ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (ഉത്തരാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 66

← സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 65

സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 67 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 66

ശ്രീശുക ഉവാച

നന്ദവ്രജം ഗതേ രാമേ കരൂഷാധിപതിർന്നൃപ ।
വാസുദേവോഽഹമിത്യജ്ഞോ ദൂതം കൃഷ്ണായ പ്രാഹിണോത് ॥ 1 ॥

ത്വം വാസുദേവോ ഭഗവാനവതീർണ്ണോ ജഗത്പതിഃ ।
ഇതി പ്രസ്തോഭിതോ ബാലൈർമ്മേന ആത്മാനമച്യുതം ॥ 2 ॥

ദൂതം ച പ്രാഹിണോൻമന്ദഃ കൃഷ്ണായാവ്യക്തവർത്മനേ ।
ദ്വാരകായാം യഥാ ബാലോ നൃപോ ബാലകൃതോഽബുധഃ ॥ 3 ॥

ദൂതസ്തു ദ്വാരകാമേത്യ സഭായാമാസ്ഥിതം പ്രഭും ।
കൃഷ്ണം കമലപത്രാക്ഷം രാജസന്ദേശമബ്രവീത് ॥ 4 ॥

വാസുദേവോഽവതീർണ്ണോഹമേക ഏവ ന ചാപരഃ ।
ഭൂതാനാമനുകമ്പാർത്ഥം ത്വം തു മിഥ്യാഭിധാം ത്യജ ॥ 5 ॥

യാനി ത്വമസ്മച്ചിഹ്നാനി മൌഢ്യാദ്ബിഭർഷി സാത്വത ।
ത്യക്ത്വൈഹി മാം ത്വം ശരണം നോ ചേദ് ദേഹി മമാഹവം ॥ 6 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

കത്ഥനം തദുപാകർണ്യ പൌണ്ഡ്രകസ്യാൽപമേധസഃ ।
ഉഗ്രസേനാദയഃ സഭ്യാ ഉച്ചകൈർജ്ജഹസുസ്തദാ ॥ 7 ॥

ഉവാച ദൂതം ഭഗവാൻ പരിഹാസകഥാമനു ।
ഉത് സ്രക്ഷ്യേ മൂഢ ചിഹ്നാനി യൈസ്ത്വമേവം വികത്ഥസേ ॥ 8 ॥

മുഖം തദപിധായാജ്ഞ കങ്കഗൃധ്രവടൈർവൃതഃ ।
ശയിഷ്യസേ ഹതസ്തത്ര ഭവിതാ ശരണം ശുനാം ॥ 9 ॥

ഇതി ദൂതസ്തദാക്ഷേപം സ്വാമിനേ സർവ്വമാഹരത് ।
കൃഷ്ണോഽപി രഥമാസ്ഥായ കാശീമുപജഗാമ ഹ ॥ 10 ॥

പൌണ്ഡ്രകോഽപി തദുദ്യോഗമുപലഭ്യ മഹാരഥഃ ।
അക്ഷൌഹിണീഭ്യാം സംയുക്തോ നിശ്ചക്രാമ പുരാദ് ദ്രുതം ॥ 11 ॥

തസ്യ കാശിപതിർമ്മിത്രം പാർഷ്ണിഗ്രാഹോഽന്വയാന്നൃപ ।
അക്ഷൌഹിണീഭിസ്തിസൃഭിരപശ്യത്പൌണ്ഡ്രകം ഹരിഃ ॥ 12 ॥

ശംഖാര്യസിഗദാശാർങ്ഗശ്രീവത്സാദ്യുപലക്ഷിതം ।
ബിഭ്രാണം കൌസ്തുഭമണിം വനമാലാവിഭൂഷിതം ॥ 13 ॥

കൌശേയവാസസീ പീതേ വസാനം ഗരുഡധ്വജം ।
അമൂല്യമൌല്യാഭരണം സ്ഫുരൻമകരകുണ്ഡലം ॥ 14 ॥

ദൃഷ്ട്വാ തമാത്മനസ്തുല്യവേഷം കൃത്രിമമാസ്ഥിതം ।
യഥാ നടം രംഗഗതം വിജഹാസ ഭൃശം ഹരിഃ ॥ 15 ॥

ശൂലൈർഗ്ഗദാഭിഃ പരിഘൈഃ ശക്ത്യൃഷ്ടിപ്രാസതോമരൈഃ ।
അസിഭിഃ പട്ടിശൈർബ്ബാണൈഃ പ്രാഹരന്നരയോ ഹരിം ॥ 16 ॥

     കൃഷ്ണസ്തു തത്പൌണ്ഡ്രകകാശിരാജയോർ-
          ബ്ബലം ഗജസ്യന്ദനവാജിപത്തിമത് ।
     ഗദാസിചക്രേഷുഭിരാർദ്ദയദ്ഭൃശം
          യഥാ യുഗാന്തേ ഹുതഭുക്പൃഥക് പ്രജാഃ ॥ 17 ॥

     ആയോധനം തദ്രഥവാജികുഞ്ജര-
          ദ്വിപത്ഖരോഷ്ട്രൈരരിണാവഖണ്ഡിതൈഃ ।
     ബഭൌ ചിതം മോദവഹം മനസ്വിനാ-
          മാക്രീഡനം ഭൂതപതേരിവോൽബണം ॥ 18 ॥

അഥാഹ പൌണ്ഡ്രകം ശൌരിർഭോ ഭോ പൌണ്ഡ്രക യദ്ഭവാൻ ।
ദൂതവാക്യേന മാമാഹ താന്യസ്ത്രാണ്യുത്സൃജാമി തേ ॥ 19 ॥

ത്യാജയിഷ്യേഽഭിധാനം മേ യത്ത്വയാജ്ഞ മൃഷാ ധൃതം ।
വ്രജാമി ശരണം തേഽദ്യ യദി നേച്ഛാമി സംയുഗം ॥ 20 ॥

ഇതി ക്ഷിപ്ത്വാ ശിതൈർബ്ബാണൈർവ്വിരഥീകൃത്യ പൌണ്ഡ്രകം ।
ശിരോഽവൃശ്ചദ് രഥാംഗേന വജ്രേണേന്ദ്രോ യഥാ ഗിരേഃ ॥ 21 ॥

തഥാ കാശീപതേഃ കായാച്ഛിര ഉത്കൃത്യ പത്രിഭിഃ ।
ന്യപാതയത്കാശീപുര്യാം പദ്മകോശമിവാനിലഃ ॥ 22 ॥

ഏവം മത്സരിണം ഹത്വാ പൌണ്ഡ്രകം സസഖം ഹരിഃ ।
ദ്വാരകാമാവിശത് സിദ്ധൈർഗ്ഗീയമാകഥാമൃതഃ ॥ 23 ॥

സ നിത്യം ഭഗവദ്ധ്യാനപ്രധ്വസ്താഖിലബന്ധനഃ ।
ബിഭ്രാണശ്ച ഹരേ രാജൻ സ്വരൂപം തൻമയോഽഭവത് ॥ 24 ॥

ശിരഃ പതിതമാലോക്യ രാജദ്വാരേ സകുണ്ഡലം ।
കിമിദം കസ്യ വാ വക്ത്രമിതി സംശിശ്യിരേ ജനാഃ ॥ 25 ॥

രാജ്ഞഃ കാശീപതേർജ്ഞാത്വാ മഹിഷ്യഃ പുത്രബാന്ധവാഃ ।
പൌരാശ്ച ഹാ ഹതാ രാജൻ നാഥ നാഥേതി പ്രാരുദൻ ॥ 26 ॥

സുദക്ഷിണസ്തസ്യ സുതഃ കൃത്വാ സംസ്ഥാവിധിം പിതുഃ ।
നിഹത്യ പിതൃഹന്താരം യാസ്യാമ്യപചിതിം പിതുഃ ॥ 27 ॥

ഇത്യാത്മനാഭിസന്ധായ സോപാധ്യായോ മഹേശ്വരം ।
സുദക്ഷിണോഽർച്ചയാമാസ പരമേണ സമാധിനാ ॥ 28 ॥

പ്രീതോഽവിമുക്തേ ഭഗവാംസ്തസ്മൈ വരമദാദ്ഭവഃ ।
പിതൃഹന്തൃവധോപായം സ വവ്രേ വരമീപ്സിതം ॥ 29 ॥

ദക്ഷിണാഗ്നിം പരിചര ബ്രാഹ്മണൈഃ സമമൃത്വിജം ।
അഭിചാരവിധാനേന സ ചാഗ്നിഃ പ്രമഥൈർവൃതഃ ॥ 30 ॥

സാധയിഷ്യതി സങ്കൽപമബ്രഹ്മണ്യേ പ്രയോജിതഃ ।
ഇത്യാദിഷ്ടസ്തഥാ ചക്രേ കൃഷ്ണായാഭിചരൻ വ്രതീ ॥ 31 ॥

തതോഽഗ്നിരുത്ഥിതഃ കുണ്ഡാൻമൂർത്തിമാനതിഭീഷണഃ ।
തപ്തതാമ്രശിഖാശ്മശ്രുരംഗാരോദ്ഗാരിലോചനഃ ॥ 32 ॥

ദംഷ്ട്രോഗ്രഭ്രുകുടീദണ്ഡകഠോരാസ്യഃ സ്വജിഹ്വയാ ।
ആലിഹൻ സൃക്കിണീ നഗ്നോ വിധുന്വംസ്ത്രിശിഖം ജ്വലത് ॥ 33 ॥

പദ്ഭ്യാം താലപ്രമാണാഭ്യാം കമ്പയന്നവനീതലം ।
സോഽഭ്യധാവദ് വൃതോ ഭൂതൈർദ്വാരകാം പ്രദഹൻ ദിശഃ ॥ 34 ॥

തമാഭിചാരദഹനമായാന്തം ദ്വാരകൌകസഃ ।
വിലോക്യ തത്രസുഃ സർവ്വേ വനദാഹേ മൃഗാ യഥാ ॥ 35 ॥

അക്ഷൈഃ സഭായാം ക്രീഡന്തം ഭഗവന്തം ഭയാതുരാഃ ।
ത്രാഹി ത്രാഹി ത്രിലോകേശ വഹ്നേഃ പ്രദഹതഃ പുരം ॥ 36 ॥

ശ്രുത്വാ തജ്ജനവൈക്ലവ്യം ദൃഷ്ട്വാ സ്വാനാം ച സാധ്വസം ।
ശരണ്യഃ സമ്പ്രഹസ്യാഹ മാ ഭൈഷ്ടേത്യവിതാസ്മ്യഹം ॥ 37 ॥

സർവ്വസ്യാന്തർബ്ബഹിഃ സാക്ഷീ കൃത്യാം മാഹേശ്വരീം വിഭുഃ ।
വിജ്ഞായ തദ്വിഘാതാർത്ഥം പാർശ്വസ്ഥം ചക്രമാദിശത് ॥ 38 ॥

     തത് സൂര്യകോടിപ്രതിമം സുദർശനം
          ജാജ്വല്യമാനം പ്രളയാനലപ്രഭം ।
     സ്വതേജസാ ഖം കകുഭോഽഥ രോദസീ
          ചക്രം മുകുന്ദാസ്ത്രമഥാഗ്നിമാർദ്ദയത് ॥ 39 ॥

     കൃത്യാനലഃ പ്രതിഹതഃ സ രഥാങ്ഗപാണേ-
          രസ്ത്രൌജസാ സ നൃപ ഭഗ്നമുഖോ നിവൃത്തഃ ।
     വാരാണസീം പരിസമേത്യ സുദക്ഷിണം തം
          സർത്വിഗ് ജനം സമദഹത് സ്വകൃതോഽഭിചാരഃ ॥ 40 ॥

     ചക്രം ച വിഷ്ണോസ്തദനുപ്രവിഷ്ടം
          വാരാണസീം സാട്ടസഭാലയാപണാം ।
     സഗോപുരാട്ടാലകകോഷ്ഠസങ്കുലാം
          സകോശഹസ്ത്യശ്വരഥാന്നശാലാം ॥ 41 ॥

ദഗ്ദ്ധ്വാ വാരാണസീം സർവ്വാം വിഷ്ണോശ്ചക്രം സുദർശനം ।
ഭൂയഃ പാർശ്വമുപാതിഷ്ഠത്കൃഷ്ണസ്യാക്ലിഷ്ടകർമ്മണഃ ॥ 42 ॥

യ ഏതച്ഛ്രാവയേൻമർത്ത്യ ഉത്തമശ്ലോകവിക്രമം ।
സമാഹിതോ വാ ശൃണുയാത് സർവ്വപാപൈഃ പ്രമുച്യതേ ॥ 43 ॥