താൾ:CiXIV31 qt.pdf/63

അവ 49 അവ

അവതീൎണ്ണം, &c. adj. Incarnate. അവതരിക്കപ്പെട്ടത. അവതൊക, യുടെ. s. A cow miscarrying from acci- dent. ഇടുകിടാവിട്ട പശു. അവദംശം, ത്തിന്റെ. s. Eating a relish, or what excites thirst രുചികരം. അവദാതം, ത്തിന്റെ. s. White, (the colour.) വെ ളുപ്പ. adj. White; clean. വെള്ള. അവദാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Approved occupation. ഇ ഷ്ടമുള്ള പ്രവൃൎത്തി. 2. an act accomplished. അവദാരണം, ത്തിന്റെ. s. A spade, a hoe; a crow- bar. പാര. അവദാഹം, ത്തിന്റെ. s. The root of a fragranit grass. Andropogon muricatalum. രാമച്ചം. അവദീൎണ്ണം, &c. adj. Melted; separated. ഉരുകപ്പെ ട്ടത, പിളൎക്കപ്പെട്ടത. അവദ്ധം, ത്തിന്റെ. See അബദ്ധം. അവദ്ധം പിണയുന്നു. To err; to make a mistake. അവദ്യൻ, ന്റെ. A sinner ; a mean, low, servile, or inferior person. പാപി; ഹീനൻ. അവദ്യം, ത്തിന്റെ. s. Sin, vice. പാപം. അവധാനം, ത്തിന്റെ. s. An agreement, an engage- ment. പ്രതിജ്ഞ. അവധാരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A resolution ; deter- mination. 2. certainty. നിശ്ചയം. അവധി, യുടെ. s. 1. A team, period, a fixed time. 2. engagement ; agreement. 3. a limit, border, boundary, extremity. 4. end, 5. respite. അവധി വെക്കുന്നു. To fix a time or term. 2. to make an agreement. 3. to confine within bounds. അവധി ചൊദിക്കുന്നു. To beg a respite. അവധൂതൻ, ന്റെ. s. A naked mendicant. വസ്ത്ര ത്യാഗി. അവധൂതം, &c. adj. Thrown, cast. എറിയപ്പെട്ടത. അവധൃതം, &c. adj. Known from being heard. കെട്ടറി യപ്പെട്ടത. അവധ്യൻ, ന്റെ. s. 1. One who is not deserving of execution. കൊല്ലപ്പെടെണ്ടാത്തവൻ. 2. one who cannot be killed; invulnerable. അവധ്യൊക്തി, യുടെ. s. 1. Sacred, not to the killed, 2. a request to spare the life of any person. ബ്രാഹ്മ ണന്റെ മുറവിളി. അവധ്വംസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Censure, blame. അ പവാദം. 2. abandoning, quitting. ത്യാഗം. 3. pound- ing, grinding. അരെപ്പ. അവധ്വസ്തം. adj. Coarsely pounded. പൊടിക്കപ്പെ ട്ടത.

അവനതം, &c. adj. Bending down, stooping, bowed, curved. വളഞ്ഞത, കുനിഞ്ഞത. അവനതാനതം, &c. adj. Down, headlong. കീഴ്കാമ്പാ ടുള്ള. അവനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Gratification, satisfaction. സന്താഷണം. 2.satiety. തൃപ്തി. 3. preservation. ര ക്ഷ. ആവനാടൻ, ന്റെ. s. One who has a flat nose. പ തിമൂക്കൻ. അവനായം, ത്തിന്റെ. s. Causing to descend. കീഴ്കാ മ്പാട തള്ളുക. അവനീ, യുടെ. s. The earth. ഭൂമി. അവനീപതി, യുടെ. s. A king, a sovereign. രാജാവ. അവനീശൻ, ന്റെ. s. A king, a sovereign. രാജാവ. അവനീസൊമം, ത്തിന്റെ. s. Sour gruel, prepared from the fermentation of rice water. കാടി. അവന്ധ്യം, ത്തിന്റെ. s. A tree that flowers and bears fruit. പൂത്ത കായിക്കുന്ന വൃക്ഷം. അവന്ധ്യാ, യുടെ. s. See the preceding. അവപത്ഥ്യം, ത്തിന്റെ. s. Transgression of prescrib- ed regimen. See അപത്ഥ്യം. അവഭൃഥം, ത്തിന്റെ. s. A supplementary sacrifice made to atone for any defects in a principal and preced- ing one. യാഗസമാപ്തി. അവഭൃഥസ്നാനം, ത്തിന്റെ. s, An alblution made after the conclusion of a sacrifice. യാഗം കഴിഞ്ഞ കുളി. അവഭ്രടൻ, ന്റെ. s. One who has a flat nose. പതി മൂക്കൻ. അവമതം, &c. adj. Despised; disregarded ; spurned. അനിഷ്ടം. അവമതി, യുടെ, s. 1. Aversion, dislike. അരുചി. 2. disrespect, contempt. അവമാനം. അവമൻ, ന്റെ. s. An inferior, a low or vile person. ഹീനൻ. അവമന്തവ്യം, &c. adj. Disrespectful, dishonourable. നിന്ദ്യം. അവമൎദ്ദം, ത്തിന്റെ. s. Devastation, inflicting pain or punishment on an enemy by laying his country waste, &c. പീഡനം. അവമൎയ്യാദ, യുടെ. s. Disrespect ; incivility. അവമാനന, യുടെ. s. Disrespect, insult. നിന്ദ. അവമാനം, ത്തിന്റെ. s. Disrespect ; dishonour; dis- grace; indignity; insult; affront. അവമാനപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be disgraced, dishonoured, or insulted : or to suffer disgrace, &c. അവമാനി, യുടെ. s. A dishonourable person.

H