ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 3

← സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 2

സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 4 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 3

മൈത്രേയ ഉവാച

സദാ വിദ്വിഷതോരേവം കാലോ വൈ ധ്രിയമാണയോഃ ।
ജാമാതുഃ ശ്വശുരസ്യാപി സുമഹാനതിചക്രമേ ॥ 1 ॥

യദാഭിഷിക്തോ ദക്ഷസ്തു ബ്രഹ്മണാ പരമേഷ്ഠിനാ ।
പ്രജാപതീനാം സർവ്വേഷാമാധിപത്യേ സ്മയോഽഭവത് ॥ 2 ॥

ഇഷ്ട്വാ സ വാജപേയേന ബ്രഹ്മിഷ്ഠാനഭിഭൂയ ച ।
ബൃഹസ്പതിസവം നാമ സമാരേഭേ ക്രതൂത്തമം ॥ 3 ॥

തസ്മിൻ ബ്രഹ്മർഷയഃ സർവ്വേ ദേവർഷിപിതൃദേവതാഃ ।
ആസൻ കൃതസ്വസ്ത്യയനാസ്തത്പത്ന്യശ്ച സഭർത്തൃകാഃ ॥ 4 ॥

തദുപശ്രുത്യ നഭസി ഖേചരാണാം പ്രജൽപതാം ।
സതീ ദാക്ഷായണീ ദേവീ പിതുർ യജ്ഞമഹോത്സവം ॥ 5 ॥

വ്രജന്തീഃ സർവ്വതോ ദിഗ്ഭ്യ ഉപദേവവരസ്ത്രിയഃ ।
വിമാനയാനാഃ സപ്രേഷ്ഠാ നിഷ്കകണ്ഠീഃ സുവാസസഃ ॥ 6 ॥

ദൃഷ്ട്വാ സ്വനിലയാഭ്യാശേ ലോലാക്ഷീർമൃഷ്ടകുണ്ഡലാഃ ।
പതിം ഭൂതപതിം ദേവമൌത്‌സുക്യാദഭ്യഭാഷത ॥ 7 ॥

സത്യുവാച

     പ്രജാപതേസ്തേ ശ്വശുരസ്യ സാമ്പ്രതം
          നിര്യാപിതോ യജ്ഞമഹോത്സവഃ കില ।
     വയം ച തത്രാഭിസരാമ വാമ തേ
          യദ്യർത്തിതാമീ വിബുധാ വ്രജന്തി ഹി ॥ 8 ॥

     തസ്മിൻ ഭഗിന്യോ മമ ഭർത്തൃഭിഃ സ്വകൈർ-
          ധ്രുവം ഗമിഷ്യന്തി സുഹൃദ്ദിദൃക്ഷവഃ ।
     അഹം ച തസ്മിൻ ഭവതാഭികാമയേ
          സഹോപനീതം പരിബർഹമർഹിതും ॥ 9 ॥

     തത്ര സ്വസൄർമ്മേ നനു ഭർത്തൃസമ്മിതാ
          മാതൃഷ്വസൄഃ ക്ലിന്നധിയം ച മാതരം ।
     ദ്രക്ഷ്യേ ചിരോത്കണ്ഠമനാ മഹർഷിഭി-
          രുന്നീയമാനം ച മൃഡാദ്ധ്വരധ്വജം ॥ 10 ॥

     ത്വയ്യേതദാശ്ചര്യമജാത്മമായയാ
          വിനിർമ്മിതം ഭാതി ഗുണത്രയാത്മകം ।
     തഥാപ്യഹം യോഷിദതത്ത്വവിച്ച തേ
          ദീനാ ദിദൃക്ഷേ ഭവ മേ ഭവക്ഷിതിം ॥ 11 ॥

     പശ്യ പ്രയാന്തീരഭവാന്യയോഷിതോഽ-
          പ്യലം കൃതാഃ കാന്തസഖാ വരൂഥശഃ ।
     യാസാം വ്രജദ്ഭിഃ ശിതികണ്ഠമണ്ഡിതം
          നഭോ വിമാനൈഃ കളഹംസപാണ്ഡുഭിഃ ॥ 12 ॥

     കഥം സുതായാഃ പിതൃഗേഹകൌതുകം
          നിശമ്യ ദേഹഃ സുരവര്യ നേങ്ഗതേ ।
     അനാഹുതാ അപ്യഭിയന്തി സൌഹൃദം
          ഭർത്തുർഗ്ഗുരോർദ്ദേഹകൃതശ്ച കേതനം ॥ 13 ॥

     തൻമേ പ്രസീദേദമമർത്ത്യവാഞ്ഛിതം
          കർത്തും ഭവാൻ കാരുണികോ ബതാർഹതി ।
     ത്വയാഽഽത്മനോഽർദ്ധേഽഹമദഭ്രചക്ഷുഷാ
          നിരൂപിതാ മാനുഗൃഹാണ യാചിതഃ ॥ 14 ॥

ഋഷിരുവാച

     ഏവം ഗിരിത്രഃ പ്രിയയാഭിഭാഷിതഃ
          പ്രത്യഭ്യധത്ത പ്രഹസൻ സുഹൃത്പ്രിയഃ ।
     സംസ്മാരിതോ മർമ്മഭിദഃ കുവാഗിഷൂൻ
          യാനാഹ കോ വിശ്വസൃജാം സമക്ഷതഃ ॥ 15 ॥

ശ്രീഭഗവാനുവാച

     ത്വയോദിതം ശോഭനമേവ ശോഭനേ
          അനാഹുതാ അപ്യഭിയന്തി ബന്ധുഷു ।
     തേ യദ്യനുത്പാദിതദോഷദൃഷ്ടയോ
          ബലീയസാനാത്മ്യമദേന മന്യുനാ ॥ 16 ॥

     വിദ്യാതപോവിത്തവപുർവ്വയഃകുലൈഃ
          സതാം ഗുണൈഃ ഷഡ്ഭിരസത്തമേതരൈഃ ।
     സ്മൃതൌ ഹതായാം ഭൃതമാനദുർദൃശഃ
          സ്തബ്ധാ ന പശ്യന്തി ഹി ധാമ ഭൂയസാം ॥ 17 ॥

     നൈതാദൃശാനാം സ്വജനവ്യപേക്ഷയാ
          ഗൃഹാൻ പ്രതീയാദനവസ്ഥിതാത്മനാം ।
     യേഽഭ്യാഗതാൻ വക്രധിയാഭിചക്ഷതേ
          ആരോപിതഭ്രൂഭിരമർഷണാക്ഷിഭിഃ ॥ 18 ॥

     തഥാരിഭിർന്ന വ്യഥതേ ശിലീമുഖൈഃ
          ശേതേഽർദ്ദിതാങ്ഗോ ഹൃദയേന ദൂയതാ ।
     സ്വാനാം യഥാ വക്രധിയാം ദുരുക്തിഭിർ-
          ദ്ദിനിശം തപ്യതി മർമ്മതാഡിതഃ ॥ 19 ॥

     വ്യക്തം ത്വമുത്കൃഷ്ടഗതേഃ പ്രജാപതേഃ
          പ്രിയാഽഽത്മജാനാമസി സുഭ്രു സമ്മതാ ।
     അഥാപി മാനം ന പിതുഃ പ്രപത്സ്യസേ
          മദാശ്രയാത്കഃ പരിതപ്യതേ യതഃ ॥ 20 ॥

     പാപച്യമാനേന ഹൃദാഽഽതുരേന്ദ്രിയഃ
          സമൃദ്ധിഭിഃ പൂരുഷബുദ്ധിസാക്ഷിണാം ।
     അകൽപ ഏഷാമധിരോഢുമഞ്ജസാ
          പദം പരം ദ്വേഷ്ടി യഥാസുരാ ഹരിം ॥ 21 ॥

     പ്രത്യുദ്ഗമപ്രശ്രയണാഭിവാദനം
          വിധീയതേ സാധു മിഥഃ സുമധ്യമേ ।
     പ്രാജ്ഞൈഃ പരസ്മൈ പുരുഷായ ചേതസാ
          ഗുഹാശയായൈവ ന ദേഹമാനിനേ ॥ 22 ॥

     സത്ത്വം വിശുദ്ധം വസുദേവശബ്ദിതം
          യദീയതേ തത്ര പുമാനപാവൃതഃ ।
     സത്ത്വേ ച തസ്മിൻ ഭഗവാൻ വാസുദേവോ
          ഹ്യധോക്ഷജോ മേ നമസാ വിധീയതേ ॥ 23 ॥

     തത്തേ നിരീക്ഷ്യോ ന പിതാപി ദേഹകൃദ്
          ദക്ഷോ മമ ദ്വിട് തദനുവ്രതാശ്ച യേ ।
     യോ വിശ്വസൃഗ്യജ്ഞഗതം വരോരു മാ-
          മനാഗസം ദുർവ്വചസാകരോത്തിരഃ ॥ 24 ॥

     യദി വ്രജിഷ്യസ്യതിഹായ മദ്വചോ
          ഭദ്രം ഭവത്യാ ന തതോ ഭവിഷ്യതി ।
     സംഭാവിതസ്യ സ്വജനാത്പരാഭവോ
          യദാ സ സദ്യോ മരണായ കൽപതേ ॥ 25 ॥