— 88 —
ബായിക്കാരൻ ആയിരുന്നുവെങ്കിലും മലയാളത്തിൽ സ്ഥിരം പാൎപ്പാക്കുവാൻ നി
ശ്ചയിച്ചതിനാലായിരുന്നു മക്കളെ ചിറക്കലിൽ പഠിപ്പാനായയച്ചതു. സത്യദാ
സൻ അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ തന്നെ പെൺകുട്ടികളിരുവരും തോട്ടത്തിൽ ഉലാ
വുന്നതു കണ്ടു. ഇളയവൾ അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ അടുക്കലേക്കു
വന്നു നല്ലമലയാളത്തിൽ “അച്ഛനെ കാണ്മാനാകുന്നുവോ വന്നതു?" എന്നു ചോ
ദിച്ചു. "അതേ" എന്നുത്തരം കേട്ടപ്പോൾ "പേർ എന്തെന്നാകുന്നു പറയേ
ണ്ടതു" എന്നു ചോദിച്ചതിനു "സത്യദാസൻ സുപ്രിയൻ" എന്നു മറുവടി പറ
ഞ്ഞു. ഉടനെ അവൾ പോയി വിവരം അച്ഛനെ അറിയിച്ചു ഗുലാബ്സിംഗ്
പുറത്തുവന്നു. അദ്ദേഹം ഒരു രജപുത്ര ക്രിസ്ത്യാനിയായിന്നു; കാഴ്ചെക്കു ബഹു
സുന്ദരനും യോഗ്യനുമായിരുന്നതു കൂടാതെ എത്രയും ദയാലുവുമായിരുന്നു. സത്യ
ദാസനെ വിളിച്ചു വളരെ ആദരവോടെ അവന്റെ വൎത്തമാനമൊക്ക ചോദിച്ച
റിഞ്ഞു. ഒടുവിൽ അവനോടു "ഒരാഴ്ചെക്കകം നീ കല്ക്കത്തെക്കു പോകേണം.
എനിക്കവിടെ വിശ്വാസയോഗ്യനായ ഒരു കാൎയ്യസ്ഥൻ ആവശ്യമുണ്ടു. അതി
ന്നായി അപേക്ഷക്കാർ അനേകരുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും നീ അതിനു പറ്റിയ
വൻ എന്നു ഒരാൾ പറകയാലത്രെ നിന്നെ ഞാൻ തെരിഞ്ഞുടുത്തതു" എന്നു
പറഞ്ഞപ്പോൾ സത്യദാസൻ ഇടിവെട്ടിയ മരം പോലെ ആയിപ്പോയി.
സത്യ: "എനിക്കു രോഗത്തിൽ വലഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഒരു അമ്മയുണ്ടു. അമ്മെക്കു
ഞാനല്ലാതെ മറ്റാരുമില്ല. അതുകൊണ്ടു കൽക്കത്തെക്കു പോകുന്ന കാൎയ്യം പ്രയാ
സമായിരിക്കും.".
ഗുലാ: "കുട്ടീ! നീ ഇപ്പോൾ കാണിക്കുന്നതു മലയാളികളുടെ സ്വഭാവമാ
കുന്നു. തങ്ങളുടെ ഭവനം വിട്ടുഒരുദിവസത്തെ വഴി ദൂരം പോയി പാൎക്കുന്നതു
അവൎക്കു സഹിച്ചു കൂടാ. നീ അങ്ങിനെ ചെയ്യരുതു. നമ്മുടെ സമുദായത്തിന്നു
യശസ്സുണ്ടാകേണമെങ്കിൽ നിന്നെപ്പോലെയുള്ളർ അന്യരാജ്യങ്ങളെയും ചെന്നു
കണ്ടു അവിടെ കണ്ടും കേട്ടും പഠിപ്പാനുള്ളതൊക്കെയും വശാക്കേണം. നീ
വിരോധം യാതൊന്നും പറയരുതു. നിന്റെ പ്രായക്കാൎക്കു ഇവ്വിധം പ്രവൃത്തി
ആരും കൊടുക്കയില്ലേന്നോൎത്തുകൊൾ. നിന്റെ അമ്മെക്കു മാസാന്തരം പത്തു
റുപ്പിക ഞാൻ ഇവിടെ കൊടുക്കും. നിണക്കും അവിടെ ചിലവിന്നു വേണ്ടു
ന്നതു തരാം. നിന്റെ പേരിൽ മാസാന്തരം പത്തുറുപ്പിക എന്റെ ഖജാന
യിലും സൂക്ഷിക്കും."
സത്യ: "എന്തായാലും അമ്മയുടെ സമ്മതം ചോദിക്കേണ്ടതാവശ്യമാകുന്നു.
എനിക്കു സമ്മതം തന്നെ. ഞാൻ പോയി അമ്മയുടെ അഭിപ്രായവും അ
റിയട്ടെ."
