ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / തൃതീയഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 3) / അദ്ധ്യായം 17

← സ്കന്ധം 3 : അദ്ധ്യായം 16

സ്കന്ധം 3 : അദ്ധ്യായം 18 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / തൃതീയഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 3) / അദ്ധ്യായം 17

മൈത്രേയ ഉവാച

നിശമ്യാത്മഭുവാ ഗീതം കാരണം ശങ്കയോജ്ഝിതാഃ ।
തതഃ സർവ്വേ ന്യവർത്തന്ത ത്രിദിവായ ദിവൌകസഃ ॥ 1 ॥

ദിതിസ്തു ഭർത്തുരാദേശാദപത്യപരിശങ്കിനീ ।
പൂർണ്ണേ വർഷശതേ സാധ്വീ പുത്രൌ പ്രസുഷുവേ യമൌ ॥ 2 ॥

ഉത്പാതാ ബഹവസ്തത്ര നിപേതുർജ്ജായമാനയോഃ ।
ദിവി ഭുവ്യന്തരിക്ഷേ ച ലോകസ്യോരുഭയാവഹാഃ ॥ 3 ॥

സഹാചലാ ഭുവശ്ചേലുർദ്ദിശഃ സർവ്വാഃ പ്രജജ്വലുഃ ।
സോൽകാശ്ചാശനയഃ പേതുഃ കേതവശ്ചാർത്തിഹേതവഃ ॥ 4 ॥

വവൌ വായുഃ സുദുഃസ്പർശഃ ഫൂത്കാരാനീരയൻ മുഹുഃ ।
ഉൻമൂലയന്നഗപതീൻ വാത്യാനീകോ രജോധ്വജഃ ॥ 5 ॥

ഉദ്ധസത്തഡിദംഭോദഘടയാ നഷ്ടഭാഗണേ ।
വ്യോമ്‌നി പ്രവിഷ്ടതമസാ ന സ്മ വ്യാദൃശ്യതേ പദം ॥ 6 ॥

ചുക്രോശ വിമനാ വാർദ്ദിരുദൂർമ്മിഃ ക്ഷുഭിതോദരഃ ।
സോദപാനാശ്ച സരിതശ്ചുക്ഷുഭുഃ ശുഷ്കപങ്കജാഃ ॥ 7 ॥

മുഹുഃ പരിധയോഽഭൂവൻ സരാഹ്വോഃ ശശിസൂര്യയോഃ ।
നിർഘാതാ രഥനിർഹ്രാദാ വിവരേഭ്യഃ പ്രജജ്ഞിരേ ॥ 8 ॥

അന്തർഗ്രാമേഷു മുഖതോ വമന്ത്യോ വഹ്നിമുൽബണം ।
സൃഗാലോലൂകടങ്കാരൈഃ പ്രണേദുരശിവം ശിവാഃ ॥ 9 ॥

സംഗീതവദ്‌ രോദനവദുന്നമയ്യ ശിരോധരാം ।
വ്യമുഞ്ചൻ വിവിധാ വാചോ ഗ്രാമസിംഹാസ്തതസ്തതഃ ॥ 10 ॥

ഖരാശ്ച കർക്കശൈഃ ക്ഷത്തഃ ഖുരൈർഘ്നന്തോ ധരാതലം ।
ഖാർക്കാരരഭസാ മത്താഃ പര്യധാവൻ വരൂഥശഃ ॥ 11 ॥

രുദന്തോ രാസഭത്രസ്താ നീഡാദുദപതൻ ഖഗാഃ ।
ഘോഷേഽരണ്യേ ച പശവഃ ശകൃൻമൂത്രമകുർവ്വത ॥ 12 ॥

ഗാവോഽത്രസന്നസൃഗ്ദോഹാസ്തോയദാഃ പൂയവർഷിണഃ ।
വ്യരുദൻ ദേവലിംഗാനി ദ്രുമാഃ പേതുർവ്വിനാനിലം ॥ 13 ॥

ഗ്രഹാൻ പുണ്യതമാനന്യേ ഭഗണാംശ്ചാപി ദീപിതാഃ ।
അതിചേരുർവക്രഗത്യാ യുയുധുശ്ച പരസ്പരം ॥ 14 ॥

ദൃഷ്ട്വാന്യാംശ്ച മഹോത്പാതാനതത്തത്ത്വവിദഃ പ്രജാഃ ।
ബ്രഹ്മപുത്രാൻ ഋതേ ഭീതാ മേനിരേ വിശ്വസംപ്ളവം ॥ 15 ॥

താവാദിദൈത്യൌ സഹസാ വ്യജ്യമാനാത്മപൌരുഷൌ ।
വവൃധാതേഽശ്മസാരേണ കായേനാദ്രിപതീ ഇവ ॥ 16 ॥

     ദിവിസ്പൃശൌ ഹേമകിരീടകോടിഭിർ-
          ന്നിരുദ്ധകാഷ്ഠൌ സ്ഫുരദംഗദാ ഭുജൌ ।
     ഗാം കമ്പയന്തൌ ചരണൈഃ പദേ പദേ
          കട്യാ സുകാഞ്ച്യാർക്കമതീത്യ തസ്ഥതുഃ ॥ 17 ॥

     പ്രജാപതിർന്നാമ തയോരകാർഷീദ്-
          യഃ പ്രാക് സ്വദേഹാദ് യമയോരജായത ।
     തം വൈ ഹിരണ്യകശിപും വിദുഃ പ്രജാ
          യം തം ഹിരണ്യാക്ഷമസൂത സാഗ്രതഃ ॥ 18 ॥

ചക്രേ ഹിരണ്യകശിപുർദ്ദോർഭ്യാം ബ്രഹ്മവരേണ ച ।
വശേ സപാലാൻ ലോകാംസ്ത്രീനകുതോമൃത്യുരുദ്ധതഃ ॥ 19 ॥

ഹിരണ്യാക്ഷോഽനുജസ്തസ്യ പ്രിയഃ പ്രീതികൃദന്വഹം ।
ഗദാപാണിർദ്ദിവം യാതോ യുയുത്സുർമൃഗയൻ രണം ॥ 20 ॥

തം വീക്ഷ്യ ദുഃസഹജവം രണത്കാഞ്ചനനൂപുരം ।
വൈജയന്ത്യാ സ്രജാ ജുഷ്ടമംസന്യസ്തമഹാഗദം ॥ 21 ॥

മനോവീര്യവരോത്സിക്തമസൃണ്യമകുതോഭയം ।
ഭീതാ നിലില്യിരേ ദേവാസ്താർക്ഷ്യത്രസ്താ ഇവാഹയഃ ॥ 22 ॥

സ വൈ തിരോഹിതാൻ ദൃഷ്ട്വാ മഹസാ സ്വേന ദൈത്യരാട് ।
സേന്ദ്രാൻ ദേവഗണാൻ ക്ഷീബാനപശ്യൻ വ്യനദദ്ഭൃശം ॥ 23 ॥

തതോ നിവൃത്തഃ ക്രീഡിഷ്യൻ ഗംഭീരം ഭീമനിഃസ്വനം ।
വിജഗാഹേ മഹാസത്ത്വോ വാർദ്ധിം മത്ത ഇവ ദ്വിപഃ ॥ 24 ॥

     തസ്മിൻ പ്രവിഷ്ടേ വരുണസ്യ സൈനികാ
          യാദോഗണാഃ സന്നധിയഃ സസാധ്വസാഃ ।
     അഹന്യമാനാ അപി തസ്യ വർച്ചസാ
          പ്രധർഷിതാ ദൂരതരം പ്രദുദ്രുവുഃ ॥ 25 ॥

     സ വർഷപൂഗാനുദധൌ മഹാബല-
          ശ്ചരൻ മഹോർമ്മീൻ ശ്വസനേരിതാൻ മുഹുഃ ।
     മൌർവ്വ്യാഭിജഘ്നേ ഗദയാ വിഭാവരീ-
          മാസേദിവാംസ്താത പുരീം പ്രചേതസഃ ॥ 26 ॥

     തത്രോപലഭ്യാസുരലോകപാലകം
          യാദോഗണാനാമൃഷഭം പ്രചേതസം ।
     സ്മയൻ പ്രലബ്ധും പ്രണിപത്യ നീചവ-
          ജ്ജഗാദ മേ ദേഹ്യധിരാജ സംയുഗം ॥ 27 ॥

     ത്വം ലോകപാലോഽധിപതിർബൃഹച്ഛ്രവാ
          വീര്യാപഹോ ദുർമ്മദവീരമാനിനാം ।
     വിജിത്യ ലോകേഽഖില ദൈത്യദാനവാൻ
          യദ് രാജസൂയേന പുരായജത്പ്രഭോ ॥ 28 ॥

     സ ഏവമുത്സിക്തമദേന വിദ്വിഷാ
          ദൃഢം പ്രലബ്ധോ ഭഗവാനപാം പതിഃ ।
     രോഷം സമുത്ഥം ശമയൻ സ്വയാ ധിയാ
          വ്യവോചദങ്ഗോപശമം ഗതാ വയം ॥ 29 ॥

     പശ്യാമി നാന്യം പുരുഷാത്പുരാതനാദ്
          യഃ സംയുഗേ ത്വാം രണമാർഗ്ഗകോവിദം ।
     ആരാധയിഷ്യത്യസുരർഷഭേഹി തം
          മനസ്വിനോ യം ഗൃണതേ ഭവാദൃശാഃ ॥ 30 ॥

     തം വീരമാരാദഭിപദ്യ വിസ്മയഃ
          ശയിഷ്യസേ വീരശയേ ശ്വഭിർവൃതഃ ।
     യസ്ത്വദ് വിധാനാമസതാം പ്രശാന്തയേ
          രൂപാണി ധത്തേ സദനുഗ്രഹേച്ഛയാ ॥ 31 ॥