മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം/അധ്യായം30

മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം 30

1 [ഗ്]
     സഖ്യം മേ ഽസ്തു ത്വയാ ദേവ യഥേച്ഛസി പുരന്ദര
     ബലം തു മമ ജാനീഹി മഹച് ചാസഹ്യം ഏവ ച
2 കാമം നൈതത് പ്രശംസന്തി സന്തഃ സ്വബലസംസ്തവം
     ഗുണസങ്കീർതനം ചാപി സ്വയം ഏവ ശതക്രതോ
3 സഖേതി കൃത്വാ തു സഖേ പൃഷ്ടോ വക്ഷ്യാമ്യ് അഹം ത്വയാ
     ന ഹ്യ് ആത്മസ്തവ സംയുക്തം വക്തവ്യം അനിമിത്തതഃ
4 സപർവതവനാം ഉർവീം സസാഗരവനാം ഇമാം
     പക്ഷനാഡ്യൈകയാ ശക്ര ത്വാം ചൈവാത്രാവലംബിനം
5 സർവാൻ സമ്പിണ്ഡിതാൻ വാപി ലോകാൻ സസ്ഥാണു ജംഗമാൻ
     വഹേയം അപരിശ്രാന്തോ വിദ്ധീദം മേ മഹദ് ബലം
6 [സൂത]
     ഇത്യ് ഉക്തവചനം വീരം കിരീടീ ശ്രീമതാം വരഃ
     ആഹ ശൗനക ദേവേന്ദ്രഃ സർവഭൂതഹിതഃ പ്രഭുഃ
7 പ്രതിഗൃഹ്യതാം ഇദാനീം മേ സഖ്യം ആനന്ത്യം ഉത്തമം
     ന കാര്യം തവ സോമേന മമ സോമഃ പ്രദീയതാം
     അസ്മാംസ് തേ ഹി പ്രബാധേയുർ യേഭ്യോ ദദ്യാദ് ഭവാൻ ഇമം
8 [ഗ്]
     കിം ചിത് കാരണം ഉദ്ദിശ്യ സോമോ ഽയം നീയതേ മയാ
     ന ദാസ്യാമി സമാദാതും സോമം കസ്മൈ ചിദ് അപ്യ് അഹം
9 യത്രേമം തു സഹസ്രാക്ഷ നിക്ഷിപേയം അഹം സ്വയം
     ത്വം ആദായ തതസ് തൂർണം ഹരേഥാസ് ത്രിദശേശ്വര
10 [ഷ്]
    വാക്യേനാനേന തുഷ്ടോ ഽഹം യത് ത്വയോക്തം ഇഹാണ്ഡജ
    യദ് ഇച്ഛസി വരം മത്തസ് തദ്ഗൃഹാണ ഖഗോത്തമ
11 [സ്]
    ഇത്യ് ഉക്തഃ പ്രത്യുവാചേദം കദ്രൂ പുത്രാൻ അനുസ്മരൻ
    സ്മൃത്വാ ചൈവോപധി കൃതം മാതുർ ദാസ്യ നിമിത്തതഃ
12 ഈശോ ഽഹം അപി സർവസ്യ കരിഷ്യാമി തു തേ ഽർഥിതാം
    ഭവേയുർ ഭുജഗാഃ ശക്ര മമ ഭക്ഷ്യാ മഹാബലാഃ
13 തഥേത്യ് ഉക്ത്വാന്വഗച്ഛത് തം തതോ ദാനവ സൂദനഃ
    ഹരിഷ്യാമി വിനിക്ഷിപ്തം സോമം ഇത്യ് അനുഭാഷ്യ തം
14 ആജഗാമ തതസ് തൂർണം സുപർണോ മാതുർ അന്തികം
    അഥ സർപാൻ ഉവാചേദം സർവാൻ പരമഹൃഷ്ടവത്
15 ഇദം ആനീതം അമൃതം നിക്ഷേപ്സ്യാമി കുശേഷു വഃ
    സ്നാതാ മംഗലസംയുക്താസ് തതഃ പ്രാശ്നീത പന്നഗാഃ
16 അദാസീ ചൈവ മാതേയം അദ്യ പ്രഭൃതി ചാസ്തു മേ
    യഥോക്തം ഭവതാം ഏതദ് വചോ മേ പ്രതിപാദിതം
17 തതഃ സ്നാതും ഗതാഃ സർപാഃ പ്രത്യുക്ത്വാ തം തഥേത്യ് ഉത
    ശക്രോ ഽപ്യ് അമൃതം ആക്ഷിപ്യ ജഗാമ ത്രിദിവം പുനഃ
18 അഥാഗതാസ് തം ഉദ്ദേശം സർപാഃ സോമാർഥിനസ് തദാ
    സ്നാതാശ് ച കൃതജപ്യാശ് ച പ്രഹൃഷ്ടാഃ കൃതമംഗലാഃ
19 തദ് വിജ്ഞായ ഹൃതം സർപാഃ പ്രതിമായാ കൃതം ച തത്
    സോമസ്ഥാനം ഇദം ചേതി ദർഭാംസ് തേ ലിലിഹുസ് തദാ
20 തതോ ദ്വൈധീ കൃതാ ജിഹ്വാ സർപാണാം തേന കർമണാ
    അഭവംശ് ചാമൃതസ്പർശാദ് ധർഭാസ് തേ ഽഥ പവിത്രിണഃ
21 തതഃ സുപർണഃ പരമപ്രഹൃഷ്ടവാൻ; വിഹൃത്യ മാത്രാ സഹ തത്ര കാനനേ
    ഭുജംഗഭക്ഷഃ പരമാർചിതഃ ഖഗൈർ; അഹീന കീർതിർ വിനതാം അനന്ദയത്
22 ഇമാം കഥാം യഃ ശൃണുയാൻ നരഃ സദാ; പഠേത വാ ദ്വിജ ജനമുഖ്യസംസദി
    അസംശയം ത്രിദിവം ഇയാത് സ പുണ്യഭാൻ; മഹാത്മനഃ പതഗപതേഃ പ്രകീർതനാത്