താൾ:CiXIV31 qt.pdf/64

അവ 50 അവ

അവമാനിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. or അവമാനപ്പെടുത്തു ന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To despise; to disregard; to dishonour; to disgrace; to insult. അവമാനിതം, &c. adj. Despised; disregarded; disho- noured. അവമാനിക്കപ്പെട്ടത. അവയവം, ത്തിന്റെ. s. A member or limb of the body. അവയവി, യുടെ. s. The body. അവയൊഗം, ത്തിന്റെ. s. A bad sign; an evil omen; an unfortunate event. അവരജൻ, ന്റെ. s. A younger brother. അനുജൻ. അവരജാ, യുടെ. s. A younger sister. അനുജത്തി. അവരതി, യുടെ. s. 1. Stopping, ceasing. നിൎത്ത. 2. destruction. നാശം. അവരം, &c. adj. Posterior, hinder, last. പിമ്പുറം. s. The hinder thigh of an elephant. ആനയുടെ പിൻ കാൽ. അവരവൎണ്ണൻ, ന്റെ. s. A Sūdra or man of the fourth tribe. ശൂദ്രൻ. അവരി, യുടെ. s. Indigo, Indigo-fera anil. അവരീണൻ, ന്റെ. s. One who is despised, disre- garded, spurned. നിന്ദ്യൻ. അവരൊധനം, ത്തിന്റെ. s. A seraglio, the inner or queen's apartment. രാജസ്ത്രീയുടെ ഗൃഹം. അവരൊധം, ത്തിന്റെ. s. 1. A hindrance; an ob- struction. വിരൊധം. 2. the seraglio of a palace, the queen's apartment. രാജസ്ത്രീ, രാജസ്ത്രീയുടെ ഗൃഹം. അവരൊധിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To hinder, to obstruct. അവരൊഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. Mounting, ascending. കരെറ്റം. 2. descent, ഇറക്കം ; passing from or over. 3. any creeping plant. 4. a fibrous root issuing from the branches of certain trees, and hanging down from them, takes fresh root into the earth, as those of the Indian fig-tree. അവൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Censure, blame. വെറുപ്പ. 2 the name given to അ and ആ. adj. 1. Colourless. 2. bad, low, destitute of good qualities. അവലഗ്നം, ത്തിന്റെ. s. The waist. അര. അവലംബനം, ത്തിന്റെ. s. That on which any per- son or thing depends; an asylum; refuge; support, protec- tion. ആശ്രയം. അവലംബം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding. അവലംബിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To depend on any person or thing; to take hold of any thing. 2. to embrace (as an opinion.)

അവലക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. An evil omen or au- gury; a bad sign. adj. 1. Unbecoming, unseeming, inde- cent, improper. 2. ugly. 3. dirty. 4. unfortunate, ill fated. അവലക്ഷം, ത്തിന്റെ. s. Whiteness. adj. White. അവലാപം, ത്തിന്റെ. s. 1. A denial. നിഷെധ വാക്ക. 2. an argument held in support of some false- hood. ഭൊഷ്ക. 3. concealment of knowledge. മറച്ചപ റക. അവലിപ്തിത, യുടെ. s. Pride, arrogance. ഡംഭം. അവലീലം, ത്തിന്റെ. s. Facility, ease. ഇളപ്പം. അവലെപം, ത്തിന്റെ. s. 1. Pride. ഡംഭം. 2. smear- ing, anointing. തെപ്പ. 3. ornament. അവലൊകനം, ത്തിന്റെ. s. The act of looking; sur- veying, sight, seeing. കാഴ്ച. അവലൊജ, അവല്ഗുജ, യുടെ. s. A medicinal plant, Serratula anthelmintica. കാർപൊകിൽ അരി. അവശകുനം, ത്തിന്റെ. s. An evil omen, or augury : a bad sign. അവശത, യുടെ. s. 1. Ungovernableness, untameable- ness. സ്വാധീനമില്ലായ്മ. 2. weakness, inability. ക്ഷീ ണത. അവശൻ, ന്റെ. s. 1. One who is ungovernable. സ്വാ ധീനമില്ലാത്തവൻ. 2. one who is out of his own con- trol from joy, ecstacy, sorrow, &c. പരവശൻ. 3. one who is weak, impotent. അവശിഷ്ടം, &c. adj. Left; remaining. ശെഷിക്കപ്പെ ട്ടത. അവശീകൃതം, &c. adj. Untractable, ungovernable. വ ശീകരിക്കപ്പെടാത്തത, സ്വാധീനപ്പെടാത്തത. അവശ്യം. adj. 1. Absolute, or indispensibly necessary. അടിയന്തരം. 2. certain, infallible. നിശ്ചയം. adv. Certainly, without fail. അവശ്യായം, ത്തിന്റെ. s. Frost. മഞ്ഞ. അവസ്ഥം, ത്തിന്റെ. s. A house, a habitation. ഭ വനം. അവസരക്കെട, ിന്റെ. s. 1. Inconvenience, unsea- sonableness, want of opportunity or occasion. അവസരം, ത്തിന്റെ. s. 1. An occasion; opportunity. 2. urgency. 3. hurry. 4. necessity. അവസാദം, ത്തിന്റെ. s. Lassitude, weariness, want of energy or spirit, especially as proceeding from doubt- ful or unsuccessful love. ആലസ്യം. അവസാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The end or decline of any thing. 2. the end of an action; conclusion, termina- tion, cessation. 3. boundary, limit. 4. death. 5. in gram- mar; The disjunction of letters, the end of a word. അ