ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / അഷ്ടമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 8) / അദ്ധ്യായം 6
| ← സ്കന്ധം 8 : അദ്ധ്യായം 5 | സ്കന്ധം 8 : അദ്ധ്യായം 7 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / അഷ്ടമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 8) / അദ്ധ്യായം 6[തിരുത്തുക]
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏവം സ്തുതഃ സുരഗണൈർഭഗവാൻ ഹരിരീശ്വരഃ ।
തേഷാമാവിരഭൂദ് രാജൻ സഹസ്രാർക്കോദയദ്യുതിഃ ॥ 1 ॥
തേനൈവ മഹസാ സർവ്വേ ദേവാഃ പ്രതിഹതേക്ഷണാഃ ।
നാപശ്യൻ ഖം ദിശഃ ക്ഷോണീമാത്മാനം ച കുതോ വിഭും ॥ 2 ॥
വിരിഞ്ചോ ഭഗവാൻ ദൃഷ്ട്വാ സഹ ശർവ്വേണ താം തനും ।
സ്വച്ഛാം മരകതശ്യാമാം കഞ്ജഗർഭാരുണേക്ഷണാം ॥ 3 ॥
തപ്തഹേമാവദാതേന ലസത്കൌശേയവാസസാ ।
പ്രസന്നചാരുസർവാംഗീം സുമുഖീം സുന്ദരഭ്രുവം ॥ 4 ॥
മഹാമണികിരീടേന കേയൂരാഭ്യാം ച ഭൂഷിതാം ।
കർണ്ണാഭരണനിർഭാതകപോലശ്രീമുഖാംബുജാം ॥ 5 ॥
കാഞ്ചീകലാപവലയഹാരനൂപുരശോഭിതാം ।
കൌസ്തുഭാഭരണാം ലക്ഷ്മീം ബിഭ്രതീം വനമാലിനീം ॥ 6 ॥
സുദർശനാദിഭിഃ സ്വാസ്ത്രൈർമ്മൂർത്തിമദ്ഭിരുപാസിതാം ।
തുഷ്ടാവ ദേവപ്രവരഃ സശർവ്വഃ പുരുഷം പരം ।
സർവ്വാമരഗണൈഃ സാകം സർവ്വാംഗൈരവനിം ഗതൈഃ ॥ 7 ॥
ബ്രഹ്മോവാച
അജാതജൻമസ്ഥിതിസംയമായാ-
ഗുണായ നിർവ്വാണസുഖാർണ്ണവായ ।
അണോരണിമ്നേഽപരിഗണ്യധാമ്നേ
മഹാനുഭാവായ നമോ നമസ്തേ ॥ 8 ॥
രൂപം തവൈതത്പുരുഷർഷഭേജ്യം
ശ്രേയോഽർത്ഥിഭിർവ്വൈദികതാന്ത്രികേണ ।
യോഗേന ധാതഃ സഹ നസ്ത്രിലോകാൻ
പശ്യാമ്യമുഷ്മിന്നു ഹ വിശ്വമൂർത്തൗ ॥ 9 ॥
ത്വയ്യഗ്ര ആസീത്ത്വയി മധ്യ ആസീത്-
ത്വയ്യന്ത ആസീദിദമാത്മതന്ത്രേ ।
ത്വമാദിരന്തോ ജഗതോഽസ്യ മധ്യം
ഘടസ്യ മൃത്സ്നേവ പരഃ പരസ്മാത് ॥ 10 ॥
ത്വം മായയാഽഽത്മാശ്രയയാ സ്വയേദം
നിർമ്മായ വിശ്വം തദനുപ്രവിഷ്ടഃ ।
പശ്യന്തി യുക്താ മനസാ മനീഷിണോ
ഗുണവ്യവായേഽപ്യഗുണം വിപശ്ചിതഃ ॥ 11 ॥
യഥാഗ്നിമേധസ്യമൃതം ച ഗോഷു
ഭുവ്യന്നമംബൂദ്യമനേ ച വൃത്തിം ।
യോഗൈർമ്മനുഷ്യാ അധിയന്തി ഹി ത്വാം
ഗുണേഷു ബുദ്ധ്യാ കവയോ വദന്തി ॥ 12 ॥
തം ത്വാം വയം നാഥ സമുജ്ജിഹാനം
സരോജനാഭാതിചിരേപ്സിതാർത്ഥം ।
ദൃഷ്ട്വാ ഗതാ നിർവൃതമദ്യ സർവ്വേ
ഗജാ ദവാർത്താ ഇവ ഗാംഗമംഭഃ ॥ 13 ॥
സ ത്വം വിധത്സ്വാഖിലലോകപാലാ
വയം യദർത്ഥാസ്തവ പാദമൂലം ।
സമാഗതാസ്തേ ബഹിരന്തരാത്മൻ
കിം വാന്യവിജ്ഞാപ്യമശേഷസാക്ഷിണഃ ॥ 14 ॥
അഹം ഗിരിത്രശ്ച സുരാദയോ യേ
ദക്ഷാദയോഽഗ്നേരിവ കേതവസ്തേ ।
കിം വാ വിദാമേശ പൃഥഗ് വിഭാതാ
വിധത്സ്വ ശം നോ ദ്വിജദേവമന്ത്രം ॥ 15 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏവം വിരിഞ്ചാദിഭിരീഡിതസ്തദ്
വിജ്ഞായ തേഷാം ഹൃദയം യഥൈവ ।
ജഗാദ ജീമൂതഗഭീരയാ ഗിരാ
ബദ്ധാഞ്ജലീൻ സംവൃതസർവ്വകാരകാൻ ॥ 16 ॥
ഏക ഏവേശ്വരസ്തസ്മിൻ സുരകാര്യേ സുരേശ്വരഃ ।
വിഹർത്തുകാമസ്താനാഹ സമുദ്രോൻമഥനാദിഭിഃ ॥ 17 ॥
ശ്രീഭഗവാനുവാച
ഹന്ത ബ്രഹ്മന്നഹോ ശംഭോ ഹേ ദേവാ മമ ഭാഷിതം ।
ശൃണുതാവഹിതാഃ സർവ്വേ ശ്രേയോ വഃ സ്യാദ് യഥാ സുരാഃ ॥ 18 ॥
യാത ദാനവദൈതേയൈസ്താവത് സന്ധിർവ്വിധീയതാം ।
കാലേനാനുഗൃഹീതൈസ്തൈർ യാവദ് വോ ഭവ ആത്മനഃ ॥ 19 ॥
അരയോഽപി ഹി സന്ധേയാഃ സതി കാര്യാർത്ഥഗൌരവേ ।
അഹിമൂഷികവദ്‌ദേവാ ഹ്യർത്ഥസ്യ പദവീം ഗതൈഃ ॥ 20 ॥
അമൃതോത്പാദനേ യത്നഃ ക്രിയതാമവിളംബിതം ।
യസ്യ പീതസ്യ വൈ ജന്തുർമ്മൃത്യുഗ്രസ്തോഽമരോ ഭവേത് ॥ 21 ॥
ക്ഷിപ്ത്വാ ക്ഷീരോദധൌ സർവ്വാ വീരുത്തൃണലതൌഷധീഃ ।
മന്ഥാനം മന്ദരം കൃത്വാ നേത്രം കൃത്വാ തു വാസുകിം ॥ 22 ॥
സഹായേന മയാ ദേവാ നിർമ്മന്ഥധ്വമതന്ദ്രിതാഃ ।
ക്ലേശഭാജോ ഭവിഷ്യന്തി ദൈത്യാ യൂയം ഫലഗ്രഹാഃ ॥ 23 ॥
യൂയം തദനുമോദധ്വം യദിച്ഛന്ത്യസുരാഃ സുരാഃ ।
ന സംരംഭേണ സിധ്യന്തി സർവ്വേഽർത്ഥാഃ സാന്ത്വയാ യഥാ ॥ 24 ॥
ന ഭേതവ്യം കാളകൂടാദ് വിഷാജ്ജലധിസംഭവാത് ।
ലോഭഃ കാര്യോ ന വോ ജാതു രോഷഃ കാമസ്തു വസ്തുഷു ॥ 25 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഇതി ദേവാൻ സമാദിശ്യ ഭഗവാൻ പുരുഷോത്തമഃ ।
തേഷാമന്തർദധേ രാജൻ സ്വച്ഛന്ദഗതിരീശ്വരഃ ॥ 26 ॥
അഥ തസ്മൈ ഭഗവതേ നമസ്കൃത്യ പിതാമഹഃ ।
ഭവശ്ച ജഗ്മതുഃ സ്വം സ്വം ധാമോപേയുർബ്ബലിം സുരാഃ ॥ 27 ॥
ദൃഷ്ട്വാരീനപ്യസംയത്താൻ ജാതക്ഷോഭാൻ സ്വനായകാൻ ।
ന്യഷേധദ്‌ദൈത്യരാട് ശ്ലോക്യഃ സന്ധിവിഗ്രഹകാലവിത് ॥ 28 ॥
തേ വൈരോചനിമാസീനം ഗുപ്തം ചാസുരയൂഥപൈഃ ।
ശ്രിയാ പരമയാ ജുഷ്ടം ജിതാശേഷമുപാഗമൻ ॥ 29 ॥
മഹേന്ദ്രഃ ശ്ലക്ഷ്ണയാ വാചാ സാന്ത്വയിത്വാ മഹാമതിഃ ।
അഭ്യഭാഷത തത്‌സർവം ശിക്ഷിതം പുരുഷോത്തമാത് ॥ 30 ॥
തദരോചത ദൈത്യസ്യ തത്രാന്യേ യേഽസുരാധിപാഃ ।
ശംബരോഽരിഷ്ടനേമിശ്ച യേ ച ത്രിപുരവാസിനഃ ॥ 31 ॥
തതോ ദേവാസുരാഃ കൃത്വാ സംവിദം കൃതസൌഹൃദാഃ ।
ഉദ്യമം പരമം ചക്രുരമൃതാർത്ഥേ പരന്തപ ॥ 32 ॥
തതസ്തേ മന്ദരഗിരിമോജസോത്പാട്യ ദുർമ്മദാഃ ।
നദന്ത ഉദധിം നിന്യുഃ ശക്താഃ പരിഘബാഹവഃ ॥ 33 ॥
ദൂരഭാരോദ്വഹശ്രാന്താഃ ശക്രവൈരോചനാദയഃ ।
അപാരയന്തസ്തം വോഢും വിവശാ വിജഹുഃ പഥി ॥ 34 ॥
നിപതൻ സ ഗിരിസ്തത്ര ബഹൂനമരദാനവാൻ ।
ചൂർണ്ണയാമാസ മഹതാ ഭാരേണ കനകാചലഃ ॥ 35 ॥
താംസ്തഥാ ഭഗ്നമനസോ ഭഗ്നബാഹൂരുകന്ധരാൻ ।
വിജ്ഞായ ഭഗവാംസ്തത്ര ബഭൂവ ഗരുഡധ്വജഃ ॥ 36 ॥
ഗിരിപാതവിനിഷ്പിഷ്ടാൻ വിലോക്യാമരദാനവാൻ ।
ഈക്ഷയാ ജീവയാമാസ നിർജ്ജരാൻ നിർവ്രണാൻ യഥാ ॥ 37 ॥
ഗിരിം ചാരോപ്യ ഗരുഡേ ഹസ്തേനൈകേന ലീലയാ ।
ആരുഹ്യ പ്രയയാവബ്ധിം സുരാസുരഗണൈർവൃതഃ ॥ 38 ॥
അവരോപ്യ ഗിരിം സ്കന്ധാത്‌സുപർണഃ പതതാം വരഃ ।
യയൌ ജലാന്ത ഉത്സൃജ്യ ഹരിണാ സ വിസർജ്ജിതഃ ॥ 39 ॥