ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വിതീയഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 2) / അദ്ധ്യായം 3

← സ്കന്ധം 2 : അദ്ധ്യായം 2

സ്കന്ധം 2 : അദ്ധ്യായം 4 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വിതീയഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 2) / അദ്ധ്യായം 3

ശ്രീശുക ഉവാച

ഏവമേതന്നിഗദിതം പൃഷ്ടവാൻ യദ്ഭവാൻ മമ ।
നൃണാം യന്മ്രിയമാണാനാം മനുഷ്യേഷു മനീഷിണാം ॥ 1 ॥

ബ്രഹ്മവർച്ചസകാമസ്തു യജേത ബ്രഹ്മണഃ പതിം ।
ഇന്ദ്രമിന്ദ്രിയകാമസ്തു പ്രജാകാമഃ പ്രജാപതീൻ ॥ 2 ॥

ദേവീം മായാം തു ശ്രീകാമസ്തേജസ്കാമോ വിഭാവസും ।
വസുകാമോ വസൂൻ രുദ്രാൻ വീര്യകാമോഽഥ വീര്യവാൻ ॥ 3 ॥

അന്നാദ്യകാമസ്ത്വദിതിം സ്വർഗ്ഗകാമോഽദിതേഃ സുതാൻ ।
വിശ്വാൻ ദേവാൻ രാജ്യകാമഃ സാധ്യാൻ സംസാധകോ വിശാം ॥ 4 ॥

ആയുഷ്കാമോഽശ്വിനൌ ദേവൌ പുഷ്ടികാമ ഇളാം യജേത് ।
പ്രതിഷ്ഠാകാമഃ പുരുഷോ രോദസീ ലോകമാതരൌ ॥ 5 ॥

രൂപാഭികാമോ ഗന്ധർവ്വാൻ സ്ത്രീകാമോഽപ്സര ഉർവ്വശീം ।
ആധിപത്യകാമഃ സർവ്വേഷാം യജേത പരമേഷ്ഠിനം ॥ 6 ॥

യജ്ഞം യജേദ് യശസ്കാമഃ കോശകാമഃ പ്രചേതസം ।
വിദ്യാകാമസ്തു ഗിരിശം ദാമ്പത്യാർത്ഥ ഉമാം സതീം ॥ 7 ॥

ധർമ്മാർത്ഥ ഉത്തമശ്ലോകം തന്തും തന്വൻ പിതൄൻ യജേത് ।
രക്ഷാകാമഃ പുണ്യജനാനോജസ്കാമോ മരുദ്ഗണാൻ ॥ 8 ॥

രാജ്യകാമോ മനൂൻ ദേവാൻ നിരൃതിം ത്വഭിചരൻ യജേത് ।
കാമകാമോ യജേത് സോമമകാമഃ പുരുഷം പരം ॥ 9 ॥

അകാമഃ സർവ്വകാമോ വാ മോക്ഷകാമ ഉദാരധീഃ ।
തീവ്രേണ ഭക്തിയോഗേന യജേത പുരുഷം പരം ॥ 10 ॥

ഏതാവാനേവ യജതാമിഹ നിഃശ്രേയസോദയഃ ।
ഭഗവത്യചലോ ഭാവോ യദ്ഭാഗവതസങ്ഗതഃ ॥ 11 ॥

     ജ്ഞാനം യദാ പ്രതിനിവൃത്തഗുണോർമ്മിചക്ര-
          മാത്മപ്രസാദ ഉത യത്ര ഗുണേഷ്വസംഗഃ ।
     കൈവല്യസമ്മതപഥസ്ത്വഥ ഭക്തിയോഗഃ
          കോ നിർവൃതോ ഹരികഥാസു രതിം ന കുര്യാത് ॥ 12 ॥

ശൌനക ഉവാച

ഇത്യഭിവ്യാഹൃതം രാജാ നിശമ്യ ഭരതർഷഭഃ ।
കിമന്യത്പൃഷ്ടവാൻ ഭൂയോ വൈയാസകിമൃഷിം കവിം ॥ 13 ॥

ഏതച്ഛുശ്രൂഷതാം വിദ്വൻ സൂത നോഽർഹസി ഭാഷിതും ।
കഥാ ഹരികഥോദർക്കാഃ സതാം സ്യുഃ സദസി ധ്രുവം ॥ 14 ॥

സ വൈ ഭാഗവതോ രാജാ പാണ്ഡവേയോ മഹാരഥഃ ।
ബാലക്രീഡനകൈഃ ക്രീഡൻ കൃഷ്ണക്രീഡാം യ ആദദേ ॥ 15 ॥

വൈയാസകിശ്ച ഭഗവാൻ വാസുദേവപരായണഃ ।
ഉരുഗായഗുണോദാരാഃ സതാം സ്യുർഹി സമാഗമേ ॥ 16 ॥

ആയുർഹരതി വൈ പുംസാമുദ്യന്നസ്തം ച യന്നസൌ ।
തസ്യർത്തേ യത്ക്ഷണോ നീത ഉത്തമശ്ലോകവാർത്തയാ ॥ 17 ॥

തരവഃ കിം ന ജീവന്തി ഭസ്ത്രാഃ കിം ന ശ്വസന്ത്യുത ।
ന ഖാദന്തി ന മേഹന്തി കിം ഗ്രാമപശവോഽപരേ ॥ 18 ॥

ശ്വവിഡ്വരാഹോഷ്ട്രഖരൈഃ സംസ്തുതഃ പുരുഷഃ പശുഃ ।
ന യത്കർണ്ണപഥോപേതോ ജാതു നാമ ഗദാഗ്രജഃ ॥ 19 ॥

     ബിലേ ബതോരുക്രമവിക്രമാൻ യേ
          ന ശൃണ്വതഃ കർണ്ണപുടേ നരസ്യ ।
     ജിഹ്വാസതീ ദാർദ്ദുരികേവ സൂത
          ന ചോപഗായത്യുരുഗായഗാഥാഃ ॥ 20 ॥

     ഭാരഃ പരം പട്ടകിരീടജുഷ്ട-
          മപ്യുത്തമാങ്ഗം ന നമേൻമുകുന്ദം ।
     ശാവൌ കരൌ നോ കുരുതഃ സപര്യാം
          ഹരേർല്ലസത്കാഞ്ചനകങ്കണൌ വാ ॥ 21 ॥

     ബർഹായിതേ തേ നയനേ നരാണാം
          ലിംഗാനി വിഷ്ണോർന്ന നിരീക്ഷതോ യേ ।
     പാദൌ നൃണാം തൌ ദ്രുമജൻമഭാജൌ
          ക്ഷേത്രാണി നാനുവ്രജതോ ഹരേർ യൗ ॥ 22 ॥

     ജീവൻശവോ ഭാഗവതാംഘ്രിരേണും
          ന ജാതു മർത്യോഽഭിലഭേത യസ്തു ।
     ശ്രീവിഷ്ണുപദ്യാ മനുജസ്തുലസ്യാഃ
          ശ്വസഞ്ഛവോ യസ്തു ന വേദ ഗന്ധം ॥ 23 ॥

     തദശ്മസാരം ഹൃദയം ബതേദം
          യദ്ഗൃഹ്യമാണൈർഹരിനാമധേയൈഃ ।
     ന വിക്രിയേതാഥ യദാ വികാരോ
          നേത്രേ ജലം ഗാത്രരുഹേഷു ഹർഷഃ ॥ 24 ॥

     അഥാഭിധേഹ്യങ്ഗ മനോഽനുകൂലം
          പ്രഭാഷസേ ഭാഗവതപ്രധാനഃ ।
     യദാഹ വൈയാസകിരാത്മവിദ്യാ-
          വിശാരദോ നൃപതിം സാധു പൃഷ്ടഃ ॥ 25 ॥