996 200 രണ്ടാം പ്രകരണം മേലിൽ സംഭവമില്ലയെന്നു വരികിൽ ജന്മങ്ങൾ മുൻപുള്ളാര കാലത്തിങ്കലുമില്ലയെന്നതുനിന വേണം മുറയെങ്കിലും ചേലിൽ ഗൌരവലായങ്ങൾ ജനത യുണ്ടാകയാലുണ്ടുത മൂലം പൂവജനുസ്സുതെന്നു ചിലരോ തീടുന്നതാക്കുന്നു ഞാൻ. ചൈതന്യത്തെ വെടിഞ്ഞു ചേഷ്ടയുമു ക്ഷിച്ചിട്ടുറങ്ങീടുവാൻ ചൊരഖിലാത്മവൃത്തിയുണരും നേരത്തിലോ പോൽ ചെയ്തിടും ബഹുമൂർച്ഛയോടു മരണം പ്രാപിക്കുവൻ തന്റെ മുൻ ചെയ്തിക്കാശ്രയമാം പുനർജ്ജനിയിലെ ന്നാകുന്നതിന്റെ യുക്തിപോൽ. വായ്ക്കും വാസനയേകനിൽത്തലയാ ന്നായൊന്നു വരുന്നതാകിലവനാ യീടുന്നൊരോമലാ കായം കാലമതിൽ കലർന്നു വില നൗചിത്യവും ശുദ്ധമായ തായും താനുമുള്ള താണബീജമായ് ത്തിരുന്നതിനു കാരണം. മുൻപേയുമൊരു ജന്മമെന്നതുപരം നല്ലോരു ശാല്യാദിയാം, ദ്ദേഹം നശിക്കുംവിധ ബാല്യങ്ങളും മാത്രമാം, വൻ പേറും ചില വിധത്തിലുമരി പ്രായപ്പെടുന്നുണ്ടുപോൽ. എന്നാലിതമേതുമേ ശരിയായ വന്നീടുകില്ലെന്നു താ നിന്നാലോചന മാനസത്തിലുളവാ കുന്നുണ്ടു; പിന്നെയും
