ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 5

← സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 4

സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 6 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 5

മൈത്രേയ ഉവാച

     ഭവോ ഭവാന്യാ നിധനം പ്രജാപതേ-
          രസത്കൃതായാ അവഗമ്യ നാരദാത് ।
     സ്വപാർഷദസൈന്യം ച തദദ്ധ്വരർഭുഭിർ-
          വിദ്രാവിതം ക്രോധമപാരമാദധേ ॥ 1 ॥

     ക്രുദ്ധഃ സുദഷ്ടൌഷ്ഠപുടഃ സ ധൂർജ്ജടിർ-
          ജ്ജടാം തഡിദ്വഹ്നിസടോഗ്രരോചിഷം ।
     ഉത്കൃത്യ രുദ്രഃ സഹസോത്ഥിതോ ഹസൻ
          ഗംഭീരനാദോ വിസസർജ്ജ താം ഭുവി ॥ 2 ॥

     തതോഽതികായസ്തനുവാ സ്പൃശൻ ദിവം
          സഹസ്രബാഹുർഘനരുക് ത്രിസൂര്യദൃക് ।
     കരാളദംഷ്ട്രോ ജ്വലദഗ്നിമൂർദ്ധജഃ
          കപാലമാലീ വിവിധോദ്യതായുധഃ ॥ 3 ॥

     തം കിം കരോമീതി ഗൃണന്തമാഹ
          ബദ്ധാഞ്ജലിം ഭഗവാൻ ഭൂതനാഥഃ ।
     ദക്ഷം സയജ്ഞം ജഹി മദ്ഭടാനാം
          ത്വമഗ്രണീ രുദ്രഭടാംശകോ മേ ॥ 4 ॥

     ആജ്ഞപ്ത ഏവം കുപിതേന മന്യുനാ
          സ ദേവദേവം പരിചക്രമേ വിഭും ।
     മേനേ തദാത്മാനമസംഗരംഹസാ
          മഹീയസാം താത സഹഃ സഹിഷ്ണും ॥ 5 ॥

     അന്വീയമാനഃ സ തു രുദ്ര പാർഷദൈർ-
          ഭൃശം നദദ്ഭിർവ്യനദത്‌സുഭൈരവം ।
     ഉദ്യമ്യ ശൂലം ജഗദന്തകാന്തകം
          സ പ്രാദ്രവദ്ഘോഷണഭൂഷണാംഘ്രിഃ ॥ 6 ॥

     അഥർത്വിജോ യജമാനഃ സദസ്യാഃ
          കകുദ്ഭ്യുദീച്യാം പ്രസമീക്ഷ്യ രേണും ।
     തമഃ കിമേതത്കുത ഏതദ് രജോഽഭൂ-
          ദിതി ദ്വിജാ ദ്വിജപത്ന്യശ്ച ദദ്ധ്യുഃ ॥ 7 ॥

     വാതാ ന വാന്തി ന ഹി സന്തി ദസ്യവഃ
          പ്രാചീനബർഹിർജ്ജീവതി ഹോഗ്രദണ്ഡഃ ।
     ഗാവോ ന കാല്യന്ത ഇദം കുതോ രജോ
          ലോകോഽധുനാ കിം പ്രളയായ കൽപതേ ॥ 8 ॥

     പ്രസൂതിമിശ്രാഃ സ്ത്രിയ ഉദ്വിഗ്നചിത്താ
          ഊചുർവ്വിപാകോ വൃജിനസ്യൈവ തസ്യ ।
     യത്പശ്യന്തീനാം ദുഹിതൄണാം പ്രജേശഃ
          സുതാം സതീമവദദ്ധ്യാവനാഗാം ॥ 9 ॥

     യസ്ത്വന്തകാലേ വ്യുപ്തജടാകലാപഃ
          സ്വശൂലസൂച്യർപ്പിതദിഗ്ഗജേന്ദ്രഃ ।
     വിതത്യ നൃത്യത്യുദിതാസ്ത്രദോർദ്ധ്വജാ-
          നുച്ചാട്ടഹാസസ്തനയിത്നുഭിന്നദിക് ॥ 10 ॥

     അമർഷയിത്വാ തമസഹ്യതേജസം
          മന്യുപ്ലുതം ദുർവിഷഹം ഭ്രുകുട്യാ ।
     കരാളദംഷ്ട്രാഭിരുദസ്തഭാഗണം
          സ്യാത്‌സ്വസ്തി കിം കോപയതോ വിധാതുഃ ॥ 11 ॥

     ബഹ്വേവമുദ്വിഗ്നദൃശോച്യമാനേ
          ജനേന ദക്ഷസ്യ മുഹുർമ്മഹാത്മനഃ ।
     ഉത്പേതുരുത്പാതതമാഃ സഹസ്രശോ
          ഭയാവഹാ ദിവി ഭൂമൌ ച പര്യക് ॥ 12 ॥

     താവത്‌സ രുദ്രാനുചരൈർമ്മഖോ മഹാൻ
          നാനായുധൈർവ്വാമനകൈരുദായുധൈഃ ।
     പിംഗൈഃ പിശംഗൈർമ്മകരോദരാനനൈഃ
          പര്യാദ്രവദ്ഭിർവ്വിദുരാന്വരുദ്ധ്യത ॥ 13 ॥

കേചിദ്ബഭഞ്ജുഃ പ്രാഗ്വംശം പത്നീശാലാം തഥാപരേ ।
സദ ആഗ്നീധ്രശാലാം ച തദ്വിഹാരം മഹാനസം ॥ 14 ॥

രുരുജുർ യജ്ഞപാത്രാണി തഥൈകേഽഗ്നീനനാശയൻ ।
കുണ്ഡേഷ്വമൂത്രയൻ കേചിദ്ബിഭിദുർവ്വേദിമേഖലാഃ ॥ 15 ॥

അബാധന്ത മുനീനന്യേ ഏകേ പത്നീരതർജ്ജയൻ ।
അപരേ ജഗൃഹുർദ്ദേവാൻ പ്രത്യാസന്നാൻ പലായിതാൻ ॥ 16 ॥

ഭൃഗും ബബന്ധ മണിമാൻ വീരഭദ്രഃ പ്രജാപതിം ।
ചണ്ഡേശഃ പൂഷണം ദേവം ഭഗം നന്ദീശ്വരോഽഗ്രഹീത് ॥ 17 ॥

സർവ്വ ഏവർത്വിജോ ദൃഷ്ട്വാ സദസ്യാഃ സദിവൌകസഃ ।
തൈരർദ്യമാനാഃ സുഭൃശം ഗ്രാവഭിർന്നൈകധാദ്രവൻ ॥ 18 ॥

ജുഹ്വതഃ സ്രുവഹസ്തസ്യ ശ്മശ്രൂണി ഭഗവാൻ ഭവഃ ।
ഭൃഗോർല്ലുലുഞ്ചേ സദസി യോഽഹസച്ഛ്മശ്രു ദർശയൻ ॥ 19 ॥

ഭഗസ്യ നേത്രേ ഭഗവാൻ പാതിതസ്യ രുഷാ ഭുവി ।
ഉജ്ജഹാര സദഃസ്ഥോഽക്ഷ്ണാ യഃ ശപന്തമസൂസുചത് ॥ 20 ॥

പൂഷ്ണശ്ചാപാതയദ്ദന്താൻ കാലിംഗസ്യ യഥാ ബലഃ ।
ശപ്യമാനേ ഗരിമണി യോഽഹസദ്ദർശയൻ ദതഃ ॥ 21 ॥

ആക്രമ്യോരസി ദക്ഷസ്യ ശിതധാരേണ ഹേതിനാ ।
ഛിന്ദന്നപി തദുദ്ധർത്തും നാശക്നോത്ത്ര്യംബകസ്തദാ ॥ 22 ॥

ശസ്ത്രൈരസ്ത്രാന്വിതൈരേവമനിർഭിന്നത്വചം ഹരഃ ।
വിസ്മയം പരമാപന്നോ ദദ്ധ്യൗ പശുപതിശ്ചിരം ॥ 23 ॥

ദൃഷ്ട്വാ സംജ്ഞപനം യോഗം പശൂനാം സ പതിർമ്മഖേ ।
യജമാനപശോഃ കസ്യ കായാത്തേനാഹരച്ഛിരഃ ॥ 24 ॥

സാധുവാദസ്തദാ തേഷാം കർമ്മ തത്തസ്യ ശംസതാം ।
ഭൂതപ്രേതപിശാചാനാമന്യേഷാം തദ്വിപര്യയഃ ॥ 25 ॥

ജുഹാവൈതച്ഛിരസ്തസ്മിൻ ദക്ഷിണാഗ്നാവമർഷിതഃ ।
തദ്ദേവയജനം ദഗ്ദ്ധ്വാ പ്രാതിഷ്ഠദ്ഗുഹ്യകാലയം ॥ 26 ॥