ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / പഞ്ചമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 5) / അദ്ധ്യായം 12

← സ്കന്ധം 5 : അദ്ധ്യായം 11

സ്കന്ധം 5 : അദ്ധ്യായം 13 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / പഞ്ചമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 5) / അദ്ധ്യായം 12

രഹൂഗണ ഉവാച

     നമോ നമഃ കാരണവിഗ്രഹായ
          സ്വരൂപതുച്ഛീകൃതവിഗ്രഹായ ।
     നമോഽവധൂതദ്വിജബന്ധുലിംഗ-
          നിഗൂഢനിത്യാനുഭവായ തുഭ്യം ॥ 1 ॥

     ജ്വരാമയാർത്തസ്യ യഥാഗദം സ-
          ന്നിദാഘദഗ്ദ്ധസ്യ യഥാ ഹിമാംഭഃ ।
     കുദേഹമാനാഹിവിദഷ്ടദൃഷ്ടേർ-
          ബ്രഹ്മൻ വചസ്തേഽമൃതമൌഷധംമേ ॥ 2 ॥

     തസ്മാദ്ഭവന്തം മമ സംശയാർത്ഥം
          പ്രക്ഷ്യാമി പശ്ചാദധുനാ സുബോധം ।
     അധ്യാത്മയോഗഗ്രഥിതം തവോക്ത-
          മാഖ്യാഹി കൌതൂഹലചേതസോ മേ ॥ 3 ॥

     യദാഹ യോഗേശ്വര ദൃശ്യമാനം
          ക്രിയാഫലം സദ്വ്യവഹാരമൂലം ।
     ന ഹ്യഞ്ജസാ തത്ത്വവിമർശനായ
          ഭവാനമുഷ്മിൻ ഭ്രമതേ മനോ മേ ॥ 4 ॥

ബ്രാഹ്മണ ഉവാച

     അയം ജനോ നാമ ചലൻ പൃഥിവ്യാം
          യഃ പാർത്ഥിവഃ പാർത്ഥിവ കസ്യ ഹേതോഃ ।
     തസ്യാപി ചാങ്ഘ്ര്യോരധിഗുൽഫജംഘാ-
          ജാനൂരുമധ്യോരശിരോധരാംസാഃ ॥ 5 ॥

     അംസേഽധി ദാർവ്വീ ശിബികാ ച യസ്യാം
          സൌവീരരാജേത്യപദേശ ആസ്തേ ।
     യസ്മിൻ ഭവാൻ രൂഢനിജാഭിമാനോ
          രാജാസ്മി സിന്ധുഷ്വിതി ദുർമ്മദാന്ധഃ ॥ 6 ॥

     ശോച്യാനിമാംസ്ത്വമധികഷ്ടദീനാൻ
          വിഷ്ട്യാ നിഗൃഹ്ണൻ നിരനുഗ്രഹോഽസി ।
     ജനസ്യ ഗോപ്താസ്മി വികത്ഥമാനോ
          ന ശോഭസേ വൃദ്ധസഭാസു ധൃഷ്ടഃ ॥ 7 ॥

     യദാ ക്ഷിതാവേവ ചരാചരസ്യ
          വിദാമ നിഷ്ഠാം പ്രഭവം ച നിത്യം ।
     തന്നാമതോഽന്യദ് വ്യവഹാരമൂലം
          നിരൂപ്യതാം സത്ക്രിയയാനുമേയം ॥ 8 ॥

     ഏവം നിരുക്തം ക്ഷിതിശബ്ദവൃത്ത-
          മസന്നിധാനാത്പരമാണവോ യേ ।
     അവിദ്യയാ മനസാ കൽപിതാസ്തേ
          യേഷാം സമൂഹേന കൃതോ വിശേഷഃ ॥ 9 ॥

     ഏവം കൃശം സ്ഥൂലമണുർബൃഹദ് യ-
          ദസച്ച സജ്ജീവമജീവമന്യത് ।
     ദ്രവ്യസ്വഭാവാശയകാലകർമ്മ-
          നാമ്‌നോജയാവേഹി കൃതം ദ്വിതീയം ॥ 10 ॥

     ജ്ഞാനം വിശുദ്ധം പരമാർത്ഥമേക-
          മനന്തരം ത്വബഹിർബ്രഹ്മ സത്യം ।
     പ്രത്യക്പ്രശാന്തം ഭഗവച്ഛബ്ദസംജ്ഞം
          യദ്വാസുദേവം കവയോ വദന്തി ॥ 11 ॥

     രഹൂഗണൈതത്തപസാ ന യാതി
          ന ചേജ്യയാ നിർവ്വപണാദ്ഗൃഹാദ് വാ ।
     ന ഛന്ദസാ നൈവ ജലാഗ്നിസൂര്യൈർ-
          വ്വിനാ മഹത്പാദരജോഽഭിഷേകം ॥ 12 ॥

     യത്രോത്തമശ്ലോകഗുണാനുവാദഃ
          പ്രസ്തൂയതേ ഗ്രാമ്യകഥാവിഘാതഃ ।
     നിഷേവ്യമാണോഽനുദിനം മുമുക്ഷോർ-
          മ്മതിം സതീം യച്ഛതി വാസുദേവേ ॥ 13 ॥

     അഹം പുരാ ഭരതോ നാമ രാജാ
          വിമുക്തദൃഷ്ടശ്രുതസംഗബന്ധഃ ।
     ആരാധനം ഭഗവത ഈഹമാനോ
          മൃഗോഽഭവം മൃഗസംഗാദ്ധതാർത്ഥഃ ॥ 14 ॥

     സാ മാം സ്മൃതിർമൃഗദേഹേഽപി വീര
          കൃഷ്ണാർച്ചനപ്രഭവാ നോ ജഹാതി ।
     അഥോ അഹം ജനസംഗാദസംഗോ
          വിശങ്കമാനോഽവിവൃതശ്ചരാമി ॥ 15 ॥

     തസ്മാന്നരോഽസംഗസുസംഗജാത-
          ജ്ഞാനാസിനേഹൈവ വിവൃക്ണമോഹഃ ।
     ഹരിം തദീഹാകഥനശ്രുതാഭ്യാം
          ലബ്ധസ്മൃതിർ യാത്യതിപാരമധ്വനഃ ॥ 16 ॥