ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 26

വിക്കിഗ്രന്ഥശാല സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 പൂർവ്വാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 26[തിരുത്തുക]


ശ്രീശുക ഉവാച

ഏവം വിധാനി കർമ്മാണി ഗോപാഃ കൃഷ്ണസ്യ വീക്ഷ്യ തേ ।
അതദ്വീര്യവിദഃ പ്രോചുഃ സമഭ്യേത്യ സുവിസ്മിതാഃ ॥ 1 ॥

ബാലകസ്യ യദേതാനി കർമ്മാണ്യത്യദ്ഭുതാനി വൈ ।
കഥമർഹത്യസൌ ജൻമ ഗ്രാമ്യേഷ്വാത്മജുഗുപ്സിതം ॥ 2 ॥

യഃ സപ്തഹായനോ ബാലഃ കരേണൈകേന ലീലയാ ।
കഥം ബിഭ്രദ്ഗിരിവരം പുഷ്കരം ഗജരാഡിവ ॥ 3 ॥

തോകേനാമീലിതാക്ഷേണ പൂതനായാ മഹൌജസഃ ।
പീതഃ സ്തനഃ സഹ പ്രാണൈഃ കാലേനേവ വയസ്തനോഃ ॥ 4 ॥

ഹിന്വതോഽധഃ ശയാനസ്യ മാസ്യസ്യ ചരണാവുദക് ।
അനോഽപതദ്വിപര്യസ്തം രുദതഃ പ്രപദാഹതം ॥ 5 ॥

ഏകഹായന ആസീനോ ഹ്രിയമാണോ വിഹായസാ ।
ദൈത്യേന യസ്തൃണാവർത്തമഹൻ കണ്ഠഗ്രഹാതുരം ॥ 6 ॥

ക്വചിദ്ധൈയംഗവസ്തൈന്യേ മാത്രാ ബദ്ധ ഉദൂഖലേ ।
ഗച്ഛന്നർജ്ജുനയോർമ്മധ്യേ ബാഹുഭ്യാം താവപാതയത് ॥ 7 ॥

വനേ സഞ്ചാരയൻ വത്സാൻ സരാമോ ബാലകൈർവൃതഃ ।
ഹന്തുകാമം ബകം ദോർഭ്യാം മുഖതോഽരിമപാടയത് ॥ 8 ॥

വത്സേഷു വത്സരൂപേണ പ്രവിശന്തം ജിഘാംസയാ ।
ഹത്വാ ന്യപാതയത്തേന കപിത്ഥാനി ച ലീലയാ ॥ 9 ॥

ഹത്വാ രാസഭദൈതേയം തദ്ബന്ധൂംശ്ച ബലാന്വിതഃ ।
ചക്രേ താലവനം ക്ഷേമം പരിപക്വഫലാന്വിതം ॥ 10 ॥

പ്രലംബം ഘാതയിത്വോഗ്രം ബലേന ബലശാലിനാ ।
അമോചയദ് വ്രജപശൂൻ ഗോപാംശ്ചാരണ്യവഹ്നിതഃ ॥ 11 ॥

ആശീവിഷതമാഹീന്ദ്രം ദമിത്വാ വിമദം ഹ്രദാത് ।
പ്രസഹ്യോദ്വാസ്യ യമുനാം ചക്രേഽസൌ നിർവിഷോദകാം ॥ 12 ॥

ദുസ്ത്യജശ്ചാനുരാഗോഽസ്മിൻ സർവ്വേഷാം നോ വ്രജൌകസാം ।
നന്ദ തേ തനയേഽസ്മാസു തസ്യാപ്യൌത്പത്തികഃ കഥം ॥ 13 ॥

ക്വ സപ്തഹായനോ ബാലഃ ക്വ മഹാദ്രിവിധാരണം ।
തതോ നോ ജായതേ ശങ്കാ വ്രജനാഥ തവാത്മജേ ॥ 14 ॥

നന്ദ ഉവാച

ശ്രൂയതാം മേ വചോ ഗോപാ വ്യേതു ശങ്കാ ച വോഽർഭകേ ।
ഏനം കുമാരമുദ്ദിശ്യ ഗർഗ്ഗോ മേ യദുവാച ഹ ॥ 15 ॥

വർണ്ണാസ്ത്രയഃ കിലാസ്യാസൻ ഗൃഹ്ണതോഽനുയുഗം തനൂഃ ।
ശുക്ലോ രക്തസ്തഥാ പീത ഇദാനീം കൃഷ്ണതാം ഗതഃ ॥ 16 ॥

പ്രാഗയം വസുദേവസ്യ ക്വചിജ്ജാതസ്തവാത്മജഃ ।
വാസുദേവ ഇതി ശ്രീമാനഭിജ്ഞാഃ സമ്പ്രചക്ഷതേ ॥ 17 ॥

ബഹൂനി സന്തി നാമാനി രൂപാണി ച സുതസ്യ തേ ।
ഗുണകർമ്മാനുരൂപാണി താന്യഹം വേദ നോ ജനാഃ ॥ 18 ॥

ഏഷ വഃ ശ്രേയ ആധാസ്യദ്ഗോപഗോകുലനന്ദനഃ ।
അനേന സർവ്വദുർഗ്ഗാണി യൂയമഞ്ജസ്തരിഷ്യഥ ॥ 19 ॥

പുരാനേന വ്രജപതേ സാധവോ ദസ്യുപീഡിതാഃ ।
അരാജകേ രക്ഷ്യമാണാ ജിഗ്യുർദ്ദസ്യൂൻ സമേധിതാഃ ॥ 20 ॥

യ ഏതസ്മിൻ മഹാഭാഗാഃ പ്രീതിം കുർവ്വന്തി മാനവാഃ ।
നാരയോഽഭിഭവന്ത്യേതാൻ വിഷ്ണുപക്ഷാനിവാസുരാഃ ॥ 21 ॥

തസ്മാന്നന്ദ കുമാരോഽയം നാരായണസമോ ഗുണൈഃ ।
ശ്രിയാ കീർത്ത്യാനുഭാവേന തത്കർമ്മസു ന വിസ്മയഃ ॥ 22 ॥

ഇത്യദ്ധാ മാം സമാദിശ്യ ഗർഗ്ഗേ ച സ്വഗൃഹം ഗതേ ।
മന്യേ നാരായണസ്യാംശം കൃഷ്ണമക്ലിഷ്ടകാരിണം ॥ 23 ॥

ഇതി നന്ദവചഃ ശ്രുത്വാ ഗർഗ്ഗഗീതം വ്രജൌകസഃ ।
ദൃഷ്ടശ്രുതാനുഭാവാസ്തേ കൃഷ്ണസ്യാമിതതേജസഃ ।
മുദിതാ നന്ദമാനർച്ചുഃ കൃഷ്ണം ച ഗതവിസ്മയാഃ ॥ 24 ॥

     ദേവേ വർഷതി യജ്ഞവിപ്ലവരുഷാ
          വജ്രാശ്മപർഷാനിലൈഃ
     സീദത്പാലപശുസ്ത്രി ആത്മശരണം
          ദൃഷ്ട്വാനുകംപ്യുത് സ്മയൻ ।
     ഉത്പാട്യൈകകരേണ ശൈലമബലോ
          ലീലോച്ഛിലീന്ധ്രം യഥാ
     ബിഭ്രദ്ഗോഷ്ഠമപാൻമഹേന്ദ്രമദഭിത്-
          പ്രീയാന്ന ഇന്ദ്രോ ഗവാം ॥ 25 ॥