മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം/അധ്യായം139

മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം139

1 [ൽ]
     ഏതസ്മിന്ന് ഏവ കാലേ തു ബൃഹദ്ദ്യുമ്നോ മഹീപതിഃ
     സത്രം ആസ്തേ മഹാഭാഗോ രൈഭ്യ യാജ്യഃ പ്രതാപവാൻ
2 തേന രൈഭ്യസ്യ വൈ പുത്രാവ് അർവാവസു പരാവസൂ
     വൃതൗ സഹായൗ സത്രാർഥേ ബൃഹദ്ദ്യുമ്നേന ധീമതാ
3 തത്ര തൗ സമനുജ്ഞാതൗ പിത്രാ കൗന്തേയ ജഗ്മതുഃ
     ആശ്രമേ ത്വ് അഭവദ് രൈഭ്യോ ഭാര്യാ ചൈവ പരാവസോഃ
4 അഥാവലോകകോ ഽഗച്ഛദ് ഗൃഹാൻ ഏകഃ പരാവസുഃ
     കൃഷ്ണാജിനേന സംവീതം ദദർശ പിതരം വനേ
5 ജഘന്യരാത്രേ നിദ്രാന്ധഃ സാവശേഷേ തമസ്യ് അപി
     ചരന്തം ഗഹനേ ഽരണ്യേ മേനേ സ പിതരം മൃഗം
6 മൃഗം തു മന്യമാനേന പിതാ വൈ തേന ഹിംസിതഃ
     അകാമയാനേന തദാ ശരീരത്രാണം ഇച്ഛതാ
7 സ തസ്യ പ്രേതകാര്യാണി കൃത്വാ സർവാണി ഭാരത
     പുനർ ആഗമ്യ തത് സത്രം അബ്രവീദ് ഭ്രാതരം വചഃ
8 ഇദം കർമ ന ശക്തസ് ത്വം വോഢും ഏകഃ കഥം ചന
     മയാ തു ഹിംസിതസ് താതോ മന്യമാനേന തം മൃഗം
9 സോ ഽസ്മദർഥേ വ്രതം സാധു ചര ത്വം ബ്രഹ്മ ഹിംസനം
     സമർഥോ ഹ്യ് അഹം ഏകാകീ കർമ കർതും ഇദം മുനേ
10 [അർവാ]
    കരോതു വൈ ഭവാൻ സത്രം ബൃഹദ്ദ്യുമ്നസ്യ ധീമതഃ
    ബ്രഹ്മഹത്യാം ചരിഷ്യേ ഽഹം ത്വദർഥം നിയതേന്ദ്രിയഃ
11 [ൽ]
    സ തസ്യാ ബ്രഹ്മഹത്യായാഃ പാരം ഗത്വാ യുധിഷ്ഠിര
    അർവാവസുസ് തദാ സത്രം ആജഗാമ പുനർ മുനിഃ
12 തതഃ പരാവസുർ ദൃഷ്ട്വാ ഭ്രാതരം സമുപസ്ഥിതം
    ബൃഹദ്ദ്യുമ്നം ഉവാചേദം വചനം പരിഷദ്ഗതം
13 ഏഷ തേ ബ്രഹ്മഹാ യജ്ഞം മാ ദ്രഷ്ടും പ്രവിശേദ് ഇതി
    ബ്രഹ്മഹാ പ്രേക്ഷിതേനാപി പീഡയേത് ത്വാം ന സംശയഃ
14 പ്രേഷ്യൈർ ഉത്സാര്യമാണസ് തു രാജന്ന് അർവാവസുസ് തദാ
    ന മയാ ബ്രഹ്മഹത്യേയം കൃതേത്യ് ആഹ പുനഃ പുനഃ
15 ഉച്യമാനോ ഽസകൃത് പ്രേഷ്യൈർ ബ്രഹ്മ ഹന്ന് ഇതി ഭാരത
    നൈവ സ പ്രതിജാനാതി ബ്രഹ്മഹത്യാം സ്വയം കൃതാം
    മമ ഭ്രാത്രാ കൃതം ഇദം മയാ തു പരിരക്ഷിതം
16 പ്രീതാസ് തസ്യാഭവൻ ദേവാഃ കർമണാർവാവസോർ നൃപ
    തം തേ പ്രവരയാം ആസുർ നിരാസുശ് ച പരാവസും
17 തതോ ദേവാ വരം തസ്മൈ ദദുർ അഗ്നിപുരോഗമാഃ
    സ ചാപി വരയാം ആസ പിതുർ ഉത്ഥാനം ആത്മനഃ
18 അനാഗസ്ത്വം തഥാ ഭ്രാതുഃ പിതുശ് ചാസ്മരണം വധേ
    ഭരദ്വാജസ്യ ചോത്ഥാനം യവക്രീതസ്യ ചോഭയോഃ
19 തതഃ പ്രാദുർബഭൂവുസ് തേ സർവ ഏവ യുധിഷ്ഠിര
    അഥാബ്രവീദ് യവക്രീതോ ദേവാൻ അഗ്നിപുരോഗമാൻ
20 സമധീതം മയാ ബ്രഹ്മ വ്രതാനി ചരിതാനി ച
    കഥം നു രൈഭ്യഃ ശക്തോ മാം അധീയാനം തപോ വിനം
    തഥായുക്തേന വിധിനാ നിഹന്തും അമരോത്തമാഃ
21 [ദേവാഹ്]
    മൈവം കൃഥാ യവക്രീത യഥാ വദസി വൈ മുനേ
    ഋതേ ഗുരും അധീതാ ഹി സുഖം വേദാസ് ത്വയാ പുരാ
22 അനേന തു ഗുരൂൻ ദുഃഖാത് തോഷയിത്വാ സ്വകർമണാ
    കാലേന മഹതാ ക്ലേശാദ് ബ്രഹ്മാധിഗതം ഉത്തമം
23 [ൽ]
    യവക്രീതം അഥോക്ത്വൈവം ദേവാഃ സാഗ്നിപുരോഗമാഃ
    സഞ്ജീവയിത്വാ താൻ സർവാൻ പുനർ ജഗ്മുസ് ത്രിവിഷ്ടപം
24 ആശ്രമസ് തസ്യ പുണ്യോ ഽയം സദാ പുഷ്പഫലദ്രുമഃ
    അത്രോഷ്യ രാജശാർദൂല സർവപാപൈഃ പ്രമോക്ഷ്യസേ