ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 27
| ← സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 26 | സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 28 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 27[തിരുത്തുക]
ശ്രീശുക ഉവാച
ഗോവർദ്ധനേ ധൃതേ ശൈലേ ആസാരാദ്രക്ഷിതേ വ്രജേ ।
ഗോലോകാദാവ്രജത്കൃഷ്ണം സുരഭിഃ ശക്ര ഏവ ച ॥ 1 ॥
വിവിക്ത ഉപസംഗമ്യ വ്രീഡീതഃ കൃതഹേളനഃ ।
പസ്പർശ പാദയോരേനം കിരീടേനാർക്കവർച്ചസാ ॥ 2 ॥
ദൃഷ്ടശ്രുതാനുഭാവോഽസ്യ കൃഷ്ണസ്യാമിതതേജസഃ ।
നഷ്ടത്രിലോകേശമദ ഇന്ദ്ര ആഹ കൃതാഞ്ജലിഃ ॥ 3 ॥
ഇന്ദ്ര ഉവാച
വിശുദ്ധസത്ത്വം തവ ധാമ ശാന്തം
തപോമയം ധ്വസ്തരജസ്തമസ്കം ।
മായാമയോഽയം ഗുണസമ്പ്രവാഹോ
ന വിദ്യതേ തേഽഗ്രഹണാനുബന്ധഃ ॥ 4 ॥
കുതോ നു തദ്ധേതവ ഈശ തത്കൃതാ
ലോഭാദയോ യേഽബുധലിംഗഭാവാഃ ।
തഥാപി ദണ്ഡം ഭഗവാൻ ബിഭർത്തി
ധർമ്മസ്യ ഗുപ്ത്യൈ ഖലനിഗ്രഹായ ॥ 5 ॥
പിതാ ഗുരുസ്ത്വം ജഗതാമധീശോ
ദുരത്യയഃ കാല ഉപാത്തദണ്ഡഃ ।
ഹിതായ ചേച്ഛാതനുഭിഃ സമീഹസേ
മാനം വിധുന്വൻ ജഗദീശമാനിനാം ॥ 6 ॥
യേ മദ്വിധാജ്ഞാ ജഗദീശ മാനിന-
സ്ത്വാം വീക്ഷ്യ കാലേഽഭയമാശു തൻമദം ।
ഹിത്വാഽഽര്യമാർഗ്ഗം പ്രഭജന്ത്യപസ്മയാ
ഈഹാ ഖലാനാമപി തേഽനുശാസനം ॥ 7 ॥
സ ത്വം മമൈശ്വര്യമദപ്ലുതസ്യ
കൃതാഗസസ്തേഽവിദുഷഃ പ്രഭാവം ।
ക്ഷന്തും പ്രഭോഽഥാർഹസി മൂഢചേതസോ
മൈവം പുനർഭൂൻമതിരീശ മേഽസതീ ॥ 8 ॥
തവാവതാരോഽയമധോക്ഷജേഹ
സ്വയംഭരാണാമുരുഭാരജൻമനാം ।
ചമൂപതീനാമഭവായ ദേവ
ഭവായ യുഷ്മച്ചരണാനുവർത്തിനാം ॥ 9 ॥
നമസ്തുഭ്യം ഭഗവതേ പുരുഷായ മഹാത്മനേ ।
വാസുദേവായ കൃഷ്ണായ സാത്വതാം പതയേ നമഃ ॥ 10 ॥
സ്വച്ഛന്ദോപാത്തദേഹായ വിശുദ്ധജ്ഞാനമൂർത്തയേ ।
സർവ്വസ്മൈ സർവ്വബീജായ സർവ്വഭൂതാത്മനേ നമഃ ॥ 11 ॥
മയേദം ഭഗവൻ ഗോഷ്ഠനാശായാസാരവായുഭിഃ ।
ചേഷ്ടിതം വിഹതേ യജ്ഞേ മാനിനാ തീവ്രമന്യുനാ ॥ 12 ॥
ത്വയേശാനുഗൃഹീതോഽസ്മി ധ്വസ്തസ്തംഭോ വൃഥോദ്യമഃ ।
ഈശ്വരം ഗുരുമാത്മാനം ത്വാമഹം ശരണം ഗതഃ ॥ 13 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏവം സങ്കീർത്തിതഃ കൃഷ്ണോ മഘോനാ ഭഗവാനമും ।
മേഘഗംഭീരയാ വാചാ പ്രഹസന്നിദമബ്രവീത് ॥ 14 ॥
ശ്രീഭഗവാനുവാച
മയാ തേഽകാരി മഘവൻ മഖഭംഗോഽനുഗൃഹ്ണതാ ।
മദനുസ്മൃതയേ നിത്യം മത്തസ്യേന്ദ്രശ്രിയാ ഭൃശം ॥ 15 ॥
മാമൈശ്വര്യശ്രീമദാന്ധോ ദണ്ഡപാണിം ന പശ്യതി ।
തം ഭ്രംശയാമി സമ്പദ്ഭ്യോ യസ്യ ചേച്ഛാമ്യനുഗ്രഹം ॥ 16 ॥
ഗമ്യതാം ശക്ര ഭദ്രം വഃ ക്രിയതാം മേഽനുശാസനം ।
സ്ഥീയതാം സ്വാധികാരേഷു യുക്തൈർവ്വഃ സ്തംഭവർജ്ജിതൈഃ ॥ 17 ॥
അഥാഹ സുരഭിഃ കൃഷ്ണമഭിവന്ദ്യ മനസ്വിനീ ।
സ്വസന്താനൈരുപാമന്ത്ര്യ ഗോപരൂപിണമീശ്വരം ॥ 18 ॥
സുരഭിരുവാച
കൃഷ്ണ കൃഷ്ണ മഹായോഗിൻ വിശ്വാത്മൻ വിശ്വസംഭവ ।
ഭവതാ ലോകനാഥേന സനാഥാ വയമച്യുത ॥ 19 ॥
ത്വം നഃ പരമകം ദൈവം ത്വം ന ഇന്ദ്രോ ജഗത്പതേ ।
ഭവായ ഭവ ഗോവിപ്രദേവാനാം യേ ച സാധവഃ ॥ 20 ॥
ഇന്ദ്രം നസ്ത്വാഭിഷേക്ഷ്യാമോ ബ്രഹ്മണാ നോദിതാ വയം ।
അവതീർണ്ണോഽസി വിശ്വാത്മൻ ഭൂമേർഭാരാപനുത്തയേ ॥ 21 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏവം കൃഷ്ണമുപാമന്ത്ര്യ സുരഭിഃ പയസാഽഽത്മ നഃ ।
ജലൈരാകാശഗംഗായാ ഐരാവതകരോദ്ധൃതൈഃ ॥ 22 ॥
ഇന്ദ്രഃ സുരർഷിഭിഃ സാകം നോദിതോ ദേവമാതൃഭിഃ ।
അഭ്യഷിഞ്ചത ദാശാർഹം ഗോവിന്ദ ഇതി ചാഭ്യധാത് ॥ 23 ॥
തത്രാഗതാസ്തുംബുരുനാരദാദയോ
ഗന്ധർവ്വവിദ്യാധരസിദ്ധചാരണാഃ ।
ജഗുർ യശോ ലോകമലാപഹം ഹരേഃ
സുരാംഗനാഃ സന്നനൃതുർമ്മുദാന്വിതാഃ ॥ 24 ॥
തം തുഷ്ടുവുർദ്ദേവനികായകേതവോ
ഹ്യവാകിരംശ്ചാദ്ഭുതപുഷ്പവൃഷ്ടിഭിഃ ।
ലോകാഃ പരാം നിർവൃതിമാപ്നുവംസ്ത്രയോ
ഗാവസ്തദാ ഗാമനയൻ പയോദ്രുതാം ॥ 25 ॥
നാനാരസൌഘാഃ സരിതോ വൃക്ഷാ ആസൻ മധുസ്രവാഃ ।
അകൃഷ്ടപച്യൌഷധയോ ഗിരയോഽബിഭ്രദുൻമണീൻ ॥ 26 ॥
കൃഷ്ണേഽഭിഷിക്ത ഏതാനി സത്ത്വാനി കുരുനന്ദന ।
നിർവൈരാണ്യഭവംസ്താത ക്രൂരാണ്യപി നിസർഗ്ഗതഃ ॥ 27 ॥
ഇതി ഗോഗോകുലപതിം ഗോവിന്ദമഭിഷിച്യ സഃ ।
അനുജ്ഞാതോ യയൌ ശക്രോ വൃതോ ദേവാദിഭിർദ്ദിവം ॥ 28 ॥