ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വാദശഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 12) / അദ്ധ്യായം 10
| ← സ്കന്ധം 12 : അദ്ധ്യായം 9 | സ്കന്ധം 12 : അദ്ധ്യായം 11 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വാദശഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 12) / അദ്ധ്യായം 10[തിരുത്തുക]
സൂത ഉവാച
സ ഏവമനുഭൂയേദം നാരായണവിനിർമ്മിതം ।
വൈഭവം യോഗമായായാസ്തമേവ ശരണം യയൌ ॥ 1 ॥
മാർക്കണ്ഡേയ ഉവാച
പ്രപന്നോഽസ്മ്യങ്ഘ്രിമൂലം തേ പ്രപന്നാഭയദം ഹരേ ।
യൻമായയാപി വിബുധാ മുഹ്യന്തി ജ്ഞാനകാശയാ ॥ 2 ॥
സൂത ഉവാച
തമേവം നിഭൃതാത്മാനം വൃഷേണ ദിവി പര്യടൻ ।
രുദ്രാണ്യാ ഭഗവാൻ രുദ്രോ ദദർശ സ്വഗണൈർവൃതഃ ॥ 3 ॥
അഥോമാ തമൃഷിം വീക്ഷ്യ ഗിരിശം സമഭാഷത ।
പശ്യേമം ഭഗവൻ വിപ്രം നിഭൃതാത്മേന്ദ്രിയാശയം ॥ 4 ॥
നിഭൃതോദഝഷവ്രാതം വാതാപായേ യഥാർണ്ണവം ।
കുർവ്വസ്യ തപസഃ സാക്ഷാത് സംസിദ്ധിം സിദ്ധിദോ ഭവാൻ ॥ 5 ॥
ശ്രീഭഗവാനുവാച
നൈവേച്ഛത്യാശിഷഃ ക്വാപി ബ്രഹ്മർഷിർമോക്ഷമപ്യുത ।
ഭക്തിം പരാം ഭഗവതി ലബ്ധവാൻ പുരുഷേഽവ്യയേ ॥ 6 ॥
അഥാപി സംവദിഷ്യാമോ ഭവാന്യേതേന സാധുനാ ।
അയം ഹി പരമോ ലാഭോ നൃണാം സാധുസമാഗമഃ ॥ 7 ॥
സൂത ഉവാച
ഇത്യുക്ത്വാ തമുപേയായ ഭഗവാൻ സ സതാം ഗതിഃ ।
ഈശാനഃ സർവ്വവിദ്യാനാമീശ്വരഃ സർവ്വദേഹിനാം ॥ 8 ॥
തയോരാഗമനം സാക്ഷാദീശയോർജ്ജഗദാത്മനോഃ ।
ന വേദ രുദ്ധധീവൃത്തിരാത്മാനം വിശ്വമേവ ച ॥ 9 ॥
ഭഗവാംസ്തദഭിജ്ഞായ ഗിരീശോ യോഗമായയാ ।
ആവിശത്തദ്ഗുഹാകാശം വായുശ്ഛിദ്രമിവേശ്വരഃ ॥ 10 ॥
ആത്മന്യപി ശിവം പ്രാപ്തം തഡിത്പിംഗജടാധരം ।
ത്ര്യക്ഷം ദശഭുജം പ്രാംശുമുദ്യന്തമിവ ഭാസ്കരം ॥ 11 ॥
വ്യാഘ്രചർമ്മാംബരധരം ശൂലഖട്വാങ്ഗചർമ്മഭിഃ ।
അക്ഷമാലാഡമരുകകപാലാസിധനുഃ സഹ ॥ 12 ॥
ബിഭ്രാണം സഹസാ ഭാതം വിചക്ഷ്യ ഹൃദി വിസ്മിതഃ ।
കിമിദം കുത ഏവേതി സമാധേർവ്വിരതോ മുനിഃ ॥ 13 ॥
നേത്രേ ഉൻമീല്യ ദദൃശേ സഗണം സോമയാഗതം ।
രുദ്രം ത്രിലോകൈകഗുരും നനാമ ശിരസാ മുനിഃ ॥ 14 ॥
തസ്മൈ സപര്യാം വ്യദധാത് സഗണായ സഹോമയാ ।
സ്വാഗതാസനപാദ്യാർഘ്യഗന്ധസ്രഗ് ദ്ധൂപദീപകൈഃ ॥ 15 ॥
ആഹ ചാത്മാനുഭാവേന പൂർണ്ണകാമസ്യ തേ വിഭോ ।
കരവാമ കിമീശാന യേനേദം നിർവൃതം ജഗത് ॥ 16 ॥
നമഃ ശിവായ ശാന്തായ സത്ത്വായ പ്രമൃഡായ ച ।
രജോജുഷേഽപ്യഘോരായ നമസ്തുഭ്യം തമോജുഷേ ॥ 17 ॥
സൂത ഉവാച
ഏവം സ്തുതഃ സ ഭഗവാനാദിദേവഃ സതാം ഗതിഃ ।
പരിതുഷ്ടഃ പ്രസന്നാത്മാ പ്രഹസംസ്തമഭാഷത ॥ 18 ॥
ശ്രീഭഗവാനുവാച
വരം വൃണീഷ്വ നഃ കാമം വരദേശാ വയം ത്രയഃ ।
അമോഘം ദർശനം യേഷാം മർത്ത്യോ യദ് വിന്ദതേഽമൃതം ॥ 19 ॥
ബ്രാഹ്മണാഃ സാധവഃ ശാന്താ നിഃസംഗാ ഭൂതവത്സലാഃ ।
ഏകാന്തഭക്താ അസ്മാസു നിർവ്വൈരാഃ സമദർശിനഃ ॥ 20 ॥
സലോകാ ലോകപാലാസ്താൻ വന്ദന്ത്യർച്ചന്ത്യുപാസതേ ।
അഹം ച ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാ സ്വയം ച ഹരിരീശ്വരഃ ॥ 21 ॥
ന തേ മയ്യച്യുതേഽജേ ച ഭിദാമണ്വപി ചക്ഷതേ ।
നാത്മനശ്ച ജനസ്യാപി തദ്യുഷ്മാൻ വയമീമഹി ॥ 22 ॥
ന ഹ്യമ്മയാനി തീർത്ഥാനി ന ദേവാശ്ചേതനോജ്ഝിതാഃ ।
തേ പുനന്ത്യുരുകാലേന യൂയം ദർശനമാത്രതഃ ॥ 23 ॥
ബ്രാഹ്മണേഭ്യോ നമസ്യാമോ യേഽസ്മദ് രൂപം ത്രയീമയം ।
ബിഭ്രത്യാത്മസമാധാനതപഃസ്വാധ്യായസംയമൈഃ ॥ 24 ॥
ശ്രവണാദ്ദർശനാദ് വാപി മഹാപാതകിനോഽപി വഃ ।
ശുധ്യേരന്നന്ത്യജാശ്ചാപി കിമു സംഭാഷണാദിഭിഃ ॥ 25 ॥
സൂത ഉവാച
ഇതി ചന്ദ്രലലാമസ്യ ധർമ്മഗുഹ്യോപബൃംഹിതം ।
വചോഽമൃതായനമൃഷിർന്നാതൃപ്യത്കർണ്ണയോഃ പിബൻ ॥ 26 ॥
സ ചിരം മായയാ വിഷ്ണോർഭ്രാമിതഃ കർശിതോ ഭൃശം ।
ശിവവാഗമൃതധ്വസ്തക്ലേശപുഞ്ജസ്തമബ്രവീത് ॥ 27 ॥
ഋഷിരുവാച
അഹോ ഈശ്വരലീലേയം ദുർവ്വിഭാവ്യാ ശരീരിണാം ।
യന്നമന്തീശിതവ്യാനി സ്തുവന്തി ജഗദീശ്വരാഃ ॥ 28 ॥
ധർമ്മം ഗ്രാഹയിതും പ്രായഃ പ്രവക്താരശ്ച ദേഹിനാം ।
ആചരന്ത്യനുമോദന്തേ ക്രിയമാണം സ്തുവന്തി ച ॥ 29 ॥
നൈതാവതാ ഭഗവതഃ സ്വമായാമയവൃത്തിഭിഃ ।
ന ദുഷ്യേതാനുഭാവസ്തൈർമ്മായിനഃ കുഹകം യഥാ ॥ 30 ॥
സൃഷ്ട്വേദം മനസാ വിശ്വമാത്മനാനുപ്രവിശ്യ യഃ ।
ഗുണൈഃ കുർവ്വദ്ഭിരാഭാതി കർത്തേവ സ്വപ്നദൃഗ് യഥാ ॥ 31 ॥
തസ്മൈ നമോ ഭഗവതേ ത്രിഗുണായ ഗുണാത്മനേ ।
കേവലായാദ്വിതീയായ ഗുരവേ ബ്രഹ്മമൂർത്തയേ ॥ 32 ॥
കം വൃണേ നു പരം ഭൂമൻ വരം ത്വദ്വരദർശനാത് ।
യദ്ദർശനാത്പൂർണ്ണകാമഃ സത്യകാമഃ പുമാൻ ഭവേത് ॥ 33 ॥
വരമേകം വൃണേഽഥാപി പൂർണ്ണാത്കാമാഭിവർഷണാത് ।
ഭഗവത്യച്യുതാം ഭക്തിം തത്പരേഷു തഥാ ത്വയി ॥ 34 ॥
സൂത ഉവാച
ഇത്യർച്ചിതോഽഭിഷ്ടുതശ്ച മുനിനാ സൂക്തയാ ഗിരാ ।
തമാഹ ഭഗവാൻ ശർവ്വഃ ശർവ്വയാ ചാഭിനന്ദിതഃ ॥ 35 ॥
കാമോ മഹർഷേ സർവ്വോഽയം ഭക്തിമാംസ്ത്വമധോക്ഷജേ ।
ആകൽപാന്താദ്യശഃ പുണ്യമജരാമരതാ തഥാ ॥ 36 ॥
ജ്ഞാനം ത്രൈകാലികം ബ്രഹ്മൻ വിജ്ഞാനം ച വിരക്തിമത് ।
ബ്രഹ്മവർച്ചസ്വിനോ ഭൂയാത്പുരാണാചാര്യതാസ്തു തേ ॥ 37 ॥
സൂത ഉവാച
ഏവം വരാൻ സ മുനയേ ദത്ത്വാഗാത്ത്ര്യക്ഷ ഈശ്വരഃ ।
ദേവ്യൈ തത്കർമ്മ കഥയന്നനുഭൂതം പുരാമുനാ ॥ 38 ॥
സോഽപ്യവാപ്തമഹായോഗമഹിമാ ഭാർഗ്ഗവോത്തമഃ ।
വിചരത്യധുനാപ്യദ്ധാ ഹരാവേകാന്തതാം ഗതഃ ॥ 39 ॥
അനുവർണ്ണീതമേതത്തേ മാർക്കണ്ഡേയസ്യ ധീമതഃ ।
അനുഭൂതം ഭഗവതോ മായാവൈഭവമദ്ഭുതം ॥ 40 ॥
ഏതത്കേചിദവിദ്വാംസോ മായാസംസൃതിരാത്മനഃ ।
അനാദ്യാവർത്തിതം നൄണാം കാദാചിത്കം പ്രചക്ഷതേ ॥ 41 ॥
യ ഏവമേതദ്ഭൃഗുവര്യവർണ്ണിതം
രഥാംഗപാണേരനുഭാവഭാവിതം ।
സംശ്രാവയേത് സശൃണുയാദു താവുഭൌ
തയോർന്ന കർമ്മാശയസംസൃതിർഭവേത് ॥ 42 ॥