ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / നവമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 9) / അദ്ധ്യായം 19

← സ്കന്ധം 9 : അദ്ധ്യായം 18

സ്കന്ധം 9 : അദ്ധ്യായം 20 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / നവമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 9) / അദ്ധ്യായം 19

ശ്രീശുക ഉവാച

സ ഇത്ഥമാചരൻ കാമാൻ സ്ത്രൈണോഽപഹ്നവമാത്മനഃ ।
ബുദ്ധ്വാ പ്രിയായൈ നിർവ്വിണ്ണോ ഗാഥാമേതാമഗായത ॥ 1 ॥

ശൃണു ഭാർഗ്ഗവ്യമൂം ഗാഥാം മദ്വിധാചരിതാം ഭുവി ।
ധീരാ യസ്യാനുശോചന്തി വനേ ഗ്രാമനിവാസിനഃ ॥ 2 ॥

ബസ്ത ഏകോ വനേ കശ്ചിദ് വിചിന്വൻ പ്രിയമാത്മനഃ ।
ദദർശ കൂപേ പതിതാം സ്വകർമ്മവശഗാമജാം ॥ 3 ॥

തസ്യാ ഉദ്ധരണോപായം ബസ്തഃ കാമീ വിചിന്തയൻ ।
വ്യധത്ത തീർത്ഥമുദ്ധൃത്യ വിഷാണാഗ്രേണ രോധസീ ॥ 4 ॥

സോത്തീര്യ കൂപാത് സുശ്രോണീ തമേവ ചകമേ കില ।
തയാ വൃതം സമുദ്വീക്ഷ്യ ബഹ്വ്യോഽജാഃ കാന്തകാമിനീഃ ॥ 5 ॥

പീവാനം ശ്മശ്രുലം പ്രേഷ്ഠം മീഢ്വാംസം യാഭകോവിദം ।
സ ഏകോഽജവൃഷസ്താസാം ബഹ്വീനാം രതിവർദ്ധനഃ ।
രേമേ കാമഗ്രഹഗ്രസ്ത ആത്മാനം നാവബുധ്യത ॥ 6 ॥

തമേവ പ്രേഷ്ഠതമയാ രമമാണമജാന്യയാ ।
വിലോക്യ കൂപസംവിഗ്നാ നാമൃഷ്യദ്ബസ്തകർമ്മ തത് ॥ 7 ॥

തം ദുർഹൃദം സുഹൃദ്രൂപം കാമിനം ക്ഷണസൌഹൃദം ।
ഇന്ദ്രിയാരാമമുത്സൃജ്യ സ്വാമിനം ദുഃഖിതാ യയൌ ॥ 8 ॥

സോഽപി ചാനുഗതഃ സ്ത്രൈണഃ കൃപണസ്താം പ്രസാദിതും ।
കുർവ്വന്നിഡവിഡാകാരം നാശക്നോത്പഥി സന്ധിതും ॥ 9 ॥

തസ്യാസ്തത്ര ദ്വിജഃ കശ്ചിദജാസ്വാമ്യച്ഛിനദ് രുഷാ ।
ലംബന്തം വൃഷണം ഭൂയഃ സന്ദധേഽർത്ഥേയ യോഗവിത് ॥ 10 ॥

സംബദ്ധവൃഷണഃ സോഽപി ഹ്യജയാ കൂപലബ്ധയാ ।
കാലം ബഹുതിഥം ഭദ്രേ കാമൈർന്നാദ്യാപി തുഷ്യതി ॥ 11 ॥

തഥാഹം കൃപണഃ സുഭ്രു ഭവത്യാഃ പ്രേമയന്ത്രിതഃ ।
ആത്മാനം നാഭിജാനാമി മോഹിതസ്തവ മായയാ ॥ 12 ॥

യത്പൃഥിവ്യാം വ്രീഹിയവം ഹിരണ്യം പശവഃ സ്ത്രിയഃ ।
ന ദുഹ്യന്തി മനഃപ്രീതിം പുംസഃ കാമഹതസ്യ തേ ॥ 13 ॥

ന ജാതു കാമഃ കാമാനാമുപഭോഗേന ശാമ്യതി ।
ഹവിഷാ കൃഷ്ണവർത്മേവ ഭൂയ ഏവാഭിവർദ്ധതേ ॥ 14 ॥

യദാ ന കുരുതേ ഭാവം സർവ്വഭൂതേഷ്വമംഗളം ।
സമദൃഷ്ടേസ്തദാ പുംസഃ സർവ്വാഃ സുഖമയാ ദിശഃ ॥ 15 ॥

യാ ദുസ്ത്യജാ ദുർമ്മതിഭിർജ്ജിര്യതോ യാ ന ജീര്യതേ ।
താം തൃഷ്ണാം ദുഃഖനിവഹാം ശർമ്മകാമോ ദ്രുതം ത്യജേത് ॥ 16 ॥

മാത്രാ സ്വസ്രാ ദുഹിത്രാ വാ നാവിവിക്താസനോ ഭവേത് ।
ബലവാനിന്ദ്രിയഗ്രാമോ വിദ്വാംസമപി കർഷതി ॥ 17 ॥

പൂർണ്ണം വർഷസഹസ്രം മേ വിഷയാൻ സേവതോഽസകൃത് ।
തഥാപി ചാനുസവനം തൃഷ്ണാ തേഷൂപജായതേ ॥ 18 ॥

തസ്മാദേതാമഹം ത്യക്ത്വാ ബ്രഹ്മണ്യാധായ മാനസം ।
നിർദ്ദ്വന്ദ്വോ നിരഹങ്കാരശ്ചരിഷ്യാമി മൃഗൈഃ സഹ ॥ 19 ॥

ദൃഷ്ടം ശ്രുതമസദ്ബുദ്ധ്വാ നാനുധ്യായേന്ന സംവിശേത് ।
സംസൃതിം ചാത്മനാശം ച തത്ര വിദ്വാൻ സ ആത്മദൃക് ॥ 20 ॥

ഇത്യുക്ത്വാ നാഹുഷോ ജായാം തദീയം പൂരവേ വയഃ ।
ദത്ത്വാ സ്വാം ജരസം തസ്മാദാദദേ വിഗതസ്പൃഹഃ ॥ 21 ॥

ദിശി ദക്ഷിണപൂർവ്വസ്യാം ദ്രുഹ്യും ദക്ഷിണതോ യദും ।
പ്രതീച്യാം തുർവ്വസും ചക്ര ഉദീച്യാമനുമീശ്വരം ॥ 22 ॥

ഭൂമണ്ഡലസ്യ സർവ്വസ്യ പൂരുമർഹത്തമം വിശാം ।
അഭിഷിച്യാഗ്രജാംസ്തസ്യ വശേ സ്ഥാപ്യ വനം യയൌ ॥ 23 ॥

ആസേവിതം വർഷപൂഗാൻ ഷഡ്വർഗം വിഷയേഷു സഃ ।
ക്ഷണേന മുമുചേ നീഡം ജാതപക്ഷ ഇവ ദ്വിജഃ ॥ 24 ॥

     സ തത്ര നിർമ്മുക്തസമസ്തസംഗ
          ആത്മാനുഭൂത്യാ വിധുതത്രിലിംഗഃ ।
     പരേഽമലേ ബ്രഹ്മണി വാസുദേവേ
          ലേഭേ ഗതിം ഭാഗവതീം പ്രതീതഃ ॥ 25 ॥

ശ്രുത്വാ ഗാഥാം ദേവയാനീ മേനേ പ്രസ്തോഭമാത്മനഃ ।
സ്ത്രീപുംസോഃ സ്നേഹവൈക്ലവ്യാത്പരിഹാസമിവേരിതം ॥ 26 ॥

സാ സന്നിവാസം സുഹൃദാം പ്രപായാമിവ ഗച്ഛതാം ।
വിജ്ഞായേശ്വരതന്ത്രാണാം മായാവിരചിതം പ്രഭോഃ ॥ 27 ॥

സർവ്വത്ര സംഗമുത്സൃജ്യ സ്വപ്നൌപമ്യേന ഭാർഗ്ഗവീ ।
കൃഷ്ണേ മനഃ സമാവേശ്യ വ്യധുനോല്ലിംഗമാത്മനഃ ॥ 28 ॥

നമസ്തുഭ്യം ഭഗവതേ വാസുദേവായ വേധസേ ।
സർവ്വഭൂതാധിവാസായ ശാന്തായ ബൃഹതേ നമഃ ॥ 29 ॥