മഹാഭാരതം മൂലം/ഉദ്യോഗപർവം/അധ്യായം7

മഹാഭാരതം മൂലം/ഉദ്യോഗപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം7

1 [വ്]
     ഗതേ ദ്വാരവതീം കൃഷ്ണേ ബലദേവേ ച മാധവേ
     സഹ വൃഷ്ണ്യന്ധകൈഃ സർവൈർ ഭോജൈശ് ച ശതശസ് തഥാ
2 സർവം ആഗമയാം ആസ പാണ്ഡവാനാം വിചേഷ്ടിതം
     ധൃതരാഷ്ട്രാത്മജോ രാജാ ദൂതൈഃ പ്രണിഹിതൈശ് ചരൈഃ
3 സ ശ്രുത്വാ മാധവം യാതം സദശ്വൈർ അനിലോപമൈഃ
     ബലേന നാതിമഹതാ ദ്വാരകാം അഭ്യയാത് പുരീം
4 തം ഏവ ദിവസം ചാപി കൗന്തേയഃ പാണ്ഡുനന്ദനഃ
     ആനർതനഗരീം രമ്യാം ജഗാമാശു ധനഞ്ജയഃ
5 തൗ യാത്വാ പുരുഷവ്യാഘ്രൗ ദ്വാരകാം കുരുനന്ദനൗ
     സുപ്തം ദദൃശതുഃ കൃഷ്ണം ശയാനം ചോപജഗ്മതുഃ
6 തതഃ ശയാനേ ഗോവിന്ദേ പ്രവിവേശ സുയോധനഃ
     ഉച്ഛീർഷതശ് ച കൃഷ്ണസ്യ നിഷസാദ വരാസനേ
7 തതഃ കിരീടീ തസ്യാനു പ്രവിവേശ മഹാമനാഃ
     പ്രശ്ചാർധേ ച സ കൃഷ്ണസ്യ പ്രഹ്വോ ഽതിഷ്ഠത് കൃതാഞ്ജലിഃ
8 പ്രതിബുദ്ധഃ സ വാർഷ്ണേയോ ദദർശാഗ്രേ കിരീടിനം
     സ തയോഃ സ്വാഗതം കൃത്വാ യഥാർഥം പ്രതിപൂജ്യ ച
     തദ് ആഗമനജം ഹേതും പപ്രച്ഛ മധുസൂദനഃ
9 തതോ ദുര്യോധനഃ കൃഷ്ണം ഉവാച പ്രഹസന്ന് ഇവ
     വിഗ്രഹേ ഽസ്മിൻ ഭവാൻ സാഹ്യം മമ ദാതും ഇഹാർഹതി
10 സമം ഹി ഭവതഃ സഖ്യം മയി ചൈവാർജുനേ ഽപി ച
    തഥാ സംബന്ധകം തുല്യം അസ്മാകം ത്വയി മാധവ
11 അഹം ചാഭിഗതഃ പൂർവം ത്വാം അദ്യ മധുസൂദന
    പൂർവം ചാഭിഗതം സന്തോ ഭജന്തേ പൂർവസാരിണഃ
12 ത്വം ച ശ്രേഷ്ഠതമോ ലോകേ സതാം അദ്യ ജനാർദന
    സതതം സംമതശ് ചൈവ സദ്വൃത്തം അനുപാലയ
13 ഭവാൻ അഭിഗതഃ പൂർവം അത്ര മേ നാസ്തി സംശയഃ
    ദൃഷ്ടസ് തു പ്രഥമം രാജൻ മയാ പാർഥോ ധനഞ്ജയഃ
14 തവ പൂർവാഭിഗമനാത് പൂർവം ചാപ്യ് അസ്യ ദർശനാത്
    സാഹായ്യം ഉഭയോർ ഏവ കരിഷ്യാമി സുയോധന
15 പ്രവാരണം തു ബാലാനാം പൂർവം കാര്യം ഇതി ശ്രുതിഃ
    തസ്മാത് പ്രവാരണം പൂർവം അർഹഃ പാർഥോ ധനഞ്ജയഃ
16 മത് സംഹനന തുല്യാനാം ഗോപാനാം അർബുദം മഹത്
    നാരായണാ ഇതി ഖ്യാതാഃ സർവേ സംഗ്രാമയോധിനഃ
17 തേ വാ യുധി ദുരാധർഷാ ഭവന്ത്വ് ഏകസ്യ സൈനികാഃ
    അയുധ്യമാനഃ സംഗ്രാമേ ന്യസ്തശസ്ത്രോ ഽഹം ഏകതഃ
18 ആഭ്യാം അന്യതരം പാർഥ യത് തേ ഹൃദ്യതരം മതം
    തദ് വൃണീതാം ഭവാൻ അഗ്രേ പ്രവാര്യസ് ത്വം ഹി ധർമതഃ
19 ഏവം ഉക്തസ് തു കൃഷ്ണേന കുന്തീപുത്രോ ധനഞ്ജയഃ
    അയുധ്യമാനം സംഗ്രാമേ വരയാം ആസ കേശവം
20 സഹസ്രാണാം സഹസ്രം തു യോധാനാം പ്രാപ്യ ഭാരത
    കൃഷ്ണം ചാപഹൃതം ജ്ഞാത്വാ സമ്പ്രാപ പരമാം മുദം
21 ദുര്യോധനസ് തു തത് സൈന്യം സർവം ആദായ പാർഥിവഃ
    തതോ ഽഭ്യയാദ് ഭീമബലോ രൗഹിണേയം മഹാബലം
22 സർവം ചാഗമനേ ഹേതും സ തസ്മൈ സംന്യവേദയത്
    പ്രത്യുവാച തതഃ ശൗരിർ ധാർതരാഷ്ട്രം ഇദം വചഃ
23 വിദിതം തേ നരവ്യാഘ്ര സർവം ഭവിതും അർഹതി
    യൻ മയോക്തം വിരാടസ്യ പുരാ വൈവാഹികേ തദാ
24 നിഗൃഹ്യോക്തോ ഹൃഷീകേശസ് ത്വദർഥം കുരുനന്ദന
    മയാ സംബന്ധകം തുല്യം ഇതി രാജൻ പുനഃ പുനഃ
25 ന ച തദ് വാക്യം ഉക്തം വൈ കേശവഃ പ്രത്യപദ്യത
    ന ചാഹം ഉത്സഹേ കൃഷ്ണം വിനാ സ്ഥാതും അപി ക്ഷണം
26 നാഹം സഹായഃ പാർഥാനാം നാപി ദുര്യോധനസ്യ വൈ
    ഇതി മേ നിശ്ചിതാ ബുദ്ദിർ വാസുദേവം അവേക്ഷ്യ ഹ
27 ജാതോ ഽസി ഭാരതേ വംശേ സർവപാർഥിവപൂജിതേ
    ഗച്ഛ യുധ്യസ്വ ധർമേണ ക്ഷാത്രേണ ഭരതർഷഭ
28 ഇത്യ് ഏവം ഉക്തഃ സ തദാ പരിഷ്വജ്യ ഹലായുധം
    കൃഷ്ണം ചാപഹൃതം ജ്ഞാത്വാ യുദ്ധാൻ മേനേ ജിതം ജയം
29 സോ ഽഭ്യയാത് കൃതവർമാണം ധൃതരാഷ്ട്ര സുതോ നൃപഃ
    കൃതവർമാ ദദൗ തസ്യ സേനാം അക്ഷൗഹിണീം തദാ
30 സ തേന സർവസൈന്യേന ഭീമേന കുരുനന്ദനഃ
    വൃതഃ പ്രതിയയൗ ഹൃഷ്ടഃ സുഹൃദഃ സമ്പ്രഹർഷയൻ
31 ഗതേ ദുര്യോധനേ കൃഷ്ണഃ കിരീടിനം അഥാബ്രവീത്
    അയുധ്യമാനഃ കാം ബുദ്ധിം ആസ്ഥായാഹം ത്വയാ വൃതഃ
32 ഭവാൻ സമർഥസ് താൻ സർവാൻ നിഹന്തും നാത്ര സംശയഃ
    നിഹന്തും അഹം അപ്യ് ഏകഃ സമർഥഃ പുരുഷോത്തമ
33 ഭവാംസ് തു കീർതിമാംൽ ലോകേ തദ് യശസ് ത്വാം ഗമിഷ്യതി
    യശസാ ചാഹം അപ്യ് അർഥീ തസ്മാദ് അസി മയാ വൃതഃ
34 സാരഥ്യം തു ത്വയാ കാര്യം ഇതി മേ മാനസം സദാ
    ചിരരാത്രേപ്സിതം കാമം തദ് ഭവാൻ കർതും അർഹതി
35 ഉപപന്നം ഇദം പാർഥ യത് സ്പർധേഥാ മയാ സഹ
    സാരഥ്യം തേ കരിഷ്യാമി കാമഃ സമ്പദ്യതാം തവ
36 ഏവം പ്രമുദിതഃ പാർഥഃ കൃഷ്ണേന സഹിതസ് തദാ
    വൃതോ ദാശാർഹ പ്രവരൈഃ പുനർ ആയാദ് യുധിഷ്ഠിരം