ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 28
| ← സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 27 | സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 29 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 28[തിരുത്തുക]
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏകാദശ്യാം നിരാഹാരഃ സമഭ്യർച്ച്യ ജനാർദ്ദനം ।
സ്നാതും നന്ദസ്തു കാളിന്ദ്യാ ദ്വാദശ്യാം ജലമാവിശത് ॥ 1 ॥
തം ഗൃഹീത്വാനയദ്ഭൃത്യോ വരുണസ്യാസുരോഽന്തികം ।
അവിജ്ഞായാസുരീം വേലാം പ്രവിഷ്ടമുദകം നിശി ॥ 2 ॥
ചുക്രുശുസ്തമപശ്യന്തഃ കൃഷ്ണ രാമേതി ഗോപകാഃ ।
ഭഗവാംസ്തദുപശ്രുത്യ പിതരം വരുണാഹൃതം ।
തദന്തികം ഗതോ രാജൻ സ്വാനാമഭയദോ വിഭുഃ ॥ 3 ॥
പ്രാപ്തം വീക്ഷ്യ ഹൃഷീകേശം ലോകപാലഃ സപര്യയാ ।
മഹത്യാ പൂജയിത്വാഽഽഹ തദ്ദർശനമഹോത്സവഃ ॥ 4 ॥
വരുണ ഉവാച
അദ്യ മേ നിഭൃതോ ദേഹോഽദ്യൈവാർത്ഥോർഥോഽധിഗതഃ പ്രഭോ ।
ത്വത്പാദഭാജോ ഭഗവന്നവാപുഃ പാരമധ്വനഃ ॥ 5 ॥
നമസ്തുഭ്യം ഭഗവതേ ബ്രഹ്മണേ പരമാത്മനേ ।
ന യത്ര ശ്രൂയതേ മായാ ലോകസൃഷ്ടിവികൽപനാ ॥ 6 ॥
അജാനതാ മാമകേന മൂഢേനാകാര്യവേദിനാ ।
ആനീതോഽയം തവ പിതാ തദ്ഭവാൻ ക്ഷന്തുമർഹതി ॥ 7 ॥
മമാപ്യനുഗ്രഹം കൃഷ്ണ കർത്തുമർഹസ്യശേഷദൃക് ।
ഗോവിന്ദ നീയതാമേഷ പിതാ തേ പിതൃവത്സല ॥ 8 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏവം പ്രസാദിതഃ കൃഷ്ണോ ഭഗവാനീശ്വരേശ്വരഃ ।
ആദായാഗാത് സ്വപിതരം ബന്ധൂനാം ചാവഹൻ മുദം ॥ 9 ॥
നന്ദസ്ത്വതീന്ദ്രിയം ദൃഷ്ട്വാ ലോകപാലമഹോദയം ।
കൃഷ്ണേ ച സന്നതിം തേഷാം ജ്ഞാതിഭ്യോ വിസ്മിതോഽബ്രവീത് ॥ 10 ॥
തേ ത്വൌത്സുക്യധിയോ രാജൻ മത്വാ ഗോപാസ്തമീശ്വരം ।
അപി നഃ സ്വഗതിം സൂക്ഷ്മാമുപാധാസ്യദധീശ്വരഃ ॥ 11 ॥
ഇതി സ്വാനാം സ ഭഗവാൻ വിജ്ഞായാഖിലദൃക് സ്വയം ।
സങ്കൽപസിദ്ധയേ തേഷാം കൃപയൈതദചിന്തയത് ॥ 12 ॥
ജനോ വൈ ലോക ഏതസ്മിന്നവിദ്യാകാമകർമ്മഭിഃ ।
ഉച്ചാവചാസു ഗതിഷു ന വേദ സ്വാം ഗതിം ഭ്രമൻ ॥ 13 ॥
ഇതി സഞ്ചിന്ത്യ ഭഗവാൻ മഹാകാരുണികോ ഹരിഃ ।
ദർശയാമാസ ലോകം സ്വം ഗോപാനാം തമസഃ പരം ॥ 14 ॥
സത്യം ജ്ഞാനമനന്തം യദ്ബ്രഹ്മ ജ്യോതിഃ സനാതനം ।
യദ്ധി പശ്യന്തി മുനയോ ഗുണാപായേ സമാഹിതാഃ ॥ 15 ॥
തേ തു ബ്രഹ്മഹ്രദം നീതാ മഗ്നാഃ കൃഷ്ണേന ചോദ്ധൃതാഃ ।
ദദൃശുർബ്രഹ്മണോ ലോകം യത്രാക്രൂരോഽധ്യഗാത്പുരാ ॥ 16 ॥
നന്ദാദയസ്തു തം ദൃഷ്ട്വാ പരമാനന്ദനിവൃതാഃ ।
കൃഷ്ണം ച തത്ര ഛന്ദോഭിഃ സ്തൂയമാനം സുവിസ്മിതാഃ ॥ 17 ॥