ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / മാഹാത്മ്യം / അദ്ധ്യായം 5

← മാഹാത്മ്യം : അദ്ധ്യായം 4

മാഹാത്മ്യം : അദ്ധ്യായം 6 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / മാഹാത്മ്യം / അദ്ധ്യായം 5

അഥ പഞ്ചമോഽധ്യായഃ

സൂത ഉവാച

പിതര്യുപരതേ തേന ജനനീ താഡിതാ ഭൃശം ।
ക്വ വിത്തം തിഷ്ഠതി ബ്രൂഹി ഹനിഷ്യേ ലത്തയാ ന ചേത് ॥ 1 ॥

ഇതി തദ്വാക്യസംത്രാസാജ്ജനന്യാ പുത്രദുഃഖതഃ ।
കൂപേ പാതഃകൃതോ രാത്രൌ തേന സാ നിധനം ഗതാ ॥ 2 ॥

ഗോകർണ്ണസ്തീർത്ഥയാത്രാർത്ഥം നിർഗ്ഗതോ യോഗസംസ്ഥിതഃ ।
ന ദുഃഖം ന സുഖം തസ്യ ന വൈരീ നാപി ബാന്ധവഃ ॥ 3 ॥

ധുന്ധുകാരീ ഗൃഹേഽതിഷ്ഠത് പഞ്ചപണ്യവധൂവൃതഃ ।
അത്യുഗ്രകർമ്മകർത്താ ച തത്പോഷണവിമൂഢധീഃ ॥ 4 ॥

ഏകദാ കുലടാസ്താസ്തു ഭൂഷണാന്യഭിലിപ്സവഃ ।
തദർത്ഥം നിർഗ്ഗതോ ഗേഹാത് കാമാന്ധോ മൃത്യുമസ്മരൻ ॥ 5 ॥

യതസ്തതശ്ച സംഹൃത്യ വിത്തം വേശ്മ പുനർഗ്ഗതഃ ।
താഭ്യോഽയച്ഛത് സുവസ്ത്രാണി ഭൂഷണാനി കിയന്തി ച ॥ 6 ॥

ബഹുവിത്തചയം ദൃഷ്ട്വാ രാത്രൌ നാര്യോ വ്യചാരയൻ ।
ചൌര്യം കരോത്യസൌ നിത്യമതോ രാജാ ഗ്രഹീഷ്യതി ॥ 7 ॥

വിത്തം ഹൃത്വാ പുനശ്ചൈനം മാരയിഷ്യതി നിശ്ചിതം ।
അതോഽർത്ഥഗുപ്തയേ ഗൂഢമസ്മാഭിഃ കിം ന ഹന്യതേ ॥ 8 ॥

നിഹത്യൈനം ഗൃഹീത്വാർത്ഥം യാസ്യാമോ യത്ര കുത്രചിത് ।
ഇതി താ നിശ്ചയം കൃത്വാ സുപ്തം സംബദ്ധ്യ രശ്മിഭിഃ ॥ 9 ॥

പാശം കണ്ഠേ നിധായാസ്യ തൻമൃത്യുമപചക്രമുഃ ।
ത്വരിതം ന മമാരാസൌ ചിന്തായുക്താസ്തദാഭവൻ ॥ 10 ॥

തപ്താംഗാരസമൂഹാംശ്ച തൻമുഖേ ഹി വിചിക്ഷിപുഃ ।
അഗ്നിജ്വാലാതിദുഃഖേന വ്യാകുലോ നിധനം ഗതഃ ॥ 11 ॥

തം ദേഹം മുമുചുർഗ്ഗർത്തേ പ്രായഃ സാഹസികാഃ സ്ത്രിയഃ ।
ന ജ്ഞാതം തദ്രഹസ്യം തു കേനാപീദം തഥൈവ ച ॥ 12 ॥

ലോകൈഃ പൃഷ്ടാ വദന്തി സ്മ ദൂരം യാതഃ പ്രിയോ ഹി നഃ ।
ആഗമിഷ്യതി വർഷേഽസ്മിൻ വിത്തലോഭവികർഷിതഃ ॥ 13 ॥

സ്ത്രീണാം നൈവ തു വിശ്വാസം ദുഷ്ടാനാം കാരയേദ്ബുധഃ ।
വിശ്വാസേ യഃ സ്ഥിതോ മൂഢഃ സ ദുഃഖൈഃ പരിഭൂയതേ ॥ 14 ॥

സുധാമയം വചോ യാസാം കാമിനാം രസവർദ്ധനം ।
ഹൃദയം ക്ഷുരധാരാഭം പ്രിയഃ കോ നാമ യോഷിതാം ॥ 15 ॥

സംഹൃത്യ വിത്തം താ യാതാഃ കുലടാ ബഹുഭർത്തൃകാഃ ।
ധുന്ധുകാരീ ബഭൂവാഥ മഹാൻ പ്രേതഃ കുകർമ്മതഃ ॥ 16 ॥

വാത്യാരൂപധരോ നിത്യം ധാവൻ ദശദിശോഽന്തരം ।
ശീതാതപപരിക്ലിഷ്ടോ നിരാഹാരഃ പിപാസിതഃ ॥ 17 ॥

ന ലേഭേ ശരണം ക്വാപി ഹാ ദൈവേതി മുഹുർവദൻ ।
കിയത്കാലേന ഗോകർണ്ണോ മൃതം ലോകാദബുധ്യത ॥ 18 ॥

അനാഥം തം വിദിത്വൈവ ഗയാശ്രാദ്ധമചീകരത് ।
യസ്മിംസ്തീർത്ഥേ തു സംയാതി തത്ര ശ്രാദ്ധമചീകരത് ॥ 19 ॥

ഏവം ഭ്രമൻ സ ഗോകർണ്ണാഃ സ്വപുരം സമുപേയിവാൻ ।
രാത്രൌ ഗൃഹാങ്കണേ സ്വപ്തുമാഗതോഽലക്ഷിതഃ പരൈഃ ॥ 20 ॥

തത്ര സുപ്തം സ വിജ്ഞായ ധുന്ധുകാരീ സ്വബാന്ധവം ।
നിശീഥേ ദർശയാമാസ മഹാരൌദ്രതരം വപുഃ ॥ 21 ॥

സകൃന്മേഷഃ സകൃദ്ധസ്തീ സകൃച്ച മഹിഷോഽഭവത് ।
സകൃദിന്ദ്രഃ സകൃച്ചാഗ്നിഃ പുനശ്ച പുരുഷോഽഭവത് ॥ 22 ॥

വൈപരീത്യമിദം ദൃഷ്ട്വാ ഗോകർണ്ണോ ധൈര്യസംയുതഃ ।
അയം ദുർഗ്ഗതികഃ കോഽപി നിശ്ചിത്യാഥ തമബ്രവീത് ॥ 23 ॥

ഗോകർണ്ണ ഉവാച

കസ്ത്വമുഗ്രതരോ രാത്രൌ കുതോ യാതോ ദശാമിമാം ।
കിം വാ പ്രേതഃ പിശാചോ വാ രാക്ഷസോഽസീതി ശംസ നഃ ॥ 24 ॥

സൂത ഉവാച

ഏവം പൃഷ്ടസ്തദാ തേന രുരോദോച്ചൈഃ പുനഃ പുനഃ ।
അശക്തോ വചനോച്ചാരേ സംജ്ഞാമാത്രം ചകാര ഹ ॥ 25 ॥

തതോഽഞ്ജലൌ ജലം കൃത്വാ ഗോകർണ്ണസ്തമുദൈരയത് ।
തത്സേകഹതപാപോഽസൌ പ്രവക്തുമുപചക്രമേ ॥ 26 ॥

പ്രേത ഉവാച

അഹം ഭ്രാതാ ത്വദീയോഽസ്മി ധുന്ധുകാരീതി നാമതഃ ।
സ്വകീയേനൈവ ദോഷേണ ബ്രഹ്മത്വം നാശിതം മയാ ॥ 27 ॥

കർമ്മണോ നാസ്തി സംഖ്യാ മേ മഹാജ്ഞാനേ വിവർത്തിനഃ ।
ലോകാനാം ഹിംസകഃ സോഽഹം സ്ത്രീഭിർദുഃഖേന മാരിതഃ ॥ 28 ॥

അതഃ പ്രേതത്വമാപന്നോ ദുർദ്ദശാം ച വഹാമ്യഹം ।
വാതാഹാരേണ ജീവാമി ദൈവാധീനഫലോദയാത് ॥ 29 ॥

അഹോ ബന്ധോ കൃപാസിന്ധോ ഭ്രാതർമ്മാമാശു മോചയ ।
ഗോകർണ്ണോ വചനം ശ്രുത്വാ തസ്മൈ വാക്യമഥാബ്രവീത് ॥ 30 ॥

ഗോകർണ്ണ ഉവാച

ത്വദർത്ഥം തു ഗയാപിണ്ഡോ മയാ ദത്തോ വിധാനതഃ ।
തത്കഥം നൈവ മുക്തോഽസി മമാശ്ചര്യമിദം മഹത് ॥ 31 ॥

ഗയാശ്രാദ്ധാന്ന മുക്തിശ്ചേദുപായോ നാപരസ്ത്വിഹ ।
കിം വിധേയം മയാ പ്രേത! തത്ത്വം വദ സവിസ്തരം ॥ 32 ॥

പ്രേത ഉവാച

ഗയാശ്രാദ്ധശതേനാപി മുക്തിർമ്മേ ന ഭവിഷ്യതി ।
ഉപായമപരം കംചിത്ത്വം വിചാരയ സാമ്പ്രതം ॥ 33 ॥

ഇതി തദ്വാക്യമാകർണ്യ ഗോകർണ്ണോ വിസ്മയം ഗതഃ ।
ശതശ്രാദ്ധൈർന്ന മുക്തിശ്ചേദസാധ്യം മോചനം തവ ॥ 34 ॥

ഇദാനീം തു നിജം സ്ഥാനമാതിഷ്ഠ പ്രേത നിർഭയഃ ।
ത്വൻമുക്തിസാധകം കിഞ്ചിദാചരിഷ്യേ വിചാര്യ ച ॥ 35 ॥

ധുന്ധുകാരീ നിജസ്ഥാനം തേനാദിഷ്ടസ്തതോ ഗതഃ ।
ഗോകർണ്ണശ്ചിന്തയാമാസ താം രാത്രിം ന തദധ്യഗാത് ॥ 36 ॥

പ്രാതസ്തമാഗതം ദൃഷ്ട്വാ ലോകാഃ പ്രീത്യാ സമാഗതാഃ ।
തത്സർവം കഥിതം തേന യജ്ജാതം ച യഥാ നിശി ॥ 37 ॥

വിദ്വാംസോ യോഗനിഷ്ഠാശ്ച ജ്ഞാനിനോ ബ്രഹ്മവാദിനഃ ।
തൻമുക്തിം നൈവ തേഽപശ്യൻ പശ്യന്തഃ ശാസ്ത്രസഞ്ചയാൻ ॥ 38 ॥

തതഃ സർവൈഃ സൂര്യവാക്യം തൻമുക്തൌ സ്ഥാപിതം പരം ।
ഗോകർണ്ണഃ സ്തംഭനം ചക്രേ സൂര്യവേഗസ്യ വൈ തദാ ॥ 39 ॥

തുഭ്യം നമോ ജഗത്സാക്ഷിൻ ബ്രൂഹി മേ മുക്തിഹേതുകം ।
തച്ഛ്രുത്വാ ദൂരതഃ സൂര്യഃ സ്ഫുടമിത്യഭ്യഭാഷത ॥ 40 ॥

ശ്രീമദ്ഭാഗവതാൻമുക്തിഃ സപ്താഹം വാചനം കുരു ।
ഇതി സൂര്യവചഃ സർവൈർദ്ധർമ്മരൂപം തു വിശ്രുതം ॥ 41 ॥

സർവ്വേഽബ്രുവൻ പ്രയത്നേന കർത്തവ്യം സുകരം ത്വിദം ।
ഗോകർണ്ണോ നിശ്ചയം കൃത്വാ വാചനാർത്ഥം പ്രവർത്തിതഃ ॥ 42 ॥

തത്ര സംശ്രവണാർത്ഥായ ദേശഗ്രാമാജ്ജനാ യുയുഃ ।
പങ്ഗ്വന്ധവൃദ്ധമന്ദാശ്ച തേഽപി പാപക്ഷയായ വൈ ॥ 43 ॥

സമാജസ്തു മഹാഞ്ജാതോ ദേവവിസ്മയകാരകഃ ।
യദൈവാസനമാസ്ഥായ ഗോകർണ്ണോഽകഥയത് കഥാം ॥ 44 ॥

സ പ്രേതോഽപി തദാ യാതഃ സ്ഥാനം പശ്യന്നിതസ്തതഃ ।
സപ്തഗ്രന്ഥിയുതം തത്രാപശ്യത്കീചകമുച്ഛ്രിതം ॥ 45 ॥

തൻമൂലച്ഛിദ്രമാവിശ്യ ശ്രവണാർഥം സ്ഥിതോ ഹ്യസൌ ।
വാതരൂപീ സ്ഥിതിം കർത്തുമശക്തോ വംശമാവിശത് ॥ 46 ॥

വൈഷ്ണവം ബ്രാഹ്മണം മുഖ്യം ശ്രോതാരം പരികൽപ്യ സഃ ।
പ്രഥമസ്കന്ധതഃ സ്പഷ്ടമാഖ്യാനം ധേനുജോഽകരോത് ॥ 47 ॥

ദിനാന്തേ രക്ഷിതാ ഗാഥാ തദാ ചിത്രം ബഭൂവ ഹ ।
വംശൈകഗ്രന്ഥിഭേദോഽഭൂത് സശബ്ദം പശ്യതാം സതാം ॥ 48 ॥

ദ്വിതീയേഽഹ്നി തഥാ സായം ദ്വിതീയഗ്രന്ഥിഭേദനം ।
തൃതീയേഽഹ്നി തഥാ സായം തൃതീയഗ്രന്ഥിഭേദനം ॥ 49 ॥

ഏവം സപ്തദിനൈശ്ചൈവ സപ്തഗ്രന്ഥിവിഭേദനം ।
കൃത്വാ സ ദ്വാദശസ്കന്ധശ്രവണാത് പ്രേതതാം ജഹൌ ॥ 50 ॥

ദിവ്യരൂപധരോ ജാതസ്തുളസീദാമമണ്ഡിതഃ ।
പീതവാസാ ഘനശ്യാമോ മുകുടീ കുണ്ഡലാന്വിതഃ ॥ 51 ॥

നനാമ ഭ്രാതരം സദ്യോ ഗോകർണ്ണമിതി ചാബ്രവീത് ।
ത്വയാഹം മോചിതോ ബന്ധോ കൃപയാ പ്രേതകശ്മലാത് ॥ 52 ॥

ധന്യാ ഭാഗവതീ വാർത്താ പ്രേതപീഡാവിനാശിനീ ।
സപ്താഹോഽപി തഥാ ധന്യഃ കൃഷ്ണലോകഫലപ്രദഃ ॥ 53 ॥

കമ്പന്തേ സർവ്വപാപാനി സപ്താഹശ്രവണേ സ്ഥിതേ ।
അസ്മാകം പ്രളയം സദ്യഃ കഥാ ചേയം കരിഷ്യതി ॥ 54 ॥

ആർദ്രം ശുഷ്കം ലഘു സ്ഥൂലം വാങ്മനഃകർമ്മഭിഃ കൃതം ।
ശ്രവണം വിദഹേത്പാപം പാവകഃ സമിധോ യഥാ ॥ 55 ॥

അസ്മിൻ വൈ ഭാരതേ വർഷേ സൂരിഭിർദ്ദേവസംസദി ।
അകഥാശ്രാവിണാം പുംസാം നിഷ്ഫലം ജന്മ കീർത്തിതം ॥ 56 ॥

കിം മോഹതോ രക്ഷിതേന സുപുഷ്ടേന ബലീയസാ ।
അധ്രുവേണ ശരീരേണ ശുകശാസ്ത്രകഥാം വിനാ ॥ 57 ॥

അസ്ഥിസ്തംഭം സ്നായുബദ്ധം മാംസശോണിതലേപിതം ।
ചർമ്മാവനദ്ധം ദുർഗന്ധം പാത്രം മൂത്രപുരീഷയോഃ ॥ 58 ॥

ജരാശോകവിപാകാർത്തം രോഗമന്ദിരമാതുരം ।
ദുഷ്പൂരം ദുർധരം ദുഷ്ടം സദോഷം ക്ഷണഭങ്ഗുരം ॥ 59 ॥

കൃമിവിഡ്ഭസ്മസംജ്ഞാന്തം ശരീരമിതി വർണ്ണിതം ।
അസ്ഥിരേണ സ്ഥിരം കർമ്മ കുതോഽയം സാധയേന്ന ഹി ॥ 60 ॥

യത് പ്രാതഃ സംസ്കൃതം ചാന്നം സായം തച്ച വിനശ്യതി ।
തദീയരസസമ്പുഷ്ടേ കായേ കാ നാമ നിത്യതാ ॥ 61 ॥

സപ്താഹശ്രവണാല്ലോകേ പ്രാപ്യതേ നികടേ ഹരിഃ ।
അതോ ദോഷനിവൃത്ത്യർത്ഥമേതദേവ ഹി സാധനം ॥ 62 ॥

ബുദ്ബുദാ ഇവ തോയേഷു മശകാ ഇവ ജന്തുഷു ।
ജായന്തേ മരണായൈവ കഥാശ്രവണവർജ്ജിതാഃ ॥ 63 ॥

ജഡസ്യ ശുഷ്കവംശസ്യ യത്ര ഗ്രന്ഥിവിഭേദനം ।
ചിത്രം കിമു തദാ ചിത്തഗ്രന്ഥിഭേദഃ കഥാശ്രവാത് ॥ 64 ॥

ഭിദ്യതേ ഹൃദയഗ്രന്ഥിശ്ഛിദ്യന്തേ സർവ്വസംശയാഃ ।
ക്ഷീയന്തേ ചാസ്യ കർമ്മാണി സപ്താഹശ്രവണേ കൃതേ ॥ 65 ॥

സംസാരകർദ്ദമാലേപപ്രക്ഷാളനപടീയസി ।
കഥാതീർത്ഥേ സ്ഥിതേ ചിത്തേ മുക്തിരേവ ബുധൈഃ സ്മൃതാ ॥ 66 ॥

ഏവം ബ്രുവതി വൈ തസ്മിൻ വിമാനമാഗമത്തദാ ।
വൈകുണ്ഠവാസിഭിർ യുക്തം പ്രസ്ഫുരദ്ദീപ്തിമണ്ഡലം ॥ 67 ॥

സർവ്വേഷാം പശ്യതാം ഭേജേ വിമാനം ധുന്ധുലീസുതഃ ।
വിമാനേ വൈഷ്ണവാൻ വീക്ഷ്യ ഗോകർണ്ണോ വാക്യമബ്രവീത് ॥ 68 ॥

ഗോകർണ്ണ ഉവാച

അത്രൈവ ബഹവഃ സന്തി ശ്രോതാരോ മമ നിർമ്മലാഃ ।
ആനീതാനി വിമാനാനി ന തേഷാം യുഗപത്കുതഃ ॥ 69 ॥

ശ്രവണം സമഭാഗേന സർവ്വേഷാമിഹ ദൃശ്യതേ ।
ഫലഭേദഃ കുതോ ജാതഃ പ്രബ്രുവന്തു ഹരിപ്രിയാഃ ॥ 70 ॥

ഹരിദാസാ ഊചുഃ

ശ്രവണസ്യ വിഭേദേന ഫലഭേദോഽത്ര സംസ്ഥിതഃ ।
ശ്രവണം തു കൃതം സർവൈർന്ന തഥാ മനനം കൃതം ॥ 71 ॥

ഫലഭേദസ്തതോ ജാതോ ഭജനാദപി മാനദ ।
സപ്തരാത്രമുപോഷ്യൈവ പ്രേതേന ശ്രവണം കൃതം ॥ 72 ॥

മനനാദി തഥാ തേന സ്ഥിരചിത്തേ കൃതം ഭൃശം ।
അദൃഢം ച ഹതം ജ്ഞാനം പ്രമാദേന ഹതം ശ്രുതം ॥ 73 ॥

സന്ദിഗ്ദ്ധോ ഹി ഹതോ മന്ത്രോ വ്യഗ്രചിത്തോ ഹതോ ജപഃ ।
അവൈഷ്ണവോ ഹതോ ദേശോ ഹതം ശ്രാദ്ധമപാത്രകം ॥ 74 ॥

ഹതമശ്രോത്രിയേ ദാനമനാചാരഹതം കുലം ।
വിശ്വാസോ ഗുരുവാക്യേഷു സ്വസ്മിൻ ദീനത്വഭാവനാ ॥ 75 ॥

മനോദോഷജയശ്ചൈവ കഥായാം നിശ്ചലാ മതിഃ ।
ഏവമാദി കൃതം ചേത്സ്യാത്തദാ വൈ ശ്രവണേ ഫലം ॥ 76 ॥

പുനഃശ്രവാന്തേ സർവ്വേഷാം വൈകുണ്ഠേ വസതിർധ്രുവം
ഗോകർണ്ണ! തവ ഗോവിന്ദോ ഗോലോകം ദാസ്യതി സ്വയം ॥ 77 ॥

ഏവമുക്ത്വാ യയുഃ സർവ്വേ വൈകുണ്ഠം ഹരികീർത്തനാഃ ।
ശ്രാവണേ മാസി ഗോകർണ്ണഃ കഥാമൂചേ തഥാ പുനഃ ॥ 78 ॥

സപ്തരാത്രവതീം ഭൂയഃ ശ്രവണം തൈഃ കൃതം പുനഃ ।
കഥാസമാപ്തൌ യജ്ജാതം ശ്രൂയതാം തച്ച നാരദ ॥ 79 ॥

വിമാനൈഃ സഹ ഭക്തൈശ്ച ഹരിരാവിർബ്ബഭൂവ ഹ ।
ജയശബ്ദാ നമഃശബ്ദാസ്തത്രാസൻ ബഹവസ്തദാ ॥ 80 ॥

പാഞ്ചജന്യധ്വനിം ചക്രേ ഹർഷാത്തത്ര സ്വയം ഹരിഃ ।
ഗോകർണ്ണം തു സമാലിംഗ്യാകരോത്സ്വസദൃശം ഹരിഃ ॥ 81 ॥

ശ്രോതൄനന്യാൻ ഘനശ്യാമാൻ പീതകൌശേയവാസസഃ ।
കിരീടിനഃ കുണ്ഡലിനസ്തഥാ ചക്രേ ഹരിഃ ക്ഷണാത് ॥ 82 ॥

തദ്ഗ്രാമേ യേ സ്ഥിതാ ജീവാ ആശ്വചാണ്ഡാളജാതയഃ ।
വിമാനേ സ്ഥാപിതാസ്തേഽപി ഗോകർണ്ണകൃപയാ തദാ ॥ 83 ॥

പ്രേഷിതാ ഹരിലോകേ തേ യത്ര ഗച്ഛന്തി യോഗിനഃ ।
ഗോകർണ്ണേന സ ഗോപാലോ ഗോലോകം ഗോപവല്ലഭം ॥ 84 ॥

കഥാശ്രവണതഃ പ്രീതോ നിര്യയൌ ഭക്തവത്സലഃ ।
അയോധ്യാവാസിനഃ പൂർവ്വം യഥാ രാമേണ സംഗതാഃ ॥ 85 ॥

തഥാ കൃഷ്ണേന തേ നീതാ ഗോലോകം യോഗിദുർല്ലഭം ।
യത്ര സൂര്യസ്യ സോമസ്യ സിദ്ധാനാം ന ഗതിഃ കദാ ।
തം ലോകം ഹി ഗതാസ്തേ തു ശ്രീമദ്ഭാഗവതശ്രവാത് ॥ 86 ॥

     ബ്രൂമോഽദ്യ തേ കിം ഫലവൃന്ദമുജ്ജ്വലം
          സപ്താഹയജ്ഞേന കഥാസു സഞ്ചിതം ।
     കർണ്ണേന ഗോകർണ്ണകഥാക്ഷരോ യൈഃ
          പീതശ്ച തേ ഗർഭഗതാ ന ഭൂയഃ ॥ 87 ॥

     വാതാംബുപർണ്ണാശനദേഹശോഷണൈ-
          സ്തപോഭിരുഗ്രൈശ്ചിരകാലസഞ്ചിതൈഃ ।
     യോഗൈശ്ച സംയാന്തി ന താം ഗതിം വൈ
          സപ്താഹഗാഥാശ്രവണേന യാന്തി യാം ॥ 88 ॥

ഇതിഹാസമിമം പുണ്യം ശാണ്ഡില്യോഽപി മുനീശ്വരഃ ।
പഠതേ ചിത്രകൂടസ്ഥോ ബ്രഹ്മാനന്ദപരിപ്ലുതഃ ॥ 89 ॥

     ആഖ്യാനമേതത്പരമം പവിത്രം
          ശ്രുതം സകൃദ്വൈ വിദഹേദഘൌഘം ।
     ശ്രാദ്ധേ പ്രയുക്തം പിതൃതൃപ്തിമാവഹേ-
          ന്നിത്യം സുപാഠാദപുനർഭവം ച ॥ 90 ॥

ഇതി ശ്രീപദ്മപുരാണേ ഉത്തരഖണ്ഡേ ശ്രീമദ്ഭാഗവതമാഹാത്മ്യേ
ഗോകർണമോക്ഷവർണനം നാമ പഞ്ചമോഽധ്യായഃ