ഹൃദയസ്മിതം
| ഹൃദയസ്മിതം (കവിതാസമാഹാരം) രചന: (1936) |
[ 41 ]
[ 42 ]
സന്ദർശനം
മത്സഖി,യാരു നീ, ജീവിതമൊ-
രുത്സവമെന്നു കഥിപ്പതെന്നും?
പാരം തകർന്നൊരിബ്ഭാജനത്തിൽ
പാവനപ്രേമം നിറപ്പതെന്നും?-
വാർമെത്തും സൗന്ദര്യധാരയെങ്കിൽ
പ്രേമത്തിൻ ചൈതന്യം ചേർന്നിണങ്ങി
ഈ ലോകമാനന്ദമഗ്നമാക്കു-
മാലോകനാതീതേ, യാരു നീയും?
അജ്ഞാതയാം നിന്നെത്തേടിയെൻ
ജിജ്ഞാസപ്പെങ്കിളി പാറിടുമ്പോൾ,
മിന്നൽപ്പിണരൊളിയായി നീയെൻ-
പിന്നിലണഞ്ഞെന്നെപ്പുല്കിടുന്നു!
സംഗീതധാരയൊഴുകീടും നിൻ-
സങ്കേതമെത്താൻ ഞാൻ വെമ്പിടുമ്പോൾ
ഇക്കൂരിരുൾക്കുണ്ടിലെത്തിയെന്തി-
നിക്കിളി നീയെനിക്കേകിടുന്നു?
തമ്മിലന്യോന്യമറിഞ്ഞിടാതീ
നർമ്മസല്ലാപംകൊണ്ടെന്തു കാര്യം ?
നേരിൻമുഖത്തൊരു നീണ്ടനീണ്ട
നേരിയ ശീലയിട്ടെത്തിനോക്കും
എൻപൂർവപുണ്യമേ, നിത്യമാം നിൻ-
സമ്പൂർണ്ണരൂപം നുകരുവാനായ്
എങ്ങും തിരിഞ്ഞു തളർന്നൊടുവിൽ
തിങ്ങും നിരാശയ്ക്കടിമയായി
അന്ധകാരത്തിന്നടിയിലെങ്ങാ-
നെൻ തപ്തചിത്തമുറങ്ങിടുമ്പോൾ
വ്യക്തമല്ലാതൊരു രൂപമായെൻ
നിദ്രയുമായി നീ സല്ലപിക്കും!
ഞെട്ടിയുണർന്നതിതുഷ്ടനായ് കൈ-
വിട്ടതാമെന്തോ പിടിച്ചെടുപ്പാൻ
കൂരിരുളായി ഞാൻ കൂട്ടിമുട്ടും
താരങ്ങൾ നോക്കിപ്പരിഹസിക്കും!
കോരിത്തരിക്കുമെൻ മേനിയേതോ
കോമളകാന്തിക്കടലിൽ മുങ്ങും;
വൃന്ദാരാരാമസൗരഭമാ
മന്ദാനിലനിലലിഞ്ഞൊഴുകും
പാതിയും പാടിയ ഗാനമൊന്നാ-
പ്പാതിരാപ്പക്ഷിയുമേറ്റുപാടും
തമ്മിലന്യോന്യമറിഞ്ഞിടാതീ
നർമ്മസല്ലാപം കൊണ്ടെന്തു കാര്യം?....
ശ്യാമള
ശ്യാമള, കോമളബാലികമാർമണി-
യാ മലഭൂ, മലർമങ്കതന്നെ!
ലീലകളാടി നടന്നിടുമോമലിൻ-
പേലവപാദവിന്യാസത്തിനാൽ
കാനനലക്ഷ്മിക്കു പിഞ്ചുതൃണങ്ങളാൽ
കോൾമയിർക്കൊള്ളുന്നുണ്ടിന്നും മേനി.
കുട്ടിക്കണംമറിയും കപോതങ്ങൾ,
പൊട്ടിച്ചിരിക്കും മലർനിരകൾ
ഓടിക്കുതിക്കുന്ന കാനനച്ചോലകൾ
പാടിക്കളിക്കുന്ന പൈങ്കിളികൾ,
തുമ്പിതുള്ളീടും ലതക,ളിലകൾതൻ
പിമ്പിലൊളിച്ചുകളിക്കും തെന്നൽ-
ഇത്തരം തോഴരോടൊത്തു കളിച്ചവൾ
ചിത്തരസേന കഴിച്ചൂ ബാല്യം!
കാനനകാഞ്ചനവല്ലിയിൽനിന്നുമാ
മാനവദൃഷ്ടി മറഞ്ഞിരുന്നു!
കൊണ്ടലിൻ ഗർഭത്തിൽനിന്നു കുതൂഹലാൽ
വിണ്ടലം വിട്ടു കുതിച്ചുചാടി.
മന്നിനെപ്പൊന്നൊളി പൂശിപ്പുലരുന്ന
മിന്നലത്തന്വിതൻ സന്നതാംഗം.
ശാന്തിയും കാന്തിയുമേന്തിടും കണ്ണുകൾ
സാന്ധ്യതാരത്തിലും സാന്ദ്രശോഭം.
കെട്ടഴിഞ്ഞൊട്ടുമൊതുങ്ങാതെ പാദങ്ങൾ
തൊട്ടുഴിഞ്ഞീടുമക്കേശഭാരം,
എന്നും തടവിവിടുർത്തുവാനല്ലാതെ
തെന്നലിന്നില്ലൊരു ജോലി വേറെ.
എന്തി,നാ രൂപം സ്മരിക്കലാണെന്നെനി-
ക്കെങ്കിലും പ്രീതിദമായ കാര്യം!
ആളാരും കൂട്ടിനു കൂടാതെ സായാഹ്ന-
വേളകൾതോറുമങ്ങെത്തിടും ഞാൻ.
ചെന്നേല്ക്കുലയല ചേർക്കുന്ന പാടത്തിൽ
തെന്നലുമേറ്റു നടന്നു ചുറ്റും
ദൂരവേ പൈക്കളെ മാടിവിളിക്കുമ-
ത്താരൊളിമേനി കണ്ടാനന്ദിക്കും!....
രാഗത്തിൻ മാധുര്യം ത്യാഗത്തിലാണെന്നാ
നാകത്തിലാരോ കുറിച്ചിടുമ്പോൾ,
ഞാനൊരു ഗാനസമ്പൂർണ്ണമാം വേണുവായ്
പൂനിലാപൊയ്കയിൽ മുങ്ങിപൊങ്ങും!....
അന്നൊരു തപ്തമാം മധ്യാഹ്നനേരത്തി-
ലങ്ങിങ്ങു ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞൊടുവിൽ
പാന്ഥൻ ഞാൻ 'ശ്യാമള' മേവിടുമാലയ-
പ്രാന്തപ്രദേശത്തിൽ വിശ്രമിക്കേ
'ഓമനത്തിങ്കളാം' താരാട്ടു പാടിയൊ-
രോമനക്കുഞ്ഞിനെ മാറിലേന്തി,
തൂണിൻ മറവിലായങ്ങുച്ചനേരത്തൊ-
രേണാങ്കബിംബമുദിച്ചു കണ്ടു!
അമ്മയാണെന്നവളെന്നു മുലകുടി-
ച്ചമ്മണിപ്പൈതൽ വെളിപ്പെടുത്തി.
ഹന്ത! മന്മാനസ വീണതൻ തന്ത്രികൾ-
ക്കന്തരമെന്തിത്ര വന്നതാവോ?....
ഏകാന്തകാമുകൻ
പോകയാണയാളൊരു
കാമുകൻ, കാണും മർത്ത്യർ
ക്കാകവേയൊരു മൂകൻ,
സങ്കേതസത്മോന്മുഖൻ-
ഇല്ലയാൾക്കന്യമായി-
ട്ടാശകൾ സ്നേഹത്തിന്റെ
വല്ലകി തകര്വോളം
മീട്ടിനോക്കുവാനെന്യേ;
താരിലും താരത്തിലും
കാണുന്ന സൗന്ദര്യത്തിൻ-
സാരത്തെ നുകർന്നാത്മ-
നിർവൃതി നേടാനെന്യേ!
ചിന്തതൻ ചിതയിങ്കൽ
നീറിടുമസ്സാധുത-
നന്നന്തരംഗത്തിൽ ശാന്തി
പൊൻതിരയിളക്കീടും
അക്കുളിർപ്പൊയ്കതന്റെ
തീരത്തിലെത്താനെത്ര
കർക്കശസമുദ്രങ്ങൾ
മേലിലും കടക്കണം!
അന്ധകരാമാണെങ്ങു-
മെങ്കി, ലെന്തിതെത്രയോ
സുന്ദരം കാലസർപ്പ-
രത്നദീപ്തിയേക്കാട്ടിൽ
കേൾപ്പതുണ്ടിടിനാദ-
മെങ്കിലും, ചിലരിൽനി-
ന്നുദ്ഗമിച്ചിടും പൊട്ടി-
ച്ചിരിയിൽ പാരം ഭേദം!
ചെഞ്ചോരയുറയിക്കു-
മിക്കൊടുംവാത്യാഹതം
നെഞ്ചകം കുളുർപ്പിപ്പൂ
സോദരവാക്യത്തേക്കാൾ.....!
ചോരവാർന്നൊലിക്കുമാ-
പ്പാവത്തിൻ പദം കണ്ടാൽ
കാരമുള്ളിനും കാണും
കാരുണ്യമകക്കാമ്പിൽ!
മധുരം, മധുരംതാൻ
ജീവിതമയാൾക്കാശാ-
മധുരം മുന്നോട്ടുതാ-
നെങ്കിലും നിജയാനം.
രാഗിതൻ നയനങ്ങ-
ളുള്ളിലാണിക്കാണുന്ന-
താകവേ വെറും മിത്ഥ്യ,
ശാശ്വതം നിജസ്വപ്നം!
സങ്കേതമെത്തീടുവാ-
നായാലുമില്ലെങ്കിലും
സംഗരത്തിങ്കൽത്തെല്ലും
ഭീരുവാകില്ലാ മർത്ത്യൻ!
നിരാശ
എന്നാണെന്നാകിലും മണ്ണായി മാറി ഞാ-
നെന്നാഥന്നന്തികമെത്തുമെന്നാൽ,
വന്നാളുമാതങ്കവഹ്നി കെടുത്തുവാ-
നിന്നായാ, ലായതിലാർക്കു ചേതം ?
മൽക്കരൾ പൊട്ടി ഞാനിന്നു മരിച്ചാലീ-
പ്പുൽക്കൊടിപോലും കരകയില്ലാ-
എൻ ചുടുകണ്ണുനീർ വീഴ്ത്തിയാൽ ഭൂമിക്കും
നെഞ്ചകമയ്യോ, മലിനമായി!
മൽക്കൊടും നൈരാശ്യധൂമം പരക്കയാൽ
ദിക്കുകൾപോലുമിരുണ്ടുപോയി!
എന്തിനാണീശനെൻവിത്തിനെ ശൂന്യമാ-
മന്ധകാരത്തിൽ വിതച്ചതാവോ?
ഒപ്പം മുളച്ച ലതികകളൊക്കെയും
പുഷ്പിച്ചു പുഞ്ചിരിച്ചാനന്ദിപ്പൂ.
എത്ര വസന്തങ്ങളൂഴിയിൽ വന്നാലും
എത്രയോ കാകളി പാടിയാലും
മാമക മാനസവല്ലിയിലിന്നോളം
പൂമൊട്ടൊരെണ്ണം കുരുത്തതില്ലാ !
മുന്നോട്ടു നോക്കിയാൽ ഘോരമഹാരാണ്യം.
പിന്നിലോ, ശൂന്യമരുപ്പരപ്പും -
കാലൊന്നിടറിയാൽ വീണുപോം ഗർത്തത്തിൻ
കുലത്തിലാണു ഞാൻ നില്പിതിപ്പോൾ
വില്കാതിരിപ്പതുമെങ്ങിനെ, മൃത്യവിൻ
വില്കാശിനായിട്ടെൻ ജീവഭാരം!
മൃത്യോ, നിൻ നാമം സ്മരിക്കുമ്പോളെന്താണെൻ
ചിത്തമിതേറ്റം തുടിച്ചീടുന്നു ?
ആതങ്കസിന്ധുവിലാണ്ടുപോമീയെനി-
യ്ക്കാലംബം നീയല്ലാതാരു വേറെ ?
നിൻ മലർവാടിയിൽ വാടാതെ നില്ക്കുമ-
പ്പൊൻമലരെന്നെ വിളിക്കുന്നുണ്ടാകാം.
പാരിടം തന്നിൽ പരക്കുന്ന ദുർവിഷ-
പൂരമാ വായുവിൽ വീർപ്പുമുട്ടി
ഒന്നിനും കൊള്ളാത്തൊരെന്നെ നിന്നാരാമ-
ത്തെന്നൽ ശ്വസിയ്ക്കാനനുവദിയ്ക്കൂ.
ആരുമറിയാത്തൊരെത്ര രഹസ്യം നിൻ-
കൂരിരുൾക്കുള്ളിൽ നീ സൂക്ഷിപ്പീലാ!
ആയിരം കാര്യങ്ങളുണ്ടെനിയ്ക്കോതുവാ;-
നായതങ്ങെത്തി ഞാനായിക്കൊള്ളാം.
കാളമേഘാളികൾ കാലപ്പകർച്ചയാൽ
നീലാംബരത്തിൽ നിരന്നെന്നാലും
വാർമഴവില്ലൊളി സ്വപ്നംകണ്ടംബരം
തൂമിന്നൽക്കോൾമയിർക്കൊണ്ടിടുന്നൂ!
കൂരിരുൾക്കൂട്ടങ്ങൾ കൂത്തടിച്ചെമ്പാടും
പാരം ഭയാനകമാക്കിയാലും
താരകഹീരങ്ങൾ നിശ്ശബ്ദസംഗീത-
ധാരയൊഴുക്കിച്ചിരിച്ചിടുന്നൂ!
വേനലിൻ കാഠിന്യാൽ സന്തപ്തരായാലും
കാനനച്ചോലകൾ പുഞ്ചിരിയാൽ
ആത്മസംഗീതം പൊഴിച്ചുകൊണ്ടെപ്പോഴു-
മാത്മനാഥാന്തികം തേടിടുന്നൂ!
ഏകാന്തജിവിയാ,യേറ്റം ചവർപ്പേറും
മാകന്ദപല്ലവമാസ്വദിച്ചും
പൂങ്കുയിലാനന്ദമഗ്നനായെപ്പോഴും
തേങ്കുളിർസംഗീതം പെയ്തിടുന്നൂ!
മോഹനമാകുന്ന ദീപകലികയിൽ
സ്നേഹപ്രവാഹം നശിച്ചെന്നാലും
അസ്തമിച്ചീടാൻ തുടങ്ങുന്ന നേരത്തും
നിസ്തുലകാന്തി ചൊരിഞ്ഞിടുന്നു!
അല്ലലിന്നന്ത്യത്തിലാനന്ദമാണെന്ന-
തല്ലാതെയെന്തിവയ്ക്കാന്തരാർത്ഥം?
സത്യമതിങ്ങനെയാണെങ്കിലെന്നുടെ
ദഗ്ധഹൃദയമേ! നീ ചിരിക്കൂ!....