ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 15
| ← സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 14 | സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 16 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 15[തിരുത്തുക]
മൈത്രേയ ഉവാച
അഥ തസ്യ പുനർവ്വിപ്രൈരപുത്രസ്യ മഹീപതേഃ ।
ബാഹുഭ്യാം മഥ്യമാനാഭ്യാം മിഥുനം സമപദ്യത ॥ 1 ॥
തദ് ദൃഷ്ട്വാ മിഥുനം ജാതം ഋഷയോ ബ്രഹ്മവാദിനഃ ।
ഊചുഃ പരമസന്തുഷ്ടാ വിദിത്വാ ഭഗവത്കലാം ॥ 2 ॥
ഋഷയ ഊചുഃ
ഏഷ വിഷ്ണോർഭഗവതഃ കലാ ഭുവനപാലിനീ ।
ഇയം ച ലക്ഷ്മ്യാഃ സംഭൂതിഃ പുരുഷസ്യാനപായിനീ ॥ 3 ॥
അയം തു പ്രഥമോ രാജ്ഞാം പുമാൻ പ്രഥയിതാ യശഃ ।
പൃഥുർന്നാമ മഹാരാജോ ഭവിഷ്യതി പൃഥുശ്രവാഃ ॥ 4 ॥
ഇയം ച സുദതീ ദേവീ ഗുണഭൂഷണഭൂഷണാ ।
അർച്ചിർന്നാമ വരാരോഹാ പൃഥുമേവാവരുന്ധതീ ॥ 5 ॥
ഏഷ സാക്ഷാദ്ധരേരംശോ ജാതോ ലോകരിരക്ഷയാ ।
ഇയം ച തത്പരാ ഹി ശ്രീരനുജജ്ഞേഽനപായിനീ ॥ 6 ॥
മൈത്രേയ ഉവാച
പ്രശംസന്തി സ്മ തം വിപ്രാ ഗന്ധർവ്വപ്രവരാ ജഗുഃ ।
മുമുചുഃ സുമനോധാരാഃ സിദ്ധാ നൃത്യന്തി സ്വഃസ്ത്രിയഃ ॥ 7 ॥
ശംഖതൂര്യമൃദംഗാദ്യാ നേദുർദുന്ദുഭയോ ദിവി ।
തത്ര സർവ്വ ഉപാജഗ്മുർദ്ദേവർഷിപിതൄണാം ഗണാഃ ॥ 8 ॥
ബ്രഹ്മാ ജഗദ്ഗുരുർദ്ദേവൈഃ സഹാസൃത്യ സുരേശ്വരൈഃ ।
വൈന്യസ്യ ദക്ഷിണേ ഹസ്തേ ദൃഷ്ട്വാ ചിഹ്നം ഗദാഭൃതഃ ॥ 9 ॥
പാദയോരരവിന്ദം ച തം വൈ മേനേ ഹരേഃ കലാം ।
യസ്യാപ്രതിഹതം ചക്രമംശഃ സ പരമേഷ്ഠിനഃ ॥ 10 ॥
തസ്യാഭിഷേക ആരബ്ധോ ബ്രാഹ്മണൈർബ്രഹ്മവാദിഭിഃ ।
ആഭിഷേചനികാന്യസ്മൈ ആജഹ്രുഃ സർവ്വതോ ജനാഃ ॥ 11 ॥
സരിത്സമുദ്രാ ഗിരയോ നാഗാ ഗാവഃ ഖഗാ മൃഗാഃ ।
ദ്യൌഃ ക്ഷിതിഃ സർവ്വഭൂതാനി സമാജഹ്രുരുപായനം ॥ 12 ॥
സോഽഭിഷിക്തോ മഹാരാജഃ സുവാസാഃ സാധ്വലംകൃതഃ ।
പത്ന്യാർച്ചിഷാലംകൃതയാ വിരേജേഽഗ്നിരിവാപരഃ ॥ 13 ॥
തസ്മൈ ജഹാര ധനദോ ഹൈമം വീരവരാസനം ।
വരുണഃ സലിലസ്രാവമാതപത്രം ശശിപ്രഭം ॥ 14 ॥
വായുശ്ച വാലവ്യജനേ ധർമ്മഃ കീർത്തിമയീം സ്രജം ।
ഇന്ദ്രഃ കിരീടമുത്കൃഷ്ടം ദണ്ഡം സംയമനം യമഃ ॥ 15 ॥
ബ്രഹ്മാ ബ്രഹ്മമയം വർമ്മ ഭാരതീ ഹാരമുത്തമം ।
ഹരിഃ സുദർശനം ചക്രം തത്പത്ന്യവ്യാഹതാം ശ്രിയം ॥ 16 ॥
ദശചന്ദ്രമസിം രുദ്രഃ ശതചന്ദ്രം തഥാംബികാ ।
സോമോഽമൃതമയാനശ്വാംസ്ത്വഷ്ടാ രൂപാശ്രയം രഥം ॥ 17 ॥
അഗ്നിരാജഗവം ചാപം സൂര്യോ രശ്മിമയാനിഷൂൻ ।
ഭൂഃ പാദുകേ യോഗമയ്യൌ ദ്യൌഃ പുഷ്പാവലിമന്വഹം ॥ 18 ॥
നാട്യം സുഗീതം വാദിത്രമന്തർദ്ധാനം ച ഖേചരാഃ ।
ഋഷയശ്ചാശിഷഃ സത്യാഃ സമുദ്രഃ ശംഖമാത്മജം ॥ 19 ॥
സിന്ധവഃ പർവ്വതാ നദ്യോ രഥവീഥീർമ്മഹാത്മനഃ ।
സൂതോഽഥ മാഗധോ വന്ദീ തം സ്തോതുമുപതസ്ഥിരേ ॥ 20 ॥
സ്താവകാംസ്താനഭിപ്രേത്യ പൃഥുർവ്വൈന്യഃ പ്രതാപവാൻ ।
മേഘനിർഹ്രാദയാ വാചാ പ്രഹസന്നിദമബ്രവീത് ॥ 21 ॥
പൃഥുരുവാച
ഭോഃ സൂത ഹേ മാഗധ സൗമ്യ വന്ദിം-
ല്ലോകേഽധുനാസ്പഷ്ടഗുണസ്യ മേ സ്യാത് ।
കിമാശ്രയോ മേ സ്തവ ഏഷ യോജ്യതാം
മാ മയ്യഭൂവൻ വിതഥാ ഗിരോ വഃ ॥ 22 ॥
തസ്മാത്പരോക്ഷേഽസ്മദുപശ്രുതാന്യലം
കരിഷ്യഥ സ്തോത്രമപീച്യവാചഃ ।
സത്യുത്തമശ്ലോകഗുണാനുവാദേ
ജുഗുപ്സിതം ന സ്തവയന്തി സഭ്യാഃ ॥ 23 ॥
മഹദ്ഗുണാനാത്മനി കർത്തുമീശഃ
കഃ സ്താവകൈഃ സ്താവയതേഽസതോഽപി ।
തേഽസ്യാഭവിഷ്യന്നിതി വിപ്രലബ്ധോ
ജനാവഹാസം കുമതിർന്ന വേദ ॥ 24 ॥
പ്രഭവോ ഹ്യാത്മനഃ സ്തോത്രം ജുഗുപ്സന്ത്യപി വിശ്രുതാഃ ।
ഹ്രീമന്തഃ പരമോദാരാഃ പൌരുഷം വാ വിഗർഹിതം ॥ 25 ॥
വയം ത്വവിദിതാ ലോകേ സൂതാദ്യാപി വരീമഭിഃ ।
കർമ്മഭിഃ കഥമാത്മാനം ഗാപയിഷ്യാമ ബാലവത് ॥ 26 ॥