ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ഷഷ്ഠഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 6) / അദ്ധ്യായം 17
| ← സ്കന്ധം 6 : അദ്ധ്യായം 16 | സ്കന്ധം 6 : അദ്ധ്യായം 18 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ഷഷ്ഠഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 6) / അദ്ധ്യായം 17[തിരുത്തുക]
ശ്രീശുക ഉവാച
യതശ്ചാന്തർഹിതോഽനന്തസ്തസ്യൈ കൃത്വാ ദിശേ നമഃ ।
വിദ്യാധരശ്ചിത്രകേതുശ്ചചാര ഗഗനേചരഃ ॥ 1 ॥
സ ലക്ഷം വർഷലക്ഷാണാമവ്യാഹതബലേന്ദ്രിയഃ ।
സ്തൂയമാനോ മഹായോഗീ മുനിഭിഃ സിദ്ധചാരണൈഃ ॥ 2 ॥
കുലാചലേന്ദ്രദ്രോണീഷു നാനാസങ്കൽപസിദ്ധിഷു ।
രേമേ വിദ്യാധരസ്ത്രീഭിർഗ്ഗാപയൻ ഹരിമീശ്വരം ॥ 3 ॥
ഏകദാ സ വിമാനേന വിഷ്ണുദത്തേന ഭാസ്വതാ ।
ഗിരിശം ദദൃശേ ഗച്ഛൻ പരീതം സിദ്ധചാരണൈഃ ॥ 4 ॥
ആലിംഗ്യാങ്കീകൃതാം ദേവീം ബാഹുനാ മുനിസംസദി ।
ഉവാച ദേവ്യാഃ ശൃണ്വത്യാ ജഹാസോച്ചൈസ്തദന്തികേ ॥ 5 ॥
ചിത്രകേതുരുവാച
ഏഷ ലോകഗുരുഃ സാക്ഷാദ്ധർമ്മം വക്താ ശരീരിണാം ।
ആസ്തേ മുഖ്യഃ സഭായാം വൈ മിഥുനീഭൂയ ഭാര്യയാ ॥ 6 ॥
ജടാധരസ്തീവ്രതപാ ബ്രഹ്മവാദിസഭാപതിഃ ।
അങ്കീകൃത്യ സ്ത്രിയം ചാസ്തേ ഗതഹ്രീഃ പ്രാകൃതോ യഥാ ॥ 7 ॥
പ്രായശഃ പ്രാകൃതാശ്ചാപി സ്ത്രിയം രഹസി ബിഭ്രതി ।
അയം മഹാവ്രതധരോ ബിഭർത്തി സദസി സ്ത്രിയം ॥ 8 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഭഗവാനപി തച്ഛ്രുത്വാ പ്രഹസ്യാഗാധധീർനൃപ ।
തൂഷ്ണീം ബഭൂവ സദസി സഭ്യാശ്ച തദനുവ്രതാഃ ॥ 9 ॥
ഇത്യതദ്വീര്യവിദുഷി ബ്രുവാണേ ബഹ്വശോഭനം ।
രുഷാഽഽഹ ദേവീ ധൃഷ്ടായ നിർജ്ജിതാത്മാഭിമാനിനേ ॥ 10 ॥
പാർവ്വത്യുവാച
അയം കിമധുനാ ലോകേ ശാസ്താ ദണ്ഡധരഃ പ്രഭുഃ ।
അസ്മദ്വിധാനാം ദുഷ്ടാനാം നിർല്ലജ്ജാനാം ച വിപ്രകൃത് ॥ 11 ॥
ന വേദ ധർമ്മം കില പദ്മയോനിർ-
ന്ന ബ്രഹ്മപുത്രാ ഭൃഗുനാരദാദ്യാഃ ।
ന വൈ കുമാരഃ കപിലോ മനുശ്ച
യേ നോ നിഷേധന്ത്യതിവർത്തിനം ഹരം ॥ 12 ॥
ഏഷാമനുധ്യേയപദാബ്ജയുഗ്മം
ജഗദ്ഗുരും മംഗളമംഗളം സ്വയം ।
യഃ ക്ഷത്രബന്ധുഃ പരിഭൂയ സൂരീൻ
പ്രശാസ്തി ധൃഷ്ടസ്തദയം ഹി ദണ്ഡ്യഃ ॥ 13 ॥
നായമർഹതി വൈകുണ്ഠപാദമൂലോപസർപ്പണം ।
സംഭാവിതമതിഃ സ്തബ്ധഃ സാധുഭിഃ പര്യുപാസിതം ॥ 14 ॥
അതഃ പാപീയസീം യോനിമാസുരീം യാഹി ദുർമ്മതേ ।
യഥേഹ ഭൂയോ മഹതാം ന കർത്താ പുത്ര കിൽബിഷം ॥ 15 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏവം ശപ്തശ്ചിത്രകേതുർവ്വിമാനാദവരുഹ്യ സഃ ।
പ്രസാദയാമാസ സതീം മൂർദ്ധ്നാ നമ്രേണ ഭാരത ॥ 16 ॥
ചിത്രകേതുരുവാച
പ്രതിഗൃഹ്ണാമി തേ ശാപമാത്മനോഽഞ്ജലിനാംബികേ ।
ദേവൈർമ്മർത്ത്യായ യത്പ്രോക്തം പൂർവ്വദിഷ്ടം ഹി തസ്യ തത് ॥ 17 ॥
സംസാരചക്ര ഏതസ്മിൻ ജന്തുരജ്ഞാനമോഹിതഃ ।
ഭ്രാമ്യൻ സുഖം ച ദുഃഖം ച ഭുങ്ക്തേ സർവ്വത്ര സർവ്വദാ ॥ 18 ॥
നൈവാത്മാ ന പരശ്ചാപി കർത്താ സ്യാത്സുഖദുഃഖയോഃ ।
കർത്താരം മന്യതേഽത്രാജ്ഞ ആത്മാനം പരമേവ ച ॥ 19 ॥
ഗുണപ്രവാഹ ഏതസ്മിൻ കഃ ശാപഃ കോ ന്വനുഗ്രഹഃ ।
കഃ സ്വർഗ്ഗോ നരകഃ കോ വാ കിം സുഖം ദുഃഖമേവ വാ ॥ 20 ॥
ഏകഃ സൃജതി ഭൂതാനി ഭഗവാനാത്മമായയാ ।
ഏഷാം ബന്ധം ച മോക്ഷം ച സുഖം ദുഃഖം ച നിഷ്കലഃ ॥ 21 ॥
ന തസ്യ കശ്ചിദ്ദയിതഃ പ്രതീപോ
ന ജ്ഞാതിബന്ധുർന്ന പരോ ന ച സ്വഃ ।
സമസ്യ സർവ്വത്ര നിരഞ്ജനസ്യ
സുഖേ ന രാഗഃ കുത ഏവ രോഷഃ ॥ 22 ॥
തഥാപി തച്ഛക്തിവിസർഗ്ഗ ഏഷാം
സുഖായ ദുഃഖായ ഹിതാഹിതായ ।
ബന്ധായ മോക്ഷായ ച മൃത്യുജൻമനോഃ
ശരീരിണാം സംസൃതയേവ കൽപതേ ॥ 23 ॥
അഥ പ്രസാദയേ ന ത്വാം ശാപമോക്ഷായ ഭാമിനി ।
യൻമന്യസേ അസാധൂക്തം മമ തത് ക്ഷമ്യതാം സതി ॥ 24 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഇതി പ്രസാദ്യ ഗിരിശൌ ചിത്രകേതുരരിന്ദമ ।
ജഗാമ സ്വവിമാനേന പശ്യതോഃ സ്മയതോസ്തയോഃ ॥ 25 ॥
തതസ്തു ഭഗവാൻ രുദ്രോ രുദ്രാണീമിദമബ്രവീത് ।
ദേവർഷിദൈത്യസിദ്ധാനാം പാർഷദാനാം ച ശൃണ്വതാം ॥ 26 ॥
ശ്രീരുദ്ര ഉവാച
ദൃഷ്ടവത്യസി സുശ്രോണി ഹരേരദ്ഭുതകർമ്മണഃ ।
മാഹാത്മ്യം ഭൃത്യഭൃത്യാനാം നിഃസ്പൃഹാണാം മഹാത്മനാം ॥ 27 ॥
നാരായണപരാഃ സർവ്വേ ന കുതശ്ചന ബിഭ്യതി ।
സ്വർഗ്ഗാപവർഗ്ഗനരകേഷ്വപി തുല്യാർത്ഥദർശിനഃ ॥ 28 ॥
ദേഹിനാം ദേഹസംയോഗാദ് ദ്വന്ദ്വാനീശ്വരലീലയാ ।
സുഖം ദുഃഖം മൃതിർജ്ജൻമ ശാപോഽനുഗ്രഹ ഏവ ച ॥ 29 ॥
അവിവേകകൃതഃ പുംസോ ഹ്യർത്ഥഭേദ ഇവാത്മനി ।
ഗുണദോഷവികൽപശ്ച ഭിദേവ സ്രജിവത്കൃതഃ ॥ 30 ॥
വാസുദേവേ ഭഗവതി ഭക്തിമുദ്വഹതാം നൃണാം ।
ജ്ഞാനവൈരാഗ്യവീര്യാണാം നേഹ കശ്ചിദ് വ്യപാശ്രയഃ ॥ 31 ॥
നാഹം വിരിഞ്ചോ ന കുമാരനാരദൌ
ന ബ്രഹ്മപുത്രാ മുനയഃ സുരേശാഃ ।
വിദാമ യസ്യേഹിതമംശകാംശകാ
ന തത്സ്വരൂപം പൃഥഗീശമാനിനഃ ॥ 32 ॥
ന ഹ്യസ്യാസ്തി പ്രിയഃ കശ്ചിന്നാപ്രിയഃ സ്വഃ പരോഽപി വാ ।
ആത്മത്വാത് സർവ്വഭൂതാനാം സർവ്വഭൂതപ്രിയോ ഹരിഃ ॥ 33 ॥
തസ്യ ചായം മഹാഭാഗശ്ചിത്രകേതുഃ പ്രിയോഽനുഗഃ ।
സർവ്വത്ര സമദൃക് ശാന്തോ ഹ്യഹം ചൈവാച്യുതപ്രിയഃ ॥ 34 ॥
തസ്മാന്ന വിസ്മയഃ കാര്യഃ പുരുഷേഷു മഹാത്മസു ।
മഹാപുരുഷഭക്തേഷു ശാന്തേഷു സമദർശിഷു ॥ 35 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഇതി ശ്രുത്വാ ഭഗവതഃ ശിവസ്യോമാഭിഭാഷിതം ।
ബഭൂവ ശാന്തധീ രാജൻ ദേവീ വിഗതവിസ്മയാ ॥ 36 ॥
ഇതി ഭാഗവതോ ദേവ്യാഃ പ്രതിശപ്തുമലന്തമഃ ।
മൂർദ്ധ്നാ സംജഗൃഹേ ശാപമേതാവത് സാധുലക്ഷണം ॥ 37 ॥
ജജ്ഞേ ത്വഷ്ടുർദ്ദക്ഷിണാഗ്നൌ ദാനവീം യോനിമാശ്രിതഃ ।
വൃത്ര ഇത്യഭിവിഖ്യാതോ ജ്ഞാനവിജ്ഞാനസംയുതഃ ॥ 38 ॥
ഏതത്തേ സർവ്വമാഖ്യാതം യൻമാം ത്വം പരിപൃച്ഛസി ।
വൃത്രസ്യാസുരജാതേശ്ച കാരണം ഭഗവൻമതേഃ ॥ 39 ॥
ഇതിഹാസമിമം പുണ്യം ചിത്രകേതോർമ്മഹാത്മനഃ ।
മാഹാത്മ്യം വിഷ്ണുഭക്താനാം ശ്രുത്വാ ബന്ധാദ് വിമുച്യതേ ॥ 40 ॥
യ ഏതത്പ്രാതരുത്ഥായ ശ്രദ്ധയാ വാഗ്യതഃ പഠേത് ।
ഇതിഹാസം ഹരിം സ്മൃത്വാ സ യാതി പരമാം ഗതിം ॥ 41 ॥