ഒന്നാം പ്രകരണം മൻ അഹായമനർഘമായ മിറ്റിനാൽ സദ്രവ്യങ്ങളെക്കാളും വിദ്യയാം ദ്രവ്യമുത്തമം. വിദ്യയിൽ വിനയമുളവാം; സദസ്സമ്മതി വരുത്തീടും വിനയം; സമ്മിതിയാൽ ധന, അതിനാൽ ധർമ്മം, ധർമ്മത്തിനാൽ വരും സുഖവും. മൻ നല്ല വിദ്യ വശമായിരിക്കിലി ങ്ങില്ല കുക്ഷി നിറവാർന്നിടാൻ പണി, രാമ രാമ ഇതിചൊല്ലിയ 200 906 കോമളം ശുകമശിപ്പതില്ലയോ? വിദ്വാൻ ചെയ്തിടുമാനം വിദ്വാൻ തന്നെയറിഞ്ഞിടും; മലടിക്കീ നോവിന്റെയറിലുണ്ടാവതെ അങ്ങിനെ ഒരു ഹംസമിരിക്കുമ്പോൾ സരസ്സിന്നുളവാം പ്രഭ തീരം തിങ്ങി നിരന്നുള്ള ബക പംക്തികളാൽ വരാ. യാതൊന്നു വിദ്വൽ പാദത്തിന്റെ പൊടിയാൽ പരി പാവനം അതേ ഭവനമല്ലെന്നാൽ കാരം തത്ര ലുപ്തമാം; പാദങ്ങൾകൊണ്ടു ലോകത്തിൽ ശാരദാഗമമേററവും സ്പഷ്ടമാക്കിച്ചമയ്ക്കുന്ന കാലാവാൻ തൊടുന്നു ഞാൻ. മഹാനുഭാവസംസർഗ്ഗം മഹത്വം നൽകുമേവനും; മുത്തുപോൽ വിലസീടുന്നു പത്മപത്രസ്ഥിതം ജലം. അാഹരണസാമ്യം ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെയും അവ്യയൗഘത്തിൽ നിന്നിട്ടുമവർ ബഹമാന്നിടും. 20 നൂറാദിത്യനുദിച്ചാലും നൂറു ചന്ദ്രനുദിക്കിലും സൂരി വാക്യങ്ങളില്ലാതുൾകരിരുട്ടു നശിച്ചിടാ. പ്രമാണം ദൈവമെന്നോ തൻ യത്നമെന്നോ നിനച്ചിടാ. കവി ശബ്ദങ്ങളെപ്പോൽ വിദ്വാൻ രണ്ടുമെടുത്തിടും. വിദ്യാനില്ലാത്ത ദിക്കിൽ ശ്ലാഘ്യനാമല്പബുദ്ധിയും; മരമില്ലാത്തദേശത്തിലാവണിക്കാണു വന്മരം, ജനങ്ങളരുളീടുന്ന നന്മതിന്മകൾ കേട്ടുടൻ വിദ്വാൻ നന്മയെടുക്കും, പാൽ നീരിൽനിന്നുമെന്ന 0.00 208
