ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (ഉത്തരാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 88

വിക്കിഗ്രന്ഥശാല സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 88[തിരുത്തുക]


രാജോവാച

ദേവാസുരമനുഷ്യേഷു യേ ഭജന്ത്യശിവം ശിവം ।
പ്രായസ്തേ ധനിനോ ഭോജാ ന തു ലക്ഷ്മ്യാഃ പതിം ഹരിം ॥ 1 ॥

ഏതദ് വേദിതുമിച്ഛാമഃ സന്ദേഹോഽത്ര മഹാൻ ഹി നഃ ।
വിരുദ്ധശീലയോഃ പ്രഭ്വോർവിരുദ്ധാ ഭജതാം ഗതിഃ ॥ 2 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

ശിവഃ ശക്തിയുതഃ ശശ്വത്ത്രിലിങ്ഗോ ഗുണസംവൃതഃ ।
വൈകാരികസ്തൈജസശ്ച താമസശ്ചേത്യഹം ത്രിധാ ॥ 3 ॥

തതോ വികാരാ അഭവൻ ഷോഡശാമീഷു കഞ്ചന ।
ഉപധാവൻ വിഭൂതീനാം സർവ്വാസാമശ്നുതേ ഗതിം ॥ 4 ॥

ഹരിർഹി നിർഗ്ഗുണഃ സാക്ഷാത്പുരുഷഃ പ്രകൃതേഃ പരഃ ।
സ സർവ്വദൃഗുപദ്രഷ്ടാ തം ഭജൻ നിർഗ്ഗുണോ ഭവേത് ॥ 5 ॥

നിവൃത്തേഷ്വശ്വമേധേഷു രാജാ യുഷ്മത്പിതാമഹഃ ।
ശൃണ്വൻ ഭഗവതോ ധർമ്മാനപൃച്ഛദിദമച്യുതം ॥ 6 ॥

സ ആഹ ഭഗവാംസ്തസ്മൈ പ്രീതഃ ശുശ്രൂഷവേ പ്രഭുഃ ।
നൃണാം നിഃശ്രേയസാർത്ഥായ യോഽവതീർണ്ണോ യദോഃ കുലേ ॥ 7 ॥

ശ്രീഭഗവാനുവാച

യസ്യാഹമനുഗൃഹ്ണാമി ഹരിഷ്യേ തദ്ധനം ശനൈഃ ।
തതോഽധനം ത്യജന്ത്യസ്യ സ്വജനാ ദുഃഖദുഃഖിതം ॥ 8 ॥

സ യദാ വിതഥോദ്യോഗോ നിർവിണ്ണഃ സ്യാദ്ധനേഹയാ ।
മത്പരൈഃ കൃതമൈത്രസ്യ കരിഷ്യേ മദനുഗ്രഹം ॥ 9 ॥

തദ്ബ്രഹ്മ പരമം സൂക്ഷ്മം ചിൻമാത്രം സദനന്തകം ।
അതോ മാം സുദുരാരാധ്യം ഹിത്വാന്യാൻ ഭജതേ ജനഃ ॥ 10 ॥

തതസ്ത ആശുതോഷേഭ്യോ ലബ്ധരാജ്യശ്രിയോദ്ധതാഃ ।
മത്താഃ പ്രമത്താ വരദാൻ വിസ്മരന്ത്യവജാനതേ ॥ 11 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

ശാപപ്രസാദയോരീശാ ബ്രഹ്മവിഷ്ണുശിവാദയഃ ।
സദ്യഃ ശാപപ്രസാദോഽങ്ഗ ശിവോ ബ്രഹ്മാ ന ചാച്യുതഃ ॥ 12 ॥

അത്ര ചോദാഹരന്തീമമിതിഹാസം പുരാതനം ।
വൃകാസുരായ ഗിരിശോ വരം ദത്ത്വാഽഽപ സങ്കടം ॥ 13 ॥

വൃകോ നാമാസുരഃ പുത്രഃ ശകുനേഃ പഥി നാരദം ।
ദൃഷ്ട്വാഽഽശുതോഷം പപ്രച്ഛ ദേവേഷു ത്രിഷു ദുർമ്മതിഃ ॥ 14 ॥

സ ആഹ ദേവം ഗിരിശമുപാധാവാശു സിദ്ധ്യസി ।
യോഽൽപാഭ്യാം ഗുണദോഷാഭ്യാമാശു തുഷ്യതി കുപ്യതി ॥ 15 ॥

ദശാസ്യബാണയോസ്തുഷ്ടഃ സ്തുവതോർവ്വന്ദിനോരിവ ।
ഐശ്വര്യമതുലം ദത്ത്വാ തത ആപ സുസങ്കടം ॥ 16 ॥

ഇത്യാദിഷ്ടസ്തമസുര ഉപാധാവത് സ്വാഗാത്രതഃ ।
കേദാര ആത്മക്രവ്യേണ ജുഹ്വാനോഽഗ്നിമുഖം ഹരം ॥ 17 ॥

ദേവോപലബ്ധിമപ്രാപ്യ നിർവ്വേദാത് സപ്തമേഽഹനി ।
ശിരോഽവൃശ്ചത് സ്വധിതിനാ തത്തീർത്ഥക്ലിന്നമൂർദ്ധജം ॥ 18 ॥

     തദാ മഹാകാരുണികഃ സ ധൂർജ്ജടിർ-
          യഥാ വയം ചാഗ്നിരിവോത്ഥിതോഽനലാത് ।
     നിഗൃഹ്യ ദോർഭ്യാം ഭുജയോർന്നൃവാരയ-
          ത്തത് സ്പർശനാദ്ഭൂയ ഉപസ്കൃതാകൃതിഃ ॥ 19 ॥

     തമാഹ ചാംഗാലമലം വൃണീഷ്വ മേ
          യഥാഭികാമം വിതരാമി തേ വരം ।
     പ്രീയേയ തോയേന നൃണാം പ്രപദ്യതാ-
          മഹോ ത്വയാഽഽത്മാ ഭൃശമർദ്യതേ വൃഥാ ॥ 20 ॥

ദേവം സ വവ്രേ പാപീയാൻ വരം ഭൂതഭയാവഹം ।
യസ്യ യസ്യ കരം ശീർഷ്ണി ധാസ്യേ സ മ്രിയതാമിതി ॥ 21 ॥

തച്ഛ്രുത്വാ ഭഗവാൻ രുദ്രോ ദുർമ്മനാ ഇവ ഭാരത ।
ഓം ഇതി പ്രഹസംസ്തസ്മൈ ദദേഽഹേരമൃതം യഥാ ॥ 22 ॥

ഇത്യുക്തഃ സോഽസുരോ നൂനം ഗൌരീഹരണലാലസഃ ।
സ തദ്വരപരീക്ഷാർത്ഥം ശംഭോർമൂർദ്ധ്നി കിലാസുരഃ ।
സ്വഹസ്തം ധാതുമാരേഭേ സോഽബിഭ്യത് സ്വകൃതാച്ഛിവഃ ॥ 23 ॥

തേനോപസൃഷ്ടഃ സന്ത്രസ്തഃ പരാധാവൻ സവേപഥുഃ ।
യാവദന്തം ദിവോ ഭൂമേഃ കാഷ്ഠാനാമുദഗാദുദക് ॥ 24 ॥

അജാനന്തഃ പ്രതിവിധിം തൂഷ്ണീമാസൻ സുരേശ്വരാഃ ।
തതോ വൈകുണ്ഠമഗമദ്ഭാസ്വരം തമസഃ പരം ॥ 25 ॥

യത്ര നാരായണഃ സാക്ഷാന്ന്യാസിനാം പരമാ ഗതിഃ ।
ശാന്താനാം ന്യസ്തദണ്ഡാനാം യതോ നാവർത്തതേ ഗതഃ ॥ 26 ॥

തം തഥാവ്യസനം ദൃഷ്ട്വാ ഭഗവാൻ വൃജിനാർദ്ദനഃ ।
ദൂരാത്പ്രത്യുദിയാദ്ഭൂത്വാ വടുകോ യോഗമായയാ ॥ 27 ॥

മേഖലാജിനദണ്ഡാക്ഷൈസ്തേജസാഗ്നിരിവ ജ്വലൻ ।
അഭിവാദയാമാസ ച തം കുശപാണിർവ്വിനീതവത് ॥ 28 ॥

ശ്രീഭഗവാനുവാച

ശാകുനേയ ഭവാൻ വ്യക്തം ശ്രാന്തഃ കിം ദൂരമാഗതഃ ।
ക്ഷണം വിശ്രമ്യതാം പുംസ ആത്മായം സർവ്വകാമധുക് ॥ 29 ॥

യദി നഃ ശ്രവണായാലം യുഷ്മദ്വ്യവസിതം വിഭോ ।
ഭണ്യതാം പ്രായശഃ പുംഭിർദ്ധൃതൈഃ സ്വാർത്ഥാൻ സമീഹതേ ॥ 30 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

ഏവം ഭഗവതാ പൃഷ്ടോ വചസാമൃതവർഷിണാ ।
ഗതക്ലമോഽബ്രവീത്തസ്മൈ യഥാപൂർവ്വമനുഷ്ഠിതം ॥ 31 ॥

ശ്രീഭഗവാനുവാച

ഏവം ചേത്തർഹി തദ്വാക്യം ന വയം ശ്രദ്ദധീമഹി ।
യോ ദക്ഷശാപാത്പൈശാച്യം പ്രാപ്തഃ പ്രേതപിശാചരാട് ॥ 32 ॥

യദി വസ്തത്ര വിശ്രംഭോ ദാനവേന്ദ്ര ജഗദ്ഗുരൌ ।
തർഹ്യംഗാശു സ്വശിരസി ഹസ്തം ന്യസ്യ പ്രതീയതാം ॥ 33 ॥

യദ്യസത്യം വചഃ ശംഭോഃ കഥഞ്ചിദ് ദാനവർഷഭ ।
തദൈനം ജഹ്യസദ് വാചം ന യദ് വക്താനൃതം പുനഃ ॥ 34 ॥

ഇത്ഥം ഭഗവതശ്ചിത്രൈർവ്വചോഭിഃ സ സുപേശലൈഃ ।
ഭിന്നധീർവ്വിസ്മൃതഃ ശീർഷ്ണി സ്വഹസ്തം കുമതിർവ്യധാത് ॥ 35 ॥

അഥാപതദ്ഭിന്നശിരാഃ വജ്രാഹത ഇവ ക്ഷണാത് ।
ജയശബ്ദോ നമഃശബ്ദഃ സാധുശബ്ദോഽഭവദ്ദിവി ॥ 36 ॥

മുമുചുഃ പുഷ്പവർഷാണി ഹതേ പാപേ വൃകാസുരേ ।
ദേവർഷിപിതൃഗന്ധർവ്വാ മോചിതഃ സങ്കടാച്ഛിവഃ ॥ 37 ॥

മുക്തം ഗിരിശമഭ്യാഹ ഭഗവാൻ പുരുഷോത്തമഃ ।
അഹോ ദേവ മഹാദേവ പാപോഽയം സ്വേന പാപ്മനാ ॥ 38 ॥

ഹതഃ കോ നു മഹത്സ്വീശ ജന്തുർവ്വൈ കൃതകിൽബിഷഃ ।
ക്ഷേമീ സ്യാത്കിമു വിശ്വേശേ കൃതാഗസ്കോ ജഗദ്ഗുരൌ ॥ 39 ॥

     യ ഏവമവ്യാകൃതശക്ത്യുദന്വതഃ
          പരസ്യ സാക്ഷാത്പരമാത്മനോ ഹരേഃ ।
     ഗിരിത്രമോക്ഷം കഥയേച്ഛൃണോതി വാ
          വിമുച്യതേ സംസൃതിഭിസ്തഥാരിഭിഃ ॥ 40 ॥