താൾ:CiXIV126.pdf/113

§ 39.] THE RICH MAN AND LAZARUS. 89

Luke XVI.

because he had done wisely: for the children of this world are in their generation wiser then the children of light. 9 And I say unto you, Make to yourselves friends of the mammon of unrighteousness; that, when ye fail, they may receive you into everlasting habitations. 10 He that is faithful in that which is least

is faithful also in much: and he that is unjust in the least is unjust also in much. 11 If therefore ye have not been faithful in the unrighteous mammon, who will commit to your trust the true riches ? 12 And if ye have not been faithful in that which is another man's, who shall give you that which is your own?

കനിവിന്നാവശ്യമുള്ളവർ കനിവും കാട്ടേണം എന്നുള്ളതു ൩ ഉപമകളാൽ
തോന്നിക്കുന്നു. അനീതിയുള്ള കലവറക്കാരൻ (ലൂക്ക. ൧൬, ൧—൭) മന
സ്സലിവിന്റെ ഫലത്തിന്നു ദൃഷ്ടാന്തമത്രെ. അവൻ ചതിയനും, കടക്കാർ
അവന്റെ ചതിയിൽ കൂടുന്നവരും, യജമാനൻ അവന്റെ ബുദ്ധിയെ
സ്തുതിക്കുന്നവനും ആകയാൽ ഇവർ ഒക്കയും ഇഹലോകക്കാരായ്വിളങ്ങുന്നു.
എങ്കിലും വെളിച്ചമക്കൾ അവരുടെ ബുദ്ധിയെ ഗ്രഹിച്ചു തങ്ങളുടെ ജാതിക്കു
തക്കവണ്ണം പ്രയോഗിപ്പാൻ നോക്കെണം. മാമ്മോൻ എന്നതു ധനലാഭം. പ
ണം നല്ലവരുടെ കയ്യിലും ഒരുവക കള്ള ദേവനായി ചമകയാൽ അവർ അതി
നെ വെക്കാതെ നല്ലകാൎയ്യത്തിന്നായി ചെലവിടെണം; എങ്ങിനെ എന്നാൽ
ഈ അഴിയുന്നതുകൊണ്ടു കനിവു കാണിച്ചാൽ അഴിയുന്നതിന്നു പകര
മായി അഴിയാത്തതു നല്കുന്ന ചങ്ങാതിമാർ ലഭിക്കും. ഉപമയിലേ യജമാനൻ
മാമ്മോൻ അത്രെ (൧൩). മുതലുള്ളവൻ എല്ലാം മാമ്മോന്റെ കലവറക്കാരൻ.
സാക്ഷാൽ അഹങ്കാരാദികളെ ജനിപ്പിക്കുന്ന ധനത്തെ സ്നേഹത്തിന്നായി
ചെലവിട്ടാൽ നല്ലൊരു സ്വാമിദ്രോഹം തന്നെ. അതിനാൽ ദരിദ്രനായി പോ
കും എന്നു നിരൂപിക്കരുതു; കരുണെക്കായി മുടിയനായി പോയാലും ദേവരാജ്യ
ത്തിൽ കുറവില്ല. പണകാൎയ്യത്തിൽ ദൈവത്തിന്നു വിശ്വസ്തനല്ലാത്തവനോ
തനിക്കു വിധിച്ച നിത്യമുതലിനെ ഒരു നാളും അടക്കുകയില്ല.

§ 39.

THE RICH MAN AND LAZARUS.

ധനവാനും ലാജരിനും സംഭവിച്ചതു.

LUKE XVI.

19 There was a certain rich man, which was clothed in purple and fine linen, and fared sumptuously every day: 20 And there was a certain beggar named Lazarus, which was laid at his gate, full of sores, 21 And desiring to be fed with the crumbs which fell from the rich man's table: moreover the dogs came and licked his sores. 22 And it came to pass, that the begger died, and was carried by the angels into Abraham's bosom: the rich man also died, and was buried; 23 And in hell he lift up his eyes, being in torments, and seeth Abraham afar off, and Lazarus in his bosom. 24. And he cried and said, Father Abraham, have mercy on me, and send Lazarus, that he may dip the tip of his finger in water, and cool my tongue; for I am tormented in this flame. 25 But Abraham said, son, remember that

thou in thy life time receivedst thy good things, and likewise Lazarus evil things: but now he is comforted and thou art tormented. 26 And beside all this, between us and you there is a great gulf fixed: so that they which would pass from hence to you cannot; neither can they pass to us, that would come from thence. 27 Then he said, I pray thee therefore, father, that thou wouldest send him to my father's house: 28 For I have five brethren; that he may testify unto them, lest they also come into this place of torment. 29 Abraham saith unto him, They have Moses and prophets; let them hear them. 30 And he said, Nay, father Abraham: but if one went unto them from the dead, they will repent. 31 And he said unto them, if they hear not Moses and the prophets, neither will they be persuaded, though one rose from the dead.

12