ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വാദശഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 12) / അദ്ധ്യായം 9

← സ്കന്ധം 12 : അദ്ധ്യായം 8

സ്കന്ധം 12 : അദ്ധ്യായം 10 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വാദശഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 12) / അദ്ധ്യായം 9

സൂത ഉവാച

സംസ്തുതോ ഭഗവാനിത്ഥം മാർക്കണ്ഡേയേന ധീമതാ ।
നാരായണോ നരസഖഃ പ്രീത ആഹ ഭൃഗൂദ്വഹം ॥ 1 ॥

ശ്രീഭഗവാനുവാച

ഭോ ഭോ ബ്രഹ്മർഷിവര്യോഽസി സിദ്ധ ആത്മസമാധിനാ ।
മയി ഭക്ത്യാനപായിന്യാ തപഃസ്വാധ്യായസംയമൈഃ ॥ 2 ॥

വയം തേ പരിതുഷ്ടാഃ സ്മ ത്വദ്ബൃഹദ് വ്രതചര്യയാ ।
വരം പ്രതീച്ഛ ഭദ്രം തേ വരദേശാദഭീപ്സിതം ॥ 3 ॥

ഋഷിരുവാച

ജിതം തേ ദേവ ദേവേശ പ്രപന്നാർതിഹരാച്യുത ।
വരേണൈതാവതാലം നോ യദ്ഭവാൻ സമദൃശ്യത ॥ 4 ॥

ഗൃഹീത്വാജാദയോ യസ്യ ശ്രീമത്പാദാബ്ജദർശനം ।
മനസാ യോഗപക്വേന സ ഭവാൻ മേഽക്ഷിഗോചരഃ ॥ 5 ॥

അഥാപ്യംബുജപത്രാക്ഷ പുണ്യശ്ലോകശിഖാമണേ ।
ദ്രക്ഷ്യേ മായാം യയാ ലോകഃ സപാലോ വേദ സദ്ഭിദാം ॥ 6 ॥

സൂത ഉവാച

ഇതീഡിതോഽർച്ചിതഃ കാമമൃഷിണാ ഭഗവാൻ മുനേ ।
തഥേതി സ സ്മയൻ പ്രാഗാദ്ബദര്യാശ്രമമീശ്വരഃ ॥ 7 ॥

തമേവ ചിന്തയന്നർത്ഥമൃഷിഃ സ്വാശ്രമ ഏവ സഃ ।
വസന്നഗ്ന്യർക്കസോമാംബുഭൂവായുവിയദാത്മസു ॥ 8 ॥

ധ്യായൻ സർവ്വത്ര ച ഹരിം ഭാവദ്രവ്യൈരപൂജയത് ।
ക്വചിത്പൂജാം വിസസ്മാര പ്രേമപ്രസരസംപ്ലുതഃ ॥ 9 ॥

തസ്യൈകദാ ഭൃഗുശ്രേഷ്ഠ പുഷ്പഭദ്രാതടേ മുനേഃ ।
ഉപാസീനസ്യ സന്ധ്യായാം ബ്രഹ്മൻ വായുരഭൂൻമഹാൻ ॥ 10 ॥

     തം ചണ്ഡശബ്ദം സമുദീരയന്തം
          ബലാഹകാ അന്വഭവൻ കരാളാഃ ।
     അക്ഷസ്ഥവിഷ്ഠാ മുമുചുസ്തഡിദ്ഭിഃ
          സ്വനന്ത ഉച്ചൈരഭിവർഷധാരാഃ ॥ 11 ॥

     തതോ വ്യദൃശ്യന്ത ചതുഃസമുദ്രാഃ
          സമന്തതഃ ക്ഷ്മാതലമാഗ്രസന്തഃ ।
     സമീരവേഗോർമ്മിഭിരുഗ്രനക്ര-
          മഹാഭയാവർത്തഗഭീരഘോഷാഃ ॥ 12 ॥

     അന്തർബ്ബഹിശ്ചാദ്ഭിരതിദ്യുഭിഃ ഖരൈഃ
          ശതഹ്രദാഭീരുപതാപിതം ജഗത് ।
     ചതുർവ്വിധം വീക്ഷ്യ സഹാത്മനാ മുനിർ-
          ജലാപ്ലുതാം ക്ഷ്മാം വിമനാഃ സമത്രസത് ॥ 13 ॥

     തസ്യൈവമുദ്വീക്ഷത ഊർമ്മിഭീഷണഃ
          പ്രഭഞ്ജനാഘൂർണ്ണിതവാർമ്മഹാർണ്ണവഃ ।
     ആപൂര്യമാണോ വരഷദ്ഭിരംബുദൈഃ
          ക്ഷ്മാമപ്യധാദ്ദ്വീപവർഷാദ്രിഭിഃ സമം ॥ 14 ॥

     സക്ഷ്മാന്തരിക്ഷം സദിവം സഭാഗണം
          ത്രൈലോക്യമാസീത് സഹ ദിഗ്ഭിരാപ്ലുതം ।
     സ ഏക ഏവോർവ്വരിതോ മഹാമുനിർ-
          ബഭ്രാമ വിക്ഷിപ്യ ജടാ ജഡാന്ധവത് ॥ 15 ॥

     ക്ഷുത്തൃട് പരീതോ മകരൈസ്തിമിങ്ഗിലൈ-
          രുപദ്രുതോ വീചിനഭസ്വതാ ഹതഃ ।
     തമസ്യപാരേ പതിതോ ഭ്രമൻ ദിശോ
          ന വേദ ഖം ഗാം ച പരിശ്രമേഷിതഃ ॥ 16 ॥

ക്വചിദ്ഗതോ മഹാവർത്തേ തരളൈസ്താഡിതഃ ക്വചിത് ।
യാദോഭിർഭക്ഷ്യതേ ക്വാപി സ്വയമന്യോന്യഘാതിഭിഃ ॥ 17 ॥

ക്വചിച്ഛോകം ക്വചിൻമോഹം ക്വചിദ്ദുഃഖം സുഖം ഭയം ।
ക്വചിൻമൃത്യുമവാപ്നോതി വ്യാധ്യാദിഭിരുതാർദ്ദിതഃ ॥ 18 ॥

അയുതായുതവർഷാണാം സഹസ്രാണി ശതാനി ച ।
വ്യതീയുർഭ്രമതസ്തസ്മിൻ വിഷ്ണുമായാവൃതാത്മനഃ ॥ 19 ॥

സ കദാചിദ്ഭ്രമംസ്തസ്മിൻ പൃഥിവ്യാഃ കകുദി ദ്വിജഃ ।
ന്യഗ്രോധപോതം ദദൃശേ ഫലപല്ലവശോഭിതം ॥ 20 ॥

പ്രാഗുത്തരസ്യാം ശാഖായാം തസ്യാപി ദദൃശേ ശിശും ।
ശയാനം പർണ്ണപുടകേ ഗ്രസന്തം പ്രഭയാ തമഃ ॥ 21 ॥

മഹാമരകതശ്യാമം ശ്രീമദ് വദനപങ്കജം ।
കംബുഗ്രീവം മഹോരസ്കം സുനാസം സുന്ദരഭ്രുവം ॥ 22 ॥

ശ്വാസൈജദലകാഭാതം കംബുശ്രീകർണ്ണദാഡിമം ।
വിദ്രുമാധരഭാസേഷച്ഛോണായിതസുധാസ്മിതം ॥ 23 ॥

പദ്മഗർഭാരുണാപാംഗം ഹൃദ്യഹാസാവലോകനം ।
ശ്വാസൈജദ് വലിസംവിഗ്നനിമ്നനാഭിദളോദരം ॥ 24 ॥

ചാർവ്വംഗുലിഭ്യാം പാണിഭ്യാമുന്നീയ ചരണാംബുജം ।
മുഖേ നിധായ വിപ്രേന്ദ്രോ ധയന്തം വീക്ഷ്യ വിസ്മിതഃ ॥ 25 ॥

     തദ്ദർശനാദ്വീതപരിശ്രമോ മുദാ
          പ്രോത്ഫുല്ലഹൃത്പദ്മവിലോചനാംബുജഃ ।
     പ്രഹൃഷ്ടരോമാദ്ഭുതഭാവശങ്കിതഃ
          പ്രഷ്ടും പുരസ്തം പ്രസസാര ബാലകം ॥ 26 ॥

     താവച്ഛിശോർവൈ ശ്വസിതേന ഭാർഗ്ഗവഃ
          സോഽന്തഃശരീരം മശകോ യഥാഽഽവിശത് ।
     തത്രാപ്യദോ ന്യസ്തമചഷ്ട കൃത്സ്നശോ
          യഥാ പുരാമുഹ്യദതീവ വിസ്മിതഃ ॥ 27 ॥

     ഖം രോദസീ ഭഗണാനദ്രിസാഗരാൻ
          ദ്വീപാൻ സവർഷാൻ കകുഭഃ സുരാസുരാൻ ।
     വനാനി ദേശാൻ സരിതഃ പുരാകരാൻ
          ഖേടാൻ വ്രജാനാശ്രമവർണ്ണവൃത്തയഃ ॥ 28 ॥

     മഹാന്തി ഭൂതാന്യഥ ഭൌതികാന്യസൌ
          കാലം ച നാനായുഗകൽപകൽപനം ।
     യത്കിഞ്ചിദന്യദ് വ്യവഹാരകാരണം
          ദദർശ വിശ്വം സദിവാവഭാസിതം ॥ 29 ॥

     ഹിമാലയം പുഷ്പവഹാം ച താം നദീം
          നിജാശ്രമം യത്ര ഋഷീനപശ്യത് ।
     വിശ്വം വിപശ്യഞ്ഛ്വസിതാച്ഛിശോർവൈ
          ബഹിർന്നിരസ്തോ ന്യപതല്ലയാബ്ധൌ ॥ 30 ॥

     തസ്മിൻ പൃഥിവ്യാഃ കകുദി പ്രരൂഢം
          വടം ച തത്പർണ്ണപുടേ ശയാനം ।
     തോകം ച തത്പ്രേമസുധാസ്മിതേന
          നിരീക്ഷിതോഽപാംഗനിരീക്ഷണേന ॥ 31 ॥

അഥ തം ബാലകം വീക്ഷ്യ നേത്രാഭ്യാം ധിഷ്ഠിതം ഹൃദി ।
അഭ്യയാദതിസംക്ലിഷ്ടഃ പരിഷ്വക്തുമധോക്ഷജം ॥ 32 ॥

താവത്സ ഭഗവാൻ സാക്ഷാദ് യോഗാധീശോ ഗുഹാശയഃ ।
അന്തർദ്ദധേ ഋഷേഃ സദ്യോ യഥേഹാനീശനിർമ്മിതാ ॥ 33 ॥

തമന്വഥ വടോ ബ്രഹ്മൻ സലിലം ലോകസംപ്ലവഃ ।
തിരോധായി ക്ഷണാദസ്യ സ്വാശ്രമേ പൂർവ്വവത് സ്ഥിതഃ ॥ 34 ॥