രണ്ടാം പ്രകരണം ഋണം ദാരുണമായീടും വണമെന്നു നിനയ്ക്കണം; ഗുണം സമകറ്റീടാൻ ക്ഷണം മതിയതിന്നെ 89 (ass! (m.) കാലൻ പ്രാണികൾ തന്നന്ത്യകാലത്തെക്കാത്ത വാ ഇതും കാലനിയമമുത്തിനു നിർണ്ണയം. (വാൻ കടത്തിൽപ്പെട്ടിടും ധനമതു പല പ്പോഴുമഖിലം നശിച്ചീടും, സ്നേഹത്തെയുമതു നശി പ്പിക്കുന്നതുപോൽ, കടംകൊണ്ടാലധ്വാനമഹഹ! മ നിക്കുമതിനാൽ കൊടുക്കാല്ലോ വാങ്ങീടുകയുമരുതോ ഐകമത്യം. ഓരോരോ പരമാണുവത്ര കൃശമാ ണെന്നാലുമൊന്നായതി സാരോ തസമൂഹമേളനമഹോ ഭൂഗോളമായീവിധം പാരം ശക്തിവിലാസമോടു നിലനി ന്നീടുന്നുവെന്നുള്ള തൊ പോരുമ്പോളൊരുമയെഴുന്നൊരു ഗുണാ ധിക്യം ധരിക്കായരും. അവസരമില്ലാതുള്ളാരു നവരസമാം വാക്യവും കഥിക്കുന്നോൻ സാക്ഷാൽ വാചസ്പതിയെ നാകിലുമാനമാന്നിടും നിയതം. ദാതാവായ ലോക പ്രീതി, നല്ലാതെ വിപതിയല്ലാ, വാരിദഗതിയല്ലാതി വാരിധിയെപ്പാരിലാരു കാമി സമ്പാദനപരനാമ യംഭോനിധി വാണിടുന്നു പാതാള ഗാംഭീര്യത്തോടു ദാതാ വംഭോദന്താൻ മുഴങ്ങിടുന്നു പരി.
