മഹാഭാരതം മൂലം/ആശ്രമവാസികപർവം/അധ്യായം22
| ←അധ്യായം21 | മഹാഭാരതം മൂലം/ആശ്രമവാസികപർവം രചന: അധ്യായം22 |
അധ്യായം23→ |
1 [വൈ]
തതഃ പ്രാസാദഹർമ്യേഷു വസുധായാം ച പാർഥിവ
സ്ത്രീണാം ച പുരുഷാണാം ച സുമഹാൻ നിഃസ്വനോ ഽഭവത്
2 സ രാജാ രാജമാർഗേണ നൃനാരീ സങ്കുലേന ച
കഥം ചിൻ നിര്യയൗ ധീമാൻ വേപമാനഃ കൃതാഞ്ജലിഃ
3 സ വർധമാനദ്വാരേണ നിര്യയൗ ഗജസാഹ്വയാത്
വിസർജയാം ആസ ച തം ജനൗഘം സ മുഹുർ മുഹുഃ
4 വനം ഗന്തും ച വിദുരോ രാജ്ഞാ സഹ കൃതക്ഷണഃ
സഞ്ജയശ് ച മഹാമാത്രഃ സൂതോ ഗാവൽഗണിസ് തഥാ
5 കൃപം നിവർതയാം ആസ യുയുത്സും ച മഹാരഥം
ധൃതരാഷ്ട്രോ മഹീപാലഃ പരിദായ യുധിഷ്ഠിരേ
6 നിവൃത്തേ പൗരവർഗേ തു രാജാ സാന്തഃപുരസ് തദാ
ധൃതരാഷ്ട്രാഭ്യനുജ്ഞാതോ നിവർതിതും ഇയേഷ സഃ
7 സോ ഽബ്രവീൻ മാതരം കുന്തീം ഉപേത്യ ഭരതർഷഭ
അഹം രാജാനം അന്വിഷ്യേ ഭവതീ വിനിവർതതാം
8 വധൂ പരിവൃതാ രാജ്ഞി നഗരം ഗന്തും അർഹസി
രാജാ യാത്വ് ഏഷ ധർമാത്മാ തപസേ ധൃതനിശ്ചയഃ
9 ഇത്യ് ഉക്താ ധർമരാജേന ബാഷ്പവ്യാകുലലോചനാ
ജഗാദൈവം തദാ കുന്തീ ഗാന്ധാരീം പരിഗൃഹ്യ ഹ
10 സഹദേവേ മഹാരാജ മാ പ്രമാദം കൃഥാഃ ക്വ ചിത്
ഏഷ മാം അനുരക്തോ ഹി രാജംസ് ത്വാം ചൈവ നിത്യദാ
11 കർണം സ്മരേഥാഃ സതതം സംഗ്രാമേഷ്വ് അപലായിനം
അവകീർണോ ഹി സ മയാ വീരോ ദുഷ്പ്രജ്ഞയാ തദാ
12 ആയസം ഹൃദയം നൂനം മന്ദായാ മമ പുത്രക
യത് സൂര്യജം അപശ്യന്ത്യാഃ ശതധാ ന വിദീര്യതേ
13 ഏവംഗതേ തു കിം ശക്യം മയാ കർതും അരിന്ദമ
മമ ദോഷോ ഽയം അത്യർഥം ഖ്യാപിതോ യൻ ന സൂര്യജഃ
തന്നിമിത്തം മഹാബാഹോ ദാനം ദദ്യാസ് ത്വം ഉത്തമം
14 സദൈവ ഭ്രാതൃഭിഃ സാർധം അഗ്രജസ്യാരി മർദന
ദ്രൗപദ്യാശ് ച പ്രിയേ നിത്യം സ്ഥാതവ്യം അരികർശന
15 ഭീമസേനാർജുനൗ ചൈവ നകുലശ് ച കുരൂദ്വഹ
സമാധേയാസ് ത്വയാ വീര ത്വയ്യ് അദ്യ കുലധൂർ ഗതാ
16 ശ്വശ്രൂ ശ്വശുരയോഃ പാദാഞ് ശുശ്രൂഷന്തീ വനേ ത്വ് അഹം
ഗാന്ധാരീ സഹിതാ വത്സ്യേ താപസീ മലപങ്കിനീ
17 ഏവം ഉക്തഃ സ ധർമാത്മാ ഭ്രാതൃഭിഃ സഹിതോ വശീ
വിഷാദം അഗമത് തീവ്രം ന ച കിം ചിദ് ഉവാച ഹ
18 സ മുഹൂർതം ഇവ ധ്യാത്വാ ധർമപുത്രോ യുധിഷ്ഠിരഃ
ഉവാച മാതരം ദീനശ് ചിന്താശോകപരായണഃ
19 കിം ഇദം തേ വ്യവസിതം നൈവം ത്വം വക്തും അർഹസി
ന ത്വാം അഭ്യനുജാനാമി പ്രസാദം കർതും അർഹസി
20 വ്യരോചയഃ പുരാ ഹ്യ് അസ്മാൻ ഉത്സാഹ്യ പ്രിയദർശനേ
വിദുരായാ വചോഭിസ് ത്വം അസ്മാൻ ന ത്യക്തും അർഹസി
21 നിഹത്യ പൃഥിവീപാലാൻ രാജ്യം പ്രാപ്തം ഇദം മയാ
തവ പ്രജ്ഞാം ഉപശ്രുത്യ വാസുദേവാൻ നരർഷഭാത്
22 ക്വ സാ ബുദ്ധിർ ഇയം ചാദ്യ ഭവത്യാ യാ ശ്രുതാ മയാ
ക്ഷത്രധർമേ സ്ഥിതിം ഹ്യ് ഉക്ത്വാ തസ്യാശ് ചലിതും ഇച്ഛസി
23 അസ്മാൻ ഉത്സൃജ്യ രാജ്യം ച സ്നുഷാം ചേമാം യശസ്വിനീം
കഥം വത്സ്യസി ശൂന്യേഷു വനേഷ്വ് അംബ പ്രസീദ മേ
24 ഇതി ബാഷ്പകലാം വാചം കുന്തീപുത്രസ്യ ശൃണ്വതീ
ജഗാമൈവാശ്രു പൂർണാക്ഷീ ഭീമസ് താം ഇദം അബ്രവീത്
25 യദാ രാജ്യം ഇദം കുന്തി ഭോക്തവ്യം പുത്ര നിർജിതം
പ്രാപ്തവ്യാ രാജധർമാശ് ച തദേയം തേ കുതോ മതിഃ
26 കിം വയം കാരിതാഃ പൂർവം ഭവത്യാ പൃഥിവീ ക്ഷയം
കസ്യ ഹേതോഃ പരിത്യജ്യ വനം ഗന്തും അഭീപ്സസി
27 വനാച് ചാപി കിം ആനീതാ ഭവത്യാ ബാലകാ വയം
ദുഃഖശോകസമാവിഷ്ടൗ മാദ്രീപുത്രാവ് ഇമൗ തഥാ
28 പ്രസീദ മാതർ മാ ഗാസ് ത്വം വനം അദ്യ യശസ്വിനി
ശ്രിയം യൗധിഷ്ഠിരീം താവദ് ഭുങ്ക്ഷ്വ പാർഥ ബലാർജിതാം
29 ഇതി സാ നിശ്ചിതൈവാഥ വനവാസ കൃതക്ഷണാ
ലാലപ്യതാം ബഹുവിധം പുത്രാണാം നാകരോദ് വചഃ
30 ദ്രൗപദീ ചാന്വയാച് ഛ്വശ്രൂം വിഷണ്ണവദനാ തദാ
വനവാസായ ഗച്ഛന്തീം രുദതീ ഭദ്രയാ സഹ
31 സാ പുത്രാൻ രുദതഃ സർവാൻ മുഹുർ മുഹുർ അവേക്ഷതീ
ജഗാമൈവ മഹാപ്രാജ്ഞാ വനായ കൃതനിശ്ചയാ
32 അന്വയുഃ പാണ്ഡവാസ് താം തു സഭൃത്യാന്തഃപുരാസ് തദാ
തതഃ പ്രമൃജ്യ സാശ്രൂണി പുത്രാൻ വചനം അബ്രവീത്