ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 15

← സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 14

സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 16 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 15

മൈത്രേയ ഉവാച

അഥ തസ്യ പുനർവ്വിപ്രൈരപുത്രസ്യ മഹീപതേഃ ।
ബാഹുഭ്യാം മഥ്യമാനാഭ്യാം മിഥുനം സമപദ്യത ॥ 1 ॥

തദ് ദൃഷ്ട്വാ മിഥുനം ജാതം ഋഷയോ ബ്രഹ്മവാദിനഃ ।
ഊചുഃ പരമസന്തുഷ്ടാ വിദിത്വാ ഭഗവത്കലാം ॥ 2 ॥

ഋഷയ ഊചുഃ

ഏഷ വിഷ്ണോർഭഗവതഃ കലാ ഭുവനപാലിനീ ।
ഇയം ച ലക്ഷ്മ്യാഃ സംഭൂതിഃ പുരുഷസ്യാനപായിനീ ॥ 3 ॥

അയം തു പ്രഥമോ രാജ്ഞാം പുമാൻ പ്രഥയിതാ യശഃ ।
പൃഥുർന്നാമ മഹാരാജോ ഭവിഷ്യതി പൃഥുശ്രവാഃ ॥ 4 ॥

ഇയം ച സുദതീ ദേവീ ഗുണഭൂഷണഭൂഷണാ ।
അർച്ചിർന്നാമ വരാരോഹാ പൃഥുമേവാവരുന്ധതീ ॥ 5 ॥

ഏഷ സാക്ഷാദ്ധരേരംശോ ജാതോ ലോകരിരക്ഷയാ ।
ഇയം ച തത്പരാ ഹി ശ്രീരനുജജ്ഞേഽനപായിനീ ॥ 6 ॥

മൈത്രേയ ഉവാച

പ്രശംസന്തി സ്മ തം വിപ്രാ ഗന്ധർവ്വപ്രവരാ ജഗുഃ ।
മുമുചുഃ സുമനോധാരാഃ സിദ്ധാ നൃത്യന്തി സ്വഃസ്ത്രിയഃ ॥ 7 ॥

ശംഖതൂര്യമൃദംഗാദ്യാ നേദുർദുന്ദുഭയോ ദിവി ।
തത്ര സർവ്വ ഉപാജഗ്മുർദ്ദേവർഷിപിതൄണാം ഗണാഃ ॥ 8 ॥

ബ്രഹ്മാ ജഗദ്ഗുരുർദ്ദേവൈഃ സഹാസൃത്യ സുരേശ്വരൈഃ ।
വൈന്യസ്യ ദക്ഷിണേ ഹസ്തേ ദൃഷ്ട്വാ ചിഹ്നം ഗദാഭൃതഃ ॥ 9 ॥

പാദയോരരവിന്ദം ച തം വൈ മേനേ ഹരേഃ കലാം ।
യസ്യാപ്രതിഹതം ചക്രമംശഃ സ പരമേഷ്ഠിനഃ ॥ 10 ॥

തസ്യാഭിഷേക ആരബ്ധോ ബ്രാഹ്മണൈർബ്രഹ്മവാദിഭിഃ ।
ആഭിഷേചനികാന്യസ്മൈ ആജഹ്രുഃ സർവ്വതോ ജനാഃ ॥ 11 ॥

സരിത്സമുദ്രാ ഗിരയോ നാഗാ ഗാവഃ ഖഗാ മൃഗാഃ ।
ദ്യൌഃ ക്ഷിതിഃ സർവ്വഭൂതാനി സമാജഹ്രുരുപായനം ॥ 12 ॥

സോഽഭിഷിക്തോ മഹാരാജഃ സുവാസാഃ സാധ്വലംകൃതഃ ।
പത്ന്യാർച്ചിഷാലംകൃതയാ വിരേജേഽഗ്നിരിവാപരഃ ॥ 13 ॥

തസ്മൈ ജഹാര ധനദോ ഹൈമം വീരവരാസനം ।
വരുണഃ സലിലസ്രാവമാതപത്രം ശശിപ്രഭം ॥ 14 ॥

വായുശ്ച വാലവ്യജനേ ധർമ്മഃ കീർത്തിമയീം സ്രജം ।
ഇന്ദ്രഃ കിരീടമുത്കൃഷ്ടം ദണ്ഡം സംയമനം യമഃ ॥ 15 ॥

ബ്രഹ്മാ ബ്രഹ്മമയം വർമ്മ ഭാരതീ ഹാരമുത്തമം ।
ഹരിഃ സുദർശനം ചക്രം തത്പത്ന്യവ്യാഹതാം ശ്രിയം ॥ 16 ॥

ദശചന്ദ്രമസിം രുദ്രഃ ശതചന്ദ്രം തഥാംബികാ ।
സോമോഽമൃതമയാനശ്വാംസ്ത്വഷ്ടാ രൂപാശ്രയം രഥം ॥ 17 ॥

അഗ്നിരാജഗവം ചാപം സൂര്യോ രശ്മിമയാനിഷൂൻ ।
ഭൂഃ പാദുകേ യോഗമയ്യൌ ദ്യൌഃ പുഷ്പാവലിമന്വഹം ॥ 18 ॥

നാട്യം സുഗീതം വാദിത്രമന്തർദ്ധാനം ച ഖേചരാഃ ।
ഋഷയശ്ചാശിഷഃ സത്യാഃ സമുദ്രഃ ശംഖമാത്മജം ॥ 19 ॥

സിന്ധവഃ പർവ്വതാ നദ്യോ രഥവീഥീർമ്മഹാത്മനഃ ।
സൂതോഽഥ മാഗധോ വന്ദീ തം സ്തോതുമുപതസ്ഥിരേ ॥ 20 ॥

സ്താവകാംസ്താനഭിപ്രേത്യ പൃഥുർവ്വൈന്യഃ പ്രതാപവാൻ ।
മേഘനിർഹ്രാദയാ വാചാ പ്രഹസന്നിദമബ്രവീത് ॥ 21 ॥

പൃഥുരുവാച

     ഭോഃ സൂത ഹേ മാഗധ സൗമ്യ വന്ദിം-
          ല്ലോകേഽധുനാസ്പഷ്ടഗുണസ്യ മേ സ്യാത് ।
     കിമാശ്രയോ മേ സ്തവ ഏഷ യോജ്യതാം
          മാ മയ്യഭൂവൻ വിതഥാ ഗിരോ വഃ ॥ 22 ॥

     തസ്മാത്പരോക്ഷേഽസ്മദുപശ്രുതാന്യലം
          കരിഷ്യഥ സ്തോത്രമപീച്യവാചഃ ।
     സത്യുത്തമശ്ലോകഗുണാനുവാദേ
          ജുഗുപ്സിതം ന സ്തവയന്തി സഭ്യാഃ ॥ 23 ॥

     മഹദ്ഗുണാനാത്മനി കർത്തുമീശഃ
          കഃ സ്താവകൈഃ സ്താവയതേഽസതോഽപി ।
     തേഽസ്യാഭവിഷ്യന്നിതി വിപ്രലബ്ധോ
          ജനാവഹാസം കുമതിർന്ന വേദ ॥ 24 ॥

പ്രഭവോ ഹ്യാത്മനഃ സ്തോത്രം ജുഗുപ്സന്ത്യപി വിശ്രുതാഃ ।
ഹ്രീമന്തഃ പരമോദാരാഃ പൌരുഷം വാ വിഗർഹിതം ॥ 25 ॥

വയം ത്വവിദിതാ ലോകേ സൂതാദ്യാപി വരീമഭിഃ ।
കർമ്മഭിഃ കഥമാത്മാനം ഗാപയിഷ്യാമ ബാലവത് ॥ 26 ॥