ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 9
| ← സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 8 | സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 10 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 9[തിരുത്തുക]
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏകദാ ഗൃഹദാസീഷു യശോദാ നന്ദഗേഹിനീ ।
കർമ്മാന്തരനിയുക്താസു നിർമ്മമന്ഥ സ്വയം ദധി ॥ 1 ॥
യാനി യാനീഹ ഗീതാനി തദ്ബാലചരിതാനി ച ।
ദധിനിർമ്മന്ഥനേ കാലേ സ്മരന്തീ താന്യഗായത ॥ 2 ॥
ക്ഷൌമം വാസഃ പൃഥുകടിതടേ ബിഭ്രതീ സൂത്രനദ്ധം
പുത്രസ്നേഹസ്നുതകുചയുഗം ജാതകമ്പം ച സുഭ്രൂഃ ।
രജ്ജ്വാകർഷശ്രമഭുജചലത്കങ്കണൌ കുണ്ഡലേ ച
സ്വിന്നം വക്ത്രം കബരവിഗലൻമാലതീ നിർമ്മമന്ഥ ॥ 3 ॥
താം സ്തന്യകാമ ആസാദ്യ മഥ്നന്തീം ജനനീം ഹരിഃ ।
ഗൃഹീത്വാ ദധിമന്ഥാനം ന്യഷേധത്പ്രീതിമാവഹൻ ॥ 4 ॥
തമങ്കമാരൂഢമപായയത്സ്തനം
സ്നേഹസ്നുതം സസ്മിതമീക്ഷതീ മുഖം ।
അതൃപ്തമുത്സൃജ്യ ജവേന സാ യയാ-
വുത്സിച്യമാനേ പയസി ത്വധിശ്രിതേ ॥ 5 ॥
സഞ്ജാതകോപഃ സ്ഫുരിതാരുണാധരം
സന്ദശ്യ ദദ്ഭിർദ്ദധിമന്ഥഭാജനം ।
ഭിത്ത്വാ മൃഷാശ്രുർദൃഷദശ്മനാ രഹോ
ജഘാസ ഹൈയംഗവമന്തരം ഗതഃ ॥ 6 ॥
ഉത്താര്യ ഗോപീ സുശൃതം പയഃ പുനഃ
പ്രവിശ്യ സംദൃശ്യ ച ദധ്യമത്രകം ।
ഭഗ്നം വിലോക്യ സ്വസുതസ്യ കർമ്മ ത-
ജ്ജഹാസ തം ചാപി ന തത്ര പശ്യതീ ॥ 7 ॥
ഉലൂഖലാംഘ്രേരുപരി വ്യവസ്ഥിതം
മർക്കായ കാമം ദദതം ശിചി സ്ഥിതം ।
ഹൈയംഗവം ചൌര്യവിശങ്കിതേക്ഷണം
നിരീക്ഷ്യ പശ്ചാത് സുതമാഗമച്ഛനൈഃ ॥ 8 ॥
താമാത്തയഷ്ടിം പ്രസമീക്ഷ്യ സത്വര-
സ്തതോഽവരുധ്യാപസസാര ഭീതവത് ।
ഗോപ്യന്വധാവന്ന യമാപ യോഗിനാം
ക്ഷമം പ്രവേഷ്ടും തപസേരിതം മനഃ ॥ 9 ॥
അന്വഞ്ചമാനാ ജനനീ ബൃഹച്ചല-
ച്ഛ്രോണീഭരാക്രാന്തഗതിഃ സുമധ്യമാ ।
ജവേന വിസ്രംസിതകേശബന്ധന-
ച്യുതപ്രസൂനാനുഗതിഃ പരാമൃശത് ॥ 10 ॥
കൃതാഗസം തം പ്രരുദന്തമക്ഷിണീ
കഷന്തമഞ്ജൻമഷിണീ സ്വപാണിനാ ।
ഉദ്വീക്ഷമാണം ഭയവിഹ്വലേക്ഷണം
ഹസ്തേ ഗൃഹീത്വാ ഭിഷയന്ത്യവാഗുരത് ॥ 11 ॥
ത്യക്ത്വാ യഷ്ടിം സുതം ഭീതം വിജ്ഞായാർഭകവത്സലാ ।
ഇയേഷ കില തം ബദ്ധും ദാമ്നാതദ്വീര്യകോവിദാ ॥ 12 ॥
ന ചാന്തർന്ന ബഹിർ യസ്യ ന പൂർവ്വം നാപി ചാപരം ।
പൂർവ്വാപരം ബഹിശ്ചാന്തർജ്ജഗതോ യോ ജഗച്ച യഃ ॥ 13 ॥
തം മത്വാഽഽത്മജമവ്യക്തം മർത്ത്യലിംഗമധോക്ഷജം ।
ഗോപികോലൂഖലേ ദാമ്നാ ബബന്ധ പ്രാകൃതം യഥാ ॥ 14 ॥
തദ്ദാമ ബധ്യമാനസ്യ സ്വാർഭകസ്യ കൃതാഗസഃ ।
ദ്വ്യംഗുലോനമഭൂത്തേന സന്ദധേഽന്യച്ച ഗോപികാ ॥ 15 ॥
യദാസീത്തദപി ന്യൂനം തേനാന്യദപി സന്ദധേ ।
തദപി ദ്വ്യംഗുലം ന്യൂനം യദ്യദാദത്ത ബന്ധനം ॥ 16 ॥
ഏവം സ്വഗേഹദാമാനി യശോദാ സന്ദധത്യപി ।
ഗോപീനാം സുസ്മയന്തീനാം സ്മയന്തീ വിസ്മിതാഭവത് ॥ 17 ॥
സ്വമാതുഃ സ്വിന്നഗാത്രായാ വിസ്രസ്തകബരസ്രജഃ ।
ദൃഷ്ട്വാ പരിശ്രമം കൃഷ്ണഃ കൃപയാഽഽസീത് സ്വബന്ധനേ ॥ 18 ॥
ഏവം സന്ദർശിതാ ഹ്യംഗ ഹരിണാ ഭൃത്യവശ്യതാ ।
സ്വവശേനാപി കൃഷ്ണേന യസ്യേദം സേശ്വരം വശേ ॥ 19 ॥
നേമം വിരിഞ്ചോ ന ഭവോ ന ശ്രീരപ്യംഗ സംശ്രയാ ।
പ്രസാദം ലേഭിരേ ഗോപീ യത്തത്പ്രാപ വിമുക്തിദാത് ॥ 20 ॥
നായം സുഖാപോ ഭഗവാൻ ദേഹിനാം ഗോപികാസുതഃ ।
ജ്ഞാനിനാം ചാത്മഭൂതാനാം യഥാ ഭക്തിമതാമിഹ ॥ 21 ॥
കൃഷ്ണസ്തു ഗൃഹകൃത്യേഷു വ്യഗ്രായാം മാതരി പ്രഭുഃ ।
അദ്രാക്ഷീദർജ്ജുനൌ പൂർവ്വം ഗുഹ്യകൌ ധനദാത്മജൌ ॥ 22 ॥
പുരാ നാരദശാപേന വൃക്ഷതാം പ്രാപിതൌ മദാത് ।
നളകൂവരമണിഗ്രീവാവിതി ഖ്യാതൌ ശ്രിയാന്വിതൌ ॥ 23 ॥