മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം/അധ്യായം279

വിക്കിഗ്രന്ഥശാല സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്
മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം279

1 [മാർക്]
     അഥ കന്യാപ്രദാനേ സ തം ഏവാർഥം വിചിന്തയൻ
     സമാനിന്യേ ച തത് സർവം ഭാണ്ഡം വൈവാഹികം നൃപഃ
 2 തതോ വൃദ്ധാൻ ദ്വിജാൻ സർവാൻ ഋത്വിജഃ സപുരോഹിതാൻ
     സമാഹൂയ തിഥൗ പുണ്യേ പ്രയയൗ സഹ കന്യയാ
 3 മേധ്യാരണ്യം സ ഗത്വാ ച ദ്യുമത്സേനാശ്രമം നൃപഃ
     പദ്ഭ്യാം ഏവ ദ്വിജൈഃ സാർധം രാജർഷിം തം ഉപാഗമത്
 4 തത്രാപശ്യൻ മഹാഭാഗം ശാലവൃക്ഷം ഉപാശ്രിതം
     കൗശ്യാം ബൃസ്യാം സമാസീനം ചക്ഷുർ ഹീനം നൃപം തദാ
 5 സ രാജാ തസ്യ രാജർഷേഃ കൃത്വാ പൂജാം യഥാർഹതഃ
     വാചാ സുനിയതോ ഭൂത്വാ ചകാരാത്മ നിവേദനം
 6 തസ്യാർഘ്യം ആസനം ചൈവ ഗാം ചാവേദ്യ സ ധർമവിത്
     കിം ആഗമനം ഇത്യ് ഏവം രാജാ രാജാനം അബ്രവീത്
 7 തസ്യ സർവം അഭിപ്രായം ഇതികർതവ്യതാം ച താം
     സത്യവന്തം സമുദ്ദിശ്യ സർവം ഏവ ന്യവേദയത്
 8 [അഷ്വപതി]
     സാവിത്രീ നാമ രാജർഷേ കന്യേയം മമ ശോഭനാ
     താം സ്വധർമേണ ധർമജ്ഞ സ്നുഷാർഥേ ത്വം ഗൃഹാണ മേ
 9 ച്യുതാഃ സ്മ രാജ്യാദ് വനവാസം ആശ്രിതാശ്; ചരാമ ധർമം നിയതാസ് തപസ്വിനഃ
     കഥം ത്വ് അനർഹാ വനവാസം ആശ്രമേ; സഹിഷ്യതേ ക്ലേശം ഇമം സുതാ തവ
 10 [അഷ്വപതി]
    സുഖം ച ദുഃഖം ച ഭവാഭവാത്മകം; യദാ വിജാനാതി സുതാഹം ഏവ ച
    ന മദ്വിധേ യുജ്യതി വാക്യം ഈദൃശം; വിനിശ്ചയേനാഭിഗതോ ഽസ്മി തേ നൃപ
11 ആശാം നാർഹസി മേ ഹന്തും സൗഹൃദാദ് രണയേന ച
    അഭിതശ് ചാഗതം പ്രേമ്ണാ പ്രത്യാഖ്യാതും ന മാർഹസി
12 അനുരൂപോ ഹി സംയോഗേ ത്വം മമാഹം തവാപി ച
    സ്നുഷാം പ്രതീച്ഛ മേ കന്യാം ഭാര്യാം സത്യവതഃ സുതാം
13 [ദ്യുമത്സേന]
    പൂർവം ഏവാഭിലഷിതഃ സംഭന്ധോ മേ ത്വയാ സഹ
    ഭ്രഷ്ടരാജ്യസ് ത്വ് അഹം ഇതി തത ഏതദ് വിചാരിതം
14 അഭിപ്രായസ് ത്വ് അയം യോ മേ പൂർവം ഏവാഭികാങ്ക്ഷിതഃ
    സ നിർവർതതു മേ ഽദ്യൈവ കാങ്ക്ഷിതോ ഹ്യ് അസി മേ ഽതിഥിഃ
15 [മാർക്]
    തതഃ സർവാൻ സമാനീയ ദ്വിജാൻ ആശ്രമവാസിനഃ
    യഥാവിധി സമുദ്വാഹം കാരയാം ആസതുർ നൃപൗ
16 ദത്ത്വാ ത്വ് അശ്വപതിഃ കന്യാം യഥാർഹം ച പരിച്ഛദം
    യയൗ സ്വം ഏവ ഭവനം യുക്തഃ പരമയാ മുദാ
17 സത്യവാൻ അപി ഭാര്യാം താം ലബ്ധ്വാ സർവഗുണാന്വിതാം
    മുമുദേ സാ ച തം ലബ്ധ്വാ ഭർതാരം മനസേപ്സിതം
18 ഗതേ പിതരി സർവാണി സംന്യസ്യാഭരണാനി സാ
    ജഗൃഹേ വൽകലാന്യ് ഏവ വസ്ത്രം കാഷായം ഏവ ച
19 പരിചാരൈർ ഗുണൈശ് ചൈവ പ്രശ്രയേണ ദമേന ച
    സർവകാമക്രിയാഭിശ് ച സർവേഷാം തുഷ്ടിം ആവഹത്
20 ശ്വശ്രൂം ശരീരസത്കാരൈഃ സർവൈർ ആഛാദനാദിഭിഃ
    ശ്വശുരം ദേവകാര്യൈശ് ച വാചഃ സംയമനേന ച
21 തഥൈവ പ്രിയവാദേന നൈപുണേന ശമേന ച
    രഹോ ചൈവോപചാരേണ ഭർതാരം പര്യതോഷയത്
22 ഏവം തത്രാശ്രമേ തേഷാം തദാ നിവസതാം സതാം
    കാലസ് തപസ്യതാം കശ് ചിദ് അതിചക്രാം അഭാരത
23 സാവിത്ര്യാസ് തു ശയാനായാസ് തിഷ്ഠന്ത്യാശ് ച ദിവാനിശം
    നാരദേന യദ് ഉക്തം തദ് വാക്യം മനസി വർതതേ