മഹാഭാരതം മൂലം/ഉദ്യോഗപർവം/അധ്യായം144

മഹാഭാരതം മൂലം/ഉദ്യോഗപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം144

1 [വ്]
     തതഃ സൂര്യാൻ നിശ്ചരിതാം കർണഃ ശുശ്രാവ ഭാരതീം
     ദുരത്യയാം പ്രണയിനീം പിതൃവദ് ഭാസ്കരേരിതാം
2 സത്യം ആഹ പൃഥാ വാക്യം കർണ മാതൃവചഃ കുരു
     ശ്രേയസ് തേ സ്യാൻ നരവ്യാഘ്ര സർവം ആചരതസ് തഥാ
3 ഏവം ഉക്തസ്യ മാത്രാ ച സ്വയം പിത്രാ ച ഭാനുനാ
     ചചാല നൈവ കർണസ്യ മതിഃ സത്യധൃതേസ് തദാ
4 ന തേ ന ശ്രദ്ദധേ വാക്യം ക്ഷത്രിയേ ഭാഷിതം ത്വയാ
     ധർമദ്വാരം മമൈതത് സ്യാൻ നിയോഗ കരണം തവ
5 അകരോൻ മയി യത് പാപം ഭവതീ സുമഹാത്യയം
     അവകീർണോ ഽസ്മി തേ തേന തദ് യശഃ കീർതിനാശനം
6 അഹം ച ക്ഷത്രിയോ ജാതോ ന പ്രാപ്തഃ ക്ഷത്രസത്ക്രിയാം
     ത്വത്കൃതേ കിം നു പാപീയഃ ശത്രുഃ കുര്യാൻ മമാഹിതം
7 ക്രിയാ കാലേ ത്വ് അനുക്രോശം അകൃത്വാ ത്വം ഇമം മമ
     ഹീനസംസ്കാര സമയം അദ്യ മാം സമചൂചുദഃ
8 ന വൈ മമ ഹിതം പൂർവം മാതൃവച് ചേഷ്ടിതം ത്വയാ
     സാ മാം സംബോധയസ്യ് അദ്യ കേവലാത്മ ഹിതൈഷിണീ
9 കൃഷ്ണേന സഹിതാത് കോ വൈ ന വ്യഥേത ധനഞ്ജയാത്
     കോ ഽദ്യ ഭീതം ന മാം വിദ്യാത് പാർഥാനാം സമിതിം ഗതം
10 അഭ്രാതാ വിദിതഃ പൂർവം യുദ്ധകാലേ പ്രകാശിതഃ
    പാണ്ഡവാൻ യദി ഗച്ഛാമി കിം മാം ക്ഷത്രം വദിഷ്യതി
11 സർവകാമൈഃ സംവിഭക്തഃ പൂജിതശ് ച സദാ ഭൃശം
    അഹം വൈ ധാർതരാഷ്ട്രാണാം കുര്യാം തദ് അഫലം കഥം
12 ഉപനഹ്യ പരൈർ വൈരം യേ മാം നിത്യം ഉപാസതേ
    നമസ്കുർവന്തി ച സദാ വസവോ വാസവം യഥാ
13 മമ പ്രാണേന യേ ശത്രൂഞ് ശക്താഃ പ്രതിസമാസിതും
    മന്യന്തേ ഽദ്യ കഥം തേഷാം അഹം ഭിന്ദ്യാം മനോരഥം
14 മയാ പ്ലവേന സംഗ്രാമം തിതീർഷന്തി ദുരത്യയം
    അപാരേ പാരകാമാ യേ ത്യജേയം താൻ അഹം കഥം
15 അയം ഹി കാലഃ സമ്പ്രാപ്തോ ധാർതരാഷ്ട്രോപജീവിനാം
    നിർവേഷ്ടവ്യം മയാ തത്ര പ്രാണാൻ അപരിരക്ഷതാ
16 കൃതാർഥാഃ സുഭൃതാ യേ ഹി കൃത്യകാല ഉപസ്ഥിതേ
    അനവേക്ഷ്യ കൃതം പാപാ വികുർവന്ത്യ് അനവസ്ഥിതാഃ
17 രാജകിൽബിഷിണാം തേഷാം ഭർതൃപിണ്ഡാപഹാരിണാം
    നൈവായം ന പരോ ലോകോ വിദ്യതേ പാപകർമണാം
18 ധൃതരാഷ്ട്രസ്യ പുത്രാണാം അർഥേ യോത്സ്യാമി തേ സുതൈഃ
    ബലം ച ശക്തിം ചാസ്ഥായ ന വൈ ത്വയ്യ് അനൃതം വദേ
19 ആനൃശംസ്യം അഥോ വൃത്തം രക്ഷൻ സത്പുരുഷോചിതം
    അതോ ഽർഥകരം അപ്യ് ഏതൻ ന കരോമ്യ് അദ്യ തേ വചഃ
20 ന തു തേ ഽയം സമാരംഭോ മയി മോഘോ ഭവിഷ്യതി
    വധ്യാൻ വിഷഹ്യാൻ സംഗ്രാമേ ന ഹനിഷ്യാമി തേ സുതാൻ
    യുധിഷ്ഠിരം ച ഭീമം ച യമൗ ചൈവാർജുനാദ് ഋതേ
21 അർജുനേന സമം യുദ്ധം മമ യൗധിഷ്ഠിരേ ബലേ
    അർജുനം ഹി നിഹന്ത്യ് ആജൗ സമ്പ്രാപ്തം സ്യാത് ഫലം മയാ
    യശസാ ചാപി യുജ്യേയം നിഹതഃ സവ്യസാചിനാ
22 ന തേ ജാതു നശിഷ്യന്തി പുത്രാഃ പഞ്ച യശസ്വിനി
    നിരർജുനാഃ സകർണാ വാ സാർജുനാ വ ഹതേ മയി
23 ഇതി കർണവചഃ ശ്രുത്വാ കുന്തീ ദുഃഖാത് പ്രവേപതീ
    ഉവാച പുത്രം ആശ്ലിഷ്യ കർണം ധൈര്യാദ് അകമ്പിതം
24 ഏവം വൈ ഭാവ്യം ഏതേന ക്ഷയം യാസ്യന്തി കൗരവഃ
    യഥാ ത്വം ഭാഷസേ കർണ ദൈവം തു ബലവത്തരം
25 ത്വയാ ചതുർണാം ഭ്രാതൄണാം അഭയം ശത്രുകർശന
    ദത്തം തത് പ്രതിജാനീഹി സംഗര പ്രതിമോചനം
26 അനാമയം സ്വസ്തി ചേതി പൃഥാഥോ കർണം അബ്രവീ
    താം കർണോ ഽഭ്യവദത് പ്രീതസ് തതസ് തൗ ജഗ്മതുഃ പൃഥക്