രാമായണം/ബാലകാണ്ഡം/അധ്യായം47

രാമായണം/ബാലകാണ്ഡം
രചന:വാൽമീകി
അധ്യായം47

1 പൃഷ്ട്വാ തു കുശലം തത്ര പരസ്പരസമാഗമേ
കഥാന്തേ സുമതിർ വാക്യം വ്യാജഹാര മഹാമുനിം
2 ഇമൗ കുമാരൗ ഭദ്രം തേ ദേവതുല്യപരാക്രമൗ
ഗജസിംഹഗതീ വീരൗ ശാർദൂലവൃഷഭോപമൗ
3 പദ്മപത്രവിശാലാക്ഷൗ ഖഡ്ഗതൂണീധനുർധരൗ
അശ്വിനാവ് ഇവ രൂപേണ സമുപസ്ഥിതയൗവനൗ
4 യദൃച്ഛയൈവ ഗാം പ്രാപ്തൗ ദേവലോകാദ് ഇവാമരൗ
കഥം പദ്ഭ്യാം ഇഹ പ്രാപ്തൗ കിമർഥം കസ്യ വാ മുനേ
5 ഭൂഷയന്താവ് ഇമം ദേശം ചന്ദ്രസൂര്യാവ് ഇവാംബരം
പരസ്പരസ്യ സദൃശൗ പ്രമാണേംഗിതചേഷ്ടിതൈഃ
6 കിമർഥം ച നരശ്രേഷ്ഠൗ സമ്പ്രാപ്തൗ ദുർഗമേ പഥി
വരായുധധരൗ വീരൗ ശ്രോതും ഇച്ഛാമി തത്ത്വതഃ
7 തസ്യ തദ് വചനം ശ്രുത്വാ യഥാവൃത്ഥം ന്യവേദയത്
സിദ്ധാശ്രമനിവാസം ച രാക്ഷസാനാം വധം തഥാ
8 വിശ്വാമിത്രവചഃ ശ്രുത്വാ രാജാ പരമഹർഷിതഃ
അതിഥീ പരമൗ പ്രാപ്തൗ പുത്രൗ ദശരഥസ്യ തൗ
പൂജയാം ആസ വിധിവത് സത്കാരാർഹൗ മഹാബലൗ
9 തതഃ പരമസത്കാരം സുമതേഃ പ്രാപ്യ രാഘവൗ
ഉഷ്യ തത്ര നിശാം ഏകാം ജഗ്മതുർ മിഥിലാം തതഃ
10 താം ദൃഷ്ട്വാ മുനയഃ സർവേ ജനകസ്യ പുരീം ശുഭാം
  സാധു സാധ്വ് ഇതി ശംസന്തോ മിഥിലാം സമപൂജയൻ
11 മിഥിലോപവനേ തത്ര ആശ്രമം ദൃശ്യ രാഘവഃ
  പുരാണം നിർജനം രമ്യം പപ്രച്ഛ മുനിപുംഗവം
12 ശ്രീമദാശ്രമസങ്കാശം കിം ന്വ് ഇദം മുനിവർജിതം
  ശ്രോതും ഇച്ഛാമി ഭഗവൻ കസ്യായം പൂർവ ആശ്രമഃ
13 തച് ഛ്രുതാ രാഘവേണോക്തം വാക്യം വാക്യ വിശാരദഃ
  പ്രത്യുവാച മഹാതേജാ വിശ്വമിത്രോ മഹാമുനിഃ
14 ഹന്ത തേ കഥയിഷ്യാമി ശൃണു തത്ത്വേന രാഘവ
  യസ്യൈതദ് ആശ്രമപദം ശപ്തം കോപാൻ മഹാത്മനാ
15 ഗൗതമസ്യ നരശ്രേഷ്ഠ പൂർവം ആസീൻ മഹാത്മനഃ
  ആശ്രമോ ദിവ്യസങ്കാശഃ സുരൈർ അപി സുപൂജിതഃ
16 സ ചേഹ തപ ആതിഷ്ഠദ് അഹല്യാസഹിതഃ പുരാ
  വർഷപൂഗാന്യ് അനേകാനി രാജപുത്ര മഹായശഃ
17 തസ്യാന്തരം വിദിത്വാ തു സഹസ്രാക്ഷഃ ശചീപതിഃ
  മുനിവേഷധരോ ഽഹല്യാം ഇദം വചനം അബ്രവീത്
18 ഋതുകാലം പ്രതീക്ഷന്തേ നാർഥിനഃ സുസമാഹിതേ
  സംഗമം ത്വ് അഹം ഇച്ഛാമി ത്വയാ സഹ സുമധ്യമേ
19 മുനിവേഷം സഹസ്രാക്ഷം വിജ്ഞായ രഘുനന്ദന
  മതിം ചകാര ദുർമേധാ ദേവരാജകുതൂഹലാത്
20 അഥാബ്രവീത് സുരശ്രേഷ്ഠം കൃതാർഥേനാന്തരാത്മനാ
  കൃതാർഥോ ഽസി സുരശ്രേഷ്ഠ ഗച്ഛ ശീഘ്രം ഇതഃ പ്രഭോ
  ആത്മാനം മാം ച ദേവേശ സർവദാ രക്ഷ മാനദഃ
21 ഇന്ദ്രസ് തു പ്രഹസൻ വാക്യം അഹല്യാം ഇദം അബ്രവീത്
  സുശ്രോണി പരിതുഷ്ടോ ഽസ്മി ഗമിഷ്യാമി യഥാഗതം
22 ഏവം സംഗമ്യ തു തയാ നിശ്ചക്രാമോടജാത് തതഃ
  സ സംഭ്രമാത് ത്വരൻ രാമ ശങ്കിതോ ഗൗതമം പ്രതി
23 ഗൗതമം സ ദദർശാഥ പ്രവിശന്തി മഹാമുനിം
  ദേവദാനവദുർധർഷം തപോബലസമന്വിതം
  തീർഥോദകപരിക്ലിന്നം ദീപ്യമാനം ഇവാനലം
  ഗൃഹീതസമിധം തത്ര സകുശം മുനിപുംഗവം
24 ദൃഷ്ട്വാ സുരപതിസ് ത്രസ്തോ വിഷണ്ണവദനോ ഽഭവത്
25 അഥ ദൃഷ്ട്വാ സഹസ്രാക്ഷം മുനിവേഷധരം മുനിഃ
  ദുർവൃത്തം വൃത്തസമ്പന്നോ രോഷാദ് വചനം അബ്രവീത്
26 മമ രൂപം സമാസ്ഥായ കൃതവാൻ അസി ദുർമതേ
  അകർതവ്യം ഇദം യസ്മാദ് വിഫലസ് ത്വം ഭവിഷ്യതി
27 ഗൗതമേനൈവം ഉക്തസ്യ സരോഷേണ മഹാത്മനാ
  പേതതുർ വൃഷണൗ ഭൂമൗ സഹസ്രാക്ഷസ്യ തത്ക്ഷണാത്
28 തഥാ ശപ്ത്വാ സ വൈ ശക്രം ഭാര്യാം അപി ച ശപ്തവാൻ
  ഇഹ വർഷസഹസ്രാണി ബഹൂനി ത്വം നിവത്സ്യസി
29 വായുഭക്ഷാ നിരാഹാരാ തപ്യന്തീ ഭസ്മശായിനീ
  അദൃശ്യാ സർവഭൂതാനാം ആശ്രമേ ഽസ്മിൻ നിവത്സ്യസി
30 യദാ ചൈതദ് വനം ഘോരം രാമോ ദശരഥാത്മജഃ
  ആഗമിഷ്യതി ദുർധർഷസ് തദാ പൂതാ ഭവിഷ്യസി
31 തസ്യാതിഥ്യേന ദുർവൃത്തേ ലോഭമോഹവിവർജിതാ
  മത്സകാശേ മുദാ യുക്താ സ്വം വപുർ ധാരയിഷ്യസി
32 ഏവം ഉക്ത്വാ മഹാതേജാ ഗൗതമോ ദുഷ്ടചാരിണീം
  ഇമം ആശ്രമം ഉത്സൃജ്യ സിദ്ധചാരണസേവിതേ
  ഹിമവച്ഛിഖരേ രമ്യേ തപസ് തേപേ മഹാതപാഃ