ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 37

← സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 36

സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 38 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 37

ശ്രീശുക ഉവാച

     കേശീ തു കംസപ്രഹിതഃ ഖുരൈർമ്മഹീം
          മഹാഹയോ നിർജ്ജരയൻ മനോജവഃ ।
     സടാവധൂതാഭ്രവിമാനസങ്കുലം
          കുർവ്വന്നഭോ ഹേഷിതഭീഷിതാഖിലഃ ॥ 1 ॥

     വിശാലനേത്രോ വികടാസ്യകോടരോ
          ബൃഹദ്ഗളോ നീലമഹാംബുദോപമഃ ।
     ദുരാശയഃ കംസഹിതം ചികീർഷുർ-
          വ്രജം സ നന്ദസ്യ ജഗാമ കമ്പയൻ ॥ 2 ॥

     തം ത്രാസയന്തം ഭഗവാൻ സ്വഗോകുലം
          തദ്ധേഷിതൈർവ്വാലവിഘൂർണ്ണിതാംബുദം ।
     ആത്മാനമാജൌ മൃഗയന്തമഗ്രണീ-
          രുപാഹ്വയത് സ വ്യനദൻമൃഗേന്ദ്രവത് ॥ 3 ॥

     സ തം നിശാമ്യാഭിമുഖോ മുഖേന ഖം
          പിബന്നിവാഭ്യദ്രവദത്യമർഷണഃ ।
     ജഘാന പദ്ഭ്യാമരവിന്ദലോചനം
          ദുരാസദശ്ചണ്ഡജവോ ദുരത്യയഃ ॥ 4 ॥

     തദ് വഞ്ചയിത്വാ തമധോക്ഷജോ രുഷാ
          പ്രഗൃഹ്യ ദോർഭ്യാം പരിവിധ്യ പാദയോഃ ।
     സാവജ്ഞമുത്സൃജ്യ ധനുഃ ശതാന്തരേ
          യഥോരഗം താർക്ഷ്യസുതോ വ്യവസ്ഥിതഃ ॥ 5 ॥

     സ ലബ്ധസംജ്ഞഃ പുനരുത്ഥിതോ രുഷാ
          വ്യാദായ കേശീ തരസാഽഽപതദ്ധരിം ।
     സോഽപ്യസ്യ വക്ത്രേ ഭുജമുത്തരം സ്മയൻ
          പ്രവേശയാമാസ യഥോരഗം ബിലേ ॥ 6 ॥

     ദന്താ നിപേതുർഭഗവദ്ഭുജസ്പൃശ-
          സ്തേ കേശിനസ്തപ്തമയഃ സ്പൃശോ യഥാ ।
     ബാഹുശ്ച തദ്ദേഹഗതോ മഹാത്മനോ
          യഥാഽഽമയഃ സംവവൃധേ ഉപേക്ഷിതഃ ॥ 7 ॥

     സമേധമാനേന സ കൃഷ്ണബാഹുനാ
          നിരുദ്ധവായുശ്ചരണാംശ്ച വിക്ഷിപൻ ।
     പ്രസ്വിന്നഗാത്രഃ പരിവൃത്തലോചനഃ
          പപാത ലേണ്ഡം വിസൃജൻ ക്ഷിതൌ വ്യസുഃ ॥ 8 ॥

     തദ്ദേഹതഃ കർക്കടികാഫലോപമാദ്-
          വ്യസോരപാകൃഷ്യ ഭുജം മഹാഭുജഃ ।
     അവിസ്മിതോഽയത്നഹതാരിരുത് സ്മയൈഃ
          പ്രസൂനവർഷൈർദ്ദിവിഷദ്ഭിരീഡിതഃ ॥ 9 ॥

ദേവർഷിരുപസംഗമ്യ ഭാഗവതപ്രവരോ നൃപ ।
കൃഷ്ണമക്ലിഷ്ടകർമ്മാണം രഹസ്യേതദഭാഷത ॥ 10 ॥

കൃഷ്ണ കൃഷ്ണാപ്രമേയാത്മൻ യോഗേശ ജഗദീശ്വര ।
വാസുദേവാഖിലാവാസ സാത്വതാം പ്രവര പ്രഭോ ॥ 11 ॥

ത്വമാത്മാ സർവ്വഭൂതാനാമേകോ ജ്യോതിരിവൈധസാം ।
ഗൂഢോ ഗുഹാശയഃ സാക്ഷീ മഹാപുരുഷ ഈശ്വരഃ ॥ 12 ॥

ആത്മനാഽഽത്മാഽഽശ്രയഃ പൂർവ്വം മായയാ സസൃജേ ഗുണാൻ ।
തൈരിദം സത്യസങ്കൽപഃ സൃജസ്യത്സ്യവസീശ്വരഃ ॥ 13 ॥

സ ത്വം ഭൂധരഭൂതാനാം ദൈത്യപ്രമഥരക്ഷസാം ।
അവതീർണ്ണോ വിനാശായ സേതൂനാം രക്ഷണായ ച ॥ 14 ॥

ദിഷ്ട്യാ തേ നിഹതോ ദൈത്യോ ലീലയായം ഹയാകൃതിഃ ।
യസ്യ ഹേഷിതസന്ത്രസ്താസ്ത്യജന്ത്യനിമിഷാ ദിവം ॥ 15 ॥

ചാണൂരം മുഷ്ടികം ചൈവ മല്ലാനന്യാംശ്ച ഹസ്തിനം ।
കംസം ച നിഹതം ദ്രക്ഷ്യേ പരശ്വോഽഹനി തേ വിഭോ ॥ 16 ॥

തസ്യാനു ശംഖയവനമുരാണാം നരകസ്യ ച ।
പാരിജാതാപഹരണമിന്ദ്രസ്യ ച പരാജയം ॥ 17 ॥

ഉദ്വാഹം വീരകന്യാനാം വീര്യശുൽകാദിലക്ഷണം ।
നൃഗസ്യ മോക്ഷണം പാപാദ് ദ്വാരകായാം ജഗത്പതേ ॥ 18 ॥

സ്യമന്തകസ്യ ച മണേരാദാനം സഹ ഭാര്യയാ ।
മൃതപുത്രപ്രദാനം ച ബ്രാഹ്മണസ്യ സ്വധാമതഃ ॥ 19 ॥

പൌണ്ഡ്രകസ്യ വധം പശ്ചാത്കാശിപുര്യാശ്ച ദീപനം ।
ദന്തവക്ത്രസ്യ നിധനം ചൈദ്യസ്യ ച മഹാക്രതൌ ॥ 20 ॥

യാനി ചാന്യാനി വീര്യാണി ദ്വാരകാമാവസൻ ഭവാൻ ।
കർത്താ ദ്രക്ഷ്യാമ്യഹം താനി ഗേയാനി കവിഭിർഭുവി ॥ 21 ॥

അഥ തേ കാലരൂപസ്യ ക്ഷപയിഷ്ണോരമുഷ്യ വൈ ।
അക്ഷൌഹിണീനാം നിധനം ദ്രക്ഷ്യാമ്യർജ്ജുനസാരഥേഃ ॥ 22 ॥

     വിശുദ്ധവിജ്ഞാനഘനം സ്വസംസ്ഥയാ
          സമാപ്തസർവ്വാർത്ഥമമോഘവാഞ്ഛിതം ।
     സ്വതേജസാ നിത്യനിവൃത്തമായാ-
          ഗുണപ്രവാഹം ഭഗവന്തമീമഹി ॥ 23 ॥

     ത്വാമീശ്വരം സ്വാശ്രയമാത്മമായയാ
          വിനിർമ്മിതാശേഷവിശേഷകൽപനം ।
     ക്രീഡാർത്ഥമദ്യാത്തമനുഷ്യവിഗ്രഹം
          നതോഽസ്മി ധുര്യം യദുവൃഷ്ണിസാത്വതാം ॥ 24 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

ഏവം യദുപതിം കൃഷ്ണം ഭാഗവതപ്രവരോ മുനിഃ ।
പ്രണിപത്യാഭ്യനുജ്ഞാതോ യയൌ തദ്ദർശനോത്സവഃ ॥ 25 ॥

ഭഗവാനപി ഗോവിന്ദോ ഹത്വാ കേശിനമാഹവേ ।
പശൂനപാലയത്പാലൈഃ പ്രീതൈർവ്രജസുഖാവഹഃ ॥ 26 ॥

ഏകദാ തേ പശൂൻ പാലാശ്ചാരയന്തോഽദ്രിസാനുഷു ।
ചക്രുർന്നിലായനക്രീഡാശ്ചോരപാലാപദേശതഃ ॥ 27 ॥

തത്രാസൻ കതിചിച്ചോരാഃ പാലാശ്ച കതിചിന്നൃപ ।
മേഷായിതാശ്ച തത്രൈകേ വിജഹ്രുരകുതോഭയാഃ ॥ 28 ॥

മയപുത്രോ മഹാമായോ വ്യോമോ ഗോപാലവേഷധൃക് ।
മേഷായിതാനപോവാഹ പ്രായശ്ചോരായിതോ ബഹൂൻ ॥ 29 ॥

ഗിരിദര്യാം വിനിക്ഷിപ്യ നീതം നീതം മഹാസുരഃ ।
ശിലയാ പിദധേ ദ്വാരം ചതുഃപഞ്ചാവശേഷിതാഃ ॥ 30 ॥

തസ്യ തത്കർമ്മ വിജ്ഞായ കൃഷ്ണഃ ശരണദഃ സതാം ।
ഗോപാൻ നയന്തം ജഗ്രാഹ വൃകം ഹരിരിവൌജസാ ॥ 31 ॥

സ നിജം രൂപമാസ്ഥായ ഗിരീന്ദ്രസദൃശം ബലീ ।
ഇച്ഛൻ വിമോക്തുമാത്മാനം നാശക്നോദ്ഗ്രഹണാതുരഃ ॥ 32 ॥

തം നിഗൃഹ്യാച്യുതോ ദോർഭ്യാം പാതയിത്വാ മഹീതലേ ।
പശ്യതാം ദിവി ദേവാനാം പശുമാരമമാരയത് ॥ 33 ॥

ഗുഹാപിധാനം നിർഭിദ്യ ഗോപാന്നിഃസാര്യ കൃച്ഛ്രതഃ ।
സ്തൂയമാനഃ സുരൈർഗ്ഗോപൈഃ പ്രവിവേശ സ്വഗോകുലം ॥ 34 ॥