ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / നവമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 9) / അദ്ധ്യായം 7
| ← സ്കന്ധം 9 : അദ്ധ്യായം 6 | സ്കന്ധം 9 : അദ്ധ്യായം 8 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / നവമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 9) / അദ്ധ്യായം 7[തിരുത്തുക]
ശ്രീശുക ഉവാച
മാന്ധാതുഃ പുത്രപ്രവരോ യോഽമ്ബരീഷഃ പ്രകീർത്തിതഃ ।
പിതാമഹേന പ്രവൃതോ യൌവനാശ്വശ്ച തത്സുതഃ ।
ഹാരീതസ്തസ്യ പുത്രോഽഭൂൻമാന്ധാതൃപ്രവരാ ഇമേ ॥ 1 ॥
നർമ്മദാ ഭ്രാതൃഭിർദ്ദത്താ പുരുകുത്സായ യോരഗൈഃ ।
തയാ രസാതലം നീതോ ഭുജഗേന്ദ്രപ്രയുക്തയാ ॥ 2 ॥
ഗന്ധർവ്വാനവധീത്‌തത്ര വധ്യാൻ വൈ വിഷ്ണുശക്തിധൃക് ।
നാഗാല്ലബ്ധവരഃ സർപ്പാദഭയം സ്മരതാമിദം ॥ 3 ॥
ത്രസദ്‌ദസ്യുഃ പൌരുകുത്സോ യോഽനരണ്യസ്യ ദേഹകൃത് ।
ഹര്യശ്വസ്തത്സുതസ്തസ്മാദരുണോഽഥ ത്രിബന്ധനഃ ॥ 4 ॥
തസ്യ സത്യവ്രതഃ പുത്രസ്ത്രിശങ്കുരിതി വിശ്രുതഃ ।
പ്രാപ്തശ്ചാണ്ഡാലതാം ശാപാദ്ഗുരോഃ കൌശികതേജസാ ॥ 5 ॥
സശരീരോ ഗതഃ സ്വർഗ്ഗമദ്യാപി ദിവി ദൃശ്യതേ ।
പാതിതോഽവാക്‌ശിരാ ദേവൈസ്തേനൈവ സ്തംഭിതോ ബലാത് ॥ 6 ॥
ത്രൈശങ്കവോ ഹരിശ്ചന്ദ്രോ വിശ്വാമിത്രവസിഷ്ഠയോഃ ।
യന്നിമിത്തമഭൂദ്‌യുദ്ധം പക്ഷിണോർബ്ബഹുവാർഷികം ॥ 7 ॥
സോഽനപത്യോ വിഷണ്ണാത്മാ നാരദസ്യോപദേശതഃ ।
വരുണം ശരണം യാതഃ പുത്രോ മേ ജായതാം പ്രഭോ ॥ 8 ॥
യദി വീരോ മഹാരാജ തേനൈവ ത്വാം യജേ ഇതി ।
തഥേതി വരുണേനാസ്യ പുത്രോ ജാതസ്തു രോഹിതഃ ॥ 9 ॥
ജാതഃസുതോ ഹ്യനേനാംഗ മാം യജസ്വേതി സോഽബ്രവീത് ।
യദാ പശുർന്നിർദ്ദശഃ സ്യാദഥ മേധ്യോ ഭവേദിതി ॥ 10 ॥
നിർദ്ദശേ ച സ ആഗത്യ യജസ്വേത്യാഹ സോഽബ്രവീത് ।
ദന്താഃ പശോർ യജ്ജായേരന്നഥ മേധ്യോ ഭവേദിതി ॥ 11 ॥
ജാതാ ദന്താ യജസ്വേതി സ പ്രത്യാഹാഥ സോഽബ്രവീത് ।
യദാ പതന്ത്യസ്യ ദന്താ അഥ മേധ്യോ ഭവേദിതി ॥ 12 ॥
പശോർന്നിപതിതാ ദന്താ യജസ്വേത്യാഹ സോഽബ്രവീത് ।
യദാ പശോഃ പുനർദ്ദന്താ ജായന്തേഽഥ പശുഃ ശുചിഃ ॥ 13 ॥
പുനർജ്ജാതാ യജസ്വേതി സ പ്രത്യാഹാഥ സോഽബ്രവീത് ।
സാന്നാഹികോ യദാ രാജൻ രാജന്യോഽഥ പശുഃ ശുചിഃ ॥ 14 ॥
ഇതി പുത്രാനുരാഗേണ സ്നേഹയന്ത്രിതചേതസാ ।
കാലം വഞ്ചയതാ തം തമുക്തോ ദേവസ്തമൈക്ഷത ॥ 15 ॥
രോഹിതസ്തദഭിജ്ഞായ പിതുഃ കർമ്മ ചികീർഷിതം ।
പ്രാണപ്രേപ്‌സുർദ്ധനുഷ്പാണിരരണ്യം പ്രത്യപദ്യത ॥ 16 ॥
പിതരം വരുണഗ്രസ്തം ശ്രുത്വാ ജാതമഹോദരം ।
രോഹിതോ ഗ്രാമമേയായ തമിന്ദ്രഃ പ്രത്യഷേധത ॥ 17 ॥
ഭൂമേഃ പര്യടനം പുണ്യം തീർത്ഥക്ഷേത്രനിഷേവണൈഃ ।
രോഹിതായാദിശച്ഛക്രഃ സോഽപ്യരണ്യേഽവസത്‌സമാം ॥ 18 ॥
ഏവം ദ്വിതീയേ തൃതീയേ ചതുർത്ഥേ പഞ്ചമേ തഥാ ।
അഭ്യേത്യാഭ്യേത്യ സ്ഥവിരോ വിപ്രോ ഭൂത്വാഽഽഹ വൃത്രഹാ ॥ 19 ॥
ഷഷ്ഠം സംവത്സരം തത്ര ചരിത്വാ രോഹിതഃ പുരീം ।
ഉപവ്രജന്നജീഗർത്താദക്രീണാൻമധ്യമം സുതം ॥ 20 ॥
ശുനഃശേഫം പശും പിത്രേ പ്രദായ സമവന്ദത ।
തതഃ പുരുഷമേധേന ഹരിശ്ചന്ദ്രോ മഹായശാഃ ॥ 21 ॥
മുക്തോദരോഽയജദ്‌ദേവാൻ വരുണാദീൻ മഹത്കഥഃ ।
വിശ്വാമിത്രോഽഭവത്തസ്മിൻ ഹോതാ ചാധ്വര്യുരാത്മവാൻ ॥ 22 ॥
ജമദഗ്നിരഭൂദ്ബ്രഹ്മാ വസിഷ്ഠോഽയാസ്യസാമഗഃ ।
തസ്മൈ തുഷ്ടോ ദദാവിന്ദ്രഃ ശാതകൌംഭമയം രഥം ॥ 23 ॥
ശുനഃശേഫസ്യ മാഹാത്മ്യമുപരിഷ്ടാത്പ്രചക്ഷ്യതേ ।
സത്യസാരാം ധൃതിം ദൃഷ്ട്വാ സഭാര്യസ്യ ച ഭൂപതേഃ ॥ 24 ॥
വിശ്വാമിത്രോ ഭൃശം പ്രീതോ ദദാവവിഹതാം ഗതിം ।
മനഃ പൃഥിവ്യാം താമദ്ഭിസ്തേജസാപോഽനിലേന തത് ॥ 25 ॥
ഖേ വായും ധാരയംസ്തച്ച ഭൂതാദൌ തം മഹാത്മനി ।
തസ്മിൻ ജ്ഞാനകലാം ധ്യാത്വാ തയാജ്ഞാനം വിനിർദ്ദഹൻ ॥ 26 ॥
ഹിത്വാ താം സ്വേന ഭാവേന നിർവ്വാണസുഖസംവിദാ ।
അനിർദ്ദേശ്യാപ്രതർക്ക്യേണ തസ്ഥൌ വിധ്വസ്തബന്ധനഃ ॥ 27 ॥