ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 7
| ← സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 6 | സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 8 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 7[തിരുത്തുക]
രാജോവാച
യേന യേനാവതാരേണ ഭഗവാൻ ഹരിരീശ്വരഃ ।
കരോതി കർണ്ണരമ്യാണി മനോജ്ഞാനി ച നഃ പ്രഭോ ॥ 1 ॥
യച്ഛൃണ്വതോഽപൈത്യരതിർവ്വിതൃഷ്ണാ
സത്ത്വം ച ശുദ്ധ്യത്യചിരേണ പുംസഃ ।
ഭക്തിർഹരൌ തത്പുരുഷേ ച സഖ്യം
തദേവ ഹാരം വദ മന്യസേ ചേത് ॥ 2 ॥
അഥാന്യദപി കൃഷ്ണസ്യ തോകാചരിതമദ്ഭുതം ।
മാനുഷം ലോകമാസാദ്യ തജ്ജാതിമനുരുന്ധതഃ ॥ 3 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
കദാചിദൌത്ഥാനികകൌതുകാപ്ലവേ
ജൻമർക്ഷയോഗേ സമവേതയോഷിതാം ।
വാദിത്രഗീതദ്വിജമന്ത്രവാചകൈ-
ശ്ചകാര സൂനോരഭിഷേചനം സതീ ॥ 4 ॥
നന്ദസ്യ പത്നീ കൃതമജ്ജനാദികം
വിപ്രൈഃ കൃതസ്വസ്ത്യയനം സുപൂജിതൈഃ ।
അന്നാദ്യവാസഃസ്രഗഭീഷ്ടധേനുഭിഃ
സഞ്ജാതനിദ്രാക്ഷമശീശയച്ഛനൈഃ ॥ 5 ॥
ഔത്ഥാനികൌത്സുക്യമനാ മനസ്വിനീ
സമാഗതാൻ പൂജയതീ വ്രജൌകസഃ ।
നൈവാശൃണോദ്വൈ രുദിതം സുതസ്യ സാ
രുദൻ സ്തനാർത്ഥീ ചരണാവുദക്ഷിപത് ॥ 6 ॥
അധഃ ശയാനസ്യ ശിശോരനോഽൽപക-
പ്രവാളമൃദ്വങ്ഘ്രിഹതം വ്യവർത്തത ।
വിധ്വസ്തനാനാരസകുപ്യഭാജനം
വ്യത്യസ്തചക്രാക്ഷവിഭിന്നകൂബരം ॥ 7 ॥
ദൃഷ്ട്വാ യശോദാപ്രമുഖാ വ്രജസ്ത്രിയ
ഔത്ഥാനികേ കർമ്മണി യാഃ സമാഗതാഃ ।
നന്ദാദയശ്ചാദ്ഭുതദർശനാകുലാഃ
കഥം സ്വയം വൈ ശകടം വിപര്യഗാത് ॥ 8 ॥
ഊചുരവ്യവസിതമതീൻ ഗോപാൻ ഗോപീശ്ച ബാലകാഃ ।
രുദതാനേന പാദേന ക്ഷിപ്തമേതന്ന സംശയഃ ॥ 9 ॥
ന തേ ശ്രദ്ദധിരേ ഗോപാ ബാലഭാഷിതമിത്യുത ।
അപ്രമേയം ബലം തസ്യ ബാലകസ്യ ന തേ വിദുഃ ॥ 10 ॥
രുദന്തം സുതമാദായ യശോദാ ഗ്രഹശങ്കിതാ ।
കൃതസ്വസ്ത്യയനം വിപ്രൈഃ സൂക്തൈഃ സ്തനമപായയത് ॥ 11 ॥
പൂർവ്വവത് സ്ഥാപിതം ഗോപൈർബ്ബലിഭിഃ സപരിച്ഛദം ।
വിപ്രാ ഹുത്വാർച്ചയാംചക്രുർദ്ദധ്യക്ഷതകുശാംബുഭിഃ ॥ 12 ॥
യേഽസൂയാനൃതദംഭേർഷ്യാഹിംസാമാനവിവർജ്ജിതാഃ ।
ന തേഷാം സത്യശീലാനാമാശിഷോ വിഫലാഃ കൃതാഃ ॥ 13 ॥
ഇതി ബാലകമാദായ സാമർഗ്ഗ്യജുരുപാകൃതൈഃ ।
ജലൈഃ പവിത്രൌഷധിഭിരഭിഷിച്യ ദ്വിജോത്തമൈഃ ॥ 14 ॥
വാചയിത്വാ സ്വസ്ത്യയനം നന്ദഗോപഃ സമാഹിതഃ ।
ഹുത്വാ ചാഗ്നിം ദ്വിജാതിഭ്യഃ പ്രാദാദന്നം മഹാഗുണം ॥ 15 ॥
ഗാവഃ സർവ്വഗുണോപേതാ വാസഃസ്രഗ്രുക്‌മമാലിനീഃ ।
ആത്മജാഭ്യുദയാർത്ഥായ പ്രാദാത്തേ ചാന്വയുഞ്ജത ॥ 16 ॥
വിപ്രാ മന്ത്രവിദോ യുക്താസ്തൈര്യാഃ പ്രോക്താസ്തഥാഽഽശിഷഃ ।
താ നിഷ്ഫലാ ഭവിഷ്യന്തി ന കദാചിദപി സ്ഫുടം ॥ 17 ॥
ഏകദാഽഽരോഹമാരൂഢം ലാലയന്തീ സുതം സതീ ।
ഗരിമാണം ശിശോർവ്വോഢും ന സേഹേ ഗിരികൂടവത് ॥ 18 ॥
ഭൂമൌ നിധായ തം ഗോപീ വിസ്മിതാ ഭാരപീഡിതാ ।
മഹാപുരുഷമാദധ്യൌ ജഗതാമാസ കർമ്മസു ॥ 19 ॥
ദൈത്യോ നാമ്നാ തൃണാവർത്തഃ കംസഭൃത്യഃ പ്രണോദിതഃ ।
ചക്രവാതസ്വരൂപേണ ജഹാരാസീനമർഭകം ॥ 20 ॥
ഗോകുലം സർവ്വമാവൃണ്വൻ മുഷ്ണംശ്ചക്ഷൂംഷി രേണുഭിഃ ।
ഈരയൻ സുമഹാഘോരശബ്ദേന പ്രദിശോ ദിശഃ ॥ 21 ॥
മുഹൂർത്തമഭവദ്ഗോഷ്ഠം രജസാ തമസാഽഽവൃതം ।
സുതം യശോദാ നാപശ്യത്തസ്മിൻ ന്യസ്തവതീ യതഃ ॥ 22 ॥
നാപശ്യത്കശ്ചനാത്മാനം പരം ചാപി വിമോഹിതഃ ।
തൃണാവർത്തനിസൃഷ്ടാഭിഃ ശർക്കരാഭിരുപദ്രുതഃ ॥ 23 ॥
ഇതി ഖരപവനചക്രപാംശുവർഷേ
സുതപദവീമബലാവിലക്ഷ്യ മാതാ ।
അതികരുണമനുസ്മരന്ത്യശോചദ്-
ഭുവി പതിതാ മൃതവത്സകാ യഥാ ഗൌഃ ॥ 24 ॥
രുദിതമനുനിശമ്യ തത്ര ഗോപ്യോ
ഭൃശമനുതപ്തധിയോഽശ്രുപൂർണ്ണമുഖ്യഃ ।
രുരുദുരനുപലഭ്യ നന്ദസൂനും
പവന ഉപാരത പാംസുവർഷവേഗേ ॥ 25 ॥
തൃണാവർത്തഃ ശാന്തരയോ വാത്യാരൂപധരോ ഹരൻ ।
കൃഷ്ണം നഭോ ഗതോ ഗന്തും നാശക്നോദ്ഭൂരിഭാരഭൃത് ॥ 26 ॥
തമശ്മാനം മന്യമാന ആത്മനോ ഗുരുമത്തയാ ।
ഗളേ ഗൃഹീത ഉത്സ്രഷ്ടും നാശക്നോദദ്ഭുതാർഭകം ॥ 27 ॥
ഗളഗ്രഹണനിശ്ചേഷ്ടോ ദൈത്യോ നിർഗ്ഗതലോചനഃ ।
അവ്യക്തരാവോ ന്യപതത് സഹ ബാലോ വ്യസുർവ്രജേ ॥ 28 ॥
തമന്തരിക്ഷാത്പതിതം ശിലായാം
വിശീർണ്ണസർവ്വാവയവം കരാളം ।
പുരം യഥാ രുദ്രശരേണ വിദ്ധം
സ്ത്രിയോ രുദത്യോ ദദൃശുഃ സമേതാഃ ॥ 29 ॥
പ്രാദായ മാത്രേ പ്രതിഹൃത്യ വിസ്മിതാഃ
കൃഷ്ണം ച തസ്യോരസി ലംബമാനം ।
തം സ്വസ്തിമന്തം പുരുഷാദനീതം
വിഹായസാ മൃത്യുമുഖാത്പ്രമുക്തം ।
ഗോപ്യശ്ച ഗോപാഃ കില നന്ദമുഖ്യാ
ലബ്ധ്വാ പുനഃ പ്രാപുരതീവ മോദം ॥ 30 ॥
അഹോ ബതാത്യദ്ഭുതമേഷ രക്ഷസാ
ബാലോ നിവൃത്തിം ഗമിതോഽഭ്യഗാത്പുനഃ ।
ഹിംസ്രഃ സ്വപാപേന വിഹിംസിതഃ ഖലഃ
സാധുഃ സമത്വേന ഭയാദ് വിമുച്യതേ ॥ 31 ॥
കിം നസ്തപശ്ചീർണ്ണമധോക്ഷജാർച്ചനം
പൂർത്തേഷ്ടദത്തമുത ഭൂതസൌഹൃദം ।
യത് സംപരേതഃ പുനരേവ ബാലകോ
ദിഷ്ട്യാ സ്വബന്ധൂൻ പ്രണയന്നുപസ്ഥിതഃ ॥ 32 ॥
ദൃഷ്ട്വാദ്ഭുതാനി ബഹുശോ നന്ദഗോപോ ബൃഹദ്വനേ ।
വസുദേവവചോ ഭൂയോ മാനയാമാസ വിസ്മിതഃ ॥ 33 ॥
ഏകദാർഭകമാദായ സ്വാങ്കമാരോപ്യ ഭാമിനീ ।
പ്രസ്നുതം പായയാമാസ സ്തനം സ്നേഹപരിപ്ലുതാ ॥ 34 ॥
പീതപ്രായസ്യ ജനനീ സാ തസ്യ രുചിരസ്മിതം ।
മുഖം ലാളയതീ രാജഞ്ജൃംഭതോ ദദൃശേ ഇദം ॥ 35 ॥
ഖം രോദസീ ജ്യോതിരനീകമാശാഃ
സൂര്യേന്ദുവഹ്നിശ്വസനാംബുധീംശ്ച ।
ദ്വീപാൻ നഗാംസ്തദ്ദുഹിതൄർവ്വനാനി
ഭൂതാനി യാനി സ്ഥിരജംഗമാനി ॥ 36 ॥
സാ വീക്ഷ്യ വിശ്വം സഹസാ രാജൻ സഞ്ജാതവേപഥുഃ ।
സമ്മീല്യ മൃഗശാവാക്ഷീ നേത്രേ ആസീത് സുവിസ്മിതാ ॥ 37 ॥