ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 32

← സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 31

സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 33 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 32

ശ്രീശുക ഉവാച

ഇതി ഗോപ്യഃ പ്രഗായന്ത്യഃ പ്രലപന്ത്യശ്ച ചിത്രധാ ।
രുരുദുഃ സുസ്വരം രാജൻ കൃഷ്ണദർശനലാലസാഃ ॥ 1 ॥

താസാമാവിരഭൂച്ഛൌരിഃ സ്മയമാനമുഖാംബുജഃ ।
പീതാംബരധരഃ സ്രഗ്വീ സാക്ഷാൻമൻമഥമൻമഥഃ ॥ 2 ॥

തം വിലോക്യാഗതം പ്രേഷ്ഠം പ്രീത്യുത്ഫുല്ലദൃശോഽബലാഃ ।
ഉത്തസ്ഥുർ യുഗപത് സർവ്വാസ്തന്വഃ പ്രാണമിവാഗതം ॥ 3 ॥

കാചിത്കരാംബുജം ശൌരേർജ്ജഗൃഹേഽഞ്ജലിനാ മുദാ ।
കാചിദ്ദധാര തദ്ബാഹുമംസേ ചന്ദനരൂഷിതം ॥ 4 ॥

കാചിദഞ്ജലിനാഗൃഹ്ണാത് തന്വീ താംബൂലചർവ്വിതം ।
ഏകാ തദങ്ഘ്രികമലം സന്തപ്താ സ്തനയോരധാത് ॥ 5 ॥

ഏകാ ഭ്രുകുടിമാബധ്യ പ്രേമസംരംഭവിഹ്വലാ ।
ഘ്നന്തീവൈക്ഷത്കടാക്ഷേപൈഃ സന്ദഷ്ടദശനച്ഛദാ ॥ 6 ॥

അപരാനിമിഷദ് ദൃഗ്ഭ്യാം ജുഷാണാ തൻമുഖാംബുജം ।
ആപീതമപി നാതൃപ്യത് സന്തസ്തച്ചരണം യഥാ ॥ 7 ॥

തം കാചിന്നേത്രരന്ധ്രേണ ഹൃദികൃത്യ നിമീല്യ ച ।
പുളകാംഗ്യുപഗുഹ്യാസ്തേ യോഗീവാനന്ദസംപ്ളുതാ ॥ 8 ॥

സർവ്വാസ്താഃ കേശവാലോകപരമോത്സവനിർവൃതാഃ ।
ജഹുർവ്വിരഹജം താപം പ്രാജ്ഞം പ്രാപ്യ യഥാ ജനാഃ ॥ 9 ॥

താഭിർവ്വിധൂതശോകാഭിർഭഗവാനച്യുതോ വൃതഃ ।
വ്യരോചതാധികം താത പുരുഷഃ ശക്തിഭിർ യഥാ ॥ 10 ॥

താഃ സമാദായ കാളിന്ദ്യാ നിർവ്വിശ്യ പുളിനം വിഭുഃ ।
വികസത്കുന്ദമന്ദാരസുരഭ്യനിലഷട്പദം ॥ 11 ॥

ശരച്ചന്ദ്രാംശുസന്ദോഹധ്വസ്തദോഷാതമഃ ശിവം ।
കൃഷ്ണായാ ഹസ്തതരളാചിതകോമളവാലുകം ॥ 12 ॥

     തദ്ദർശനാഹ്ളാദവിധൂതഹൃദ്രുജോ
          മനോരഥാന്തം ശ്രുതയോ യഥാ യയുഃ ।
     സ്വൈരുത്തരീയൈഃ കുചകുങ്കുമാങ്കിതൈ-
          രചീകൢപന്നാസനമാത്മബന്ധവേ ॥ 13 ॥

     തത്രോപവിഷ്ടോ ഭഗവാൻ സ ഈശ്വരോ
          യോഗേശ്വരാന്തർഹൃദി കൽപിതാസനഃ ।
     ചകാസ ഗോപീപരിഷദ്ഗതോഽർച്ചിത-
          സ്ത്രൈലോക്യലക്ഷ്മ്യേകപദം വപുർദ്ദധത് ॥ 14 ॥

     സഭാജയിത്വാ തമനംഗദീപനം
          സഹാസലീലേക്ഷണവിഭ്രമഭ്രുവാ ।
     സംസ്പർശനേനാങ്കകൃതാംഘ്രിഹസ്തയോഃ
          സംസ്തുത്യ ഈഷത്കുപിതാ ബഭാഷിരേ ॥ 15 ॥

ഗോപ്യ ഊചുഃ

ഭജതോഽനുഭജന്ത്യേക ഏക ഏതദ് വിപര്യയം ।
നോഭയാംശ്ച ഭജന്ത്യേക ഏതന്നോ ബ്രൂഹി സാധു ഭോഃ ॥ 16 ॥

ശ്രീഭഗവാനുവാച

മിഥോ ഭജന്തി യേ സഖ്യഃ സ്വാർത്ഥൈകാന്തോദ്യമാ ഹി തേ ।
ന തത്ര സൌഹൃദം ധർമ്മഃ സ്വാർത്ഥാർത്ഥം തദ്ധി നാന്യഥാ ॥ 17 ॥

ഭജന്ത്യഭജതോ യേ വൈ കരുണാഃ പിതരൌ യഥാ ।
ധർമ്മോ നിരപവാദോഽത്ര സൌഹൃദം ച സുമധ്യമാഃ ॥ 28 ॥

ഭജതോഽപി ന വൈ കേചിദ്ഭജന്ത്യഭജതഃ കുതഃ ।
ആത്മാരാമാ ഹ്യാപ്തകാമാ അകൃതജ്ഞാ ഗുരുദ്രുഹഃ ॥ 19 ॥

     നാഹം തു സഖ്യോ ഭജതോഽപി ജന്തൂൻ
          ഭജാമ്യമീഷാമനുവൃത്തിവൃത്തയേ ।
     യഥാധനോ ലബ്ധധനേ വിനഷ്ടേ
          തച്ചിന്തയാന്യന്നിഭൃതോ ന വേദ ॥ 20 ॥

     ഏവം മദർത്ഥോജ്ഝിതലോകവേദ-
          സ്വാനാം ഹി വോ മയ്യനുവൃത്തയേഽബലാഃ ।
     മയാ പരോക്ഷം ഭജതാ തിരോഹിതം
          മാസൂയിതും മാർഹഥ തത്പ്രിയം പ്രിയാഃ ॥ 21 ॥

     ന പാരയേഽഹം നിരവദ്യസംയുജാം
          സ്വസാധുകൃത്യം വിബുധായുഷാപി വഃ ।
     യാ മാഭജൻ ദുർജ്ജരഗേഹശൃംഖലാഃ
          സംവൃശ്ച്യ തദ്വഃ പ്രതിയാതു സാധുനാ ॥ 22 ॥