മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം/അധ്യായം41

മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം41

1 [ഭഗവാൻ]
     നരസ് ത്വം പൂർവദേഹേ വൈ നാരായണ സഹായവാൻ
     ബദര്യാം തപ്തവാൻ ഉഗ്രം തപോ വർഷായുതാൻ ബഹൂൻ
2 ത്വയി വാ പരമം തേജോവിഷ്ണൗ വാ പുരുഷോത്തമേ
     യുവാഭ്യാം പുരുഷാഗ്ര്യാഭ്യാം തേജസാ ധാര്യതേ ജഗത്
3 ശക്രാഭിഷേകേ സുമഹദ് ധനുർ ജലദനിസ്വനം
     പ്രഗൃഹ്യ ദാനവാഃ ശസ്താസ് ത്വയാ കൃഷ്ണേന ച പ്രഭോ
4 ഏതത് തദ് ഏവ ഗാണ്ഡീവം തവ പാർഥ കരോചിതം
     മായാം ആസ്ഥായ യദ് ഗ്രസ്തം മയാ പുരുഷസത്തമ
     തൂണൗ ചാപ്യ് അക്ഷയൗ ഭൂയസ് തവ പാർഥ യഥോചിതൗ
5 പ്രീതിമാൻ അസ്മി വൈ പാർഥ തവ സത്യപരാക്രമ
     ഗൃഹാണ വരം അസ്മത്തഃ കാങ്ക്ഷിതം യൻ നരർഷഭ
6 ന ത്വയാ സദൃശഃ കശ് ചിത് പുമാൻ മർത്യേഷു മാനദ
     ദിവി വാ വിദ്യതേ ക്ഷത്രം ത്വത് പ്രധാനം അരിന്ദമ
7 [അർജ്]
     ഭഗവൻ ദദാസി ചേൻ മഹ്യം കാമം പ്രീത്യാ വൃഷധ്വജ
     കാമയേ ദിവ്യം അസ്ത്രം തദ് ഘോരം പാശുപതം പ്രഭോ
8 യത് തദ് ബ്രഹ്മശിരോ നാമ രൗദ്രം ഭീമപരാക്രമം
     യുഗാന്തേ ദാരുണേ പ്രാപ്തേ കൃത്സ്നം സംഹരതേ ജഗത്
9 ദഹേയം യേന സംഗ്രാമേ ദാനവാൻ രാക്ഷസാംസ് തഥാ
     ഭൂതാനി ച പിശാചാംശ് ച ഗന്ധർവാൻ അഥ പന്നഗാൻ
10 യതഃ ശൂലസഹസ്രാണി ഗദാശ് ചോഗ്രപ്രദർശനാഃ
    ശരാശ് ചാശീവിഷാകാരാഃ സംഭവന്ത്യ് അനുമന്ത്രിതാഃ
11 യുധ്യേയം യേന ഭീഷ്മേണ ദ്രോണേന ച കൃപേണ ച
    സൂതപുത്രേണ ച രണേ നിത്യം കടുക ഭാഷിണാ
12 ഏഷ മേ പ്രഥമഃ കാമോ ഭഗവൻ ഭവ നേത്രഹൻ
    ത്വത്പ്രസാദാദ് വിനിർവൃത്തഃ സമർഥഃ സ്യാം അഹം യഥാ
13 [ഭഗവാൻ]
    ദദാനി തേ ഽസ്ത്രം ദയിതം അഹം പാശുപതം മഹത്
    സമർഥോ ധാരണേ മോക്ഷേ സംഹാരേ ചാപി പാണ്ഡവ
14 നൈതദ് വേദ മഹേന്ദ്രോ ഽപി ന യമോ ന ച യക്ഷരാട്
    വരുണോ വാഥ വാ വായുഃ കുതോ വേത്സ്യന്തി മാനവാഃ
15 ന ത്വ് ഏതത് സഹസാ പാർഥ മോക്തവ്യം പുരുഷേ ക്വ ചിത്
    ജഗദ് വിനിർദഹേത് സർവം അൽപതേജസി പാതിതം
16 അവധ്യോ നാമ നാസ്ത്യ് അസ്യ ത്രൈലോക്യേ സചരാചരേ
    മനസാ ചക്ഷുഷാ വാചാ ധനുഷാ ച നിപാത്യതേ
17 [വൈ]
    തച് ഛ്രുത്വാ ത്വരിതഃ പാർഥഃ ശുചിർ ഭൂത്വാ സമാഹിതഃ
    ഉപസംഗൃഹ്യ വിശ്വേശം അധീഷ്വേതി ച സോ ഽബ്രവീത്
18 തതസ് ത്വ് അധ്യാപയാം ആസ സരഹസ്യ നിവർതനം
    തദ് അസ്ത്രം പാണ്ഡവശ്രേഷ്ഠം മൂർതിമന്തം ഇവാന്തകം
19 ഉപതസ്ഥേ മഹാത്മാനം യഥാ ത്ര്യക്ഷം ഉമാപതിം
    പ്രതിജഗ്രാഹ തച് ചാപി പ്രീതിമാൻ അർജുനസ് തദാ
20 തതശ് ചചാല പൃഥിവീ സപർവതവനദ്രുമാ
    സസാഗരവനോദ്ദേശാ സഗ്രാമ നഗരാകരാ
21 ശംഖദുന്ദുഭിഘോഷാശ് ച ഭേരീണാം ച സഹസ്രശഃ
    തസ്മിൻ മുഹൂർതേ സമ്പ്രാപ്തേ നിർഘാതശ് ച മഹാൻ അഭൂത്
22 അഥാസ്ത്രം ജാജ്വലദ് ഘോരം പാണ്ഡവസ്യാമിതൗജസഃ
    മൂർതിമദ് വിഷ്ഠിതം പാർശ്വേ ദദൃശുർ ദേവദാനവാഃ
23 സ്പൃഷ്ടസ്യ ച ത്ര്യംബകേന ഫൽഗുനസ്യാമിതൗജസഃ
    യത് കിം ചിദ് അശുഭം ദേഹേ തത് സർവം നാശം ഏയിവത്
24 സ്വർഗം ഗച്ഛേത്യ് അനുജ്ഞാതസ് ത്ര്യംബകേന തദാർജുനഃ
    പ്രണമ്യ ശിരസാ പാർഥഃ പ്രാഞ്ജലിർ ദേവം ഐക്ഷത
25 തതഃ പ്രഭുസ് ത്രിദിവ നിവാസിനാം വശീ; മഹാമതിർ ഗിരിശ ഉമാപതിഃ ശിവഃ
    ധനുർ മഹദ് ദിതിജപിശാചസൂദനം; ദദൗ ഭവഃ പുരുഷവരായ ഗാണ്ഡിവം
26 തതഃ ശുഭം ഗിരിവരം ഈശ്വരസ് തദാ; സഹോമയാ സിതതട സാനു കന്ദരം
    വിഹായ തം പതഗമഹർഷിസേവിതം; ജഗാമ ഖം പുരുഷവരസ്യ പശ്യതഃ