ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / പഞ്ചമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 5) / അദ്ധ്യായം 7
| ← സ്കന്ധം 5 : അദ്ധ്യായം 6 | സ്കന്ധം 5 : അദ്ധ്യായം 8 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / പഞ്ചമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 5) / അദ്ധ്യായം 7[തിരുത്തുക]
ശ്രീശുക ഉവാച
ഭരതസ്തു മഹാഭാഗവതോ യദാ ഭഗവതാവനിതലപരിപാലനായ സഞ്ചിന്തിതസ്തദനുശാസനപരഃ പഞ്ചജനീം വിശ്വരൂപദുഹിതരമുപയേമേ ॥ 1॥
തസ്യാമു ഹ വാ ആത്മജാൻ കാർത്സ്ന്യേനാനുരൂപാനാത്മനഃ പഞ്ച ജനയാമാസ ഭൂതാദിരിവ ഭൂതസൂക്ഷ്മാണി ॥ 2॥
സുമതിം രാഷ്ട്രഭൃതം സുദർശനമാവരണം ധൂമ്രകേതുമിതി അജനാഭം നാമൈതദ്വർഷം ഭാരതമിതി യത ആരഭ്യ വ്യപദിശന്തി ॥ 3॥
സ ബഹുവിൻമഹീപതിഃ പിതൃപിതാമഹവദുരുവത്സലതയാ സ്വേ സ്വേ കർമ്മണി വർത്തമാനാഃ പ്രജാഃ സ്വധർമ്മമനുവർത്തമാനഃ പര്യപാലയത് ॥ 4॥
ഈജേ ച ഭഗവന്തം യജ്ഞക്രതുരൂപം ക്രതുഭിരുച്ചാവചൈഃ ശ്രദ്ധയാഽഽഹൃതാഗ്നിഹോത്രദർശപൂർണ്ണമാസചാതുർമ്മാസ്യപശുസോമാനാം പ്രകൃതിവികൃതിഭിരനുസവനം ചാതുർഹോത്രവിധിനാ ॥ 5॥
സമ്പ്രചരത്സു നാനായാഗേഷു വിരചിതാംഗക്രിയേഷ്വപൂർവ്വം യത്തത്ക്രിയാഫലം ധർമ്മാഖ്യം പരേ ബ്രഹ്മണി യജ്ഞപുരുഷേ സർവ്വദേവതാലിംഗാനാം മന്ത്രാണാമർത്ഥനിയാമകതയാ സാക്ഷാത്കർത്തരി പരദേവതായാം ഭഗവതി വാസുദേവ ഏവ ഭാവയമാന ആത്മനൈപുണ്യമൃദിതകഷായോ ഹവിഃഷ്വധ്വര്യുഭിർഗൃഹ്യമാണേഷു സ യജമാനോ യജ്ഞഭാജോ ദേവാംസ്താൻ പുരുഷാവയവേഷ്വഭ്യധ്യായത് ॥ 6॥
ഏവം കർമ്മവിശുദ്ധ്യാ വിശുദ്ധസത്ത്വസ്യാന്തർഹൃദയാകാശശരീരേ ബ്രഹ്മണി ഭഗവതി വാസുദേവേ മഹാപുരുഷരൂപോപലക്ഷണേ ശ്രീവത്സകൌസ്തുഭവനമാലാദരഗദാദിഭിരുപലക്ഷിതേ
നിജപുരുഷഹൃല്ലിഖിതേനാത്മനി പുരുഷരൂപേണ വിരോചമാന ഉച്ചൈസ്തരാം ഭക്തിമനുദിനമേധമാനരജയാജായത ॥ 7॥
ഏവം വർഷായുതസഹസ്രപര്യന്താവസിതകർമ്മനിർവ്വാണാവസരോഽധിഭുജ്യമാനം സ്വതനയേഭ്യോ
രിക്ഥം പിതൃപൈതാമഹം യഥാദായം വിഭജ്യ സ്വയം സകലസമ്പന്നികേതാത്പുലഹാശ്രമം പ്രവവ്രാജ ॥ 8॥
യത്ര ഹ വാവ ഭഗവാൻ ഹരിരദ്യാപി തത്രത്യാനാം നിജജനാനാം വാത്സല്യേന സന്നിധാപ്യത ഇച്ഛാരൂപേണ ॥ 9॥
യത്രാശ്രമപദാന്യുഭയതോ നാഭിഭിർദൃഷച്ചക്രൈശ്ചക്രനദീ നാമ സരിത്പ്രവരാ സർവ്വതഃ പവിത്രീകരോതി ॥ 10॥
തസ്മിൻ വാവ കില സ ഏകലഃ പുലഹാശ്രമോപവനേ വിവിധകുസുമകിസലയതുളസികാംബുഭിഃ കന്ദമൂലഫലോപഹാരൈശ്ച സമീഹമാനോ ഭഗവത ആരാധനം വിവിക്ത ഉപരതവിഷയാഭിലാഷ ഉപഭൃതോപശമഃ പരാം നിർവൃതിമവാപ ॥ 11॥
തയേത്ഥമവിരതപുരുഷപരിചര്യയാ ഭഗവതി പ്രവർദ്ധമാനാനുരാഗഭരദ്രുതഹൃദയശൈഥില്യഃ പ്രഹർഷവേഗേനാത്മന്യുദ്ഭിദ്യമാനരോമപുളകകുളക ഔത്കണ്ഠ്യപ്രവൃത്തപ്രണയബാഷ്പനിരുദ്ധാവലോകനയന ഏവം നിജരമണാരുണചരണാരവിന്ദാനുധ്യാനപരിചിതഭക്തിയോഗേന പരിപ്ലുതപരമാഹ്ളാദഗംഭീരഹൃദയഹ്രദാവഗാഢധിഷണസ്താമപി ക്രിയമാണാം ഭഗവത്സപര്യാം ന സസ്മാര ॥ 12॥
ഇത്ഥം ധൃതഭഗവദ്വ്രത ഐണേയാജിനവാസസാനുസവനാഭിഷേകാർദ്രകപിശകുടിലജടാകലാപേന ച വിരോചമാനഃ സൂര്യർച്ചാ ഭഗവന്തം ഹിരൺമയം പുരുഷമുജ്ജിഹാനേ സൂര്യമണ്ഡലേഽഭ്യുപതിഷ്ഠന്നേതദു ഹോവാച ॥ 13॥
പരോ രജഃ സവിതുർജ്ജാതവേദോ
ദേവസ്യ ഭർഗ്ഗോ മനസേദം ജജാന ।
സുരേതസാദഃ പുനരാവിശ്യ ചഷ്ടേ
ഹംസം ഗൃധ്രാണം നൃഷദ്രിംഗിരാമിമഃ ॥ 14॥