വനമാല/എന്റെ സ്നേഹിതന്റെ ദേഹവിയോഗം
| വനമാല (കവിതാസമാഹാരം) രചന: എന്റെ സ്നേഹിതന്റെ ദേഹവിയോഗം |
|
|
കാവ്യങ്ങൾ
വീണ പൂവ് · ഒരു സിംഹപ്രസവം |
|
കവിതാസമാഹാരം
|
|
വിവർത്തനം
|
|
സ്തോത്ര കൃതികൾ
|
|
മറ്റു രചനകൾ
|
|
|
വനമാല എന്ന കവിതാസമാഹാരത്തിൽ നിന്ന്
ശിവ! ശിവ! മറവിങ്കൽനിന്നുടൻ
ചെവികളിൽ വന്നു ശരങ്ങളേല്ക്കയോ
അവനിയടിതകർന്നുപോകവേ-
യവഗതമായ് രവങ്ങൾ കേൾക്കയോ!
അഖിലവിലയകാലമായിതെ-
ന്നകമലിവോ ചതിവോ കലർന്നുടൻ
പ്രകൃതദയമദ്യശ്യനേകനെ-
ന്നകെലയണഞ്ഞു വിളിച്ചു ചൊല്കയോ!
പരുഷരവമഹോ നികർന്നിടും
ഗരളസമം ഭമേകിടുന്നുതേ!
പരിസരമതിലന്തകൻ വിടും
പരിജനമാർത്തുവിളിച്ചിടുന്നിതോ.
ഒരുവകയുമിടഞ്ഞു ദൃഷ്ടിയിൽ
തിരിയുവതില്ല തുറന്നിരിക്കിലും
ഇരുളിലുലകവും മറഞ്ഞിടു-
ന്നുരുതരമർക്കനുയർന്നുനിൽക്കിലും.
അരുളുക മനമേ!യിതെന്തു നീ-
യെരികനലായകമാകെ വേകുവാൻ
പറക ജഗതി! നീയുമെന്തയേ
പരിചിലചേതനഭാണ്ഡമാകുവാൻ.
ഉരുതരഭയമാർത്തി ശോകവും
ത്വരിതമെഴുന്നു മറന്നു ധൈര്യവും
ഒരുനൊടിയതിനുള്ളിലെന്തുവാൻ
പരവശനാവതു പൈതൽ‌പോലെ ഞാൻ
നിയതമൊരു മഹാവിപത്തു ദുർ-
ന്നിയതി വലിച്ചു തലയ്ക്കിടുന്നു മേ
സ്വയമതു തടയാവതല്ലെഴും
ഭയമരുളുന്നതവാര്യമെന്നുമേ.
ഒരുവനരികിൽ വന്നുനിന്നു തെ-
ല്ലൊരുമൊഴിയോതി നടന്നിടുന്നിതാ
പെരുവഴിനടുവിൽക്കടിച്ചൂടൻ
പരിചൊടു പോം ഫണിയെന്നപോലവേ.
കളയുകയഥവാ കഥിച്ചതാം
കളവു വ്യഥാ കരളേ തപിക്കൊലാ
പൊളികൾ പറയുമാത്തസാഹസം
ജളജനമാർത്തിപരീക്ഷചെയ്യുവാൻ.
അരിയമധുര’മച്യുതാ’ർത്തിഹ്യ-
ദ്വരനുടെ നാമമുരച്ചു നിർദ്ദയൻ,
ഒരുപദമതിനോടു ചേർത്തുതേ
നറുമധുതന്നൊടു നഞ്ചുപോലവൻ
അരുതതിനെ നിനയ്ക്കുവാൻ തരം
തരികയുമില്ല സുഹൃത്വമെങ്കിലും
നരരുടെ ചലമായ ജീവിതം
കരുതികിലെങ്ങനെ ധീരനാവൂ ഞാൻ!
കരിവരകൾ വരച്ചു കഷ്ട!മെ-
ന്നരികിലിതായെറിയുന്നു ലേഖനം
വിരവിലതു വിടർത്തുമാറു കൈ-
വിരലു തളർന്നു വശംകെടുന്നു ഞാൻ
ശിവ! ശിവ! ശിവ! ചാരു ചര്യനെ-
ന്നരിയസുഹൃത്തമ’നച്യുതാ’ഭിധൻ
ഉരുരുജയെയുമൂഴിതന്നെയും
പരമഥവാ മതി-ശാന്തി! ദൈവമേ!
കരയുവതിനുമില്ല കെല്പു മേ
കരളെഴുമാധിയിലന്ധമാകയാൽ
ചൊരിയുവതിനുമില്ല കണ്ണുനീർ
സിരകൾ തപിച്ചു വരണ്ടുപോകയാൽ.
മനമുഴറിയെരിഞ്ഞുതാണു; മെയ്
തനിയെ കുഴഞ്ഞു തടഞ്ഞു വീർപ്പതും;
അനുപദമണകല്ലി മിത്രമോ-
ടനുമൃതി? ജീവ! യഥാർത്ഥബന്ധു നീ!
വെറുതെയതതുമില്ലയിന്നിതാ
ചെറുതുവികാരവുമെന്നിയേ മനം
ഉറുതിതടവിയെങ്ങു സൗഹൃദം
പൊറുതിയിതെങ്ങു കഠോരനാണു ഞാൻ
ഇടരൊടിരുളിൽനിന്നു ചിന്തയാർ-
ന്നുടനിത ചേതന പൊങ്ങിടുന്നു മേ
കടലിനടിയിൽ മുങ്ങി മോഹമാ-
ർന്നിടയിലുയർന്നെഴുമാർത്തനെന്നപോൽ.
മൊഴികൾ പരവശങ്ങളായ് തട-
ഞ്ഞുഴലുകയായിവനുമപോലെയും
അഴലു ധൃതിതടംകവിഞ്ഞിടു-
ന്നഴിമുറിയാതെഴുമാറുപോലെയും.
നിറയുമിടരിൽനിന്നു നീങ്ങുവാ-
നറിവിൽ നിവാരണമൊന്നുമെന്നിയേ
മുറയുമൊരഭിമാനവും വിനാ
മുറയിടുവാൻ മുതിരുന്നുതേ മനം!
(അപൂർണ്ണം)
-ആഗസ്റ്റ് 1904