ച്ചുകൊണ്ടു അവൻറെ വാലിൽ കടിച്ചുതൂങ്ങിയ മറ്റേ പട്ടിയേയും കൊണ്ട് അവൻ ആറ്റിൽചാടി. ആറ്റിൽ ചാടിയപ്പോഴേക്കും വാലിൽ തൂങ്ങിക്കിടന്ന വേട്ടപ്പട്ടി പിടിവിട്ടു തെറിച്ചുപോയി. എങ്കിലും പ്രാണരക്ഷയ്ക്കായി ആ ദുർഘടം വീണ്ടും ശങ്കുവിൻറെ വാലിൽ പിടികൂടി. ശങ്കു കാലുകൊണ്ട് ഒരു തൊഴി കൊടുത്തതോടുകൂടി ആ നായയുടെ കഥകഴിഞ്ഞ് അതു ആറ്റിൽകൂടി ഒഴുകിത്തുടങ്ങി. ശങ്കു യാതൊരു കൂസലും കൂടാതെ തൻറെ യജമാനൻറെ പിന്നാലെ ഇടുക്കുചാലിലേക്കു പ്രവേശിച്ചു. ശങ്കുവിൻറെ വരവുകണ്ട് രാഘവൻ ധൈര്യം അവലംബിച്ച്, ഒഴുകിപ്പോയ മനുഷ്യനെ ഒരു കൈകൊണ്ടു താങ്ങി, മറ്റേ കൈകൊണ്ട് ശങ്കുവിൻറെ മുതുകിൽ പിടിച്ചു കിടന്നു. ഒഴുക്കിൻറെ ശക്തികൊണ്ട് മേല്പോട്ടു നീന്തുക പ്രയാസമെന്നുകണ്ട് ശങ്കു കീഴ്പ്പോട്ടേയ്ക്കുതന്നെ നീന്തി. ഏകദേശം ഒരു ഇരുനൂറുവാര ദൂരത്തിലെത്തിയപ്പോൾ ഗുഹപോലുള്ള ഇടുക്കുചാലിൽ നിന്നു, രാഘവനും ശങ്കവും ബോധരഹിതനായി രാഘവൻറെ കൈയ്യിൽ തങ്ങിക്കിടന്ന ആളുകൂടി വെളിക്കുവന്നു. പക്ഷേ വെളിക്കുവന്നതു മൃത്യുവിൻറെ വായിലേക്കുതന്നെയായിരുന്നു. ഒരു നൂറുവാര താഴെയാണ് അമരാവതിയിലെ അതിപ്രസിദ്ധമായ വെള്ളച്ചാട്ടം. അതിൻറെ ഗംഭീരധ്വനി അത്യുച്ചത്തിൽ അവിടെ കേൾക്കാമായിരുന്നു. ജന്തുസഹജമായ ആപൽബോധംകൊണ്ട് ശങ്കു ഭ്രമിച്ചു തുടങ്ങി. ഏതെങ്കിലും ഒരു കര പറ്റണമെന്നു വിചാരിച്ച് അവൻ ഇരുകരകളിലേക്കും മാറി മാറി നോക്കി. ഓരോ സെക്കൻറ് കഴിയുംതോറും അവർ വെള്ളച്ചാട്ട
