയിൽനിന്ന് ഇറങ്ങി സമഭൂമിയിൽ പ്രസം
ഗം കഴിച്ചു എന്നു ലൂക്ക. (൬, ൧൫) ചൊല്ലുന്നതും തമ്മിൽ വിപരീതമുള്ളതല്ല.
താണപ്രദേശം വേറെ, മലനാട്ടിലേ മൈതാനം വേറെ, പൎവ്വതശിഖരവും
വേറെ എന്നീ വ്യത്യാസത്തെ ഓൎക്കുകേ വേണ്ടു.

എന്നാൽ പൎവ്വതപ്രസംഗത്തിൻ തലനാളിൽ വൈകുന്നേരം യേശു ആ
ശിഖരത്തിൽ കയറി രാത്രി മുഴുവനും പ്രാൎത്ഥിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു (ലൂക്ക.) ഇങ്ങി
നെ ശിഷ്യകൂട്ടത്തിൽനിന്നു അപോസ്തലസ്ഥാനത്തിനായി പന്ത്രണ്ടു ശ്രേ
ഷ്ഠന്മാരെ തെരിഞ്ഞെടുക്കുന്നതിലും പുത്രൻ സ്വേഛ്ശയെ ഒക്ക തള്ളി, പിതാ
വിന്നു ബോധിച്ചവർ ആർ എന്നു മാത്രം നോക്കി ദേവേഷ്ടത്തിന്നു കേവലം
കീഴടങ്ങിയതു കൊണ്ടു ഒടുക്കത്തേ പ്രാൎത്ഥനാരാത്രിയിൽ (യോ. ൧൭) “അവർ നി
ന്റെവരായിരുന്നു, നീ അവരെ എനിക്കു തന്നു, നീ എനിക്കു തന്നവരെ ഞാൻ
സൂക്ഷിക്കയും ചെയ്തു, നാശപുത്രൻ ഒഴികെ അവരിൽ ഒരുത്തനും നശിച്ചു
പോയതും ഇല്ല” എന്ന് ആനന്ദിച്ചു പുകഴ്ത്തുവാൻ സംഗതിവന്നു. എന്നാൽ
ൟ രണ്ടു രാത്രികളിലും അതിന്നിടെക്കുള്ള ആണ്ടിലും യേശു പന്തിരുവരുടെ
ഗുണാഗുണങ്ങളേയും യോഗ്യായോഗ്യങ്ങളേയും പാൎത്തിട്ടു ചിന്തിച്ചു ദുഃഖിച്ചും
പൊറുത്തു ക്ഷമിച്ചും പ്രാൎത്ഥിച്ച് അദ്ധ്വാനിച്ചുംകൊണ്ടു ചുമന്ന ഭാരത്തെ
ആർ ചൊല്വു. നാശപുത്രനിലും ഇടവിടാതെ നടത്തി പോന്ന ഇടയവേല
യുടെ കണക്കു ആൎക്ക് അറിയാം!

പകലായ ശേഷം യേശു ശിഷ്യന്മാരെ വിളിച്ചുകൂട്ടി അവരിൽ പന്തിരുവ
രെ തന്നോടു കൂടെ ഇരിപ്പാൻ (മാൎക്ക. ൩) വേൎത്തിരിച്ചു തന്റെ പ്രേരിതരാ
കുന്ന സ്ഥാനത്തേയും കല്പിച്ചു കൊടുത്തു (ലൂക്ക.). [അതു സുറിയഭാഷയിൽ
ശ്ലീഹന്മാർ, യവനഭാഷയിൽ അപോസ്തലർ എന്നത്രെ]. അവർ ൧൨ ആയി
രിക്കുന്നത് ഇസ്രയേൽ ൧൨ ഗോത്രങ്ങളെ മശീഹയുടെ സ്ഥാനികളായി വാഴേ
ണ്ടതിന്നു തന്നെ (മത്ത. ൧൯, ൨൮). പിന്നെ ആ എണ്ണത്താൽ തന്നെ അ
വർ വിശുദ്ധ പാളയവും ദേവനഗരവും നിത്യസഭയുടെ വേരും സാരാംശവും
കൎത്താവിൻ പലവിധമായ തേജസ്സ് ലോകത്തിൽ വിളങ്ങുവാന്തക്ക (യോ
. ൨൦, ൨൧) ൧൨ രത്നങ്ങളും (വെളിപ്പ. ൨ഫ) എന്നത്രെ സിദ്ധാന്തം.

അവരുടെ പേരുകളെ ൪ വിധേന പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു (മത്ത. ൧൦, ൨; മാ
ൎക്ക, ൩, ൧൬; ലൂക്ക. ൬, ൧൪; അപോ. ൧, ൧൩). നാലു ദിക്കിലും നന്നാലു പേൎക്കു
൩ തലവന്മാർ ഒരു പോലെ കാണുന്നു. ഒന്നാമൻ കെ ഫാ (പേത്രൻ, “പ്ര
സ്തരൻ”) എന്ന ശീമോൻ. യഹൂദരിലും (അപോ. ൨) ജാതികളിലും (അപോ.
൧൦) തിരുസഭെക്ക് അടിസ്ഥാനം ഇടുവാൻ ദേവകരുണയാൽ പൎയ്യാപ്തൻ ത
ന്നെ. അന്ത്രയാ എന്ന സഹോദരൻ മുമ്പെ തന്നെ യേശുവെ അനുഗമി [ 168 ] ച്ചവനും, യവനരെ യേശുവിന്നടുക്കൽ വരുത്തിയവനും (യോ, ൧൨, ൨൨), യ
രുശലേമിന്റെ ശിക്ഷാകാലത്തെ കുറിച്ചു ചോദിച്ചവനും (മാൎക്ക. ൧൩, ൩) ത
ന്നെ. പിന്നെ ജബദി ശലൊമ എന്നവരുടെ മക്കളായ യാകോബും യോ
ഹനാനും “ഇടി പുത്രർ” എന്ന നാമം ലഭിച്ചവർ (മാൎക്ക.; ലൂക്ക. ൯, ൫൪).
അവരിൽ ഒന്നാമൻ യരുശലെംസഭയെ നടത്തി രക്തസാക്ഷിയായി മുൻകഴി
ഞ്ഞു (അപോ. ൧൨); മറ്റവൻ പന്തിരുവരിൽ ഒടുക്കത്തവനായി ഭൂമിയിൽ പാ
ൎത്തു കൎത്താവിന്റെ ഇടികളെ സഭയെ കേൾ്പിച്ചവൻ തന്നെ (വെളിപ്പ.).
ഇങ്ങിനെ മീൻപിടിക്കാർ നാല്വരും.

രണ്ടാം പകുപ്പിന്റെ തലയിൽ ബെത്ത്ചൈദക്കാരനായ ഫിലിപ്പ് ആ
കുന്നു. അവൻ നഥാന്യെലെ “നീ വന്നു കാണ്ക” എന്നു യേശുവിന്നടുക്കൽ വി
ളിച്ചു, പിന്നെ യവനരെ വരുത്തിയ ശേഷവും “പിതാവെ കാണിക്ക” എന്ന
വചനത്താലെ (യോ. ൧൪, ൮) കൎത്താവെ ദുഃഖിപ്പിച്ചവൻ. അവൻ വിളിച്ച
സ്നേഹിതൻ തൊല്മായ്പുത്രൻ അത്രെ (തൊല്മായി, “ശൂരൻ”, ൨ശമു. ൧൩,
൩൭). ഖിന്നഭാവത്താൽ പ്രസിദ്ധനായ തോമാ ( “ഇരട്ടി”, യോ. ൧൧, ൧൬;
൨൦, ൨൪) ഗാഢാത്മാവുള്ളവനാകുന്നു. മത്തായി തനിക്കു താൻ ചുങ്കക്കാ
രൻ എന്ന പേർ കൊടുത്തവൻ (മത്ത.). ഇതു രണ്ടാം പകുപ്പു.

മൂന്നാമതിൽ ഹല്ഫായ്പുത്രനായ യാക്കോബ് ഒന്നാമൻ, അവൻ വേദധ
ൎമ്മത്തിലേ അനുസരണത്തെ സുബോധത്തോടെ ശീലിച്ചും ശീലിപ്പിച്ചും
പോന്നു (യാക്ക.) യരുശലെംസഭെക്കു ഒന്നാം യാക്കൊബിന്റെ മരണശേ
ഷം തലവനായ്പാൎത്തു. ചുറുക്കും കരുത്തും അധികം ഉള്ള ലബ്ബായി (മത്ത.) ത
ദ്ദായി (മാൎക്ക.) എന്ന യഹൂദ ജ്യേഷ്ഠന്റെ കീഴടങ്ങിയതാൽ “യാക്കോബിൻ
യഹൂദ” (ലൂക്ക.) എന്ന പേർ കൊണ്ടു. രണ്ടു സഹോദരന്മാരുടെ ഗുണവിവരം
അവരുടെ ലേഖനങ്ങളാൽ അറിയാം. മൂന്നാം സഹോദരൻ ഊഷ്മാവേറിയ
ശീമോൻ തന്നെ. കനാനി (മാൎക്ക.) ജെലോതാ (ലൂക്ക.) എന്ന നാമങ്ങൾ്ക്കു
വാശിക്കാരൻ എന്ന അൎത്ഥം ആകുന്നു; അതു ദേവധൎമ്മത്തിന്നായോ വംശ
സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്നായോ (ഭാഗ. ൫൮) എന്നറിയുന്നില്ല. ജ്യേഷ്ഠന്റെ സാക്ഷി
മരണശേഷം അവൻ യരുശലെംസഭെക്ക് അദ്ധ്യക്ഷനായി ത്രയാന്റെ കീ
ഴിൽ മരിച്ചു.* ഇവർ എല്ലാവരും ഗലീലക്കാർ. കറിയൊത്ത് ഊർ യഹൂദയിൽ
ആകകൊണ്ടു കറിയോത്യനായ യഹൂദ എന്ന പേർ ധരിച്ചവൻ പക്ഷെ
ആദി മുതൽ ശിഷ്യരിൽ കുറയ സാന്നിദ്ധ്യമുള്ളവനായി വിളങ്ങി. അവൻ പ
ണകാൎയ്യത്തെ സാമൎത്ഥ്യത്താടെ നോക്കുന്നവനും ബെത്ഥന്യയിൽ ഉള്ള അ
ഭിഷേകകാൎയ്യത്തിൽ ശേഷം ശിഷ്യന്മാരെ ഇളക്കി വശീകരിച്ചവനും ആയ്തോ
ന്നുന്നു. അവന്റെ ദ്രോഹം അനുതാപം മരണം മുതലായത് എല്ലാം വിചാരി
ച്ചാൽ താനായി ഉപായം വിചാരിച്ചു നടത്തുവാൻ എത്രയും ശക്തിയുള്ള ആ
ത്മാവ് എന്നു തോന്നുന്നു. ആകയാൽ അവന്റെ കണ്ണു നേരായിരുന്നു എങ്കിൽ
ദേവരാജ്യത്തിൽ എത്രയും വലിയവനായി വൎദ്ധിപ്പാൻ സംഗതി ഉണ്ടായിരുന്നു. [ 169 ] § 81.

THE SERMON ON THE MOUNT.

പൎവ്വതപ്രസംഗം.

a.

MATT. V. 2 And he opened his mouth, and taught them, saying,	LUKE VI. 20 And he lifted up his eyes on his disciples, and said, . . .

പൎവ്വതശിഖരത്തിന്മേൽ രാത്രി മുഴുവനും പ്രാൎത്ഥിച്ചു പാൎത്തു രാവിലെ പ
ന്ത്രണ്ടു അപോസ്തലരെ വരിച്ച ശേഷം യേശു ശിഷ്യരുമായി ഹത്തിൻ എന്ന
സമഭൂമിക്ക് ഇറങ്ങി (§ ൮൦) ആശ്രിതരോടും പിഞ്ചെന്ന പുരുഷാരങ്ങളോടും
സ്വൎഗ്ഗരാജ്യത്തിൻ വസ്തുതയെ അറിയിക്കയും ചെയ്തു. അന്നുദിച്ച അനുഗ്ര
ഹവൎഷത്തിന്നു. “യോബെലാണ്ടു” തന്നെ മുങ്കുറിയായിരുന്നു (൩ മോ.൨൫).
അത് എങ്ങിനെ എന്നാൽ ഭൂമിക്ക് ൭ വൎഷം കഴിഞ്ഞ ഉടനെ വിതയും മൂൎച്ചയും
ഇല്ലാതെ മഹാസ്വസ്ഥത കൊണ്ടാടുക അത്രേ ന്യായം. ആ കാലത്തേ അനു
ഭവം ഉടയവൎക്കല്ല സഭെക്കും ദരിദ്രൎക്കും പരദേശികൾക്കും മൃഗങ്ങൾക്കും ആക.
ഏഴേഴു കൊല്ലം ചെന്നാൽ പാപപരിഹാരദിവസം മുതൽ ഒർ അമ്പതാം വ
ൎഷം യോബെലാണ്ടു (കാഹളവൎഷം) തന്നെ. ദൈവം കടം ഇളെച്ചു കൊടുത്ത
തിന്നു മുദ്രയായിട്ടു സഭക്കാരും തമ്മിൽ തമ്മിൽ ഉള്ള കടം മുതലായ ഇടപാട് ഒ
ക്കയും വിട്ടു, അടിമയായി പോയവരെ വിടുതലയാക്കി, വിറ്റുപോയ അവകാ
ശങ്ങളെ പുരാണജന്മികൾക്കു മടക്കികൊടുത്തു, ഇപ്രകാരം താഴ്ചയും വീഴ്ചയും
വന്നു പോയത് എല്ലാം മാറ്റി ദേശംതോറും തിരുസഭയുടെ അവസ്ഥെക്കു പു
തുക്കം വരുത്തേണ്ടതു. ഈ സ്വൎഗ്ഗീയാചാരത്തെ നടത്തുവാൻ രാജപ്രഭു ലേ
വ്യർ മുതലായവരുടെ കുറ്റത്താൽ വളരെ മുടക്കം വന്നു. ബാബലിലേ ഭയം
തട്ടുമ്പോൾ അപ്രകാരം ആചരിപ്പാൻ യരുശലേമിൽ ഭാവിച്ചിട്ടും (യിറ. ൩൪),
പാപവാഴ്ച നിമിത്തം കഴിവുണ്ടായില്ല. ആകയാൽ പ്രവാചകന്മാർ വിചാരി
ച്ചു, ഉടയവനായ യഹോവ താൻ കടങ്ങളെ വീട്ടി ബദ്ധരെ വിട്ടു കൂടിയാരെ
രക്ഷിച്ചു തിരുസഭയെ പുതുക്കി മഹോത്സവവൎഷം വരുത്തേണ്ടത് എന്നു കണ്ട
റിയിച്ചു (യശ. ൬൧. ദാനി. ൨, ൪൪). സ്വൎഗ്ഗരാജ്യം എന്ന ശബ്ദത്തിനു ഈ
പ്രത്യശയാൽ തന്നെ അൎത്ഥം അധികം പ്രകാശിച്ചു വരും (ലൂക്ക. ൪, ൧൮—൨൧).

b.

MATT. V. 3 Blessed are the poor in spirit: for theirs is the kingdom of heaven. 4. Blessed are they that mourn: for they shall be comforted. 5 Blessed are the meek: for they shall inherit the earth. 6 Blessed are they which do hunger and thirst after righteousness: for they shall be filled. 7 Blessed are the merciful: for they shall obtain mercy. 8 Blessed are the pure in heart: for they shall see God. 9 Blessed are the peacemakers: for they shall be called the children of God.	LUKE VI. . . . Blessed be ye poor: for yours is the kingdom of God. 21 Blessed are ye that hunger now: for ye shall be filled. Blessed are ye that weep now: for ye shall laugh. 22 Blessed are ye, when men shall hate you, and when they shall separate you from their company, and shall reproach you, and cast out your name as evil, for the Son of man’s sake. 23 Rejoice ye in that day, and leap for joy: for, behold, your reward is great in heaven: for in the like manner did their fathers unto the prophets.

[ 170 ]

Matt. V. 10 Blessed are they which are persecuted for right- eousness’ sake: for theirs is the kingdom of heaven. 11 Blessed are ye, when men shall revile you, and persecute you, and shall say all manner of evil against you falsely, for my sake. 12 Rejoice, and be exceeding glad: for great is your reward in heaven: for so persecuted they the prophets which were before you.	Luke VI. 24. But woe unto you that are rich! for ye have received your consolation. 25 Woe unto you that are full! for ye shall hunger. Woe unto you that laugh now! for ye shall mourn and weep. 26 Woe unto you, when all men shall speak well of you! for so did their fathers to the false prophets.

അന്നു യേശു സീനായ്മലയിൽനിന്നുള്ള ഇടിമുഴക്കം മുതലായ ഭയങ്കര
ങ്ങളെ എല്ലാം ഒഴിച്ചു തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ ആദിധൎമ്മമായിട്ടു സാധുക്കൾ്ക്ക്
ഒരു പുതുഭാഗ്യത്തെ അറിയിച്ചു കൊടുത്തു (മത്ത. ൫, ൨—൧൬). ദേവരാജ്യക്കാ
രുടെ ഉത്ഭവം ആത്മാവിലേ ദാരിദ്ര്യം തന്നെ. വിദ്യ കൎമ്മം ഭക്തി മുതലായ ഗുണ
ങ്ങൾ ഒന്നും അവൎക്ക് ഒട്ടും പ്രശംസിപ്പാൻ ഇല്ല. അതിനാൽ അവർ ഖേദി
ച്ചു കരഞ്ഞു, അയ്യോ ദൈവവും ഞങ്ങളുമായി എത്ര ദൂരം എന്നു സങ്കടപ്പെടു
ന്നു. ആകയാൽ അഹംഭാവം വിട്ടു പരിപാകവും സൌമ്യതയും ജനിക്കുന്നു.
ദേവനീതിയിലേ ദാഹവും വിശപ്പും വളരുന്തോറും തൃപ്തിയും വന്നു കൊണ്ടിരി
ക്കുന്നു. നീതി തികയുമ്പോഴോ മുമ്പെ ദീനരിൽ മനസ്സലിവും, പിന്നെ സ്വഹൃ
ദയത്തിലേ പലദൂഷ്യങ്ങളെ നീക്കി ശുദ്ധിവരുത്തുവാൻ ഉത്സാഹവും, ഭൂമിയിൽ
ദേവസമാധാനത്തെ സ്ഥാപിച്ചു നടത്തുവാനുള്ള ശക്തിയും, ഒടുക്കം യേശു
വോട് ഒന്നിച്ചു കഷ്ടം അനുഭവിക്കുന്നതിനാൽ വിശ്വാസജയവും മരണ
ത്തിൽ ആനന്ദവും ജനിക്കുന്നു.

ഇപ്രകാരം ഉള്ളവർ ധന്യന്മാരത്രെ. എങ്ങിനെ എന്നാൽ ആത്മാവിൽ
ദരിദ്രനായവന്നു അറിയാതെ കണ്ടു സ്വൎഗ്ഗരാജ്യാവകാശം അപ്പോൾ തന്നെ
ഉണ്ടു. ദിവ്യദുഃഖത്തിന്നും കണ്ണീൎക്കും ആശാസവും ഉണ്ടു. ഇപ്പോൾ സാഹ
സക്കാൎക്ക് എങ്ങും ഇടം കൊടുത്ത് ഒതുങ്ങിയവർ ഭൂമിയെ അടക്കും (സങ്കീ.
൩൭, ൧൧. യശ. ൫, ൧൭). നീതിയിലേ ദാഹത്തിന്നു നീതിയാൽ മാത്രമല്ല നീ
തിഫലങ്ങളാലും അനവധി തൃപ്തി ഉണ്ടാകും. താൻ കരുണ കാട്ടുമ്പോൾ ഒക്ക
യും ദേവകരുണയിലേ നിശ്ചയം ഏറും. ഹൃദയം ശുദ്ധ കണ്ണാടി പോലെ വ
ന്നാൽ ദേവമഹത്വം എല്ലാം അതിൽ നിഴലിക്കും, ഇഹപരങ്ങളിൽ ദൈവത്തെ
തെളിഞ്ഞു കാണും, ഹൃദയശുദ്ധി സകല ജ്ഞാനത്തിന്നും ഉറവാകും. അതി
നാൽ രാജാവെ പോലെ ഭൂമിയിൽ സമാധാനത്തെ പരത്തുവാൻ അധികാരം
വന്നപ്പോൾ ദേവപുത്രരുടെ സ്ഥാനത്തു വാഴുവാൻ തുടങ്ങും (വെളിപ്പ. ൧, ൬;
മത്ത. ൧൯, ൨൮). ഒടുവിൽ വിശ്വാസി വീരന്മാരുടെ മേഘത്തെ നോക്കി, കഷ്ടി
ച്ചവൎക്ക് അവരോട് ഒന്നിച്ചു സ്വൎഗ്ഗരാജ്യത്തിന്റെ അനുഭവവും ഉണ്ടാകും.
എന്നാൽ ധനവാന്മാർ പരിപൂൎണ്ണർ ചിരിക്കുന്നവർ എന്നിവൎക്കല്ലാതെ ഇഹ
ലോകത്തിന്നു സമ്മതന്മാൎക്കു പ്രത്യേകം ഹാ കഷ്ടം! അവൎക്കു ദേവരാജ്യത്തിൻ
വരവു ന്യായവിധി അത്രെ.

C.

MATT.V

13 Ye are the salt of the earth: but if the salt have lost his savour, where with shall it be salted? it is thenceforth good for nothing, but to be cast out, and to be trodden under foot of men. 14 Ye are the light of the world. A city that is set on an hill cannot be hid.	15 Neither do men light a candle, and put it under a bushel, but on a candlestick; and it giveth light unto all that are in the house. 16 Let your light so shine before men, that they may see your good works, and glorify your Father which is in heaven.

[ 171 ] മേൽ പറഞ്ഞ കൂലി ലോകത്തിന്റെ ഉപ്പും വെളിച്ചവും ആയവൎക്കു
തന്നെ ലഭിക്കുന്നതു. ഉപ്പു മാംസത്തിന്റെ കേടു വൎജ്ജിച്ചു ജീവനേയും രസ
ത്തേയും രക്ഷിക്കുന്നതു പോലെ സ്വൎഗ്ഗരാജ്യക്കാർ മനുഷ്യജാതിയെ താങ്ങി,
ഉള്ളതിനെ ഒക്കയും രക്ഷിക്കുന്നതല്ലാതെ വെളിച്ചമായി പ്രകാശിച്ചു ലോക
ത്തിന്റെ അന്ധകാരത്തെ മാറ്റേണ്ടുന്നവർ, ഉപ്പും വെളിച്ചവും സാരമല്ലാതെ
വരുന്നതു വിശേഷാൽ കഷ്ടമരണങ്ങളെ വിട്ടൊഴിയുന്ന ഭയത്താൽ തന്നെ.
വടക്കോട്ടു സഫെത്ത് എന്ന നഗരം മലമുകളിൽ നില്ക്കുന്നതാകയാൽ ദൂരത്തു
നിന്നു കാണാം. അപ്രകാരം ഓരോരു ശിഷ്യന്ന് ഒരുവക ഗൊല്ഗഥയും ക്രൂ
ശും വിളക്കുതണ്ടായിട്ടു വേണം. മശീഹനാമത്തെ ദുഷിച്ചവരും അതിനാൽ ഉ
ണ്ടായ സൽക്രിയാസമൂഹത്തെ കണ്ടാൽ ഇപ്രകാരമുള്ള സാധുക്കളെ ജനിപ്പി
ച്ച ദൈവത്തെ ഒടുവിൽ സ്തുതിക്കേണ്ടി വരും.

d.

MATT. V.

17. Think not that I am come to destroy the law, or the prophets: I am not come to destroy, but to fulfil. 18 For verily I say unto you, Till heaven and earth pass, one jot or one tittle shall in no wise pass from the law, till all be fulfilled. 19 Whosoever therefore shall break one of these least commandments, and shall teach men so, he shall be called the least in the kingdom of heaven: but whosoever shall do and teach them, the same shall be called great in the kingdom of heaven. 20 For I say unto you, That except your righteousness shall exceed the righteousness of the scribes and Pharisees, ye shall in no case enter into the kingdom of heaven. 21 Ye have heard that it was said by them of old time, Thou shalt not kill; and whosoever shall kill shall be in danger of the judgment: 22 But I say unto you, That whosoever is angry with his brother without a cause shall be in danger of the judgment: and whosoever shall say to his brother, Raca, shall be in danger of the council: but whosoever shall say, Thou fool, shall be in danger of hell fire. 23 Therefore if thou bring thy gift to the altar, and there rememberest that thy brother hath ought against thee; 24 Leave there thy gift before the altar, and go thy way; first be reconciled to thy brother, and then come and offer thy gift. 25 Agree with thine adversary quickly, whiles thou art in the way with him; lest at any time the adversary deliver thee to the judge, and the judge deliver thee to the officer, and thou be cast into prison. 26 Verily I say unto thee, Thou shalt by no means come out thence, till thou hast paid the uttermost farthing.	27 Ye have heard that it was said by them of old time, Thou shalt not commit adultery: 28 But I say unto you, That whosoever looketh on a woman to lust after her hath committed adultery with her already in his heart. 29 And if thy right eye offend thee, pluck it out, and cast it from thee: for it is profitable for thee that one of the members should perish, and not that thy whole body should be cast into hell. 30 And if thy right hand offend thee, cut it off, and cast it from thee: for it is profitable for thee that one of thy members should perish, and not that thy whole body should be cast into hell. 31. It hath been said, Whosoever shall put away his wife, let him give her a writing of divorcement: 32 But I say unto you, That whosoever shall put away his wife, saving for the cause of fornication, causeth her to commit adultery: and whosoever shall marry her that is divorced commiteth adultery. 33 Again, ye have heard that it hath been said by them of old time, Thou shalt not forswear thyself, but shalt perform unto the Lord thine oaths: 34 But I say unto you, Swear not at all; neither by heaven; for it is God's throne: 35 Nor by the earth; for it is his footstool: neither by Jerusalem; for it is the city of the great King. 36. Neither shalt thou swear by thy head, because thou canst not make one hair white or black. 37 But let your communication be, Yea, yea; Nay, nay: for whatsoever is more than these cometh of evil.

കൎത്താവ് തന്റെ ഉപദേശം പുരാണധൎമ്മത്തിന്റെ നിവൃത്തി എന്നും പ
റീശന്മാരുടെ വെപ്പുകൾക്കു മാത്രം പ്രതികൂലം എന്നും കാണിച്ചതു (൫, ൧൭—൭,
൬). വേദശബ്ദം ഒന്നും വ്യൎത്ഥമാകയില്ല, മശീഹെക്ക് വല്ലതും കെട്ടഴിപ്പാനല്ല [ 172 ] അതു മുഴുവൻ നിവൃത്തിച്ചു കുറവുള്ളതിന്നു നിറവു വരുത്തുവാൻ കല്പന ഉ
ണ്ടു. അവന്റെ രാജ്യത്തിൽ ദേവോക്തങ്ങളെ ലേശം പോലും തള്ളുന്നവൎക്ക
ല്ല ഉപദേശത്താലും ക്രിയയാലും അവറ്റെ ഉറപ്പിക്കുന്നവൎക്കേ മാനം ഉള്ളു.
പറീശന്മാരോ സമ്പ്രദായങ്ങളെ ചേൎക്കയാൽ ദേവധൎമ്മത്തെ വഷളാക്കിയത്
ഇപ്രകാരം:

കുല ചെയ്യരുത് എന്ന ദേവകല്പനയെ അവർ വ്യാഖ്യാനിച്ചപ്പോൾ
കൊല്ലുന്നവനെ ഊർകോട്ടിൽ വരുത്തി വിസ്തരിക്കേണ്ടു പോൽ എന്നുള്ള അ
ൎത്ഥം പൂൎവ്വന്മാൎക്കുമതിയായി തോന്നി. അതു പോരാ, വെറുതെ കോപിക്കുന്നവൻ
ആ ന്യായവിധിക്കു തന്നെ യോഗ്യനാകും. “റക്കാ” (=തുപ്പേണ്ടവൻ, അഥവ
ചപ്പൻ, നിസ്സാരൻ) എന്നു ദുഷിച്ചു പറയുന്നവൻ ൭൨ ന്യായാധിപതിമാർ കൂ
ടി വിസ്തരിക്കുന്ന സൻഹെദ്രിൻ സഭെക്കു യോഗ്യനാകും. ഭോഷ, പൊട്ട എന്നു
സഹോദരനെ നിസ്സാരനാക്കിയവൻ ഹിന്നോം താഴ്വര ആകുന്ന ചുടലക്കാട്ടിൽ
വെന്തുപോവാൻ യോഗ്യനാകുന്നു*. അതിന്റെ അൎത്ഥം:കുത്തിക്കൊല്ലുന്നവൻ
മാത്രം അല്ല സ്നേഹം ഇല്ലാതെ വിധിപ്പവൻ കൂടെ അതാത് ശിക്ഷാവിധി
ക്കു താൻ ഹേതുവാകുന്നു എന്ന് ഒരു ദേവന്യായം ഉണ്ടു. ആകയാൽ ദൈവ
ത്തോട് അടുക്കുമ്പോൾ ഒക്കയും തന്റെ സ്നേഹക്കുറവുകളെ ഓൎത്തു ക്ഷമ ചോ
ദിച്ചും ക്ഷമിച്ചും കൊണ്ടു നിരപ്പു വരുത്തുക അത്രെ വേണ്ടുവതു, ന്യായത്തി
ന്നായിട്ടല്ല ഇണക്കത്തിന്നു കേവലം നോക്കി നിത്യം ഉത്സാഹിക്ക തന്നെ കൊ
ല്ലരുത് എന്റെ കല്പനയുടെ അൎത്ഥം.

വ്യഭിചാരം ചെയ്യായ്ക എന്ന കല്പനയുടെ അഭിപ്രായം ജഡക്രിയയെ
മാത്രമല്ല നിഷേധിക്കുന്നതു. മോഹത്തെ വേരറുക്കേണ്ടു. സുന്ദരരൂപത്തെ
കാണ്കയാലോ സംസൎഗ്ഗത്താലോ പരീക്ഷ തോന്നുമളവിൽ ബന്ധം ഛേദിക്ക
തന്നെ നല്ലൂ. വിവാഹത്യാഗം ദൈവത്തിന്ന് അനിഷ്ടം (മല. ൨, ൧൬), അതു
കൊണ്ടു ഉപേക്ഷണപത്രിക എഴുതേണം എന്നു കല്പനയായതു (൫മോ. ൨൪,
൧) ഉപേക്ഷണത്തെ അല്പം തടുപ്പാനത്രെ. യഹൂദരോ പുരുഷന്ന് ഇഷ്ടം
പോലെ ഉപേക്ഷിക്കാം എന്നു നിരൂപിച്ചു പോയി. ആകയാൽ വ്യഭിചാരം
നിമിത്തം അല്ലാതെ ഭാൎയ്യയെ ഉപേക്ഷിച്ചാൽ വ്യഭിചാരദോഷമത്രെ എന്നതു
യേശുവിന്റെ വ്യാഖ്യാനം.

പിന്നെ ആണയെ മോശ സമ്മതിച്ചു എങ്കിലും (൨മോ. ൨൨, ൧൧) കള്ള
സ്സത്യത്തെ നിഷേധിച്ചും (൩ മോ. ൧൯, ൧൨), സത്യം ചെയ്തത് എല്ലാം ഒപ്പി
പ്പാൻ കല്പിച്ചും (൪ മോ. ൩൦, ൩), യഹോവാനാമത്തെ മാത്രം ആണെക്കു കൊ
ള്ളുന്നതാക്കി വെച്ചും (൫ മോ. ൬, ൧൩), ഇപ്രകാരം സത്യം ചെയ്യുന്ന മൎയ്യാദയെ
ആവോളം വിരോധിച്ചു. യഹൂദരോ വെറുതെ ആണയിടുന്നതിൽ വളരെ ര
സിച്ചു പുതിയ ആണകളേയും നിത്യം സങ്കല്പിച്ചു പോയി(മത്ത. ൨൩, ൧൬ ƒƒ). [ 173 ] ദേവസമ്മുഖത്തു നിന്നുകൊണ്ടു അതെ എന്നും ഇല്ല എന്നും ഉള്ള പ്ര
കാരം പറഞ്ഞാൽ മതി എന്നു യേശു വെച്ച വെപ്പു. ഹൃദയത്തിൽ ഉള്ള ദേവ
സാക്ഷിയെ കൊണ്ടു സത്യം ചെയ്താലോ ദോഷം ഇല്ല (൨ കൊ. ൧൧, ൧൦; രോ.
൯, ൧). ദൈവവും തന്നെ തൊട്ടു സത്യം ചെയ്യുന്നു (൧ മോ.൨൨, ൧൬; യശ. ൪൫,
൨൩; എബ്ര. ൬, ൧൩ƒƒ.)

e.

MATT. V. 38 Ye have heard that it hath been said, An eye for an eye, and a tooth for a tooth: 39 But I say unto you, That ye resist not evil: but whosoever shall smite thee on thy right cheek, turn to him the other also. 40 And if any man will sue thee at the law, and take away thy coat, let him have thy cloke also. 41 And whosoever shall compel thee to go a mile, go with him twain. 42 Give to him that asketh thee, and from him that would borrow of thee turn not thou away. 43 Ye have heard that it hath been said, Thou shalt love thy neighbour, and hate thine enemy. 44 But I say unto you, Love your enemies, bless them that curse you, do good to them that hate you, and pray for them which despitefully use you, and persecute you; 45 That ye may be the children of your Father which is in heaven: for he maketh his sun to rise on the evil and on the good, and sendeth rain on the just and on the unjust. 46 For if ye love them which love you, what reward have ye? do not even the publicans the same? 47 And if ye salute your brethren only, what do ye more than others? do not even the publicans so? 48 Be ye therefore perfect, even as your Father which is in heaven is perfect.	LUKE VI. 27 But I say unto you which hear, Love your enemies, do good to them which hate you, 28 Bless them that curse you, and pray for them which despitefully use you. 29 And unto him that smiteth thee on the one cheek offer also the other; and him that taketh away thy cloke forbid not to take thy coat also. 30 Give to every man that asketh of thee; and of him that taketh away thy goods ask them not again. 31 And as ye would that men should do to you, do ye also to them likewise. 32 For if ye love them which love you, what thank have ye? for sinners also love those that love them. 33 And if ye do good to them which do good to you, what thank have ye? for sinners also do even the same. 34 And if ye lend to them of whom ye hope to receive, what thank have ye? for sinners also lend to sinners, to receive as much again. 35 But love ye your enemies, and do good, and lend, hoping for nothing again; and your reward shall be great, and ye shall be the children of the Highest: for he is kind unto the unthankful and to the evil. 36 Be ye therefore merciful, as your Father also is merciful.

കണ്ണിനു പകരം കണ്ണു എന്നു തുടങ്ങിയുള്ള ശിക്ഷാജ്ഞയെ അധികാ
രികൾ സഭാന്യായമായി നടത്തിയ ശേഷം (൨ മോ. ൨൧, ൨൩ ƒƒ.) പറീശന്മാർ
അപ്രകാരം താന്താൻ ഉചിതം കാട്ടാം എന്നു വെറുതെ നിരൂപിച്ചു തങ്ങൾ ത
ന്നെ പക വീളുവാൻ തുനിഞ്ഞു (൫ മോ. ൩൨, ൩൫). പകരം ചെയ്ക അല്ല
ദോഷത്തോട് എതിൎക്കയും അല്ല, ക്ഷമിക്ക തന്നെ ദിവ്യനീതി ആകുന്നു. അ
ടിച്ചാൽ സഹിക്കയും, അന്യായപ്പെട്ടു ഒന്നിനെ എടുക്കുന്നവനു മറ്റൊന്നു കൂ
ടെ വിടുകയും, ഒരു പ്രഭു ഹേമിച്ചു ചുമട് എടുപ്പിച്ചു കൊണ്ടുപോയാൽ മനഃ
പൂൎവ്വമായി അതിദൂരത്തു പോകയും, അപേക്ഷിക്കുന്നവന്നു കൊടുക്കയും, മട
ക്കി വരാത്ത ദിക്കിലും വായ്പ കൊടുക്കയും (അനുഗ്രഹവൎഷം ഉദിച്ചുവല്ലോ),
ഈവക ആകുന്നതു ക്രിസ്ത്യാനൻ ചെയ്യുന്ന പ്രതിക്രിയ. ഇതുവും അക്ഷര
പ്രകാരം അല്ല ആത്മപ്രകാരം കൊള്ളിക്കേണ്ടു (യോ, ൧൮, ൨൨ ƒƒ. അപോ.
൨൩, ൩; ൨൨, ൨൪ ƒ.).

അടുത്തവനെ സ്നേഹിക്ക എന്ന വചനത്തെ (൩ മോ. ൧൯, ൧൮; ൨൪,
൨൨) കള്ളവൈദികന്മാർ വിചാരിച്ചപ്പോൾ മാറ്റാനെ പകെക്കാം എന്ന വ്യാ
ഖ്യാനത്തെ ചമെച്ചു, അതിന്ന് ഒഴികഴിവായിട്ടു (൫ മോ. ൨൩, ൬) ചിലദൃഷ്ടാ [ 174 ] ന്തങ്ങളേയും വകതിരിയാതെ ചൊല്ലികൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങിനെ കേവലം അ
ല്ല. ശത്രുവെ കൂട്ടുകാരൻ എന്നു വിചാരിച്ചു സ്നേഹം ആശീൎവ്വാദം ഉപകാരം
പ്രാൎത്ഥനകളേയും പ്രയോഗിച്ച് അവരെ സേവിച്ചും സ്വഭാവസ്നേഹത്തിന്നു
മേല്പെട്ട ആത്മസ്നേഹത്തെ ശീലിച്ചും കൊണ്ടു വൈരിവത്സലനായ ദൈവ
ത്തിന്നു താൻ മകൻ എന്നു കാണിക്കേണ്ടു. ഒടുക്കം വൈദികന്മാർ “ഇത്ര അ
നുഷ്ഠിച്ചാൽ മതി” എന്നു പറയുന്ന വ്യാഖ്യാനത്തെ എല്ലാം തള്ളി തികഞ്ഞ
പിതാവിന്നു തികഞ്ഞ മകനായ്ചമവാൻ (൩ മോ. ൧൧, ൪൪) പൊരുതുകൊള്ളേ
ണ്ടതു. പാപികളും കാട്ടുന്ന ഒരു മമത ശിഷ്യൎക്ക് പോരാ. മഹോന്നതന്റെ മ
ക്കൾ ആകുവാനുള്ള കരുണ അവൎക്ക ലഭിച്ച പ്രകാരം ലോകത്തിന്നു കാട്ടേണ്ടു.

ƒ

MATT. VI.

1 Take heed that ye do not your alms before men, to be seen of them: otherwise ye have no reward of your Father which is in heaven. 2 Therefore when thou doest thine alms, do not sound a trumpet before thee, as the hypo- crites do in the synagogues and in the streets, that they may have glory of men. Verily I say unto you, They have their reward. 3 But when thou doest alms, let not thy left hand know what thy right hand doeth: 4 That thine alms may be in secret: and thy Father which seeth in secret himself shall reward thee openly. 5 And when thou prayest, thou shalt not be as the hypocrites are: for they love to pray standing in the synagogues and in the corners of the streets, that they may be seen of men. Verily I say unto you, They have their reward. 6 But thou, when thou prayest, enter into thy closet, and when thou hast shut thy door, pray to thy Father which is in secret; and thy Father which seeth in secret shall reward thee openly. 7 But when ye pray, use not vain repetitions, as the heathen do: for they think that they shall be heard for their much speaking. 8 Be not ye therefore like unto them: for your Father knoweth what things ye have need of, before ye ask him. 9. After this manner therefore pray ye: Our Father which art in heaven, Hallowed be thy name. 10 Thy kingdom come. Thy will be done in earth, as it is in heaven. 11. Give us this day our daily bread. 12 And forgive us our debts, as we forgive our debtors. 13 And lead us not into temptation, but deli- ver us from evil: For thine is the kingdom, and the power, and the glory, for ever. Amen. 14 For if ye forgive men their trespasses, your heavenly Father will also forgive you: 15 But if ye forgive not men their trespasses, neither will your Father forgive your trespasses. 16 Moreover when ye fast, be not, as the hypocrites, of a sad countenance: for they disfigure their faces, that they may appear unto men to fast. Verily I say unto you, They have their reward.	17 But thou, when thou fastest, anoint thine head, and wash thy face; 18 That thou appear not unto men to fast, but unto thy Father which is in secret: and thy Father, which seeth in secret, shall reward thee openly. 19 Lay not up for yourselves treasures upon earth, where moth and rust doth corrupt, and where thieves break through and steal: 20 But lay up for yourselves treasures in heaven, where neither moth nor rust doth cor- rupt, and where thieves do not break through nor steal: 21 For where your treasure is, there will your heart be also. 22 The light of the body is the eye: if there- fore thine eye be single, thy whole body shall be full of light. 23 But if thine eye be evil, thy whole body shall be full of darkness. If therefore the light that is in thee be darkness, how great is that darkness! 24 No man can serve two masters: for either he will hate the one, and love the other: or else he will hold to the one, and despise the other. Ye cannot serve God and mammon. 25 Therefore I say unto you, Take no thought for your life, what ye shall eat, or what ye shall drink; nor yet for your body, what ye shall put on. Is not the life more than meat, and the body than raiment? 26 Behold the fowls of the air: for they sow not, neither do they reap, nor gather into barns; yet your heavenly Father feedeth them. Are ye not much better than they? 27. Which of you by taking thought can add one cubit unto his stature? 28 And why take ye thought for raiment? Consider the lilies of the field, how they grow; they toil not, neither do they spin: 29 And yet I say unto you, That even Solomon in all his glory was not arrayed like one of these. 30. Wherefore, if God so clothe the grass of the field, which to day is, and to morrow is cast into the oven, shall he not much more clothe you, O ye of little faith? 31. Therefore take no thought, saying, What

[ 175 ] Matt. VI.

shall we eat? or, What shall we drink? or, Where Withal shall We be clothed? 32 (For after all these things do the Gentiles seek:) for your heavenly Father knoweth that ye have need of all these things. 33 But seek ye first the kingdom of God, and	his righteousness; and all these things shall be added unto you. 34 Take therefore no thought for the morrow: for the morrow shall take thought for the things of itself. Sufficient unto the day is the evil thereof.

പിന്നെ നീതിയുടെ സകല അഭ്യാസത്തിലും പുറമേ ഉള്ള കാഴ്ചയല്ല, ദൈ
വം കാണാകുന്ന വസ്തുത തന്നെ സാരം എന്നു കാട്ടുവാൻ (൬, ൧—൧൮)
ധൎമ്മം പ്രാൎത്ഥന ഉപവാസം ഈ മൂന്നിനേയും വിവേചിച്ചു. ആരോടും അറി
യിക്കാതെ കണ്ടും താനും വേഗത്തിൽ മറന്നു വിട്ടും ദൈവത്തിന്നു എന്നുവെ
ച്ചു മുട്ടുള്ളവൎക്ക് കൊടുക്കെണം.

പ്രാൎത്ഥനയും നിരത്തിൽ കാണുന്ന നിസ്കാരമായിട്ടല്ല, ദൈവം മാത്രം
കണ്ടു കേട്ടു കൊൾ്വാൻ തന്നെ രഹസ്യത്തിൽ ആകേണ്ടു. മന്ത്രജപത്താൽ
ദൈവത്തെ ഹേമിക്കയുമല്ല ആവശ്യമുള്ളതിനെ മുമ്പിൽ തന്നെ അറിയുന്ന
പിതാവെ ഓൎപ്പിക്ക അത്രെ പ്രാൎത്ഥന ആകുന്നതു. സകല പ്രാൎത്ഥനയുടെ മാ
തൃക തന്നെ കൎത്തൃപ്രാൎത്ഥന: ക്രിസ്തോപദേശവും ദേവവാഗ്ദത്തവും മനു
ഷ്യാപേക്ഷയും എല്ലാം അതിൽ അടങ്ങിയതു. നാം എല്ലാവൎക്കും പിതാവായി
വാനങ്ങളിൽ വാഴുന്നവനെ വിളിച്ച ശേഷം ൩. അപേക്ഷകളാൽ അഛ്ശനെ
ഭൂമിയിലേക്കു വരുത്തുകയും, നാലിനാൽ താൻ ഇവിടെനിന്നു അഛ്ശനോളം
കരേറുകയും തന്നെ പ്രമാണം. ദൈവം ഭൂമിയിലും ഉണ്ടു എങ്കിലും പല ദുൎമ്മ
തങ്ങളാൽ അവന്റെ നാമത്തിന്നു ദൂഷ്യവും തിരുലക്ഷണങ്ങൾ്ക്കു മറവും വരി
കയാൽ ആ നാമം വിശുദ്ധമായ്വിളങ്ങേണ്ടതിന്നു യാചിക്കെയാവു. മനുഷ്യർ
ആ നാമത്തെ പ്രതിഷ്ഠിച്ചാൽ (യശ. ൨൯, ൨൩; ൧പേത്ര. ൩, ൧൫) ദേവരാജ്യം
വാനങ്ങളിൽനിന്നു ഭൂമിയിൽ വരുന്നു, സകല ഹൃദയവും അവന്റെ സിംഹാ
സനവും ആകും. സാത്താൻ എത്ര വിരോധിച്ചാലും ഈ രാജ്യം തന്നെ വരേ
ണ്ടു. പിന്നെ എല്ലാവരും സ്വൎഗ്ഗസ്ഥന്മാർ എന്ന പോലെ ദേവഹിതം ചെയ്ക
യാൽ ഭൂമിയും വാനമായി ചമയേണ്ടു. ഇപ്രകാരം പിതാവിൻ നാമം, പുത്ര
ന്റെ രാജത്വം, ആത്മാവിൻ വ്യാപാരം, ഈ മൂന്നിന്നായി പ്രാൎത്ഥിച്ച ശേഷം
താന്തനിക്കായി അപേക്ഷിക്ക. എന്തെന്നാൽ മക്കളുടെ ഭാവത്തിന്നു പറ്റുന്ന
ആഹാരം ഇന്നു തരേണമേ എന്നുള്ളതാൽ പിതാവു ദേഹിദേഹങ്ങൾ്ക്ക അവ
സ്ഥെക്കു തക്കവണ്ണം തൃപ്തിവരുത്തുന്ന പ്രകാരം എല്ലാം അടങ്ങി ഇരിക്കുന്നു.
അത് ഇന്നു തന്നെ വേണ്ടതു. പിന്നെ നാളെക്കല്ല ഇന്നലേത്തതിന്നു വിചാ
രം വേണം: കടങ്ങളെ പിതാവ് ഇളെച്ചു തന്നിട്ടും എണ്ണമില്ലാത്തത് ഓൎമ്മയിൽ
വന്നു ബാധിക്കുന്നുണ്ടു, സഹോദരുടെ കുറ്റങ്ങളാലും പീഡ ജനിക്കുന്നു. ആ
കയാൽ ക്ഷമിപ്പാൻ മനസ്സു തനിക്കു തോന്നെണം എന്നും, താൻ ക്ഷമിപ്പാൻ
കൂടിയതിനാൽ ദേവക്ഷമ മനസ്സിൽ അധികം തെളിഞ്ഞു അനുഭവമായി വരേ
ണം എന്നും യാചിക്ക. കഴിഞ്ഞ കാലത്തിന്നു ദേവകരുണ വന്നതു പോലെ
ഭാവിക്കു കൂടേ വേണം എന്നു കണ്ടു പാപസൈന്യത്തെ ഭയപ്പെട്ടും കൊണ്ടു
താൻ ദൈവത്തെ പരീക്ഷിച്ചു പോകയും അതിന്നു ന്യായശിക്ഷയാൽ താൻ
പരീക്ഷയിൽ ഏല്പിക്കപ്പെടുകയും അരുതേ എന്നു വിളിച്ച ഉടനെ അച്ശൻ [ 176 ] മനസ്സലിഞ്ഞു ദുഷ്ടനിൽനിന്നും സകല ദോഷത്തിൽനിന്നും തന്നേയും സൎവ്വ
സഭയേയും ഉദ്ധരിക്കേണമേ എന്നു പ്രാൎത്ഥനയുടെ തീൎപ്പു. അന്ത്യവാചക
ത്തെ യോഗ്യമുള്ള സ്തുതിക്കായിട്ടു (൧ നാൾ. ൨൯, ൧൧; ൨തിമ. ൪, ൧൮) ശി
ഷ്യന്മാർ പിന്നെ ചേൎത്തു എന്നു തോന്നുന്നു. ആമെൻ എന്നതു വാഗ്ദത്തസ്ഥി
രതയെ ഓൎപ്പിച്ചു നിവൃത്തിയുടെ നിശ്ചയത്തെ കാട്ടുന്നു. ഇപ്രകാരം പ്രാൎത്ഥി
ക്കുമ്പോൾ ഒക്കയും (മാൎക്ക. ൧൧, ൨൫ ƒ.) സകല മനുഷ്യരോടും ക്ഷമിച്ചിണങ്ങി
വന്ന പ്രകാരം ഒരു ബോധം വേണം, അല്ലാഞ്ഞാൽ പ്രാൎത്ഥന വ്യൎത്ഥം എ
ന്നറിക.

പിന്നെ ഉപവാസം പാപപരിഹാരദിവസത്തിൽ മാത്രം ധൎമ്മപ്രകാരം
ആചരിക്കേണ്ടതു (൩ മോ. ൧൬, ൨൯). യഹൂദരോ അതു പുണ്യവൎദ്ധനം എ
ന്നു നിരൂപിച്ചു ആഴ്ചവട്ടത്തിൽ രണ്ടും നാലും ദിവസം നോറ്റു, വേഷത്തി
ലും മറ്റും ഉപേക്ഷ നടിച്ചു തങ്ങടെ വൈരാഗ്യശക്തിയെ കാട്ടി നടന്നു. ഈ
വക സന്ന്യാസം എല്ലാം പരബോധം വരുത്തുവാനായി ചെയ്തതാകയാൽ ദോ
ഷമത്രെ എന്നു യേശു കാണിച്ചു ദൈവത്തിന്നായി മാത്രം സന്തോഷത്തോ
ടെ ആചരിപ്പാൻ ഉപദേശിച്ചു.

വൈരാഗ്യലക്ഷണങ്ങളോടു പലപ്പോഴും പ്രപഞ്ച സക്തി ചേരുകയാൽ
യേശു ഏകാഗ്രമായ കണ്ണിന്റെ നിത്യഭാഗ്യവും മമ്മോനെ സേവിച്ചും നാളെ
ക്കു കരുതികൊണ്ടും ഇരിക്കുന്ന ഹൃദയത്തിന്റെ ചാപല്യവും വൎണ്ണിച്ചു (൬,
൧൯—൩൪. ലൂക്ക. ൧൨, ൨൨—൩൧), നാം ദേവരാജ്യത്തേയും നീതിയേയും ഏ
കമായ പുരുഷാൎത്ഥം ആക്കിയാൽ ശേഷം എല്ലാം കൂടെ കിട്ടും എന്നു കല്പിച്ചു. g.

MATT. VII. 1 Judge not that ye be not judged. 2 For with what judgment ye judge, ye shall be judged: and with what measure ye mete, it shall be measured to you again. 3 And why beholdest thou the mote that is in thy brother's eye, but con- siderest not the beam that is in thine own eye? 4. Or how wilt thou say to thy brother, Let me pull out the mote out of thine eye; and, behold, a beam is in thine own eye? 5 Thou hypocrite, first cast out the beam out of thine own eye; and then shalt thou see clearly to cast out the mote out of thy brother’s eye. 6 Give not that which is holy unto the dogs, neither cast ye your pearls before swine, lest they trample them under their feet, and turn again and rend you.	LUKE VI. 37. Judge not, and ye shall not be judged: condemn not, and ye shall not be condemned: forgive, and ye shall be forgiven: 38 Give, and it shall be given unto you; good measure, pressed down, and shaken together, and running over, shall men give into your bosom. For with the same measure that ye mete withal it shall be measured to you again. 39 And he spake a parable unto them, Can the blind lead the blind? shall they not both fall into the ditch? 40 The disciple is not above his master: but every one that is perfect shall be as his master. 41 And why beholdest thou the mote that is in thy brother’s eye, but perceivest not the beam that is in thine own eye? 42 Either how canst thou say to thy brother, Brother, let me pull out the mote that is in thine eye, when thou thyself beholdest not the beam that is in thine own eye? Thou hypocrite, cast out first the beam out of thine own eye, and then shalt thou see clearly to pull out the mote that is in thy brother's eye.

ഇപ്രകാരം പറീശന്മാരിലും കണ്ട (ലൂക്ക, ൧൬, ൧൪) ദ്രവ്യാഗ്രഹത്തെ ആ
ക്ഷേപിച്ച ശേഷം ഇവർ കൂട്ടുകാരുടെ കണ്ണിലേ കരടും കണ്ടു മടിയാതെ വി
സ്തരിച്ചു കൊള്ളുന്ന കുരുടന്മാരത്രെ, ആകയാൽ സഹോദരന്മാരെ വെറുതെ
തള്ളുമ്പോൾ ബലിമാംസങ്ങളെ നായ്ക്കൾ്ക്കും സഭാസംസൎഗ്ഗത്തിന്റെ നന്മക
ളെ പന്നികൾ്ക്കും ചാടിക്കളവാൻ അവർ മടിക്കയില്ല എന്നും, ഇതിന്റെ ഫലം [ 177 ] അന്തഃകലഹങ്ങളാൽ കള്ള ഇടയന്മാൎക്കു തന്നെ നാശം എന്നും കാട്ടിയതു. എ
ന്നാൽ വിധിക്കയും ശപിക്കയും ചെയ്യാതെ ക്ഷമിക്കയിലും കൊടുക്കുന്നതിലും
രസിച്ചാൽ ഇങ്ങിനെത്തവന്നു പ്രതിഫലമായി സകലവും നിറഞ്ഞും വഴി
ഞ്ഞും ലഭിക്കും (ലൂക്ക.)

പിന്നെ പറീശന്മാരെ പതുക്കെ ആക്ഷേപിപ്പാൻ ഒർ ഉപമ പറഞ്ഞു.
കുരുടനെ നടത്തുന്ന കുരുടൻ കുഴിയിൽ വീഴുകേ ഉള്ളു. നിങ്ങളും കള്ളഗുരുക്ക
ന്മാരെ അനുസരിച്ചാൽ അവരേക്കാൾ ഉത്തമന്മാർ അല്ല സമന്മാർ അത്രെ
ആകും (ലൂക്ക.).

h.

MATT. VII.

7 Ask, and it shall be given you; seek, and ye shall find; knock, and it shall be opened un- to you: 8 For every one that asketh receiveth; and he that seeketh findeth; and to him that knock- eth it shall be opened. 9 Or what man is there of you, whom if his son ask bread, will he give him a stone? 10 Or if he ask a fish, will he give him a ser- pent? 11. If ye then, being evil, know how to give good gifts unto your children, how much more	shall your Father which is in heaven give good things to them that ask him? 12. Therefore all things whatsoever ye would that men should do to you, do ye even so to them: for this is the law and the prophets. 13 Enter ye in at the strait gate: for wide is the gate, and broad is the way, that leadeth to destruction, and many there be which go to thereat: 14. Because strait is the gate, and narrow is the way, which leadeth unto life, and few there be that find it.

i

MATT. VII. 15 Beware of false prophets, which come to you in sheep’s clothing, but inwardly they are ravening wolves. 16 Ye shall know them by their fruits. Do men gather grapes of thorns, or figs of thistles? 17 Even so every good tree bringeth forth good fruit; but a corrupt tree bringeth forth evil fruit. 18 A good tree cannot bring forth evil fruit, neither can a corrupt tree bring forth good fruit. 19 Every tree that bringeth not forth good fruit is hewn down, and cast into the fire. 20 Wherefore by their fruits ye shall know them. 21 Not every one that saith unto me, Lord, Lord, shall enter into the kingdom of heaven; but he that doeth the will of my Father which is in heaven. 22 Many will say to me in that day, Lord, Lord, have We not prophesied in thy name? and in thy name have cast out devils? and in thy name done many wonderful works? 23 And then will I profess unto them, I never knew You: depart from me, ye that work iniquity. 24. Therefore whosoever heareth these sayings of mine, and doeth them, I will liken him unto a wise man, which built his house upon a rock: 25 And the rain descended, and the floods came, and the winds blew, and beat upon that house; and it fell not: for it was founded upon a rock. 26 And every one that heareth these sayings of mine, and doeth them not, shall be likened unto a foolish man, which built his house upon the sand: 27 And the rain descended, and the floods came, and the winds blew, and beat upon that house; and it fell: and great was the fall of it. 28 And it came to pass, when Jesus had ended these sayings, the people were astonished at his doctrine: 29 For he taught them as one having authority, and not as the scribes.	LUKE VI. 43 For a good tree bringetih not forth corrupt fruit; neither doeth a corrupt tree bring forth good fruit. 44. For every tree is known by his own fruit. For of thorns men do not gather figs, nor of a bramble bush gather they grapes. 45. A good man out of the good treasure of his heart bringeth forth that which is good; and an evil man out of the evil treasure of his heart bringeth forth that which is evil: for of the abundance of the heart his mouth speaketh. 46 And why call ye me, Lord, Lord, and do not the things which I say? 47 Whosoever cometh to me, and heareth my sayings, and doeth them, I will shew you to whom he is like: 48. He is like a man which built an house, and digged deep, and laid the foundation on a rock: and When the flood arose, the stream beat vehemently upon that house, and could not shake it: for it was found- ed upon a rock. 49 But he that heareth, and doeth not, is like a man that without a foundation built an house upon the earth; against which the stream did beat vehemently, and immediately it fell; and the ruin of that house was great.

[ 178 ] ഇപ്രകാരം യേശു ഒന്നാം ഭാഗത്തിൽ (മത്ത. ൫, ൨—൧൬) സ്വൎഗ്ഗരാജ്യ
ത്തിൽ സാധുക്കൾക്കുള്ള പുതുഭാഗ്യത്തെ അറിയിച്ചു കൊടുക്കയും, പറീശനീ
തിയിൽനിന്നു എല്ലാം സൂക്ഷിച്ചു കൊള്ളേണ്ടത് എന്നു ൨ാം അംശത്തിൽ (൫,
൧൭—൭,൬) ഉപദേശിക്കയും ചെയ്ത ശേഷം ഇപ്പോൾ മൂന്നാമതിൽ (൭, ൭—
൨൯) ദുൎമ്മാൎഗ്ഗത്തെ ഒഴിച്ചു നല്ല വഴിയെ വരിക്കേണ്ടുന്ന പ്രകാരത്തെ കാ
ട്ടികൊടുക്കുന്നു. യാചിക്ക തിരയുക മുട്ടുക ഇതത്രെ ദേവനീതിയെ സാധിപ്പാ
നുള്ള വഴി. ആയ്തു ദൈവത്തോടു ചെയ്യുമ്പോൾ മനുഷ്യരുടെ സങ്കടങ്ങളേയും
ബുദ്ധിമുട്ടുകളേയും ഗ്രഹിച്ചു തന്റെത് എന്ന പോലെ വിചാരിക്കയും വേ
ണ്ടതു. പിന്നെ ആ രണ്ടിന്നായി ഉത്സാഹിക്കുന്നളവിൽ രണ്ടിനെ ഒഴിക്കേണം.
ആയ്ത് എന്തെന്നാൽ “നാട് ഓടുമ്പോൾ നടുവെ” എന്നല്ല, ഭൂരിപക്ഷത്തെ വി
ട്ടു വിസ്താരം കുറഞ്ഞ വഴിയിൽ കൂടി നടക്കയത്രെ നല്ലതു. പിശാചിന്റെ ചേ
കവരായ ഉപദേഷ്ടാക്കന്മാരെ വാക്കും ഭാവവും പ്രമാണിക്കാതെ ഫലങ്ങളാൽ
തിരിച്ചറിഞ്ഞു വിടുകയും വേണം. വൃക്ഷം തന്റെ സാരത്തിൽനിന്നു ഫലം
ജനിപ്പിക്കുന്നതു പോലെ മനുഷ്യന്റെ ഹൃദയത്തിൽ പൊങ്ങിവരുന്ന ഭാവ
സാരം തന്നെ അവന്റെ വാക്കു മുതലായ ക്രിയകളെ പുറപ്പെടീക്കുന്നു. ആ
കയാൽ കൎത്തൃജനം ആകുവാൻ മനസ്സുള്ളവർ കൎത്തൃവചനം ഹൃദയത്തിൽ കാ
ത്തു സകല ക്രിയെക്കും ഉറവാക്കേണ്ടു. ഇതേ പ്രമാണം. ഹൃദയം ചേരാത്ത
സ്വീകാരവും സേവയും എല്ലാം വ്യൎത്ഥമത്രെ. ക്രിസ്തനാമത്തിൽ പ്രവചിക്ക,
ഭൂതങ്ങളെ ആട്ടുക, ശക്തികളെ പ്രവൃത്തിക്ക ഇത്യാദി ക്രിയകൾ ഓരോന്നു ശു
ഭമായി വന്നെങ്കിലും ഒരുവൻ സാക്ഷാൽ പിതാവിൻ ഇഷ്ടം ചെയ്തുവോ ഇ
ല്ലയോ എന്ന് അന്ത്യദിവസത്തിൽ മാത്രം തെളിഞ്ഞു വരും. ആകയാൽ ബു
ദ്ധിമാനായ ശിഷ്യൻ വചനം കേട്ട ഉടനെ ആഴ കുഴിച്ചു (ലൂക്ക.), യേശു മശീ
ഹ എന്ന പാറെക്ക് എത്തി അടിസ്ഥാനം ഇട്ടാൽ മഴയും കൊടുങ്കാറ്റും ഉള്ള ദു
ഷ്കാലങ്ങളിലും ഭവനത്തിന്നു ഛേദം വരികയില്ല. ജഡപ്രകാരമുള്ള ഇസ്രയേ
ലോ നാമശിഷ്യനോ വചനത്തെ കേട്ടിട്ടും കാത്തുകൊള്ളാതെ ഇരുന്നാൽ കൊ
ടുങ്കാറ്റുള്ള സമയത്തു ഭൂമി കുലുങ്ങുമാറുള്ള വീഴ്ച സംഭവിക്കേ ഉള്ളു.

ഇങ്ങിനെ യേശു പൎവ്വതപ്രസംഗത്തെ തീൎത്തു, വൈദികരെ പോലെ അ
ല്ല അധികാരം ഉള്ളവനായി ഉപദേശിക്കകൊണ്ടു എല്ലാവൎക്കും വിസ്മയം ജ
നിപ്പിക്കയും ചെയ്തു.

§ 82.

A LEPER HEALED.

കുഷ്ഠരോഗശാന്തി.

MATT. VIII. 1. When he was come down from the mountain, great multi- tudes followed him. 2 And, behold, there came a leper and worshipped him, say- ing, Lord, if thou	MARK I. 40 And there came a leper to him, beseeching him, and kneeling down to him, and saying unto him, If thou wilt, thou canst make me clean. 41 And Jesus, moved with compassion, put forth his hand, and touched him, and saith unto him, I will; be thou clean. 42 And as soon as he had spoken,	LUKE V. 12 And it came to pass, when he was in a certain city, behold a man full of leprosy: who seeing Jesus fell on his face, and besought him, saying, Lord, if thou wilt, thou canst make me clean. 13 And he put forth his hand,

[ 179 ]

Matt. VIII. wilt, thou canst make me clean. 3 And Jesus put forth his hand, and touched him, saying, I will; be thou clean. And immediately his leprosy was cleansed. 4 And Jesus saith unto him, See thou tell no man; but go thy way, shew thyself to the priest, and offer the gift that Moses commanded, for a testi- mony unto them.	Mark I. immediately the leprosy departed from him, and he was cleansed. 43 And he straitly charged him, and forth with sent him away; 44 And saith unto him, See thou say no- thing to any man: but go thy way, shew thyself to the priest, and offer for thy cleansing those things which Moses commanded, for a testimony unto them. 45 But he went out, and began to publish it much, and to blaze abroad the matter, insomuch that Jesus could no more openly enter into the city, but was without in desert places: and they came to him from every quarter.	Luke V. and touched him, saying, I will: be thou clean. And immediately the leprosy departed from him. 14 And he charged him to tell no man: but go and shew thy- self to the priest, and offer for thy cleansing, according as Moses commanded, for a testimony unto them. 15 But so much the more Went there a fame abroad of him: and great multitudes came together to hear, and to be healed by him of their infirmities. 16 And he withdrew himself into the wilderness, and prayed.

അനന്തരം യേശു മലയിൽനിന്നു ഇറങ്ങിയാറെ വളരെ പുരുഷാരങ്ങൾ
അവനെ പിഞ്ചെന്നു. എന്നാൽ ഒരു ഗലീലപട്ടണത്തിൻ സമീപത്തുനിന്നു
(ലൂക്ക.) ഒരു കുഷ്ഠരോഗി വിളിച്ചു, പിന്നെ അടുക്കെ വന്നു സാഷ്ടാംഗം വണ
ങ്ങി, നിനക്കു മനസ്സ് ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നെ ശുദ്ധനാക്കുവാൻ കഴിയും എന്ന്
അപേക്ഷിച്ചു. യേശു ഉള്ളം കനിഞ്ഞു (മാൎക്ക.) കൈയും നീട്ടി അവനെ തൊട്ടു,
മനസ്സുണ്ടു ശുദ്ധനാക എന്നു കല്പിച്ചു, കുഷ്ഠം വിട്ടു മാറുകയും ചെയ്തു. എന്നാ
റെ യേശു (അശുദ്ധനെ തൊട്ട സംഗതിയാൽ) മനസ്സ് കുറയ ഇളകി അവ
നെ നീക്കി (മാൎക്ക.), ആരോടും ഒന്നും പറയരുത്, അഹരോന്യരെ ചെന്നു കണ്ടു
ബലികഴിച്ചു (൩ മോ. ൧൩ ) സഭയോടു ചേരുവാൻ സമ്മതം വരുത്തേണം എ
ന്നു കല്പിച്ചു വിട്ടയച്ചു. ആയാൾ കല്പിച്ചപ്രകാരം അനുസരിയാതെ യേശു
തൊട്ടതും കൂടെ പ്രസിദ്ധമാക്കിയതിനാൽ അക്ഷരസേവകന്മാരിൽ അശുദ്ധി
ശങ്ക ജനിക്കാതെ ഇരിക്കേണ്ടതിന്നു യേശു പട്ടണത്തിൽ പ്രവേശിക്കാതെ
(മാൎക്ക.) ഏകാന്തത്തിൽ മാറി പ്രാൎത്ഥിച്ചു വസിച്ചു. അത് ഏഴുദിവസം തന്നെ
യോ (൩ മോ. ൧൩, ൪), അല്ല പക്ഷേ ആ നാൾ മാത്രമോ എന്ന് അറിയാ. എ
ങ്കിലും സങ്കടക്കാർ പലരും അതു കൂട്ടാക്കാതെ എവിടെനിന്നും വന്നു അവ
നോടു രോഗശാന്തിയെ അന്വേഷിക്കയും ചെയ്തു (മാൎക്ക. ലൂക്ക).

§ 83.

HIS FRIENDS GO OUT TO LAY HOLD ON HIM.

ചേൎച്ചക്കാർ യേശുവെ പിടിപ്പാൻ നോക്കിയതു.

MARK III.

19 . . . and they went into an house. 20 And the multitude cometh together again, so that they could not so much as eat bread.	21 And when his friends heard of it, they went out to lay hold on him: for they said, He is beside himself.

യേശു മലയിൽ കരേറി ൧൨ അപോസ്തലരെ വരിച്ച് എന്നു വൎണ്ണിച്ച
തിൽ പിന്നെ (൩, ൧൩ ƒƒ.) മാൎക്ക. പൎവ്വതപ്രസംഗത്തിൻ വസ്തുതയെ അറി
യിക്കാതെ, ഗുരു ശിഷ്യരുമായി “വീട്ടിൽ” (കഫൎന്നഹൂമിൽ എന്നു തോന്നുന്നു)
എത്തീട്ടു സംഭവിച്ച ഒർ അവസ്ഥയെ വിവരിക്കുന്നു. അതെന്തന്നാൽ പൎവ്വ
തപ്രസംഗത്തിനു മുമ്പിലും പിമ്പിലും കുഷ്ഠശാന്തിയായ ശേഷവും (§ ൮൨) [ 180 ] യേശുവെ വിടാതെ പിഞ്ചെന്നുകൊണ്ടിരുന്ന പുരുഷാരങ്ങൾ അവന്റെ ഒ
പ്പം, കഫൎന്നഹൂമിൽ എത്തി, ഭക്ഷിപ്പാൻ പോലും വഹിയാത്തവണ്ണം പിന്നേ
യും അകമ്പുറം തിങ്ങി നിന്നിരുന്നു. എന്നാൽ പണ്ടു യാക്കോബിൻ കിണ
റ്റിന്നരികിൽ എന്ന പോലെ (§ ൫൮) യേശു ഇപ്പോഴും തീനും കൂടിയും മറന്നു
പുറത്തു ചെന്നു തളരാതെ സാധുക്കളുടെ ഗുണത്തിന്നായി പ്രയത്നിച്ച് ഉപ
ദേശിച്ചു പോരുകയും ചെയ്തു പോൽ. ഇവ്വണ്ണം ശരീരരക്ഷയെ ഒക്ക ഉപേ
ക്ഷിച്ചു നിത്യം അന്യൎക്ക് വേണ്ടി അദ്ധ്വാനിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതു ശുദ്ധ ഭ്രാ
ന്തു എന്നു വെച്ചിട്ടു വീട്ടുകാരിൽ ചിലർ നീരസപ്പെട്ടു പുറത്തു വന്നു ബലാൽ
കാരേണ കൎത്താവിനെ അകത്തേക്കു വലിപ്പാൻ ഭാവിച്ചു. സാക്ഷാൽ അവ
നെ പിടിച്ചു എന്നു കേൾക്കുന്നില്ല താനും. അങ്ങിനെ തുനിഞ്ഞവർ ഇന്ന
വർ എന്നും തിട്ടമായി പറഞ്ഞു കൂടാ. മൂലഭാഷയിൽ പ്രയോഗിച്ച ശബ്ദത്തെ
നോക്കിയാൽ ബന്ധുക്കൾ എന്നും, സ്നേഹിതർ എന്നും ആവു. എന്നാൽ സ
ഹോദരരോ ശിഷ്യരോ ആർ ആയിരുന്നു എങ്കിലും, തികത്തെ സ്നേഹശുശ്രൂഷ
യിൽ ദേഹക്ഷേമസ്വൈരാദിസുഖത്തെ കേവലം മറന്നു ജീവത്യാഗത്തിന്നു
പോലും മുതിൎന്ന കൎത്തൃഭാവം തന്റെവൎക്കും കൂടെ എത്ര അല്പമായി ബോധി
ച്ചുള്ളു എന്നതു ൟ വൃത്താന്തത്താൽ തെളിയുന്നു. അവനിൽ ഭ്രാന്ത് ഇളകി
എന്ന് ഇവിടെ പഴിച്ചതും, കഷ്ടാനുഭവം സംബന്ധിച്ചു “അതരുതു, നിണ
ക്ക് അങ്ങിനെ വരികയില്ല” എന്നു പേത്രൻ പിന്നേതിൽ ഗുരുവെ ശാസിച്ച
തും (മത്ത. ൧൬, ൨൨) അതേ ജന്ധഭാവത്തിൽനിന്നു ഉത്ഭവിച്ചതു സ്പഷ്ടം.

§ 84.

THE CENTURION’S SERVANT HEALED.

ശതാധിപദാസനെ സൌഖ്യമാക്കിയതു.

MATT. VIII. 5 And when Jesus was entered into Caper- naum, there came unto him a centurion, beseeching him, 6 And saying, Lord, my servant lieth at home sick of the palsy, grievously tormented. 7 And Jesus saith unto him, I will come and heal him. 8 Tho centurion answered and said, Lord, I am not worthy that thou shouldest come under my roof: but speak the word only, and my servant shall be healed. 9 For I am a man under authority, having soldiers under me: and I say to this man, Go, and he goeth; and to another, Come, and he cometh; and to my servant, Do this, and he doeth it. 10. When Jesus heard if, he marvelled, and said to them that followed, Verily I say unto you, I have not found so great faith, no, not in Israel. 11 And I say unto you, That many shall come from the east and west, and shall sit down with Abraham, and Isaac, and Jacob, in the kingdom of heaven. 12. But the children of the kingdom shall be	LUKE VII. 1. Now when he had ended all his sayings in the audience of the people, he entered into Capernaum. 2 And a certain centurion’s servant, who was dear unto him, was sick, and ready to die. 3 And when he heard of Jesus, he sent unto him the elders of the Jews, beseeching him that he would come and heal his servant. 4 And when they came to Jesus, they besought him instantly, saying, That he was worthy for whom he should do this: 5 For he loveth our nation, and he hath built us a synagogue. 6. Then Jesus went with them. And when he was now not far from the house, the centurion sent friends to him, saying unto him, Lord, trouble not thyself: for I am not worthy that thou shouldest enter under my roof: 7. Wherefore neither thought I myself worthy to come unto thee: but say in a word, and my servant shall be healed. 8 For I also am a man set under authority, hav- ing under me soldiers, and I say unto one, Go, and he goeth; and to another, Come, and he cometh; and to my servant, Do this, and he doeth it. 9 When Jesus heard these things, he marvel-

[ 181 ]

Matt. VIII. cast out into outer darkness: there shall be weeping and gnashing of teeth. 13 And Jesus said unto the centurion, Go thy way; and as thou hast believed, so be it done unto thee. And his servant was healed in the selfsame hour.	Luke VII. led at him, and turned him about, and said unto the people that followed him, I say unto you, I have not found so great faith, no, not in Israel. 10 And they that were sent, returning to the house, found the servant whole that had been sick.

ഇപ്രകാരം യേശു ഗലീലിയാത്രയിൽനിന്നു മടങ്ങി വന്ന വാൎത്ത കഫൎന്ന
ഹൂമിൽ പരസ്യമായ ഉടനെ നഗരമൂപ്പന്മാർ അവനെ ചെന്നു കണ്ടു ഹെ
രോദാ പടയിലേ ഒരു ശതാധിപന്റെ ദാസന്നു വാതരോഗം അതിക്രമിച്ചു
എന്നും, അവൻ പരദേശി എങ്കിലും യഹൂദപ്രിയനും പള്ളിയെ തീൎത്തു കൊടു
ത്തവനും ആകയാൽ സഹായത്തിന്നു പാത്രം എന്നും അറിയിച്ചു രോഗശാന്തി
ക്ക് അപേക്ഷിച്ചപ്പോൾ യേശു ഒന്നിച്ചു ചെന്നു. പിന്നെ ആ വിനീതൻ
തന്റെ അയോഗ്യതയെ വിചാരിച്ചു താൻ വരുവാൻ തുനിയാത്തതുമല്ലാതെ
തനിക്കു ൧൦൦ ആൾ അധീനരാകുന്നതു പോലെ ജീവമരണശക്തികൾ എ
ല്ലാം യേശുവിന്റെ ചൊല്ക്കീഴമൎന്ന ചേകവർ അത്രെ എന്നു നിശ്ചയിച്ചു കൊ
ണ്ടു, അടിയന്റെ വീട്ടിൽ വരേണ്ടാ, ഒരു വാക്കു പറഞ്ഞാൽ മതി എന്ന് ആൾ
അയച്ചു പറയിച്ചു. എന്നാറെ യേശു ഇസ്രയേലിലും കാണാത്ത വിശ്വാ
സവലിപ്പം നിമിത്തം അതിശയിച്ചു, കിഴക്കിൽനിന്നും പടിഞ്ഞാറിൽനിന്നും പ
ലരും അബ്രഹാം ഇഛ്ശാക്ക് യാക്കോബ് എന്നവരോടു കൂട സ്വൎഗ്ഗരാജ്യത്തിൻ
പന്തിയിൽ ചേരും (മത്ത.), രാജ്യപുത്രന്മാരോ ഏറ്റം പുറത്തുള്ള ഇരുളിലേക്കു
തള്ളപ്പെടും (ലൂക്ക, ൧൩, ൨൮ƒ) എന്നു ചൊല്ലി, ശതാധിപനോടു നീ വിശ്വ
സിച്ച പ്രകാരം നിണക്കു ഭവിക്കട്ടെ എന്നു പറയിച്ചു ഭൃത്യന്നു തൽക്ഷണം
സൌഖ്യം ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തു (മത്ത.).

ഈ അതിശയം നടന്നതു പള്ളിയിലേ ഭൂതഗ്രസ്തനേയും പേത്രന്റെ
അമ്മാവിയേയും സ്വസ്ഥമാക്കിയ ശബ്ബത്തിൽ തന്നെ (§ ൮൫) എന്നു നിശ്ച
യിക്കാം. എങ്ങിനെ എന്നാൽ “വൈകുന്നേരം ആയപ്പോൾ”എന്ന കാലസൂ
ക്ഷ്മത്താൽ (മത്ത. ൮, ൧൬) അല്പം മുമ്പെ വിവരിച്ചതും ഒടുക്കം ചൊല്ലിയതും
എല്ലാം ഒരേ ദിവസത്തിൽ സംഭവിച്ചു എന്നു മത്തായി സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ശ
താധിപദാസനെ സൌഖ്യമാക്കിയതും മറ്റും (൮, ൫—൧൭) യേശു ചെയ്തതു
കഫൎന്നഹൂമിൽ പ്രവേശിച്ചതിന്നും (൮, ൫) തിരികെ യാത്രയായതിന്നും* (൮,
൧൮) ഇടെക്കുള്ള ദിവസത്തിൽ, എന്നത്രെ ഭാവം. അതുകൂടാതെ ശതാധിപദാ
സനെ സ്വസ്ഥമാക്കിയതിൻ പിറ്റേനാൾ യേശു നയിനിലേ വിധവാപു
ത്രനെ ജീവിച്ചെഴുനീല്പിച്ചു എന്നു ലൂക്ക. (൭, ൧൧) ചൊല്ലിയതിനാലും അന്നു
കഫൎന്നഹൂമിൽ നടന്നതെല്ലാം ഒരേ ദിവസത്തിന്റെ പണി ആയിരുന്നു എ
ന്നു തെളിയുന്നു. ബാധാരോഗശാന്തികൾ പലതും നടന്നിട്ടുള്ള ഈ ശബ്ബത്ത്
പൎവ്വതപ്രസംഗത്തിൻ ശേഷമേ ഉണ്ടായുള്ളു എന്നു മത്തായി അനുസരിച്ചു
വരുന്ന ക്രമം പ്രമാണമായിരിക്കുന്നപ്രകാരം മുമ്പെ ചൊല്ലിയതിനെ (§ ൬൪)
ഒത്തു നോക്ക. [ 182 ] § 85.

SABBATH MIRACLES IN THE SYNAGOGUE AND PETER’S HOUSE.

പള്ളിയിലും കേഫാഗൃഹത്തിലും നടന്ന അതിശയങ്ങൾ.

α) The demoniac in the synagogue healed.

പള്ളിയിലേ ഭൂതോപദ്രവശാന്തി.

MARK I. 23 And there was in their synagogue a man with an unclean spirit; and he cried out, 24 Saying, Let us alone; what have we to do with thee, thou Jesus of Nazareth ? art thou come to destroy us? I know thee who thou art, the Holy One of God. 25 And Jesus rebuked him, saying, Hold thy peace, and come out of him. 26 And when the unclean spirit had torn him, and cried with a loud voice, he came out of him. 27 And they were all amazed, insomuch that they questioned among themselves, saying, What thing is this? what new doctrine is this? for with authority commandeth he even the unclean spirits, and they do obey him. 28 And immediately his fame spread abroad throughout all the region round about Galilee.	LUKE IV. 33 And in the synagogue there was a man, which had a spirit of an unclean devil, and cried out with a loud voice, 34 Saying, Let us alone; what have we to do with thee, thou Jesus of Nazareth? art thou come to destroy us? I know thee who thou art; the Holy One of God. 35 And Jesus rebuked him, saying, Hold thy peace, and come out of him. And when the devil had thrown him in the midst, he came out of him, and hurt him not. 36 And they were all amazed, and spake among themselves, saying, What a word is this! for with authority and power he commandeth the unclean spirits, and they come out. 37 And the fame of him went out into every place of the country round about.

b) Peter’s wife’s mother healed, many others too.

പേത്രന്റെ അമ്മാവി മുതലായവരെ സ്വസ്ഥമാക്കിയതു.

MATT. VIII. 14 And when Jesus was come into Peter’s house, he saw his wife’s mother laid, and sick of a fever. 15 And he touched her hand, and the fever left her: and she arose, and ministered unto them. 16. When the even was come, they brought unto him many that were pos- sessed with devils: and he cast out the spirits with his word, and healed all that were sick: 17 That it might be fulfilled which was spoken by Esaias the prophet, saying, Himself took our infirmities, and bare our sicknesses.	MARK I. 29 And forth with, when they were come out of the synagogue, they en- tered into the house of Simon and Andrew, with James and John. 30 But Simon’s wife’s mother lay sick of a fever, and anon they telI him of her. 31 And he came and took her by the hand, and lifted her up; and immediately the fever left her, and she ministered unto them. 32 And at even, when the sun did set, they brought unto him all that were diseased, and them that were possessed with devils. 33 And all the city was gathered together at the door. 34 And he healed many that were sick of divers diseases, and cast out many devils; and suffered not the de- vils to speak, because they knew him.	LUKE IV. 38 And he arose out of the syn- agogue, and entered into Simon’s house. And Simon’s wife’s mother was taken with a great fever; and they besought him for her. 39 And he stood over her, and rebuked the fever; and it left her and immediately she arose and ministered unto them. 40 Now When the sun was setting, all they that had any sick with divers diseases brought them unto him; and he laid his hands on every one of them, and healed them. 41 And devils also came out of many, crying out, and saying, Thou art Christ the Son of God. And he rebuking them suffered them not to speak: for they knew that he was Christ.

അന്നേത്ത ശബ്ബത്തിൽ യേശു കഫൎന്നഹൂംപള്ളിയിൽ വന്നപ്പോൾ
പെട്ടന്ന് ഒരു ഭൂതഗ്രസ്തൻ “വിടു, നീ ഞങ്ങളെ സംഹരിപ്പാൻ വന്നു, നീ
ദൈവത്തിന്റെ ആ വിശുദ്ധൻ ആകുന്നു പോൽ” എന്നു വിളിച്ചു. യേശുവും
ആ ഭൂതത്തെ മിണ്ടാതാക്കി പുറപ്പെടുവാൻ കല്പിച്ച ഉടനെ അത് ഉറഞ്ഞവ
നെ വലിച്ചു ചേതം വരുത്താതെ (ലൂക്ക.) നിലവിളിയോടെ ഒഴിഞ്ഞു പോയി. [ 183 ] അപ്പോൾ പള്ളിയിൽ ഉള്ളവർ എല്ലാം വിസ്മയിച്ചു, ഭൂതങ്ങളേയും അനുസരി
പ്പിക്കുന്ന ഈ പുതിയ ഉപദേശം എവിടെനിന്ന് എന്നു പറഞ്ഞു അവന്റെ
കീൎത്തിയെ പരത്തി.

യേശു പള്ളിയിൽനിന്നു ൪ ശിഷ്യന്മാരോടു കൂടെ പുറപ്പെട്ടു ശീമോ
ന്റെ വീട്ടിൽ ചെന്നു. അവൻ പക്ഷെ വിവാഹം കഴിപ്പാനായി ബെത്ത്
ചൈദയെ വിട്ടു അടുക്കെ ഉള്ള കഫൎന്നഹൂമിൽ കൂടി ഇരുന്നു (അപോസ്തല
നായ ശേഷവും അവൻ ഗൃഹസ്ഥൻ ആയ്പാൎത്തു, ൧കൊ. ൯,൫), ഭാൎയ്യയുടെ
അമമ്മെക്കു പനി ഉള്ളതു കേട്ടാറെ യേശു അവളുടെ കൈയെ പിടിച്ചു ജ്വര
ത്തെ ശാസിച്ചു (ലൂക്ക.), അവൾ എഴുനീറ്റു യേശുവെ സേവിക്കയും ചെയ്തു.

അസ്തമിച്ചാറെ രോഗികൾ മുതലായ ഊൎക്കാർ എല്ലാം ഭവനത്തെ വള
ഞ്ഞു യേശുവും ഹസ്താൎപ്പണത്താലെ (ലൂക്ക.) എല്ലാവരേയും സ്വസ്ഥമാക്കി,
“നീ ദൈവപുത്രൻ” എന്നു വിളിക്കുന്ന ഭൂതങ്ങളെ ശാസിച്ചു മിണ്ടാതാക്കി നീ
ക്കിയതിനാൽ, നമ്മുടെ ബലക്ഷയങ്ങളെ അവൻ ഏറ്റു വ്യാധികളെ ചുമന്നു
എന്ന പ്രവാചകത്തെ (യശ. ൫൩, ൪ ƒ.) ഒപ്പിക്കയും ചെയ്തു (മത്ത).

§ 86.

THE FOLLOWING DAY’S MARCH TO NAIN.

നയിനിലേ മഹാ കൎമ്മം.

a) Jesus sought by many, declines to stay. A fresh circuit.

യേശുവെ തടുത്തു നിൎത്തുവാൻ നോക്കിയതും, രണ്ടാം ഘോഷണയാത്രയുടെ ആരംഭവും.

MARK I. 35 And in the morning, rising up a great while before day, he went out, and departed into a solitary place, and there prayed. 36 And Simon and they that were with him followed after him. 37 And when they had found him, they said unto him, All men seek for thee. 38 And he said unto them, Let us go into the next towns, that I may preach there also: for therefore came I forth. 39 And he preached in their synagogues throughout all Galilee, and cast out devils.	LUKE IV. 42 And when it was day, he depart- ed and went into a desert place: and the people sought him, and came unto him, and stayed him, that he should not depart from them. 43 And he said unto them, I must preach the kingdom of God to other cities also: for therefore am I sent. 44 And he preached in the syna- gogues of Galilee.

b) The widow’s son at Nain raised.

നയിനിലേ വിധവാപുത്രനെ ജീവിപ്പിച്ചതു.

LUKE VII.

11 And it came to pass the day after, that he went into a city called Nain; and many of his disciples went with him, and much people. 12 Now when he came nigh to the gate of the city, behold, there was a dead man carried out, the only son of his mother, and she was a widow: and much people of the city was with her. 13 And when the Lord saw her, he had compassion on her, and said unto her, Weep not.	14 And he came and touched the bier: and they that bare him stood still. And he said, Young man, I say unto thee, Arise. 15 And he that was dead sat up, and began to speak. And he delivered him to his mother. 16 And there came a fear on all: and they glorified God, saying, That a great prophet is risen up among us; and, That God hath visited his people. 17 And this rumour of him went forth through- out all the region round about.

[ 184 ] ഈ ജയദിവസം കഴിഞ്ഞാറെ യേശു നന്ന രാവിലെ പ്രാൎത്ഥിപ്പാൻ ഏ
കാന്തത്തിൽ ചെന്നു പാൎത്തു. പിന്നെ പുരുഷാരം ശീമോനേയും മറ്റും മുട്ടിച്ച്
അന്വേഷണം കഴിച്ചു യേശുവെ കണ്ടപ്പോൾ ഈ ഊരിൽ പാൎക്കേണം എ
ന്നു വളരെ അപേക്ഷിച്ചു, തങ്ങളെ വിട്ടുപോകാത്തവണ്ണം അവനെ നിറുത്തു
കയും ചെയ്തു. അതിനാൽ അവൻ നചറക്കാരുടെ അവിശ്വാസം ഓൎത്തു സ
ന്തോഷിച്ചു എങ്കിലും മറ്റേ ഊരുകളിലും ദേവരാജ്യത്തെ അറിയിപ്പാൻ എനി
ക്കു നിയോഗം ഉണ്ടെന്നു ചൊല്ലി താമസിയാതെ യാത്രയാകയും ചെയ്തു.

ഇത്രമേൽ ബദ്ധപ്പെട്ടു കഫൎന്നഹൂമിൽനിന്നു പുറപ്പെട്ടതിൻ കാരണമോ,
നാലഞ്ചു കാതം വഴിദൂരവും താബൊർ മലയുടെ തെക്കേ ഭാഗത്തും ഉള്ള നയിൻ
ഗ്രാമത്തിൽ അന്നു പുനരുത്ഥാപനം എന്ന വങ്കാൎയ്യം ചെയ്വാനുണ്ട് എന്നു പി
താവു പുത്രന്നു കാണിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു (യോ. ൫, ൧൯. ൨൦). അതു ശതാ
ധിപദാസനെ സ്വസ്ഥമാക്കിയതിൻ പിറ്റേനാൾ തന്നെ സംഭവിച്ചു എന്നു
ലൂക്ക. (൭, ൧൧) തിട്ടമായി പറയുന്നു. ഇപ്രകാരം കഥാസംബന്ധത്തിൻ സൂ
ക്ഷ്മം അറിഞ്ഞാലെ യേശു കഫൎന്നഹൂംകാരുടെ അപേക്ഷയെ അശേഷം കൂ
ട്ടാക്കാതെ തൽക്ഷണം യാത്രയായതു എന്തിന്നു എന്നു പൂൎണ്ണമായി ഗ്രഹിപ്പാൻ
പാടുള്ളു. അതുപോലെ ഏകാന്തത്തിൽ പ്രാൎത്ഥിപ്പാൻ പോയവനെ ജനങ്ങൾ
പെട്ടന്നു തിരഞ്ഞു, തങ്ങളിൽനിന്നു വാങ്ങി പോകരുതു എന്നു യാചിച്ചു തടുത്ത
തിൻ കാരണവും കൂടെ ഈ സംബന്ധത്താൽ അധികം തെളിഞ്ഞു വരുന്നു.
യേശു ചില ആഴ്ചവട്ടം കഫൎന്നഹൂമിൽ വസിക്കാതെ ഗലീലയിൽ എങ്ങും സ
ഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ, ഇവൻ ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടു നാം വെറുതെ നഷ്ടം തി
രിയുന്നു എന്നും, അവൻ നമ്മോടുള്ളന്നു എത്ര ആദായവും ഭാഗ്യവും ഉണ്ടെ
ന്നും ബോധിച്ചിട്ടു നഗരക്കാർ കാവൽക്കാർ എന്നപോലെ അവനെ സൂക്ഷി
ച്ചു പുതുയാത്രയെ മുടക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചതു.

എന്നാൽ അന്നു പകൽ മുഴുവൻ ഞെരുങ്ങി നടന്നിട്ടു യേശുവും ശിഷ്യ
ന്മാർ പലരും നയിൻ ഊരിന്റെ വാതിലോട് അണയുമ്പോൾ തന്നെ ഒരു
ശവത്തെ ചുമന്നു കൊണ്ടുപോകുന്നവരുടെ കൂട്ടം എതിരിട്ടു വന്നു. ചത്തവ
നോ ഒറ്റ പെറ്റ ഒരു വിധവയുടെ മകൻ തന്നെ. ഉടനെ യേശു അമ്മയോ
ടു “കരയല്ലേ” എന്നു ചൊല്ലി ശവപ്പെട്ടിമേൽ കൈ വെച്ചു നിറുത്തി ബാല്യക്കാ
രനെ ജീവിച്ചെഴുനീല്പിച്ചു തിരികെ അമ്മെക്കു കൊടുക്കയും ചെയ്തു. ഇത്ര പ
രസ്യമായി മരണത്തെ ജയിക്കുന്ന പ്രകാരം യേശു മുമ്പെ കാണിച്ചിട്ടില്ല.
ആകയാൽ പുത്രന്മാരെ ഭയങ്കരമായ മശീഹസേവെക്കായി ഏല്പിച്ചിട്ടുള്ള ശ
ലോമ മറിയ മുതലായ അമ്മമാൎക്കു വിശ്വാസധൈൎയ്യം വൎദ്ധിച്ചതുമല്ലാതെ ഇ
സ്രയേലിന്നു വൈധവ്യകാലം കഴിഞ്ഞു (യശ. ൬൨, ൪) എന്നും, ദൈവം സ്വ
ജനത്തെ ദൎശിക്കേണ്ടുന്ന കാലം ഉദിച്ചു വന്നു എന്നും ഉള്ള ശ്രുതി എവിടയും
പരന്നു പ്രസാദം ജനിപ്പിക്കയും ചെയ്തു. [ 185 ] § 87.

THE BAPTIST’S MESSAGE FROM PRISON.

സ്നാപകന്റെ ദൂതും ഗുണ വൎണ്ണനവും.

MATT. XI. 2 Now when John had heard in the prison the works of Christ, he sent two of his disciples, 3 And said unto him, Art thou he that should come, or do we look for another? 4 Jesus answered and said unto them, Go and shew John again those things which ye do hear and see: 5 The blind receive their sight, and the lame walk, the lepers are cleansed, and the deaf hear, the dead are raised up, and the poor have the gospel preached to them. 6 And blessed is he, whosoever shall not be offended in me. 7 And as they departed, Jesus began to say unto the multitudes concerning John, What went ye out into the wilderness to see? A reed shaken with the Wind? 8 But what went ye out for to see? A man clothed in soft raiment? behold, they that wear soft clothing are in kings’ houses. 9 But what went ye out for to see? A prophet? yea, I say unto you, and more than a prophet. 10 For this is he, of whom it is written, Behold, I send my messenger before thy face, which shall prepare thy way before thee. 11 Verily I say unto you, Among them that are born of women there hath not risen a greater than John the Baptist: notwith- standing he that is least in the kingdom of heaven is greater than he. 12 And from the days of John the Baptist until now the kingdom of heaven suffereth violence, and the violent take it by force. 13 For all the prophets and the law pro- phesied until John. 14 And if ye will receive it, this is Elias, which was for to come. 15. He that hath ears to hear, let him hear. 16 But whereunto shall I liken this gene- ration? It is like unto children sitting in the markets, and calling unto their fellows, 17 And saying, We have piped unto you, and ye have not danced; we have mourned unto you, and ye have not lamented. 18 For John came neither eating nor drinking, and they say, He hath a devil. 19 The Son of man came eating and drink- ing, and they say, Behold a man gluttonous, and a wine-bibber, a friend of publicans and sinners. But wisdom is justified of her children.	LUKE VII. 18 And the disciples of John shewed him of all these things. 19 And John calling unto him two of his disciples sent them to Jesus, saying, Art thou he that should come? or look we for another? 20 When the men were come unto him, they said, John Baptist hath sent us unto thee, saying, Art thou he that should come? or look We for another? 21 And in that same hour he cured many of their infirmities and plagues, and of evil spirits; and unto many that were blind he gave sight. 22 Then Jesus answering said unto them, Go your way, and tell John what things ye have seen and heard; how that the blind see, the lame walk, the lepers are cleansed, the deaf hear, the dead are raised, to the poor the gospel is preached. 23 And blessed is he, whosoever shall not be offended in me. 24. And when the messengers of John were departed, he began to speak unto the people concerning John, What went ye out into the Wilderness for to see? A reed shaken With the Wind? 25 But what went ye out for to see? A man clothed in soft raiment? Behold, they which are gorgeously apparelled, and live delicately, are in kings’ courts. 26 But what went ye out for to see? A prophet? Yea, I say unto you, and much more than a prophet. 27 This is he, of whom it is written, Behold, I send my messenger before thy face, which shall prepare thy way before thee. 28 For I say unto you, Among those that are born of women there is not a greater prophet than John the Baptist: but he that is least in the kingdom of God is greater than he. 29 And all the people that heard him, and the publicans, justified God, being baptized with the bap- tism of John. 30 But the Pharisees and lawyers rejected the counsel of God against themselves, being not baptized of him. 31 And the Lord said, Whereunto then shall I liken the men of this generation? and to what are they like? 32 They are like unto children sitting in the market- place, and calling one to another, and saying, We have piped unto you, and ye have not danced; we have mourned to you, and ye have not wept. 33 For John the Baptist came neither eating bread nor drinking wine; and ye say, He hath a devil. 34. The Son of man is come eating and drinking; and ye say, Behold a gluttonous man, and a wine- bibber, a friend of publicans and sinners! 35 But wisdom is justified of all her children.

സ്നാപകൻ ആ ശീതകാലത്ത് ഏകദേശം നാലു മാസം തടവിൽ പാൎത്ത
ശേഷം എലീയാവിന്നു വന്നപ്രകാരം (൧ രാജ. ൧൯, ൪ ƒƒ) മനഃപീഡ അസ
ഹ്യമായി വൎദ്ധിച്ചു തുടങ്ങി സംശയഭാവങ്ങൾ ഓരോന്നു ഉദിക്കയും ചെയ്തു.
അതിനാൽ അതിശയിക്കേണ്ടാ: പഴയ നിയമത്തിലേ വീരന്മാൎക്കു സഹിപ്പാ [ 186 ] നല്ല പ്രവൃത്തിപ്പാൻ അധികം വരം കിട്ടിയല്ലോ. പിതാക്കന്മാർ ദൈവത്തോ
ടു സങ്കടപ്പെട്ടു വ്യവഹരിച്ച വചനങ്ങൾ പലതും ഉണ്ടു (൨ മോശ ൧൭, ൪;
യോബ് ൩, ൧; യിറ. വിലാപ. ൩; — മത്ത. ൨൭, ൪൬ കൂടെ നോക്കുക). ആക
യാൽ അവൻ ശിഷ്യന്മാരാൽ (ലൂക്ക.) യേശുവിന്റെ ക്രിയകളെ ചുങ്കക്കാരോടു
കൂടെ ഉള്ള സദ്യമുതൽ നയിനിലേ ഉയിൎപ്പോളം എല്ലാം കേട്ടപ്പോൾ തനിക്കും
ശിഷ്യന്മാൎക്കും പൂൎവ്വനിശ്ചയം ഉറപ്പിച്ചു കിട്ടേണ്ടതിന്നു ൨ പേരെ നിയോഗി
ച്ചു, വരേണ്ടുന്നവൻ നീ തന്നെയൊ, ഞങ്ങൾ മറ്റൊരുവനെ കാത്തിരിക്ക
യോ എന്നു യേശുവോടു ചോദിപ്പിക്കയാൽ തന്റെ സങ്കടത്തെ ഏറ്റു പറഞ്ഞു.

അവരെ യേശു രോഗശാന്തികളെ കാണിച്ചു (ലൂക്ക.), കുരുടർ കാണ്ക, ചെ
വിടർ കേൾ്ക്ക, ഊമർ സ്തുതിക്ക, മുടവർ നടക്ക (യശ. ൩൫, ൩ ƒƒ), കുഷ്ഠാദി അ
ശുദ്ധികൾ മാറുക, ചത്തവർ ജീവിക്ക (ഹജ. ൩൭), സാധുക്കൾ്ക്ക അനു
ഗ്രഹവൎഷം അറിയിക്ക (യശ. ൬൧), മുതലായ പ്രവാചകങ്ങൾ്ക്കു വന്ന നിവൃ
ത്തിയെ കാട്ടി, മശീഹരാജ്യത്തിന്നു മഹാജയങ്ങളും ന്യായവിധികളും അല്ല ക
രുണാപ്രവൃത്തികൾ ആദിസ്വരൂപം എന്നു ബോധം വരുത്തുകയും ചെയ്തു.
പിന്നെ അവൻ യശ. ൮, ൧൪ ഓൎപ്പിച്ചു, എങ്കൽ ഇടറി പോകാത്തവൻ ധ
ന്യൻ എന്നു ചൊല്ലി യോഹനാന്റെ പരീക്ഷാജയത്തേയും ഭാഗ്യത്തേയും
മുന്നറിഞ്ഞു വാഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു.

യോഹനാന്യർ വിട്ടു പോയ ശേഷം യേശു കഷ്ടമരണങ്ങളിലും തനിക്കു മു
ന്നടപ്പവനായ മഹാത്മാവെ വൎണ്ണിപ്പാൻ തുടങ്ങി. അവന്റെ ശിഷ്യർ പക്ഷെ
കാറ്റിനാൽ അലയുന്ന മുളയായി തോന്നിയാലും ഗുരുവിൻ സ്വഭാവം അ
ങ്ങിനെ അല്ല, മനുഷ്യരിൽ ദേവദാരു പോലെ ഉറെച്ചെഴുന്നവൻ അത്രെ; ആ
കയാൽ അവൻ മുൻ പറത്തെ സാക്ഷ്യത്തിന്നു നീക്കം വരികയില്ല. അവൻ
രാജവസ്ത്രം ആഗ്രഹിക്കുന്ന മുഖസ്തുതിക്കാരനും അല്ല; ആകയാൽ ഇടപ്രഭു
വോടു ഖണ്ഡിതമായി ഉരെച്ചതിനെ തടവിൽ ലാളിച്ചു പുലമ്പിക്കയില്ല. അ
വൻ മശീഹയെ പ്രവചിച്ചതല്ലാതെ വെളിപ്പെടുത്തിയവനും ആകയാൽ പ്ര
വാചകരിലും സ്ത്രീകളിൽനിന്നു ജനിച്ച എല്ലാവരിലും ജ്യേഷ്ഠൻ തന്നെ. എ
ങ്കിലും അവൻ പഴയ നിയമത്തിന്റെ സമാപ്തി അത്രെ, ആകയാൽ ഇപ്പോൾ
ഉദിക്കുന്ന മശീഹരാജ്യത്തിൽ ആത്മജാതനായ ചെറിയവനും യോഹനാനിൽ
വലിയവൻ ആകുന്നു. എന്നിട്ടും സ്നാപകന്റെ വലിപ്പത്തിന്നു ഒരു സാക്ഷ്യം
ഇതാ: അവന്റെ നാൾ മുതൽ ഇസ്രയേൽ എന്തൊരു പടക്കളമായി തീൎന്നു!
അവന്റെ ഘോഷണത്താൽ എന്തൊരു അന്വേഷണവും കലക്കവും വന്നു
തുടങ്ങി! ഒരു കോട്ടയെ എന്ന പോലെ സ്വൎഗ്ഗരാജ്യത്തെ വളെച്ച് അടക്കുവാൻ
ആക്രമികൾ ഇങ്ങും അങ്ങും ഉദിച്ചു പലരും അതിനെ വശത്താക്കുകയും ചെ
യ്തു! യോഹനാന്റെ വേല ഇത്ര സഫലമായ്വന്നതിന്റെ കാരണമോ, അവ
ന്റെ നാളോളമേ പ്രവചനകാലം നടക്കേണ്ടതു; മശീഹയുടെ അഗ്രേസരനാ
യ ഈ എലീയ വന്ന ശേഷമോ ഇനി പ്രവചനം അല്ല നിവൃത്തിയേ ഉള്ളു.

പിന്നെ ചുങ്കക്കാർ മുതലായ സാധുക്കൾ മാത്രം യോഹനാന്റെ സ്നാനം
ഏറ്റും ദൈവഭാവത്തെ അംഗീകരിച്ചതും വൈദികരും പറീശരും അതിനെ
നിരസിച്ചതും (ലൂക്ക.) വിചാരിച്ചു യേശു ഖണ്ഡിതവാക്കു പറഞ്ഞു. ഈ [ 187 ] പുതുകാലത്തിൻ വലിപ്പത്തെ അറിയാത്തവരുടെ ദുൎഗ്ഗുണമോ: അവർ ദൈവ
ത്തെ അനുസരിക്കുന്നവരല്ല നടത്തുവാൻ ഭാവിക്കുന്ന ചപലന്മാരത്രെ. അ
നുതാപഘോഷകൻ വന്നപ്പോൾ അവർ കുഴൽ ഊതി, ഇപ്പോൾ കളിച്ചു തുള്ളെ
ണ്ടതാകുന്നു എന്നു വിപരീതമായി നിശ്ചയിച്ചു, യോഹനാനെ പഠിപ്പിച്ചു അ
വസാനത്തിൽ ഭ്രാന്തൻ എന്നു തള്ളി. പിന്നെ മണവാളൻ വന്നു പാപിക
ളോടു സംസൎഗ്ഗം ചെയ്തു സന്തോഷഭാവത്തിന്ന് ഇടം കൊടുത്തപ്പോൾ അവർ
മനസ്സ് ഭേദിച്ചു വിലാപം തുടങ്ങി, നോമ്പും ഖേദവും അത്യാവശ്യം തന്നെ, ധ
ൎമ്മലംഘനത്തിന്നു ശിക്ഷ വേണ്ടേ, ചുങ്കക്കാരേയും പാപികളേയും അകറ്റേ
ണ്ടേ എന്നു യേശുവിന്നു ഉപദേശിപ്പാൻ തുനിഞ്ഞു. കല്പനാന്യായമോ സു
വിശേഷകൃപയോ ഏത് അറിയിച്ചാലും തെറ്റ് എന്നേ ഉള്ളു. എങ്കിലും സ്വ
ൎഗ്ഗീയ ജ്ഞാനത്തെ അമ്മയാക്കി അനുസരിക്കുന്നവർ എല്ലാ കാലത്തും ഉണ്ടു
(സുഭ, ൮, ൩൨). ആ അഹങ്കാരികൾ ദുഷിക്കുന്തോറും ഇവർ അമ്മയുടെ വഴി
എല്ലാം ശരി എന്നു വാക്കിനാലും നടപ്പിനാലും കാട്ടി അവൾ്ക്കായി പ്രതിവാദം
കഴിക്കുന്നു. § 88.

THE UN BELIEVING CITIES UPBRAIDED, THE FATHER MAGNIFIED.

അവിശ്വാസമുളള പട്ടണങ്ങളുടെ ആക്ഷേപണാദികൾ.

MATT. XI.

20 Then began he to upbraid the cities wherein most of his mighty works were done, because they repented not: 21 Woe unto thee, Chorazin! woe unto thee, Bethsaida! for if the mighty works, which were done in you, had been done in Tyre and Sidon, they would have repented long ago in sackcloth and ashes. 22 But I say unto you, it shall be more toler- able for Tyre and Sidon at the day of judgment, than for you. 23 And thou, Capernaum, which art exalted unto heaven, shalt be brought down to hell: for if the mighty works, which have been done in thee, had been done in Sodom, it would have remained until this day. 24 But I say unto you, That it shall be more tolerable for the land of Sodom in the day of judgment, than for thee.	25 At that time Jesus answered and said, I thank thee, O Father, Lord of heaven and earth, because thou hast hid these things from the wise and prudent, and hast revealed them unto babes. 26 Even so, Father: for so it seemed good in thy sight. 27 All things are delivered unto me of my Father: and no man knoweth the Son, but the Father; neither knoweth any man the Father, save the Son, and he to whomsoever the Son will reveal him. 28 Come unto me, all ye that labour and are heavy laden, and I will give you rest. 29 Take my yoke upon you, and learn of me; for I am meek and lowly in heart: and ye shall find rest unto your souls. 30 For my yoke is easy, and my burden is light.

ഇപ്രകാരം യോഹനാന്നും തനിക്കും ഉള്ള ഐക്യത്തേയും വ്യത്യാസത്തേ
യും കാട്ടി താന്തോന്നികളായ തലമുറയെ ആക്ഷേപിച്ചതിന്റെ ശേഷം യേ
ശു തന്നെ വിശ്വസിക്കാത്ത ഗലീലദേശങ്ങളെ പ്രത്യേകം ഓൎത്തു, കോരജീൻ
ബെത്ത് ചൈദ ഈ രണ്ടിൽ വെച്ചു കാണിച്ച അതിശയങ്ങൾ തൂർ ചിദോനു
കളിൽ സംഭവിച്ചു എങ്കിൽ അനുതപിക്കുമായിരുന്നു, അതുകൊണ്ടു നിങ്ങൾ്ക്ക
ശിക്ഷയേറും എന്നും, സ്വൎഗ്ഗത്തോളം ഉയൎന്നു ചമഞ്ഞ കഫൎന്നഹൂം പാതാളം
വരെ തള്ളപ്പെടും (ഹജ. ൩൧, ൧൬ ƒƒ) എന്നും മറ്റും ശാപത്തിന്നടുത്തതു ഖേദ
ത്തോടെ പറഞ്ഞു. ഇങ്ങും അങ്ങും ചില സാധുക്കൾ ദേവരക്ഷയിൽ സന്തോ [ 188 ] ഷിച്ചു യേശുവെ മനസ്സോടെ അംഗീകരിച്ചെങ്കിലും അനുതാപപ്രസംഗവും
അത്ഭുതക്രിയകളും ഗലീലയിലും മിക്കവാറും നിഷ്ഫലമായി പോകും എന്നും, ജാ
തിയായിട്ടു അവർ മശീഹരാജ്യത്തിൽ കടപ്പാൻ കഴിയാത്തവണ്ണം അവിശ്വാ
സത്തിലും പ്രപഞ്ചസക്തിയിലും മുഴുകി പോയി എന്നും അന്നു കൎത്താവിന്നു
തീരെ ബോധിച്ച് എന്നതു സ്പഷ്ടം.

എന്നിട്ടും ഇപ്രകാരം ഖേദിച്ചിരുന്ന സമയത്തു തന്നെ ശിഷ്യരുടെ വിശ്വാ
സത്തെ നോക്കി ആനന്ദിപ്പാൻ സംഗതിവന്നു. യഹോവ ശിശുക്കളുടെ വാ
യാലും (സങ്കീ. ൮) ഏകാഗ്രതയുള്ളവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിലും ഇനി നടത്തേണ്ടു
ന്ന മഹാക്രിയകളെ ആത്മാവിൽ കണ്ടു ഗലീലയുടെ അവിശ്വാസവും അ
ല്പം മറന്നു സന്തോഷപൂൎണ്ണനായി സ്തുതിപ്പാൻ തുടങ്ങി: സ്വൎഭൂമികളുടയ
നാഥനായ പിതാവേ, നീ ഈ സുവിശേഷവാക്കും ശക്തിയും ജ്ഞാനികളിൽ
നിന്നു മറെച്ചു ൟ ശിശുക്കൾക്കു വെളിപ്പെടുത്തുകയാൽ ഞാൻ സ്തുതിച്ചു വണ
ങ്ങുന്നു! അങ്ങിനെ തന്നെ