ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 31
| ← സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 30 | സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 32 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 31[തിരുത്തുക]
ഗോപ്യ ഊചുഃ
ജയതി തേഽധികം ജൻമനാ വ്രജഃ
ശ്രയത ഇന്ദിരാ ശശ്വദത്ര ഹി ।
ദയിത ദൃശ്യതാം ദിക്ഷു താവകാസ്ത്വയി
ധൃതാസവസ്ത്വാം വിചിന്വതേ ॥ 1 ॥
ശരദുദാശയേ സാധുജാതസത്-
സരസിജോദര ശ്രീമുഷാ ദൃശാ ।
സുരതനാഥ തേഽശുൽകദാസികാ
വരദ നിഘ്നതോ നേഹ കിം വധഃ ॥ 2 ॥
വിഷജലാപ്യയാദ് വ്യാളരാക്ഷസാദ്-
വർഷമാരുതാദ് വൈദ്യുതാനലാത് ।
വൃഷമയാത്മജാദ് വിശ്വതോഭയാ-
ദൃഷഭ തേ വയം രക്ഷിതാ മുഹുഃ ॥ 3 ॥
ന ഖലു ഗോപികാനന്ദനോ ഭവാ
നഖിലദേഹിനാമന്തരാത്മദൃക് ।
വിഖനസാർത്ഥിതോ വിശ്വഗുപ്തയേ
സഖ ഉദേയിവാൻ സാത്വതാം കുലേ ॥ 4 ॥
വിരചിതാഭയം വൃഷ്ണിധുര്യ തേ
ചരണമീയുഷാം സംസൃതേർഭയാത് ।
കരസരോരുഹം കാന്ത കാമദം
ശിരസി ധേഹി നഃ ശ്രീകരഗ്രഹം ॥ 5 ॥
വ്രജജനാർത്തിഹൻ വീരയോഷിതാം
നിജജനസ്മയധ്വംസനസ്മിത ।
ഭജ സഖേ ഭവത്കിങ്കരീഃ സ്മ നോ
ജലരുഹാനനം ചാരു ദർശയ ॥ 6 ॥
പ്രണതദേഹിനാം പാപകർശനം
തൃണചരാനുഗം ശ്രീനികേതനം ।
ഫണിഫണാർപ്പിതം തേ പദാംബുജം
കൃണു കുചേഷു നഃ കൃന്ധി ഹൃച്ഛയം ॥ 7 ॥
മധുരയാ ഗിരാ വൽഗുവാക്യയാ
ബുധമനോജ്ഞയാ പുഷ്കരേക്ഷണ ।
വിധികരീരിമാ വീര മുഹ്യതീ-
രധരസീധുനാഽഽപ്യായയസ്വ നഃ ॥ 8 ॥
തവ കഥാമൃതം തപ്തജീവനം
കവിഭിരീഡിതം കൽമഷാപഹം ।
ശ്രവണമംഗളംലം ശ്രീമദാതതം
ഭുവിഗൃണന്തി തേ ഭൂരിദാ ജനാഃ ॥ 9 ॥
പ്രഹസിതം പ്രിയപ്രേമവീക്ഷണം
വിഹരണം ച തേ ധ്യാനമംഗലം ।
രഹസി സംവിദോ യാ ഹൃദിസ്പൃശഃ
കുഹക നോ മനഃ ക്ഷോഭയന്തി ഹി ॥ 10 ॥
ചലസി യദ് വ്രജാച്ചാരയൻ പശൂൻ
നളിനസുന്ദരം നാഥ തേ പദം ।
ശിലതൃണാങ്കുരൈഃ സീദതീതി നഃ
കലിലതാം മനഃ കാന്ത ഗച്ഛതി ॥ 11 ॥
ദിനപരിക്ഷയേ നീലകുന്തളൈർ-
വ്വനരുഹാനനം ബിഭ്രദാവൃതം ।
ഘനരജസ്വലം ദർശയൻ മുഹുർ-
മ്മനസി നഃ സ്മരം വീര യച്ഛസി ॥ 12 ॥
പ്രണതകാമദം പദ്മജാർച്ചിതം
ധരണിമണ്ഡനം ധ്യേയമാപദി ।
ചരണപങ്കജം ശന്തമം ച തേ
രമണ നഃ സ്തനേഷ്വർപ്പായാധിഹൻ ॥ 13 ॥
സുരതവർദ്ധനം ശോകനാശനം
സ്വരിതവേണുനാ സുഷ്ഠു ചുംബിതം ।
ഇതരരാഗവിസ്മാരണം നൃണാം
വിതര വീര നസ്തേഽധരാമൃതം ॥ 14 ॥
അടതി യദ്ഭവാനഹ്നി കാനനം
ത്രുടിർ യുഗായതേ ത്വാമപശ്യതാം ।
കുടിലകുന്തളം ശ്രീമുഖം ച തേ
ജഡ ഉദീക്ഷതാം പക്ഷ്മകൃദ്ദൃശാം ॥ 15 ॥
പതിസുതാന്വയഭ്രാതൃബാന്ധവാ-
നതിവിലംഘ്യ തേഽന്ത്യച്യുതാഗതാഃ ।
ഗതിവിദസ്തവോദ്ഗീതമോഹിതാഃ
കിതവ യോഷിതഃ കസ്ത്യജേന്നിശി ॥ 16 ॥
രഹസി സംവിദം ഹൃച്ഛയോദയം
പ്രഹസിതാനനം പ്രേമവീക്ഷണം ।
ബൃഹദുരഃ ശ്രിയോ വീക്ഷ്യ ധാമ തേ
മുഹുരതി സ്പൃഹാ മുഹ്യതേ മനഃ ॥ 17 ॥
വ്രജവനൌകസാം വ്യക്തിരംഗ തേ
വൃജിനഹന്ത്ര്യലം വിശ്വമംഗളംലം ।
ത്യജ മനാക് ച നസ്ത്വത് സ്പൃഹാത്മനാം
സ്വജനഹൃദ്രുജാം യന്നിഷൂദനം ॥ 18 ॥
യത്തേ സുജാത ചരണാംബുരുഹം സ്തനേഷു
ഭീതാഃ ശനൈഃ പ്രിയ ദധീമഹി കർക്കശേഷു ।
തേനാടവീമടസി തദ് വ്യഥതേ ന കിംസ്വിത്
കൂർപ്പാദിഭിർഭ്രമതി ധീർഭവദായുഷാം നഃ ॥ 19 ॥