ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / മാഹാത്മ്യം / അദ്ധ്യായം 6

← മാഹാത്മ്യം : അദ്ധ്യായം 5

സ്കന്ധം 1 : അദ്ധ്യായം 1 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / മാഹാത്മ്യം / അദ്ധ്യായം 6

അഥ ഷഷ്ഠോഽധ്യായഃ

കുമാരാ ഊചുഃ

അഥ തേ സമ്പ്രവക്ഷ്യാമഃ സപ്താഹശ്രവണേ വിധിം ।
സഹായൈർവ്വസുഭിശ്ചൈവ പ്രായഃ സാധ്യോ വിധിഃ സ്മൃതഃ ॥ 1 ॥

ദൈവജ്ഞം തു സമാഹൂയ മുഹൂർത്തം പൃച്ഛ്യ യത്നതഃ ।
വിവാഹേ യാദൃശം വിത്തം താദൃശം പരികൽപയേത് ॥ 2 ॥

നഭസ്യ ആശ്വിനോർജ്ജൌ ച മാർഗ്ഗശീർഷഃ ശുചിർന്നഭാഃ ।
ഏതേ മാസാഃ കഥാരംഭേ ശ്രോതൄണാം മോക്ഷസൂചകാഃ ॥ 3 ॥

മാസാനാം വിപ്ര ഹേയാനി താനി ത്യാജ്യാനി സർവ്വഥാ ।
സഹായാശ്ചേതരേ ചാത്ര കർത്തവ്യാഃ സോദ്യമാശ്ച യേ ॥ 4 ॥

ദേശേ ദേശേ തഥാ സേയം വാർത്താ പ്രേഷ്യാ പ്രയത്നതഃ ।
ഭവിഷ്യതി കഥാ ചാത്ര ആഗന്തവ്യം കുടുംബിഭിഃ ॥ 5 ॥

ദൂരേ ഹരികഥാഃ കേചിദ്‌ദൂരേ ചാച്യുതകീർത്തനാഃ ।
സ്ത്രിയഃ ശൂദ്രാദയോ യേ ച തേഷാം ബോധോ യതോ ഭവേത് ॥ 6 ॥

ദേശേ ദേശേ വിരക്താ യേ വൈഷ്ണവാഃ കീർത്തനോത്സുകാഃ ।
തേഷ്വേവ പത്രം പ്രേഷ്യം ച തല്ലേഖനമിതീരിതം ॥ 7 ॥

സതാം സമാജോ ഭവിതാ സപ്തരാത്രം സുദുർല്ലഭഃ ।
അപൂർവ്വരസരൂപൈവ കഥാ ചാത്ര ഭവിഷ്യതി ॥ 8 ॥

ശ്രീഭാഗവതപീയുഷപാനായ രസലമ്പടാഃ ।
ഭവന്തശ്ച തഥാ ശീഘ്രമായാത പ്രേമതത്പരാഃ! ॥ 9 ॥

നാവകാശഃ കദാചിച്ചേദ്ദിനമാത്രം തഥാപി തു ।
സർവ്വഥാഽഽഗമനം കാര്യം ക്ഷണോഽത്രൈവ സുദുർല്ലഭഃ ॥ 10 ॥

ഏവമാകാരണം തേഷാം കർത്തവ്യം വിനയേന ച ।
ആഗന്തുകാനാം സർവ്വേഷാം വാസസ്ഥാനാനി കൽപയേത് ॥ 11 ॥

തീർത്ഥേ വാപി വനേ വാപി ഗൃഹേ വാ ശ്രവണം മതം ।
വിശാലാ വസുധാ യത്ര കർത്തവ്യം തത്കഥാസ്ഥലം ॥ 12 ॥

ശോധനം മാർജ്ജനം ഭൂമേർല്ലേപനം ധാതുമണ്ഡനം ।
ഗൃഹോപസ്കരമുദ്ധൃത്യ ഗൃഹകോണേ നിവേശയേത് ॥ 13 ॥

അർവ്വാക് പഞ്ചാഹതോ യത്നാദാസ്തീർണ്ണാനി പ്രമേളയേത് ।
കർത്തവ്യോ മണ്ഡപഃ പ്രോച്ചൈഃ കദളീഖണ്ഡമണ്ഡിതഃ ॥ 14 ॥

ഫലപുഷ്പദളൈർവ്വിഷ്വഗ്വിതാനേന വിരാജിതഃ ।
ചതുർദ്ദിക്ഷു ധ്വജാരോപോ ബഹുസമ്പദ്വിരാജിതഃ ॥ 15 ॥

ഊർദ്ധ്വം സപ്തൈവ ലോകാശ്ച കൽപനീയാഃ സവിസ്തരം ।
തേഷു വിപ്രാ വിരക്താശ്ച സ്ഥാപനീയാഃ പ്രബോധ്യ ച ॥ 16 ॥

പൂർവ്വം തേഷാമാസനാനി കർത്തവ്യാനി യഥോത്തരം ।
വക്തുശ്ചാപി തദാ ദിവ്യമാസനം പരികൽപയേത് ॥ 17 ॥

ഉദങ്മുഖോ ഭവേദ്വക്താ ശ്രോതാ വൈ പ്രാങ്മുഖസ്തദാ ।
പ്രാങ്മുഖശ്ചേദ്ഭവേദ്വക്താ ശ്രോതാ ചോദങ്മുഖസ്തദാ ॥ 18 ॥

അഥവാ പൂർവ്വദിഗ്ജ്ഞേയാ പൂജ്യപൂജകമധ്യതഃ ।
ശ്രോതൄണാമാഗമേ പ്രോക്താ ദേശകാലാദികോവിദൈഃ ॥ 19 ॥

വിരക്തോ വൈഷ്ണവോ വിപ്രോ വേദശാസ്ത്രവിശുദ്ധികൃത് ।
ദൃഷ്ടാന്തകുശലോ ധീരോ വക്താ കാര്യോഽതിനിസ്പൃഹഃ ॥ 20 ॥

അനേകധർമ്മവിഭ്രാന്താഃ സ്ത്രൈണാഃ പാഖണ്ഡവാദിനഃ ।
ശുകശാസ്ത്രകഥോച്ചാരേ ത്യാജ്യാസ്തേ യദി പണ്ഡിതാഃ ॥ 21 ॥

വക്തുഃ പാർശ്വേ സഹായാർത്ഥമന്യഃ സ്ഥാപ്യസ്തഥാവിധഃ ।
പണ്ഡിതഃ സംശയച്ഛേത്താ ലോകബോധനതത്പരഃ ॥ 22 ॥

വക്ത്രാ ക്ഷൌരം പ്രകർത്തവ്യം ദിനാദർവ്വാഗ്‌ വ്രതാപ്തയേ ।
അരുണോദയേഽസൌ നിർവ്വർത്ത്യ ശൌചം സ്നാനം സമാചരേത് ॥ 23 ॥

നിത്യം സംക്ഷേപതഃ കൃത്വാ സന്ധ്യാദ്യം സ്വം പ്രയത്നതഃ ।
കഥാവിഘ്നവിഘാതായ ഗണനാഥം പ്രപൂജയേത് ॥ 24 ॥

പിതൄൻ സന്തർപ്യ ശുദ്ധ്യർത്ഥം പ്രായശ്ചിത്തം സമാചരേത് ।
മണ്ഡലം ച പ്രകർത്തവ്യം തത്ര സ്ഥാപ്യോ ഹരിസ്തഥാ ॥ 25 ॥

കൃഷ്ണമുദ്ദിശ്യ മന്ത്രേണ ചരേത്പൂജാവിധിം ക്രമാത് ।
പ്രദക്ഷിണനമസ്കാരാൻ പൂജാന്തേ സ്തുതിമാചരേത് ॥ 26 ॥

സംസാരസാഗരേ മഗ്നം ദീനം മാം കരുണാനിധേ ।
കർമ്മഗ്രാഹഗൃഹീതാംഗം മാമുദ്ധര ഭവാർണ്ണവാത് ॥ 27 ॥

ശ്രീമദ്ഭാഗവതസ്യാപി തതഃ പൂജാ പ്രയത്നതഃ ।
കർത്തവ്യാ വിധിനാ പ്രീത്യാ ധൂപദീപസമന്വിതാ ॥ 28 ॥

തതസ്തു ശ്രീഫലം ധൃത്വാ നമസ്കാരം സമാചരേത് ।
സ്തുതിഃ പ്രസന്നചിത്തേന കർത്തവ്യാ കേവലം തദാ ॥ 29 ॥

ശ്രീമദ്ഭാഗവതാഖ്യോഽയം പ്രത്യക്ഷഃ കൃഷ്ണ ഏവ ഹി ।
സ്വീകൃതോഽസി മയാ നാഥ മുക്ത്യർത്ഥം ഭവസാഗരേ ॥ 30 ॥

മനോരഥോ മദീയോഽയം സഫലഃ സർവ്വഥാ ത്വയാ ।
നിർവ്വിഘ്നേനൈവ കർത്തവ്യോ ദാസോഽഹം തവ കേശവ ॥ 31 ॥

ഏവം ദീനവചഃ പ്രോച്യ വക്താരം ചാഥ പൂജയേത് ।
സംഭൂഷ്യ വസ്ത്രഭൂഷാഭിഃ പൂജാന്തേ തം ച സംസ്തവേത് ॥ 32 ॥

ശുകരൂപ! പ്രബോധജ്ഞ സർവ്വശാസ്ത്രവിശാരദ ।
ഏതത്കഥാപ്രകാശേന മദജ്ഞാനം വിനാശയ ॥ 33 ॥

തദഗ്രേ നിയമഃ പശ്ചാത്കർത്തവ്യഃ ശ്രേയസേ മുദാ ।
സപ്തരാത്രം യഥാശക്ത്യാ ധാരണീയഃ സ ഏവ ഹി ॥ 34 ॥

വരണം പഞ്ചവിപ്രാണാം കഥാഭംഗനിവൃത്തയേ ।
കർത്തവ്യം തൈർഹരേർജ്ജാപ്യം ദ്വാദശാക്ഷരവിദ്യയാ ॥ 35 ॥

ബ്രാഹ്മണാൻ വൈഷ്ണവാംശ്ചാന്യാംസ്തഥാ കീർത്തനകാരിണഃ ।
നത്വാ സമ്പൂജ്യ ദത്താജ്ഞാഃ സ്വയമാസനമാവിശേത് ॥ 36 ॥

ലോകവിത്തധനാഗാരപുത്രചിന്താം വ്യുദസ്യ ച ।
കഥാചിത്തഃ ശുദ്ധമതിഃ സ ലഭേത് ഫലമുത്തമം ॥ 37 ॥

ആസൂര്യോദയമാരഭ്യ സാർദ്ധത്രിപ്രഹരാന്തകം ।
വാചനീയാ കഥാ സമ്യഗ് ധീരകണ്ഠം സുധീമതാ ॥ 38 ॥

കഥാവിരാമഃ കർത്തവ്യോ മധ്യാഹ്നേ ഘടികാദ്വയം ।
തത്കഥാമനു കാര്യം വൈ കീർത്തനം വൈഷ്ണവൈസ്തദാ ॥ 39 ॥

മലമൂത്രജയാർത്ഥം ഹി ലഘ്വാഹാരഃ സുഖാവഹഃ ।
ഹവിഷ്യാന്നേന കർത്തവ്യോ ഹ്യേകവാരം കഥാർത്ഥിനാ ॥ 40 ॥

ഉപോഷ്യ സപ്തരാത്രം വൈ ശക്തിശ്ചേച്ഛൃണുയാത് തദാ ।
ഘൃതപാനം പയഃപാനം കൃത്വാ വൈ ശൃണുയാത് സുഖം ॥ 41 ॥

ഫലാഹാരേണ വാ ശ്രാവ്യമേകഭക്തേന വാ പുനഃ ।
സുഖസാധ്യം ഭവേദ്യത്തു കർത്തവ്യം ശ്രവണായ തത് ॥ 42 ॥

ഭോജനം തു വരം മന്യേ കഥാശ്രവണകാരകം ।
നോപവാസോ വരഃ പ്രോക്തഃ കഥാവിഘ്നകരോ യദി ॥ 43 ॥

സപ്താഹവ്രതിനാം പുംസാം നിയമാൻശൃണു നാരദ
വിഷ്ണുദീക്ഷാവിഹീനാനാം നാധികാരഃ കഥാശ്രവേ ॥ 44 ॥

ബ്രഹ്മചര്യമധഃസുപ്തിഃ പത്രാവല്യാം ച ഭോജനം
കഥാസമാപ്തൌ ഭുക്തിം ച കുര്യാന്നിത്യം കഥാവ്രതീ ॥ 45 ॥

ദ്വിദലം മധു തൈലം ച ഗരിഷ്ഠാന്നം തഥൈവ ച ।
ഭാവദുഷ്ടം പര്യുഷിതം ജഹ്യാന്നിത്യം കഥാവ്രതീ ॥ 46 ॥

കാമം ക്രോധം മദം മാനം മത്സരം ലോഭമേവ ച ।
ദംഭം മോഹം തഥാ ദ്വേഷം ദൂരയേച്ച കഥാവ്രതീ ॥ 47 ॥

വേദവൈഷ്ണവവിപ്രാണാം ഗുരുഗോവ്രതിനാം തഥാ ।
സ്ത്രീരാജമഹതാം നിന്ദാം വർജ്ജയേദ്‌ യഃ കഥാവ്രതീ ॥ 48 ॥

രജസ്വലാന്ത്യജമ്ളേച്ഛപതിതവ്രാത്യകൈസ്തഥാ ।
ദ്വിജദ്വിഡ്‌വേദബാഹ്യൈശ്ച ന വദേദ്യഃ കഥാവ്രതീ ॥ 49 ॥

സത്യം ശൌചം ദയാം മൌനമാർജ്ജവം വിനയം തഥാ ।
ഉദാരമാനസം തദ്വദേവം കുര്യാത് കഥാവ്രതീ ॥ 50 ॥

ദരിദ്രശ്ച ക്ഷയീ രോഗീ നിർഭാഗ്യഃ പാപകർമ്മവാൻ ।
അനപത്യോ മോക്ഷകാമഃ ശൃണുയാച്ച കഥാമിമാം ॥ 51 ॥

അപുഷ്പാ കാകവന്ധ്യാ ച വന്ധ്യാ യാ ച മൃതാർഭകാ ।
സ്രവദ്ഗർഭാ ച യാ നാരീ തയാ ശ്രാവ്യഃ പ്രയത്നതഃ ॥ 52 ॥

ഏതേഷു വിധിനാ ശ്രാവേ തദക്ഷയതരം ഭവേത് ।
അത്യുത്തമാ കഥാ ദിവ്യാ കോടിയജ്ഞഫലപ്രദാ ॥ 53 ॥

ഏവം കൃത്വാ വ്രതവിധിമുദ്യാപനമഥാചരേത് ।
ജന്മാഷ്ടമീവ്രതമിവ കർത്തവ്യം ഫലകാങ്‌ക്ഷിഭിഃ ॥ 54 ॥

അകിഞ്ചനേഷു ഭക്തേഷു പ്രായോ നോദ്യാപനാഗ്രഹഃ ।
ശ്രവണേനൈവ പൂതാസ്തേ നിഷ്കാമാ വൈഷ്ണവാ യതഃ ॥ 55 ॥

ഏവം നഗാഹയജ്ഞേഽസ്മിൻ സമാപ്തേ ശ്രോതൃഭിസ്തദാ ।
പുസ്തകസ്യ ച വക്തുശ്ച പൂജാ കാര്യാതിഭക്തിതഃ ॥ 56 ॥

പ്രസാദതുളസീമാലാഃ ശ്രോതൃഭ്യശ്ചാഥ ദീയതാം ।
മൃദംഗതാളലളിതം കർത്തവ്യം കീർത്തനം തതഃ ॥ 57 ॥

ജയശബ്ദം നമഃശബ്ദം ശംഖശബ്ദം ച കാരയേത് ।
വിപ്രേഭ്യോ യാചകേഭ്യശ്ച വിത്തമന്നം ച ദീയതാം ॥ 58 ॥

വിരക്തശ്ചേദ്ഭവേച്ഛ്രോതാ ഗീതാ വാച്യാ പരേഽഹനി
ഗൃഹസ്ഥശ്ചേത്തദാ ഹോമഃ കർത്തവ്യഃ കർമ്മശാന്തയേ ॥ 59 ॥

പ്രതിശ്ലോകം ച ജുഹുയാദ്‌ വിധിനാ ദശമസ്യ ച ।
പായസം മധു സർപ്പിശ്ച തിലാന്നാദികസംയുതം ॥ 60 ॥

അഥവാ ഹവനം കുര്യാദ്ഗായത്ര്യാ സുസമാഹിതഃ ।
തന്മയത്വാത് പുരാണസ്യ പരമസ്യ ച തത്ത്വതഃ ॥ 61 ॥

ഹോമാശക്തൌ ബുധോ ഹൌമ്യം ദദ്യാത്തത്ഫലസിദ്ധയേ ।
നാനാച്ഛിദ്രനിരോധാർത്ഥ ന്യൂനതാധികതാനയോഃ ॥ 62 ॥

ദോഷയോഃ പ്രശമാർത്ഥം ച പഠേന്നാമസഹസ്രകം ।
തേന സ്യാത്തത്ഫലം സർവ്വം നാസ്ത്യസ്മാദധികം യതഃ ॥ 63 ॥

ദ്വാദശ ബ്രാഹ്മണാൻ പശ്ചാദ്ഭോജയേൻമധുപായസൈഃ ।
ദദ്യാത് സുവർണ്ണം ധേനും ച വ്രതപൂർണ്ണത്വഹേതവേ ॥ 64 ॥

ശക്തൌ ഫലത്രയമിതം സ്വർണ്ണസിംഹം വിധായ ച ।
തത്രാസ്യ പുസ്തകം സ്ഥാപ്യം ലിഖിതം ലളിതാക്ഷരം ॥ 65 ॥

സമ്പൂജ്യാവാഹനാദ്യൈസ്തദുപചാരൈഃ സദക്ഷിണം ।
വസ്ത്രഭൂഷണഗന്ധാദ്യൈഃ പൂജിതായ യതാത്മനേ ॥ 66 ॥

ആചാര്യായ സുധീർദ്ദത്വാ മുക്തഃ സ്യാദ്ഭവബന്ധനൈഃ ।
ഏവം കൃതേ വിധാനേ ച സർവ്വപാപനിവാരണേ ॥ 67 ॥

ഫലദം സ്യാത്പുരാണം തു ശ്രീമദ്ഭാഗവതം ശുഭം ।
ധർമ്മകാമാർത്ഥമോക്ഷാണാം സാധനം സ്യാന്ന സംശയഃ ॥ 68 ॥

കുമാരാ ഊചുഃ

ഇതി തേ കഥിതം സർവ്വം കിം ഭൂയഃ ശ്രോതുമിച്ഛസി ।
ശ്രീമദ്ഭാഗവതേനൈവ ഭുക്തിമുക്തീ കരേ സ്ഥിതേ ॥ 69 ॥

സൂത ഉവാച

ഇത്യുക്ത്വാ തേ മഹാത്മാനഃ പ്രോചുർഭാഗവതീം കഥാം ।
സർവ്വപാപഹരാം പുണ്യാം ഭുക്തിമുക്തിപ്രദായിനീം ॥ 70 ॥

ശൃണ്വതാം സർവ്വഭൂതാനാം സപ്താഹം നിയതാത്മനാം ।
യഥാവിധി തതോ ദേവം തുഷ്ടുവുഃ പുരുഷോത്തമം ॥ 71 ॥

തദന്തേ ജ്ഞാനവൈരാഗ്യഭക്തീനാം പുഷ്ടതാ പരാ ।
താരുണ്യം പരമം ചാഭൂത് സർവ്വഭൂതമനോഹരം ॥ 72 ॥

നാരദശ്ച കൃതാർത്ഥോഽഭൂത് സിദ്ധേ സ്വീയേ മനോരഥേ ।
പുളകീകൃതസർവ്വാംഗഃ പരമാനന്ദസംഭൃതഃ ॥ 73 ॥

ഏവം കഥാം സമാകർണ്യ നാരദോ ഭഗവത്പ്രിയഃ ।
പ്രേമഗദ്ഗദയാ വാചാ താനുവാച കൃതാഞ്ജലിഃ ॥ 74 ॥

നാരദ ഉവാച

ധന്യോഽസ്മ്യനുഗൃഹീതോഽസ്മി ഭവദ്ഭിഃ കരുണാപരൈഃ ।
അദ്യ മേ ഭഗവാംല്ലബ്ധഃ സർവ്വപാപഹരോ ഹരിഃ ॥ 75 ॥

ശ്രവണം സർവ്വധർമ്മേഭ്യോ വരം മന്യേ തപോധനാഃ ।
വൈകുണ്ഠസ്ഥോ യതഃ കൃഷ്ണഃ ശ്രവണാദ്യസ്യ ലഭ്യതേ ॥ 76 ॥

സൂത ഉവാച

ഏവം ബ്രുവതി വൈ തത്ര നാരദേ വൈഷ്ണവോത്തമേ ।
പരിഭ്രമൻ സമായാതഃ ശുകോ യോഗേശ്വരസ്തദാ ॥ 77 ॥

     തത്രായയൌ ഷോഡശവാർഷികസ്തദാ
          വ്യാസാത്മജോ ജ്ഞാനമഹാബ്ധിചന്ദ്രമാഃ ।
     കഥാവസാനേ നിജലാഭപൂർണ്ണഃ
          പ്രേമ്ണാ പഠൻ ഭാഗവതം ശനൈഃ ശനൈഃ ॥ 78 ॥

     ദൃഷ്ട്വാ സദസ്യാഃ പരമോരുതേജസം
          സദ്യഃ സമുത്ഥായ ദദുർമ്മഹാസനം ।
     പ്രീത്യാ സുരർഷിസ്തമപൂജയത് സുഖം
          സ്ഥിതോഽവദത് സംശൃണുതാമലാം ഗിരം ॥ 79 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

     നിഗമകൽപതരോർഗ്ഗളിതം ഫലം
          ശുകമുഖാദമൃതദ്രവസംയുതം ।
     പിബത ഭാഗവതം രസമാലയം
          മുഹുരഹോ രസികാ ഭുവി ഭാവുകാഃ! ॥ 80 ॥

     ധർമ്മഃ പ്രോജ്ഝിതകൈതവോഽത്ര പരമോ
          നിർമ്മത്സരാണാം സതാം
     വേദ്യം വാസ്തവമത്ര വസ്തു ശിവദം
          താപത്രയോന്മൂലനം ।
     ശ്രീമദ്ഭാഗവതേ മഹാമുനികൃതേ
          കിം വാ പരൈരീശ്വരഃ
     സദ്യോ ഹൃദ്യവരുധ്യതേഽത്ര കൃതിഭിഃ
          ശുശ്രൂഷുഭിസ്തത്ക്ഷണാത് ॥ 81 ॥

     ശ്രീമദ്ഭാഗവതം പുരാണതിലകം
          യദ്വൈഷ്ണവാനാം ധനം
     യസ്മിൻ പാരമഹംസ്യമേവമമലം
          ജ്ഞാനം പരം ഗീയതേ ।
     യത്ര ജ്ഞാനവിരാഗഭക്തിസഹിതം
          നൈഷ്കർമ്മ്യമാവിഷ്കൃതം
     തച്ഛൃണ്വൻ പ്രപഠൻ വിചാരണപരോ
          ഭക്ത്യാ വിമുച്യേന്നരഃ ॥ 82 ॥

സ്വർഗ്ഗേ സത്യേ ച കൈലാസേ വൈകുണ്ഠേ നാസ്ത്യയം രസഃ ।
അതഃ പിബന്തു സദ്ഭക്ത്യാ മാ മാ മുഞ്ചത കർഹിചിത് ॥ 83 ॥

സൂത ഉവാച

     ഏവം ബ്രുവാണേ സതി ബാദരായണൌ
          മധ്യേ സഭായാം ഹരിരാവിരാസീത് ।
     പ്രഹ്ളാദബല്യുദ്ധവഫാൽഗുനാദിഭിഃ
          വൃതഃ സുരർഷിസ്തമപൂജയച്ച താൻ ॥ 84 ॥

     ദൃഷ്ട്വാ പ്രസന്നം മഹദാസനേ ഹരിം
          തേ ചക്രിരേ കീർത്തനമഗ്രതസ്തദാ ।
     ഭവോ ഭവാന്യാ കമലാസനസ്തു
          തത്രാഗമൻ കീർത്തനദർശനായ ॥ 85 ॥

     പ്രഹ്ളാദസ്താളധാരീ തരളഗതിതയാ
          ചോദ്ധവഃ കാംസ്യധാരീ
     വീണാധാരീ സുരർഷിഃ സ്വരകുശലതയാ
          രാഗകർത്താർജ്ജുനോഽഭൂത് ।
     ഇന്ദ്രോഽവാദീൻമൃദംഗം ജയജയസുകരാഃ
          കീർത്തനേ തേ കുമാരാ
     യത്രാഗ്രേ ഭാവവക്താ സരസരചനയാ
          വ്യാസപുത്രോ ബഭൂവ ॥ 86 ॥

     നനർത്ത മധ്യേ ത്രികമേവ തത്ര
          ഭക്ത്യാദികാനാം നടവസ്തുതേജസാം ।
     അലൌകികം കീർത്തനമേതദീക്ഷ്യ
          ഹരിഃ പ്രസന്നോഽപി വചോഽബ്രവീത്തത് ॥ 87 ॥

     മത്തോ വരം ഭാഗവതാ വൃണുധ്വം
          പ്രീതഃ കഥാകീർത്തനതോഽസ്മി സാമ്പ്രതം ।
     ശ്രുത്വേതി തദ്വാക്യമതിപ്രസന്നാഃ
          പ്രേമാർദ്രചിത്താ ഹരിമൂചിരേ തേ ॥ 88 ॥

     നഗാഹഗാഥാസു ച സർവ്വഭക്തൈ-
          രേഭിസ്ത്വയാ ഭാവ്യമിതി പ്രയത്നാത് ।
     മനോരഥോഽയം പരിപൂരണീയ-
          സ്തഥേതി ചോക്ത്വാന്തരധീയതാച്യുതഃ ॥ 89 ॥

     തതോഽനമത്തച്ചരണേഷു നാരദസ്തഥാ
          ശുകാദീനപി താപസാംശ്ച ।
     അഥ പ്രഹൃഷ്ടാഃ പരിനഷ്ടമോഹാഃ
          സർവ്വേ യയുഃ പീതകഥാമൃതാസ്തേ ॥ 90 ॥

     ഭക്തിഃ സുതാഭ്യാം സഹ രക്ഷിതാ സാ
          ശാസ്ത്രേ സ്വകീയേഽപി തദാ ശുകേന ।
     അതോ ഹരിർഭാഗവതസ്യ സേവനാത്‌
          ചിത്തം സമായാതി ഹി വൈഷ്ണവാനാം ॥ 91 ॥

     ദാരിദ്ര്യദുഃഖജ്വരദാഹിതാനാം
          മായാപിശാചീപരിമർദ്ദിതാനാം ।
     സംസാരസിന്ധൌ പരിപാതിതാനാം
          ക്ഷേമായ വൈ ഭാഗവതം പ്രഗർജ്ജതി ॥ 92 ॥

ശൌനക ഉവാച

ശുകേനോക്തം കദാ രാജ്ഞേ ഗോകർണ്ണേന കദാ പുനഃ ।
സുരർഷയേ കദാ ബ്രാഹ്മൈശ്ഛിന്ധി മേ സംശയം ത്വിമം ॥ 93 ॥

സൂത ഉവാച

ആകൃഷ്ണനിർഗ്ഗമാത് ത്രിംശദ്വർഷാധികഗതേ കലൌ ।
നവമീതോ നഭസ്യേ ച കഥാരംഭം ശുകോഽകരോത് ॥ 94 ॥

പരീക്ഷിച്ഛ്രവണാന്തേ ച കലൌ വർഷശതദ്വയേ ।
ശുദ്ധേ ശുചൌ നവമ്യാം ച ധേനുജോഽകഥയത്കഥാം ॥ 95 ॥

തസ്മാദപി കലൌ പ്രാപ്തേ ത്രിംശദ്വർഷഗതേ സതി ।
ഊചുരൂർജ്ജേ സിതേ പക്ഷേ നവമ്യാം ബ്രഹ്മണഃ സുതാഃ ॥ 96 ॥

ഇത്യേതത്തേ സമാഖ്യാതംയത്പൃഷ്ടോഽഹം ത്വയാനഘ ।
കലൌ ഭാഗവതീ വാർത്താ ഭവരോഗവിനാശിനീ ॥ 97 ॥

     കൃഷ്ണപ്രിയം സകലകൽമഷനാശനം ച
          മുക്ത്യൈകഹേതുമിഹ ഭക്തിവിലാസകാരി ।
     സന്തഃ കഥാനകമിദം പിബതാദരേണ
          ലോകേ ഹിതാർത്ഥപരിശീലനസേവയാ കിം ॥ 98 ॥

     സ്വപുരുഷമപി വീക്ഷ്യ പാശഹസ്തം
          വദതി യമഃ കില തസ്യ കർണ്ണമൂലേ ।
     പരിഹര ഭഗവത്കഥാസു മത്താൻ
          പ്രഭുരഹമന്യനൃണാം ന വൈഷ്ണവാനാം ॥ 99 ॥

     അസാരേ സംസാരേ വിഷയ-
          വിഷസംഗാകുലധിയഃ
     ക്ഷണാർദ്ധം ക്ഷേമാർത്ഥം പിബത
          ശുകഗാഥാതുലസുധാം ।
     കിമർത്ഥം വ്യർത്ഥം ഭോ വ്രജത
          കുപഥേ കുത്സിതകഥേ
     പരീക്ഷിത്സാക്ഷീ യച്ഛ്രവണ-
          ഗതമുക്ത്യുക്തികഥനേ ॥ 100 ॥

രസപ്രവാഹസംസ്ഥേന ശ്രീശുകേനേരിതാ കഥാ ।
കണ്ഠേ സംബധ്യതേ യേന സ വൈകുണ്ഠപ്രഭുർഭവേത് ॥ 101 ॥

     ഇതി ച പരമഗുഹ്യം സർവസിദ്ധാന്തസിദ്ധം
          സപദി നിഗദിതം തേ ശാസ്ത്രപുഞ്ജം വിലോക്യ ।
     ജഗതി ശുകകഥാതോ നിർമ്മലം നാസ്തി കിഞ്ചിത്
          പിബ പരസുഖഹേതോർദ്വാദശസ്കന്ധസാരം ॥ 102 ॥

     ഏതാം യോ നിയതതയാ ശൃണോതി ഭക്ത്യാ
          യശ്ചൈനാം കഥയതി ശുദ്ധവൈഷ്ണവാഗ്രേ ।
     തൌ സമ്യഗ്വിധികരണാത് ഫലം ലഭേതേ
          യാഥാർത്ഥ്യാന്ന ഹി ഭുവനേ കിമപ്യസാധ്യം ॥ 103 ॥

ഇതി ശ്രീപദ്മപുരാണേ ഉത്തരഖണ്ഡേ ശ്രീമദ്ഭാഗവതമാഹാത്മ്യേ
ശ്രവണവിധികഥനം നാമ ഷഷ്ഠോഽധ്യായഃ ॥
സമാപ്തമിദം ശ്രീമദ്ഭാഗവതമാഹാത്മ്യം ॥
ഓം തത്സദ് ബ്രഹ്മാർപ്പണമസ്തു ॥