രണ്ടാം പ്രകരണം എൻ കാർമേഘ പതേ! ഭവാൻ മഴപൊഴി ക്കില്ലെങ്കിലോ വേണ്ട നി ങ്കാലേശമിയിൽ വജ്ഹതിയേ ല്പിക്കുന്നതെന്തിന്നെടാ? തന്നിൽ ചേന്നൊരു ദോഷമേറെ വലുതാ ണെന്നാകിലും കാണുക ലിന്യൻ തന്നുടെയദോഷ മതിലും ചേരുന്നു ദിക്ഷണം, തന്നെത്താനതിയായ പുക, പര ളോരു മാഹാത്മ്യമോ ചൊന്നീടാ ലവലേശമിവക മഹാ ദുഷ്ടൻ ചട്ടങ്ങളാം. തീക്ഷണാത്മതാമിയന്നിടുന്നവനു ന്നെന്നാൽ ജനിപ്പിച്ചൊര സാക്ഷാൽ തൻ ജനകന്റെയാത്മദഹനം ചെയ്തീടുമെന്നിങ്ങനെ സൂക്ഷ്മം താനറിയിച്ചുകൊണ്ടു ജനക വീക്ഷിച്ചീടുക കാട്ടുതീയിൽ ദഹി ച്ചീടുന്നു പാടേ ജമാൽ, മെത്തും ഹന്ത! തമസ്സിൽ മോദമിഹ സൂ യാലോകമുഖ്യമോ ടൊത്തിട്ടങ്ങനെ ദുവാമലമുതി ത്തീടും സവ്ാരാൽ എത്തീടും നിജപക്ഷപാതമലം ബംവിട്ട് മാറ്റത്തിലാ യിം വാവലിനൊത്തവൻ മുഖമാ ഇതും ഹാനി സാമ്യത്തൊടുകറിയാ മഗ്നിയാൽ ശുദ്ധമാകും കല്യക്കാർ വാക്കാൽ, ശനിയുടെ കുരയാ ലിന്ദുവിന്നെന്നപോലെ ചൊല്ലാമെന്നാൽ യമൻതന്നുടെ കഠിനട മാർകൾ കല്പാന്തമോളം ചൊല്ലേറും നാരക ത്തിവരെയതിൽ ഷാ
