ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 34

← സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 32

സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 35 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 34

ശ്രീശുക ഉവാച

ഏകദാ ദേവയാത്രായാം ഗോപാലാ ജാതകൌതുകാഃ ।
അനോഭിരനഡുദ്യുക്തൈഃ പ്രയയുസ്തേഽമ്ബികാവനം ॥ 1 ॥

തത്ര സ്നാത്വാ സരസ്വത്യാം ദേവം പശുപതിം വിഭും ।
ആനർച്ചുരർഹണൈർഭക്ത്യാ ദേവീം ച നൃപതേഽമ്ബികാം ॥ 2 ॥

ഗാവോ ഹിരണ്യം വാസാംസി മധു മധ്വന്നമാദൃതാഃ ।
ബ്രാഹ്മണേഭ്യോ ദദുഃ സർവ്വേ ദേവോ നഃ പ്രീയതാമിതി ॥ 3 ॥

ഊഷുഃ സരസ്വതീതീരേ ജലം പ്രാശ്യ ധൃതവ്രതാഃ ।
രജനീം താം മഹാഭാഗാ നന്ദസുനന്ദകാദയഃ ॥ 4 ॥

കശ്ചിൻമഹാനഹിസ്തസ്മിൻ വിപിനേഽതിബുഭുക്ഷിതഃ ।
യദൃച്ഛയാഽഽഗതോ നന്ദം ശയാനമുരഗോഽഗ്രസീത് ॥ 5 ॥

സ ചുക്രോശാഹിനാ ഗ്രസ്തഃ കൃഷ്ണ കൃഷ്ണ മഹാനയം ।
സർപ്പോ മാം ഗ്രസതേ താത പ്രപന്നം പരിമോചയ ॥ 6 ॥

തസ്യ ചാക്രന്ദിതം ശ്രുത്വാ ഗോപാലാഃ സഹസോത്ഥിതാഃ ।
ഗ്രസ്തം ച ദൃഷ്ട്വാ വിഭ്രാന്താഃ സർപ്പം വിവ്യധുരുൽമുകൈഃ ॥ 7 ॥

അലാതൈർദ്ദഹ്യമാനോഽപി നാമുഞ്ചത്തമുരംഗമഃ ।
തമസ്പൃശത്പദാഭ്യേത്യ ഭഗവാൻ സാത്വതാം പതിഃ ॥ 8 ॥

സ വൈ ഭഗവതഃ ശ്രീമത്പാദസ്പർശഹതാശുഭഃ ।
ഭേജേ സർപ്പവപുർഹിത്വാ രൂപം വിദ്യാധരാർച്ചിതം ॥ 9 ॥

തമപൃച്ഛദ്ധൃഷീകേശഃ പ്രണതം സമുപസ്ഥിതം ।
ദീപ്യമാനേന വപുഷാ പുരുഷം ഹേമമാലിനം ॥ 10 ॥

കോ ഭവാൻ പരയാ ലക്ഷ്മ്യാ രോചതേഽദ്ഭുതദർശനഃ ।
കഥം ജുഗുപ്സിതാമേതാം ഗതിം വാ പ്രാപിതോഽവശഃ ॥ 11 ॥

സർപ്പ ഉവാച

അഹം വിദ്യാധരഃ കശ്ചിത് സുദർശന ഇതി ശ്രുതഃ ।
ശ്രിയാ സ്വരൂപസമ്പത്ത്യാ വിമാനേനാചരം ദിശഃ ॥ 12 ॥

ഋഷീൻ വിരൂപാനംഗിരസഃ പ്രാഹസം രൂപദർപ്പിതഃ ।
തൈരിമാം പ്രാപിതോ യോനിം പ്രലബ്ധൈഃ സ്വേന പാപ്മനാ ॥ 13 ॥

ശാപോ മേഽനുഗ്രഹായൈവ കൃതസ്തൈഃ കരുണാത്മഭിഃ ।
യദഹം ലോകഗുരുണാ പദാ സ്പൃഷ്ടോ ഹതാശുഭഃ ॥ 14 ॥

തം ത്വാഹം ഭവഭീതാനാം പ്രപന്നാനാം ഭയാപഹം ।
ആപൃച്ഛേ ശാപനിർമ്മുക്തഃ പാദസ്പർശാദമീവഹൻ ॥ 15 ॥

പ്രപന്നോഽസ്മി മഹായോഗിൻ മഹാപുരുഷ സത്പതേ ।
അനുജാനീഹി മാം ദേവ സർവ്വലോകേശ്വരേശ്വര ॥ 16 ॥

ബ്രഹ്മദണ്ഡാദ് വിമുക്തോഽഹം സദ്യസ്തേഽച്യുത ദർശനാത് ।
യന്നാമ ഗൃഹ്ണന്നഖിലാൻ ശ്രോതൄനാത്മാനമേവ ച ।
സദ്യഃ പുനാതി കിം ഭൂയസ്തസ്യ സ്പൃഷ്ടഃ പദാ ഹി തേ ॥ 17 ॥

ഇത്യനുജ്ഞാപ്യ ദാശാർഹം പരിക്രമ്യാഭിവന്ദ്യ ച ।
സുദർശനോ ദിവം യാതഃ കൃച്ഛ്രാന്നന്ദശ്ച മോചിതഃ ॥ 18 ॥

     നിശാമ്യ കൃഷ്ണസ്യ തദാത്മവൈഭവം
          വ്രജൌകസോ വിസ്മിതചേതസസ്തതഃ ।
     സമാപ്യ തസ്മിന്നിയമം പുനർവ്രജം
          നൃപായയുസ്തത്കഥയന്ത ആദൃതാഃ ॥ 19 ॥

കദാചിദഥ ഗോവിന്ദോ രാമശ്ചാദ്ഭുതവിക്രമഃ ।
വിജഹ്രതുർവ്വനേ രാത്ര്യാം മധ്യഗൌ വ്രജയോഷിതാം ॥ 20 ॥

ഉപഗീയമാനൌ ലളിതം സ്ത്രീജനൈർബ്ബദ്ധസൌഹൃദൈഃ ।
സ്വലങ്കൃതാനുലിപ്താംഗൗ സ്രഗ്വിണൌ വിരജോഽമ്ബരൌ ॥ 21 ॥

നിശാമുഖം മാനയന്താവുദിതോഡുപതാരകം ।
മല്ലികാഗന്ധമത്താലിജുഷ്ടം കുമുദവായുനാ ॥ 22 ॥

ജഗതുഃ സർവ്വഭൂതാനാം മനഃശ്രവണമംഗളം ।
തൌ കൽപയന്തൌ യുഗപത് സ്വരമണ്ഡലമൂർച്ഛിതം ॥ 23 ॥

ഗോപ്യസ്തദ്ഗീതമാകർണ്യ മൂർച്ഛിതാ നാവിദൻ നൃപ ।
സ്രംസദ്ദുകൂലമാത്മാനം സ്രസ്തകേശസ്രജം തതഃ ॥ 24 ॥

ഏവം വിക്രീഡതോഃ സ്വൈരം ഗായതോഃ സമ്പ്രമത്തവത് ।
ശംഖചൂഡ ഇതി ഖ്യാതോ ധനദാനുചരോഽഭ്യഗാത് ॥ 25 ॥

തയോർന്നിരീക്ഷതോ രാജംസ്തന്നാഥം പ്രമദാജനം ।
ക്രോശന്തം കാലയാമാസ ദിശ്യുദീച്യാമശങ്കിതഃ ॥ 26 ॥

ക്രോശന്തം കൃഷ്ണ രാമേതി വിലോക്യ സ്വപരിഗ്രഹം ।
യഥാ ഗാ ദസ്യുനാ ഗ്രസ്താ ഭ്രാതരാവന്വധാവതാം ॥ 27 ॥

മാ ഭൈഷ്ടേത്യഭയാരാവൌ ശാലഹസ്തൌ തരസ്വിനൌ ।
ആസേദതുസ്തം തരസാ ത്വരിതം ഗുഹ്യകാധമം ॥ 28 ॥

സ വീക്ഷ്യ താവനുപ്രാപ്തൌ കാലമൃത്യൂ ഇവോദ്വിജൻ ।
വിസൃജ്യ സ്ത്രീജനം മൂഢഃ പ്രാദ്രവജ്ജീവിതേച്ഛയാ ॥ 29 ॥

തമന്വധാവദ്ഗോവിന്ദോ യത്ര യത്ര സ ധാവതി ।
ജിഹീർഷുസ്തച്ഛിരോരത്നം തസ്ഥൌ രക്ഷൻ സ്ത്രിയോ ബലഃ ॥ 30 ॥

അവിദൂര ഇവാഭ്യേത്യ ശിരസ്തസ്യ ദുരാത്മനഃ ।
ജഹാര മുഷ്ടിനൈവാംഗ സഹചൂഡാമണിം വിഭുഃ ॥ 31 ॥

ശംഖചൂഡം നിഹത്യൈവം മണിമാദായ ഭാസ്വരം ।
അഗ്രജായാദദാത്പ്രീത്യാ പശ്യന്തീനാം ച യോഷിതാം ॥ 32 ॥