ശ്രീമദ് ഭാഗവതം/പ്രഥമഃ സ്കന്ധഃ/ഷഷ്ഠോധ്യായഃ

വിക്കിഗ്രന്ഥശാല സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്
Jump to navigation Jump to search

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം
പ്രഥമഃ സ്കന്ധഃ


സൂത ഉവാച


ഏവം നിശമ്യ ഭഗവാൻദേവർഷേർജന്മകർമ ച

ഭൂയഃ പപ്രച്ഛ തം ബ്രഹ്മൻ വ്യാസഃ സത്യവതീസുതഃ ||


വ്യാസ ഉവാച


ഭിക്ഷുഭിർവിപ്രവസിതേ വിജ്ഞാനാദേഷ്ടൃഭിസ്തവ

വർതമാനോ വയസ്യാദ്യേ തതഃ കിമകരോദ്ഭവാൻ ||


സ്വായമ്ഭുവ കയാ വൃത്ത്യാ വർതിതം തേ പരം വയഃ

കഥം ചേദമുദസ്രാക്ഷീഃ കാലേ പ്രാപ്തേ കളേബരം ||


പ്രാക്കൽപവിഷയാമേതാം സ്മൃതിം തേ സുരസത്തമ

ന ഹ്യേഷ വ്യവധാത്കാല ഏഷ സർവനിരാകൃതിഃ ||


നാരദ ഉവാച


ഭിക്ഷുഭിർവിപ്രവസിതേ വിജ്ഞാനാദേഷ്ടൃഭിർമമ

വർതമാനോ വയസ്യാദ്യേ തത ഏതദകാരഷം ||


ഏകാത്മജാ മേ ജനനീ യോഷിന്മൂഢാ ച കിങ്കരീ

മയ്യാത്മജേനന്യഗതൗ ചക്രേ സ്നേഹാനുബന്ധനം ||


സാസ്വതന്ത്രാ ന കൽപാസീദ്യോഗക്ഷേമം മമേച്ഛതീ

ഈശസ്യ ഹി വശേ ലോകോ യോഷാ ദാരുമയീ യഥാ ||


അഹം ച തദ്ബ്രഹ്മകുലേ ഊഷിവാംസ്തദപേക്ഷയാ

ദിഗ്ദേശകാലാവ്യുത്പന്നോ ബാലകഃ പഞ്ചഹായനഃ ||


ഏകദാ നിർഗതാം ഗേഹാദ്ദുഹന്തീം നിശി ഗാം പഥി

സർപോദശത്പദാ സ്പൃഷ്ടഃ കൃപണാം കാലചോദിതഃ ||


തദാ തദഹമീശസ്യ ഭക്താനാം ശമഭീപ്സതഃ

അനുഗ്രഹം മന്യമാനഃ പ്രാതിഷ്ഠം ദിശമുത്തരാം ||


സ്ഫീതാഞ്ജനപദാംസ്തത്ര പുരഗ്രാമവ്രജാകരാൻ

ഖേടഖർവടവാടീശ്ച വനാന്യുപവനാനി ച ||


ചിത്രധാതുവിചിത്രാദ്രീനിഭഭഗ്നഭുജദ്രുമാൻ

ജലാശയാഞ്ഛിവജലാന്നളിനീഃ സുരസേവിതാഃ

ചിത്രസ്വനൈഃ പത്രരഥൈർവിഭ്രമദ്ഭ്രമരശ്രിയഃ നളവേണുശരസ്തംഭകുശകീചകഗഹ്വരം ||


ഏക ഏവാതിയാതോഹമദ്രാക്ഷം വിപിനം മഹത്

ഘോരം പ്രതിഭയാകാരം വ്യാളോലൂകശിവാജിരം ||


പരിശ്രാന്തേന്ദ്രിയാത്മാഹം തൃട്പരീതോ ബുഭുക്ഷിതഃ

സ്നാത്വാ പീത്വാ ഹ്രദേ നദ്യാ ഉപസ്പൃഷ്ടോ ഗതശ്രമഃ ||


തസ്മിന്നിർമനുജേരണ്യേ പിപ്പലോപസ്ഥ ആസ്ഥിതഃ

ആത്മനാത്മാനമാത്മസ്ഥം യഥാശ്രുതമചിന്തയം ||


ധ്യായതശ്ചരണാമ്ഭോജം ഭാവനിർജിതചേതസാ

ഔത്കൺഠ്യാശ്രുകലാക്ഷസ്യ ഹൃദ്യാസീന്മേ ശനൈർഹരിഃ ||


പ്രേമാതിഭരനിർഭിന്നപുളകാങ്ഗോതിനിർവൃതഃ

ആനന്ദസമ്പ്ലവേ ലീനോ നാപശ്യമുഭയം മുനേ ||


രൂപം ഭഗവതോ യത്തന്മനഃകാന്തം ശുചാപഹം

അപശ്യൻ സഹസോത്തസ്ഥേ വൈക്ലവ്യാദ്ദുർമനാ ഇവ ||


ദിദൃക്ഷുസ്തദഹം ഭൂയഃ പ്രണിധായ മനോ ഹൃദി

വീക്ഷമാണോപി നാപശ്യമവിതൃപ്ത ഇവാതുരഃ ||


ഏവം യതന്തം വിജനേ മാമാഹാഗോചരോ ഗിരാം

ഗംഭീരശ്ലക്ഷ്ണയാ വാചാ ശുചഃ പ്രശമയന്നിവ ||


ഹന്താസ്മിഞ്ജന്മനി ഭവാന്ന മാം ദ്രഷ്ടുമിഹാർഹതി

അവിപക്വകഷായാണാം ദുർദർശോഹം കുയോഗിനാം ||


സകൃദ്യദ് ദർശിതം രൂപമേതത്കാമായ തേനഘ

മത്കാമഃ ശനകൈഃ സാധു സർവാന്മുഞ്ചതി ഹൃച്ഛയാൻ ||


സത്സേവയാദീർഘയാപി ജാതാ മയി ദൃഢാ മതിഃ

ഹിത്വാവദ്യമിമം ലോകം ഗന്താ മജ്ജനതാമസി ||


മതിർമയി നിബദ്ധേയം ന വിപദ്യേത കർഹിചിത്

പ്രജാസർഗനിരോധേപി സ്മൃതിശ്ച മദനുഗ്രഹാത് ||


ഏതാവദുക്ത്വോപരരാമ തന്മഹദ് ഭൂതം നഭോലിങ്ഗമലിങ്ഗമീശ്വരം

അഹം ച തസ്മൈ മഹതാം മഹീയസേ ശീർഷ്ണാവനാമം വിദധേനുകന്പിതഃ ||


നാമാന്യനന്തസ്യ ഹതത്രപഃ പഠൻ ഗുഹ്യാനി ഭദ്രാണി കൃതാനി ച സ്മരൻ

ഗാം പര്യടംസ്തുഷ്ടമനാ ഗതസ്പൃഹഃ കാലം പ്രതീക്ഷൻ വിമദോ വിമത്സരഃ ||


ഏവം കൃഷ്ണമതേർബ്രഹ്മന്നാസക്തസ്യാമലാത്മനഃ

കാലഃ പ്രാദുരഭൂത്കാലേ തഡിത്സൗദാമിനീ യഥാ ||


പ്രയുജ്യമാനേ മയി താം ശുദ്ധാം ഭാഗവതീം തനും

ആരബ്ധകർമനിർവാണോ ന്യപതത് പാഞ്ചഭൗതികഃ ||


കൽപാന്ത ഇദമാദായ ശയാനേമ്ഭസ്യുദന്വതഃ

ശിശയിഷോരനുപ്രാണം വിവിശേന്തരഹം വിഭോഃ ||


സഹസ്രയുഗപര്യന്തേ ഉത്ഥായേദം സിസൃക്ഷതഃ

മരീചിമിശ്രാ ഋഷയഃ പ്രാണേഭ്യോഹം ച ജജ്ഞിരേ ||


അന്തർബഹിശ്ച ലോകാംസ്ത്രീൻ പര്യേമ്യസ്കന്ദിതവ്രതഃ

അനുഗ്രഹാന്മഹാവിഷ്ണോരവിഘാതഗതിഃ ക്വചിത് ||


ദേവദത്താമിമാം വീണാം സ്വരബ്രഹ്മവിഭൂഷിതാം

മൂർച്ഛയിത്വാ ഹരികഥാം ഗായമാനശ്ചരാമ്യഹം ||


പ്രഗായതഃ സ്വവീര്യാണി തീർഥപാദഃ പ്രിയശ്രവാഃ

ആഹൂത ഇവ മേ ശീഘ്രം ദർശനം യാതി ചേതസി ||


ഏതദ്ധ്യാതുരചിത്താനാം മാത്രാസ്പർശേച്ഛയാ മുഹുഃ

ഭവസിന്ധുപ്ലവോ ദൃഷ്ടോ ഹരിചര്യാനുവർണനം ||


യമാദിഭിര്യോഗപഥൈഃ കാമലോഭഹതോ മുഹുഃ

മുകുന്ദസേവയാ യദ്വത്തഥാത്മാദ്ധാ ന ശാമ്യതി ||


സർവം തദിദമാഖ്യാതം യത്പൃഷ്ടോഹം ത്വയാനഘ

ജന്മകർമരഹസ്യം മേ ഭവതശ്ചാത്മതോഷണം ||


സൂത ഉവാച


ഏവം സംഭാഷ്യ ഭഗവാന്നാരദോ വാസവീസുതം

ആമന്ത്ര്യ വീണാം രണയൻ യയൗ യാദൃച്ഛികോ മുനിഃ ||


അഹോ ദേവർഷിർധന്യോയം യത്കീർതിം ശാർങ്ഗധന്വനഃ

ഗായന്മാദ്യന്നിദം തന്ത്ര്യാ രമയത്യാതുരം ജഗത് ||


ഇതി ശ്രീമദ്ഭാഗവതേ മഹാപുരാണേ പാരമഹംസ്യാം സംഹിതായാം പ്രഥമസ്കന്ധേ

വ്യാസനാരദസംവാദേ ഷഷ്ഠോധ്യായഃ