ബോധമാകുന്ന കവചത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി, അവയെ ഓരോന്നായി, വിസ്മയനീയമായ പാടവത്തോടുകൂടി എയ്തു തുടങ്ങി.
ലൗകികന്യായങ്ങളെ പുതിയ പുതിയ ഓരോ കോണിൽക്കൂടി അഭിവീക്ഷണം ചെയ്യുന്നതിലും, അവയെ ഉദ്ദേശ നിർവഹണ പദ്ധതിയിലേക്ക് നിഷ് പ്രയാസം ആനയിക്കുന്നതിലും, ഈ ഘട്ടത്തിൽ മഹാകവി കാണിക്കുന്ന പാടവം യഥാർത്ഥമായി അന്യാദൃശം തന്നെയാണു. ഹൃദയഭിത്തികളിൽനിന്ന് മാറ്റൊലി പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന ഗംഭീരമായ ആ വാങ്നിർത്ഡരപതനത്തെ ഒരു മിനിട്ടുനേരം ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കുക.
"ദാതാവു ദാതാരവന്നുള്ളോരു കീർത്തിക്കാ
ണേതാവത്താകും നിൻ യത്നമെല്ലാം ;
കീർത്തിയോ കേവലം ജീവിച്ചിരിപ്പോൻ തൻ
സാദ്ധ്വിയാളെന്നത്രെ സാധുവാദം.
* * * *
ആകവെ പാർക്കുകിലാരുടെ കീർത്തിയും
ലോകത്തിൻ വായിലെ ലാലാബിന്ദു,
ആയതിൽ കാൽക്ഷണമത്തയ്യലേറിനി-
ന്നാടിത്തകർപ്പതു പോലെ തോന്നും.
അപ്പുറം ലോകമിറക്കീടുമൊന്നുകിൽ,
തുപ്പിടുമല്ലെങ്കിലക്കണത്തെ,
ഗ്രസ്തമായീടിലും, ക്ഷിപ്തമായീടിലു-
മത്തുള്ളി തൻ കഥയപ്പോൾത്തീരും.
* * * *
