ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വാദശഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 12) / അദ്ധ്യായം 13

← സ്കന്ധം 12 : അദ്ധ്യായം 12

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വാദശഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 12) / അദ്ധ്യായം 13

സൂത ഉവാച

     യം ബ്രഹ്മാ വരുണേന്ദ്രരുദ്രമരുതഃ
          സ്തുന്വന്തി ദിവ്യൈഃ സ്തവൈഃ
     വേദൈഃ സാംഗപദക്രമോപനിഷദൈർ-
          ഗായന്തി യം സാമഗാഃ ।
     ധ്യാനാവസ്ഥിതതദ്ഗതേന മനസാ
          പശ്യന്തി യം യോഗിനോ
     യസ്യാന്തം ന വിദുഃ സുരാസുരഗണാ
          ദേവായ തസ്മൈ നമഃ ॥ 1 ॥

     പൃഷ്ഠേ ഭ്രാമ്യദമന്ദമന്ദരഗിരി-
          ഗ്രാവാഗ്രകണ്ഡൂയനാ-
     ന്നിദ്രാലോഃ കമഠാകൃതേർഭഗവതഃ
          ശ്വാസാനിലാഃ പാന്തു വഃ ।
     യത് സംസ്കാരകലാനുവർത്തനവശാദ് -
          വേലാനിഭേനാംഭസാം
     യാതായാതമതന്ദ്രിതം ജലനിധേർ-
          ന്നാദ്യാപി വിശ്രാമ്യതി ॥ 2 ॥

പുരാണസങ്ഖ്യാസംഭൂതിമസ്യ വാച്യപ്രയോജനേ ।
ദാനം ദാനസ്യ മാഹാത്മ്യം പാഠാദേശ്ച നിബോധത ॥ 3 ॥

ബ്രാഹ്മം ദശസഹസ്രാണി പാദ്മം പഞ്ചോനഷഷ്ടി ച ।
ശ്രീവൈഷ്ണവം ത്രയോവിംശച്ചതുർവ്വിശതി ശൈവകം ॥ 4 ॥

ദശാഷ്ടൌ ശ്രീഭാഗവതം നാരദം പഞ്ചവിംശതിഃ ।
മാർക്കണ്ഡം നവ വാഹ്നം ച ദശപഞ്ച ചതുഃശതം ॥ 5 ॥

ചതുർദ്ദശ ഭവിഷ്യം സ്യാത് തഥാ പഞ്ചശതാനി ച ।
ദശാഷ്ടൌ ബ്രഹ്മവൈവർത്തം ലൈംഗമേകാദശൈവ തു ॥ 6 ॥

ചതുർവ്വിശതി വാരാഹമേകാശീതിസഹസ്രകം ।
സ്കാന്ദം ശതം തഥാ ചൈകം വാമനം ദശ കീർത്തിതം ॥ 7 ॥

കൌർമ്മം സപ്തദശാഖ്യാതം മാത്സ്യം തത്തു ചതുർദ്ദശ ।
ഏകോനവിംശത് സൗപർണ്ണം ബ്രഹ്മാണ്ഡം ദ്വാദശൈവ തു ॥ 8 ॥

ഏവം പുരാണസന്ദോഹശ്ചതുർല്ലക്ഷ ഉദാഹൃതഃ ।
തത്രാഷ്ടാദശസാഹസ്രം ശ്രീഭാഗവതമിഷ്യതേ ॥ 9 ॥

ഇദം ഭഗവതാ പൂർവ്വം ബ്രഹ്മണേ നാഭിപങ്കജേ ।
സ്ഥിതായ ഭവഭീതായ കാരുണ്യാത് സമ്പ്രകാശിതം ॥ 10 ॥

ആദിമധ്യാവസാനേഷു വൈരാഗ്യാഖ്യാനസംയുതം ।
ഹരിലീലാകഥാവ്രാതാ മൃതാനന്ദിതസത്സുരം ॥ 11 ॥

സർവ്വവേദാന്തസാരം യദ്ബ്രഹ്മാത്മൈകത്വലക്ഷണം ।
വസ്ത്വദ്വിതീയം തന്നിഷ്ഠം കൈവല്യൈകപ്രയോജനം ॥ 12 ॥

പ്രൌഷ്ഠപദ്യാം പൌർണ്ണമാസ്യാം ഹേമസിംഹസമന്വിതം ।
ദദാതി യോ ഭാഗവതം സ യാതി പരമാം ഗതിം ॥ 13 ॥

രാജന്തേ താവദന്യാനി പുരാണാനി സതാം ഗണേ ।
യാവന്ന ദൃശ്യതേ സാക്ഷാത്ശ്രീമദ്ഭാഗവതം പരം ॥ 14 ॥

സർവ്വവേദാന്തസാരം ഹി ശ്രീഭാഗവതമിഷ്യതേ ।
തദ്രസാമൃതതൃപ്തസ്യ നാന്യത്ര സ്യാദ് രതിഃ ക്വചിത് ॥ 15 ॥

നിമ്നഗാനാം യഥാ ഗംഗാ ദേവാനാമച്യുതോ യഥാ ।
വൈഷ്ണവാനാം യഥാ ശംഭുഃ പുരാണാനാമിദം തഥാ ॥ 16 ॥

ക്ഷേത്രാണാം ചൈവ സർവ്വേഷാം യഥാ കാശീ ഹ്യനുത്തമാ ।
തഥാ പുരാണവ്രാതാനാം ശ്രീമദ്ഭാഗവതം ദ്വിജാഃ ॥ 17 ॥

     ശ്രീമദ്ഭാഗവതം പുരാണമമലം
          യദ് വൈഷ്ണവാനാം പ്രിയം
     യസ്മിൻ പാരമഹംസ്യമേകമമലം
          ജ്ഞാനം പരം ഗീയതേ ।
     തത്ര ജ്ഞാനവിരാഗഭക്തിസഹിതം
          നൈഷ്കർമ്മ്യമാവിസ്കൃതം
     തച്ഛൃണ്വൻ വിപഠൻ വിചാരണപരോ
          ഭക്ത്യാ വിമുച്യേന്നരഃ ॥ 18 ॥

     കസ്മൈ യേന വിഭാസിതോഽയമതുലോ
          ജ്ഞാനപ്രദീപഃ പുരാ
     തദ്രൂപേണ ച നാരദായ മുനയേ
          കൃഷ്ണായ തദ്രൂപിണാ ।
     യോഗീന്ദ്രായ തദാത്മനാഥ ഭഗവ-
          ദ്രാതായ കാരുണ്യതഃ
     തച്ഛുദ്ധം വിമലം വിശോകമമൃതം
          സത്യം പരം ധീമഹി ॥ 19 ॥

നമസ്തസ്മൈ ഭഗവതേ വാസുദേവായ സാക്ഷിണേ ।
യ ഇദം കൃപയാ കസ്മൈ വ്യാചചക്ഷേ മുമുക്ഷവേ ॥ 20 ॥

യോഗീന്ദ്രായ നമസ്തസ്മൈ ശുകായ ബ്രഹ്മരൂപിണേ ।
സംസാരസർപ്പദഷ്ടം യോ വിഷ്ണുരാതമമൂമുചത് ॥ 21 ॥

ഭവേ ഭവേ യഥാ ഭക്തിഃ പാദയോസ്തവ ജായതേ ।
തഥാ കുരുഷ്വ ദേവേശ നാഥസ്ത്വം നോ യതഃ പ്രഭോ ॥ 22 ॥

നാമസങ്കീർത്തനം യസ്യ സർവ്വപാപപ്രണാശനം ।
പ്രണാമോ ദുഃഖശമനസ്തം നമാമി ഹരിം പരം ॥ 23 ॥