അദ്ധ്യാത്മരാമായണം കിളിപ്പാട്ട്/ബാലകാണ്ഡം/അഹല്യാമോക്ഷം
| ←താടകാവധം | അദ്ധ്യാത്മരാമായണം കിളിപ്പാട്ട് (കിളിപ്പാട്ട്) രചന: ബാലകാണ്ഡം |
അഹല്യാസ്തുതി→ |
- എന്നതുകേട്ടു വിശ്വാമിത്രനുമുരചെയ്തു
- പന്നഗശായി പരൻതന്നോടു പരമാർത്ഥം:
- "കേട്ടാലും പുരാവൃത്തമെങ്കിലോ കുമാര! നീ
- വാട്ടമില്ലാത തപസ്സുളള ഗൌതമമുനി 990
- ഗംഗാരോധസി നല്ലോരാശ്രമത്തിങ്കലത്ര
- മംഗലം വർദ്ധിച്ചീടും തപസാ വാഴുംകാലം
- ലോകേശൻ നിജസുതയായുളേളാരഹല്യയാം
- ലോകസുന്ദരിയായി ദിവ്യകന്യകാരത്നം
- ഗൌതമമുനീന്ദ്രനു കൊടുത്തു വിധാതാവും;
- കൌതുകംപൂണ്ടു ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാരായവർ.
- ഭർത്തൃശുശ്രൂഷാബ്രഹ്‌മചര്യാദിഗുണങ്ങൾ ക-
- ണ്ടെത്രയും പ്രസാദിച്ചു ഗൌതമമുനീന്ദ്രനും
- തന്നുടെ പത്നിയായോരഹല്യയോടും ചേർന്നു
- പർണ്ണശാലയിലത്ര വസിച്ചു ചിരകാലം. 1000
- വിശ്വമോഹിനിയായോരഹല്യാരൂപം കണ്ടു
- ദുശ്ച്യവനനും കുസുമായുധവശനായാൻ.
- ചെന്തൊണ്ടിവായ്മലരും പന്തൊക്കും മുലകളും
- ചന്തമേറീടും തുടക്കാമ്പുമാസ്വദിപ്പതി-
- നെന്തൊരു കഴിവെന്നു ചിന്തിച്ചൂ ശതമഖൻ
- ചെന്താർബാണാർത്തികൊണ്ടു സന്താപം മുഴുക്കയാൽ
- സന്തതം മനക്കാമ്പിൽ സുന്ദരഗാത്രീരൂപം
- ചിന്തിച്ചുചിന്തിച്ചനംഗാന്ധനായ്‌ വന്നാനല്ലോ.
- അന്തരാത്മനി വിബുധേന്ദ്രനുമതിനിപ്പോ-
- ളന്തരം വരാതെയൊരന്തരമെന്തെന്നോർത്തു 1010
- ലോകേശാത്മജസുതനന്ദനനുടെ രൂപം
- നാകനായകൻ കൈക്കൊണ്ടന്ത്യയാമാദിയിങ്കൽ
- സന്ധ്യാവന്ദനത്തിനു ഗൌതമൻ പോയനേര-
- മന്തരാ പുക്കാനുടജാന്തരേ പരവശാൽ.
- സുത്രാമാവഹല്യയെ പ്രാപിച്ചു സസംഭ്രമം
- സത്വരം പുറപ്പെട്ടനേരത്തു ഗൌതമനും
- മിത്രൻതന്നുദയമൊട്ടടുത്തീലെന്നു കണ്ടു
- ബദ്ധസന്ദേഹം ചെന്നനേരത്തു കാണായ്‌വന്നു
- വൃത്രാരാതിക്കു മുനിശ്രേഷ്‌ഠനെ ബലാലപ്പോൾ
- വിത്രസ്തനായെത്രയും വേപഥു പൂണ്ടു നിന്നാൻ. 1020
- തന്നുടെ രൂപം പരിഗ്രഹിച്ചു വരുന്നവൻ-
- തന്നെക്കണ്ടതികോപം കൈക്കൊണ്ടു മുനീന്ദ്രനും
- 'നില്ലുനില്ലാരാകുന്നതെന്തിതു ദുഷ്ടാത്മാവേ!
- ചൊല്ലുചൊല്ലെന്നോടു നീയെല്ലാമേ പരമാർത്ഥം.
- വല്ലാതെ മമ രൂപം കൈക്കൊൾവാനെന്തു മൂലം?
- നിർല്ലജ്ജനായ ഭവാനേതൊരു മഹാപാപി?
- സത്യമെന്നോടു ചൊല്ലീടറിഞ്ഞേനല്ലോ തവ
- വൃത്താന്തം പറയായ്‌കിൽ ഭസ്മമാക്കുവേനിപ്പോൾ."
- ചൊല്ലിനാനതുനേരം താപസേന്ദ്രനെ നോക്കി
- 'സ്വർല്ലോകാധിപനായ കാമകിങ്കരനഹം 1030
- വല്ലായ്‌മയെല്ലാമകപ്പെട്ടിതു മൂഢത്വംകൊ-
- ണ്ടെല്ലാം നിന്തിരുവടി പൊറുത്തുകൊളേളണമേ!'
- 'സഹസ്രഭഗനായി ബ്‌ഭവിക്ക ഭവാനിനി-
- സ്സഹിച്ചീടുക ചെയ്ത ദുഷ്‌കർമ്മഫലമെല്ലാം.'
- തപസ്വീശ്വരനായ ഗൌതമൻ ദേവേന്ദ്രനെ-
- ശ്ശപിച്ചാശ്രമമകംപുക്കപ്പോളഹല്യയും
- വേപഥുപൂണ്ടു നില്‌ക്കുന്നതുകണ്ടരുൾചെയ്തു
- താപസോത്തമനായ ഗൌതമൻ കോപത്തോടെഃ
- 'കഷ്ടമെത്രയും തവ ദുർവൃത്തം ദുരാചാരേ!
- ദുഷ്ടമാനസേ! തവ സാമർത്ഥ്യം നന്നു പാരം. 1040
- ദുഷ്‌കൃതമൊടുങ്ങുവാനിതിന്നു ചൊല്ലീടുവൻ
- നിഷ്‌കൃതിയായുളെളാരു ദുർദ്ധരമഹാവ്രതം.
- കാമകിങ്കരേ! ശിലാരൂപവും കൈക്കൊണ്ടു നീ
- രാമപാദാബ്‌ജം ധ്യാനിച്ചിവിടെ വസിക്കേണം.
- നീഹാരാതപവായുവർഷാദികളും സഹി-
- ച്ചാഹാരാദികളേതുംകൂടാതെ ദിവാരാത്രം.
- നാനാജന്തുക്കളൊന്നുമിവിടെയുണ്ടായ്‌ വരാ
- കാനനദേശേ മദീയാശ്രമേ മനോഹരേ.
- ഇങ്ങനെ പല ദിവ്യവത്സരം കഴിയുമ്പോ-
- ളിങ്ങെഴുന്നളളും രാമദേവനുമനുജനും. 1050
- ശ്രീരാമപാദാംഭോജസ്പർശമുണ്ടായീടുന്നാൾ
- തീരും നിൻ ദുരിതങ്ങളെല്ലാമെന്നറിഞ്ഞാലും.
- പിന്നെ നീ ഭക്തിയോടെ പൂജിച്ചു വഴിപോലെ
- നന്നായി പ്രദക്ഷിണംചെയ്തു കുമ്പിട്ടു കൂപ്പി
- നാഥനെ സ്തുതിക്കുമ്പോൾ ശാപമോക്ഷവും വന്നു
- പൂതമാനസയായാലെന്നെയും ശുശ്രൂഷിക്കാം.'
- എന്നരുൾചെയ്തു മുനി ഹിമവൽപാർശ്വം പുക്കാ-
- നന്നുതൊട്ടിവിടെ വാണീടിനാളഹല്യയും.
- നിന്തിരുമലരടിച്ചെന്തളിർപ്പൊടിയേൽപാ-
- നെന്തൊരു കഴിവെന്നു ചിന്തിച്ചുചിന്തിച്ചുളളിൽ. 1060
- സന്താപം പൂണ്ടുകൊണ്ടു സന്തതം വസിക്കുന്നു
- സന്തോഷസന്ദാനസന്താനമേ ചിന്താമണേ!
- ആരാലും കണ്ടുകൂടാതൊരു പാഷാണാംഗിയായ്‌
- ഘോരമാം തപസ്സോടുമിവിടെ വസിക്കുന്ന
- ബ്രഹ്‌മനന്ദനയായ ഗൌതമപത്നിയുടെ
- കൽമഷമശേഷവും നിന്നുടെ പാദങ്ങളാൽ
- ഉന്മൂലനാശംവരുത്തീടണമിന്നുതന്നെ
- നിർമ്മലയായ്‌വന്നീടുമഹല്യാദേവിയെന്നാൽ."
- ഗാഥിനന്ദനൻ ദാശരഥിയോടേവം പറ-
- ഞ്ഞാശു തൃക്കയ്യും പിടിച്ചുടജാങ്കണം പുക്കാൻ. 1070
- ഉഗ്രമാം തപസ്സൊടുമിരിക്കും ശിലാരൂപ-
- മഗ്രേ കാൺകെന്നു കാട്ടിക്കൊടുത്തു മുനിവരൻ.
- ശ്രീപാദാംബുജം മെല്ലേ വച്ചിതു രാമദേവൻ
- ശ്രീപതി രഘുപതി സൽപതി ജഗൽപതി.
- രാമോഹമെന്നു പറഞ്ഞാമോദം പൂണ്ടുനാഥൻ
- കോമളരൂപൻ മുനിപത്നിയെ വണങ്ങിനാൻ.
- അന്നേരം നാഥൻതന്നെക്കാണായിതഹല്യയ്‌ക്കും
- വന്നൊരാനന്ദമേതും ചൊല്ലാവതല്ലയല്ലോ.
- താപസശ്രേഷ്‌ഠനായ കൌശികമുനിയോടും
- താപസഞ്ചയം നീങ്ങുമാറു സോദരനോടും. 1080
- ശാപനാശനകരനായൊരു ദേവൻതന്നെ-
- ച്ചാപബാണങ്ങളോടും പീതമാം വസ്‌ത്രത്തോടും
- ശ്രീവത്സവത്സത്തോടും സുസ്മിതവക്ത്രത്തോടും
- ശ്രീവാസാംബുജദലസന്നിഭനേത്രത്തോടും
- വാസവനീലമണിസങ്കാശഗാത്രത്തോടും
- വാസവാദ്യമരൌഘവന്ദിതപാദത്തോടും
- പത്തുദിക്കിലുമൊക്കെ നിറഞ്ഞ കാന്തിയോടും
- ഭക്തവത്സലൻതന്നെക്കാണായിതഹല്യയ്‌ക്കും.
- തന്നുടെ ഭർത്താവായ ഗൌതമതപോധനൻ
- തന്നോടു മുന്നമുരചെയ്തതുമോർത്താളപ്പോൾ. 1090
- നിർണ്ണയം നാരായണൻതാനിതു ജഗന്നാഥ-
- നർണ്ണോജവിലോചനൻ പത്മജാമനോഹരൻ
- ഇത്ഥമാത്മനി ചിന്തിച്ചുത്ഥാനംചെയ്തു ഭക്ത്യാ
- സത്വരമർഘ്യാദികൾകൊണ്ടു പൂജിച്ചീടിനാൾ.
- സന്തോഷാശ്രുക്കളൊഴുകീടും നേത്രങ്ങളോടും
- സന്താപം തീർന്നു ദണ്ഡനമസ്‌കാരവും ചെയ്താൾ.
- ചിത്തകാമ്പിങ്കലേറ്റം വർദ്ധിച്ച ഭക്തിയോടു-
- മുത്ഥാനംചെയ്തു മുഹുരഞ്ജലിബന്ധത്തോടും
- വ്യക്തമായൊരു പുളകാഞ്ചിതദേഹത്തോടും
- വ്യക്തമല്ലാതെ വന്ന ഗദ്‌ഗദവർണ്ണത്തോടും. 1100
- അദ്വയനായൊരനാദ്യസ്വരൂപനെക്കണ്ടു
- സദ്യോജാതാനന്ദാബ്ധിമഗ്നയായ്‌ സ്തുതിചെയ്താൾ